Bloggang.com : Jจุ้ย : ตอนที่ 4 วันแรกของการออกเดท

ตอนที่ 4 วันแรกของการออกเดท

วันแรกของการออกเดท

รูปจาก ; //www.bloggang.com/mainblog.php?id=kittyzee

แดนเนรมิต

วันนี้เป็นวันอาทิตย์ ผมนัดกับอัมรฯไว้ว่า เราจะพากันไปเที่ยวที่แดนเนรมิต อัมรมาที่นัดก่อนผมเสมอ ทั้งที่ผมเองก็ตื่นแต่ตีห้า แล้วก็รีบมา เราขึ้นรถเมล์เพื่อไปเที่ยวกัน ตลอดทางที่เรานั่งมาด้วยกัน อัมรพูดคุยกับผมตลอดเวลา ผมรู้ว่าอัมรเป็นคนพูดน้อย แต่ดูเหมือนว่าวันนี้อัมรจะเป็นคนช่างพูดเอาจริง ๆ จัง ๆ เธอพูดไม่หยุด แต่ผมก็ฟังไม่ถอยเช่นกัน เธอพูดถึงเรื่องเพื่อน ๆ ที่โรงเรียน พูดถึงเรื่องสนุก ๆ ที่ผู้ใหญ่เล่าให้ฟัง ส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องทั่ง ๆ ไปที่ผมรู้มาแล้ว แต่สำหรับอัมรมันเป็นเรื่องแปลกและสนุกอย่างยิ่ง ไม่น่าแปลกเลย ในเมื่อเธอเป็นบุตรสาวของผู้มีฐานะ เธอถูกเลี้ยงดูมาจากแม่นม เรื่องที่เธอเล่าให้ผมฟัง เป็นเรื่องที่แม่นมเล่าให้เธอฟังอีกครั้งหนึ่ง ตามที่ผมพูดเธอเป็นสาวน้อยบริสุทธิ์ เธออยู่กับครอบครัวที่รักเธอ อัมรได้รับการทนุถนอมมาอย่างดี เรื่องราวพื้น ๆ สำหรับเรา กลับเป็นเรื่องที่ชวนหัวสำหรับเธอ

เรามาถึงแดนเนรมิต มีคนมาเที่ยวกันมากจนต้องเบียดเสียดกัน แดนเนรมิตช่างเป็นสถานที่ในฝันสำหรับเด็ก ๆ และคู่รักที่พากันมาเที่ยวกันมากมาย บางคนมากันเป็นครอบครัว แต่เรามากันสองคน และเป็นครั้งแรกสำหรับผมที่ได้ควงคู่หญิงสาว น่ารัก และแสนดี เป็นโชคดีของผมที่ผมได้พบเธอ ได้รู้จักกับเธอ เราต่างมีความสุขตลอดทั้งวัน อัมรจูงมือผมเดินไปตลอดทาง มือที่นุ่มละมุนเหมือนสำลี ขาวเนียนไร้ตำหนิ ส่งกระแสความรู้สึกที่อยากจะบรรยาย

เย็นแล้วเราต่างสนุกพอแล้ว สำหรับผมมันเป็นความสนุกที่เกินอิ่ม เกิดหัวใจที่มุ่งหวังไว้เสียด้วยซ้ำ เรานั่งรถกลับมาที่โรงเรียน ผมห่วงว่าอัมรจะกลับบ้านดึกจึงอาสาจะไปส่งเธอ เธอบอกว่าพี่สาวมารอรับอยู่ ผมรู้สึกตกใจเล็กน้อย เพราะไม่คาดว่าที่เราไปเที่ยวกันนั้น ทางบ้านของอัมรจะรับรู้ เพราะถ้าเชาทราบว่าผมอยู่ในฐานะอะไร คงไม่ใช่เรื่องดีแน่

แต่ผิดคาด พี่สาวของอัมรมารอรับน้องสาวจริงตามที่เธอพูด รถบีเอ็มดับบิวสีดำรุ่นใหม่ จอดรออยู่ในหน้าโรงเรียน พี่สาวของอัมรที่แต่งตัวทันสมัย สวมใส่เสื่อผ้าราคาแพงนั่งยิ่มให้กับน้องสาว อัมรพาผมเข้าไปแนะนำตัว อย่างปกติ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ส่วนผมกับร้อนหนาวไปทั้งตัว พี่สาวของอัมรเพียงแต่ยิ้ม และก็ไม่ได้พูดคุยอะไร

อัมรหันมาบอกลาผม แล้วเธอก็ขึ้นรถ รถแล่นออกไปอย่างช้า ๆ ดุจความหวังของผมกำลังถูกพรากจากไปฉะนั้น หัวใจที่พองโตมาทั้งวัน เวลานี้กันกลับเหี่ยวเฉาลงอย่างเศร้าสร้อย เราเป็นใคร เธอเป็นใคร มันต่างกันอย่างมิอาจเทียบเคียงกันได้ ความหวังที่กำลังเริ่มเพิ่มมากขึ้นกลับลดถอยลงอย่างรวดเร็วราวตกเหว

ผมเดินอย่างคนสิ้นหวังมาหยุดนั่งอยู่ใต้ต้นชัยพฤษ์ที่ที่เราพบกันครั้งแรก ที่ๆหัวใจผมเคยฟองโต แต่บัดนี้มันกำลังสิ้นหวัง หัวใจลีบเล็กจนแทบไม่เหลือ วันนี้ผมกับบ้านอย่างคนไร้วิญญาน ไร้ซึ้งทุกสิ่งที่วาดหวังในอนาคต ฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ มันเป็นอย่างนี้เองหนอ.......

รอตอนต่อไป........ (ประกายแห่งความหวังกับอุปสรรคแห่งความดี)

Create Date : 27 ตุลาคม 2554

Last Update : 27 ตุลาคม 2554 18:59:05 น.

0 comments

Counter : 303 Pageviews.