ชะตาของบี๋น้อย Medley

ติดตามผล

ตั้งแต่เราไปพบคุงหมอสัปดาห์ก่อน (ตรวจการทำงานของการย่อยสลายน้ำตาล) มามี๊คาดว่าผลของการตรวจเลือดคงออกมาปกติดีไม่มีปัญหาอะไรเพราะคุงหมอบอกว่าจะโทรมาบอกภายในวันที่ตรวจถ้าผลออกมาผิดปกติ แต่ถ้าไม่มีปัญหาก็จะไม่โทรมา นี่ก็ล่วงเลยมาเป็นสัปดาห์แล้ว คุงหมอก็ไม่ได้โทรมานี่นา... ถ้าผิดปกติอะไรมามี๊ก็คงแสดงอาการออกมาแล้วล่ะ อิอิ แปลว่า เราทั้งสอง ปลอดภัยแร้ววว หม่ำได้เหมือนเดิม ไม่ต้องงดอะไรพิเศษ



ดูดวงปาปี๊และวันเกิดบี๋น้อย

สัปดาห์นี้ปาปี๊ต้องเดินทางไป ตปท. นี่เป็นครั้งแรกเลยนะที่ปาปี๊ต้องเดินทางไกล ห่างจากบี๋น้อยและมามี๊ ตอนแรกๆมามี๊ก็ไม่ได้คิดอะไร ไปทำงานแว๊ปเดียว เดี๋ยวก็มา เหมือนหายไป 2-3 วัน (จริงๆแล้วก็ 8 วันได้อ่ะนะ) แต่พอมามี๊เริ่มแพ็คกระเป๋า มามี๊ก็เริ่มจ๋อย
แหงมๆๆ
พอจัดกระเป๋าให้ปาปี๊เสร็จ ตู้เสื้อผ้ามันโล่งง่ะ มามี๊ก็ แหมะๆๆๆ ไม่อยากให้ปาปี๊ไปง่ะ แต่ในที่สุดมามี๊ก็คิดได้ว่าบี๋น้อยอยู่ในพุงนี่เองนะ ไม่ได้อยู่คนเดียวซักกะหน่อยอ่ะ เราอยู่ด้วยกันเน้อะ คุยกันได้ แล้วเราก็เล่าให้ปาปี๊ฟังทางเมลละกัน

เนื่องจากการพบคุงหมอวันก่อน เราก็คิดว่ามามี๊คงได้ผ่าคลอดแล้วล่ะ เจ้ารกของบี๋น้อยคงไม่ขยับขึ้นมาง่ายๆหรอก ก็ดีเหมือนกันนะ จะได้ไม่ต้องเจ็บท้องข้ามวันข้ามคืนยังไงล่ะ อิอิ พอก่อนวันปาปี๊ออกเดินทาง เราสองคนพากันไปที่สำนักดูดวง ขอฤกษ์งามยามดีให้บี๋น้อย จะได้วันเกิดวันไหนน๊า ตอนแรกก็กะว่าจะซื้อปฎิทินมาเลือกวันเองหรอกนะ แต่ไปๆมาๆ แหม ก็มาถึงสำนักแล้วอ่ะ ถามไปให้รู้เรื่องเลยดีกว่า เผื่อดูเองแล้วไม่ชัวร์ (อ่านปฏิทินจีนคล่องทั้งคู่เลยนะ แหม หุหุหุ) พอเจอซินแส บอกวันเกิดของมามี๊กะปาปี๊ให้คุณเลขาฯของซินแสเสร็จซินแสทักทายเราเป็นภาษาไทยแบบจีน 1 ประโยค แล้วหลังจากนั้น ก็ speak จีนตลอดเลยง่ะ หน้าปาปี๊ให้มาก แต่ว่าไม่เข้าใจซักคำ ไม่เป็นไร คุณเลขาฯ ซินแสแปลเสร็จศัพท์ สรุปว่าวันเกิดบี๋น้อยได้มาแล้ว
ขอบคุณที่แปลค่า เฮ้อ

* วันแรก อังคาร 23
* วันต่อมา ศุกร์ 26
* วันต่อมา อาทิตย์ 28
* วันสุดท้าย อังคาร 30

ว้าวๆๆ เวลาก็โอเค ไม่ไปรบกวนคุณหมอให้มาหลังเวลางานอะไร น่าจะรับได้ อันนี้ขอไปปรึกษาคุณหมอก่อนนะฮะ

เสร็จแล้วซินแสก็ speak ต่อว่าด้วยเรื่องดวงของปาปี๊ ๆ ก็ฟังอย่างเดียวเลย สบายใจสุดๆ ส่วนมามี๊ก็เป็นแจ๋วของปาปี๊จดแหลกๆๆ งานนี้เหมือน lecture ข้อสอบ ทุกหยดทุกเม็ดมามี๊เก็บให้เอง ปาปี๊นั่งยิ้มกะซินแสไปละกัน ส่วนเลขาฯของซินแสก็แจ๋วพอกะมามี๊เลย แปลละเอียดเร็วปรู๊ด สมกะที่ชีเป็นเลขาฯมากๆ speed เร็วพอกัน งานนี้เล่นมามี๊มือหงิกไปเรย

เสร็จแล้วก็กลับบ้านไปนอนพักผ่อนเตรียมตัวไปทำงานต่างด้าวได้แล้วปาปี๊


นมหยดแรก (Got Milk?)

อันนี้ไม่บันทึกคงเป็นการข้าม shot เด็ด ขอหน่อยละกัน อันนี้ถือเป็นพัฒนาการล้ำ ของมามี๊เอง
เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเมื่อวันที่ปาปี๊เดินทางพอดีเลย 27 กย. อยากจะเล่ามากๆ แต่ปาปี๊ยังคร่อกๆ อยู่บนเครื่องบินแน่ๆ เอาเหอะ เม้มเอาไว้ๆ คือว่าคืนก่อนหน้านี้อ่ะ เจ็บหน้าอกมากๆเลย มันจี๊ดๆ แบบว่าจี๊ดมากๆเลยนะ แต่ว่ามามี๊ก็คิดว่าคงเป็นอาการคนท้องปกติที่มีการพัฒนาในเรื่องการผลิตน้ำนมไงล่ะ มามี๊ก็ไม่สนใจอะไร แต่พอวันต่อมามามี๊ก็รู้สึกว่าเสื้อมันเปียกเป็นจุดๆ มามี๊ก็สงสัยว่าเหงื่อออกหรอ สักพักก็เอ้ ทำไมเปียกจังเลย เอามือคลำดู คลำอีกรอบก็ เหยยย จริงหรอเนี่ย ผลิตออกมาแล้วอ่ะ อาหารเบบี๋มาแล้ว น้ำนมมาแร้ว ว้าว ตื่นเต้นอ่ะ เอาให้ชัวร์ เดินเร็วไปที่ห้องน้ำส่องกระจก ของจริงอ่ะท่านผู้ชม มาแล้ว 1 ข้าง ฮ่าๆๆ ดีใจมากเลย ไม่มีสีไม่มีกลิ่น เหมือนน้ำเปล่าเลยง่ะ (จริงๆแล้วใช่หรือเปล่าอ่ะเนี่ย) นอนฝันดีมากเลยวันนี้ นอนไปเลยไม่เปลี่ยนเสื้อหรอก ได้ความรู้สึกดี

วันต่อมายังเกิดความสงสัย ไปห้องน้ำตรวจดูอีกที เชคคราบที่ยังติดอยู่ สีเหลืองอ่อนๆ แห้งติดกับผิวหนัง ดูหลายๆทีว่าไม่ใช่ผิวหนังลอก เออ คิดว่าใช่นะ สงสัยอาหารเบบี๋มาแรงอ่ะ ถึงจะไม่กี่หยด มามี๊ก็ดีใจสุดๆเลย

ปล. ตั้งกะวันนั้นก็ยังไม่มีอีกนะ เอ๊ะ หมดเร็วไปป่าวเนี่ย มาเร็วไปเร็วหรอไง


เริ่มคันพุง

พอขึ้นสัปดาห์ที่ 27 มามี๊ก็เริ่มคันพุงแล้วล่ะ ยังไม่ได้คันมากมายอะไร แค่รู้สึกว่าผิวมันคันๆ เหมือนมีอะไรมาเกาะแล้วเราก็เกาๆตามสัญชาตญาณไป แต่พอรู้สึกตัวก็ต้องบอกตัวเองว่า หยุด และ หาครีมทาก่อนจะพุงแตกลาย
เรื่องนี้มามี๊ไม่ค่อยชอบเลย พุงลายเนี่ย เหมือนจะเป็นแผลเป็นทั้งๆที่ไม่ได้หกล้ม ยังไงมามี๊จะพยายามไม่เกา แล้วก็โบกครีมบ่อยๆละกัน ตอนนี้มามี๊ก็เร่งทำ นน. อย่างที่คุงหมอแนะนำ แต่ผลข้างเคียงของการพัฒนาของบี๋น้อยก็คือมามี๊อาจจะกลายเป็นม้าลายได้ แหงมๆๆ มามี๊ก็ยอมรับแหละ แต่ว่ามามี๊จะขอบคุณมากถ้าไปลายอยู่ข้างในพุงไม่ต้องโชว์ออกมาผิวหนังชั้นนอกได้ไหมอ่ะ เหอๆๆ

(ปล. พุงปาปี๊ไม่เห็นลายเลยอ่ะ ขนาดใกล้เคียงกันไม่ใช่หรอ คริๆๆ )


พัฒนาการบี๋น้อย 27 wk

* คาดว่าช่วงนี้บี๋น้อยยังไม่ได้กลับหัวลง เพราะมามี๊รู้สึกว่าลำตัวบี๋น้อยขวางลำตัวมามี๊แล้วโก่งตัวให้รู้สึกนูนๆได้บ่อยๆ อาจกำลังหาทางกลับลำอยู่ก็เป็นได้

* บี๋น้อยมีแรงเยอะขึ้น บางทีเตะหรือศอกทีมามี๊ถึงกะสะดุ้งเลยทีเดียว

* เวลามามี๊เปิด TV เสียงดังหรือเดินไปในที่ๆเสียงดังๆ บี๋น้อยจะขยับตัวแรงๆ คงจะตกใจอ่ะนะ

* ดิ้นแรงเวลาหิว (อันนี้เหมือนเดิม แต่แรงขึ้นอีกหน่อย) ไม่รู้ใครหิว เพราะมักจะเป็นพร้อมๆกันเลย

* ไม่ดิ้นเวลามามี๊ปวดฉี่ อันนี้สงสัยจะดิ้นไม่ได้เพราะว่าเบียดกับกระเพาะปัสสาวะอยู่ชิมิล่ะ ไม่มีที่แสดงท่าอ่ะจิ แต่ก็เดือดร้อนมามี๊ต้องจี๊ไปห้องน้ำ เพราะว่าเวลาปวดนี่จะปวดมากเลย

* คุยด้วยแล้วสงบ อันนี้แปลกดี เวลานอนเฉยๆ เงียบๆ บี๋น้อยจะดิ้นไปดิ้นมาไม่ค่อยนิ่ง ปูดตรงโน้นตรงนี้ แต่พอมามี๊เอามือลูบๆ แล้วก็คุยด้วยเสียงเนิบๆ บี๋น้อยจะนิ่งหยุดเคลื่อนไหว แล้วก็เหมือนกันฟังว่ามามี๊พูดว่าไรง่ะ ถ้าพูดด้วยนานๆก็มีถีบเบาๆ แต่ไม่แรงและถี่เท่าเวลามามี๊นอนเล่นเฉยๆเงียบๆนะ แปลกดี

* ที่มามี๊อ่านมาคือให้ลองอ่านหนังสือสั้นๆ เป็นกลอนก็ได้ ให้เป็นการพูดที่มีจังหวะ พูดซ้ำๆให้ฟัง วันนี้มามี๊ลองนับเลขให้เป็นจังหวะให้ฟัง แล้วพูดจาเป็นจังหวะ ประโยคสั้นๆ พูดช้าๆ บี๋น้อยก็นิ่งสงบดีนะ ไม่รู้ว่าหลับหรือว่าฟัง แต่พอมามี๊หยุดแล้วเดินไปเดินมา บี๊น้อยก็ดิ้นไปดิ้นมาเหมือนเดิม

* มีการตอบสนองในการสัมผัส วันก่อนเห็นบี๋น้อยทำตัวโก่งๆปูดๆ มามี๊ลองเอานิ้วจิ้มๆตรงที่นูนๆออกมา บี๋น้อยก็ผลุบกลับเข้าไป ลองทำ 2 ทีก็เหมือนกัน 2 ทีเลย แปลกดี แต่มามี๊ไม่กล้าทำบ่อยอ่ะ เดี๋ยวไปจิ้มโดนอะไรเข้าแล้วจะบุบซะก่อน เอิ๊กๆๆ ไว้ออกมาก่อนเหอะนะ มีคนรอเล่นด้วยเต็มเร้ยยย

 

Create Date : 27 กันยายน 2551		1 comments
Last Update : 8 ตุลาคม 2551 19:29:36 น.
Counter : 459 Pageviews.
Share Tweet