แรกเริ่มเมื่อตัดสินใจจะซื้อกล้องตัวใหม่ยี่ห้อของกล้องที่มองไว้ก็คือD90 nikon 500D cannon E620 olympus สำหรับ D60 นะเหรอะ ไม่เคยอยู่ในสายตา เหมือน ๆ ว่ากล้องมันกำลังจะตกรุ่น ก่อนตัดสินใจซื้อกล้องตัวคูณ DSLR บอกตรง ๆ ว่าทำการบ้านเยอะมาก หาจากในเวปต่าง ๆ และสุดท้ายคือห้องกล้องพันทิพย์ที่มีน้า ๆ ป้า ๆ หลายคนช่วยชี้แนะแนวทางให้ ส่วนสามีดิฉันนั้นไม่ต้องไปถามให้เสียเวลาขนาดกล้องดิจิตอลถ่ายง่าย ๆ คุณสามีดิฉันยังแยกคนไปไว้ข้าง ๆ หมด (แอบนินทานิดหนึ่ง) หลังจากที่ไปด้อม ๆ มอง ๆ อยู่ร้านกล้องหลายรอบจนเจ้าของร้านเริ่มส่งสายตาหวาดระแวงมาให้ ดิฉันก็ตัดสินใจว่าจะซื้อกล้องหล่ะวันนี้ ให้คนขายลองหมดทั้ง D90 500D E620 โดยลองถ่ายภาพและเปิดให้ดูด้วยจอโทรทัศน์ขนาดใหญ่เห็นกันจะ ๆ D90 หนักไปนิด ใหญ่ไปนิดสำหรับดิฉัน เพราะมือค่อนข้างเล็ก 500D สีไม่โดนใจวัยรุ่นอย่างดิฉัน แม้พนักงานจะบอกว่าปรับแต่งได้แต่ทำไมต้องแต่ง ไหน ๆ ก็ตัดสินใจซื้อกล้องประเภทนี้แล้ว แล้วไอ้คนชอบถ่ายดอกไม้ ถ่ายวิว ถ่ายตัวอะไรก็ไม่รู้อย่างดิฉันไม่ต้องมานั่งปรับสีกันทุกรูปหรือค่ะ ที่พูดไม่ใช้กล้องไม่ดี แต่ดิฉันเรื่องมากเองต่างหาก E620 ดูเทอะทะจัง แต่เคยเห็นภาพของน้า ๆ ห้องโอลี่เขาถ่ายมาลงไว้สีสันโดนใจอยู่ไม่ใช่น้อย จับไปจับมาก็ไม่ใช่อีก พนักงานบอกว่า นั้นลอง D60 ดูมั้ย เขาส่งมาให้ดิฉันไม่เต็มใจรับมาสักเท่าไหร่ เชอะใส่ในใจลองถ่ายภาพในร้านดู น้ำหนักกล้องพอดี ขนาดพอดีมือ เหมือนโดนมนต์สะกด กลายเป็นว่ามันสะบัดไม่ลงค่ะ ส่วนในใจคิดว่าเทคโนโลยี่มันเริ่มล้าหลังเขาไปนิดแล้วนะ เอาวะ ซักสองสามปีค่อยว่ากันไหม มี่น้า ๆ ในห้องกล้องเคยบอกว่าบางทีกล้องมันก็เลือกเราเหมือนไม้กายสิทธิ์ของเฮรี พอตเตอร์อ่านแล้วยังขำ แต่ตอนนี้ขำไม่ออกจริง ๆ หรือมันจะจริงอย่างน้า ๆ เขาพูดไว้ และตอนนี้เจ้า D60 ก็มาอยู่ที่บ้านดิฉันเรียบร้อยแล้วค่ะ

หลังจากที่มันมาอยู่ที่บ้านได้สามวัน นี้คือรูปแรกที่กดชัทเตอร์กับกล้องตัวนี้ หลังจากนี้ไปก็คิดว่าคงมีอีกหลายเรื่องที่ต้องเรียนรู้จากมัน เพราะการถ่ายรูปด้วยกล้องประเภทนี้ไม่ใช่ง่าย ๆ เลยโดยเฉพาะหมวด M-manual สำหรับมือใหม่ที่เคยถ่ายแค่กล้องดิจิตอลมา จริง ๆ มันก็มีหมวด AUTO ให้ลองถ่ายได้ง่าย ๆ สบาย ๆ เหมือนดิจิตอลแต่แหม๋ซื้อกล้องรุ่นนี้มาแล้วใช้แต่ AUTO อย่างเดียวก็กลับไปถ่ายกับกล้องดิจิตอลเหมือนเดิมเถอะ

ภาพแมลงกับดอกไม้ สีเหลืองแจ่มได้ใจจริง ๆ

ลองถ่ายแบบ close up ดูบ้าง ดิฉันหมุนแป้นไปที่โปรเกรมถ่ายมาโคร แต่ได้ประมาณนี้ค่ะเพราะเลนส์เป็นแค่เลนส์คิตธรรมดา

ลองถ่ายหมากับหมาดู เอ้ยไม่ใช่ เด็กกับหมาดูสีแดงก็แจ่มดี

ลองถ่ายวิวในสวนค่ะ

ลองถ่ายภาพเด็กดู แต่ภาพนี้พลาดค่ะ โฟกัสที่เด็กแต่ลืมคิดว่ามีคนนั่งอยู่บนเก้าอี้ มาดามเลยหัวขาด...ขอโทษด้วยค่ะ

และนี้คือหน้าตาลูกชายคนเล็กของดิฉันค่ะ ต้องฝึกกันอีกเยอะ ตอนนี้จากคนเคยบ้าถักนิตติ้ง กลายเป็นคนบ้ากล้องไปแล้ว ถ่ายออกมาสวยไม่สวยไม่รู้แต่ขอให้ได้ถ่าย ก้อนหิน ภูเขา มอส ยอดหญ้า ยอดเฟริ์น กองขี้แกะแถวบ้าน ถ่ายออกมาให้ดูดีมันก็ดูดีได้ คุณสามีถามว่าวันทั้งวันเห็นมันไปก้ม ๆ เงย ๆ อยู่ตามโขดหิน ใต้ต้นไม้ มันไปถ่ายรูปหรือไปหาตัวอะไรกินกันแน่ สำหรับวันนี้เมื่อยแล้วค่ะ หายเมื่อยเมื่อไหร่จะเอาภาพที่ถ่ายจากกล้องตัวนี้มาให้ดูกันอีกนะค่ะ