(◕‿◕✿) ทำไงด๊าย ก็คนมันโชคดี

ช่วงเดือนสองเดือนที่ผ่านมานะ เป็นช่วงที่เกิดอะไรหลายๆ อย่าง ทำให้อีป้าหวุดหวิดจะเสียเซ้ลฟ์ (ปกติเซ้ลฟ์จะเยอะมาก บ้าหลุดโลก เหนือคนทำมะดาทั่วไปอะนะ) ทีนี้ พอเกิดเหตุการณ์ไม่คาดคิดขึ้นในชีวิต ทั้งเรื่องงานเอย เรื่องสามีเอย(-_-") (ไอ้สานี่ก็นะ...ทำไมคนอื่นมีแต่อีป้าไม่ยักกะมี 555) ก็ทำให้อีป้าคิดไปต่างๆ นานา ว่า หรือว่านี่มันเป็นปีชงมั่งละ หรือบางทีก็คิดว่า เอ๊ะ รึว่ากรูจะดวงตกจริงๆ ฟระ แต่เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมานี้เอง ก็มีเหตุการณ์นึงเกิดขึ้น ทำให้อีป้าพกความมั่นใจมาเต็มกระเป๋า ว่าตัวอีป้าน่ะ มันเป็นคนโชคดีเฟร้ย จะปีชงปีไรก็ไม่สน อีป้าก็จะยังลอยหน้าลอยตา โชคดีต่อไปเรื่อยๆ 555

ครือเรื่องมันมีอยู่ว่า เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมานะ แม่อีป้ามาเยี่ยมอีป้าที่เมืองกรุง ที่นี้อีป้ากะแม่ก็อยากกินอาหารอีสานบ้านเฮา (อีป้าไม่ใช่ลาวนะเฟร้ย ขอบอกไว้ก่อน ต้นตระกูลอีป้ามาจากจันทบุรี แต่มันก็มีบางอารมณ์ ที่เบื่อข้าวเหนียวทุเรียน อยากกินข้าวเหนียวส้มตำกันบ้าง) เช้ามาอีป้าก็ไปทำงาน ก็ทำงานจิ๊ดเดียว เวลาส่วนมากคือ อีป้าแชทเล่นกะหนุ่ม พอเที่ยงอีป้าก็กลับบ้าน มารับแม่ไปกินอาหารอีสาน ร้านช.ช้าง ส้มตำยกครก (สาขาจากบางแสน ใกล้หอจันทร์เจ้า ถิ่นของเรา ชาวบูรพา)

วันนั้นแม้จะเป็นวันทำงาน แต่เป็นวันเสาร์ อีป้าก็เลยใส่เสื้อยืดใส่กุงเกงยีนส์เอวต่ำ และเหน็บมือถือไว้ที่กระเป๋ากุงเกง แล้วนั่งแท๊กซี่ไปท้ายซอยไปกินส้มตำกะแม่ แล้วไงน่ะเหรอ ตอนจ่ายกะตังค์ มือถือของอีป้าก็หล่นลงไปบนเบาะแท๊กซี่นะเซ่ะ
อีป้ามารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่อีป้าลงไปแล้วนั่นแหละ จะสั่งอาหารแล้วถึงรู้ว่ามือถือของอีป้าจากไปซะแร้ว
จริงๆ อีป้าก็ไม่ได้ชอบอะไรมันเลยนะ ไอ้มือถือซ่นตรีนอันเนี้ย เสียบ่อยมากๆ มันเป็นแบบฝาสไลด์ง่ะ เปลี่ยนสาย flex ไปสองหน เสียเงินไปเยอะแระ รวนก็บ่อย สไลด์แรงทีไรแมร่ง ดับซะงั้น

สงกะสัยมันจะรู้ว่าอีป้าชิงชังรังเกียจมัน มันก็เลยตัดช่องน้อยแต่พอตัว โดดลงจากกระเป๋ากุงเกงอีป้า (มีบางคนบอกว่า เพราะอีป้าเอามือถือใส่เป๋ากุงเกงนี่แหละ มือถือมันทนเหม็นไม่ไหว เลยโดดลงไปที่เบาะแท๊กซี่..ประมาณว่ายอมตกลงไปตาย ดีกว่าตายเพราะมลภาวะทางกลิ่น...เออ ! อาจจะจริงของมันก็ได้..ตกลงความผิดอยู่ที่อวัยวะช่วงล่างของอีป้าใช่มะเนี่ย) ..(-_-") ขืนเป็นเพราะเหตุผลนี้จริงๆ อีป้าเครียดนะเฟร้ย

อะนะคนเราไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา ไม่เสียอะไรไป ก็ย่อมไม่รู้คุณค่า อีป้าเสียมือถือไปก็แทบเสียจริต ไอ้ลำพังเสียเงินซื้อใหม่มันไม่เท่าไหร่คะคู้ณ (บอกเป็นนัยๆ ว่าอีป้ามากะตังค์นะฮะ) แต่นี่เบอร์หนุ่มๆ สิเคอะ อีป้าจะไปหามาอีกจากไหน โธ่..หมดหนทางหาปั๋วใหม่ก็คราวนี้แหละตรู

แต่แล้ว ระหว่างที่อีป้าเซ็งจิต สั่งอะไรกินไม่ลงอยู่นั่นเอง ...อีเจ๊สปาก็โทรมาที่เบอร์ลับของอีป้า (อีป้ามีเบอร์ลับที่ไม่เคยบอกใครอีกเบอร์ เพราะมันเป็นเบอร์ที่อีป้าไว้เล่นเน็ทอย่างเดียว อีป้านั้นติดเน็ทมาก จะต้องเล่นเน็ทตลอดเวลา ยกเว้นเวลาอาบน้ำกะกินข้าว แอนด์ xxx (คิดเอาเองละกันนะ555)) อีป้าก็งงอะเดะ ว่าใครโทรมาฟระ เพราะเบอร์ลับอันนั้นอีป้าไม่ได้เมมเบอร์เจ๊สปาไว้เลยไม่รู้ว่าอีเจ๊โทรมา งงมั่กๆ เบอร์นี้แม่แต่บิดามารดายังไม่รู้เลย อิๆ แต่อีป้าก็รับ..อีเจ๊สปาบอกว่า "มิสซิสแอนดรูว์ (นามสกุลผช. ตัวเก็งของอีป้า) ลืมมือถือไว้ในแท๊กซี่เหรอจ๊ะ" อ้าว เจ๊สปา มียานโตงเตงก็ไม่บอก รู้ได้ไงเนี่ย อีป้าก็ยังงงๆ อีเจ๊ก็สาธยายว่า "เมื่อกี้โทรไปหาเบอร์โน้น แล้วแท๊กซี่รับ พี่นึกได้ว่าเราเคยเอาเบอร์นี้มาโทรเล่นกะพี่ พี่เลยโทรมาบอก แท๊กซี่บอกว่าบ่ายสองโมงจะเอามือถือมาคืนเรานะ"

เย้ๆ เห็นรึยัง คนดีอย่างอีป้า..มือถือหายก็ได้คืนว้อยยยย เห็นรึยัง ว่าโชคดีมันมีอยู่ทั่วไป ในสถานการณ์ร้ายๆ ก็มีเรื่องดีๆ ได้นะคะคุณ

อีป้ารีบบอกอีเจ๊ว่า ได้ๆ เจ๊ เดี๋ยวอีป้ากินเสร็จจะรีบไปหาอีเจ๊เลยนะ ถึงกระนั้น ด้วยความพยายาม
อีป้าเวียนเอามือถือเบอร์ลับโทรไป คนขับแท๊กซี่ก็ไม่ยอมรับสาย อะไรของเมิงฟระ ทำไมเมิงรับสายเจ๊สปาคนเดียว ทีกรูกระหน่ำโทร ไม่ยอมรับซะงั้น ครือ อีป้ามานึกได้ว่าอีป้าเมมเบอร์เจ๊สปาในเครื่องนั้น จะเมมไว้พร้อมกะรูปของอาเจ๊เค้า บังเอิญว่าอาเจ๊เค้าสวย เวลาเจ๊โทรมารูปเจ๊จะขึ้น คนขับแท๊กซี่เลยยอมรับโทรศัพท์เจ๊ (ไม่ใช่เพราะอีป้าไม่สวยนะเว้ย อย่าเข้าใจผิด)

ตอนที่ขึ้นไปหาเจ๊สปา ตาแท๊กซี่โทรมาเบอร์เจ๊สปาพอดี พออีป้ารับสาย.. แท๊กซี่บอกว่า "นี่ผมแท๊กซี่ที่เมียฝรั่งลืมมือถือไว้นะครับ" อีป้าก็งงอะดิ ใครเป็นเมียฝรั่งมิทราบยะ...แต่ก็บอกฮีไปว่า "อะคะ นี่อีป้าเอง เป็นเจ้าของเครื่อง คุณอยู่ที่ไหนคะ" ไอ้แท๊กซี่ได้ยินเสียงอีป้าไม่เหมือนเสียงเจ๊สปาเลยบอกว่า "คุณใครครับเนี่ย ...ไม่ใช่คนเดิมเหรอ?" อีเจ๊สปามาพอดีเลยบอกว่า "เอามานี่ เดี๋ยวพี่คุยเอง" อีเจ๊สปาก็ลากเสียงยานคาง บอกว่า จ้าาา จ้าาาา คร่าาา คร่าาาา ได๋ค่ะ ได๋ค่ะ แล้วก็นัดแนะให้ไปเอาที่จุดเดิม ตอนแท๊กซี่รับอีป้าไปส่งร้านส้มตำ

เสร็จ...อีเจ๊สปาหันมาดุอีป้าว่า "พูดกะเค้าดีๆ สิ ไปดุเค้าทำไม จะเอาของคืน ไมไม่พูดดีๆ " อีป้าบอกว่า "ก็มันกวนซ่นตรีนนี่ พูดไรไม่รู้เรื่อง บอกแต่ว่าเมียฝรั่งๆ ง่ะ" อีเจ๊สปาบอกอีป้าว่า "ก็มือถือใส่รูปใครไว้ละ? ตอนพี่โทรไปหา เค้าบอกพี่ว่า "เมียฝรั่งลืมมือถือไว้"" อ้าว.. กรูนั่นเอง.. 555 ขำมากๆ ครืองี้ อีป้าไปรู้จักหนุ่มคนนึง ฮีเป็นทนาย อยู่สวีเดน หล่ออิ๊บอ๋าย ให้ตายดิ้น หล่อประมาณนายแบบ หล่อขรี้แตกขรี้แตน หล่ออย่างหาที่เปรียบมิได้ กร๊ากๆ อีป้าเลยเซฟรูปฮีไว้ดูเล่น ให้มันจั๊กกะจี้หัวใจ (ก็คนมันโสดอะนะตอนนี้ ทำไรก็ไม่น่าเกลียดหรอก..แต่แอบทุเรศนิดนุง..อิๆ ) ไม่คิดเลยว่าจะทำให้เกิดเรื่อง "เมียฝรั่ง" ขึ้นมาได้ อีเจ๊สปาบอกว่า "แต่พี่แก้ต่างแทนให้แล้ว บอกว่า ไม่ใช่เมียฝรั่ง แต่อนาคตอาจจะใช่" (-_-") นั่นมันแก้ต่างตรงไหนฟระอีเจ๊ ไม่พูดก็ได้นะ
อีกยี่สิบนาทีต่อมา อีป้าได้มือถือคืน โดยสวัสดิภาพ อีเจ๊สปาสั่งอีป้าให้ให้เงินแท๊กซี่ไปด้วย ..อะนะ แหม เห็นอีป้าไม่รู้คุณคนหรือไงอีเจ๊ไม่ต้องสอนอีป้าหรอก่า อีป้าก็ให้เงินแท๊กซี่ไป 200 บาท ตอบแทนน้ำใจอันประเสริฐ (ถ้าอีเจ๊ไม่บอกว่าให้สองร้อยละกัน อีป้าก็ให้ร้อยเดียวแหละ..ก็คนมันงกนิ ไว้ให้อีป้าเป็นมาดามจริงๆ ซะก่อนละก๊าน แม่จะติ๊บเพิ่มอีกสิบบาท) แล้วก็ยกมือไหว้ฮี ด้วยความเคารพในน้ำใจงามของฮีอย่างสูง

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า.. แท๊กซี่ดีๆ ก็ยังมีในโลก ซ้าธุ .. แล้วก็ อีป้าเอ๋ย..จิตตกทำไม..ลืมแล้วหรือไร ว่าเมิงน่ะเป็นคนโชคดีเว้ย 555 อีป้านะเคยทำมือถือสุดที่รัก (เครื่องที่ไว้เล่นเน็ท) หาย ช่วงปีใหม่ ในสนามบินสุวรรณภูมิ ที่ที่ขโมยชุมยิ่งกว่าเสือน่ะ แต่อีป้าก็ได้คืนละคร้า ...อะนะ ก็คนมันโชคดีอ้ะ นี่ก็เป็นอีกเรื่องนึง ที่ตอกย้ำความโชคดีตลอดปีตลอดชาติของอีป้าละคร้า ฮุๆๆๆ

Create Date : 30 มิถุนายน 2551 Last Update : 30 มิถุนายน 2551 16:30:37 น. Counter : 599 Pageviews.		9 comments
Share Tweet