รักชั่ววูบ : แสง สีรุ้ง รักชั่ววูบ ผู้แต่ง : แสง สีรุ้ง “การสูญเสียเยื่อบางๆตรงหว่างขา ไม่ได้ทำให้ความเป็นมนุษย์ของฉันลดลงไป การมีความสัมพันธ์ระหว่างหญิงชาย เป็นข้อตกลงระหว่างคนสองคน ไม่มีใครได้ไม่มีใครเสีย” ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ คุณเคยอ่านหนังสือเรื่องนี้หรือเปล่า.. อ่านคำโปรยแล้วรู้สึกเป็นอย่างไรบ้าง ? หนังสือเล่มนี้ ฉันได้มาจากร้านหนังสือเมื่อสองสามปีก่อน เหตุเพราะติดใจประโยคเด็ดหน้าเล่ม... จนอดที่จะแอบเปิดอ่านข้างในไม่ได้ อ่านแล้ว.. นึกถึงหน้าระเบียบรัตน์ก่อนอย่างอื่นเลยล่ะ (ฮา..) ในส่วนตัวแล้ว..ตัวฉันจะเป็นคนที่ไม่ค่อยชอบอ่านหนังสือที่มันออกแนวหนัก หรือสะท้องสังคมจ๋า.. เพราะฉันคิดว่า.. การอ่านหนังสือนั้น เป็นกิจกรรมที่ทำให้ฉันคลายเครียด และเพื่อทิ้งปัญหาหนักๆ ในชีวิตจริง ไปชั่วเวลาหนึ่ง แล้วล่องลอยไปกับโลกแห่งการจินตนาการ แต่พอได้อ่านเรื่องนี้แล้ว.. ฉันค้นพบเลยว่า การกินอาหารแบบเดิมซ้ำๆ กันเป็นเวลานานนั้น บางทีมันก็อาจจะจำเจเกินไปก็ได้ หนังสือก็เหมือนกัน.. ถ้าเปรียบหนังสือเล่มนี้เหมือนอาหาร ฉันคิดว่ามันคงเป็นอาหารที่แปลกใหม่สำหรับฉันมากทีเดียว และรสชาติของมัน เรียกได้ว่า..ดีในแบบที่ไม่ซ้ำใคร และที่สำคัญ ฉันรู้สึกว่า ผู้เขียนหนังสือนั้น สามารถสื่อถึง "อารมณ์ดิบ" ของผู้หญิงช้ำรักได้ดีทีเดียว.. "ถ้าจะมีผู้ชายสักคนเข้ามาในชีวิต แล้วบูชาพรหมจรรย์ ของผู้หญิงไว้บนหิ้ง ไม่ได้มองผ่านดวงตาให้ลึกลงไปถึงเนื้อหัวใจ ไม่มีประโยชน์อะไรกับการจะเดินไปกับผู้ชายใจแคบพรรค์นั้น ความรักหล่อเลี้ยงด้วยสิ่งต่างๆ มากมาย เพียงแต่ฉันเป็นคนเลือกรักและเลือกเซ็กส์ พอๆ กับเลือกใครสักคนเข้ามาเดินเล่นนั่งเล่นนอนเล่นในหัวใจ ฉันค้นพบสิ่งต่างๆ เหล่านี้ ในวันที่ฉันรู้ว่าหัวใจของผู้ชาย คนที่บอกรักฉันไม่ได้มีฉันคนเดียว..." เป็นเรื่องที่น่าขบคิด.. เหมือนกันว่า ถ้าคุณเห็นผู้หญิงคนหนึ่งลุกขึ้นมาทำตัวแหลกแหลว เห็นเรื่องเซ็กส์เป็นเรื่องง่าย ใช้ชีวิตอย่างอิสระ ไร้พันธะ ไร้หลักเกณฑ์ คุณมั่นใจหรือว่าผูหญิงคนนั้น จะแย่มาจากกมลสันดาน บางทีเธออาจจะเป็นแบบนั้นเพราะถูกกระทำจากผู้ชายเลวๆ มานับไม่ถ้วนก็ได้ หนังสือพอคเกตบุ๊คเล่มบางๆ เล่มนี้ สะท้อนให้เห็นถึงชีวิตของผู้หญิงคนหนึ่ง..ที่ชื่อ อ้อน "อ้อน" เป็นหญิงสาวที่เกิดมาในครอบครัวที่แตกแยก แม่ไปทาง พ่อไปทาง เคยผ่านความรักมาแล้วหลายครั้งพอๆ กับผ่านผู้ชาย เธอเสียพรหมจรรย์ครั้งแรกตั้งแต่อายุ 15 ให้กับแฟนในขณะนั้น ความเจ็บปวดในตอนนั้น.. มันเทียบไม่ได้เลยกับความเสียใจเมื่อโดนทิ้ง อ้อนถูกผู้ชายคนนั้น ทิ้งไปอยู่ที่อื่น หลังจากฝากคำสัญญางี่เง่าไว้หนึ่งประโยคว่าให้รอ...เวลาผ่านไป..จนในที่สุดเขาคนนั้นก็หายไปกับกลีบเมฆ ไม่นาน...... เธอก็เริ่มหมดหวัง... และเริ่มใช้ชีวิตอย่างไม่ยี่หระกับสิ่งใด ความกดดันจากสิ่งต่างๆ ทำให้เธอกลายเป็นคนที่ไม่ศรัทธาความรัก พอๆ กับ...หมดความเชื่อใจในเพศชาย ในขณะที่กำลังเศร้าเสียใจเรื่องที่แฟนคนปัจจุบัน เหยียบย่ำความสัมพันธ์โดยการไปมีคนอื่น เธอก็ได้เจอกับผู้ชายอีกคน ตอนไปเที่ยวน้ำตกที่นครนายก เธอเริ่มรู้สึกดีกับเขา..โดยไม่รู้ตัว เพียงแค่บทสนทนาเพียงไม่กี่ประโยค และด้วยความพอใจ ในคืนนั้นเอง เธอจึงได้เสียกับเขา.. ในขณะที่เธอ.. ใช้ชีวิตอย่างไร้พันธะ ไม่มีใครได้ไม่มีใครเสียในความสัมพันธ์ เธอกลับต้องเจอกับผู้ชายที่เรียกได้ว่า จริงจังมากกับเรื่องแบบนี้ แน่นอน.. ว่าแค่คำพูดรับผิดชอบกับเรื่องที่เกิดในชั่วข้ามคืน ไม่สามารถผูกใจของอ้อนไว้ได้... มีประโยคเด็ดในเรื่องนี้ที่คนอ่านชอบมากๆ ก็คือ " นับตั้งแต่วินาทีแรกที่สบตา ฉันเคยตกหลุมหรักผู้ชายภายใน สามสิบวินาที ฉันรู้สึกว่าการนอนกับผู้ชายสักคนไม่ใช่เรื่องเลวร้าย หรือ หากจะใช้บริการผู้ชายหลายคนในเวลาเดียวกันก็ไม่ใช่เรื่องแปลก (อันนี้ไม่มั่นใจเท่าไรว่าไม่แปลก..555) แต่ฉันไม่ชอบผู้ชายที่มีเมียแล้ว แม้ว่าอยากจะนอนกับเขาแค่ไหน ฉันต้องพยายามหักห้ามใจ เพราะรู้ว่าฉันอาจจะต้องทำให้ผูหญิงที่บ้านเขาร้องไห้..." แหมะ.. ตรงนี้แหละค่ะที่ชอบ...แรด แต่ยังมีสามัญสำนึกที่ดี มันดูรุนแรง แต่ปฎิเสธไม่ได้ว่า โดนใจอย่างจัง!!! ในขณะที่.. เธอกำลังเปิดใจ...ให้ตัวเองรับความดีของผู้ชายคนใหม่อยู่นั้น เรื่องไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เมื่อคนรักเก่าพยายามหวนกลับมา.. ความกลัวที่จะรัก เกือบจะทำให้อ้อนเสียความรักครั้งนี้ไป.. อ้อนจะเลือกใคร และกลับมารักได้อีกหรือไม่.. ตัวคุณจะเป็นคนตอบได้เอง... เมื่อได้อ่านหนังสือเล่มนี้จบเรื่อง แต่ก็นั่นแหละ..ในส่วนตัวแล้วฉันคิดว่าคนเขียนนั่นก็คือ คุณแสง สีรุ้ง หรือ คุณจักร กัปปวัตนะ นั้น ช่างใจร้ายกับฉันเหลือเกิน.. ที่จบแบบหักมุมอย่างนี้ (แบบว่าฉันเป็นพวกคิดอะไรเองไม่ค่อยได้อะ ฮา..) ฉันพยายามพลิก คลี่ หารอยฉีกขาดของหนังสือ เพื่อย้ำตัวเองให้เกิดความแน่ใจ ว่าเรื่องนี้มันจบแล้วจริงๆ หรือนี่ ... มันจบแล้วจริงๆ ค่ะ มันจบแล้ว แต่ฉันหลุดออกมาจากมันไม่ได้!!! .......... 1 วัน ผ่านไป หลังจากที่ฉันอ่านเรื่องนี้จบไปตั้งแต่เมื่อวาน ในขณะที่นั่งทำงานอยู่นั้น.. เรื่องราวชีวิตของอ้อนก็เข้ามาอยู่ในหัวของฉัน (อีกแล้ว) ฉากจบก็เข้ามาวนเวียนอยู่นั่นล่ะ ไม่ยอมออกไปไหน... ในตอนนั้น.. ฉันว่า ฉันคงบ้าไปแล้วแน่ๆ ที่ฉันอินกับเรื่องนี้มากขนาดนั้น.. (ไม่รู้คนแต่งเขาควรจะดีใจหรือเสียใจดีที่ฉันเป็นแบบนี้ไปแล้ว..) แถมตัวฉันเอง.. ก็ยังโปรแกรมจะไปเที่ยวที่นครนายก ตามรอยของหนังสือเล่มนี้.. ซะอีก ฉันเที่ยวไปตามหาร้านโรงเตี๊ยม...ที่นางเอกไปกินข้าวกับพระเอกครั้งแรก กับเพื่อนที่เป็นทหารอากาศคนหนึ่ง (ปรากฎว่ามันไม่รู้จัก..ฮา...) .... ......... จนอีกวันผ่านไป ฉันต้องกลับมาอ่านเรื่องนี้ซ้ำอีกครั้ง และพยามคิดว่ามันจะจบอย่างไร ถ้าเป็นฉัน...ฉันจะทำอย่างไร และ ถ้าฉันอยู่ในสถานการณ์แบบนั้น.. ฉันจะรับกับมันได้หรือไม่.. ฉันได้คำตอบแล้ว!!! และถ้าคุณอยากรู้... ก็ลองหามาอ่านกันดูสิคะ ฉันไม่บอกหรอก... เอิ๊กๆๆๆ จาก... หนอน   Create Date : 19 กันยายน 2551 10 comments Last Update : 20 กันยายน 2551 11:28:22 น. Counter : 1548 Pageviews. Share Tweet

ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมนะคะ เด๋วจะติดตามอ่านให้ครบทุกบล๊อกค่ะ ^^   โดย: Bobolink (potjanee ) 19 กันยายน 2551 16:28:01 น.

คุณหนอนบอกเล่าได้น่าสนใจมากครับ อ่านแล้วพลอยลุ้นระทึกไปด้วยเลย คุณแสง สีรุ้ง ก็มีบล็อกอยู่ที่บล็อกแก๊งนี่เหมือนกันนะครับ ไม่ทราบคุณหนอนเคยลองไปเยี่ยมดูหรือยัง   โดย: คุณพีทคุง ณ (ลายปากกา ) 19 กันยายน 2551 17:30:09 น.

เล่าซะอยากอ่านขึ้นมาบ้างแล้วล่ะ ช่วงนี้ไม่ค่อยได้อ่านหนังสือเท่าไหร่ หาเวลาไม่ค่อยได้ จริง ๆ คงขี้เกียจมากกว่า ขอบคุณที่แวะไปที่บล็อกนะคะ :)   โดย: วันวานที่ผ่านมา 19 กันยายน 2551 19:55:09 น.

ไปซื้อแถวไหนคะ อยากอ่านบ้างจัง   โดย: กษมน (กษมน ) 20 กันยายน 2551 8:52:29 น.

แอบแวะมาชมครับ   โดย: สอระ (สอระ ) 21 กันยายน 2551 6:56:28 น.

มันเหมือนเรื่องจริงเลยอ่ะ สัก 10 ปีมาแล้ว รู้จักผู้หญิงคนนึงโดยบังเอิญ แล้วเธอก็เล่าเรื่องของเธอให้ฟัง แง่คิด ทัศนคติ การกระทำ ของเธอ แบบนี้เลยค่ะ ระหว่างอ่านทำให้หวนคิดถึงเธอคนนี้ขึ้นมา ทั้งๆที่ลืมไปนานแล้ว มันน่าตกใจในตอนแรก... แต่สักพักก็เข้าใจ...(แบบทำใจไม่ได้) มันตลกดี เนอะ ้   โดย: tj-takm 21 กันยายน 2551 13:38:41 น.

ยังจำคุงพี่ได้คร่า   โดย: verdancy 21 กันยายน 2551 15:28:45 น.

แวะมาเยี่ยมชมครับ.. ^_^   โดย: นายแว่นธรรมดา 22 กันยายน 2551 15:45:23 น.

เออ...เข้ามาอ่านช้าไปหน่อยแต่ก็ชอบ..มาก-มาก ทั้งหนังสือ และเจ้าของ Blog จะเข้ามาอ่านเรื่อยๆน่ะค่ะ   โดย: aorming 26 มิถุนายน 2552 10:10:09 น.

ติดใจคำคมของคุณเค้าแล้วละสิค่ะ (แสง สีรุ้ง) ติดใจในอารมณ์ดิบ 555+ ชอบคำร นี้จัง คุณแสง สีรุ้ง ดิบเถื่อน ! 555+ โดน ๆ   โดย: หนิง IP: 203.144.144.164 16 มีนาคม 2553 14:47:58 น.