|
|
| | 1 | 2 | 3 |
| 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
| 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
| 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
| 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
เมื่อกรุงเทพแสนรักกลายเป็นไฟลท์ดีเลย์นรก
เพิ่งกลับจากกรุงเต๊บ กรุงเทพที่ได้เป็นกรุงเทพ 2 วันออกตอนเช้า ขาไปโชคดีที่ไม่ดีเลย์ทั้งๆ ที่น่าจะดีเลย์เพราะว่าก่อนหน้านั้นกรุงเทพดีเลย์ติดๆ กันมาซักพักแล้ว เข้าห้องบรี๊ฟปุ๊บก็มีเรื่องเลย load เต็มจนล้นทั้ง 2 โซนแต่ลูกเรือขาดไป 3 คนเพราะโอซีซีก็ยังทำงานง่อยแDกเหมือนเดิมคือ เรียกลูกเรือช้ามากๆๆๆ หัวหน้าวางให้เราเป็น R1A เสริฟฝั่งซ้ายและนับบาร์ ทั้งๆ ที่เราไม่ใช่ลูกเรือชั้นไฮโซ เออ..ก็ดีวุ้ย ง่ายๆ ไม่มีประตูไม่ต้องนับอุปกรณ์ด้วย อิอิ ส่วนคนครัวและคนเสริฟฝั่งขวากำลังโดนจิกวิญญาณจากแสตนบาย
มาถึงเครื่องต้องทำคนเดียวทุกอย่างทั้งผ้าห่ม หูฟัง นับอาหาร จัดห้องน้ำ ทำหนังสือพิมพ์ magazine เตรียม welcome drink จากที่ไม่มีประตู ไม่ต้องเช็คอุปกรณ์ คราวนี้ก็ต้องทำหมดเพราะไอ้สองคนนั้นไม่มาซักที จนเริ่ม boarding นั่นแหละครัวถึงมา ส่วนอีกคนไม่มาแล้ว แง้วๆๆๆ เลยมีกันแค่ 2 คน แต่โชคดีที่ได้หัวหน้าดี Marwa จากอียิปต์ ช่วยทำงาน (แบบว่าหายากอ่ะนะ อรบ. ช่วยทำงานเนี่ย นานๆ เจอทีขอประทับใจเวอร์หน่อย) 
ไปถึงกรุงเทพสะบัดยูนิฟอร์มทิ้ง เปลี่ยนชุด เขี่ยๆ ผมแล้วก็ออกไปกินข้าว นั่งแท็กซี่ไปแถวๆ คาร์ฟูร์ ไม่มีไรกินเลย ห้างเค้าเริ่มปิดแล้ว เดินต่อไปเอสพลานาร์ดเผื่อฟลุ๊ก ไม่มีอีก หิวจนใจสั่นมือสั่นๆๆ หิวข้าวๆๆๆ เรียกแท็กซี่อีกทีตรงไปร้านอร่อยแน่นอน โชคดีได้โต๊ะเลยเพราะตอนนั้นมันก็สามทุ่มครึ่งแล้วอ่ะนะ สั่งอาหารมาเต็มโต๊ะแล้วก็ตั้งหน้าตั้งตาจกๆๆ ท่ามกลางสายตาของโต๊ะรอบๆ แบบว่าอีนี่มาคนเดียวก็แปลกมากอยู่แล้ว เจือกแดร๊กเยอะอีก น้องกระเทยสาวเสริฟก็มาเวียนๆ แซวอยู่นั่นแหละ ถามเสียงดังด้วย มาคนเดียวเหรอค้า ไม่เหงาเหรอออออออออ?เหอๆๆๆ อิ่มจนจุกแล้วก็เดินกลับโรงแรม อาก้อยมารอที่โรงแรมแล้ว มาถึงก็เม้าธ์ๆ กันขำๆๆ แล้วก็ต่างคนต่างนอน เพราะคุณอาแกต้องไปงานเปิดตัวคอนโดอีก
ตื่นมานัดคุณน้องและคุณน้องสะใภ้ไปกินข้าวที่สยาม ตอนนี้ดิชั้นเป็นคุณป้าแล้วค่า คุณป้าจริงๆ... หลานจะคลอดเดือนกุมภา นานๆ เจอน้องทีเลยต้องจัดการเทศน์ชุดใหญ่ น้องก็เบื่อฟัง เราก็เบื่อพูดเหมือนกันแต่มันอดไม่ได้อ่ะนะ เฮ้อออออออออออ
แยกกับน้องแล้วก็นั่งรถไฟฟ้าไปเอสพลานาด นัดคุณแฟนไว้ ไปซื้อกับข้าวแล้วก็กินข้าวกัน กินสองมื้อในเวลาไม่เกิน 2 ชั่วโมง ไปกินร้านยาโยอิ อร่อยดี เราว่าฟูจิอร่อยกว่า แต่ยาโยอิเนี่ยแบบว่าถูกกว่าเยอะ อาหารก็อร่อยใช้ได้นะ รีบกินรีบซื้อของ บอลไปส่งที่โรงแรมแล้วก็จำใจไล่บอลกลับเพราะเราต้องนอนก่อนทำไฟลท์ ง่วงมากนอนจนนาฬิกาปลุก ตื่นมาจะไปอาบน้ำเห็นกระดาษขาวๆ ใต้ประตู ฮี่ๆๆๆ ดีใจ๊ดีใจเพราะว่ามันคือ delay notice นั่นเอง อิอิ ดีเลย์ 3 ชั่วโมงครึ่ง โอ้วววววว จริงป่าววะเนี่ย หรือว่าฝันไป หยิกๆๆๆตัวเอง ดูอีกทีก็ยังใช่ กูนี้ไม่ได้ฝันไปแน่นอน โอ้วว ได้อยู่กรุงเทพนานๆ กรุงเทพที่ร้ากก ดูแล้วดูอีกก็ยังเป็นสามชั่วโมงครึ่ง ล้าลัลลา สวรรค์เริ่มมีตาเห็นใจคนสวยแสนดีอย่างกรูเข้าแล้วววว 555555 กระโดดขึ้นเตียงกลิ้งกลุ่กๆๆๆ ตลบผ้าห่มนอนขดต่อได้อีกตื่นนึง สบ๊ายสบายยยยยยย ตื่นมาปรากฎว่าดีเลย์ต่ออีกชั่วโมงนึง เลยอาบน้ำแล้วลงไปกินอาหารญี่ปุ่นในโรงแรม
ก่อนขึ้นรถกลับ หัวหน้าบอกว่ารู้ใช่ป่าวว่าไฟลท์ดีเลย์ขนาดนี้ผู้โดยสารจะหน้าหมาและน่ากลัวขนาดไหน ให้ยิ้มเยอะๆๆ อดทนๆๆ ทำเซอร์วิสให้เริ่ดประเสริฐศรีมณีเด้ง ทุกคนแบบว่าได้ค่า...แบบว่าพวกกรูนอนตุนมาเยอะ ฮี่ๆๆๆ
ขึ้นมาบนเครื่องกัปตันประกาศว่า flt time 5.45 hrs. ต้องรีบเทคออฟก่อนเที่ยงคืนครึ่งของเวลากรุงเทพ เพราะสนามบินอาบู้จะปิดตอนตีสามครึ่งเนื่องจากหมอกลงปิดรันเวย์แล้วจะแลนด์บ่ได้ ถ้าเราช้าอาจจะต้อง divert ไป Al Ain (เมืองนี้ไร้อาถรรพ์ ห่างจากอาบู้แค่ประมาณนั่งรถ 45 นาที ไม่รู้ไมเหมือนกัน ที่อื่นเค้า foggy แต่อีเมืองนี้ท้องฟ้าแจ่มแจ๋วอยู่ที่เดียว มันประเทศเดียวกันป่ะเนี่ยยยย ฮ่วย)
โซนที่เราทำงานเต็มเหมือนเดิม ส่วนข้างหลังไม่เต็มแล้วเพราะว่าเค้าโอนผู้โดยฯส่วนหนึ่งไปกับ EK แล้ว บอร์ดดิ้งท่ามกลางบรรยกาศตึงเครียด ผู้โดยฯ หน้าหงิกมาตั้งแต่ประตูเลย ผู้โดยโซนเราก็งอแงมากๆ จะแดร๊กไวน์แดงตั้งแต่บอร์ด ซึ่งทำไม่ได้เด็ดๆ เพราะต้องรอให้เครื่องออกไปแล้วถึงจะเปิดบาร์ได้ คราวนี้มันก็เลยพาลไปหมดด่าๆๆๆ เป็นชุดเลย แบบว่าไฟลท์ดีเลย์มากๆๆ ไม่ประทับใจกับสายการบิน ไม่ประทับใจกับการบริการ เช็คอินห่วย เซอร์วิสห่วย ขอไรก็ไม่ได้ แบบว่าไม่มีไรดี แล้วไอ้พวกที่บ่นๆๆๆ ด่าๆๆๆก็เป็นอรบ.ทั้งนั้นมาด้วยกัน 3 ตัว เรางี้แบบ say sorry ไปประมาณหมื่นครั้งสำหรับไฟลท์นี้ เลยให้หัวหน้ามาช่วยพูดเพราะเค้าเป็นอารบิกเหมือนกัน น่าจะดีขึ้นซึ่งก็ช่วยได้นิดหน่อย แต่ตอนหลังก็กลับมาเห่าเหมือนเดิม เครื่องเทคออฟตอน 00.45 น. 
พอเริ่มเซอร์วิส เราก็รีบๆๆเสริฟเพราะรู้ว่าเค้าหิวกัน คนนั้นจะเอาขนมปังเพิ่ม อยากได้แชมเปญ ไวน์แดง ไวน์ขาว ไม่กิน appetizer เอา hot meal มาเลย ไม่กินไรเลยขอแค่กาแฟ หลายคนก็หลายแบบ แล้วแต่ละคนก็จะเอาเดี๋ยวนั้น เรางี้เริ่มเซ็งเพราะไอ้ 3 อรบ.ก็เริ่มเห่าอีกแล้ว แบบว่าพวกเรามีกันแค่ 2 คน แล้วกรูก็มีแค่ 2 มือว่ะค่ะ รอกันเป็นมั้ยเนี่ย สาดดดดดดดดดดดดด 
เสริฟเสร็จกัปตันบอกหัวหน้าว่าเราต้องแลนด์ที่ Al Ain แน่นอนแล้ว พอเครื่องใกล้จะลงกัปตันเจือกทำประกาศบอกผู้โดยสารว่า อาจจะ ต้องไปลง Al Ain ถ้ามีข้อมูลไรกัปตันจะบอกผ่านลูกเรือ พวกเรามองหน้ากันว่าแมร่งแล้วไมไม่บอกๆ ไปเลยฟระว่าไป Al Ain แน่ๆ แบบนี้พวกกรูก็โดนอีก
เหล่าผู้โดยฯ หน้ายักษ์ทั้งหลายเลยเริ่มเดินมาข้างหน้าเพื่อมาจิกกับหัวหน้าว่าตกลงไปลงไหน ทำไมสายการบินไม่ทำไรซักอย่าง จะมีรถบัสมารับป่าว น่าสงสารหัวหน้าว่ะ เห็นแบบนี้แล้วแบบว่าลูกเรือในไฟลท์นี้ไม่มีใครอยากสมัครหัวเน่า เอ๊ย หัวหน้าอีกแล้วอ่ะ ความจริงก็คือพวกเราเองแม้แต่กัปตันไม่ได้รายละเอียดไรจากบริษัทเลย เราก็ต้องอธิบายว่ามันอันตราย ลงไม่ได้ (อยากจะบอกเหลือเกิ๊นว่าลงไปอาจตายห่าได้อ่ะค่ะคุณ พวกกรูก็เหนื่อยจะตายห่านนอยู่แล้ว ไม่มีใครอยากไป Al Ain หรอก แต่กรูบังคับธรรมชาติไม่ได้ เมฆหมอกบังตาเนี่ยมันเป็นปัจจัยธรรมชาติโว้ย) ส่วนเรื่องรถต้องรอฟังจากบริษัท แล้วจะบินไปสนามบินอาบู้ได้เมื่อไหร่ก็ยังไม่รู้เพราะว่าไม่รู้ว่าหมอกมันจะหายเมื่อไหร่
และแล้วเราก็แลนด์ถึง Al Ain กันตอน 03.45 น. ผู้โดยฯนั่งหน้าเซ็งไปตามๆ กัน อีแอร์ก็เซ็งเหมือนแหละโว้ยยย อยากบอก...กัปตันประกาศอีกรอบว่าต้องรอต่อไปเพราะหมอกที่อาบู้หนาขึ้น แต่ไม่ต้องกลัวว่าจะซวยอยู่ลำเดียวเพราะขณะนี้เรามีเครื่องบินร่วมชะตากรรมจำนวน 15 ลำ จอดเข้าแถวเคารพธงชาติกันอยู่บนทางวิ่ง
ผลของการดีเลย์ประมาณ 3 ชาติครึ่ง ผู้โดยก็เริ่มหิวอีก ของกินก็ไม่มีแล้วเพราะไฟลท์นี้มีแค่เซอร์วิสเดียว ผู้โดยฯ ก็โมโหไฟลท์ดีเลย์ด้วย โมโหหิวด้วยเลยต้องไปคุ้ยๆ ในถาดมีไรพอจะกินได้ก็ยกๆ ไปเสริฟ ชงชากาแฟเป็นพนักงานสตาร์บัคส์เลยตรู ขนมปังกรอบหมดๆๆๆ ดีเลย์จนพวกเราเหล่านางทาสลอยฟ้านั้นเป็นแอร์ illegal ไปเรียบร้อยแล้วเนื่องจากบินเกินกฎ กัปตันบอกว่าสายการบินจะส่งลูกเรือและกัปตันอีกชุดมาเปลี่ยน เพราะชุดเราจะ operate ประตูไม่ได้อีกแล้ว มันผิดกฎ แต่ผลสุดท้ายด้วยความที่หมอกมันลงหนามากๆ แม้แต่รสบัสที่จะมาจากอาบู้ก็วิ่งมาถึงอัลเอนไม่ได้ ต้องรอจน 9.40 น. แล้วก็บินไปลงอาบู้ นั่นคือดีเลย์อยู่ที่อัลเอนนานถึง 6 ชม. แบบว่าวันนั้นเราทำงานไปทั้งหมด 22 ชม.กว่า หูยยยยย พูดถึงยังขนลุกไม่หาย ไม่เอาแล้ว ไม่อยากไป Al Ain กลัวแล้วจ้า
| Create Date : 20 พฤศจิกายน 2550 |
| Last Update : 20 พฤศจิกายน 2550 18:17:27 น. |
|
5 comments
|
| Counter : 853 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: lovemiss  วันที่: 20 พฤศจิกายน 2550 เวลา:20:27:39 น. |
|
|
|
| โดย: jibby jib IP: 195.229.242.54 วันที่: 20 พฤศจิกายน 2550 เวลา:20:42:19 น. |
|
|
|
| โดย: ploydee วันที่: 21 พฤศจิกายน 2550 เวลา:3:43:55 น. |
|
|
|
| โดย: พี่เกด IP: 222.123.98.83 วันที่: 29 พฤศจิกายน 2550 เวลา:12:34:02 น. |
|
|
|
| โดย: พี่ตาล IP: 64.59.144.24 วันที่: 9 ธันวาคม 2550 เวลา:5:22:20 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [