Bloggang.com : LittleLulu : Unforgettable flight - เมื่อช้างสารทำพิษ -

Unforgettable flight - เมื่อช้างสารทำพิษ -

กลับมาคราวนี้เหนื่อยและหงุดหงิดสุด ๆ พาลทำให้ยิ่งไม่ชอบฤดูฝนหนักเข้าไปใหญ่ ความรู้สึกก็คือ มันเหนอะ เฉอะแฉะ ไปไหนก็ไม่สะดวก ขี้เกียจพกร่ม รถติด เท้าแฉะและขากางเกงเปียก (เพราะใส่แต่รองเท้าแตะ) กลับบ้านลำบาก นั่งมอ'ไซด์กลับบ้านอันตราย ฯลฯ สารพัดเหตุผลที่จะไม่ชอบ แต่ตอนนี้ขอเพิ่ม "เกือบจะไม่รอด" ไปอีกข้อ

เดือนนี้จริง ๆ บินหนักมาก ไป 5 วันหยุด 2 ไป 10 วันหยุด 2 แบบนี้ทั้งเดือน ตื่นตี 2 ครึ่ง เพราะต้องไปถึงสนามบินก่อนตี 5 ทำเข้าญี่ปุ่นเหมือนเคย ระหว่างทางทุกอย่างก็ราบรื่น (เพราะผู้โดยน้อย อิ อิ

) วันนั้น chill มาก เพราะพี่ใจดีทุกคน ทำไม่รีบ ไม่โดนกดดัน ชั้นก็ลัลล้าบ้าบอ แถมได้ทำกับเพื่อนด้วย ยิ่งสนุกไปใหญ่

จนกระทั่งใกล้จะแลนด์ กลับมานั่ง jump seat เริ่มสังเกตเห็นว่าด้านนอกมันขาวไปหมด ซึ่งปกติแล้วมันควรจะเห็นแผ่นดินได้แล้วนี่หว่า อืมมม วันนั้นฝนมันตกหนักจริง ๆ อากาศเลยไม่ดี เมฆมาก ไม่มีอะไรหรอกมั้ง ก็นั่งคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย ง่วงด้วย เลยไม่ค่อยจะอะไร จนกระทั่งเหลือไม่กี่ฟุตจะแลนด์อยู่ ๆ ก็เห็นแผ่นดินแบบใกล้มาก เวรล่ะ !!! เครื่องเริ่มสั่น แถมเครื่องยนต์ก็เดี๋ยวเร่งเดี๋ยวแผ่วยังไงพิกล เริ่มเกิดอาการกลัวขึ้นมาแล้วสิ มันจะแลนด์ได้มั้ยวะเนี่ย เริ่มคิดโน่นคิดนี่ถึงกระทั่งแล้วชั้นจะตายมั้ยวะ ฝนตกหนักปานฉะนี้ หันไปมองหน้าเพื่อนหลายครั้ง เห็นหน้ามันก็รู้ว่ากลัวเหมือนกัน จนกระทั่งเครื่องเชิดหัวขึ้นอย่างกะทันหัน เท่านั้นหล่ะ ใจหายแว้บบบบบ ลงไม่ได้จริง ๆ ด้วย กัปตันโทรมาบอกว่า ต้องบิน hold เครื่องไว้ก่อนเพราะอากาศไม่ดี ยังลงไม่ได้ อืมมม กลัวว่ะ เอาไงวะเนี่ย สวดมนต์ใหญ่เลยกรู คือด้านนอกก็มองไม่เห็นอะไรเหมือนเดิม ผ่านไปสักพักก็ได้โทรศํพท์จากกัปตันเหมือนเดิมว่า เราต้องไปลงที่สนามบินอื่นแทน โอยยยยย เวรรรรรรร กว่าจะไปถึงก็เกือบชั่วโมง ตอนนั้นเริ่มหมดแรงแล้ว เหนื่อยก็เหนื่อย ยังต้องไขก็อก 2 ก๊อก 3 เอาอาหารออกมาเสิร์ฟให้ผู้โดยที่หิวโหยและสับสน โถ ๆ ส่วนใหญ่ก็ไม่ได้จะมาญี่ปุ่นกับเค้าหรอก แค่แวะมา transit เฉย ๆ ตอนนี้เริ่มโดนยิงคำถามว่าจะอะไรยังไงต่อไป คือ...อันตัวกรูก็ยังไม่รู้ชะตากรรมเหมือนกัน ไม่รู้ว้อยยยยย

ปรากฏว่า ที่นาริตะเครื่องบินส่วนใหญ่ก็ลงจอดไม่ได้เหมือนกัน เพราะสภาพอากาศไม่เอื้อ - ก็เพราะมีพายุน้องช้างสารเนี่ยแหละ หลายลำไปลงที่ Haneda, Nagoya แต่เราไปโอซาก้า เครื่องลงจอดที่โอซาก้าได้สักพัก ก็ได้รับข่าวดีว่า เราจะเติมน้ำมันแล้วบินกลับนาริตะกัน

ดีใจ ๆๆๆๆๆ ไม่งั้นชั้นกับผู้โดยจะลำบากกันมาก ๆ แต่เราต้องรอเวลาเครื่องขึ้นอีกประมาณ 3-4 ชั่วโมง โอ้..แม่เจ้า ตอนนั้นชั้นทำงานไปแล้วประมาณ 9 ชั่วโมง หลังและขาล้าสุด ๆ ระหว่างรอก็ต้องเอาน้ำมาเสิร์ฟในขณะที่ปวดไปหมด ทำไมมันซวยแบบนี้วะ ทำไมต้องเป็นวันที่กรูทำด้วยยยยยย

หลังจ่ากรอมาได้เกือบ 2 ชั่วโมง ก็ได้รับข่าวอันเป็นมงคลยิ่งว่า เครื่องเราไม่ได้รับอนุญาตให้ลงจอดที่นาริตะ

ฉะนั้น ขอให้ผู้โดยทุกคนจงลงจากเครื่อง

ง่อยเลยกรู แล้วคืนนี้จะนอนไหนอ่ะ แล้วจะกลับยังไง โอ๊ยยย สารพัดคำถามที่ไม่ได้รับคำตอบ

มารู้เอาทีหลังว่า ตอนนั้นลมแรงมาก ๆ ถ้าเอาเครื่องลงเครื่องต้องคว่ำแน่ ๆ กัปตันญีปุ่นเค้า safety first สุด ๆ ก็เลยตัดสินใจ divert เครื่อง ส่วนตอนที่ลงที่ Osaka สภาพอากาศก็ไม่ได้ดีเหมือนกัน เครื่องเราลงได้ลำเดียวในขณะที่อีก 4 ลำลงไม่ได้ เป็นครั้งแรกที่คิดว่า นี่ชั้นจะตายมั้ยเนี่ย โอพระเจ้า...ช้างสารทำพิษจริง ๆ

ลงจากเครื่องอย่างล้าที่สุด โอยยย จะให้กรูทำงานต่อไหวเหรอวะเนี่ย ไปนั่งรอใบเข้าประเทศอีกเกือบชั่วโมง ยืนรอรถกลับโรงแรมท่ามกลางอากาศ 18 องศาและลมที่พัดแรงจนอยากจะปลิวอีกกว่าครึ่งชั่วโมง และแล้ว ตี 2 ครึ่งของอีกวัน ชั้นก็ได้นอนหลับสักที

24 ชั่วโมงที่แสนจะทุกข์ทรมานของชั้นก็จบลง

เช้าวันใหม่ แต่ชีวิตยังอึมครึมว่าจะไปเหนือไปใต้ดี จนกระทั่ง 10 โมงกว่าก็ได้รับคำตอบว่า เราจะนั่งเครื่องเปล่ากลับนาริตะและนั่งเครื่องกลับบ้านในวันถัดไป มาถึงนาริตะก็ต้องนั่งรถบัสไปโรงแรมที่โคตรรรรรรรไกล แต่ก็พอใช้ได้ ฝ่าลมแรงออกไปทานข้าวจริง ๆ มื้อแรกในรอบ 2 วันกับเพื่อนอีก 4 คน แล้วกลับมานอนไม่หลับต่อที่โรงแรม

วันรุ่งขึ้นก็เล่นเอาแฮงค์เพราะเมื่อคืนนอนไม่หลับ เลยอดไปเดินห้างกับเพื่อน แต่เพื่อนผู้ใจดีก็โทรมาชวนเราอีกรอบ เลยได้ออกไปเดินห้าง

จริง ๆ จะไปหาอะไรกินมากกว่า เพราะว่าหิวมาก กลับมาก็นั่งดูหนังอีก 2 เรื่อง เก็บของ เตรียมตัวกลับไทยแลนด์ ขึ้นรถได้ไม่ถึง 10 นาทีก็มีข่าวร้ายอีกแล้ว พี่คนขับบอกว่า เราอาจจะไปไม่ทันเครื่อง

เพราะวันอาทิตย์เย็นรถติดมากกกกกก โว้ยยยยย จะกลับบ้าน ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ไม่อยู่ต่อแล้ว แงงงงงงงงง เอาเพลงมายัดหู build อารมณ์ดีกว่า โหย...รถติดว่ะ แต่ทำไรไม่ได้เลยนั่งทำใจ จาก 1 ชั่วโมงที่ใช้ตอนขามา กลายเป็นชั่วโมงครึ่งก็ไปถึงนาริตะจนได้ เย้ ๆๆ ได้กลับบ้านแล้ว เท้าเหยียบสนามบินก็ใส่ตีนหมาอีกแล้ว manner ทั้งหลายหายหมด คิดสภาพลูกเรือใส่ชุดกึ่งยูนิฟอร์มวิ่งในสนามบินดูสิ

คิดแล้วขำ แต่แล้วบุญก็ยังพอมีเหลือบ้าง มาทันบอร์ดดิ่งพอดี ดีใจ ๆๆๆๆๆๆๆ แถมเจอเพื่อนสนิทด้วย ก็เลยได้แลกที่มานั่งกลับด้วยกัน

แต่พอถึง operation เท่านั้นแหละ ก็เกิดอาการเซ็งเป็ดมาก ๆ โว้ยยยย schedule ที่จะได้บินกับเพื่อนโดนเปลี่ยน แถมได้หยุดวันเดียว (คือมาถึงเมื่อคืน 5 ทุ่มครึ่ง ตี 5 ที่จะถึงก็จะไปอีกแล้ว แงงงงงง) แถมต้องไปคนเดียวจากเดิมไปฮาวาย 5 วัน กลายเป็น 9 วันไปบริสเบน-ฮาวาย กรี๊ดดดดดด กรูเหนื่อยยยยยยยยย เข้าใจมั้ยโว้ยยยยยยย

สรุปว่า pattern นี้มันนรกตั้งแต่ต้นจนจบจริง ๆ กลับมาครานี้ขอไปทำบุญอีกรอบดีกว่าว่ะ

Create Date : 09 ตุลาคม 2549

Last Update : 9 ตุลาคม 2549 17:33:20 น.

9 comments

Counter : 398 Pageviews.

แวะมาทักทายค่ะ...อ่านแล้วเหนื่อยแทน...เหนื่อยนักก็พักซักนิดนะคะ ดูแลสุขภาพด้วยค่ะ

โดย: SnowPatrol

วันที่: 15 ตุลาคม 2549 เวลา:22:43:20 น.

โอ่เอ๊ๆ ขวัญมาๆ
ไม่ว่ายังไงก้อจะเป็นกำลังใจให้เสมอนะจ๊ะ ชีวิตมันต้องสู้แบบนี้แหละมันส์ดี ขอให้อานิสงฆ์ครั้งนี้ทำให้เพื่อนได้พบผู้ชายดีๆ หล่อๆรวยๆโดนๆ นะเพื่อนนะ ^^

กลับมาเมื่อไหร่หาวันว่างไปกินข้าวกันนะ

โดย: i_LittleBear (ม่ะได้ login) IP: 202.42.154.133 วันที่: 16 ตุลาคม 2549 เวลา:16:16:02 น.

น่าสงสารเนอะเพื่อน พยายามทำใจ ชิลๆ หน่อยละกัน ส่วนชั้นขอลาไปลันล้าที่เยอรมัน กะฮอลแลนด์นะแก อยากหนีไปแม่งวันนี้เลย เซ็งหัวหน้า เกลียดนิสัยขี้ฟ้อง ขี้อิจฉาของผู้หญิงจริงๆ อยากได้หัวหน้าเก่าคืนแล้วอ่ะ

โดย: bunny_risu IP: 202.42.154.133 วันที่: 17 ตุลาคม 2549 เวลา:15:01:04 น.

หวัดดีครับเพื่อนๆ ผมชื่ออ้อครับถ้าอยากคุยกับผมไปที่นี่นะครับwww.mai-lor.comนะครับ

โดย: อ้อแมน IP: 124.121.161.124 วันที่: 17 พฤศจิกายน 2549 เวลา:8:45:46 น.

อ้อแมนมาได้ไงเนี่ย ผิดห้องป่าว

โดย: พี่โอ้เอง IP: 124.121.161.14 วันที่: 4 ธันวาคม 2549 เวลา:11:30:59 น.

รีบๆกลับมานะ รออยู่ อยากได้ของฝากจากเมกา แล้วก็หาซื้อเสื้อผ้าน่ารักๆมาด้วยนะ (ถ้ามีเงิน) จะได้ไว้ใส่ไปดูงานพืชสวนไง ..
แล้วเดี๋ยวจะไปรอรับนะ

โดย: พี่โอ้เอง IP: 124.121.159.225 วันที่: 11 ธันวาคม 2549 เวลา:20:04:25 น.

"Happy New Year 2007"
ขอให้ปีนี้เป็นปีที่ดี ขอให้น้องเอ้มีความสุขมากๆ คิดอยากได้ อยากทำอะไรขอให้สมหวังเด้ออออ
* เด๋วเจอกันที่ bkk

โดย: พี่โอ้เอง IP: 124.121.163.244 วันที่: 2 มกราคม 2550 เวลา:20:03:21 น.

หวัดดีจ้า น้องรักของพี่...
เหนื่อยมั้ย สู้ๆๆนะ พี่จะให้กำลังใจอยู่ห่างๆนะจ๊ะ...
..คิดถึงน้องๆทุกคนมากนะ..
พี่ปุ๊ก..เอง..

โดย: พี่ปุ๊ก จ้า IP: 124.121.160.196 วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:14:00:15 น.

หวัดดีค๊าพี่เอ้ สู้ๆเด้อ!! เปงกามลางจายหั้ยเน้อ สู้ๆๆๆ บ๊ายบาย...

โดย: เดียร์น้องพี่ปุ๊กไง IP: 124.121.160.196 วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:14:02:52 น.