Bloggang.com : khunjay : 36 yrs chanel 3 party with kawee

36 yrs chanel 3 party with kawee

ถ้าไม่อัพ blog วันนี้จะถูกฆ่ามั้ยเนี่ย !!! 555 เอาล่ะ ทิ้งงานไว้ข้างหลังก่อน ถ้าไม่ได้อัพคืนนี้ คงมีหลงลืมบ้างแหละ ปู้จายยยยยยยของฉานนนนนนน เด๋วนี้ เรากลายเป็น "เจ้า" ไปแล้วนะ ก็จะอะไรล่ะ "เจ้าจอมวางแผน" น่ะสิ วางแผนทุกขั้นตอนว่าทำยังไงจะหลบออกมาเจอ 2 หนุ่มได้ แค่คิดก็เหนื่อยแล้ว แต่พอเจอก็ละลายทุกที ทำไมน๊า...ต้องรัก 2 หนุ่มมากมายขนาดนี้ หลังจากที่พลาดอย่างแรงงาน 25 ปี RS เพราะมัวแต่ไปเป็นผู้บริหารไฮโซอยู่ในงาน เลยไม่ได้อิ๊อ๊ะกับกวีเหมือนที่น้องๆ ได้ไปเจอมา (โชคดีจัง) งานคราวนี้เลยไม่อยากพลาด และตั้งใจเลยว่าถ้ามีโอกาสได้คุยกับกวีจะถามเรื่องซีดีคอนเสิร์ตที่จ. เลยเสียหน่อย เพราะผิดหวังอย่างแรงที่กวียังไม่ได้อ่าน blog ของเราและดูซีดีคอนฯ จ.เลย (กวีแก้ตัวว่าอยู่ที่น้องเนียน ไม่รู้จริงหรือเปล่า แต่อาจจะจริงมั้ง)

เริ่มจากนัดกับบีว่าจะไปทำเนียนเข้างานเหมือนงาน 25 ปี RS เพราะคาดว่าจะไม่เข้มงวดอ่ะไรหมือนกัน แต่เราก็ไม่ลืมที่จะแต่งตัวดูเป็นผู้บริหารไฮโซ้ ไฮโซตามเดิมเพราะตอนเช้าเรามีนัดพรีเซนต์งานลูกค้าอยู่แล้ว ก็เลยต้องเรียบร้อยหน่อยวันนี้ แหม...การแต่งตัวให้ดูดี อย่างน้อยมันก็สามารถเนียนโกะได้นาเพราะใครจะกล้ามาไล่เราล่ะ สวยเริ่ดเชิดหยิ่งออกปานนี้

เรานัดแนะกับตู่และบีเรียบร้อยว่ามาเจอกันที่สยามพารากอนเลยละกัน มาถึงผิดคาด งานค่อนข้าง strick ต้องมีบัตรเชิญถึงเข้าได้ เอาแล้วไง ไม่ได้เตรียมแผนสำรองเอาไว้เสียด้วย ไอ่ครั้นจะมายืนอออยู่ข้างหน้าเป็นแฟนคลับ ลุ๊คส์เราวันนี้ก็ไม่ได้ด้วยสิ ไฮโซซะขนาดนั้น สักพักตู่มาถึง ก็เข้างานไปกับเจี๊ยบก่อนเพราะว่ามีบัตรเชิญ เราก็เลยฝากกล้องวิดีโอให้ตู่เอาเข้าไปถ่ายในงาน รออยู่สักพัก ไม่มีไรเกิดขึ้น กวีก็ไม่มาสักที น้องเราก็เริ่มอยากจะร้องเพลงขึ้นมา (คงเข้าใจนะว่าอะไร 555) เลยเดินไปห้องน้ำเพื่อที่จะร้องเพลง!!! ดวงเราคงจะไม่สมพงษ์กะกวีจริงๆ อ่ะ คลาดกันตลอดเลย ตอนที่จ. เลยก็ทีนึงแล้ว (คงจำได้นะ ถ้าใครเคยเข้าไปอ่านใน bloggang เรื่องคอนฯ จ.เลย) เพราะการที่เราเดินไปห้องน้ำก็เป็นจังหวะเดียวกันที่กวีมาถึงงานพอดี พอเราออกมาจากห้องน้ำ บีก็บอกว่ากวีมาถึงแล้ว เข้างานไปแล้ว โห !! ไรเนี่ย เซ็งสุด ๆ เราก้อเริ่มหมุ่ยทันที หิวก็หิว เข้างานก็ไม่ได้ จริง ๆ เราทำเนียนก็ได้นะ แต่น้องๆ อยู่ข้างนอกกัน ก็เลยอยู่กับน้องๆ ดีกว่า เรากับบีก็เลยไปเดินหารถกันว่าจอดกันที่ไหน อย่างน้อย มาส่งกลับก็ยังดี เราก็โทร.เข้าหาตู่เป็นระยะ ๆ เพื่อให้ตู่เล่าให้ฟังว่ากวีทำไรอยู่ เดินหารถเกือบทุกชั้นก็ยังไม่เจอ เมื่อยก็เมื่อย หิวด้วยแหละ เริ่มหมุ่ยมากขึ้น ก็เลยบอกบีว่าจะกลับแล้ว บีก็บอกว่าเหมียวกะน้องเข้างานกันได้แล้ว อ้าววววว แล้วเรากะบีล่ะ?? ไรเนี่ย เลยคิดกันว่ากลับเหอะ อยู่ไปก็ไม่มีประโยขน์แล้วก็ขี้เกียจแล้วด้วย ไฮโซ อย่างฉันมาเดินทำไรที่ลานจอดรถอ่ะ?? ก็เลยบอกบีว่าขึ้นไปบอกน้อง ๆ ว่าจะกลับแล้ว แล้วเราจะขึ้นไปเอากล้องที่ตู่ด้วย และแล้วโชคก็เริ่มเข้าข้างเรา อยู่ดีดีขึ้นลิฟต์มาพอดีตรงหน้าทางเข้างานอีกด้านนึง รปภ.ก็ถามเราว่า

รปภ. : ไม่ทราบจะไปไหนครับ

เราก็เนียนทำเป็นถามรปภ.กลับเลยว่า

เรา : นี่ชั้น 5 หรือเปล่าคะ ที่เขาจัดงานช่อง 3

รปภ. ก็รีบเปิดประตูให้เราเข้าทันที เห็นมะการแต่งตัวดี แล้วมาดนิ่ง ๆ เนี่ย มีชัยไปกว่าครึ่ง (จะลอกเลียนแบบ ก็ให้เนียนหน่อยนะ 555) พอดีพนักงานต้อนรับช่อง 3 เค้าคงคิดว่าไม่มีใครมาแล้ว เริ่มทานอาหารกันบ้างแล้ว เลยไม่ได้อะไรกับเรามากมาย แค่ถามว่าเราเป็น Agency หรือ Press เราก็บอกว่าเราเป็น Agency ซึ่งก็จริง ๆ อ่ะ แต่แค่ไม่ได้ถูกเชิญอย่างเป็นทางการเท่านั้น 555 พนักงานก็เอาสติกเกอร์มาให้เราติด อ้อ!!! บีก็ทำเนียนเดินตามเรามาติด ๆ เราก็แกล้งสตอเบอรี่กับพนังงานต้อนรับว่า

เรา : พอดีน้อง ๆ ของพี่มางานกันแล้ว รถติดมากเลย วันนี้ ก็เลยมาช้า งานเริ่มนานหรือยังคะ (นี่ถ้าไม่ได้เป็นศิษย์เก่า DASS คงไม่เนียนได้ขนาดนี้ 555)

เราก็แกล้งทำเป็นโทรศัพท์ เพื่อบอกน้อง (ซึ่งไม่รู้ใคร) ที่อยู่ข้างในว่าเรามาถึงแล้ว พนักงานก็เดินตามเรามา จะมาพาเข้าไปในงาน เราก็บอกว่า

เรา : ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวเดินไปหาน้องเองได้ค่ะ

พนักงานก็ถามว่าเรามาจาก Agency ไหน เราก็จำชื่อบริษัทเจี๊ยบไม่ได้ ก็ตอบชื่อบริษัทที่ตัวเองทำงานอยู่ แล้วไม่สนใจรีบเดินเข้าไปในงานเลย 555 เนียนมั้ยล่ะ พอเข้าไปถึงก็แสกนหาตู่กะเจี๊ยบแล้วน้องๆ คนอื่น ๆ โทร.หาตู่ แล้วตู่กะเจี๊ยบก็เดินมาหา เราก็ถามหากวีทันที ก็รีบไปส่องหากวีกัน อ่ะนะ ออร่าอย่างกวีหาไม่ยากหรอก (แต่หาใครคนนึงไม่เจอน่ะสิ อุตส่าห์เอาป๊อกกี้สตอเบอร์รี่มาฝาก ทุกคนเจอกันหมดแล้ว แต่เราอ่ะยังไม่ได้เห็นหน้าสักแวบเลย ใครเป็นใครกันน๊า ช่วยตอบที อิอิอิ)

พวกเราก็มายืนออกันหน้าเวที พอดีเจอตอง ภัครมัย เค้าทักบี ตองจำบีได้ เราก็เลยทำเนียนโกะคุยกับตอง ตองเค้าก็แซวพวกเราว่าเนียนเข้ามาได้ยังไง เราก็บอกเราเป็น Agency ตองก็เลยฝากฝังตัวเองใหญ่เลย (อิอิอิ จะรู้ความจริงมั้ยเนี่ย) เราอ่ะคุยกะตองนะแต่ตาอ่ะ เหล่ไปที่กวีเต็ม ๆ คุยกะตอง แต่ตามองที่กวี 555 พ่อเจ้าประคู๊ณณณณณ ก็หล่อไม่บันยะบันยัง มาในชุดสูทสีครีมๆ เฮ้อ!!! แค่เห็นไกล ๆ ก็จะละลายแล้ว หล่อไม่เกรงใจใครเจง ๆ แถมมีออร่าเปล่งประกายอีกต่างหาก ยิ้มมาที พวกเราแทบจะกองอยู่ตรงนั้น นั่งเด่นเป็นสง่า แสงออร่าเปล่งประกาย นั่งอมยิ้มมองมาที่ตอง แล้วก็เรียกให้ตองไปนั่งที่โต๊ะ ทำท่าตบเก้าอี้ แล้วก็ผายมือไปมา เหมือนเชิญคร๊าบคุณผู้หญิง (น่ารักจริงเชียว) โต๊ะที่กวีนั่งเป็นโต๊ะ RS เค้านั่งกัน ตองก็เลยขอตัวไปนั่ง เราก็เลยมองกันตาปริบ ๆ แล้วก็คิดว่า จะทำไงที่จะเข้าไปเนียนคุยกับกวี เราอ่ะอยากถามกวีด้วยตัวเองเรื่องซีดีคอนฯ จ. เลยมากเลย (ตอนนี้ให้ตู่ถ่ายวิดีโอแทน อีกแล้ว วันที่แต่งตัวไฮโซ ไม่อยากถือกล้องซะงั้น) เห็นกวีคุยกับคนโน้นนี้ แล้วมีคนมาขอถ่ายรูป เราเล็งดูแล้ว กวีน่าจะยังอารมณ์ดีอยู่ ก็เลยหยิบเอาไดอารี่ที่เราทำเอง เดินเข้าไปขอลายเซ็นต์กวีซะงั้น (โชคดีจังที่เอาติดมาด้วย อันที่เราบรรยายเรื่องคอน ฯ จ.เลย อันเดียวกันที่ทำให้กวีน่ะ) เราก็เข้าไปขอลายเซ็นต์ เรียก "กวี กวี เซ็นต์ให้หน่อยค่ะ " กวีทำหน้าแปลกใจ คงไม่ค่อยมีใครเรียกเค้าว่ากวีมั้ง กวีรับไป ก็เปิดดูอย่างตั้งใจมาก เราเห็นเค้าสนใจ ก็เลยถามเลยว่า

เรา : กวีได้อ่านหรือยัง แล้วดูคอนฯ จ.เลยที่พี่ให้หรือ ยัง เอ.. หรือว่ายังอยู่ที่แดนน๊า (แกล้งถามอ่ะ ดูดิ๊ จะตอบว่าไร)

กวี : อ๋อ จำได้ อ่านแล้ว (มือก็พลิกหนังสือไปมา รีบสแกนอ่านใหญ่เลย) แต่ซีดีอยู่ที่แดน (นั่น..เอา แล้วไง กวี ไม่เนียนเลยน๊า)

เรา : อ้าว มันอยู่ในห่อนะ ถ้าได้อ่านหนังสือแล้วทำไมไม่ได้ซีดีด้วยล่ะ (555) กวีมีอึ้งครับท่านผู้ชม (โดนไป 1 ดอก)

กวี : วันนั้นของมันเยอะ ก็เลยติดไปที่แดน (แถไปเรื่อยนะกวี)

กวีก็พลิกไปเรื่อย ๆ จนถึงหน้าหลังจะเป็นรูปงานหล่อพรฯะที่สนามหลวง กวีตั้งใจดูมาก ค้างหน้านี้อยู่นาน เราซึ่งเราก็กระเถิบเข้าไปใกล้แล้วล่ะ แล้วไปอธิบายรูปให้กวี แทบจะกระซิบข้างหู เพราะมีการแสดงบนเวทีด้วยไง แล้วเราก็ไม่ได้สนใจรอบข้างเลยว่ามีไรเกิดขึ้นบ้างรู้แค่ว่าน้อง ๆ ก็ถ่ายรูปกันไป เราก็ถามกวีไปเรื่อย เราก็ชี้ไปที่รูปแล้วบอกกวีว่า

เรา : ดูสิ เหมือนงานบวชพระคู่เลยนะ เหมือนคู่ตุนาหงันไงก็ไม่รู้

กวีก็ยิ้มเกือบจะหัวเราะ แล้วพลิกมาที่ปกหลัง เป็นรูปด้านหลังของ 2 หนุ่มที่กำลังจุดเทียนอยู่ บีก็ย้ำว่าเหมือนบวชพระคู่จริง ๆ กวีก็ยิ้มหวานได้ใจอีกแล้ว แล้วก็ถามเราว่า

กวี : ให้บีมเซ็นต์ตรงไหนอ่ะ

เรา : ตรงไหนก็ได้ค่ะ (คิดในใจ เซ็นต์ไปเหอะ แค่นี้ฉันก็จะละลายแล้ว ห่างกันคืบเดียว โอยตัวห๊อมหอม แอบหื่นอ่ะ นาน ๆ จะได้ใกล้กวีขนาดนี้)

ตอนนี้เราไม่ได้สนใจใครเลยว่าน้อง ๆ ทำไรกันอยู่ แล้วกวีก็เซ็นต์ตรงรูปตัวเค้าเอง แล้วคงอ่านหน้าแรก (ใครอยากรู้ก็ไปหาอ่านเองใน bloggang เรานะ) กวีก็หันมามองหน้าเราแล้วพูดว่า

กวี : chickenbeam ยังอยู่ดีนะ

ได้ยินเท่านั้นแหละ เราละลายกองอยู่ตรงนั้น (แต่ก็อ่ะนะ มาดไฮโซ ซะขนาดนั้น ต้องเก็บอาการสุดฤทธิ์ แสดงว่ากวีก็ได้อ่านโปสการ์ดที่เราเคยเขียนไปถามเล่น ๆ ว่า " chicken beam ยังอยู่ดีหรือเปล่า " ปากเราก็ไวตามความคิดก็เลยยิงคำถามกลับไป

เรา : แล้วอยู่ในบ้านหรืออยู่ในรถล่ะ

กวี : โห อยู่ในรถเลยเหรอ เปลืองน้ำมันอ่ะ (ทำเสียงเอ๊าะแอ๊ะ)

เรา : อะไร ตัวนิดเดียวเอง จะเปลืองได้ไง (โอยยิ้มแบบนี้มาฆ่ากันเลยดีกว่า)

แล้วบีก็ถามกวีว่า

บี : วันนี้ใส่คอนแทคเลนส์หรือเปล่า >

(ตลอดเวลาเราไม่ได้ละสายตามาจากหน้ากวีเลย)
กวีก็บอกว่าไม่ได้ใส่ เราก็เลยถามกวีไปอีกว่า

เรา : กวีถามหน่อยดิ ถ้าไม่ได้ใส่คอนแทคเลนส์ แล้วเวลากวีอยู่บนเวที แล้วอี๊อ๊ะกับแฟนเพลงข้างล่างอ่ะ มองเห็นจริง ๆ เหรอ

กวี : ก็เห็นรางๆ แต่บีมจะจำโครงหน้าได้ว่าเป็นใคร ถ้าคนนั้นจำได้ก็จะโบกมือให้ (ทำท่าโบกมือให้ดู)

เราก็ทำหน้าแบบไม่เชื่อ กวีก็หันมามองหน้าเราแล้วพูดว่า

กวี : จับผิดบีมเหรอ (น้ำเสียงเอ๊าแอ๊ะสุดๆ ทำเอาเราจะละลาย 38 ล้านรอบ)

แล้วกวีก็ส่งไดอารี่คืนให้ เราก็ไม่รู้จะคุยไรแล้ว เริ่มเกรงใจก็เลยถอยออกมา แต่ใจเราอ่ะกองอยู่ตรงตักกวีอ่ะ (ฮิ้ววววววววววววว) ก็ออกมายืนห่างออกมานิดนึง แล้วก็เล่าให้ตู่กะบีฟังว่าคุยไรบ้าง อิ๊อ๊ะสักพัก กวีก็ลุกไปไหนไม่รู้ ไปหยุดยืนอีกที่นึงด้านข้างเวที เราก็นึกว่าจะเตรียมตัวขึ้นเวที ระหว่างรอ พวกเราก็กรูกันไปขอถ่ายรูปกวีกันอีก วันนี้กวีคงถ่ายรูปเยอะ จนแสบตา (น่าฉงฉานจัง) และคงเริ่มง่วงแล้วด้วย ถ่ายรูปมาตาเริ่มเยิ้มแล้วล่ะ แล้วเราก็เข้าไปขอลายเซ็นต์กวี โดยเอากระดาษโน๊ตกับปากกาของตู่ หาข้ออ้างอีกแล้วล่ะ ที่จะคุยกะกวี (ตรงนี้ขอละไว้ก่อนนะ แล้วจะมาเล่าให้ฟังทีหลังว่าคุยอะไรกับกวี ตรงนี้มันเป็นความลับระหว่างเรากับกวีอ่ะ บอกไม่ได้เจงๆ 555) กวีก็ตั้งใจเซ็นต์ให้จริง ๆ แต่ก็มีเด็ก ๆ มาขอถ่ายรูป กวีก็มาทำหน้าที่กวีรักเด็ก ๆ ถ่ายรูปกับเด็ก ๆ เสร็จแล้วก็ส่งกระดาษโน๊ตกับปากกาคืนเรา เราก็อ่ะนะ!! ล่วงเกินกวีอีกแล้ว!! จับมือกวีซะงั้น ก็แหม กวีอ่ะ!! ยื่นให้ดีดีก็ได้ เล่นเอาวางไว้ที่มือตัวเองทำไมล่ะ เราก็สวมรอยลูบมือกวีเพื่อรับกรดาษโน๊ตกับปากกามาซะงั้น (อ่ะนะ นิด ๆ หน่อย ๆ อย่าว่ากันน๊า) แล้วก็มีเด็กมาขอลายเซ็นต์อีก แล้วไม่มีกระดาษมา กวีก็หันมาขอกระดาษกับเราอีก

กวี : บีมขอกระดาษหน่อยครับ

ดูสิ คุยกับเราวันนี้ เรียกตัวเองว่าบีมตลอด น่ารักจัง ใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแย้ว!! แล้วกวีก็แจกลายเซ็นต์แบบหลายคน ฉีกกระดาษไปหลายใบ พอยื่นกระดาษคืนให้เรา เราก็แซวว่า

เรา : 10 บาทอ่ะ กวี

กวีมองหน้าเรา แล้วทำหน้าแบบ (ละลายครับละลายครั้งที่ 39 ล้าน) บรรยายไม่ถูกอ่ะ ตอบเรากลับมาว่า

กวี : ไปเก็บกับน้อง ๆ เข้าสิ บีมไม่ได้เป็นคนใช้นี่

น้ำเสียงเอ๊าะแอ๊ะอีกแล้ว โอย..ตายๆๆๆๆ ไม่ไหวแล้วกวี พี่จะบ้า!! กวีก็ยื่นกระดาษกับปากกาคืนให้เรา เอาอีกแล้ว!! เราก็ล่วงเกินกวีอีกแล้ว555 (วันนี้ได้รับสัมผัสกวีกี่ครั้งเนี่ย ตอนรับไดอารี่คืนนี่เต็มๆ เลย รับกระดาษโน๊ตคืนอีก ตอนส่งปากกาให้กวี แล้วตอนรับปากกาคืนอีก เรากะว่าจะไม่ล้างมือสักอาทิตย์จะเป็นไรมั้ยเนี่ย 555)

แล้วก็มีคนมาขอถ่ายรูปอีก ทีนี้เราก็เลยขอถ่ายบ้าง นี่เป็นการถ่ายรูปคู่กับกวีเป็นครั้งที่ 2 เองนะ ไม่ค่อยกล้าถ่ายรูปคู่เท่าไร แต่วันนี้อ่ะ ไม่ได้แล้ว ขอสักหน่อย (เล่าแล้วจะมีใครด่ามั้ยเนี่ย) ทุกทีถ่ายรูปกะกวีไม่กล้าใกล้มาก ไม่รู้กลัวอะไร กลัวใจตัวเองมั้ง แต่วันนี้ อ่ะชิดเลยอ่ะ ขอโทษไหล่ชนอกกวีไม่พอ เราอ่ะ แอบพิงด้วย (เฮ้อ ......แอบคิดอีกแล้ว 555) อย่าว่ากันน๊า ขอวันนึงเหอะ นาน ๆ จะได้เจอแบบนี้สักครั้ง (กวี พี่ขอโทษน๊า ที่ล่วงเกินกวีมากมายเลยวันนี้ 555 ก็ช่วยไม่ได้อ่ะ อยากน่ารักไม่เกรงใจใครเองนี่นา แล้วมาทำให้พี่ตกหลุมรักครั้งที่เท่าไรแล้วก็ไม่รู้)

ถึงเวลาที่เขาจะยิงทีเซอร์ละครฟอร์มยักษ์ พวกเราก็รอดูละครมังกรฯ ของกวีกัน พอได้ดูแล้ว หืม. ไม่น่าเชื่อว่ากวีสามารถพลิกคาแรคเตอร์เล่นบทแบบนี้ได้ อยากดู อยากดู คงได้ดูกันเร็ว ๆ นี้

พอจบ ดาราทุกคนก็ขึ้นเวทีกันหมด พวกเราก็สแกนหากวีกันว่าอยู่ตรงไหนน๊า ไม่มีครับท่าน อ้าวหายกันไปไหนหมด RS กลับไปกันหมดแล้วอ่ะ ดูสิ ไม่ได้ร่ำลาเลย แต่ก็ไม่เป็นไร ถือว่าวันนี้ มากมายกับกวีเลยล่ะ

พวกเราก็แยกย้ายกันกลับเช่นกัน เพราะดึกมากแล้ว กลับถึงห้องก็มากรี๊ดกับวิดีโอที่ตู่ถ่าย ตอนที่เรายังไม่เข้ามา นั่งดูไปกรี๊ดไป ข้างห้องมันจะว่าเราบ้ามั้ยเนี่ย กวี.....พอเหอะ เลิกน่ารักมากมายได้แล้ว แค่นี้ เราก็จะบ้าอยู่แล้ว เฮ้อ......คิดถึงน้องเนียนจัง???

มามะมาดูรูปกัน ออกตัวก่อนนะเป็นรูปที่เรา capture มาจากวิดีโอ ไม่ชัดหรอก แค่มันสามารถบอกเรื่องราวได้เท่านั้น

ตั้งใจดู diary ของเราจัง

Kawee's series

Create Date : 11 มีนาคม 2549

Last Update : 21 ตุลาคม 2549 1:09:25 น. 4 comments

Counter : 441 Pageviews.

Share
Tweet