| All Blog
|
...เรื่องของเรื่อง... ...สวัสดีค่ะ วันนี้เป็นวันอยากหยุด(?) ฮี่ๆๆ ฉะนั้นแล้วเรามาเล่าอะไรที่ไร้สาระ และหาสาระไม่ค่อยจะได้กันเถอะ~~!! หัวข้อว่าด้วย "เรื่องของเรื่อง"... ว่ากันด้วยเรื่องวันเกิดแล้วกันเนอะ ไม่รู้ว่าใครจะเคยเจอออะไรแปลกๆ แบบนี้บ้างหรือเปล่า? ............................................................................. ..."ใครข้างหลัง?"... เรื่องนี้เกิดขึ้นตอนที่เฟิร์นอยู่ปี 1 ค่ะ ช่วงนั้นจะอยู่หอในกับเพื่อน ห้องหนึ่งอยู่้ 7 คน เป็นห้องแอร์ใหญ่พอควรเลยล่ะ กลิ้งตายในห้องได้หลายตลบเลย ด้วยความที่ว่าตัวเองเกิดในวันที่เลขมีความเชื่อว่าเป็นเลขไม่เป็นสิริมงคลในหลายๆ ความหมายของความเชื่อทางฝรั่งนั่นทำให้เพื่อนๆ ถึงกับสยอง เมื่อรู้ว่าเกิดวันไหนกันเลยทีเดียว ส่วนตัวขำๆ นะ ก็ไม่ได้เกิดตรงกับไอ้วันอาถรรพ์อย่างที่ใคเขากลัวซักหน่อย แต่ก็บังเอิญปีนั้นดันเวียนไปตรงกับศุกร์ที่ 13 แฮ่... สนุกเลย ก่อนกลับหอก็มีเรียนปรับพื้นฐานภาษาอังกฤษกับ Mr.C สงสัยว่าแกจะไปเอะใจหรืออย่างไรไม่ทราบ เปิดหนังเกี่ยวกับ ศุกร์ 13 ให้เรากรี๊ด หลอนเล่นซะอย่างนั้น อารมณ์ตอนนั้นแบบ ฮึ่ม... ฝากไว้ก่อนเถอะ น้ำตาจะไหลพรากๆ ฮา... พอกลับไปหอก็ได้เกิดปฏิบัติการออกไปหาของกิน ซึ่งก็ไม่พ้น "หมูกระทะ" เป็เมนูยาดนิยมที่ประหยัดงบประมาณในกระเป๋าได้เวิร์คสุดๆ ตอนนั้นตกหัวละ 109 บาท ไม่รวมค่าน้ำที่แพง(เวอร์) ขาไปก็อาศัยรถมอเตอร์ไซค์พี่ๆ ค่อยๆ กระดึ๊บๆ กันไปทีละสาามสี่คน (นั่นค่อยๆ นะ) เอาเป็นว่าหลังจากยัดนู่นนี่ลงท้องเป็นที่เรียบร้อย เฟิร์นก็ดันเฮี้ยนอยากเดินกลับหอ เพราะอย่างไรก็เดินจากหน้ามอเขาตัวมอ คิดว่าไม่มีอะไรอันตรายอยู่แล้ว ก็เลยเดินกลับมากับเพื่อนสิงคน ซึ่งตอนนั้นน่าจะราวๆ สี่ทุ่มกว่าๆ ซึ่งก็แปลกมากตรงที่ปกติจะมีแต่นิสิตรายล้อมรอบภายในตัวมอเต็มไปหมด มีกิจกรรมต่างๆ มากมาย แต่ก็คิดเองเออเองว่าสงสัยเพิ่งหมดช่วงรัลน้องไปเลยไม่ค่อยมีคน พอผ่านตรงช่วงตึกซึ่งเคยมีการถล่ม และมีข่าวว่ามีคนตาย เฟิร์นก็เดินฮัมเพลงเรื่อยๆ เห็นลมแรงก็แอบคิดว่ากลัวฝนตก ตอนนั้นก็ห่างจากหอไกลอยู่เหมือนกัน ได้แต่ภาวนาไม่ให้ฝนเทลงมาเสียก่อนโดยไม่ทันได้เอะใจอะไร ส่วนคุณเพื่อนเป็นประเภทเดินช้า สลับกับเฟิร์นที่เป็นมนุษย์เดินเร็ว โดยปกติพอเผลอๆ ก็จะลืมรอเจ้าตัวและโดนบ่นหูชาทุกที แต่ครั้งนี้มาแปลก... เพราะเต้าตัวเองแทบจะเดินแซงเฟิร์นอยู่รอมร่อ เรียกว่ากึ่งวิ่งกึ่งเดินจนเราเองก็เอะใจ แต่ไม่ได้ทักอะไร ข้ามถนนไปอีกฝั่งหนึ่งซึ่งเป็นสโมสรองค์การนิสิตใหญ่ของมอ บริเวณนั้นจะเป็นหัวโค้งตัดกับตึกที่เคยถล่มและยังไม่ได้มีการก่อสร้างต่อ จะมีตู้ ATM และเสาไฟฟ้าเรียงรายทางเพื่อไปยังหอพักของนิสิต ตอนนั้นไม่ได้สนใจอะไรมาก รู้แค่ว่าเพื่อนเราเดินไวจัง ทำก็แค่เดินตามคุณเพื่อนต้อยๆ ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วปัญหามันก็เกิด... เสาไฟฟ้าต้นแรก ทีแรกไฟมันก็ยังดีๆ สักพักกลับมีเสียงเหมือนมันจะช๊อต ติดๆ ดับๆ แล้วมันก็ดับจริงๆ... เราก็แบบอะไรว้า... องค์การทำไมไม่ดูแลเลย พอจะถึงต้นถัดไป ทีแรกมันก็ดีๆ อยู่ สักพักเอาอีก... ดับ -*- อารมณ์นั้นคือเราไม่ได้เอะใจอะไรเลยนะ คิดอย่างเดียว องค์การติงต๊อง เอางบไปแกล้งน้องหมดหรือไง... ตรงนั้นกว่าจะถึงหน้าหอก็มีเสาไฟราวๆ เกือบสิบต้น ดับมันตลอดทาง... จนแบบโมโห มองไม่เห็นทาง บ่น... "ดับอะไรนักหนา อย่ากระพริบปวดตา จะดับก็ดับ" เท่านั้นล่ะติด -*- เอ๊อ... ตอนนั้นแบบ เชอะ~! งอนเสาไฟ (เอากับเฟิร์นสิ บ้าบอมากอ่ะความคิด) เพื่อนเราก็เงียบจริงจัง งงมาก พอไฟติดอีกนิดถึงหอเท่านั้นล่ะ นางเผ่นจ้า... วิ่งนำลิ่วไปเลย มารู้ทีหลังอีกทีว่านางเห็นสังกะสีตรงตึกที่ถล่มมันขยับได้ ตรงนั้นไม่มีลม เป็นมุมอับ นึกวาหมาก็ไม่ใช่ พอสักพักก็ไฟดับรายทาง นางเลยขนหัวลุก ได้ประสบการณ์แบบหลอนส่วนตัวไม่พึ่งเพื่อนแต่อย่างใด... แหม... ดีนะเรามองโลกในแง่ดี ไม่อย่างนั้นเผ่นนานแล้ว ฮา.... ............................................................................. ..."อายุเท่าไหร่?"... อันนี้โดนบ่อยมาก อาจเพราะความสูง... หรืออะไรก็แล้วแต่ อายุ 15 อยู่ ม.3 น้อง ม.1 มาเข้าชมรมตบบ่าเรียกเธอๆ... อายุ 16 โดนคิดว่าเป็นเด็กอายุ 12... คิดได้ไงอ่ะ? เจ็บใจมากครั้งหนึ่งตอนสอบ GAT PAT วันนั้นไปรอเพื่อนหน้าร้านเช่าการ์ตูน เพื่อนมันก็ผู้ชายอ่ะ กก็สูงกว่าเฟิร์นไม่น่าแปลกใจอะไรเลยนะ แต่พอเพื่อนของเพื่อนเดินมากลับถามมาได้ว่ามากับน้องเหรอ? -*- ตอนนั้นจ้องหน้าเขากลับแบบ หาเรื่องกันใช่ไหม? ใช่สิ...สูงกันนัก เชอะ~!!! ล่าสุด... ตอนต้นปีนี้เอง พอดีว่าพี่เขาย้ายมาใหม่ ได้เรียนด้วยกันกับพี่เขา 3 ตัว มี 2 ตัวที่เรียนแล้วนั่งข้างกัน พี่แกนึกอะไรไม่รู้พูดขึ้นมาว่าก็อายุแค่ 18 จะไปรู้อะไร ความแก่ไม่ใช่เรื่องตลก (พี่เขา 23) ไอ้เราก็แบบเปล่า... ปีนี้จะ 21 ละ แน่นอนพี่แกมองหน้าแบบไม่เชื่อ มีการบอกก็เฟิร์นเตี้ยอีก... ความสูงเค้ามาตรฐานหรอก... ไอ้พวกมนุษย์เสาไฟฟ้า T^T ............................................................................. ส่วนอีกอย่างหนึ่งคงเป็นนิสัยส่วนตัว กับบางคนเฟิร์นจะเหมือนเด็กๆ เล่นนู่นเล่นนี่ไม่ค่อยอะไร แต่กับบางคนจะมองว่าเฟิร์นเป็นผู้ใหญ่ โลกส่วนตัวสูง เข้าใจยาก อันนั้นก็แล้วแต่นะว่าเขาปฏิบัติตัวยังไงกับเฟิร์นก่อน ถ้าเปิดใจแล้วจริงใจก็เรื่อยๆ ง่ายๆ ไม่อะไรมากมาย แต่ถ้ามาเพราะหวังผลประโยชน์ก็จะเฉยๆ อาจจะไม่ใส่ใจเลยด้วยซ้ำ ก็ขึ้นอยู่กับจุดประสงค์ของการเข้าหาล่ะนะ เชื่อสิเป็นกันทุกคนล่ะ เนอะ?
ฮา... ประมาณคุณนานา คุณคินนี่เท่าไหร่กันนะ ฮา...
มิน่าล่ะตอนเฟิร์นต่อกลอนของคุณ REALPLAN บอก 20 คุณ Psycho man ถึงกับกดปุ่มสยองอย่างไม่ต้องคิดเลยทีเดียว ว่าแต่คุณนุ่น... ฝีมือการเขียนนิยายเฟิร์นก็ขอศิโรราบเช่นกันค่ะ ทางนี้เขียนเละเทะ ตามอารมณ์ ฮี่ๆๆ กอดๆ ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมตลอดเลยค่ะ  โดย: ฆโนทัย
 วันที่: 7 กรกฎาคม 2556 เวลา:22:12:17 น.อ่านเรื่องอายุแล้ว เอ่ออ.... คุณเฟิรืนหน้าเด็กค่ะ จริงๆ ดูจากรูปแล้ว แต่อากิขอเกทับนิดนุง อิอิ
วันที่คุณยายเสียเมื่อสองปีที่แล้ว นักเรียน ม.สี่ ที่ รร.ที่แม่สอนมาช่วยเสิร์ฟในงาน นร.ของแม่ถามแม่ว่า อาจารย์คะ (ชี้มาที่อากิ) นั่นลูกอาจารย์เหรอคะ? (อากินั่งมองรูปคุณยายอยู่) น้องเค้าอยู่ ม.ไหนคะ? แม่บอก เอิ่มม... น้องเค้าอยู่มหาลัยแล้วน่ะลูก ฮ่าๆๆๆๆ ปล.ตอนนั้นอากิอายุ 25 (กุห้าเด็กรึกุหน้า ปญอ.วะ??) คิดในใจ หุหุหุ  ส่วนเรื่องแรกฮาอ่ะ ฮ่าๆๆๆ เพื่อนวิ่ง แต่คุณเฟิร์นยัง งง อยู่เลย เหมือนอากิเลย แกติจะไม่ค่อยรู้เรื่องแบบนี้หรอก เพราะปกติไม่ค่อยเจอ แต่ก้อเคยเจอประสบการณ์หลอนเหมือนกันนะ มีวันนึงไปเรียนแต่เช้า วิชา Business Japanese มันเป้นวิชาที่เรียนเช้าสุดแล้วในหลักสูตร ประมาณ 7 โมง แล้วตึกที่ต้องเรียนเค้ามีข่าวว่าแม่บ้านที่ดูแลชั้นนี้อ่ะเสีย เค้าเป็นคนรักความสะอาดมาก อากิก้อแบบไปแต่เช้านะ ยังไม่มีคนเลย แต่มีแม่บ้านเพิ่งทำความสะอาดห้องเสด พอแม่บ้านออกมาอากิก้อเข้าไปนั่งรอเล่นๆในห้อง ตอนเดินเข้าไปมีน้ำหยดจากแอร์ ก้อไม่ได้อะไร ก้อไปนั่งหลังห้อง พอนั่งได้แป๊บนึงก้อได้ยินเสียง "อืออออ.........." ดังๆยาวๆ ตกใจมาก เลยลุกขึ้นยืน เสียงก้อหาย.... ก้อเลยนั่งลงอีก ก้อ... "อือออออออออออออออออออ......" ลุกขึ้นยืนอีก เสียงก้อหายอีก!!! ก้อเริ่มใจไม่ดีแล้วอ่ะ ทั้งตึกก้อไม่มีใครด้วย ก้อเลยนั่งลงอีก "อือออออ......................................................" คราวนี้กลัวละ ยืนขึ้น เสียงไม่หายอ่ะ ดังขึ้นเรื่อยๆๆๆๆๆๆ วิ่งออกนอกห้องเลยค้าบบบ พอออกมาหน้าห้องเสียงหาย เดินเข้าไปใหม่ รวบรวมความกล้าเดินเข้าไป ยังได้ยินเสียงอยู่ "อือออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ................" เลยเอามืออุดหู รวบรวมความกล้าเดินไปหน้าห้องแล้ว...!!!!! กดปิดไมค์.......... จบ. โดย: EmptyBlackRiver
วันที่: 8 กรกฎาคม 2556 เวลา:20:14:37 น.ฮ่าๆๆ... โธ่ คุณอากิเล่าซะน่ากลัว มาตอนจบแบบ เงิบ...
เฟิร์นอุตส่าห์ลุ้นระทึก ฮี่ๆๆๆ หน้าเด็กไหมไม่แน่ใจค่ะ แต่โดนประจำจนเบื่อ ยิ่งถ้าไม่ใส่แว่นก็แล้วใหญ่ อะไรกันหนอ... นี่เฟิร์นเตี้ยจริงอย่างปากเขาว่าซะกระมัง ฮา... กอดๆ คุณอากิ โดย: ฆโนทัย
วันที่: 8 กรกฎาคม 2556 เวลา:20:25:49 น. |
S_Maple
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?] Friends Blog
Link |
||||||||||||
ที่ไหนได้ยังเด็กอยู่เหมือนกัน
อ้าวกลายเป็นว่านุ่นก็ว่าคุณเฟิร์นเด็กอีกแล้ว
แต่ฝีมือแต่งกลอนไม่ธรรมดานะ นุ่นยอมเลย อิอิ