| All Blog
|
Insomnia นอนไม่หลับซะได้นะเรา... พอว่างขึ้นมานิดหน่อย กลับนอนเองไม่หลับ ใจพะวงนู่นนี่สับสนไปหมด ทั้งที่ล้ามาแล้วทั้งวันก็ยังต้องมานั่งตาค้างทำอะไรไม่ได้ต่ออีกจนได้ ทำไมกันนะ? คำถามหลายคำถามที่ค้างคาใจ จากหนึ่งเป็นสอง จากสองเป็นสาม ทำไมกันนะ? ทำไม... ทำไม... สับสน หากแต่ไม่หวั่นไหว ราวกับไม่เคยมีความรู้สึกนั้นมาก่อนหน้านี้แม้เพียงเสี้ยวเดียว อาจจะจริงที่ว่าความสนใจ ใคร่รู้ของเราเองนั้นใกล้เคียงกับคำว่า "ชอบ" ไปสักนิด ทว่าเมื่อมองลึกลงไปข้างใน เราถามตัวเอง มันก็ตอบว่า "ไม่ใช่" "ไม่เคยใช่" แม้อาจจะกังวลว่าตัวเองไปทำอะไรให้ใครต้องคิดมากหรือเปล่าก็ตามที จากคนที่ปิดกั้น พอพยายามเปิดกลับกลายเป็นการสร้างความเข้าใจผิด ฉะนั้นแล้ว... ทางเลือกที่ดีที่สุดในมือ คือ "ตัด" ซะทั้งหมดทั้งมวล เป็นการจบปัญหาคาราคาซัง แต่อีกใจหนึ่งกลับไม่อยากทำลายความรู้สึกดีๆ ในสถานะความเป็น "เพื่อน" หลายๆ อย่างทำให้คิดหนัก เพราะความใจอ่อน สงสาร และรู้สึกได้ว่าเขาพยายามใส่หน้ากากตลอดเวลา มีเพียงไม่กี่ครั้งที่เขาจะยอมวางหน้ากากเหล่านั้นลง เวลาที่ได้แกล้ง ได้แหย่ ได้หาเรื่อง และสามารถนั่งข้างๆ โดยที่เราไม่ลุกหนีได้ กลัว... จะสำคัญตัวผิด ไม่อยากให้คำว่า "สนิท" ทำให้คนอื่นมองเป็นอะไรที่เกินกว่านั้น เราเองเสียหาย อีกฝ่ายก็ลำบากใจ เพื่อนเราเองก็พาลเครียด... มันคุ้มเหรอ? แต่ว่านะ... ทุกครั้งที่มีปัญหา เขาคนนี้คอยเข้ามาช่วย แม้หลายๆ ครั้งตัวเขาเองจะสร้างปัญหาให้ก็เถอะ การเรียน... เขาไม่เคยเอาเปรียบเราแม้แต่ครั้งเดียว กลับช่วยโดยไม่เคยปริปากซักคำ แค่เพียงจะถาม... จะขอความช่วยเหลือ... หรือบางครั้งแค่นั่งเฉยๆ เขาก็เข้าใจ และอธิบายให้เราทันที นั่นเป็นจุดที่ทำให้รู้สึกว่า... เรากำลังติดค้างเขาอยู่ เกรงใจ ไม่กล้าถอย ไม่กล้าเข้าใกล้ หวาดระแวง... มันยากนะ... กับการที่ต้องวางตัวเพื่อป้องกันตัวเองแบบนี้ สร้างเกราะ แบ่งเขต ขีดเส้นแดงอย่างชัดเจนลงบนสถานะความสัมพันธ์ รวมถึงระดับความสำคัญ เหนื่อย... ต้องบอกว่าเคยเหนื่อย... แต่ตอนนี้ไม่แล้ว เพราะนี่คือการเป็นตัวของตัวเอง คิดมาก คิดเยอะ กังวล ไม่มั่นใจทั้งในตัวเองและคนรอบข้าง ตอนนี้ไม่รู้ว่าควรจะเดินหน้าอย่างไรต่อไป ทำได้เพียงยิ้ม พูดคุย แต่เว้นระยะห่าง... เพื่อนเราไม่ชอบเขา... ข้อนั้นเขารู้ดีอยู่แก่ใจ... ทำให้ไม่กล้าเข้ามาวุ่นวายกับเรามากนัก เพื่อนเขามาบอกว่าเขาอยากคุยกับเรา... แต่เราอยู่แต่กับเพื่อนเรา... ...เราให้ความสำคัญกับคนใกล้ตัวมากกว่านะ... เลือกเพื่อนตัวเอง มากกว่าเลือกจะเดินข้างเขา แม้การเดินนั้นเราจะสบายตัวกว่าก็เถอะนะ ไม่ต้องคอยแคร์เขามาก แค่เป็นตัวตนจริงๆ พูดได้อย่างใจคิด ตรงไปตรงมา ไม่ก็บอกว่าไม่ ...ไม่รู้สินะ... มันไม่สมควรจะเป็นเช่นนั้น ทั้งเพราะคนรอบข้างเราเอง และตัวเขาเองก็ด้วย หลายครั้งที่ทะเลาะกันด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่อง ต่างคนต่างไม่ยอมกัน... มันจะเหนื่อยไปไหมในทุกๆ วันหากต้องเป็นแบบนั้น? ปล่อยมันไปแบบนี้คงจะดีเสียกว่า ปล่อยให้เวลาพาเรื่องราวไปในทางที่มันจะเป็นไป ฮา... แลดูไร้ความรับผิดชอบเนอะ ฮี่ๆๆๆๆ ........................................................................................
กอดคุณนุ่นค่ะ ...
เพ้อไปเรื่อยๆ กับความไม่แน่ใจของตัวเองค่ะ เพื่อนกันทั้งนั้น ฮ่ะๆ  โดย: ฆโนทัย
 วันที่: 6 กรกฎาคม 2556 เวลา:14:15:37 น. |
S_Maple
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?] Friends Blog
Link |
||||||||||||
เรื่องบางเรื่องก็ตัดสินใจยากเนอะ