(◕‿◕✿) I like the way to be InteRpreTer, Don't wanna be Another

I like the way to be interpreter, don't wanna be another (^-^)V

อีป้าพบว่า ในบางครั้งที่เราไปทำอย่างอื่น แล้วเราก็จะพบว่า เรารักในสิ่งที่เราทำ มาตั้งแต่แรกเริ่มมากมาย และสิ่งนั้นมันก็ทำให้เราสามารถเป็นตัวของเราเองได้มากที่สุด

อีป้าจะมาสาระอะไรฟระเนี่ยวันเนี๊ย (-_-") อะนะ คนเรามันก็ต้องมีสาระกันมั่งสิเว้ย

เรื่องของเรื่องมันมีอยู่ว่า อยู่ว่า อีป้าจะเปลี่ยนงานอีกแร้วครับพ่อแม่พี่น้อง อาไรของเมิงอีกฟระอีป้า (-_-") เพิ่งจะมาทำไ้ด้ไม่เท่าไหร่ ตดยังไม่หายเหม็น ก็คิดเช่นนี้อีกแระ (แร้วจะมีใครทันได้กลิ่นตรดอีป้าบ้างมั๊ยฟระเนี่ย? 555)

ครืออีป้าจะพูดไงดี (ไม่พูดแระ พิมพ์ดีฝ่า 555) ก็คือ อีป้าตอนนี้เหมือนคนหลงทาง ซมซานกลับมาจากระยองฮิสั้นจริงๆ แล้วอย่างที่อีป้าบอก ว่างานที่ระยองฮิสั้น ตลอดจนเพื่อนร่วมงาน มันเป็นงานที่ดี เป็นงานล่ามที่สุดยอด ได้ใช้ทักษะการล่ามแบบว่า ปากกัดตีนถีบ จั๊กกะแร้หนีบ ขายันกันเรยทีเดียว (-_-") (แน่ใจนะเนี่ยว่างานดี 55) ครือ มันเป็นงานที่ว่าทำแล้วรู้เลยว่าเราจะเก่งขึ้น ทุกๆ วัน แม้งานจะนักเยี่ยง (ล่าม) ทาส แต่มันก็จะมีจุดเล็กๆ ที่ทำให้อีป้าได้ภูมิใจ

งานที่ใหม่นี้ ตอนแรกอีป้าคิดว่ามันเป็นบริษัทดังด้านแอร์กี่ (-_-") และคงจะเหมาะกะอีแก่อย่างอีป้าแน่ๆ อีป้าเคยคิดนะว่าจะ ปิดท้ายเรซูเม่อันเต็มไปด้วยยี่ห้อ ไว้ด้วยยี่ห้อนี้ แต่อีป้าคงทำไม่ได้แร้วละ ไม่อยากจะเชื่อเลยอะนะ ว่าจะมีอะไรระยำฮิ ซะยิ่งกว่าการไปทำงานที่ระยองฮิซะอีก

ตอนแรกที่อีป้าไปทำ อีป้าไม่ได้บอกแฟนานุแฟนว่า เอ็มดีเค้าบอกอีป้าตอนสัมภาษณ์ว่า เค้าจะให้อีป้าเป็นผจก. แผนกจัดซื้อ ในอนาคต (ก้ออีป้ากลัวคนอื่นจะอิจฉาตาร้อน ในความโชคดีอันไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย เตร๊ง เตรง เตร่ง เตร๊ง ! (นี่เสียงระนาดเอก บรรเลง เป็นแบ๊คกราวนะเนี่ย) ของชีวิตอีป้านะซี้ (-_-")) ครือ MD ฮีเห็นว่าอีป้าก็แก่แร้ว แถมเงินเดือนสูง (คนทำมะดาๆ คนอื่นๆ ก็ชอบคิดเช่นนี้แระ ว่าล่ามเงินเดือนสูง) แม้ว่าอีป้าจะเงินเดือนเบๆ มากในฐานะล่าม จะให้ทำไงได้ฟระ ก็กรูเป็นล่าม ถ้าใครๆ อยากจะมีเงินเดือนสูงแต่ทำงานน้อยๆ แบบล่าม ก็ไปร่ำเรียนกันมาสิเคอะ ใช่ว่าจะมานั่งอิจฉา และหมั่นไส้ล่ามว่า ทำไมเมิงเงินเดือนมาก ทำงานก็น้อย วันๆ ไม่เห็นทำไร เห็นใช้แต่ปาก อีป้าไม่ได้เวอร์น่ะ แต่อยากให้คิดกันมั่ง ว่าคนจะเป็นล่าม ไม่ได้อาศัยแค่บุญวาสนา หรือโชคชะตาพาไป มันต้องมีพื้นฐาน มาจากการศึกษาค่ะคู้ณ !

ตอนนั้นอีป้าคิดในใจว่า "ไม่เคยนึกมาก่อนเลย ว่าจะมีใครใส่ใจเรามากถึงเพียงนี้" (คุ้นๆ เหมือนเป็นคำโฆษณาโกเตร๊กซ์ยี่ห้อนึงนะ 55) (-_-") ตอนนั้นอีป้าก็หลงคารม MD เค้า ดีใจว่ะ แล้วในใจลึกๆ ก็คิดว่ากรูเป็นล่ามแก่ๆ มานาน ได้เป็นผจก.ซะทีก็ดีเหมือนกันเว้ย ก็ยังดีฝ่าแปลๆ แล้วรอแก่ตายไปวันๆ

แต่แล้วเวลาสองอาทิตย์ผ่านไป ไวเหมือนลมตรด .. สองอาทิตย์แรกคนญี่ปุ่นอยู่ ก็เลยหนุกหนานและได้เรียนรู ้ แม้ว่าเวลาส่วนมากจะโคตรว่าง ไม่มีซ่นตรีนอะไรจะทำเรย 555 บางวันมีแปลแค่ชม. เดียว (เวลาทำงาน 8 ชม.) หรือถ้าวันไหนโชคดีหน่อย ก็จะได้แปล เช้า 2 ชม. บ่าย 2 ชม. นั่นก็ถือว่าโชคดีมากแระ บางคนอาจจะคิดว่าทำงานน้อยๆ ได้เงินเยอะๆ สิ มันถึงจะดี แต่อีป้าเป็นล่ามนะคะคุณ ไม่ได้แปลนานๆ เดี๋ยวก็สมองฝ่อซื่อบื้อหมดกันพอดี

หลังจาก 2 สัปดาห์แรก อีป้าก็ยังพอทน แปลน้อย ว่างเยอะ แต่โต๊ะไม่มีนั่ง คอมไม่มีใช้ (นี่มันเห็นกรูเป็นพนักงานแน่เหรอฟระ) อีป้าก็อดคิดไม่ได้ ไหนบอกว่าจะให้กรูเป็นผจก.ในอนาคต แต่อีป้าดูๆ แร้วกรูจะหมดอนาคตซะละมั้งเนี่ย

สัปดาห์ที่ 3 สิคับ ฮามาก อีป้าต้องไปตัดกระดาษ ถ่ายเอกสาร ส่งแฟกซ์ สั่งของ เนี่ยนะ งานจัดซื้อของเมิง? 555 ครือ แบบผจก.เค้าบอกว่าอีป้ายังทำงานจัดซื้อได้ไม่เต็มตัว ก็เลยให้ทำงานออฟฟิศก๊อกๆ แก๊กๆ ไปก่อน ก็เข้าใจอะนะคะ แต่แมร่ง โคตรภูมิใจอ้ะ

อีป้าถ่ายเอกสารไปในใจก็เกิดคำถามว่า "จำไม จำไม จำไม จำไม จำไม" (5回のなぜ..gokai no naze แปล วิธีวิเคราะห์ปัญหาแบบญี่ปุ่น "ถามทำไม 5 ครั้ง?") อีป้ากลายร่างเป็นเจ้าหนูจำไม (-_-") ถามตัวเองว่า จำไมกรูต้องมาถ่ายเอกสารแบบนี้ด้วยละจั๊บ? ปัญญาอ่อนจริงๆ เล๊ย อีป้าเมิง 555

อีป้าละสุด hurt ครือ ถ้าคุณไม่ใช่ล่าม คุณคงไม่เข้าใจหรอกว่า ไอ้การที่คุณได้ค่าแรงเยอะกว่าค่าแรงขั้นต่ำ เป็นสิบๆ เท่า แล้วคุณต้องมาทำงานเยี่ยงเนี้ย มันเหมือนดูถูกศักดิ์ศรีอีป้าล่ามอย่างแรง ใจจริงอีป้าอยากจะเอาเงิน 100 นึง จ้างแม่บ้านถ่ายให้เลยนะเนี่ย (เอกสารมันโคตรเยอะอะคะ 2 แฟ้ม 3 นิ้วใหญ่ๆ) อีป้าเลิกถ่ายเอกสารเองมาตั้งแต่ตอนที่อีป้าเลิกเป็นเด็กฝึกงานอะนะ เลยเกิดอาการ "รับไม่ได้"
ไม่ใช่ว่าอีป้าจะทำไม่ได้ อีป้าทำได้คร้า ถ้าคนสั่งอีป้าเป็นคนญี่ปุ่น (ยอมรับอะคะ ว่าถ้าเป็น(ล่าม) ทาส ให้คนญี่ปุ่นใช้ไปถ่ายเอกสาร อีป้ายังยอมรับได้มากกว่าให้คนไทยมาใช้ เพราะอีป้าเคยชิน กับการเป็นเบ๊คนญี่ปุ่นมาตลอดชีวิต)

นี่แหละคะ ครือ จุดจบในชีวิตการทำงานที่ที่ 16 ของอีป้า ที่ที่เหมือนจะสวยหรูดูดี ดุจบ้านทรายทองในตอนแรก แต่สิ่งซ่อนไว้ในดวงจิต คือ ความริษยา... โฮๆๆๆอีป้าล่ามพจมาร ทนไม่หวายแร้ว (ตกลงแร้วอีป้าก็ยังเป็นมารอยู่วันยังค่ำ) อีป้ายอมรับว่า คนอื่นๆ เค้าดีจ้า เค้าก็รักและหวังดีกับอีป้าทั้งนั้น หวังจะชุบเลี้ยงอีป้า แต่อีป้าครือ "มารบูรพา" อึ้งเอี๊ยะซือ เฟร้ย อีป้าไม่อาจจะละทิ้งยุทธจักรแห่งล่าม ไปเป็นผู้จัดการผู้จัดเกย์อะไรกะเค้าได้ แม้จะมีคนหนับหนุน ผลักดัน แต่อีป้ามันเป็นชาวยุทธ อีป้าชอบที่จะท่องยุทธจักรเพียงลำพัง แล้วก็อาศัยบนเกาะดอกท้อ ไปเรื่อยๆ อะนะ 555

อีป้าก็เลยรู้ได้ในบัดดล ว่าอีป้าหลงผิด หลงคำหวานที่เค้าบอกจะให้เป็นผู้จัดการ จัดซื้อต่างประเทศ หลังจากจบโปรเจ็คล่าม SAP ตอนนี้อีป้าคิดถึงเรื่องหนึ่งขึ้นมาได้ ว่าครั้งหนึ่งสมัยที่อีป้ายังล่ามไม่ได้ เหตุเกิด ณ ที่ทำงานที่ที่ 4 เค้าจะย้ายอีป้าไปเป็นเซลล์ ตอนนั้น อีป้าเขียนใส่ดิคคันจิไว้่ว่า "I like the way to be Interpreter, don't wanna be another" กรูจะเป็นล่ามเท่านั้น และจะไม่เป็นอย่างอื่นเว้ย แล้วอีป้าก็หางานใหม่ ลาออกทันที ด้วยอุดมการณ์อยากเป็นล่ามตอนนั้นมันแรง

คนเราหนอ เมื่อเวลาผ่านไป ดิคคันจิเล่มนั้นหายไป อีป้าก็เผลอหลงลืมความฝันในวัยเยาว์ (เฮ้อ ！มีกะเค้าด้วยเนอะอีป้าเมิง 555)

ทุกวันนี้ อีป้ากล้าพูดได้เต็มปากแล้วว่า อีป้ารักการเป็นล่าม และจะไม่เป็นอย่างอื่นอีกแร้ว อีป้าบอกเจ๊ผจก.ไปแล้วนะ ว่า "พี่คะ หนูไม่เคยฝัน และไม่เคยคิดว่าจะเป็นผจก. หนูมาสมัครเป็นล่าม พี่เค้าใจไหม? ตำแหน่งนั้น　MD บอกว่าจะให้ แต่หนูไม่ได้ขอ" ชีบอกอีป้าว่า "ทำไมเราไม่คิดละว่า มันเป็นโอกาส แล้วไม่ใช่ว่าทุกๆ คนจะได้รับโอกาสอย่างเรา หรือเรากลัวเรื่องความรับผิดชอบ" อีป้าก็เข้าใจอะค่ะ ตอนแรกก็ยังคิดว่า "กรูนี่มันโคตรโชคดี" แต่อีป้าอยากจะบอกคุณพี่เค้าออกไปว่า "หนูจะเป็นผู้จัดการไปทำไมละคะ ในเมื่อหนูเป็นล่ามเนี่ย เงินเดือนมันก็แทบจะเท่ากะผู้จัดการอยู่แร้ว แถมงานก็โคตรสบาย รายได้ไม่จำกัด" (ข้อดีของล่าม ครือ ล่ามทำโอได้ แต่ผจก. ทำโอไม่ได้เงิน ทำให้ล่ามรายได้ไม่จำกัด แหมยังก๊ะขายตรงแน่ะ ! ) พูดไปคุณพี่คงอยากจะตบอีป้าแหงมๆ อีป้าเลยเงียบซะ

อีป้าขอย้ำ ค่ะ ขอย้ำ "อีชั้นจะเป็นล่ามเท่านั้น และไม่พยายามเป็นอย่างอื่น"

ทุกทั่นอาจจะคิดว่าเมิงก็ทำเพราะเงินนั่นแหละฟระอีบร้า อะแหม ! คนเรามันต้องใจรักค่ะคุณ โปรดอ่านต่อจากตรงนี้ แล้วคุณจะรู้ว่า อีนี่แมร่งโคตรบร้า

สักวันนึง แม้ว่าอีป้าจะ (มีผัว) รวยแล้ว ไม่ต้องทำงานก็มีอันจะกิน อีป้าก็ตั้งใจไว้ว่า จะทำงานล่ามฟรีๆ เพื่อสังคม เพื่อมูลนิธิ อะไรประมาณนั้น จะขอใช้ความสามารถ ที่ได้มาจากสวรรค์อันเนี้ย เป็นประโยชน์เพื่อมวลมนุษยชาติให้มากที่ซรู้ด ！ (เห็นป่ะเนี่ย ถึงจะดูบร้าๆ ไร้สาระ แต่ก็จิตใจดีงามนะยะหล่อน) ตอนนี้อีป้าก็รอเวลาจะได้มีผัวรวยๆ เนี่ย อีป้าจะได้ไปทำตามฝันซะที อีป้าก็เริ่มแล้วนะ มีครั้งนึงพระเอาเอกสารมาให้แปล อีป้าก็แปลฟรีไม่คิดเงินเลย ตอนแรกอีป้าไม่อยากแปลหรอก เพราะคนติดต่อมาเค้าเร่งอีป้า จะเอาด่วนๆ อีป้าไม่ชอบเว้ย เวลาคนมาเร่ง (อารมณ์ศิลปินน่ะ) จะไม่ทำแล้วเชีย แต่อีป้าก็ทำเพราะอ่านเอกสารแล้ว เห็นเป็นหนังสือเชิญพระไปญี่ปุ่น แปลเสร็จพระโทรมาขอบคุณ อีป้าเกิดปีติเป็นอันมาก น้ำตาจะไหลพรากซะให้ได้ โปรเจ็คต่อไป อีป้าสมัครเป็นล่ามฟรีๆ เพื่อมูลนิธิเด็กพิการ อีป้าเชื่อเหลือเกินว่า ทำงานเสร็จจะต้องเกิดปีติจนน้ำตาไหลพรากๆ แหงมๆ แค่คิดก็ซึ้งแระ (T-T)

อีป้าไม่รู้หรอกนะ ว่านาทีที่ยิ่งใหญ่ของคนอื่นๆ อาชีพอื่นๆ คือ ตอนไหน แ่ต่สำหรับอีป้าแล้ว มีความภูมิใจ และสุขสุดยอดยิ่งกว่า　orgasm (จริงๆ แร้วมันครือ orgasm ทางอารมณ์คับทั่น อีป้าเป็นผู้ค้นพบทฤษฎีนี้เองแระ "อัจฉะระยิ" (อัจฉะริยะ) chipเป๋ง กร๊าก ๆ ครือ อีป้าคิดออก ตอนที่เรียนทฤษฎีสัมพันธ์ภาพ ของไอนสไตน์ง่ะ 555) 　ก็ครือ ตอนที่ได้ไปเป็นล่าม แปล แล้วคนเข้าใจกัน แล้วรู้สึกว่าตัวเองมีคุณค่า มีประโยชน์ต่อผู้บริโภคซะจริงๆ

สำหรับงานที่ปัจจุบันเนี้ย อีป้าภูมิใจไม่ออกจริงๆ ว่ะ เวลาถ่ายเอกสารแก๊กๆ ส่งแฟกซ์กิ๊กๆ หรืออีป้าคิดไปไกล ถึงตอนที่สมมุติว่าอีป้าเป็นผจก.จริงๆ อีป้าจะยังภูมิใจไหม? ก็ไม่ภูมิหรอกแม้จะจัดซื้อของใหญ่ๆ ได้ในราคาถูกๆ ได้สำเร็จ อีป้าก็ยังรู้สึกงั้นๆ เพราะงานแบบนี้ถ้าได้รับการฝึกฝน ทุกคนทำได้ แต่การเป็นล่ามมันต่างกันเยอะ มันทำให้อีป้ารู้สึกพิเศษ เหนือมนุษย์ทั่วไป เพราะไม่ใช่ใครๆ จะทำกันได้ เพราะอีป้าเป็น Extra-ordinary lucky gal อ้ะ คือ อีป้าไม่ชอบทำไรแล้วรู้สึกว่าเหมือนคนทำมะดามากเกินไป อะไรที่คนอื่นทำได้ อีป้าไม่ชอบทำเว้ย (ก็คนมันบร้า เข้าใจกันมั่งดิ๊)

coz you bring out the best in me.. like no one else can do...that's why I'm by your side , that's why I love you 　ด้วยเหตุนี้เอง ที่อีป้าเป็นล่าม ด้วยเหตุนี้เอง ที่อีป้ารักการเป็นล่าม เพราะการเป็นล่ามนำสิ่งที่ดีที่สุดในชีวิต เข้ามาในชีวิตอีป้า อย่างที่ไม่มีงานไหนๆ ในโลกจะทำได้เลย

วันนี้อีป้ารู้แล้วละ ว่าทำอะไร ที่ใจชอบ ทำอะไรแล้วสุขสุดยอด ก็จงทำเถอะ　Live the life I love นั่นแหละ คือ สิ่งต่อไปที่อีป้าจะทำ (อะไรที่กรูไม่ชอบกรูก็เลิกแล้วหาใหม่หมดเฟร้ย จะงาน จะแฟน อิๆ จำไว้ๆ)



อีป้า..ขอยกเนื้อเพลงบางส่วนของ Smap,　世界に一つだけの花 (sekai ni hitotsu dake no hana ดอกไม้ดอกหนึ่งในโลก)มาปิดบล๊อกอีกครั้ง

No.1にならなくてもいい、もっともっと特別なOnly One

ไม่ต้องเป็นที่1 ก็ได้ แต่เป็นหนึ่งเดียวที่พิเศษไม่เหมือนใคร...ก็พอแล้ว

Create Date : 11 ตุลาคม 2551 Last Update : 11 ตุลาคม 2551 1:43:48 น. Counter : 562 Pageviews.		27 comments
Share Tweet