เห็นใจชาวสวน “ผลไม้ ถูกอีกแล้วคนแถวนี้ คุณอยู่ดีกันไฉนอย่างไรหนา ” เงาะ มังคุด ฉุดกระบวนจากสวนมา โลละห้า โลละเจ็ด เข็ดเจียนตาย ไม่อยากปล่อยมันเน่าเฉาคาต้น เขาจึงทนเก็บสอยคอยปีนป่าย ขายมั่งแจกมั่งชั่งหัวยาย คนปลูกพ่ายยอมแพ้แก่คนกลาง ว่าแต่คุณกินกี่หนพวกผลไม้ สุขภาพอนามัยไหนเคยอ้าง ถ้าคุณกินฉันกินทุกถิ่นวาง ผลไม้ทุกอย่างราคาดี โลห้าบาท จะขาดใจไม่ช่วยซื้อ แต่ในมือ นั่นน่าเบื่อน้ำเจือสี คุณหลงเชื่อคำเขาอ้างจ้างทีวี... น้ำขวดที่ให้โทษ แต่โฆษณา ผลไม้มีค่าทางอาหาร เพียบด้วยสารเกลือแร่แท้เชียวหนา กินผลไม้ไร้บาปอาบวิญญาณ์ ไม่ต้องฆ่าต้องเชือดเลือดโลมดิน ผลไม้เป็นทั้งยาและอาหาร สมุนไพรประสานเป็นสุขสิ้น เลี้ยงมนุษย์ก่อนยุทธนาสร้างธานิน คนควรกินไม่ทิ้งซากมีกากไย ผลไม้ถูกอีกแล้วคนแถวนี้ ถามอีกทีว่าซื้อหามากินไหม... เอาน้ำสีที่แช่ตู้อยู่ทิ้งไป เอาเงาะใหญ่หั่นเปลือกเลือกแช่แทน กินผลไม้กันดีกว่าครามันถูก ชวนหลานลูกกินมังคุดดีสุดแสน หกสิบล้านซื้อกินทั่วถิ่นแดน ประเทศไทยไม่ปึกแผ่นให้มันรู้    Create Date : 17 มิถุนายน 2550 12 comments Last Update : 17 มิถุนายน 2550 19:02:17 น. Counter : 1168 Pageviews. Share Tweet

พูดจริง จริงใจใช่เสแสร้ง ใช่ตะแบงพลิ้วพลิกกระดิกลิ้น แต่หยุดงาน น้ำลายสอ ห้อรถบิน... ไปถึงถิ่นผลไม้ไปเพื่อซื้อ... ซื้อมังคุดห้ากิโลโอ่คนขาย หลงน้ำลายตาบูลย์เกือบสูญชื่อ แถมมาให้ถุงใหญ่ใส่ถึงมือ แถมลองกองอีกมาอื้อให้ช่วยกิน กินผลไม้สบายใจป่วยไข้ลด หมูเนื้ออดก็ได้สบายศิล ตอนกินข้าวเคล้าน้ำปลาน้ำตาริน เมียไม่ทำให้กิน เพราะเห็นกับตา... (เมียเพิ่งกลับมาจากเลี้ยงหลาน นั่งรถผ่านพอดี มาถึงบ้านจึงถาม) มีอะไรกับแม่ค้าบอกมาหนอ เห็นไปยืนอ้อร้อหัวร่อร่า ซื้อสิบบาททำไมคิดผิดราคา ที่ได้มาเป็นร้อยไม่น้อยเลย กินข้าวเปล่าไปเถอะ ค่าเลอะหลง จีบแม่ค้าตรงตรงยังทำเฉย ดูคำกลอนข้างบนคนแสนเชย... อย่ากินข้าวมื้อนี้เลยพี่บูลย์. (รีบตอบภรรยา) โอย พี่เปล่าจีบแม่ค้านานวลน้อง แค่ไปท่องกลอนเขียนเพียรสร้างศูนย์ ช่วยกลุ่มเกษตรกรจรจำรูญ เพื่อเกื้อกูลชาวสวนให้อยู่คง ถ้าประเทศขาดชาวนาและชาวสวน ประเทศไทยเรรวนป่วนเป็นผง ต้องกินทรายกินแกลบแสบดากดง (กลอนพาไปครับ หาที่ลงไม่ได้) ตอนถ่ายคงลำบากยากเกินจินต์ ผลไม้อย่าให้ขาดจากประเทศ พวกคูเวต อีรัก... ชักกระตุกสิ้น ที่บ้านเขามีแต่ทรายกับใต้ดิน มีน้ำมันขายกินซื้อผลไม้... อย่าปล้ำปลูกแต่ตึกกับเสาสูง เพื่อชักจูงคนไทยเอาไปใช้ ใช้แรงงาน แรงสมอง จองหัวใจ จนต้องไปเป็นทาสนายอยู่ในกรุง... ....... เฮ้อ แต่งสด ๆ ที่หน้าจอ เหนื่อยแทบตายกว่าจะหาที่ลงได้   โดย: lungboon (pantamuang ) 17 มิถุนายน 2550 19:38:01 น.

โห...อาบูลย์ อัพบล็อกทั้งเช้าทั้งค่ำเลยนะ หนอนฯ กำลังทำงานอยู่หน้าจอ เยี่ยมหน้ามาดูอาบูลย์ด้วยความเป็นห่วง ว่าอยู่บ้านคนเดียว ที่ไหนได้แอบไปหามังคุดมากินซะแล้วนี่ พอได้กินมังคุด ก็เลยมีเรี่ยวแรงแต่งกลอนสด ๆ ที่หน้าจอต่อ โชคดีนะเนี่ย ที่ยังหาที่ลงที่จบได้ ไม่งั้นกลอนพาไป...ไกลเกินกู่กลับมาเขียนงานอื่น ๆ แน่ ๆ เลย ช่ะแว๊บ...มีงานต้องทำที่หน้าจอจ้า คืนนี้กำหนดไว้สองชิ้นงาน จะอยู่ถึงกี่โมงกี่ยามก็ยังไม่รู้ ครานี้...ถ้ารู้สึกง่วง ก็ต้องชะแว่บมาที่นี่ล่ะ เป็นหายง่วงแน่   โดย: หนอนเมืองกรุงฯ 17 มิถุนายน 2550 20:56:14 น.

เพิ่งหายไข้หายเสียงแหบ..อย่าริอ่านเพิ่มคลอเรสซะเตอรอลในเส้นเลือดเลย แค่ดอกทุเรียนก็แครอลี่บานแล้วนา...ป้าพิศยังแสร้งบิดหน้าหนีเลยกลัวติดลม แหม....ทิ้งบ้านไปเก็บเงาะวันเดียว เล่นเอาตามมาประดาบแทบไม่ทันเชียวนะ...สนุกล่ะสิได้ของเล่นใหม่ เห็นใครๆก็อยากช่วยลุงบูลย์ อาบูลย์ ตาบูลย์กันทั้งเพ....อย่าเล่นแต้มต่อเอาอายุมาเป็นข้อยกเว้นสิ อย่างนี้สาวๆอย่างนี้จะไหวเรอะ...สู้ลูกอ้อนไม่ไหวซะแล้ว บอกพี่โดมว่าจะซื้อออกซิเยนกระป๋องให้ลุงบูลย์...เห็นว่าได้ตีพิมพ์ลายข้างโลงขึ้นมาท่าทางจะเบสต์เซลเลอร์เสียแล้ว...คงได้เดินสายออกทีวีจนเป็นลมหน้ามืดหรอก เงินทองน่ะเก็บเอาไว้กิน เอาไว้เที่ยวไม่ใช่เอาไปแบ่งหมอใช้ 30 บาทยิ่งไปเพิ่มภาระโรงบาลนะ.... ตานุเพิ่งสลบไปนอนกรนครอกๆ เลยได้โอกาสเสียบเครื่อง ท่าทางจะอีกหลายวัน เห็นเยอะมาก ต้องนั่งรอจังหวะวิ่งเข้าส้วมเราก็วิ่งเสียบ...อะไรปานนั้นแหละ ขี้เกียจเอาโน๊ตบุ้คไปต่อข้างนอก ข้อมูล กะรูปอยู่ในเครื่องนี้หมด เดี๋ยวเหอะ..อีกสักพักจะหน้าตาสวยเหมือนของเขามั่ง แอบไปอ่านคุณนกแสงตะวันกระซิบถามลุงบูลย์ว่าชอบเพลงอะไร...กลัวน่ะซี๊ว่าจะไม่มีใครเข้าบล๊อค เดียวต้องแอบไปปรึกษาปรมาจารย์หลังไมค์ดีกว่า เดี๋ยวลุงบูลย์เห็นจะรู้ทันอีก...ปลายแปรงคนหลังเขาเสียด้วย ว่าจะนั่งทำเงาะกงเต๊กให้ ไม่เอาแล้ว...เสียเวลานั่งแต่งผมเงาะ สมัยนี้เขามีเป็นคอลเลคชั่นแล้วบ้าน มือถือ คอมพิวเตอร์ขายเป็นชุดเหมือนจริง จะทำเงาะทั้งทีไม่เหมือนก็จะเสียเชิงช่างที่อุตสาห์ออสโมซิสจากพ่อมาได้นิดหน่อยนะ...อย่าเอาเลยนะ เชยจะตาย ปลายแปรงไปบริจาคร่างกายที่โรงพยาบาลจุฬาตั้งกะปี 40 แล้ว ตอนแรกกะว่าจะให้แต่ตัว...เพราะสายตาสั้นไง แต่คุณหมดบอกว่าไม่เกี่ยวกันเราไม่ได้ใช้ลูกกะตา..เลยให้ไปหมดเลย แต่ไอ้เด็กรุ่นน้องที่ไปด้วยดันเขียนในใบประวัตินะว่าถ้าตายขอไปแขวนใกล้พี่เขาที่ไหนก็ตามไปส่งด้วย...มันบอกว่าจะได้มีเพื่อนคุย ตอนนี้เลยไม่ห่วงอะไรเลย...คนตายไปแล้ว เหม็นเน่าคาบ้านใครไม่เอาไปเผาก็เหม็นเอากันเองสิ เราไปแล้วนี่...ไม่ห่วงตน เลยไม่สะสมอะไรอีกแล้ว มีมากเราก็ยึดติด ห่วงว่าอันโน้น อันนี้จะเป็นอยางไร จะต้องปัดกวาดเช็ดถู ต้องคอยดูแล...พอไม่มีก็ไม่ต้องห่วง..เพราะหน้าตายิ่งไม่ห่วงอะไรเลย สวย..มั่น...เก๋ระเบิดอย่างปลายแปรง ไม่ห่วงหรอกว่าใครจะมอง...หน้าพรรค์นี้เลยไม่ใช่หน้ากาก หรือหัวโขน หรือหมวกของผู้ใด...แม่นบ่อ รู้สึกอัดอั้นตันใจอย่างไรไม่รู้..เงยหน้าจากแป้นพิมพ์อีกที่ อะโห...เราพิมพ์อะไรไปขนาดไหนล่ะเนี่ย นี่ยังตามเช๊คบิลไม่ครบประเด็นเลยนะเนี่ย... พอก่อนดีกว่า เดี๋ยวเขาจะว่าเป็นบล๊อคลุงกะหลานทะเลาะกัน...จะไปนอนแล้วง่วงจังเลย ทุกที สองทุ่มครึ่งก็เรียบร้อยแล้ว รอมาสะสางบัญชีกะลุงบูลย์นะเนี่ยถึงถ่างตารอ..เก็บเอาไว้อีกหลายยก ค่อยมาไต่สวนใหม่ก็แล้วกัน นอนพักผ่อนได้แล้ว...แม่ค้ามังคุดนึกหน้าออกอยู่หรอก โหดจะตาย ไม่ก็อ้วนกลมเป็นมังคุดลุงบูลย์เก็บมาฝันถึงก็ได้เข้าหาหมออีกรอบหรอก...   โดย: ปลายแปรง 17 มิถุนายน 2550 21:56:17 น.

ลุงบูลย์คะ... มาตอนนี้พอเกษียณออกมา เพื่อนเก่า ๆ ไม่มีคุยด้วย พวกคนรุ่นหลังที่มาเป็นใหญ่ทีหลังกดข่ม ดูถูก นินทา เคยบ่นให้ลุงฟังว่า พอออกมาก็ไร้เกียรติ ไม่มีตำแหน่ง ผอ.ซี ๘ อีกต่อไป ลุงฟังแล้วนั่งยิ้ม ว่าแล้วไหมล่ะ ทำไมเพิ่งคิดได้ ทีลุงเองซี ๘ ยังเย้ยฟ้า ท้าโลกลาออกมาให้ดูเลย... ตอนออกมามีความสุขที่สุด ตอนนี้ยิ่งมีความสุข ลุงไปง้อเขาตอนรู้ว่าเขาใกล้จะเกษียณแล้ว ด้วยใจหวังจะกู้ฮาร์ทดิสค์ บนหัวของเขากลับคืน แต่สงสัยมันจะเออเร่อเสียแล้ว เฮ้อ อยากให้พ่อพี่นุของเธอมาอ่าน เผื่อจะได้โกรธลุงไปอีกรอบ ฮ่า ฮ่า ฮ่า .......... ................... .............. ยกยอดมาตอบหน้านี้ เพราะตานุสลบไปแล้วตื่นมาทำงานให้น้องตั้งกะตี 3 รีบยกมาที่ละเรื่องก่อน ตั้งกะลุงเขียนมาวันชอบของขม ชมผู้สาวแล้วล่ะ...นั่งอ่านด้วยกันท่อนแรกๆ เล่าประวัติความเป็นมาของลุงน่ะนะ...ก็ว่า เออพี่เราน่าปลิ้นเอาไปให้พ่ออ่านนะ แต่พออ่านลงมาเจอ....สงกะสัยเอารถขุดยกจากหล่มซี 8 ไม่รอด... ก็หันมามองหน้ากัน....." พี่ !....เราอย่าเพิ่งหาเรื่องออกไปเช่าบ้านอยู่เลยนะ " ลุงบูลย์อย่าคิดอะไรมากเลยค่ะ...กะพี่นุ 20 กว่าปีผ่านไปแล้วแกยังฝังใจอยู่เลย มีแต่ติ๋มน่ะแหละทำหน้าเป๋อเหวอไม่รู้ ไม่เห็น...หน้าด้านน่ะ ไอ้เราก็ตะแล๊ดแต๊ดแต่ไปวันๆ... ชีวิตจะเอาอะไรมาก..แบกไว้เต็มบ่า แล้วเมื่อไรจะเดินไปถึงปากทางซื้อกะปิ ข้าวสารก็แบกกลับไม่ได้ เพราะแบกไว้เต็มบ่าหมดแล้วนี่นา.... เดี๋ยวนีเวลาติ๋มคุยกะลุงบูลย์ พี่โดมก็ไม่ค่อยเล่าบอกแกแล้ว...กลัวแกจะยิ่งคิดมาก พยายามเต็มที่แล้วค่ะ...แต่แกยังอยู่กับความทรงจำเก่าๆที่รังจะสร้างบาดแผลในใจตัวเอง ก็ไม่รู้จะเยียวยาอย่างไร..เรื่องของใจแต่ละคน ติ๋มก็ทำได้แค่ช่วยอยู่เป็นเพื่อนพี่นุ...บอกพี่เขาว่าพี่เองก็ควรจะออกมาจากพันธนากาลนั้นได้แล้ว ไม่งั่นพี่ก็ไปไหนไม่ได้อยู่กับบ่วงอันนั้นตลอดกาล...วันนี้พี่นุก็กลับมาเขียนรูปแล้วค่ะ ชีวิตคนเราจะประสบความสำเร็จกันทุกเรื่องมันก็เกินไป.... แต่ก็ยังยืนยันค่ะ...ว่ายังไม่อยากออกไปเช่าบ้านอยู่ ยังอยากเก็บผักข้างรั้วกินอยู่...   โดย: ติ๋ม IP: 203.113.17.148 18 มิถุนายน 2550 10:52:35 น.

เพิ่งเข้ามาอ่าน วันนี้ตื่นแต่เช้าทำใจแข็งไม่เปิดบล็อก นั่งทิ่มแป้นคอมดังต๊อก ๆ ตลอด จะส่งงานเรื่องจตุคามรามเทพ ให้สำนักพิมพ์เสียที เพราะพอมีน้องชายที่เคยร่วมทุกข์สุขกันมาตอนนี้เขาปั้นจตุคามรามเทพขาย จากคนที่เคยหมดตัวกับนากุ้งจนต้องมาอาศัยคอกหมูของตนเองอยู่ บัดนี้มันเป็น "ท่าน" มีวิญญาณเทพเข้าทรง รับปั้นรูปท่านท้าวจตุคามและบรรดามหาเทพทั้งหลายรูปละสี่ห้าหมื่น ก็เลยว่าจะเขียนให้สำนักพิมพฺฉลองบุญ แต่เรื่องมันยาวไปหน่อย ประมาณ ๑๕ กระดาษเลยยังไม่จบ และพอเที่ยงวันก็ไปกินข้าว แล้วกลับมากินยา กินยาเสร็จว่าจะทำต่อ เกิดระแวงว่ามีใครมารอคำตอบอยู่บ้างเปล่า ลองเข้าเวบดูหน่อยซิ แล้วก็พบแต่ปลายแปรงกับหนอน ดีแบบนี้ไม่เสียเวลาต้องตอบขอบคุณเขาในเวบต่าง ๆ ดีแล้ว เรื่องของพ่อเก็บไว้ในคอมนั่นแหละ อย่าพริ้นท์ออกไปทำให้ลุงไปเยี่ยมไม่ได้ และเธอสองคนต้องออกจากสวนธรรมชาติดุจสวนสวรรค์แห่งนั้นไปเลย ไม่มีที่ใดอีกแล้วในภาคใต้ที่จะเหมาะสำหรับการนั่งลงเขียนหนังสือ และทำงานต่าง ๆ ออกส่งลูกค้า เพราะถึงอยู่หลังเขาแต่เราก็มีโทรศัพท์ดาวเทียม มีทีวีดาวเทียยมด้วยเปล่า เวลาทำงานหนัก ๆ จะได้ไปนั่งบำบัดความเหนื่อยดูภาพยนตร์ฝรั่งช่องมูฟวี่ อย่างที่ลุงทำทุกคืนช่วง ๒ ทุ่มครึ่งถึง เที่ยงคืน หลังเที่ยงคืนยังมาเอางานที่เขียนไว้โพสต์ออกเวบบล็อกอีก ไม่ได้เขียนสด ๆ เท่าใดหรอกนอกจากแม่ค้ามังคุด จะเล่าเรื่องแม่ค้ามังคุดให้ฟัง แม่ค้าจริงอายุแก่กว่าลุงเสียอีก และสามีแกเคยเป็นพระเอกของลุงในเรื่องเทพเจ้าเขาแมว แกชื่อลุงนำ เรืองหิรัญ แต่ลุงตั้งใหม่ว่า นำดี เทวรักษ์ เขียนตามที่แกเล่าเว่อร์มั่งจริงมั่ง แต่เน้นการอนุรักษ์ธรรมชาติ พิมพ์ออกมาเป็นเล่มใหญ่ คนอ่านกันทั่วปะทิว แกเลยซี้กับลุงทั้งครอบครัว ลุงเป็นลูกค้าอุดหนุนมังคุด ลองกอง ของแกทุกปี แต่ว่า ซื้อ ๕๐ แถมอีก ๕๐ ซื้อ ๑๐๐ แถมอีกร้อยประมาณนี้ เมื่อวานพอซื้อ ๆ มังคุด ยืนคุยยืนโม้นั่นนี่ตามประสาคนชอบกันอยู่ ลูกสาวแก(สวย)ก็เดินออกมา บอกจะไปรับพ่อที่สวนยางไกลออกไปกลับมาบ้าน เขาเพิ่งตัดลองกอง เขาก็เอามาส่งให้ลุงลองชิมว่าหวานหรือยัง ลองกองของเจ้านี้หวานที่สุดในอำเภอปะทิว ส่วนมังคุดก็ดีเลิศซื้อมาเป็นร้อยลูกจะหาเสียสักลูกไม่มี ลุงนำเคยเล่าเรื่องลองกองให้ลุงเอาไปเขียนแต่ลุงยังไม่ว่างเขียน พอมาวันนี้ลองกองแรกออกไม่ทันได้ขายเขาก็เอมาส่งให้ลุง ลุงเลยเอาบ้านวางบนโต๊ะแล้วก็ถ่ายมาเข้าบล็อกทันที วันนี้ในอ่างบัว ดอกบัวเหลืองเพิ่งบานอีก ๒ ดอก คว้ากล้องจะถ่ายเอาภาพมาเก็บ กล้องดันหมดแบ็ตเสียอีก จะออกไปซื้อก็เสียเวล บ้านของลุงอยู่ห่างตลาดทางตรง ๕๐๐ เมตร แต่ทางต้องอ้อมรถไฟไปเป็นกิโลก็เลยไม่ได้ถ่าย พรุ่งนี้สงสัยจะโรยก่อน ใกล้ ๆ อ่างบัวเหลืองมีต้นแก้วมังกร ปีนี้ฝนดีและเว้นระยะให้ แก้วมังกรจึงมีลูกโต ดอกใหญ่ เผลอแผล็บเดียวบานเกือบ ๑๐ ดอก ก็ไม่ได้ถ่ายไว้อีก เพราะแก้วแม่แก้วเธอชอบบานแต่ในตอนกลางคืน ช่างเหมือนคนบางประเภทแท้ ๆ ที่ทำอะไรไม่ชอบเปิดเผย ฮา จบดีกว่า... เดี๋ยวโดนขว้างด้วยมังคุดออกทะลุจอ ฮิ ๆ   โดย: lungboon IP: 125.27.235.48 18 มิถุนายน 2550 13:59:24 น.

หนอนจ๋า ทำไมมาเงียบ ๆ เดี๋ยวเดินเหยียบ... อาเข้านะ อาไม่ค่อยอยากเข้าบล็อกบ่อย ๆ แล้ว เพราะเสียงนินทามาแจ้ว ๆ ว่าเห่อบล็อก จึงจำเป็นสะกดใจไม่ตระหนก ยอมทนไม่เข้าบล็อกมาครึ่งวัน แต่พอไปกินข้าวปลากลับมาพัก ใจตึกตักอยากรู้มีใครนั่น ใครมาดูเราบ้างเอ่ยหรือเฉยกัน จะได้กลับหลังหันไปทำงาน สบายใจในบล็อกแค่สองคน ตอบสองหนก็จบครบขบวนขั้น จึงตอบหนอนและปรายแปรงแบ่ง ๆ กัน จบแล้วฉันไม่รู้ว่าจะว่าไร...(อีก)   โดย: iungboon IP: 125.27.235.48 18 มิถุนายน 2550 14:13:21 น.

สวัสดีค่ะ เอาลิ้งค์มาแปะให้อีกที (เมื่อเช้าไปวางไว้ที่กระทู้เรื่อง..ม่ายลีฯ) //kornthamma4.ob.tc/-View.php?N=11 เป็นวิธีการย่อภาพน่ะค่ะ มีภาพประกอบ ทำง่าย ๆ ค่ะ   โดย: สีน้ำฟ้า 18 มิถุนายน 2550 15:23:36 น.

อาบูลย์ ที่เงียบ ๆ น่ะ เพราะว่าหนอนฯ ยังเขียนเรื่องให้แรงบุญฯ ไม่เสร็จเลย เหลืออีกครึ่งทาง เข้าใจว่าส่งเป็นคนสุดท้ายเส้นยาแดงผ่าแปดทุกรอบ บางทีก็มีเสียงหล่อ ๆ ของ บ.ก. ท่านฮัลโหลมาแบบอารมณ์ดี แต่ในใจคงนึกต่อว่า ๆ ยายคนนี้ต้องตามอีกแล้ว เมื่อไรจะปรับปรุงตัวซะที (พยายามมาเป็นปีแล้วล่ะ) เฮ้อ...ก็พยายาม เพราะตอนนี้งานหลวงก็หนักหนาสาหัส ตั้งแต่เกิดเหตุการณ์ครั้งนั้น กลับกลายเป็นว่ามีภาระงานมากขึ้น งานมันขยายด้วยในขณะที่คนมันน้อยลง แต่ก็พยายามท่องคาถาว่า "ทำงานอย่างมีความสุข... ทำงานอย่างมีความสุข... นะโยม" กลับมาบ้านก็ยังมีภาระ อย่างที่อาบูลย์เห็นน่ะ โทร.มาจังหวะไม่ดีก็ไม่ได้คุยหรอก เพราะโห...มันไม่มีสมาธิน่ะ วุ่นวายกะลูกสามคน และญาติพี่น้องที่บ้านอีก (อบอุ่นซะไม่มี นี่ดีแต่ว่า คนข้างตัวไปอยู่อีกบ้านนึงนะเนี่ย ไม่งั้น เหนื่อยกว่านี้อีก เพราะพี่ท่านเรียกอยู่นั่นแล้ว เดี๋ยวโน่นเดี๋ยวนี่ มีเรื่องให้เรียกหาอยู่เป็นประจำนั่นแหละ เอ้อ...บ่นมากไปแล้ว ลูกว่า แม่ทำไมช่างบ่นเหลือเกิน เดี๋ยวนี้ลูกมันรู้จักว่าแม่ว่า แค่นี้เอง...ทำไมแม่ต้องหัวเสียใส่ด้วย พอลูกมันบ่นใส่แม่บ้าง ก็เลยได้สติขึ้นมาหน่อยว่า เอ้อ...ขี้บ่นจริง ๆ นะเรา) เห็นอาบูลย์แฮปปี้กับบล็อกก็ดีใจ รู้จักยับยั้งชั่งใจทำงานทำการก่อนแวะมาดูบล็อกก็ยิ่งดี ไม่อยากให้เสียการเสียงานกับของเล่นใหม่ ๆ เดี่ยวจะกลายเป็นโทษไปค่ะ นาน ๆ แวะเข้ามาก็ได้ (อย่าว่าแต่อาบูลย์เลย มีเวลาหนอนฯ ก็เยี่ยมหน้ามาบ่อยแหละ เพียงแต่ไม่มีเวลาเม้นต์อะไรเท่านั้นเอง) เอ้อ...กลับบ้านก่อนดีกว่า คิดถึงลูก ๆ เสียแล้วสิ   โดย: หนอนเมืองกรุงฯ IP: 202.28.180.201 18 มิถุนายน 2550 17:27:22 น.

ด้ใจครับที่คุณสีน้ำฟ้าอุตส่าห์เที่ยวตามมาช่วย ผมทิ้งการเขียนภาพสีน้ำไปนานมาก ที่เขียน ๆ อยู่เป็นแนวตลาด แต่ผมก็วาดด้วยสีน้ำเพราะมันง่ายดี ถ้าคุณสีน้ำชอบภาพวาด ไปที่ภูเก็ตทางขึ้นโรงแรมเคปพันวา ลูกชายของผมเปิดแกลเลอร์รี่อยู่ที่นั่นครับ ผมไปกดลิงค์ของคุณสีน้ำฟ้ามาไว้ที่ผม ไม่ทราบมาแล้วหรือเปล่า ความรู้เรื่องเวบผมยังแทบไม่รู้อะไรเลยครับ   โดย: lungboon (pantamuang ) 18 มิถุนายน 2550 23:48:47 น.

หนอนจ๋าหนอนนอนหรือยัง ลุกมาคุยกันสักตั้งยังสงสัย เที่ยวทะเลชุมพรย้อนเมื่อใด อย่าเที่ยวไปแต่สถานบ้านดารา... กำเนิดพลอยกำเนิดพล่านย่านประจวบ ต้องจ่ายควบแสนแพงใช่แสร้งว่า ไปสะพลีดีกว่ามั้งยังสงกา เพราะว่าอาจะได้ไปร่วมดื่มกินลืมนอน... หยอกแล้วขอล้มนอนก่อนละ ที่นอนอาอยู่ข้างคอม ห่างกันศอกกว่า ๆ เดี๋ยวไม่ค่อยตื่นสายแล้ว ห่วงบล็อก ฮา .   โดย: ลุงบูลย์ (pantamuang ) 19 มิถุนายน 2550 0:07:30 น.

ขอบคุณนะคะที่เห็นใจชาวสวน ไม่ว่าชาวสวนภาคตะวันออกหรือภาคใต้ ผลไม้ก็ราคาถูกเหมือนกัน จนเดี๋ยวนี้ลูกหลานต้องไปทำงานอย่างอื่นแทนการเป็นชาวสวนอย่างเดียว สวนผลไม้ที่มีก็ปลูกไว้แจกกัน ถ้าบ้านไหนทำสวนอย่างเดียวคงแย่นะคะ   โดย: หทัยชนก (Nok_Noah ) 19 มิถุนายน 2550 7:53:21 น.

เรียกชื่อเล่น..แจม ก็ได้นะคะ ลุงบูลย์ แจมส่งเมล์ไปให้ แจมย่อรูปลุงลง เพื่อจะได้นำมาใส่ในช่องเล็ก ๆ ของบล็อกแก๊งได้พอเหมาะ (ไม่ใช่ก็ใกล้เคียง) ลองไปเช็คที่เมล์ดูนะคะ ไปล่ะค่ะ.. แง๊บ...แง้บ   โดย: สีน้ำฟ้า IP: 61.7.149.223 19 มิถุนายน 2550 18:11:14 น.