อัพอีกแล้วเอาใจคุณอัยย์ อยากจะให้ถึงแม่ กก กด กบ เร็ว ๆ
อัพครั้งนี้เพื่อรับลมร้อน ร้อนทั้งอากาศและการเมือง ดูพีเพิ้ลในเน็ตก็ไม่ราบรื่น จึงอัพบล็อกดีกว่า

สวัสดีคุณตริณ

โรงเรียนบ้านนอกนาเดิมอยู่ตรงทุ่งแรกด้านซ้ายมือของหมู่บ้าน มีเนื้อที่ประมาณไร่เดียว หมู่บ้านเดิมถูกคลื่นยักษ์พาไปหมด คนที่รอดเขาวิ่งขึ้นเขาด้านขวามือ โลกเรานี้แปลกจริง ๆ ตอนที่ยังเป็นเกาะห่างไกลไร้ความเจริญ ชาวบ้านเดิม ๆ อยู่กันพร้อมหน้า แต่พอเกาะเริ่มเจริญตั้งแต่หลังการดูดแร่ประมาณปี พ.ศ.๒๕๑๘ เป็นต้นมา คนจากข้างบนลงไปอยู่จับจองที่ว่างเปล่า คนอยู่เก่า ๆ บางคนขายถูก ๆ ให้คนใหม่ที่ลงไปอยู่

ลุงเองที่ดินข้าง ๆ โรงเรียนนั่นว่างทั้งนั้น ถ้าจับจองไว้บ้าง ปัจจุบันเป็นเศรษฐีแต่กลับไม่เอาสักกะแบะมือ บอกว่าร้อยปีก็ไม่เจริญ

ถนนลาดยางที่ผ่ากลางเกาะคอเขาในปัจจุบันเกิดขึ้นเพราะกำนันจ๋วน บุญชู ปัจจุบันเสียชีวิตแล้ว ถ้ายังอยู่คงอายุเกือบร้อย ส่วนการลาดยางเกิดขึ้นได้เพราะกำนันคนปัจจุบัน กำนันสุดจิตร ลิ่มพานิช หรือกำนันสุข(ชื่อเล่น) ที่ว่าสำเร็จเพราะ ตำบลเกาะคอเขาพอประกาศให้ผู้รับเหมารับเหมาทำถนน ไม่มีผู้รับเหมาคนใดยอมลงไปรับเหมา เขาบอกว่าเอาเครื่องมือลงไปไม่ได้

กำนันสุขหัวใส รีบต่อแพขนานยนต์ขึ้น โดยใช้ประสบการณ์จากที่เคยทำแพดูดแร่ แพใหญ่สามารถบรรทุกรถบรรทุกสิบล้อแถมกระเก๋งได้อีกสองสามคัน และสามารถให้รถที่บรรทุกหินไปจากฝั่งตะกั่วป่าแล่นลงในแพได้เลย ผู้รับเหมาจึงยอมเซ็นต์สัญญาทำถนนลาดยาง เพราะการขึ้นลงไม่ติดขัดอีกแล้ว แพแรก ๆ เที่ยวละคิดราคาตามล้อรถ สี่ล้อก็สี่ร้อย ไปกลับแปดร้อย

กาลต่อจากนั้น กิจการแพรุ่งเรือง มีคนทำขึ้นอีกหลายเจ้า เพราะนอกจากผู้รับเหมาทำถนนที่จะใช้บริการ พวกทำบ่อเลี้ยงกุ้ง ยังลงไปทำบ่อกุ้งกันคึก ๆ บ้างซื้อที่ เช่าที่

วันที่ลุงขับรถลงไป ลุงไม่รู้ว่าแพใครพอเขาถามว่าจะไปฝั่งโน้นไหม เมียลุงตอบค่ะ ๆ พอลงไปแล้วจึงรู้ว่าเขาคิดแปดร้อย เที่ยวนั้นเที่ยวสุดท้ายไปแล้วต้องกลับวันรุ่งขึ้น สนุกไหมล่ะ

ระหว่างอยู่ในแพลองถามชาวบ้านว่าคนนั้นคนนี้ยังอยู่ไหม ที่จะไปหาเขาบอกตายหมดแล้ว เอาละซิทีนี้จะไปหาใครล่ะ

ระหว่างที่คุยกับชาวบ้านในแพ เขาพูดว่านี่ถ้าครูมาเร็วกว่านี้ครูไม่ต้องเสียแปดร้อย ถามว่าทำไมล่ะ เขาบอกว่าแพกำนันสุขลูกศิษย์ครูไง เพิ่งขายให้พวกฝรั่งที่มาสร้างหนังเรื่องเดอะบี๊ชที่เกาะมาหยา ไปในราคาสิบสี่ล้าน (เข้าใจว่า กำนันสุขขายแพแล้วก็มาทำรีสอร์ทในตอนหลัง)

ท่ามกลางความมืดตึ๊ดตื๋อที่ศาลาข้างโรงเรียนบ้านนอกนา บ้านทุกหลังปิดไฟมืดไม่มีครู แต่ที่ร้านค้ามีคนมานั่งดื่มเบียร์สี่ห้าคน เขาจำลุงได้เป็นพวกลูกศิษย์หนุ่ม ๆ ทั้งนั้น โอ้ ความดีของการเป็นครูอยู่ตรงนี้เอง



โดย: ลุงบูลย์ (pantamuang ) 10 เมษายน 2553 15:59:49 น.

อิอิ ทันใจดีแท้ ขอบคุณนะคะ

แม่เกอว...

เน็ตไม่ดี อยู่ไกลปืนเที่ยง

รีบมาหาลุงก่อน ไว้ค่อยเมนต์ยาวๆอีกทีค่ะ

ป.ล. ว้าว ระดับมติชนผ่านเรื่องให้เลยเหรอ สุดยอดค่ะ

สวัสดีครับ ตอนค่ำๆๆ แวะมาเม้น ทักทายครับ ยังไงแอดเป็นเพื่อนกันได้นะครับ ^^

หวัดดีครับลุง

วันนี้ขอทักทายเป็นลำดับต้นๆเลยละครับ ตื่นขึ้นมาก็ทำงานบ้านก่อน หลังจากนั้นก็ต้องรีบเข้าเน็ต ซักชั่วโมงสองชั่วโมงก็ยังดี เพราะขืนรอลูกตื่นมาเปิดใช้งาน 2 เครื่องพ่วงกัน เป็นอันเดี้ยงเลย ทำอะไรไม่ได้ดั่งใจ ลำพังบางวันใช้คนเดียวก็อืดอยู่แล้ว พอสองเครื่อง ยิ่งไม่ต้องพูดถึง

ผมยังคงชื่นชมทุกแม่ครับลุง แม่เกอว แปลกนะ ภาษาไทยเรา นับว่ายากจริง แต่สามารถทำให้ไม่ยากได้ด้วยคนเก่งภาษา

ลุงเล่าเรื่องที่ดินว่างเปล่าบนเกาะคอเขา ลุงไม่คิดจับจอง เพราะคิดว่าความเจริญมันคงใช้เวลาอันยาวนาน กว่าจะเดินทางมาถึง แล้วผมล่ะที่ดินที่บางเนียง ย่านเขาหลัก ตอนที่ยังไม่บูม ขี้เหล้าคนหนึ่งบอกขายถูกมาก แปลงใหญ่ ราคา 2-3 หมื่น แถมถ้าซื้อไม่เอาเป็นเงินก้อนนะ ให้เป็นค่าเหล้า ตอนไหนก็ได้ ยังไม่เอา เพราะมองไม่เห็นว่ามันจะเจริญขึ้นมาได้อย่างไร หลังบ้านตัวเอง พ่อหักร้างถางพง ปลูกสับปะรดในเนื้อที่ 30-40 ไร่ สุดลูกหูลูกตา สามารถจับจองเป็นของเองได้ แต่ไม่มีใครจัดการ ปล่อยให้นายทุนจากที่ไหนไม่รู้มารุกเอา เฉพาะเขาตักหน้าดินขายก็รวยเป็นร้อยล้านแล้ว ทำไมสมัยนั้นเราถึงได้โง่นักก็ไม่รู้ นี่ถ้าสมัยก่อนเป็นคนฉลาดหน่อย ลูกหลานคงสบายกันไปหมดแล้ว

เฮ้อ..คิดไปทำไมมี ของอย่างนี้มันอยู่ที่บุญวาสนา แค่ทุกวันนี้มีกิน อยู่อย่างไม่ลำบากก็พอใจแล้ว ใช่ไหมครับลุง

แล้วเมษานี้ ไม่พักผ่อนไปไหนบ้างหรือครับ

ขอให้มีความสุขนะคะ สวัสดีปีใหม่ไทยค่ะ

เป็นความพยายามที่สูงมากของการร้อยเรียงเรื่องราวโดยใช้แม่เกอว

ที่ยากยิ่งกว่า คือทำอย่างไรจึงจะเกี่ยวโยงกับชีวิตชุมชนของเด็กๆ

ซึ่งผู้แต่งทำได้อย่างงดงาม

ภาพตอนนี้มีอารมณ์สนุก สะท้องชีวิตนักเรียนและพ่อแม่พี่น้อง

ความบริสุทธิ์ของชาวบ้านที่มีเรื่องราวของชีวิตซ่อนอยู่

ดูแล้วชุ่มชื่นใจ คิดถึงชีวิตนักเรียนบ้านนอกและสังคมรอบตัวครับ

สวัสดีค่ะ...คุณลุงบูลย์

เห็นคุณลุงบอกอัพบล๊อกรับลมร้อน...โอย...อิจฉามากค่ะ

เพราะที่ที่หนูอยู่นี่ยังเป็นลมหนาวอยู่เลยค่ะคุณลุง แถมวันนี้

อากาศยิ่งบ้าบอค่ะ ตอนเช้ามืดครื้ม พอสายหน่อยแดดจ้า...

อ้าว...พอเที่ยงมีทั้งลม ทั้งฝน ทั้งหิมะด้วยค่ะ ถ้าร่างกายไม่

แข็งแรงจริงก็ย่ำแย่ค่ะ สำหรับหนูคิดว่า ไม่มีที่ไหนน่าอยู่เท่า

เมืองไทยอีกแล้วค่ะ

แม่เกอว ถ้าจะแต่งยากนะคะลุง แต่ภาพวาดของลุงนี่สิ เห็นแล้ว

ทำให้นึกถึงสมัยเป็นเด็กประถมค่ะ ตอนนั้นห้องๆหนึ่งมีเด็ก

ประมาณ 30-40 คนค่ะ แต่เดี๋ยวนี้ไม่ถึงสิบคนมั้งคะ หนูว่าชีวิต

ในวัยเด็กนี่เป็นช่วงที่มีความสุขที่สุดเลยค่ะ ลุงว่ามั๊ยคะ

ชอบภาพปะทิวของลุงมากเลยค่ะ โค้งอ่าว โค้งมะพร้าว สวยจริงๆ

ดีใจด้วยนะคะที่งานลุงขายดี

เอ...พักนี้ มือขึ้น งานเข้านะคะ

ปีนี้เป็นปีของลุงแน่ๆ...รออานผลงานเล่มต่อไปค่ะ

ไพบูลย์ 2 คิดว่า สนพ.คงไปตั้งชื่อใหม่ เสร็จเมื่อไหร่ คงได้อ่าน

ลุงก็ดูแลสุขภาพด้วยละกันนะคะ

(กรองข้อความใหม่-บล็อกที่เราทำเองดีอย่างนี้)

ทั้งสามสี่ท่านข้างบน ลุงไปตอบในบล็อกของท่านแล้ว ส่วนคุณไกลบ้านไม่มีบล็อก ลุงขอตอบต่อไปนี้

สวัสดีคุณไกลบ้าน

อิจฉาลมร้อน โอ อิจฉาได้ไงครับ เพราะเป็นเดือนมาแล้วที่ลุงต้องเปิดแอร์นอน ไม่งั้นนอนไม่ไหว
สิ้นเดือนนี้ค่าไฟฟ้าคงบานเบอะ แล้วลุงก็ไม่ใช่ ค.ร.(คนรวย-ไม่ใช่คนรู)เสียด้วย

ใช่ครับลุงก็ว่างั้น แม้ลุงจะไม่เคยไปยุโรป อเมริกา ยุ่นปี่... ไปแต่ลาว พม่า เชียงตุง เชียงรุ้ง...ปลายปีนี้จะไปจีน ลุงก็ว่าลุงชอบเมืองไทย โดยเฉพาะบ้านนอกของลุงนี่แหละ และวันใดที่บ้านนอกของลุงหายไป มีตึก ราม ห้าง ความเจริญ ๆ ต่าง ๆ เข้าททดแทน (ตอนนี้ก็เริ่ม ๆ หนวกหูแล้ว) หรือน้ำท่วมภาคใต้ เหลือแต่เกาะกับภาคกลาง เหนือ อีสาน ลุงก็ไปโลกหน้าก่อนแล้ว เหลือเวลาอีกอาจไม่ถึง ๑๐ ปี ฮ่า ๆ ๆ

ใช่ เดี๋ยวนี้ครูสอนเด็กแค่ ๑๐-๒๐ คน ได้ตำแหน่งซีแปด เงินเดือนห้าหมื่นบาท สามสิบกว่าปีที่แล้วเงินเดือนลุงห้าร้อยบาท สอนเด้กประถมทั้งโรง เด็กหกสิบ สอนคนเดียว เป็นทั้งครูใหญ่ ครูน้อย ภารโรง โรงเรียนในป่าในเขา บนเกาะห่างไกล เด็กจบ ป.๔ อ่านหนังสือคล่อง

เดี๋ยวได้ยินว่า จบ ม.๓ แล้วยังอ่านหนังสือไม่แตก ก็ไม่รู้จะว่าอย่างไร

ขอบคุณสำหรับคำอวยพรนะคะลุงบูลย์

ขอให้คุณลุงมีความสุขกาย สุขใจ เช่นกันนะคะ

สุขสันต์วันสงกรานต์ค่ะ..ลุงบูลย์

สวัสดีปีใหม่ไทยค่ะ...คุณลุงบูลย์

หนูขออวยพรให้คุณลุงพร้อมครอบครัวมีความสุขกาย

สุขใจ มีสุขภาพแข็งแรงนะคะ

สุข สดชื่นสงกรานต์นะคะลุง

มาแล้วค่ะ...ลุงบูลย์...พร้อมยางงงง

วันสงกรานต์แล้ว ขอให้ลุงบูลย์สุขสมใจทุกอย่างเลย มีผลงานเยอะๆ ทั้งงานใหม่และงานเก่าได้ตีพิมพ์ซ้ำ และขอให้...

สุขสันต์วันมหาสงกรานต์นะคะ..ลุงบูลย์

มาสวัสดีลุงในวันแห่งครอบครัวครับ

และอัพบล็อกใหม่ ต้อนรับสงกรานต์ด้วยนะครับ อย่าลืมคลิ๊กเข้าไปดูนะครับลุง

เป็นไงบ้างคะสงกรานต์

ลูกศิษย์ลูกหามาหาลุงกันสักกี่มากน้อยเอ่ย

วันนี้นักล่าฯอัพบล็อก ถ้าลุงว่างก็แวะเวียนไปนะคะ

สวัสดีครับลุงบูลย์

ผมเกิดตะกั่วป่า พังงา อายุก็เฉียด 50 อีกไม่นาน แต่เกาะแก่งบ้านเราเองยังไปเที่ยวไม่ทั่วเลย คอเขาก็เพิ่งไป เมื่อวันที่ 15 ไปสัมผัสวิถีชีวิตคนเกาะยาวน้อย (พังงา) นั่งสปีดโบ๊ทไปกัน ไปกลับหัวละ 400 เด็ก 200 (ใช้เวลา 40 นาทีจากท่าเรือแถวป่าคลอก) ถึงเกาะเหมา 2 แถวอีก 800 ใช้เวลาวนรอบเกาะดูโน่นนี่ สัมผัสวิถีชีวิตแบบชนบทร่วม 3 ชั่วโมง (ยังเป็นชนบทมากครับลุง ชาวเกาะยาวน้อยประกอบอาชีพสวนยางพารา ทำนา ทำประมง เป็นอิสลามเกือบ 100 เปอร์เซ็นต์) มีเซเว่น 1 แห่ง ห้างต่างชาติยังไม่มี ที่ดินแพงลิบลิ่วแล้ว แต่กุ้งหอยปูปลา ราคายังมิตรภาพ ผมแวะกินข้าวร้านอิสลาม ปลาตัวโตๆสดซิงๆทอดกระเทียมพริกไทย ราคา 350 ก็โอเคนะ ที่ภูเก็ตน่าจะซัก 500 ลุงอยู่พังงาหลายปีเคยไปสัมผัสกี่ครั้งได้ครับ

ขากลับนั่งคุยกับผู้หญิงคนหนึ่งแกไปเปิดร้านเภสัชที่นั่น บอกว่าปีหน้าเรือเฟอรร์รี่กำลังจะเข้า คราวนี้ละเกาะยาวน้อย-ยาวใหญ่ คงไม่ต่างกับเกาะสมุย ขอการันตีไว้ล่วงหน้าเลย เพราะเมื่อไปถึงเกาะยาวแล้วสามารถไปต่อยังเกาะดังๆที่อยู่ใกล้เคียงได้ เมื่อนั้นละ ธรรมชาติมันจะเริ่มหมดไป

ผมถามคนขับสองแถวว่าที่เกาะยาวไม่มีอาชญากรรมบ้างหรือ แกบอกมี มากสุดก็ตำรวจจับกระท่อมนี่ล่ะ อย่างอื่นไม่มีเลย ตำรวจที่เกาะยาวใครไปอยู่นานๆคงยิงปืนไม่เป็น เพราะคดีอุกฉกรรจ์หาทำยายาก สังเกตรถเครื่องที่เขาจอดไว้เป็นแถวๆ ไม่ว่าจอดที่ไหน กุญแจคารถไว้ทุกคัน ไม่ต้องชักออก ไม่มีขโมยลักแน่ เพราะถึงลักก็เอาไปไม่ได้ 555 ดีจังนะ

ถ้าชีวิตนี้ยังโสดอยู่ คงหนีไปอยู่เกาะยาวดีกว่า หากุ้งหอยปูปลากินไปตามเรื่อง ว่างๆก็เขียนนิยายขาย

เอ้อ...แต่ตอนนี้ชีวิตสุขสบาย ใช้จ่ายคล่อง จมไม่ลงเสียแล้ว เห็นทีจะจบที่เกาะภูเก็ตนี่แหละครับ

สวัสดีค่ะ..ลุงบูลย์

หนูแวะมาเยี่ยมค่ะ...ส่งลุงบูลย์เข้านอนนะคะ

ราตรีสวัสดิ์นะคะ..ฝันดีนะคะ

มาทวงแม่กบ แม่กดค่ะลุงบูลย์

อัพมะไหร่...ไปตามด่วนจี๋เลยนะคะ

อ่านสนุกดีคะ เดี๋ยวจะนำไปให้เด็กๆ ได้อ่านบ้าง

แต่งได้ดีมาก ขอยืมไปใช้เป็นแนวทางในการแต่งกลอนสำหรับทำนวัตกรรมด้วยนะ

ขอบคุณามก มากค่ะ ขอยืมไปใช้สอนนักเรียนหน่อยนะคะ

ขอบคุณมากๆ เลยนะค่ะ ถ้าหากจะนำผลงานไปใช้สอนนักเรียนคงไม่ละเมิดลิขสิทธิ์ใช่ไหมค่ะ อิอิ ขอบคุณมากๆ นะค่ะ

ขอบคุณผลงานดีดี ที่สามารถถ่ายทอดออกมาเป็นแบบอย่างที่ดีให้ทุกคนนะค่ะ ขอยืมเป็นแบบฝึกหัดให้นักเรียนหน่อยนะค่ะ

ดีมากกค่ะชอบมาก

ร

ววย


วชวบ