ชุดตำหนักรักนิรันดร์ ชอบเรื่องพระมาตุลาฯ ที่สุด อ่านจบไปไล่ดูงานของ"อวี๋ฉิง" ปรากฎว่ามีเล่มนี้เล่มเดียวคนแปล"มดแดง"แปลดีคืออ่านแล้วรู้สึกถึงความคิด ความงดงาม ความอบอุ่น ความสนุกสนานแฝงอารมณ์ขัน เจ้าเล่ห์แสนกล ความรักแบบพ่อ-แม่-ลูก ความรักหนุ่ม-สาว ความเอาแต่ใจใช้อำนาจของจักรพรรดิ์คนพ่อเป็นบทเรียนให้ลูกทำสิ่งที่ถูก ครบอรรถรส กลมกล่อม จริง ๆ

ชอบที่เขียนได้อบอุ่นมั่กมากกกกกก.....
มีความหมายที่ซ่อนระหว่างบรรทัดเต็มเลย(หรือจะตีความบรรเจิดอยู่คนเดียวก็ไม่รู้) เรื่องหุ่นคนที่เป็นสื่อนำความคิดถึงห่วงหาและอยู่เป็นเพื่อนในโลกหลังความตาย ถ้าอ่านผ่าน ๆ เหมือนผังเหอจะแกล้งพ่อ-แม่ ที่ส่งหุ่นคนไปมากมายแต่ความจริงมีหุ่นผังเหออยู่ด้วย พ่อเลยได้มีเพื่อนในโลกหลังความตายยามรอแม่ผังเหอ แสดงถึงความรัก ความคิดถึงที่ฝากฝังไปกับหุ่น ตอนที่พ่อคิดถึงลูกว่ากอดผังเหอแล้วลูกร้องว่า"พ่อผอมแห้ง กอดแม่ตัวนุ่มกว่า" แล้วหันไปกอดแม่ พ่อไม่เคยน้อยใจเลยคิดเสมอว่าไม่เป็นไรยังไงพ่อก็รักเจ้า โหซึ้งสุด ๆ ....

ชอบมากมายที่พระเอกรักนางเอกมากมาก ทำทุกอย่างเพื่อความมั่นใจว่าผังเหอจะได้รับความสุขทั้งกายทั้งใจ พิทักษ์ปกป้องผังเหอให้ปลอดภัย และมุ่งมั่นครองคู่กันในภายหน้า แล้วยังอภัยให้ผังเหอตลอดด้วยเข้าในว่ายังมีความเป็นเด็กอยู่หลายส่วน พร้อมจะรอให้โตและมีจิตใจเป็นหญิงสาวรู้จักรักแบบชายหนุ่ม-หญิงสาว เขาเป็นชายในฝันเลยละทั้งฉลาดเฉลียว เข้มเข็ง สง่างาม มีสไตล์ เข้าใจคนรัก แถมหล่อ และไม่สนใจหญิงอื่น จำได้เลยว่าผังเหอถามพระเอกว่า
"อาจารย์ ท่านกลัวอะไรที่สุด"
"แน่นอน ข้ากลัวเจ้าได้รับอันตรายที่สุด"
อาจจะไม่ตรงคำต่อคำแต่ตีความได้ประมาณนี้

ชอบนางเอกมักมั่ก ที่เธอสวยชวนเคลิ้มยามเธอตั้งใจยิ้มหวานแม้แต่หญิงด้วยกันยังใจสั่นหน้าแดง แข้งขาอ่อน ผู้ชายจะไปเหลืออะไร แม้ยามไม่ตั้งใจคนมองยังตะลึงหลง เธอสวยไปทั้งเนื้อทั้งตัว แม้เธอจะเจ้าเล่ห์แสนกล ชอบแกล้งผู้คน คอยคิดกลั่นแกล้งจักรพรรดิ์น้อยเสมอ ก็เป็นไปอย่างเล็กน้อยบางทีก็ระงับไว้ด้วยรู้ว่าไม่สมควร ใจจริงเธอเป็นคนซื่อ ๆ ตรงไปตรงมารู้สึกผิดที่บอกพระเอกขอไม่ให้พี่สาว(พระสนมหนิง)ตายตามจักรพรรดิ์เฒ่าเข้าใจว่ามีคนอื่นตายแทนพี่สาว จึงรู้สึกผิด แล้วผังเหอยังมีความรับผิดชอบในงานที่ขอแปลหนังสือต่างแดนต่อจากขุนนางที่แก่ตายก่อนแปลจบเพราะแกแปลตามใจไม่ตรงความหมายตามต้นฉบับสำนวนไม่ไหลลื่น มีความเฉลียวฉลาดเมื่อต่อรองกับฑูตต่างแคว้นโดยไม่ต้องกรีดมือวาดเท้าหมดไปครึ่งวัน ยามที่พระเอกสอนสั่งรู้จักคิดตามและมีเหตุผล เข้าใจตามที่สอน (แม้เธอจะแอบหื่นเล็ก ๆ ) พอเริ่มเป็นสาวเธอจับจองเตียงพระเอกตลอดบอกพระเอกว่าเพราะเธอรู้นะสิถ้าไม่นอนจองไว้ ฉวยสาวอื่นจะมานอนเป็นเพื่อน โถ...ซื่อ ๆ แต่แอบหื่น

เมื่อผู้เขียน(อวี๋ฉิง)บรรยายถึงความคิดของจักรพรรดิ์น้อยยามคำนึงความหลังถึงผังเหอและท่านอา อ่านแล้วอบอุ่นเหลือเกิน คิดว่าเขาเขียนได้ยังแต่ละบรรทัดซ่อนความรู้สึกสวยงาม ละมุนละไม หวานชื่น เจิดจ้าเหมือนแสงอาทิตย์ อบอุ่น หอมหวาน แฝงความคิดถึง ห่วงใย เหงาตามประสาคนอยู่ที่สูงยิ่งหนาวแต่เมื่อคิดถึงความหลังจักรพรรด์น้อยมีความสุขทุกครั้งและสิ่งที่พระบิดาทำเป็นบทเรียนทำให้พระองค์ครองราชเป็นจักรพรรดิ์ที่ดีจริง ๆ

สามเล่มที่เหลือพระพันปีตัวร้ายก็สนุก รองลงมา ปราชญ์หญิง จักรพรรดิ์บัญชา

ถ้า สนพ.หรือผู้เกี่ยวข้อง ทราบ ของานของ "อวี๋ฉิง" อีกครั้งและอีกครั้งงงงงง...