อัพย้อน...วันเกิดน้องมิว....

Sunday, 4 April 2010

เมื่อวันอาทิตย์ที่ 4 เมษายน...เป็นวันเกิดน้องมิว...น้องมิวครบ 14 ปีเต็ม....แม่เอก็ยังคิดว่าน้องมิว 12 ปีนะ ๆ ๆ อ้าว...ไม่ใช่นี่...ลูกแม่ 14 ปีแล้ว วันเวลาช่างผ่านไปเร็วจังเลย...เห็นลูกตัวเล็กนิดเดียว...ตอนนี้เหรอ...อืม...จะสูงกว่าแม่เอแล้ว...

ตอนเช้าก็พาไปใส่บาตร...เป็นวันอาทิตย์ พระและเณรเยอะด้วย เตรียมของไปใส่บาตรเก้าองค์ ได้ใส่ครบเลย ไปใส่บาตรกับป๊ะป๊า เพราะว่าเมื่อวันที่ 1 เมษายน ก็เป็นวันเกิดป๊ะป๊าด้วย...ทีเดียวเลย หุ หุ หุ (พี่แม๊กไม่ได้ไปด้วย เพราะว่าปลุกแล้วตื่นไม่ไหวเพราะนอนดึกมาก)

หลังจากที่พี่แม๊กเกือบสองขวบ...น้องมิว...ก็ก้าวเข้ามาในชีวิต...ตอนแรกว่าจะมีลูกแค่คนเดียว...แต่ก็ปล่อยนะคือ...จะมีก็ได้ ไม่มีก็แต่ แต่ถ้ามีก็ต้องไม่เกินสอง ก็พอแล้วล่ะ ไม่ว่าจะเป็นผู้หญิง หรือผู้ชาย...

วันที่พอจะรู้ว่าตัวเองผิดปกติ....ก็คือวันที่ป๊ะป๊า แม่เอ พี่แม๊ก ไปเยีียม ย่าทวด (ของแม่เอ) กับยาย ๆ ที่อุบลฯ กัน แล้วก็ขับรถเข้าเมือง บังเอิญว่ารถคุณตาที่ใช้ขับอยู่ที่อุบลฯ แอร์เสีย และต้องไปซื้อของในเมืองกัน ก่อนกลับเข้าบ้านก็แวะที่ S&P กัน แม่เอารู้สึกผะอืดผะอม อยากจะแหวะ หลาย ๆ ครั้งมาก แต่ก็กลั้นเอาไว้ได้...สุดท้ายกลับถึงบ้านหมอบเลย ไม่อาเจียน แต่คลื่นไส้ ปวดหัวมากมาย ยายสอนก็ทักว่า ไม่ใช่ว่าท้องอีกล่ะ...แม่เอก็ไม่คิดว่าจะท้องนะ...หุ หุ หุ...

กลับถึงกรุงเทพฯ ก็ยังคงมีอาการคลื่นไส้ แต่ไม่ปวดหัวล่ะ...ก็เลยเอา tester มาทดสอบดู...โอ้ลั่นล้า....test 2 ครั้ง เหมือนกันทั้งสองครั้ง...เพื่อความแน่ใจ...ไปตรวจที่ รพ.นนทเวชต่อ... 1000% เลยว่าท้อง....ดีใจมากเลย...แต่ก็ยังไม่ได้ฝากท้องที่ รพ.นนทเวชกะไว้ว่า ถ้าไปตรวจครั้งหน้าถึงจะฝาก...ก็กลับบ้านบอกข่าวดีกับ ปู่ย่า ตายาย...ซะ...

พอจะต้องไปฝากท้อง....จะไปฝากที่ รพ.นนทเวช เหมือนพี่แม๊กแล้ว...ก็มี พยาบาลสาวสวย...มาให้แม่เอพิมพ์วิทยานิพนธ์....คุยกันถูกคอมากมาย...แล้วก็บอกว่า...ให้แม่เอไปฝากท้องกับคุณหมอคนเก่ง ทศพร เรืองกฤษณ์ ซึ่งเป็นอาจารย์หมอที่ รพ. ราชวิถี ตอนแรกแม่เอก็...อ่า..รพ.ราชวิถี เหรอ คนก็เยอะ รอคิวก็นาน คือว่าไม่ชินกับการไปหาหมอ รพ.ของรัฐ น่ะแหล่ะ.. คุณพยาบาลก็บอกว่า ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก เดี๋ยวจัดการให้ เป็นคลีนิก พิเศษ ประหยัดด้วย แม่เอก็ถามว่า...จริง ๆ นะคะ..ได้เหรอคะ...คุณพยาบาลก็บอกว่า ไม่มีปัญหา....

ตกลงก็เลยไปฝากท้องกับคุณหมอทศ ที่ รพ. ราชวิถี... แม่เอก็ไปทำบัตร...กับรอคิวในวันแรก...อิ อิ อิ...เร็วมากค่ะขอบอก...ถ้ามีคนรู้จักอยู่ข้างใน ทำอะไรก็เร็ว ก็ด่วนไปหมด... ก็ตรวจครรภ์ตามปกติ...แล้วคุณหมอเห็นแผลผ่าคลอดพี่แม๊ก....ก็บอกว่า...แผลน่าเกลียดมาก เสียเงินไปตั้งเยอะทำไมถึงผ่าแล้วเป็นแผลแบบนี้ (เป็นแผลเป็นแบบนูน คีลอยด์น่ะ่ค่ะ).... เดี๋ยวหมอจัดการให้นะ...เอาให้เรียบเลย...

ช่วงที่ฝากท้อง...ก็ไม่มีอะไรมากมาย ก็ทั่ว ๆ ไป แม่เอฝากแบบพิเศษ ไม่เคยต้องรอนานเป็นชั่วโมง ๆ หรอก มีบางครั้งที่คุณหมอทศให้นักเรียนแพทย์มาตรวจ...โดยที่คุณหมอก็อยู่ด้วยค่ะ แม่เอก็ยินดี

แม่อยากรู้ว่า...ในท้องที่ดิ้นดุ๊ก ๆ ดิ๊ก ๆ นั้นเป็นผู้หญิง หรือผู้ชาย ก็อัลตร้าซาวน์ดู คุณหมอบอกว่า ไม่เห็น "จู๋" อ่ะครับ...แต่ก็ไม่ได้ฟันธงว่าเป็นผู้หญิง นะครับ...เหอ เหอ เหอ..

ตอนประมาณสองเดือนก่อนคลอด....ที่ทำงานแม่เอต้องการ Exactly date ของวันคลอด...แบบวันตรง ๆ เลยนะ...ซึ่งคุณหมอบอกว่า .... ไม่่น่าจะเกินวันที่ 10 เมษายน แน่นอน...แต่ไม่ได้ค่ะที่ทำงานต้องการ Exactly date เท่านั้น...แม่เอก็ไปบอกคุณหมออีกตามนั้น...คุณหมอก็บอกว่าทำไมต้องเจาะจงถึงขนาดนั้นนะ คนจะคลอด ถึงเวลาก็คลอดน่ะแหละ...แล้วก็บอกแล้วว่าไม่เกินวันที่ 10 เมษาฯ แน่นอน..คุณหมอก็เลยทำการเจาะน้ำคร่ำ (แบบโกรธมาก ๆ เลย) คุณหมอนัดผ่าคลอดวันที่ 4 เมษายน เลย เขียนในใบรับรองแพทย์ให้เลย....ขอบคุณมากค่ะ...

แม่เอก็ฝากและคลอดน้องมิวที่ รพ.ราชวิถี โดย คุณหมอทศพร เรืองกฤษณ์ .... แม่เอต้องเข้า รพ. วันที่ 3 เมษายน เื่พื่อไปเตรียมตัวต่าง ๆ แต่เช้า ป๊ะป๊าไปส่ง..เพราะว่ากำหนดผ่าคลอดคือ วันพฤหัสบดีที่ 4 เมษายน 2539 คุณหมอ set เวลาให้เองเลยว่า หมอจะให้เด็กคลอดออกมาตอนเก้าโมงเช้าเป๊ะ... (คุณหมอจัดให้เองค่ะ...ว่าแปดโมงดมยา...แล้วต่อจากนั้นก็ทำคลอดค่ะ)...ตอนกลางวัน ตอนบ่าย ๆ ก็ปกติดี พอตกดึกสักประมาณสี่ทุ่มกว่า ๆ ก็เริ่มมีอาการ...คือมีอาการน้ำเดิน ... ตอนนั้นไม่รู้หรอกนะว่าน้ำเดิน เพราะว่าไม่เคยอ่ะ...ก็ตกใจนะ...ถามพี่เตียงข้าง ๆ ว่า พี่ ๆ มันมีน้ำออกมาอ่ะ เหมือนฉี่เลยเป็นหลายรอบแล้ว...พี่เขาก็บอกว่าน้ำเดินนะ ถ้าเป็นถี่ ๆ ให้เรียกพยาบาล ... พอสักประมาณเกือบตีหนึ่งเป็นถี่มากเลย ก็เลยเรียกพยาบาล...พยาบาลก็ให้รอคลอดเลย โทร.บอกคุณหมอ...จากนั้นก็มีปวดตึ๊บ ๆ หน่วง ๆ เ็ป็น ๆ หาย ๆ ...จนประมาณเกือบตีสี่คุณหมอมา...ก็เข็นเข้าห้องผ่าตัดคลอดเลย...แม่เอโดนพยาบาลดุว่าดมยาแล้วไม่หลับ...ก็มันไม่หลับนิ...จะให้ทำยังไงล่ะ...ก็หลับตานับไปเรื่อย ๆ ...ก็หลับเลย...แล้วก็ได้ยินคุณหมอบอกว่า...เป็นผู้หญิงครับ....แ่ม่เอก็บอกคุณหมอไปว่า...คุณหมอคะ...ทำหมันเลยนะคะ...พอแล้วค่ะ...คุณหมอไม่ต้องฟังใครนะคะ...แล้วคุณหมอก็บอกว่า ไส้ติ่งอยู่ลึกมาก เอาออกไม่ได้นะครับ ก็โอเค...ได้ทำหมัน แต่ไม่ได้เอาไส้ติ่งออก...และแผลผ่าตัดของแม่เอ....เรียบไม่เป็นรอยนูนเลย...ค่ะ...ขอบคุณอีกครั้งนะคะ...

น้องมิว...เป็นชื่อที่ตั้งไว้แล้ว...ส่วนชื่อจริงนั้น...มีที่มาเล็ก ๆ ว่า...ยังไม่ได้หาชื่อไว้เลย พอวันที่เจ้าหน้าที่ต้องมาเอาชื่อจริงเพื่อทึ่จะต้องไปแจ้งกับเขต พี่หนู ยังเล็กอยู่ ซึ่งมาเยี่ยมแม่เอ แล้วก็กำลังอ่านหนังสือขวัญเรือนนี่แหละ อ่านหน้าตั้งชื่อ หรือเปลี่ยนชื่อนี่แหละ และบอกว่า ถ้าลูกสาวของท่านเกิดวันพฤหัสบดีตอนเช้า ชื่อที่เป็นมงคลคือ "อมราพร" แม่เอก็ อืม...ใช้ได้แฮะ...ชื่อนี้...แต่เดี๋ยวก่อน ขอเปลี่ยนนิดนะตรง "พร" นี่ขอเป็น "ภรณ์" แบบแม่เอก็แล้วกัน...ก็เปลี่ยนได้นะ...มีมีกาลกิณีใด ๆ ... จึงเป็นที่มาของ "น้องมิว" ==> "อมราภรณ์"

ช่วงที่อยู่ รพ. น้องมิวต้องโดน "อบ" โดยแม่เอ "อบ" น้องมิวเอง...โดยการ "ปิ้ง" ค่ะ...เพราะว่าน้องมิวตัวเหลือง ต้อง "ปิ้ง" พลิกไปพลิกมา บันทึกทุอย่างเองหมดเลย...เฮ้อ...มาเสียเอาตอนนี้แหละที่อยากเปลี่ยน รพ...

แม่เออยู่ที่ รพ. ห้าวัน...วันกลับ ป๊ะป๊า กับคุณย่ามารับ...ไปบ้านอนุสาวรีย์....พี่แม๊กรออยู่...พร้อมกับพี่เลี้ยงของน้องมิว

ตอนเย็นก็กลับบ้านที่ รามอินทรากัน....บ้านสะอาดเอี่ยมอ่องเลย ป๊ะป๊า ป้าแจ๋ว พี่หญิง พี่ยุ้ย จัดการซะเรี่ยมเลย...หุ หุ หุ...

จากวันนั้น ถึง วันนี้ ....ก็สิบสี่ปีแล้วนะ...

ป๊ะป๊ากับแม่....รักลูกมากนะ...

Create Date : 14 เมษายน 2553		5 comments
Last Update : 14 เมษายน 2553 14:28:10 น.
Counter : 2385 Pageviews.
Share Tweet