Bloggang.com : กิ๊บเก๋ยูเรก้า : เมื่อแอร์ไทยแต่หน้าผินกลับบ้านที่มะนิลา

เมื่อแอร์ไทยแต่หน้าผินกลับบ้านที่มะนิลา

หายไปนานเลยเพราะว่าได้ 6 off อิอิ แน่นอนจะไปไหนได้ถ้าไม่ใช่ bkk ที่รัก กลับไปคราวนี้ตั้งใจไปยืดผมโดยเฉพาะ สืบมาก่อนแล้วจากเพชรแอร์สาวที่เดียวกันว่าให้ไปทำแถวๆ ศาลาแดง ร้านนี้ช่างดูแลเอาใจใส่ดีแต่ไม่รู้ไงยืดมาไม่ตรงเลย สงสัยชาตินี้ไม่มีทางผมตรงสลวยสวยเก๋กะเค้าแล้วม้าง ได้ข่าวว่าชาติก่อนเป็นคนังน้อย ไอ่จิ๊บก็ล้อได้ทุกวันว่านังคนังๆ

ผมไม่ตรงมั่งก็แล้วไป

มีวันนึงไปเดินสยามแถวๆ เซ็นเตอร์พอยท์ ทันใดนั้นเอง "กรี๊ดดดดดด กรี๊ดๆๆๆ" มันกรี๊ดอารายกัน เด็กสมัยนี้ไม่ยอมกลับบ้านกลับช่องมากรี๊ดๆ อยู่ได้ แฟลชเนี่ยวิบวับเลย ทั้งกล้อง ทั้งมือถือ กรี๊ดๆๆๆ พี่บีม กรี๊ดดๆๆๆ พี่แดนนนนนนนน %$#@+%$ อะโด่เอ๊ย..ก็แค่แดนกะบีมมาร้องเพลง ว่าแล้วป้าก็ค่อยๆ ดันตัวเองเข้าไปท่ามกลางกลุ่มเด็กม.ต้นสองเปีย ม.ปลายมีบ้างประปราย เด็กมหาลัยก็นิดหน่อย เฮ้ย..แดนน่ารักเว้ยเฮ้ยยยยยย แก้มใสถูกใจป้ายิ่งนัก จิตใจกระชุ่มกระชวย เอาไงดีวะ ค่อยๆ ดันตัวเองเข้าไปอีกนิด มือก็ค่อยๆ ล้วงเข้าไปในกระเป๋า แล้วก็ควักกล้องคู่ใจออกมา เอามั่งจิ อิอิ แดนนนนน บีมม ป้าช้อบชอบ ป้าเพิ่งรู้ตัวเอง ณ เวลานั้นเองว่าตัวป้านี้ชอบแดนกะบีม ว่าแล้วก็ซูมหน้าพ่อหนุ่มทั้งสอง ซูมสุดตรีนเท่าที่กำลังกล้องจะทำได้ คนอารายน่าร้ากกกกกกกกกก อิอิ ได้มาหลายรูปอยู่

เพิ่งกลับจากมะนิลากะอีคุณนาย ได้ไฟลท์ยาว ไปกับนุ่นด้วย ไฟลท์เต็มสนิท เราทำงานในชั้นประหยัดตามเคย แถมพ่วงด้วยตำแหน่งเด็กขายของอีก

เฮ้อ..เกิดมาหน้าผิน ผู้โดยสารที่ร้อยละ 99 เป็นผินทั้งลำก็เลยพูดผินกะเราตลอดเลย ตะล้อกต๊อกแต๊กต๊อกแต๊ก แต๊กต๊อกๆๆๆๆๆ หรือภาษาตากาล็อกนั่นเอง ออกไปเสริฟทีไรผู้โดยสารก็ตะล้อกต๊อกแต๊กใส่ทุกที เราก็ถามเป็นภาษาอังกฤษกลับไป พ่อแม่พี่น้องชาวผินเงยหน้ามองพร้อมกลับใช้สายตาจิกสุดฤทธิ์ราวกับว่ากรูนี้เป็นผินกระแดะ เป็นอีผินลืมกำพืดดด ไม่ยอมตะล้อกต๊อกแต๊กกลับ ชิชะ..กรูนี้เป็นสาวไทยเฟ้ย ชื่อบนหน้าอกก็ออกจะไทย แม้ว่าจะหน้าผินไปหน่อยก็เหอะ

ทุกชาติทุกภาษาล้วนแต่มีสำเนียงที่เป็นเอกลักษณ์ของตัวเอง ชาวผินก็เหมือนกัน พวกนี้จะออกเสียง พ เป็น ป เสียง ท ก็ออกเป็น ต แล้วเวลาเค้าทักทายเนี่ย Hi mam เค้าจะออกเป็น ฮ่าย มามมมมม เสียงยานๆ หน่อย ไอ้สามสาวไทยก็เลียนแบบกันสนุกสนาน ฮิฮิ ทีพวกมันยังเลียนแบบสำเนียงไทยเราได้ว่า วันนายนาย (199) แคนน่อด แคนน่อด (cannot cannot) เราเลี่ยนแบบได้เหมือนสุด เพื่อนมันบอกว่าเหมือนมากกกกกกก ฮ่าๆๆ ฮ่าย มามมมมมมมม

วันแรกไปถึงเรากะจิ๊บรีบเปลี่ยนชุดแล้วก็ไปกินอาหารญี่ปุ่นตรงปั๊มใกล้โรงแรม อร่อยใช้ได้แต่ก็สู้อาหารญี่ปุ่นอย่างฟูจิบ้านเราไม่ได้ ขากลับคุณนายขอแวะร้านหมอสิวผิน ขอโบรชัวร์มาอ่านปรากฏว่าที่นี่ดันมี Glutathione injection ที่คุณนายเค้าอยากลองฉีด ประมาณว่าช่วยให้ผิวผ่องเป็นยองใยได้ คุณนายสนใจมากๆๆๆ บอกเราว่าที่นี่ถูกโคตรๆๆ ถ้าฉีดเมืองไทยตกเข็มละ 3,500 ลองเอาเครื่องคิดเลขน้อยมาจิ้มๆ ดูเห็นว่าที่นี่ตกเข็มละ 2,800 จิ๊บมันอยากทำมาก บอกหมอว่าพรุ่งนี้จะมาทำ

อีกวันนึงนั่งรถไปห้าง Gloriatta อ่อ..ห้างที่ประเทศนี้จะรวมๆ กันอยู่ที่เดียว อยู่ในบริเวณเดียวกัน 5 ห้างไรประมาณเนี้ย มื้อเที่ยงไปกินอาหารไทยเพราะนังนุ่นมันอยากกิน กินที่ร้านดุสิตธานี ขอบอกว่าไอ้ร้านนี้ทำซะดุสิตฯ เสียหายหมดเลย ไม่มีไรอร่อยเลย ทอดมันมันยังทอดให้ไม่สุกได้อ่ะสุดยอดมะ แล้วก็เดินๆๆๆ จนได้เสื้อชมพูแป๋วแหววมาตัวนึง จิ๊บได้เดรสสีขาวมาก งามขนาด แต่อีอ้วนอย่างเราไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะคิด เสร็จแล้วก็ไปนวดที่ The spa เป็นสปาห้าดาวของที่นี่ บรรยากาศดีใช้ได้ แต่ฝีมือหมอนวดก็งั้นๆ นะเราว่า

ใกล้ห้าโมงเย็นรีบถ่อไปหาหมอของคุณนาย เราเข้าไปด้วยตอนฉีด ตอนแรกคุณนายฉีดโดสเดียวก่อน 3,500 เปโซ คุยไปคุยมาหมอบอกว่าฉีด 3 เข็มเลยก็ได้ ไม่อันตรายอะไร เพระไม่ได้มาบ่อยๆ (จริงๆ หมอเค้าอยากให้มาฉีดอาทิตย์ละเข็ม) ไม่รู้คุยอีท่าไหน คุณนายเธอซื้อคอร์สเลยค่า ซื้อ 5 ได้ 6 ประมาณเนี้ย และแล้วน้องฉงนจิ๊บก็ฉีดไป 3 เข็ม พอมาถึงโรงแรมคุยกับจ๊อบถึงได้รู้ว่าที่เมืองไทยเข็มละ 2,000 เอง

ฉีดไอ้นี่มันก็ขาวขึ้นจริงๆ นะ แต่เราไม่กล้าฉีดได้แต่เป็นฝ่ายให้กำลังใจเพื่อน เลยอ้วนดำๆมันแบบเนี้ยแหละ คริคริ ใครสนใจอยู่ก็ศึกษาข้อมูลดีๆ นะค้า

วันอาทิตย์ตื่นกันเที่ยงอีกตามเคย ไปห้าง Green Belt กันสามสาว คราวนี้กินอาหารฝรั่ง อร่อยใช้ได้เลยแหละ แล้วก็เดินช็อปปิ้ง นุ่นซื้อมะม่วงแห้งไปเยอะมากเหมือนขายเลย ส่วนเรากับคุณนายซื้อผักแล้วก็ของกินนิดหน่อย ตอนเย็นไปนวดกันอีกที่นึง สรุปว่าที่นี่ดีกว่าสปาไฮโซเมื่อวานมาก ถูกกว่าด้วย สถานที่ก็ไม่เลวร้ายอีกตะหาก

กลับถึงห้องจิ๊บ นุ่นโทรหายายได้ข่าวว่าเครื่องวันทูโกไถลนอกรันเวย์ คนตายเพียบ cockpit กับลูกเรือก็ด้วย ฟังแล้วก็อึ้งๆๆๆ เศร้าๆๆๆ ขอแสดงความเสียใจกับครอบครัวผู้เสียชีวิตด้วยค่ะ ทีวีในห้องเราเสียทั้งๆ ที่ cnn กะ bbc เสนอข่าวนี้ตลอดเลย ร้อนใจมากจนต้องลงไปเปิดเน็ตติดตาม เปิดกระทู้นึงเห็นภาพคุณแม่ตามติดตามข่าวลูกชายที่เป็นสจ๊วต เศร้ามากๆๆๆ น้ำตาแตกเลย ยิ่งข่าววงการเดียวกะเรามันยิ่งอินไงไม่รู้

ไฟลท์ขากลับเต็มสนิทแถม jump seat อีก 4 ที่ ขากลับเนี่ยรู้สึกผู้โดยสารจะไม่ขี้เกียจรัดเข็มขัด พอมีข่าวแบบนี้ออกมาก็คงจะกลัวตายกันแหละเนอะ ดีเหมือนกันเราจะได้ไม่ต้องปากเปียกปากแฉะ

กลับมาถึงเมืองแขกโดยสวันดิภาพ รีบเปิดเน็ตเช็คข่าว เศร้ามากเมื่อรู้ว่ากัปตันชาวอินโดเสียชีวิต copilot ชาวไทยก็ด้วย อ่านใน thaicabincrew ยิ่งเศร้าใหญ่ เห็นว่าพี่เค้าบินไฟลท์นี้ไฟลท์สุดท้ายก่อนจะย้ายไปอยู่ทีจี ลูกเรือชุดนี้เพิ่งโดนเปลี่ยนรูทกะทันหันก่อนบรี๊ฟเอง

อ่านหลายๆ กระทู้แล้วก็โกรธธธไอ้พวกรู้ดี ไอ้พวกชอบโทษคนตาย พวกนี้มันจะเข้าใจคำว่าอุบัติเหตุป่าววะ ถามหน่อยเหอะใครวะจะไม่รักชีวิตตัวเอง กัปตันเค้าก็ต้องรักชีวิตตัวเองมากกว่าชีวิตผู้โดยสารอยู่แล้ว นักบินไฟลท์เรายังบอกเลยว่าถ้าเหตุเกิดเพราะ microburst windshear รอดมาได้ขนาดนี้ก็ถือว่าเก่งแล้วอ่ะ มีคนรอดคนนึงให้สัมภาษณ์ว่า "กัปตันเหมือนไม่เก่ง" ฟังแล้วหงุดหงิด รู้ได้ฟระว่าเค้าเก่งไม่เก่ง ตัวเป็นนักบินรึไง ชิชะ... ไอ้พวกรู้ดีที่โพสต์ว่าหน่วย rescue team ว่าทำงานห่วยก็เหมือนกัน จริงๆ เค้าช่วยคนที่ดูท่าวี่แววแล้วว่ามี sign of life ท่าว่าจะรอดก่อนอ่ะถูกแล้ว ไอ้พวกไม่รู้จริงแล้วโพสต์ด่าคนมั่วเนี่ยไม่ไหวว่ะ

เห็นข่าวนี้เลยบอกกับตัวเองว่าจะพูดดีๆ ทำตัวดีๆ กับคนที่เรารักให้มากขึ้น (ก็แหมทีกับผู้โดยสารถ่อยๆ เรายังต้องพูดเพราะๆ เลยเนอะ) ใช้ชีวิตให้มีความสุขขึ้น อะไรจะเกิดขึ้นเราไม่มีทางรู้เลยนี่นา ทำทุกๆ วันให้ดีที่สุดในตอนที่มีโอกาสดีกว่าเนอะ

Create Date : 20 กันยายน 2550

Last Update : 20 กันยายน 2550 15:16:52 น.

5 comments

Counter : 861 Pageviews.

แวะมาอ่านจ้า...น่าสงสารเนาะคนเราจะให้เขาตายแบบสงบๆไม่ได้รึงัย โทษคนตายอยู่ได้..

โดย: Katja

วันที่: 20 กันยายน 2550 เวลา:20:06:09 น.

ประเทศไทย เป็นระบบคนวิจารณ์ทีคหลังถูกหมดมานานแล้วครับ
แต่ให้ทำเอง ไม่ได้เรื่องก็มีเยอะเลย
แต่ให้ตำหนิคนอื่นล่ะ ถนัดมากเลยล่ะครับ

แวะมาอ่านเรื่องราวครับผม

โดย: Cozmen

วันที่: 21 กันยายน 2550 เวลา:1:55:42 น.

Next time when you go to Manila again..just let me know naja..I live in Philippines not far from Manila ja

โดย: Imperfect Mom

วันที่: 23 กันยายน 2550 เวลา:12:18:24 น.

เหงาอ่ะวันนี้สงสัยน้องเราบินไปอยู่ไหนน้า พ่อเค้ายกชั้นไปให้ปู่ย่าที่วัดด้วยเมื่อวาน มีแต่ของที่พี่เกดอยากกินทั้งนั้นเลย เค้าก็เพิ่งไปวัดมาเมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา คิดถึงเก่นะจ๊ะอยากให้ไปด้วยจังเลยวันนี้วัดสุดท้ายของการเปิดเทอม เยเย ปิดเทอมซะที

โดย: พี่เกด IP: 222.123.150.132 วันที่: 28 กันยายน 2550 เวลา:10:22:41 น.

อยากมีแฟนอย่างงี่จัง(โว้ย)

โดย: san IP: 195.229.236.212 วันที่: 11 กุมภาพันธ์ 2552 เวลา:3:59:25 น.