เมื่อประมาณสองอาทิตย์ที่ผ่านมาฉันออกไปเดินเล่นกับเพือนคนไทยข้างบ้านมาและแน่นอนฉันพกเจ้า D60 ติดตัวไปด้วยก็เลยได้ภาพหนาว ๆ ติดกล้องมาหลายภาพ จริงการเดินเล่นท่ามกลางหิมะแบบนี้ก็ได้บรรยากาศที่ดีไปอีกแบบ คือเราจะใส่เสื้อผ้าที่ให้ความอบอุ่นอยู่แล้วเดินไปสักพักตัวจะอุ่นยกเว้นหน้าที่หนาวจนชา แต่สนุกและเป็นการออกกำลังกายที่ดีทีเดียวยิ่งถ้าได้เดินลุยหิมะ รับรองไม่ถึงครึ่งชั่วโมงเหงื่อต้องท่วมตัวแน่ ๆ...วันนั้นเราพกข้าวห่อไปนั่งกินกันด้วย เป็นกล่องข้าวยังอุ่น ๆ อยู่เลย ผ่านไปสิบนาทีข้าวสวยเหนียวเป็นข้าวเหนียวและแข็งโป๊ก

ในเมืองที่ฉันอยู่มีคนไทยอาศัยอยู่ประมาณห้าคน และส่วนใหญ่เราก็จะรู้จักกัน เมื่อมาถึงใหม่ ๆ สิ่งแรกที่เราต้องทำคือลงเรียนภาษานอร์ค ซึ่งหลาย ๆ คนคงจะรู้ว่าค่อนข้างยาก ส่วนใหญ่ในวันว่าง ๆ เราก็จะนัดทำอาหารไทยกินกัน คนไทยชอบกินเผ็ดไปที่ไหนก็คิดถึงพริก คิดถึงอาหารรสจัด ๆ ดีอย่างเมืองที่ฉันอยู่มีร้านอาหารไทยหลายร้าน และหนึ่งในนั้นก็มีคนไทยเป็นเจ้าของ ฉันจึงได้กินอาหารไทยแทบทุกอย่างที่อยากกิน แต่มีอยู่อย่างที่คิดถึงมากตอนนี้คือขนมจีนน้ำเงี้ยว ยิ่งไปดูรายการอาหารในบล็อกพี่คนหนึ่งความอยากก็เพิ่มขึ้นมาอีก เห็นทีต้องหาทางทำกินเสียแล้ว......ออกนอกเรื่องมาเยอะมาดูภาพที่ฉันแรกมาด้วยความหนาวเย็นของมือกับใบหน้ามาดีกว่า มีภาพที่แอบถ่ายฝูงเป็ดว่ายน้ำอย่างสำราญใจมาด้วย ให้คิดถึงลาปเป็ดขึ้นมาอีก แอ๊ะวันนี้เป็นอะไรพูดแต่เรื่องอาหาร...คิดอยู่ว่าถ้าเป็ดฝูงนี้อยู่ในไทย มันจะเหลือรอดสักตัวไหม