หยุดเข่นฆ่าประชาชนคนบริสุทธิ์
เป็นมนุษย์จะศรัทธาศาสดาไหน
สอนให้ตั้งแต่ตนดีมีน้ำใจ
ดำเนินไปด้วยกอร์ปกรรมแต่ความดี

..มาแจมค่ะ..

สวัสดี คุณหทัยชนก
มาเยี่ยมเยือนหยกหยกแล้วแวบหาย
กลอนเขียนเก่าค้างปีมีมามากมาย
เก็บมาใช้ปัดฝุ่นแก้ขัดไป

วันนี้ยุ่งมากมากยากจะว่าง
แต่เป็นห่วงแขกมาค้างเยือนไฉน
จึงต้องมาดูและตอบว่าขอบใจ
แล้วมาใหม่อีกนะครับ มาอ่านกลอน

สวัสดีค่ะอาบูลย์
ติดตามอ่านกลอนของอาบูลย์ทุกวัน(โดยไม่ทิ้งร่องรอย)
วันนี้หนูชอบใจตรง.....

สรรพสัตว์กัดกันทุกวันวี่

สะดุ้งเลย..อาบูลย์ว่าหนูเหรอ..ฮ่าๆๆๆ
เพราะหนูกัดกับลูกทุกวัน..จริงๆค่ะ

ทำไมลุงบูลย์ต้องเอาเรื่องมามาลงวันนี้ด้วย...วันนี้เพิ่งโดนหมางับนิ้วมาด้วย จะส่งรูปไปให้ดูก็ใช่ที่
นิ้วโป้งขวาปะปลาสเตอร์อยู่เลย รอยเขี้ยวยังกะมีดบาดตั้ง 4 รอย ลึกวัก 2 มิลมั้ง...ยังไม่ได้ฉีดยาเลย ทำเอาไม่มีใจอ่านหมาวัดของลุงบูลย์
อ้อ...ไอ้ตัวที่กัดน่ะเป็นปลาฟลาวเวอร์ฮอร์น ปลายแปรงตั้งชื่อว่า "ไอ้ลูกหมา" เพราะมันชอบส่ายหางดิ๊กๆ ชวนเล่นด้วย เหมือนลูกหมาเลย วันนี้เล่นกะมันเกาพุง ลูบครีบ พลิกตัวสี่ห้าตลบ แล้วคงมันเขี้ยวงับหมับเอานิ้วโป้งแหกเลย...ยิ่งกว่ามีดบาดอีก ยังมีหน้านะ พอเดินผ่านส่ายตูดชวนมาเล่นดิ..มา..มาเล่นดิ..เกือบเอาไปทอดแล้วไหมล่ะ ตัวเกินครึ่งโลแล้ว....อีกตัวตั้งชื่อว่าลูกหมูเพราะกินเก่งมาก
แล้วก้อ...มีแมวชื่อ แมวค่ะ ชื่อแมวจริงๆ อย่ามิ้วๆเรียกเลย อย่าหวังฉันไม่รู้จัก..ต้อง...แมวววววว มาเลย
นอนได้แล้วค่ะลุงบูลย๋..คนอายุเยอะเขาต้องนอนบ่อยๆ แต่อย่านอนนาน..หรือเปล่า..
เออ...ลุงบูลย์ยังหนุ่มอยู่นี่นา ยินว่าป้าไรก็ยังสวยอยากเห็นจัง

รีบมาตอบ ตาเบบูญ่าก่อน ว่าขอบคุณที่เข้ามาอ่าน หากอ่านแล้วชอบ มีคนจำนวนมากเข้ามาอ่าน ลุงไปดูที่หน้าจัดการพบว่า มีคนเข้ามาชม ๑๗๑๘ ครั้ง จำนวนผู้ชมโฟรไฟล์ ๔๙ ครั้ง ลุงเปิดเวบเมื่อวันที่ ๑๖ มิถุนายน ๒๕๕๐ และทำเสร็จเมื่อวันที่ ๑๘ มิถุนายน ๒๕๕๐ นับถึงวันนี้ ๘ วัน ก็ต้องขอบคุณแล้วหละว่าน่าชื่นใจ

สรรพสัตว์กัดกันทุกวันวี่ หมายถึงอะไรตาเบบูญ่ารู้ดี ไม่ใช่แม่ดุลูกหรอก เรื่องแม่ดุลูกแม้จะเป็นหมาจริง ๆ ก็น่ารัก ลุงเคยเขียนไว้ในเรื่อง "หมาหาย" (เคยลงในเน่ชั่นสุดฯ) แม่ดุลูกเป็นการกระทำด้วยเมตตา ไม้อ่อนดัดง่าย ไม้แก่ดัดยาก

ขอบคุณถ้าหากว่าจะได้สาระอะไรจากเวบนี้ไปบ้าง

"ทำไมลุงบูลย์ต้องเอาเรื่องมามาลงวันนี้ด้วย...วันนี้เพิ่งโดนหมางับนิ้วมาด้วย จะส่งรูปไปให้ดูก็ใช่ที่"

ปลายแปรงถามอย่างนี้ ขอตอบว่าสงสัยเราจะรู้ทางในกัน
หรืออีกเหตุหนึ่งคือบังเอิญ

แหมบ้านนี้มีอะไรให้ดูไม่จืด นอกจากกล้วยไม้แล้วยังพวกปลาอีก บ้านลุงมีแต่ปลาดุก ปลาช่อน ปลานิล ปลากระดี่ เป็นปลาที่ป้าไรไปอพยพช่วยมันมาจากในคูน้ำหลังบ้าน

ในหน้าฝนปลาจะออกท่องเที่ยว จึงมีสำนวนภาษาใต้ว่า "ดีดดิ้ง... เหมือนปลากะดี่ได้น้ำ" ปลาสนุกตอนน้ำมามาก ๆ แต่ปลาทุกข์ตรงไม่รู้ว่าหนองไหนที่มีน้ำตลอดปี และแห้งทันทีเมื่อฝนหยุดสักเก้าวันสิบวัน

ในอ่างบัวของลุงจึงกลายเป็นที่เมตตาปลาตกคลักเสมอ ส่วนลุงพอเห็นมันผอมก็ต้องไปซื้ออาหารปลามาโปรยให้กินทุกวัน ปลาธรรมชาติสามารถอยู่กับธรรมชาติได้

แต่ถ้าปลาสวยงาม อย่างเช่น ปลาคาร์พ เคยเอามาใส่อ่างบัวไว้ ๖ ตัว พอมันโตเท่าฝ่ามือกาง มันกินบัวลุงเกือบเกลี้ยง

แต่มันก็รับกรรมแบบที่ลุงคิดไม่ถึงเสียก่อน ในอ่างมีไอ้ช่อนที่มากับปลาตกคลักด้วยตัวหนึ่ง และพอมันเริ่มโตขนาดข้อมือเด็ก ๑ ขวบเท่านั้น ไอ้ช่อนเที่ยวไล่กัดปลาคาร์พ

ปลาคาร์พลอยน้ำหงายท้องายวันละตัว ๆ ลุงต้องพาไปฝังโคนมะพร้าว ๖ วัน ๖ ตัว จากนั้นบัวลุงค่อย ๆ กลับสวยงามเต็มอ่างเหมือนเดิม

และช่อนเป็นปลาที่ดีที่สุดในการขจัดหอยและบรรดาปลากินบัวในบ่อ ไม่ให้เกิดลูกเกิดหลานมากเกินไป ทว่า

ฝนตกลงมามาก น้ำจากชายคาไหลลงล้นขอบบ่อ ไอ้ช่อนกระโดดหายไปหมดเลย พอไม่มีไอ้ช่อนบัวลุงก็โทรมอีกจากทั้งหอยกัดกินใบและปลากินพืชทั้งหลาย แต่ไม่ร้ายแรงเท่าหอย

สวัสดียามสายค่ะลุงบูลย์
ลุงบูลย์นอนมั่งไหมเนี่ย...คนอะไรจะไฟแรงไม่มีตก อิจฉานะ..ปลายแปรงเป็นประเภทวิญญาณล่องลอย จะว่าเร่ร่อนก็จะแรงไปน่ะ...จะบอกว่าอารมณ์ศิลปินเดี๋ยวไปพาดพิงอาชีพเขา....เราไม่ดีเองนี่นา
เมื่อวานออกไปหาซื้อกรุงเทพธุรกิจมาเก็บ ทั้งตะกั่วป่ามีเล่มเดียวเอง เขาสั่งมาตามจำนวนสมาชิก..เฮ้อ
เลยปลิ้นจากเว็บจุดประกายให้พ่ออ่าน

ลุงบูลย์ต้องบอกป้าไรแล้วล่ะว่าลำบากอีกทีเถอะนะ ไปเก็บปลาในหนองมาให้ทีเถอะ...โดนแน่ๆ