|
|
| | 1 | 2 |
| 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
| 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
| 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
| 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
| 31 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
Supy Flight: บอมเบย์และโดฮา
มาแล้ว มาแล้ว และแล้วในที่สุดก็ได้มาซะทีสมใจอยาก ไม่ได้หมายถึงได้ไฟลท์บอมเบย์สมใจอยากนะยะ  แต่ได้ license สมใจอยากต่างหาก หลังจากรอคอยมานานร่วมสามอาทิตย์จนหยากไย่เกาะตามตัว รากงอกติดฝังแน่นร่างชั้นกะห้องนอน  มาวันนี้ก็ได้มาแล้ว พร้อมกับได้ไปบิน supy flight มาแล้ว 2 ไฟลท์
บอมเบย์ไฟลท์
ไฟลท์บินตอนที่ 4 วันที่ 30 รถมารับ 01.15 ก็ต้องอาบน้ำแต่งตัวเตรียมตัวไว้ตั้งแต่ห้าทุ่มครึ่ง เลยตั้งใจว่าจะนอนตอนห้าโมงเย็นเอาแรงไว้ก่อน เพราะคืนวันที่ 29 มัวแต่รอเช็คอีตารางบิน supy flight เนี่ยแหละ เลยนอนซะตี 1 แล้วมันก็ไม่ออก เลยตื่นมาแต่เช้ามาเช็คตั้งแต่ 7 โมงเช้านู่น พอรุ้ว่ามีไฟล์วันรุ่งขึ้นเดี๋ยวจะเป็นศพแอบไปนอนหลับตั้งแต่ สี่โมงเย็น กลัวนอนไม่หลับเลยต้องเผื่อเวลาไปด้วย แต่พอจะนอนก็แอบไปเช็คว่าไฟลท์ที่ขอแลกไปของเดือนหน้านี่มีใครตอบกลับมาบ้างมั๊ย พอเปิดเข้าไปดูกรี๊ดอยู่คนเดียวลั่นห้อง ได้ไฟลท์ กทม. แบบอยู่ค้าง 80 ชั่วโมง  จริงๆตอนแรกก็ได้ไฟลท์ กทม. อยู่แล้ว แต่เป็นแบบอยู่แค่ 24 ชั่วโมง เลยแบบว่าไม่เอา ไม่พอ ออกแนวโลภ  พอรู้ว่าแลกได้แล้ว ทีนี้สิตื่นเต้น ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ คิดนั่น โน่น นี่ว่ากลับไปจะไปทำอะไร กินอะไร ซื้ออะไรบ้าง เจอใครบ้าง ตื่นเต้นมากมาก ทำให้ไอ้ที่เตรียมจะนอนเอาแรงก่อนบินต้องล้มเหลวไม่เป็นท่า พยายามข่มตาให้หลับมันก็ไม่หลับซะที ผลสรุปคือไม่ได้นอนมา 30 กว่าชั่วโมงก่อนไปบิน 
พอไปถึงสนามบินก็ต้องไป briefing พร้อมหน้าพร้อมตาสำหรับลูกเรือทั้งหมดที่จะต้องบินไฟลท์นี้ แอบกลัวเหมือนกันเพราะว่าจะมีถามคำถามก่อนบิน กลัวจะตอบไม่ได้ แต่โชคดีที่เค้าถามแบบรวมๆ ไม่ได้ถามแบบเดี่ยวๆ ก็เลย อือออ เอออาไปกะเค้า อิอิ ระหว่างทางนั่งรถบัสไปขึ้นเครื่อง นั่งใกล้กะเพอร์เซอร์ he ก็ถามว่ายูเป็น ลูกเรือเก่าของการบินไทยมาก่อนเหรอ ไอ้เราก็งง เลยถามไปว่าทำไมถึงถามอย่างนี้ ไอดูเหมือนเป็นลูกเรือการบินไทยมากเลยเหรอ (แอบดีใจน่ะเนี่ย) he ก็บอกว่าอือ ยังนึกเลยว่ายูคงอยากเปลี่ยนฟีลมาทำงานไกลบ้าน อีโอ๋ฟังแล้วขำ ได้แต่ตอบในใจว่า "ถ้ากูได้เป็นแอร์การบินไทย กูก็คงไม่ระเห็จมาทำงานที่นี่หรอกเฟ้ย คิดถึงบ้านจะตายอยู่แล้ว"
พอไปขึ้นเครื่อ ก่อนเครื่องจะ take off ทาง Purser ก็จะให้ supy ไปนั่งในห้องนักบิน ให้ไปดูว่าเวลา take off กะ landing เป็นยังไง ชมวิวทิวทัศน์ (ไม่รู้มีไรให้ชมนักเมืองนี้ เห็นมีแต่ทะเลทราย) แต่ขอโทษ ระหว่างที่เครื่องกำลัง taki (วิ่งไปตามรันเวย์) ใช้เวลานานโคตร จนเริ่มมีง่วง ตาปรือ เกือบหลับแน่ะ หันไปมองอีตา Fillip เพื่อนที่มาบินเป็น supy เหมือนกัน) ก็แอบทำหน้าเบลอและตาปรือ ไปถามตอนหลังถึงได้รู้ว่าไม่ได้นอนเหมือนกัน พอเครื่องไต่ระดับคงที่แล้ว ก็โดนไล่ออกมาให้ไปทำงาน ฮะฮะ แต่พอไปทำงานจริงก็ลืมง่วงเพราะไฟลท์นี้ผู้โดยสารเต็มลำ ทำงานแบบว่าแทบไม่ได้นั่งพัก ได้ทำครบทุกอย่างทุกขั้นตอน แล้วไหนใครบอกว่า supy ไฟลท์แรกสบายๆ ไม่ต้องทำไรมาก แล้วไหงตรูได้ทำเยอะจังวะ  แต่ทำแล้วรู้สึก happy นะ เพราะว่าเพื่อนร่วมไฟลท์ดีมากๆๆๆ ดีทุกคน ขยันขันแข็งรีบทำงานกันสุดฤทธิ์ ประทับใจ แล้วก็รู้สึกอีกว่าไฟลท์บอมเบย์ไม่ห็นน่ากลัวอย่างที่ใครๆเข้าพูดไว้ ถึงแม้ว่าผู้โดยสารจะเต็มก็เหอะ โดยเฉพาะ Rebecca สาวชาวอินเดีย เพิ่งบินมา 2 เดือน แต่เก่งและคล่องมากเพราะเป็น ex-crew คอยช่วยทุกอย่าง พอเราไปช่วยเค้าแจกผ้าห่ม เค้าก็บอกว่า "No No darling... Let me do it" คือ เค้าอาสาทำให้หมดเลย ไม่รู้อะไรก็บอกหมด ยิ้มตลอด พอจบไฟลท์เลยเข้าไปขอบคุณ และขอเมมเบอร์ไว้ บอกว่าเดี๋ยวจะขอแลกไฟลท์ไปบินด้วยอีก สบายดี มีคนช่วยตลอดเลย  Rebecca เลยอึ้ง 5555 แล้วก็บอกว่าได้เลย ไม่มีปัญหาแล้วก็ไปขอบคุณเพื่อนร่วมไฟลท์ทุกคน เพราะทุกคนช่วยเหลือดีมาก ตั้งใจทำงาน ไม่อู้กันเลยซักนิดเดียว เต็มใจที่จะบอกจะช่วยเราทุกอย่าง หวังว่าเวลาทำไฟล์ทจริงคงได้เพื่อนร่วมงานดีดีแบบนี้อีก 
กลับมาถึงบ้านประมาณบ่ายสอง อาบน้ำสระผมแล้วก็เช็คเมล์ ยังไม่อยากรีบนอน เดี๋ยวกลัวว่าจะตื่นมากลางดึกแล้วไม่ยอมนอนต่อเพราะพรุ่งนี้มีบินตอนแปดโมง ต้องตื่นประมาณตีสี่ เลยตั้งใจว่าจะนอนซักตอนหกโมง แต่พอเล่นเนทไปได้แค่แป๊ปเดียวตาไม่สามารถลืมได้อีกต่อไป  หลับหน้าคอมซะงั้น คงง่วงมากๆ ร่างกายไม่ไหวแล้ว ตื่นมาอีกทีหาโมงกว่าๆ ก็ไปนั่งคุยกะเชอร์รี่ รูมเมทแป๊ปนึง วันนี้หล่อนคึก เก็บกวาดล้างครัว เช็ดพื้น ถูห้อง ส่วนตรูก็นั่งมองแล้วก็เดินกลับเข้าห้องนอนต่อ  เป็เพื่อนที่ดีมาก จบไปหนึ่งวันกะอีกหนึ่งไฟล์ท
โดฮา ดับเบิ้ลเซคเตอร์
ไฟลท์นี้ต้องทำไป-กลับ สองรอบ ดูไบ-โดฮา-ดูไบ-โดฮา-ดูไบ ไฟลท์นี้มีซูปี้ทั้งหมด 5 คนจน Purser กลุ้มใจไม่รู้ว่าจะให้ไปนั่งที่ไหนกันดี เลยมีสองคนได้เข้าไปนั่ง cockpit อ้อ ไฟลท์นี้ได้บินกะแบชเมทอีกสองคนคือ เจซ (คนสิงคโปร์) และเบฟเวอร์ลีน (คนฟิลิปปินส์) เลยเฮฮากันไปเรื่อย แต่สองคนนี้โชคดีที่ได้ทำแค่เซคเตอร์เดียวแล้วก็กลับบ้านได้ แต่ช้านสิต้องอยู่ต่อ  ตอน briefing ระทึกมาก Purser เริ่มถามคำถามทีละคนไล่มาเรื่อยๆ 4-5 คนแล้ว ใจก็ตึกตึก ตักตัก แต่แล้วเหมือนสวรรค์ทรงโปรด กัปตันเดินเข้ามาแนะนำตัว ทักทายแล้วก็บอกว่าเดี๋ยวไปรอที่รถบัส purser ก็เลยหยุดถามแล้วมาพูดรวมๆแทน อิอิ รอดปายยยย
ไฟลท์นี้สั้น แค่ 45 นาที เวลาที่จะเสริฟรวมเก็บถาดแล้วไม่ถึง 15 นาที เดินเก็บๆถาดอยู่กับตันก็ประกาศว่าจะถึงแล้ว ให้รัดเข็มขัดด้วย ก็ดีเหมือนกัน ไม่ต้องนั่งเหงก ไม่งั้นมีตาปิดกันบ้างล่ะ
พอจบเซคเตอร์แรกก็ต้องเปลี่ยนเครื่องแล้วก็ยังเหลือเวลาอีกเกือบสองชั่วโมง ท่าน purser ใจดีก็เลยปล่อยให้ไปรอในแอร์พอร์ตได้ อ้อ ไฟลท์นี้ได้บินก็กะคนไทยด้วย ชื่อพี่ดา ทำอยู่บิสซิเนสคลาสแล้ว พี่ดาเลยชวนไปเดินดิวตี้ฟรี อิอิ  ขนาดไม่มีเงินนะคะ ก็ยังช้อปจนเต็มอัตราค่าชั่วโมงบินที่ได้จากไฟลท์บอมเบย์และโดฮา เกลียดตัวเองจริ๊งจริง ก็แหมเห็นว่าพนักงานเอมิเรสต์ได้ลดอีก 10% ก็ไม่เยอะหรอกแต่ว่าจะเอาอ่ะ อยากได้เลยซื้อซะเลย ก็ฝากถึงเพื่อนๆที่ไทยด้วยแล้วกันว่าใครอยากฝากซื้ออะไรก็บอกมาแล้วกัน สิ้นเดือนหน้าลากลับบ้าน แล้วเดี๋ยวซื้อไปให้
พอไปทำเซคเตอร์ที่สอง คราวนี้ถึงคราวเราไปนั่ง cockpit ไม่อยากบอกเลยว่าบิน supy มาสองไฟลท์ นั่ง cockpit 7 รอบ  ยิ่งตอนทำไฟลท์โดฮานะ ต้องรีบๆทำงานเตรียมนั่นเก็บนี่ แล้วก็วิ่งหน้าตั้งไปหัวเครื่องเพื่อไปนั่งในห้องนักบิน พอ take off เสร็จ ก็วิ่งๆๆๆ กลับมาท้ายเครื่องมาช่วยเสิร์ฟอาหาร เก็บถาด secure cabin แล้วก็วิ่งๆๆๆ ไปห้องนั่งบินเพื่อเตรียม landing  แต่หนุกดี ชอบอ่ะ ขับเครื่องทะลุเมฆด้วย กับตันแกขี้เล่น ประกาศ welcome ผู้โดยสารก็พูดไปซะยาวเหยียด มีแต่น้ำ เรื้อๆไม่ค่อยมีเล้ย พูดเองแอบขำเองด้วยนะ แต่เสียดายไม่ได้เอากล้องถ่ายรูปไป เลยอดท้ายวิวบนฟ้า สวยดีอ่ะ แต่วิวเหนือดูไบนี่เห็นแต่ทะเลทราย มองไปไหนก็ทรายเต็มไปหมด
แต่พอจบไฟลท์นี้ก็โอเคนะ ไม่ได้เหนื่อยแบบกระอัก แต่แค่รู้สึกว่าทำงานตั้งแต่ 8 โมงถึง 5 โมงเย็นนี่ กลับได้ค่าบินสี่ชั่วโมง คุ้มกันมั๊ยเนี่ย  กลับบ้านมาไม่มีใครอยูบ้านเลย ไปบินกันหมด ต้องหง่าวอยูบ้านฉลองส่งท้ายปีใหม่คนเดียว แต่เอาเข้าจริงก็เหนื่อยและง่วงมาก ไม่ถึงสามทุ่มก็หลับปุ๋ยแล้ว เชอร์รี่ รูมเมทเรากลับมาก็สะดุ้งตื่นมาคุยด้วย แต่คุยแบบว่าไม่ค่อยได้สติ จับใจความได้ว่ามีระเบิดที่กรุงเทพฯ แล้วก็จำไรไม่ได้อีก วันนี้เลยรีบตื่นมาอ่านข่าว เฮ้อ  ไม่รู้อะไรกัรนักหนานะบ้านเมืองเรานี่ วุ่นวายกันจัง ไอ้พวกที่มันป่วนๆเมืองเนี่ย ไม่ตายๆไปให้หมดนะ บ้านเมืองจะได้สูงขึ้น แล้วก็สงบซะที เกลียดพวกมันจริงๆ
สุดท้ายนี้ขอให้ทุกคนมีความสุขนะคะ สมหวังในทุกๆเรื่อง สุขภาพร่างกายและจิตใจแข็งแรง แช่มชื่นกันถ้วนหน้านะจ๊ะ
HAPPY NEW YEAR
P.S. จะกลับกรุงเทพวันที่ 2 นี้แล้วนะจ๊ะ อยุ่ถึงวันที่ 5 โทรมาหาที่มือถือเบอรืเมืองไทยได้นะจี แล้วเดี๋ยวเจอกันจ้า
| Create Date : 29 ธันวาคม 2549 |
| Last Update : 1 มกราคม 2550 14:59:54 น. |
|
4 comments
|
| Counter : 932 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: Koy^_^ (Suri.S  ) วันที่: 2 มกราคม 2550 เวลา:12:40:25 น. |
|
|
|
| โดย: engie IP: 213.42.21.75 วันที่: 3 มกราคม 2550 เวลา:15:20:07 น. |
|
|
|
| โดย: white fox IP: 124.120.1.57 วันที่: 4 มกราคม 2550 เวลา:7:39:33 น. |
|
|
|
| โดย: บัวเกี๋ยง IP: 213.42.21.75 วันที่: 7 มกราคม 2550 เวลา:20:03:44 น. |
|
|
|
|
|
|
|
แต่ได้ license สมใจอยากต่างหาก หลังจากรอคอยมานานร่วมสามอาทิตย์จนหยากไย่เกาะตามตัว รากงอกติดฝังแน่นร่างชั้นกะห้องนอน 
มาวันนี้ก็ได้มาแล้ว พร้อมกับได้ไปบิน supy flight มาแล้ว 2 ไฟลท์ 
จริงๆตอนแรกก็ได้ไฟลท์ กทม. อยู่แล้ว แต่เป็นแบบอยู่แค่ 24 ชั่วโมง เลยแบบว่าไม่เอา ไม่พอ ออกแนวโลภ 
พอรู้ว่าแลกได้แล้ว ทีนี้สิตื่นเต้น ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ คิดนั่น โน่น นี่ว่ากลับไปจะไปทำอะไร กินอะไร ซื้ออะไรบ้าง เจอใครบ้าง ตื่นเต้นมากมาก ทำให้ไอ้ที่เตรียมจะนอนเอาแรงก่อนบินต้องล้มเหลวไม่เป็นท่า พยายามข่มตาให้หลับมันก็ไม่หลับซะที ผลสรุปคือไม่ได้นอนมา 30 กว่าชั่วโมงก่อนไปบิน 
แต่ทำแล้วรู้สึก happy นะ เพราะว่าเพื่อนร่วมไฟลท์ดีมากๆๆๆ ดีทุกคน ขยันขันแข็งรีบทำงานกันสุดฤทธิ์ ประทับใจ แล้วก็รู้สึกอีกว่าไฟลท์บอมเบย์ไม่ห็นน่ากลัวอย่างที่ใครๆเข้าพูดไว้ ถึงแม้ว่าผู้โดยสารจะเต็มก็เหอะ โดยเฉพาะ Rebecca สาวชาวอินเดีย เพิ่งบินมา 2 เดือน แต่เก่งและคล่องมากเพราะเป็น ex-crew คอยช่วยทุกอย่าง พอเราไปช่วยเค้าแจกผ้าห่ม เค้าก็บอกว่า "No No darling... Let me do it" คือ เค้าอาสาทำให้หมดเลย ไม่รู้อะไรก็บอกหมด ยิ้มตลอด พอจบไฟลท์เลยเข้าไปขอบคุณ และขอเมมเบอร์ไว้ บอกว่าเดี๋ยวจะขอแลกไฟลท์ไปบินด้วยอีก สบายดี มีคนช่วยตลอดเลย 
Rebecca เลยอึ้ง 5555 แล้วก็บอกว่าได้เลย ไม่มีปัญหาแล้วก็ไปขอบคุณเพื่อนร่วมไฟลท์ทุกคน เพราะทุกคนช่วยเหลือดีมาก ตั้งใจทำงาน ไม่อู้กันเลยซักนิดเดียว เต็มใจที่จะบอกจะช่วยเราทุกอย่าง หวังว่าเวลาทำไฟล์ทจริงคงได้เพื่อนร่วมงานดีดีแบบนี้อีก 
หลับหน้าคอมซะงั้น คงง่วงมากๆ ร่างกายไม่ไหวแล้ว ตื่นมาอีกทีหาโมงกว่าๆ ก็ไปนั่งคุยกะเชอร์รี่ รูมเมทแป๊ปนึง วันนี้หล่อนคึก เก็บกวาดล้างครัว เช็ดพื้น ถูห้อง ส่วนตรูก็นั่งมองแล้วก็เดินกลับเข้าห้องนอนต่อ 
เป็เพื่อนที่ดีมาก จบไปหนึ่งวันกะอีกหนึ่งไฟล์ท
ตอน briefing ระทึกมาก Purser เริ่มถามคำถามทีละคนไล่มาเรื่อยๆ 4-5 คนแล้ว ใจก็ตึกตึก ตักตัก แต่แล้วเหมือนสวรรค์ทรงโปรด กัปตันเดินเข้ามาแนะนำตัว ทักทายแล้วก็บอกว่าเดี๋ยวไปรอที่รถบัส purser ก็เลยหยุดถามแล้วมาพูดรวมๆแทน อิอิ รอดปายยยย
ขนาดไม่มีเงินนะคะ ก็ยังช้อปจนเต็มอัตราค่าชั่วโมงบินที่ได้จากไฟลท์บอมเบย์และโดฮา เกลียดตัวเองจริ๊งจริง ก็แหมเห็นว่าพนักงานเอมิเรสต์ได้ลดอีก 10% ก็ไม่เยอะหรอกแต่ว่าจะเอาอ่ะ อยากได้เลยซื้อซะเลย ก็ฝากถึงเพื่อนๆที่ไทยด้วยแล้วกันว่าใครอยากฝากซื้ออะไรก็บอกมาแล้วกัน สิ้นเดือนหน้าลากลับบ้าน แล้วเดี๋ยวซื้อไปให้
ยิ่งตอนทำไฟลท์โดฮานะ ต้องรีบๆทำงานเตรียมนั่นเก็บนี่ แล้วก็วิ่งหน้าตั้งไปหัวเครื่องเพื่อไปนั่งในห้องนักบิน พอ take off เสร็จ ก็วิ่งๆๆๆ กลับมาท้ายเครื่องมาช่วยเสิร์ฟอาหาร เก็บถาด secure cabin แล้วก็วิ่งๆๆๆ ไปห้องนั่งบินเพื่อเตรียม landing 
แต่หนุกดี ชอบอ่ะ ขับเครื่องทะลุเมฆด้วย กับตันแกขี้เล่น ประกาศ welcome ผู้โดยสารก็พูดไปซะยาวเหยียด มีแต่น้ำ เรื้อๆไม่ค่อยมีเล้ย พูดเองแอบขำเองด้วยนะ แต่เสียดายไม่ได้เอากล้องถ่ายรูปไป เลยอดท้ายวิวบนฟ้า สวยดีอ่ะ แต่วิวเหนือดูไบนี่เห็นแต่ทะเลทราย มองไปไหนก็ทรายเต็มไปหมด 
กลับบ้านมาไม่มีใครอยูบ้านเลย ไปบินกันหมด ต้องหง่าวอยูบ้านฉลองส่งท้ายปีใหม่คนเดียว 
ไม่รู้อะไรกัรนักหนานะบ้านเมืองเรานี่ วุ่นวายกันจัง ไอ้พวกที่มันป่วนๆเมืองเนี่ย ไม่ตายๆไปให้หมดนะ บ้านเมืองจะได้สูงขึ้น แล้วก็สงบซะที เกลียดพวกมันจริงๆ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
