ฝนตกโปรยปราย

ในคืนที่กลับมาถึงคอนโด

ฝุ่นไม่เยอะมากนัก ต้นไม้ยังคงดูดี มีสายยังชีพติดอยู่ระหว่างต้น ได้ข่าวว่ามีการตายไปหนึ่งต้น จำไม่ได้ว่าเป็นต้นไหนอะไรยังไง

ขอบคุณๆๆๆๆที่มาช่วยดูแลอะไรเล็กๆน้อยๆให้นะคะ

ต้นมะกรูดค่ะ

เวลาของชีวิตช่วงนี้ ดูไม่ลำบากยากเย็นอะไร ชิวๆๆไปวันๆ

 กลับมาถึงวันแรกๆ ก็ต้องไปงานเผาพ่อของเพื่อนที่วัดชายทะเลใกล้ๆกรุงเทพ

 เจอเพื่อนๆ เมื่อยี่สิบปีที่แล้ว เม้าส์กระจายยยย

 ประโยคหนึ่งของกลุ่มสาวโสด เมื่อพูดถึงพี่คนหนึ่งที่ไม่ได้มาด้วย เพราะเธอลาหยุดงานลั้นล้าอยู่ที่ต่างแดน

 เสียงหนึ่งตัดพ้อว่า ช่างไม่เกรงใจกันเลย 555555 

 เพราะนี่เป็นการฮันนีมูนการแต่งงานครั้งที่ 3 ของเธอ

ถามไถ่ถึงพี่ๆเพื่อนๆ ที่มีบ้างที่จากไป เศร้าๆกันไปเลย

และข่าวคราวของลูกๆของพี่ๆและหัวหน้าจอมโหด ที่ถึงอย่างไรก็ยังคงนึกถึงด้วยความขอบคุณ ที่เคยช่วยสอนงานให้อย่างดี เรื่องอื่นๆ หนูลืมหมดแล้วค่ะ

 กาลเวลา ทำให้ความทรงจำบางอย่างเลือนหาย หลายคน ลืมหมดแล้วว่า จริงๆตอนนั้น เบื่อและเกลียดเธอเรื่องอะไร รื้อฟื้นไปและก็ขำกันไป

 เป็นเรื่องบางเรื่องที่แสนจุกจิกไม่เกี่ยวกับงานเลย ตั้งแต่ เรื่องเล็บยาวไป กระโปรงสั้นไป แบบเสื้อเข้ารูปไป รองเท้าสูงไป และห้ามใส่รองเท้าแตะ รองเท้าไม่มีส้น

มากมายๆๆๆๆๆๆๆๆ บลาๆๆๆๆ ก็เห็นด้วยหลายๆข้อ

 โดยเฉพาะเรื่องรองเท้า เมื่อมาอยู่และได้ทำงานในสายงานด้านแฟชั่น บางครั้งก็นึกขัดตา กับสาวสวยที่แต่งเดรสสวยงาม หน้าผมเป๊ะ แต่ ไอ้หยา ใส่รองเท้าหนีบยี่ห้อดัง รองเท้าแตะ รองเท้าลำลอง หมดกัน

 เสียดายขนตาปลอมจริงๆค่ะ

บ่นตามวัยนะคะ 55555555 

อากาศตอนนี้ ไม่ร้อนไม่หนาวครึ้มๆ มีฝนประปราย

ต้องกระตือรือร้นที่จะทำงานให้มากๆ และเตรียมทุกๆอย่างให้พร้อม สำหรับอีกสองเดือนข้างหน้า

 คำสัญญาว่า จะไปหา ด้วยความคิดถึงตลอดเวลา

 มีคุณค่าหล่อเลี้ยงกายใจ ให้มุ่งมั่นทำงาน

 มีความคิดถึงอบอวลเต็มหัวใจ 

 (และยังไม่ได้รื้อกระเป๋าเลยค่ะ ขี้เกียจขึ้นมาเฉยๆซะงั้น)

อยู่ที่โน่นก็คิดถึง เตียงนอน ผ้าห่มเก่าๆของเราเอง

วันนี้นอนหลับแบบอุ่นๆสบายๆ

กับใจที่ว่างๆๆๆ ที่ความคิดถึงล่องลอยไปอยู่ที่นิวซีแลนด์ค่ะ

 คิดถึง คิดถึง คิดถึง