เจิมค่าป้าเจ

ป้าเจเขียนเหมือนเศร้าๆเลยอ่ะ

หวังว่าคงไม่เกิดอะไรร้ายแรงนะคะ

คิดถึงค่ะ

ชอบคุณนุ๊กกี้ค่ะ..ก็ไม่เชิงเศร้าค่ะ....ไม่มีอะไรเกินการแก้ไขค่ะ...และคงไม่มีอะไรร้ายแรงค่ะ...บางคำสำนวนที่เขียนก็แค่ไว้สอนน้องน่ะค่ะนุ๊กกี้

สวัสดีค่ะป้าเจ

เห็นด้วยทุกประการค่ะ

ขอบคุณค่ะชล...ชืวิตคนก็หนีไม่พ้นต้องแก้ไข..ใช่เลยค่ะ

อดีตคือเครื่องเตือนใจที่ผ่านไปแล้ว ปัจจุบันคือสิ่งที่ต้องเผชิญด้วยความเชื่อมั่นและทำให้ดีที่สุด พรุ่งนี้ก็คือผลของการกระทำในวันนี้

คนเราไม่ร้ายไปหมด ไม่ดีเลิศ อย่าเจ็บแค้นใครอภัยให้เขาเถิดรวมทั้งตัวเองด้วย ความพอใจไม่มีที่สิ้นสุดฉันใด ความพอดีก็เป็นเรื่องยากเช่นกัน

อย่างน้อยที่สุด ความพอดี เราสามารถสร้างหาเองได้ไม่ต้องพึ่งจมูกใครหายใจไม่ใช่หรือจ๊ะ

มาช่วยกันเติมเต็มให้หัวใจด้วยมิตรภาพ ในกรอบ บทความ เพลง และยิ้มหวาน ๆให้กันดีกว่าจ้ะ

เพลง"ตรึ่งหนึ่งของชีวิต" แอมเสาวลัษณ์
ก็ช่วยให้กำลังใจตัวเองได้ค่ ป้าเจ
ไหง!!บล็อคนี้เศร้านักละคะป้าเจ
ขอให้เป็นแค่การรำพึง

ป้าเจ
โอเคไหมค่า

สู้โว๊ยยยยยยยยยยยยยย
เลี้ยวมาเป็นกำลังใจให้นะค่า

โย ทนฺธกาเล ทนฺเธติ ตรณีเย จ ตีรเย
ที่ควรช้าก็ช้า ที่ควรเร่งก็เร่ง ผลที่หมายจึงจะสำเร็จบริบูรณ์

ประสบความสำเร็จในกิจอันควร ตลอดไป...นะคะ



อยากจะบอกว่า...

ทุกสิ่งผ่านเข้ามา แล้วก็ต้องผ่านไป
ไม่มีสิ่งใดจีรังยั่งยืน แม้แต่ตัวของเราเอง

ทุกข์ หรือสุข อยู่ที่ตัวเราจะกำหนด...ค่ะ

เป็นกำลังใจให้กันและกันเสมอ...นะคะ

ขอบคุณพี่ปอป้ามากค่ะ

ปญฺญาย ติตฺตีนํ เสฏฐํ
อิ่มด้วยปัญญา ประเสริฐกว่าความอิ่มทั้งหลาย

พัฒนาสติและปัญญาเพื่อความเจริญทั้งทางโลกและทางธรรม ตลอดไป...นะคะ

ขอบคุณค่ะที่มาทักทาย ป้าเจสบายดีนะคะ
อ่านแล้วเหมือนป้าเจเศร้า ๆ ยังไงไม่รู้ค่ะ
อย่าลืมดูแลสุขภาพด้วยนะคะ

ปล.มีหลังไมค์นิดหนึ่งนะคะ

สวัสดีค่ะป้าเจ โห ยี่สิบกว่าปีผ่านไปนี่ถ้าไม่มีไรเปลี่ยนหนูให้เชือดเลยเอ้า เอิ้กกกก ว่าแต่ว่าอากาศดีๆนั่งดื่มกันเถอะค่ะป้าอย่ามาเดินแข่งกะหนูเลยเดี๋ยวไม่มีคนเสริฟกาแฟดำน้าาาาา

จริงค่ะ
คิดถึงป้าเจนะคะ