ในที่นี้เราว่าสิ่งที่นายได้สร้างสรรขึ้น นั้นแหละมันเป็นแรงดึงดูดที่ทำให้เราและใครๆหลายๆคนถูกดูดเขามาติดอยู่ที่นี่ มาค้นหาความสุข มาค้นหาความเป็น(ผู้ชายในลายลม)

รักนะเด็กดำ....อิๆๆๆ

ถาม : อ่านจบแล้วมาบอกเล่ากันด้วยนะว่า แรงดึงดูดของคุณและของคนที่คุณปลื้มคืออะไร


ตอบ : มันไม่สามารถอฺธิบายออกมาเป็นรูปธรรมได้ รู้แต่ว่า รู้สึกดี ๆ มากมาย เหมือนที่เราได้รู้จักคนใจดี
พูดดี ๆ ให้คำปรึกษาดี ๆ ไงคะ มันอธิบายไม่ได้ แต่รุ้สึกดี และมีความสุขทุกครั้งที่ได้คุย เห็นภาพแล้วอยากไปทะเล เมื่อไหร่จะได้ไปเสม็ดน้า

อยากไปทะเลจัง จริงไหมรีฟ

ไม่รู้เหมือนกันค่ะเรียกว่าแรงดึงดูดหรือเปล่า แต่สิ่งหนึ่งที่สำคัญและคิดว่ามันทำให้เราได้พบกับสิ่งดี ๆ เข้ามาในชีวิต คือการจริงใจและซื่อสัตย์ต่อหัวใจตัวเองและหัวใจคนอื่น...

พลังของความรักและสิ่งดี ๆ ที่มีในตัวเองจะส่งไปกระทบต่อจิตใจของคนอื่น คนที่อยู่ข้าง ๆ ตัวเอง และสิ่งดี ๆ เหล่านั้นจะเข้ามาหาเราเอง...เชื่อไหม๊

คงไม่ใช่ความบังเอิญที่ทำให้เราได้รู้จักกัน แต่เป็นเพราะคลื่นในตัวของเราสามารถสื่อถึงกันและกันได้..ใช่ไหม๊

คนทุกตนต่างมีขั้วที่เหมือนและแตกต่างกันไป ถ้าอยากให้ขั้วมารวมกันต้องทุบออกเยอะๆๆดีใจนะที่รีฟทำให้ทุกขั้วมารวมกันที่รีฟเพียงจุดเดียว ขอให้สำเร็จ เพี้ยง สู้ๆๆ ไปทำงานแระ เด่วขั้นไม่ขึ้น

อ่า อ่านแล้วโดนอยู่คำนึง คริๆ ทำไมคนหน้าตาดีถึงได้คบกับคนขี้เหร่ นั่นดิเนาะพี่รีฟ ทำไมว้า เฟรนด์ก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี


แหะๆ ไม่ได้มาซะนานเลย มาอีกทีก็สวยซะและ งืมๆ

แรงดึงดูดของนุชน่ะเหรอ อาจจะเป็นการที่ได้มีเพื่อนคุย เวลาที่เหงาๆ อยากระบายอารมณ์ ที่ร้านหนังสือช่วยได้ แล้วพี่รีฟก็มีหนังสือดีๆ มาแนะนำ
มันอธิบายไม่ถูก คงจะเป็นความจริงใจ มิตรภาพ
วู้ เขียนอะไรลงไปเนี่ย ขอโทษค่ะ
ฝากไอดีด้วย //my.dek-d.com/Freedom_Love/
นุชชี่จอมติ๊งต๊อง

ช่ายแว้วอะ !!!!!!!!!!!! ทำใมเราถึงได้พบกัน,ถึงได้รู้จักกันเนอะ ????? รูปน่ารักม๊ากอะ ดูแล้ว อ่านแล้วชอบอะ

แรงดึงดูดของแต่ละคนไม่เหมือนกัน เป็นสิ่งที่อธิบายไม่ได้ อาจจะเป็นแรงดึงดูดที่รีฟกล่าวมา หรืออาจจะไม่ใช่!!!!! มันเกิดขึ้น กับใครก็คงเป็นสิ่งที่ดี ขอบคุณที่สรรหาสิ่งดี ดี น่ารัก ๆ มาให้อ่านกันเสมอ สมกับเป็นเจ้าของร้านหนังสือ จิงเลยน่ะเนี้ยะ*-*

แรงดึงดูด หรือ ??? อืม จะ เริ่มงัยดี นะ คือ มี ครั้งหนึ่ง ที่หม่อน เกิด ร้ายๆ ขึ้น กะมี พวกพี่ๆ คอยเป็นที่ปรึกษา คอยเป็นกำลังใจให้ และช่วยแก้ปัญหาให้นั้น เรียกว่าแรงดึงดูด ได้ มั้ย นะ?? ความรู้สึก ดีๆ ที่ มีให้กัน โดยที่เราไม่เคยเห็นหน้ากัน มันกะแปลกนะ ที่ทำให้เรายิ้มได้ โดยไม่มีข้อแม้ อ๋อย เริ่ม ต้น ซะ ดี แต่ คิดไม่ ออก แล้ว อ่ะ สับสน เป็น บ้า นางเอกตายตอนตบ บ้า จิงๆ เรา พี่รีฟ ยังจำคำนี้ ได้ มั้ย (ขอบคุณ ฟ้าที่ทำให้เราเจอกัน) มันมีความหมายดีๆหลายๆอย่างซ่อนอยู่ในตัวของมัน เนอะ ไม่ เอา แระ พอ ก่อน สับสน กะ คำพูด ของตะเอง เด่ว จะ งง ไป กัน ใหญ่ เจี้ยกๆ

ความต่าง. . คำว่าเป็นไปไม่ได้ที่เราสองคนจะได้เป็นแฟนกัน สุดท้ายจะรักกันได้มั้ย นี่แหละ "แรงดึงดูดใจของเรา" และทำให้อยากลองคบ. .อย่างตั้งใจ

"555 ออกแนวคิดมากกันนะเนี่ยต่างเกิน
แต่เฉลยทีไรก็ยิ้มมทุกที.."

แว๊กกก พิม ผิด อ่ะ ขอ แก้ไข นะ
คำว่า นางเอกตายตอนตบ อ่ะ เอิ้กๆ เปลี่ยน เปง จบ จ้า จุ๊บๆๆๆๆๆ
แว๊กกกกกกกกกกกกกก
คนสวยแย่แล้ว
เจี้ยกๆๆๆๆ

thetajo :
โจ้เข้ามาเป็นคนแรกเลย ตอนแรกคิดว่าจะเป็นผู้หญิงที่เข้ามาก่อน นี่รีฟมีแรงดึงดูดผู้ชายด้วยเหรอเนี่ย อิอิ

ต้อม รูปไม่หล่อ ( แต่อร่อย ) :
ถึงจะอร่อยก็คงไม่กินหรอกนะ ผู้ชายคนที่ 2 แล้ว ฮือๆๆ ขอบคุณนะทั้งโจ้และต้อม เพื่อนสมันเรียนที่นนท์ทั้งคู่เลย (แถมเป็นผู้ชายคนที่ 2 ของบล็อกด้วย)

Bunny :
อยากรู้จังว่า คนใจดีที่จี้กล่าวถึงนั่นคือใคร และเพราะรีฟอยากไปทะเลไงจี้ เลยเอารูปนี้มาเป็น Background(ผู้หญิงคนแรกที่เข้ามาคอมเม้นต์เป็นจี้เหรอนี่ *.*)

desperado :
สำหรับโบว์ เรียกสิ่งนั้นว่าคลื่นในตัวสินะ มันคืออะไรสักอย่างที่เป็นจุดเริ่มต้นที่ให้เรามีความรู้สึกดีดี มันมาก่อนความรัก และมันก็อาจจะไม่ใช่ความบังเอิญจริงๆด้วย

น_น้ำ :
รีฟไม่ทุบแต่ขอเชิญมาได้ไหมน้ำ ทุบแล้วกลัวเสียของ ขอบคุณน้ำที่ยอมถูกแรงดึงดูดเข้ามามอบความรู้สึกดีดีจ๊ะ

เฟรนด์ :
ดีแล้วน้องเฟรนด์ ที่คนขี้เหร่ได้มีคนรักกับใครเค้าบ้าง ไม่งั้นโลกนี้คงไม่น่าลุ้นเลย แต่อย่างที่พี่รีฟบอกไง บางคนเค้ามองลึกลงไป ใครที่ว่าขี้เหร่ในสายตาคนอื่น แต่เค้าอาจมองเราเป็นเงาะถอดรูปก็ได้นะ

นางฟ้าแสนซน :
คงเป็นมิตรภาพที่ดูดนุชเข้ามา ใกล้สอบเอ็นฯแล้ว สู้ๆนะนุช

พิ้งเองอะ :
อะไรทำให้เราพบกันไม่รู้ แต่ตอนนี้เราพบกันแล้ว เราก็ยิ้มให้แก่กันนะพิ้ง ยิ้มให้รีฟด้วย ดีใจที่พิ้งชอบนะ

ฝันเฟื่อง :
มันเป็นสิ่งดีดีมากๆเลยล่ะ การที่รีฟได้รู้จักไหมก็เป็นหนึ่งในความรู้สึกดีดีนั้น การเขียนเรื่อง"แรงดึงดูด" มันยากกว่า "Happy Box" รีฟใช้เวลาร่างและเขียนตั้ง 3 วันแนะ(เอาเวลาว่างๆน่ะ) ที่จริงยังมีส่วนที่เขียนแล้วไม่ได้นำมาลงอีกเยอะเลย แต่เพราะยาวไปก็เลยต้องตัดทอน ได้แค่นี้รีฟก็ดีใจแล้วล่ะ ขอบคุณไหมนะที่ชอบ

แรงดึงดูดอะไรนำเรามาพบกัน พบกับทุกคนในนี้นาไม่รู้หรอกนะรีฟ รู้เพียงว่าเมื่อเราต่างได้พูดคุย เป็นเพื่อนกันมันมีแรงดึงดูดบางอย่างทำให้มิตรภาพนี้คงอยู่ และไม่อยากจากไปไหน ตอนเหงาๆ เศร้า หรืออยากจะหลีกลี้หนีบางเรื่องในชีวิตจริง ก็จะมีแรงบางอย่างดึงดูดนาเข้ามาในนี้ เข้ามาเจอใครบางคน^__^ และเพื่อนหลายๆคน ขอบคุณที่นึกและเป็นเพื่อนกันเสมอจ๊ะเรีฟ

แรงดึงดูดเหรอ อืมมมมม คือสิ่งที่ สามารถสะดุดตาเราเมื่อแรกเจอ และสามารถดึงเอาความสนใจของเราไปได้
บล็อคน่ารักดีค่ะแต่สีพื้นมืดไปหน่อยอ่ะ ดูเศร้า ๆ อึมครึมไงไม่รู้ เปลี่ยนสีพื้นหน่อยก้อดีนะ โหลดช้ามาก ๆ เรยอ่ะค่ะ

ลิงน้อยแก้มใสปิ๊งๆ :
นางเองตายตอนตบเหรอหม่อน นางร้ายคงมือหนักมากเลยนะ อิอิ.....เป็นแรงดูดใจ ดึงดูดใคร อะไร อะไร ฮืม.. มาพบกัน ดีใจที่ดึงดูดหม่อนมาได้นะ มาบ่อยๆนะหม่อน

หนูดี :
แล้วบทสรุป..รักกันได้รึเปล่าล่ะปุ๊ก อิอิ สุขสันต์วันเกิด(12 ต.ค.) อีกครั้งนะปุ๊ก ขอให้มีความสุขมากๆ ไม่ได้เจอปุ๊ก 4 ปีแล้วสินะ นานน่าดู

นา (โสดม๊ะล่ายตั้งจัย) :
เราถูกมิตรภาพดึงดูดไว้ ถูกรอยยิ้มกักขังหน่วงเหนี่ยว ถูกความหวังดีและจริงใจ ล็อคเราไม่ให้ห่างกับเพื่อนๆไปมั้งนา อิอิ ถ้ามีรอยยิ้มแบบนี้ ก็คงไม่อยากไปไหนอีกแล้วล่ะ(เมื่อไหร่จะตั้งใจโสด)

สาวไฮโซ :
พื้นหลังที่บอกว่าเศร้า อึมครึม ไม่สว่าง เป็นสีเทารึเปล่าฝ้าย ถ้าใช่ แสดงว่าเครื่องฝ้ายยังโหลดไม่หมดนะ ตอนนี้ฉากหลังเป็นสีของหาดทรายและน้ำทะเลใสๆนะครับ คงอยู่ที่เน็ตของฝ้ายแล้วล่ะ...แต่ว่า อะไรน้าที่จะสามารถดึงดูดให้ฝ้ายหันหน้าไปมองได้โดยไม่ละสายตา วันเสาร์-อาทิตย์ถ้าฝ้ายว่าง ฝ้ายทำเค้กอีกนะ แล้วอย่าลืมเก็บไว้ให้รีฟ 2 ชิ้นด้วย

แรงดึงดูด..จะดึงดูดเข้าหากันได้ต้องมีไม่น้อยกว่า 1 : 1 สำหรับความเป็นเพื่อนแรงดึงดูดก็คือ ความจริงใจ ที่มีให้กันและกัน ซึ่งจะนำพาไปสู่มิตรภาพอันยาวนาน สำหรับคนรักแรงดึงดูดก็คือ ความเข้าใจ ที่มีให้กันและกัน อันจะนำพาไปสู่ ความรักที่มั่นคงและยืนนาน สำหรับครอบครัว แรงดึงดูดก็คือ รอยยิ้มและความรัก ที่มีให้กันที่มอบให้กันด้วยความจริงใจ มันจะเป็นหนทางนำไปสู่ความอบอุ่นและความสุขที่เราได้เกิดมาอยู่ร่วมกัน และสุดท้าย แรงดึงดูด ที่ทำให้เราอยู่มาได้อย่างมีความสุขจนถึงทุกวันนี้ ก็คือ เรามีเพื่อนที่ดี มีคนรักที่เป็นกำลังใจ และมีครอบครัวที่อบอุ่น แค่นี้ก็เพียงพอแล้วล่ะ..

ปล.สำหรับพี่รีฟนั้นเป็นแรงดึงดูดที่มีพลังยิ่งกว่าสิ่งใดๆ เป็นแรงดึงดูด ที่สามารถนำพาเพื่อนๆ ทุกๆ คนเข้ามารวมอยู่ ในกล่องใบนี้ได้ กล่องที่เต็มใปด้วยมิตรภาพ และความสุข

โอ้ได้เข้ามาอ่านแล้วรู้สึกดีจังค่ะ
วันหลังจะแว๊บมาอ่านบ่อยๆนะค๊ะ

ดีจ้ารีฟ หน่องชอบทั้งแบคกราวนด์ แล้วก็เสียงเพลงเพราะๆ มันมีความหมายดีมากๆ เลยอ่ะ รู้สึกว่าเข้ากับเนื้อหาของบล็อกได้อย่างดีทีเดียวเลยหล่ะจ๊ะ

ส่วนแรงดึงดูดที่ทำให้หน่องรู้สึกปลื้มคนๆ นั้นก็คือ คงเป็นความคิดของเค้านะจ๊ะ ที่ต้องเป็นตัวของตัวเอง แล้วก็มีทัศนคติที่เป็นบวกด้วย เพราะหน่องชอบคนที่คิดอะไรในแง่บวกนะ หน่องคิดว่าเค้ามีเสน่ห์ดี อย่างน้อย ถ้าหน่องได้อยู่กะเค้า หน่องก็มีความสุขอ่ะจ๊ะ เพราะหน่องเคยคบกะคนที่มีทัศนคติในแง่ลบอ่ะจ๊ะ โห...ไม่รู้อะไรนักหนา คิดเค้าไปได้ไงก็ไม่รู้ ซึ่งจริงๆ แล้วเรื่องนั้นไม่ได้เป็นอย่างที่เค้าคิดไว้เลยนะ แต่ด้วยความที่เค้ามีทัศนคติในเชิงลบไง ทำให้หน่องคบกะเค้าได้ไม่นานอ่ะจ๊ะ เพราะหน่องรู้สึกเหนื่อยจริงๆ กับการที่พยายามทำให้เค้ามีทัศนคติในเชิงบวกให้ได้ ในที่สุดคนดีก็ต้องแพ้พ่ายไปเอง อิอิ

แล้วรีฟอยากรู้ไหมจ๊ะ ว่าแรงดึงดูดอะไรที่ทำให้หน่องกะรีฟเป็นเพื่อนกัน
อย่างแรก คงเป็นเรื่องที่เราชอบแมวเหมือนกันอ่ะจ๊ะ แล้วพอหน่องได้เข้ามาอ่านบล็อกของรีฟ มันเหมือนมีแรงดึงดูดนะ คงเป็นเพราะว่ารีฟมีความคิดในแง่บวกด้วยไง นี่แหล่ะคือแรงดึงดูดระหว่างหน่องกะรีฟ

แล้วรีฟหล่ะจ๊ะ บอกหน่องถึงแรงดึงดูดที่รีฟมีต่อหน่องได้อ่ะเปล่าจ๊ะ ...อยากรู้อ่ะจ๊ะ

แอบมาเปิดกล่อง Happyboxคะ


ชอบบล็อกนี้จัง บีจีสวยคะ เพลงเพราะ รูปที่เอามาลงก็น่ารัก...เนื้อหาสาระที่เขียนก็น่ารัก มีสาระดี


ไม่รู้ว่า จขบ. กะลังอยู่ในอารมณ์ของความรักหรือปล่าวเอย

น้ำว่าไม่แปลกหรอกที่คนเราจะโดนแรงดึงดูดนะบังรีฟฟ เพราะเมื่อคนเราเกิดบางเวลาที่เหงา เศร้า จะทำให้ต้องการเพื่อนต้องการกำลังใจ และเมื่อคุยกับใครสักคนแล้วได้ในสิ่งที่ต้องการ คุยกันถูกคอ ไม่ว่าคนๆนั้นจะเคยเห็นน่าค่าตากันมาก่อนหรือไม่เคยเห็นน่าเราก็สามารถคุยกันได้ตลอดนะ เพราะคำว่า "เพื่อน" ไม่มีพรมแดนอีกแล้วในปัจจุบัน ที่เทคโนโลยีทันสมัยยิ่งขึ้น อยากบอกว่า สิ่งที่บังรีฟฟให้เข้ามาอ่านสร้างรอยยิ้มให้น้ำมากเลยนะ ขอบคุณมากค่ะที่ส่งเมล์นี้ให้น้ำ น้ำขอให้บทความของบังรีฟฟสามารถสร้างรอยยิ้มและกำลังใจให้กับทุกคนที่เข้ามาเยี่ยมชมและขอให้มีคนเข้ามาเยี่ยมชมเยอะๆนะ ไปแระๆ บะบายยย อิอิ

หลังจากที่หายหน้าไปนานกลับมาอีกครั้งก็พบว่าลุงรีฟก็มีมุมอะไรที่แปลกน่าดูน่าประหลาดใจ
ตองก็อ่านแล้วอ่ะนะ ไม่รู้ว่าอะไรเป็นแรงจูงใจให้ทำแรงดึงดูดนี้ แต่ว่ามันก็น่ารักดี คล้ายกับนิยามของนิยาย ซึ่งอ่านแล้วยิ้มได้ไม่ต้องเครียดอ่านแล้วมองตัวเองมันก็อาจจะไม่มีแล้วในสมัยนี้แต่การจินตนาการนี่ดีนะ ทำให้มีความสุขดี และจุดเริ่มต้นที่นับจากหนึ่งถึงล้านอ่ะ ตองว่าป่านนี้ลุงรีฟคงล้านปแล้วแน่ๆเลย สุดท้ายตองปลื้มนะ (น่ารักดี)

"แรงดึงดูดใจ" สำหรับคนบางคนอาจเป็นเรื่องง่ายที่รักษาระยะของแรงดึงดูดรัหว่างกันได้ดี ไม่ใกล้ แต่ก้อไม่ไกลจนเกินไป แต่สำหรับคนอีกหลายคนอาจเป็นเรื่องที่ยากกว่าที่จะเข้ากันได้ อะไรมากไปก้อลดหน่อย อะไรน้อยไปก้อเพิ่มหน่อย ค่อยๆปรับตัวกันทีละนิดเพื่อที่แรงดึงดูดจะได้ไม่ใกล้จนผลักกัน หรือไกลจนเกินกว่าจะดึงดูดกัน ว่ามะค่ะ^^ งิงิ อย่าลืมรักษาระยะห่างของคนใกล้ๆตัวให้ดีนะค่ะ อย่าปล่อยให้เค้าลืมไปล่ะว่ายังมีคุณ!!

มาเม้นให้พี่รีฟและน๊า อิอิ มันยาวมากมายเลยอะ อ่านแล้ว งง อิอิ แต่น่าสนใจดีนะค่ะ

ไข่มุก อันดามัน :
ทุกสิ่งมีแรงดึกดูดในตัวมันเอง น่าดีใจที่หญิงไม่ได้มองว่าแรงดึงดูดจำกัดอยู่แค่คนรัก แรงดึงดูดส่งผลไปถึงคนต่างๆรอบๆตัวเราอย่างพ่อ แม่ พี่ น้อง เพื่อน ครู และคนทั่วไปได้ด้วย
และมันจะดีมากๆถ้าเราสามารถรักษาความรู้สึกที่ดีกับทุกคนไว้ได้

viva :
แวะเข้ามาได้ตลอดเลยจ๊ะวีว่าร์ ดีใจจังที่รู้สึกดี

nu_nong :
แรงดึงดูดของหน่อง คือ การที่หน่องเปิดใจยอมรับสิ่งใหม่ๆ และไม่ยึดอยู่กับความเศร้าโศกเสียใจ ความผิดหวัง รีฟรู้สึกดีกับคนที่มองไปข้างหน้าอย่างมีความหวังนะ สิ่งที่ผ่านมา เราก็นำมันมาเป็นประสบการณ์ เวลาที่ผ่านเรื่องแย่ๆมาได้ เราก็จะโตขึ้นอีกหน่อยนึง ตอนนี้หน่องก็โตขึ้นมาจากเดิมมากแล้ว อย่าลืมให้กำลังใจใครก็ตามที่กำลังผ่านจุดนั้นด้วยนะครับ

GingerFever :
รีฟชอบเค้กที่คุณทำมากเลยนะ ผู้ช่วยก็น่ารัก บางทีรีฟก็คิดว่า Blog ก็คือเค้กชิ้นนึงเหมือนกัน มีหลายรสชาดให้เราได้ลิ้มลอง เป็นอาหารสมองรูปแบบหนึ่งที่บรรจุไว้ซึ่งความผูกพัน ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมนะครับ

แพนด้า ก๊าบบบบ :
น้องน้ำ งานยังเยอะอยู่ใช่ไหม ไม่ได้คุยกันเลยนะ ช่วงเวลายุ่งๆกับการเรียนแบบนี้ น้ำคงอยากได้กำลังใจเยอะๆใช่ไหมล่ะ บังรีฟรู้นะว่า น้ำต้องได้กำลังใจอย่างล้นหลามจากเพื่อนแน่ๆ เพราะแรงดึงดูดจากการพูดที่น้ำสร้างไว้ ทำให้ใครหลายคนรู้สึกดีมากๆเลย

หลานตอง :
น้องตองจะเรียกพี่รีฟว่า"พี่"ได้ไหมเนี่ย เรียก"ลุง"แบบนี้เสียเครดิตหมด อายุห่างกันไม่เกิน 7 ปีเลยนา พี่รีฟไม่หายไปไหนนะ เห็นตองทุกครั้งที่ออนเอ็มแหละ แล้วพี่รีฟก็ยังไม่ล้านด้วย เส้นผมยังพอมีน่า การที่ตองมีเพื่อนและใครหลายคนอยู่รอบตัว นั่นก็แสดงว่ายังมีแรงดึงดูดอยู่นั่นแหละครับ แรงดึงดูดมันไม่จำกัดวัยจ๊ะ

๐รักคือ๐ :
ตอนนี้พี่รีฟก็กำลังพยายามรักษาระยะห่างอยู่จ๊ะน้ำ ใครหนีออก พี่รีฟเดินเข้าหาดีไหม? ความคิดน้ำดีจังนะ ว่าแต่คนชื่อน้ำที่พี่รีฟรู้จักนี่เยอะจัง เฉพาะ 24 ความเห็นที่ผ่านมา ก็มีคนชื่อน้ำแล้ว 4 คน

Genie :
น้องเอ๋คงไม่ชอบอ่านอะไรยาวๆ งั้นพี่รีฟสรุปให้ก็ได้ว่า ทั้งหมดคือ ความรู้สึกดีดีจ๊ะ อิอิ ขอบคุณที่มาเยี่ยมนะ

จู๊บบบ ส์ น่าร๊ากกก จังค่ะ

เอ่อ ว่าแต่น้ำจิ้มไส้กรอกที่ว่านั่นเป็นยังงัยค่ะ
ได้ยินแลเวซักอยากลอง อิอิ

เคยมั้ย?ที่ เวลาได้คุย หรือว่าเจอใครคนหนึ่งแล้วรู้สึกเหมือนว่า เรารู้จักกันมานานหรือ แค่เห็นหน้าก็ถูกชะตาแล้ว ทั้งๆที่เพิ่งได้เจอ หรือได้คุยกัน นั่นอาจ เป็นแรงจูงใจ แรงดึงดูด อย่างหนึ่งที่ ทำให้ความสัมพันธ์ ดีๆๆเกิดขึ้น ทำให้อยากทำความรู้จักขึ้นมา การที่ใช้ชีวิตอยู่คนเดียวมาตลอด บางทีที่ได้มีคนมาเติมเต็ม เป็นเพื่อนที่แต่งแต้มสีสันต์ให้กับชีวิตเรา นี่เป็นอะไรที่ดีนะ แต่ทุกคนก็ย่อมมีทางที่ต้องเดินของแต่ละคน ซึ่งบางทีเราเผลอนึกไปว่า เราเดินอยู่ข้างๆๆกันมา ช่วยกันประคับประครองกันมา แต่ลืมมองไปว่าทางที่เราเดินอยู่นะ มันเป็นเส้นขนาน เราทั้ง 2 เดินอยู่ข้างๆกันก็จริง แต่ เรา2 คนเดินอยู่บนเส้นขนานที่ไม่สามารถจะมาบรรจบกันได้เราเดินกันมานานจนคนใดคนหนึ่งรู้สึกว่า เหนื่อยแล้ว อยากพัก ไม่อยากเดินต่อ แล้วเราจะรู้สึกอย่างไรที่ต้องเดินต่อไปคนเดียว เดินทั้งๆที่หมดซึ่งเรี่ยวแรง อ่อนล้าเต็มที ทั้งๆๆที่ก่อนหน้านี้ เราก็รู้สึกเหนื่อย อยากที่จะหยุด เราเคยที่จะหยุดเพราะคิดว่า แค่เราคนคนเดียว หายไปคงไม่มีผลเขาคงไม่รู้สึกอะไร แต่ครั้งนั้นเขาถามเรากลับมาว่า “แค่คนคนเดียว” สุดท้ายเราก็ทนที่จะเดินร่วมทางไปกะเขา เดินไปทั้งๆๆที่เหนื่อย เดินต่อไปเพื่อที่ให้เห็นวันที่เขาเดินจากเราไป เราเข้าใจ ความอดทนของคนมันต่างกัน แต่ทางข้างหน้ามันอีกยาวไกลเราต้องเดินต่อไปแม้ต้องเดินอย่างโดดเดียวก็ตาม ช่วงแรกเราอาจจะตั้งหลักไม่ทัน อาจโอนเอน ล้มไปบ้างตามแรงโน้มถ่วงของโลก แต่ตอนนี้เรายืนขึ้นได้แล้ว และสามารถเดินต่อไปได้อย่างมีความสุขจากสิ่งข้างๆๆทางที่เราเดิน เราเคยขอบคุณคนบนฟ้าที่ได้ส่งใครคนหนึ่งมาให้เราทำให้เรามีความสุข ถึงแม้เขาจะเดินไปแล้วเราก็ไม่เคยโทษคนบนฟ้าที่ทำให้เราได้มารู้จักกันเราต้องขอบคุณ ขอบคุณมากๆๆด้วย ที่ทำให้เราเข้มแข็งขึ้น เราสามารถเลือกได้ที่จะอยู่กับสุข หรือทุกข์เพราะว่าทุกอย่างขึ้นอยู่ที่ตัวเรามีความสุขก็เกิดที่ตัวเรา มีความทุกข์ก็เกิดที่ตัวเรา เขาไม่ได้มารับรู้ ขอแค่อยู่ที่ปัจจุบัน อดีตมันผ่านไปแล้วไม่สามารถแก้ไขอะไรได้ อนาคตมันยังมาไม่ถึง อย่าเพิ่งไปทุกข์กับมัน อยู่กับปัจจุบันนะดีที่สุด แล้วเราก็สามารถคุยกันได้อย่างปกติ มีคนบอกว่า "ความทุกข์ ความเหงา ความเศร้า มันเหมือนแขกที่มาเยี่ยมเยียน เรา พวกนี้อยู่กับเราไม่นานหรอก เดี๋ยวก็จากไป”อย่าไปจมอยู่กะพวกนั้น
สถานที่บางที่ อาจเป็นแรงดึงดูด ทำให้เรานึกถึงเรื่องราวต่างๆที่ผ่านมา ซึ่งบางทีอาจทำให้เรารู้สึกดีหรือแย่ไปเลยก็ได้ มีคนมาร้องไห้กับเราเขาบอกว่าเวลาที่ผ่านสถานที่เดิมๆมันทำให้เราคิดถึงแต่เรื่องเดิมๆ ว่ามันคงไม่มีวันนั้นแล้ว แต่เราเลือกได้นี่ที่จะมองในรูปแบบไหน รู้มั้ย? ตอนนี้เรานะถ้าผ่านสถานที่เรามีอดีต เราเลือกที่จะคิดถึงเรื่องราวเดิมๆที่ทำให้เรามีความสุขกับมันแค่นี้เราก็มีรอยยิ้ม แล้ว แทนที่เราจะไปคร่ำครวญถึงมันว่าคงไม่มีวันที่จะเหมือนเดิมอีกแล้ว
รอยยิ้ม*_______* กับ น้ำตา เราเลือกได้ลองดู
ยิ้มให้เค้า ที่ถึงจะไม่ได้ให้ใจเรามา
แต่ก็ยังได้รับหัวใจเราไป…
ยิ้มให้กับโชคชะตา ที่ถึงแม้จะไม่ได้ทำให้เรารักกัน
แต่ก็ยังทำให้เราได้รู้จักกัน…
ดีใจนะที่ได้รู้จัก เธอ
------------------------------------------------------
ความรักเป็น"แรงดึงดูด"ทางใจอย่างหนึ่ง เมื่อคุณรักใคร แปลว่าคุณคิดถึงเขาในทางที่ดี และคุณก็ไม่รังเกียจที่จะคิดถึงเขาก่อนคิดถึงตัวเอง แต่บางครั้งคุณก็อาจสับสนได้ว่าทำไมจึงรักเขา ทั้งที่เขาร้ายกับคุณขนาดนั้น ( ดังตฤณ)

เคยรู้สึกเหมือนกันว่า ทั้ง ๆที่มันเป็นเส้นขนาน ไม่มีทางมาบรรจบกันได้ แต่ก็ยินดีและเลือกเดินทางนั้น เหนื่อยบ้าง ท้อบ้าง งอแงบ้างย่อมเป็นเรื่องธรรมดา แต่ก็ยังเลือกที่จะเดินทางนั้นอยู่ดี เพราะว่าอย่างน้อย เราก็ได้เลือกทางของเราเอง ทั้ง ๆ ที่ไม่รู้ด้วยซ้ำไปว่ามันจะไปจบที่ตรงไหน เมื่อไหร่จะถึงจุดหมาย แต่ที่สุดแล้วเพราะความรักจากหัวใจตัวเองทำให้เราเลือกเดินทางนั้น อย่างน้อยที่สุดเราก็ได้รู้จักกับความรักในที่คนอื่นคงไม่มีทางรุ้จักความรักในแบบที่ฉันเป็น...

แค่ได้เดินทางด้วยความรัก แม้จะเป็นทางที่ไม่ควรเดิน แต่มันก็คุ้มแล้วกับชีวิต โดยที่ไม่จำเป็นต้องรู้ด้วยซ้ำว่ามันจะไปจบตรงไหน...และขอยืนยันได้ว่ามันไม่ใช่ความอ่อนแอเลยสักนิด แต่มันเป็นความกล้าหาญต่างหากที่ได้เดินทางตามใจตัวเอง

สวัสดีค่ะ ผู้ชายขี้อายในสายลม

แหมแค่ชื่อคุณก็ช่างพริ้วไหวในสายลมจริงๆ
ตอนเข้ามาอ่านตอนแรก ทำให้คิดถึง
ขนม ฮานามิ คิดถึงวงทีโบน
อ่านสักหน่อยก็ คิดถึงท้องฟ้า ท้องทะเล

จนมาถึงคำถามว่ามีเรื่องราวที่เป็นแรงดึงดูดไหม
ไม่รู้สิ เท่าที่รู้มาพ่อแม่บางคนอาจไม่ได้รักกันมาก่อน แต่ก็มีลูกด้วยกันดูแลลูกๆ ต้องรับผิดชอบ
พอแก่ชราต่างก้ดูแลกันและกัน มันฝันแปรเป็นรักไปได้ ต่างกับคู่รักหนุ่มสาวบางคู่ที่รักกันสุดชีวิต
แต่งกันไม่ถึงครึ่งปีก็หย่า...

อะไรไม่รู้ที่เป็นคั่วบวก คั่วลบ ทำคนเราได้มาเจอกัน อาจเป็นดวงชะตาฟ้าเป็นผู้ขีดเส้นไว้ก็ได้
แต่จะเป็นเพราะแรงดึงดูดไหมไม่รู้ได้
แต่สุดท้ายปลายทางตัวเราเองนั่นหละ
ที่จะเป็นผู้ประคับประคอง
สัมพันธภาพของ มิตรแท้ หรือคู้รัก ให้ดำเนินผ่านไปด้วยดี.. เราต่างหากเป็นผู้กระทำ..

รีฟจ๋า.......ขอบคุณที่อุตส่าห์แวะไปบอกว่ามาเปิดจุดศูนย์กลางแรงโน้มถ่วงอยู่ที่นี่
ดูแล้วสดชื่นนะแต่ก็ยังมีความเหงาบางๆเกาะติดมาด้วย แม้มันจะเลือนลางแต่ก็ยังสัมผัสได้กับความเหงาที่มี ไม่เช่นนั้นคงไม่มีคำถามว่า ทำไม?
แรงดึงดูดเป็นคำที่แปลกๆนะแต่รีฟก็ให้ความหมายของคำว่าแรงดึงดูดได้ตรงดีค่ะ
อืม......ขอยกให้รีฟเป็นโลกใบหนึ่งที่มีความดี ความงามของความคิดเป็นแรงดึงดูดอันมีค่ามหาศาล ษาคงเป็นสรรพสิ่งหนึ่งที่ตกอยู่ในแรงดึงดูดนั้น คงต้องใช้แรงดึงดูดอภิมหาศาลที่จะทำให้ษาหลุดพ้นจากแรงดึงดูดนี้ไปได้ ซึ่งคงอีกนานสักเท่าไหร่นะที่จะถึงวันนั้น
ไม่มีแรงดึงดูดใดที่จะมีประสิทธิภาพและแสดงประสิทธิผลได้ชัดเจน เท่ากับแรงดึงดูดของพลังความงดงามแห่งมวลมนุษย์ที่มีความงามของจิตใจหรอกจ๊ะ
สำหรับษา.....เค้าคนนั้น....ไม่ใช่แรงดึงดูดแต่เป็นแรงโน้มถ่วงที่ษาไม่สามารถหลุดไปจากวงโคจรของเค้าได้ ไม่ว่าจะสุขมากถึงมากที่สุด หรือสุขน้อยถึงน้อยที่สุด เค้าก็ยังมานั่งข้างๆมีอ้อมแขนที่แข็งแรงไว้พักพิงยามไร้เรี่ยวแรง มีไหล่ซ้ายขวาไว้ให้พักศีรษะยามอ่อนล้า มีอกหนาๆอบอุ่นไว้ซุกยามเหน็บหนาว มีเสียงหวานๆไว้ให้กำลังใจยามเหงาๆ มีสายตาจริงใจไว้คอยปลอบขวัญยามท้อ เค้าทำเช่นนี้มานับปี สองปี สามปี และหลายๆปีมาแล้ว
แล้วใครกันหว่า....อ๋อ...เค้านั้นเอง...คนที่นั่งให้กำลังใจว่าเมื่อไหร่จะพิมพ์เสร็จซะที จิ้มดีดๆอยู่นั้นแหละ......แหมคิดไปพิมพ์ไปมันต้องใช้สมาธินะ
ในที่สุด...แรงดึงดูดของรีฟก็กลายเป็นแรงจูงใจให้ษาพิมพ์เสร็จจนได้
สรุป....บล๊อกนี้สดชื่นดีค่ะและที่สำคัญ ทำให้ษาได้มองเค้าคนนั้นของษาโดยไม่มีคำถามว่าทำไม??อีกต่อไป เพราะท้ายที่สุดแล้วแรงดึงดูดใดๆก็จบลงที่ทำให้ทุกคนมีความสุขมากถึงมากที่สุดหรือมีความสุขน้อยถึงน้อนที่สุด ก็เท่านั้น.
คิดถึงค่ะรีฟ

อยากจะกรี๊ดกร๊าดบอก จขบ.

ว่าบล๊อกสวยบาดใจสุด ๆ เลยค๊า

เราว่าจะเลิกตกแต่งแล้ว

มาเห็นบล๊อกนี้แล้ว

อยากแต่งอีกแล้วอ่ะ

แล้วจะแวะมาอีกค่ะ

petunia lover :
น้ำจิ้มไส้กรอกก็คล้ายน้ำจิ้มลูกชิ้นน่ะะครับ แต่ค่อนไปทางใสกว่า แล้วรสชาดก็ไม่เผ็ดเท่า ขึ้นอยู่กับคนทานนะครับ ว่าจะชอบแบบไหน คุณทำอาหารได้น่าทานมากๆเลย รูปก็สวย มองดูก็รู้ว่าอร่อย เมื่อวานนี้รีฟยังไม่มีเวลาไปซื้อทาน แต่ถ้าว่างเมื่อไหร่ ไส้กรอกข้าวเสร็จรีฟแน่ รับรอง

บันทึกของคนช่างฝัน :
สิ่งที่ผ่านไป รีฟรู้สึกดีกับมันเสมอเลยนะ คิดย้อนกลับไปก็มีความสุข เหมือนที่กุ้งบอก ถ้าเลือกที่จะจดจำ รีฟก็ขอจำเรื่องดีดี ที่ทำให้เรายิ้มและมีความสุข เหมือนที่กุ้งกำลังทำตอนนี้ไง ถ้ากุ้งบอกรีฟว่ามีความสุข รีฟก็มีความสุขกับกุ้งมากๆเลยล่ะ
...ความรักเป็น"แรงดึงดูด"ทางใจอย่างหนึ่ง เมื่อคุณรักใคร แปลว่าคุณคิดถึงเขาในทางที่ดี และคุณก็ไม่รังเกียจที่จะคิดถึงเขาก่อนคิดถึงตัวเอง....ชอบประโยคนี้จัง รีฟขอนะ

นกสีเทา :
แด่คนที่กล้าเลือกทางเดินของตัวเอง ตั้งแต่รู้จักกันมา โบว์ไม่เคยเปลี่ยนไปเลย มีคอนเซ็ปต์และธีมการดำเนินชีวิตเป็นของตัวเองดีมาก สิ่งที่โบว์พูดไว้..พูดอย่างไรโบว์ก็ทำอย่างนั้นจริงๆ แรงดึกดูดอย่างหนึ่งของโบว์ คือ ความเป็นตัวของตัวเองนี่แหละ

วีดวาด :
คุณฟังเพลงนี้แล้วนึกถึงฮานามิและทีโบน ก็แสดงว่าเราน่าจะรุ่นเดียวกันนะครับ อิอิ รีฟชอบท่อนกลางของเพลงนี้มาก (โอ้น้ำ....) รีฟเห็นด้วยที่คุณบอกว่า จะเป็นเพราะแรงดึงดูดหรือไม่ แต่สุดท้าย ตัวเรานั่นแหละที่จะเป็นผู้เลือก บางคนเลือกแต่ไม่กล้าเดินไปตามทางนั้น แต่สำหรับบางคน เลือกและกล้าที่จะมุ่งไป บทสรุปจะเป็นยังไงไม่รู้ สำหรับรีฟ ขอให้ปลายทางของทุกคนคือความสุขก็แล้วกัน

ปักษาสวรรค์ :
ในที่สุดษาก็ตามมาถูก หลังจากที่ไปหลงอยู่ใน Happy Box ซะ 1 วัน มาพร้อมกับถ้อยคำบรรยายที่สละสลวยอีกเช่นเคย บรรยายคนนั้นที่เป็นแรงดึงดูดของษาซะเห็นภาพเลย ผู้ชายอะไรนะ น่าอิจฉาจัง รับรู้ได้ด้วยนะว่า ษากำลังมีความสุข และสุขมากๆด้วย ขอให้อยู่ภายใต้แรงดึงดูดที่มีความสุขนี้ตลอดไปนะครับ แบ่งปันความสุขซึ่งกันและกันตลอดไปเลย

hi รีฟ เพลงเพราะดีนะ แต่ ลูกเล่นเยอะไปหน่อย
รวมรวม น่ารัก สวยดี แต่ว่า เวลาปานเอาเมาส์ชี้ มันจะเห็นกรอบให้เราคลิกตลอดนะ

แรงดึงดูดระหว่างมวล 2 ชนิด ความเข้มและทิศทางของแรงแปรผันไปกับระยะห่างของโมเลกุล
แรงดึงดูดของคุณและของคนที่คุณปลื้มคืออะไร?
คือสิ่งที่ตามองเห็นแค่เพียงภายนอก อันประกอบด้วยรูปร่างหน้าตา ลักษณะท่าทาง ไม่แค่เพียงสะดุดตา แต่สะดุดใจ คนนี้หรือเปล่านะที่เราส่งแรงดึงดูดไปแล้ว มวลของเราเท่ากัน เมื่อเท่ากันแล้วก็หมายความว่ามีโอกาสที่แรงดึงของฉัน สามารถดึงเธอมาให้เราสองรู้จักกัน ในทุกสถานะที่เราสองคนจะพัฒนา และต้องการจะให้เป็น
........เหมือนเราถูกแรงดึงดูดที่แวะมาเม้นท์ให้ใครคนหนึ่ง ที่แสนจะธรรมดา แต่เป็นคนพิเศษสำหรับเพื่อนๆคนพิเศษ(ไม่งอก ไม่ชิ้น ไม่เปื่อย ไม่แห้ง เพราะตอนนี้น้ำท่วม หุหุ)

แรงดึงดูดของบังรีฟเยี่ยมไปเลย..ป่านชอบจัง อิอิ ป่านก้อคงมีแรงดึงดูดอะไรบางอย่างที่ทำให้ได้รู้จักกับพี่ชายที่แสนดีอย่างบังรีฟ..จิงมั้ย

รับทราบค่ะรีฟ
หน่องไม่ค่อยว่างอัพบล็อกเลย
เพราะว่าตอนนี้มีติวหนังสือให้รุ่นน้องด้วย
พรุ่งนี้หน่องก็ต้องไปวัดกะแม่หล่ะจ๊ะ
ไว้วันจันทร์ค่อยกลับมาอัพบล็อก
take care urself นะค่ะ
บายค่ะ

parn :
สาเหตุที่เอาเม้าส์ชี้แล้วเป็นกรอบ เพราะมันเป็นคำสั่งเฟลชน่ะครับ เอาเมาส์คลิกแล้วกรอบจะหายไปเอง ขอบคุณที่เข้ามาเยี่ยมชมนะปาน

เจ้าแห่งโชคชะตา :
ขอบคุณที่เข้ามากรี๊ดนะ รีฟจะแต่ง Blog ทุกครั้งที่เขียนเรื่องใหม่นะ มันจะได้ไม่จำเจ(เพราะเพื่อนบางคนเข้ามาเยี่ยมแต่ไม่ได้อ่านก็มี) คุณก็แต่งบ่อยๆสิครับ สนุกดีนะ

เจน( jint ) :
มาแบบแรงดึงดูดตามหลักวิชาการเลยนะครูน้องเจน ไม่สะดุดตาแต่สะดุดใจ...พี่รีฟน่ะไม่ธรรมดานะ เพราะพี่รีฟขี้อายไง อิอิ...น้ำท่วมเหรอครับ ขอให้น้ำลดมดกินปลาเร็วๆนะ

แอน :
บังเอิญว่ารีฟหยุดวันศุกร์น่ะครับ วันเดียวใน 1 สัปดาห์ เลยไม่มีหยุดสุดสัปดาห์ แต่มีวันหยุดก่อนวันสุดสัปดาห์แทน ขอบคุณที่แวะมาทักทายครับครับ

yahjang(หม้อดิน) :
ถ้าทนที่จะแอบรักข้างเดียวไม่ไหว ก็คงต้องรอจังหวะที่ทุกอย่างลงตัวแล้วบอกออกไปมั้งครับ รีฟไปเยี่ยมที่ Blog แล้วนะ ขอให้ความรักสมหวังจ๊ะ

ป่าน...เอง ( ยากูซ่า_เด็กแนว ) :
เพราะมีแรงดึงดูด เราถึงได้มารู้จักกันไง เพราะถ้าไม่มี เราคงแค่ทักทาย แล้วก็ห่างหายกันไป ไม่อยากคุยหรือแค่รู้สึกเฉยๆ ดีใจที่ได้รู้จักน้องป่านจ๊ะ

nu_nong :
งานเยอะชุกชุมจังเลยนะครับ แถมยังต้องไปวัดอีก หน่องเก่งภาษาเยอรมันใช่ไหม..รีฟเก่งภาษาไทย ไม่รู้จะพอสู้ได้รึเปล่า อิอิ กลับมาอัพ Blog เร็วๆนะ

สวัสดีจ้ารีฟ และสวัสดีทุกๆคนที่แวะเข้ามา ว่าไปก็คิดถึงเพื่อนเก่าๆ พี่ๆ น้องๆที่เคยรู้จักเนอะ เพราะทุกคนที่คิดถึงคือแรงดึงดูดไง อิอิ ก็ขอให้รีฟมีความสุขสมหวังแล้วกันน่ะ



เพื่อนกันตลอดไป

ชอบเพลงนี้ครับ

อ่านจบแล้วรู้สึกดีมากมาย
แต่ประโยคนี้ น่ากลัวมาก
>> ทำไมกระเทยหน้าโหดถึงได้แอบตามนายแบบรูปหล่อไปถึงบ้าน

แรงดึงดูดในตัวอิชั้นเหรอ ... ไม่รู้เหมือนกันอะจ๊ะ
คงเป็น ความไม่เรื่องมาก อะไรก็ได้ กระมัง
(แต่ขณะเดียวกัน มันก็เป็นสิ่งผลักดันได้นะ)
แรงดึงดูดในตัวเค้า ... ความที่เป็นตัวเค้านั่นแหละ

ขอบคุณที่ไปเยี่ยมบล๊อคค่ะ

น่ารักดีจ๊ะ ขอให้มีความสุข

เห็นด้วยกับประโยคที่ว่า "ทำไมคนสวยคู่กับคนขี้เหร่ " --->>> มีเยอะมากเลย ขนาดเจไปเห็นที่ไหนก็มีแต่ภาพนี้ให้เห็นบ่อยๆ แต่เจเชื่อว่าคนขี้เหร่คนนั้นไม่ใช่ข้อเสียอะไรหรอก แต่คนนั้นอาจมีเสน่ห์แฝงอยู่ในตัว นิสัยดีก็มี ไม่เจ้าชู้ (เพราะหน้าตาดีๆอาจทำให้ ญ ปวดใจเป็นเหมือนกันนะ) สุภาพบุรุษด้วย

เฮ้...สวยจัง อิอิ ไว้เราจะปรับปรุง blog เราบ้างแย้ว... ตอนนี้ บอกน้องๆ ทนลายตา และ ตาลายไปก่อน

ถึง รีฟ........และเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ทุกคน ในโลกแห่งจินตนาการใบนี้ ดีใจที่ได้เข้ามาทักทายทุกๆคนอีกครั้งนะคะ ด้วยแรงดึงดูดของผู้ชายขี้อายในสายลมคนนี้ หลังจากที่เข้าไปเกี่ยวเกี่ยวความรู้สึกอบอุ่น...อ่อนหวานในกล่องแห่งความสุขถึงสองครั้งสองครา แล้วก้อถูกแรงดึงดูดอันหนักหน่วงเหวี่ยงเข้ามาอีกครั้ง
สำหรับจ๋า ไม่มีแรงดึงดูดใดที่จะมีพลังเหนี่ยวรั้งและส่งผลต่อความรู้สึก ต่อการกระทำของมนุษย์ได้เท่ากับแรงดึงดูดของความรักอีกแล้ว ความรัก...ที่หลายต่อหลายคนรู้ถึงพลังของมันเป็นอย่างดี พลังแห่งความรัก สามารถที่จะสร้างโลกทั้งโลกได้ เฉกเช่นกัน..พลังแห่งรักก้อสามารถที่จะทำลายโลกทั้งโลกให้ย่อยยับได้ ขึ้นอยู่กับว่ามนุษย์จะใช้พลังนั้นไปในทางสร้างสรรค์หรือทำลาย
เมื่อห้วงจักรวาลหมุนให้เราได้พบกับใครบางคน คนที่ไม่ยอมโน้มถ่วงตามแรงดึงดูดของโลก หากแต่โน้มถ่วงมาตามแรงดึงดูดของความรัก..มาสู่เรา ณ เวลานั้น เราจะรู้สึกเหมือนมีพันธนาการหรือเยื่อใย / สายใยบางๆแต่เหนียวแน่น ที่ยึดเราไว้กับคนๆ นั้นไว้ทุกลมหายใจ ..นั่นคือความมหัศจรรย์ของแรงดึงดูดแห่งรัก
หวังว่าทุกคนในโลกที่สวยงามใบนี้ ต่างมีแรงดึงดูดที่เหมาะสม เมื่อถึงเวลาของแต่ละคนนะคะ เพราะเราไม่มีวันรู้ล่วงหน้าหรอกว่า ความรักจะเดินทางมาถึงเมื่อใด และใครคือคนที่เหวี่ยงแรงดึงดูดที่มีพลังมหาศาลนั้นมาวางไว้ข้างหน้าเรา
อาจเป็นเขา..ที่ยิ้มให้เราตอนประตูลิฟต์กำลังจะปิด(ถ้าขึ้น-ลงทุกวันก้อคอยสังเกตละกันนะ)
อาจเป็นเขา..ที่เดินสวนกับเราตอนข้ามถนน
อาจเป็นเขา..ที่ยืนหลบฝนในป้ายรถเมล์เดียวกับเราเมื่อวันก่อน (เน้นว่าต้องเป็นเพศตรงข้าม)
"โชคชะตา" หรือ "บุพเพสันนิวาส" น่าจะให้คำตอบได้ดีในเรื่องนี้
สำหรับจ๋า ...เป็นเขาผู้ที่ไม่เคยคิดฝันว่าจะได้เจอ เขา..ผู้ที่อยู่ดีๆ ก้อโผล่เข้ามาทักในเอ็มโดยไม่เคยรู้จักกันมาก่อน เขา..ผู้ที่เราไม่เคยใส่ใจที่จะทักทายตอบกลับสักครั้ง เขา..ผู้ที่เริ่มต้นจากคำที่มีความหมายและสวยงามคำหนึ่งในโลกของมวลมนุษย์ "มิตรภาพ" เขา..ผู้ที่ห่วงใยใส่ใจเราทุกเวลา เขา..ผู้ที่อยู่กันคนละมุมโลกและใช้ชีวิตที่แตกต่างกัน และแล้วอยู่ๆ โลกก้อหมุนให้เราได้เจอกัน พบกัน และ รักกัน และที่แปลกคือ เขา..ผู้ที่รักและหลงใหลกับเสน่ห์ของแมวเหมือนๆกับผู้ชายขี้อายในสายลมเช่นเดียวกัน
พลังแห่งรัก คือ พลังในการมีชีวิตอยู่
ชีวิตเดินทางตลอดเวลา
หัวใจก้อเหมือนกัน...
แต่ในขณะที่ชีวิตค้นหาอะไรต่อมิอะไรมากมาย
หัวใจกลับต้องการเพียงแค่คนคนหนึ่ง
คนที่ทำให้ชีวิต..มีความสุขกับการเดินทาง
และทำให้หัวใจ..ได้หยุดพัก
.....
ชีวิตของฉันยังคงเดินทางต่อไปเรื่อยเรื่อย
หากหัวใจ..ได้หยุดพักและเลิกแสวงหาแล้ว(พึงเนตร)

พิมพ์ไปเรื่อยเปื่อย กินพื้นที่มากมาย ขอหยุดแค่นี้ก่อนนะคะรีฟ คึดถึงทุกๆคนนะคะ ไว้จะเข้ามาทักทายใหม่คราวหน้า หากว่าใครได้พบกับใครคนนั้นแล้ว ขอจงกอดเขาไว้ให้แน่น และหมุนตามแรงดึงดูดไปพร้อมๆกัน แล้วชีวิตจะมีความสุขค่ะ ...จ๋า

(อ้อ ! ฝากขอบคุณไปถึงจีนและน้องหม่อนที่น่ารักด้วยนะคะ ที่ส่งเรื่องราวดีดีให้อ่านตลอดเวลา เอาไว้มีโอกาสคงได้คุยกันเหมือนเดิมนะคะ คิดถึงนะจีน น้องหม่อนด้วยพี่จ๋าคิดถึงนะจ๊ะ

รีฟอยากบอกว่า.......ทำไมคืนนี้รู้สึกง่วงแบบนี้เนี่ย ลืมตาไม่ขึ้นแล้ว ขอตัวไปนอนก่อนนะครับ เค้าบอกว่าเด็กดีต้องรีบเข้านอนนี่นา สำหรับความคิดเห็นตั้งแต่ 40 จนถึงปัจจุบัน ขอยกยอดไปตอบพรุ่งนี้นะครับ..ขืนตอบตอนนี้ได้มั่วแน่ๆ....(พิมพ์ไปหรี่ตาไป หาวไป)..คิดถึงทุกคนนะครับ ฝันดี...

วันนี้เป็นไรไม่รู้? อยู่ๆๆก็นึกถึงคำพูดของคนคนหนึ่งขึ้นมาระหว่างนั่งอยู่บนรถทัวร์
"ถึงห้องหรือยัง","เหนื่อยมั้ยวันนี้" เฮ้ย!ความคิดคนเรา บางทีทำให้นึกถึง คำที่เขาว่า "ความทรงจำทำร้ายเราได้มากกว่าความฝัน" อาจเป็นบางเสี้ยวมั้งที่รู้สึกหว้าเหว่นะ แต่ก็แค่ความคิดที่มันแว๊บเข้ามาชั่วครู่ ไม่เป็นไรแล้วหล่ะ ได้กอดตัวเองก็รู้สึกดีขึ้นแล้ว แค่ขำขำกะตัวเองนะ...
เราจำเป็นต้องกอดตัวเองบ้าง..
แม้ในวันที่มีผู้คนมากมายรายล้อม
แต่รู้สึกว่าหัวใจเหงา และคล้ายๆไม่มีใครให้หัวใจอุ่น
นั่นคือสัญญาณเตือนว่า...
ถึงเวลาที่เราจำเป็นต้องกอดตัวเองเสียบ้าง
กอดตัวเองก่อนที่น้ำตาจะไหล และหัวใจกลายเป็นก้อนหิน
เมื่อฤดูที่เหงาพัดผ่านไป..
หัวใจเราจะอุ่น และพร้อมสำหรับการเริ่มต้นอีกครั้ง
แม้ว่าจะเป็นการเริ่มต้นที่มีแต่เราเพียงลำพังก็ตาม..
กอดตัวเองไว้ให้พออุ่น...

คุณ "นกสีเทา" ครั้งหนึ่งเราเคยเป็นอย่างคุณนะ
ยินดีและเลือกเดินทางนั้น เหนื่อยบ้าง ท้อบ้าง แต่ก็ยังเลือกที่จะเดินทางนั้นอยู่ดี เพราะว่าเราเลือกทางของเราเอง ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าจุดจบมันจะเป็นอย่างไร อยู่รอเพื่อถึงวันนั้น ทำให้ทุกอย่าง แค่ขอให้บอกมา หรือแม้บางทีไม่บอก เราก็จะทำให้ เพราะว่าสิ่งที่เราได้ทำมันเป็นความสุขของเรา สุขที่ได้ให้ เหมือนกะที่เขาว่า "คุณรักใคร แปลว่าคุณคิดถึงเขาในทางที่ดี และคุณก็ไม่รังเกียจที่จะคิดถึงเขาก่อนคิดถึงตัวเอง " แต่ก็อย่าลืมที่จะรักตัวเองบ้างนะ คิดถึงตัวเองบ้าง ไม่มีใครรักเราได้เท่ากับตัวเราเองใช่มั้ย? เราไม่ใช่คนที่มองโลกในแง่ลบ นะ เพียงแต่มองในสิ่งที่เป็นจริงน่ะ
บางที่การเจ็บปวดมันก็สอนอะไรเราได้หลายอย่าง อย่างน้อยก็ทำให้เราได้แกร่งขึ้นและทำให้เราสามารถเผชิญอยู่ในโลกนี้ได้ด้วยตัวเองอย่างมีความสุข ..
สำหรับคนที่มีความรักอยู่ บางครั้งคุณควรคิดย้อนกลับไปถึงคนที่เค้ารักและเป็นห่วงคุณบ้าง อย่าทำเหมือนความรู้สึกและสิ่งดีๆ ที่เค้าทำให้คุณไม่มีค่า ไม่มีความหมายอะไรเลย อย่าทำร้ายความรู้สึกของคนที่รักคุณ ดูแลความรู้สึกของคนข้างๆคุณบ้าง อย่าให้ความรู้สึกดีๆนั้นต้องจางหายไป หันกลับไปมอง ไปใส่ใจเค้าบ้าง
ก่อนที่เค้าจะจากคุณไป อย่าไม่มีเยื่อใย..
สำหรับคนที่กำลังเริ่มต้นกับความรักขอให้มีความสุขกับสิ่งที่คุณเลือก ดีใจด้วยนะ..

งึม งึม ทำไมเจอะเจอใครทีไร
อย่างกะขั้วเดียวกันตลอดเลยนะเรา
เจอะเป็นผลัก เจอเป็นถีบ
สงสัยคงจะหาขั้วตรงกันข้ามกันไม่เจอแล้วชาตินี้

อยากเป็นคนละขั้วกับเธอจัง แบบว่าขั้วเดียวกันผลักกันงัย ต้องคนละขั้วถึงจะคู่กัน แบบว่าถูกปลุกตอนเที่ยงคืนก่าๆมาฟังเสียงนกกระจอก นกฮูก นกกลางคืนทั้งหลาย คุยกันฟังไม่ได้สับ เลยตื่นมาหาปลากิน เจอแต่ปลาดาวอีกบล็อกนี้อ่ะ กำแท้ๆๆ หาสาวกินดีกว่า

ก้อไม่รู้ว่าจะเรียกว่าแรงดึงดูดใจได้หรือเปล่านะ
ถามว่าเกิดขึ้นตอนไหนก้อตอบไม่ได้เหมือนกัน
มารู้สึกตัวอีกทีมันก้อรู้สึกประทับใจและผูกพันกับเค้าเข้าไปแล้ว
ตลอดเวลารู้แต่เพียงว่าเค้าทำให้เรามีความสุข
ทำให้เรายิ้มและหัวเราะได้อย่างไม่เคอะเขิน
เวลาที่ได้อยู่ใกล้ๆ หรือได้พูดคุย รู้สึกอบอุ่นและปลอดภัย อย่างบอกไม่ถูก
แต่ก้อเคยคิดเหมือนกันนะว่าเอ...ทำไมนะ
เวลาที่เราท้อแท้และล้มลงอย่างไม่เป็นท่า ต้องเป็นเค้าซะแทบทุกครั้งที่ที่อยู่ข้างๆ เรา
คอยกุมมือเราผ่านความรู้สึก ไม่ว่าจะเพียงกุมมือไว้เฉยๆ เพื่อบอกเราว่า " เค้ายังอยู่ข้างๆ เรานะ "
หรือกระชับมือให้แน่นขึ้นเพื่อบอกเราว่า เค้าจะเป็นกำลังใจให้และจะค่อยๆ เดืนไปพร้อมๆกับเรา
มันเป็นความรู้สึกที่แบบว่า.....อะไรดีนะ
เอาเป็นว่ามัน Ok...ซึ้งเลย ละกัน

โดนลากมาอีกแล้ว คร๊าฟ บอกว่าเรื่องใหม่ๆๆๆๆ ก้อเพลงเพราะดีคร๊าฟ สไตล์ ผู้ชายขี้อาย ช่วงนี้อากาศภาคเหนือเริ่ม เย็นๆ แล้วหนาวแล้ว ไว้มาเที่ยวนะว่าที่น้องเขย อากาศดีมาก ประมาณเดือน พ.ย.-ประมาณ ก.พ. อ่ะคร๊าฟ ไปดูแม่คะนิ้งที่ดอยอินทนนท์กัน กำ เค้าให้มาเม้นต์เราดันมาชวนเที่ยว

ทะเลใจ :
สวัสดีจ๊ะทิพย์ คราวนี้ทิพย์มาคอมเม้นต์มากว่า Blog ก่อนนะ แสดงว่าอารมณ์คิดถึงเพื่อนเก่ามีมากจริงๆ เพื่อนคนไหนเหรอที่ทิพย์คิดถึงมากๆ...คราวถัดไปเอ่ยชื่อด้วยสิ รีฟจะได้ช่วยบอกต่อให้เค้าปลื้มกัน

ปลายเทียน :
รีฟก็ชอบเพลงนี้ครับ ชื่อเพลง "แรงดึงดูด" (ที่มาของบล็อก) ของ T-BONE

J-Nap :
คนขี้เหร่เป็นที่พักใจสำหรับคนอกหักบางคนมั้งครับ
เป็นคนที่เรามั่นใจได้ระดับหนึ่งว่าน่าจะไม่เจ้าชู้
อย่างน้อยๆ ถ้าเราชอบคนขี้เหร่ ก็แสดงว่าเรามองข้ามสิ่งที่เรียกว่า "เปลือก" ได้แล้ว(หล่อๆสวยๆนิสัยดีดีก็มีนะ แต่หายากหน่อย) ยินดีที่ได้รู้จักนะครับเจ

enuging :
คุณกิ่งเป็นคนชอบทำตัวแบบสบายๆ ไม่เรื่องมากใช่ไหมล่ะ ขอบคุณมากๆที่อ่านแล้วรู้สึกดี เพราะตอนรีฟเขียน ตั้งใจว่า เพื่อนๆอ่านเสร็จแล้วจะมีความรู้สึกแบบนั้น แต่ถ้าอ่านจบแล้วเครียดนี่ รีฟคงต้องพิจารณาตัวเองบ้างแล้ว อิอิ ....ลืมบอกไปว่า รีฟก็ชอบ สบายๆเหมือนกัน

อ้อ :
ขอบคุณที่มาเยี่ยม Blog นะอ้อ ว่าแต่...อ้อไหนล่ะครับ คนชื่ออ้อที่รีฟรู้จักในเน็ตนี่...มี 3 คนแนะ แต่ขอเดาว่าเป็นเพื่อนใหม่ที่ไม่เคยได้คุยแล้วบังเอิญแวะผ่านมาแน่ๆเลย ยินดีต้อนรับครับ

A TU CORAZON :
Blog ของคุณสวยดีครับ ถ้ารู้สึกว่ามันตาลายก็เปลี่ยนฉากหลังให้ใหญ่ขึ้นได้นะ ตอนนี้ใช้ภาพเล็ก พอมาเป็นBackgroung มันเลยซ้อนหลายภาพ
...วันนี้ยังเป็นเจ้าสาวที่กลัวฝนอยู่อีกรึเปล่าครับ ถ้าใช่ฟังท่อนนี้นะ "อย่ากลัวฝน เพราะฝนนั้นเย็นฉ่ำ" อิอิ


เญย์_ชาน์ :
แรงดึงดูด "แห่งรัก" ใช่ไหมจ๊ะจ๋า เพราะมีคำคำนี้แหละที่ทำให้คนสองคนรู้สึกผูกพันกัน ดีจังที่มีทั้ง Happy Box และแรงดึงดูด ทำให้รีฟได้รับรู้ความรู้สึกของเพื่อนๆ ได้รู้ถึงใครสักคนที่จ๋ารู้สึกดีดี ---***"(อ้อ ! ฝากขอบคุณไปถึงจีนและน้องหม่อนที่น่ารักด้วยนะคะ ที่ส่งเรื่องราวดีดีให้อ่านตลอดเวลา เอาไว้มีโอกาสคงได้คุยกันเหมือนเดิมนะคะ คิดถึงนะจีน น้องหม่อนด้วยพี่จ๋าคิดถึงนะจ๊ะ )"*** พี่จ๋าฝากมานะจีน+หม่อน รับทราบด้วยนะครับ
(รู้ไหม รีฟอยากให้จ๊ะจ๋าเข้ามาคอมเม้นต์มากๆเลย แต่ไม่รู้จะติดต่อยังไง(เพราะคนอื่นๆในช่วงที่รีฟไม่ได้เข้าร้าน รีฟก็ส่งเมล์ไปบอก ยังไงจ๊ะจ๋าก็เข้ามาบ่อยๆนะครับ))

บันทึกของคนช่างฝัน :
รักตัวเองให้มากๆนะกุ้ง คิดถึงตัวเอง ทำเพื่อตัวเอง ให้ตัวเองมีความสุขมากๆ ถ้าจะรักใคร อย่าเดินตาม แต่ให้เดินไปด้วยกัน จับมือกันไป...อยากให้กุ้งมีความสุข อยากให้กุ้งมีรอยยิ้ม บอกกุ้งแบบนี้และก็รู้สึกแบบนี้จริงๆ

ปริศนาไร้นาม :
ไปถีบเค้าทำไมล่ะครับ บางที...ต่อไปในอนาคต เค้าอาจเป็นคนนั้นที่เราตามหาก็ได้นะ
แต่ยังไงก็อย่าหมดหวังนะครับ พี่แอมคนที่เชื่อในทางเดินแห่งรักเค้าบอกว่า "แล้วฉันก็เดินทางต่อไป เพราะฉันไม่เจอใครอย่างนั้น และฉันมั่นใจ ว่าเขานั้นมีตัวตน"

กะเต็นบ้านทุ่ง :
เป็นนกกะเต็นต้องกินปลาสิครับ หาสาวกินแล้วอิ่มท้องเหรอ โดนดูดเข้ามาคอมเม้นต์ซะตี 1 รบกวนเวลานอนไหมนั่น หรือเป็นนกกะเต็นพันธุ์หมีแพนด้า อิอิ

ไม้บรรทัดของความรู้สึก :
เค้าคนนั้นเป็นใครนะ บอกรีฟบ้าง แอบกระซิบๆข้างหูให้รู้ก็ได้ รับรองไม่บอกใคร ดีจังเลยนะ มีคนจับมือ คอยอยู่ข้างๆ แถมเดินกันไปอีกต่างหาก มันเป็นความรู้สึกที่แบบว่า.....แบบว่าอะไรล่ะครับคุณไม้บรรทัด ให้ลุ้นอีกแล้วนะ ขอให้เดินจับมือกันไปนานๆเลยนะครับ มีความรู้สึกดีดีแบบนี้ รักษามันไว้ให้ดีนะครับ ดูแลซึ่งกันและกันเลย(พี่จ๋าฝากความคิดถึงมา ได้รับรึยังครับ)

ปาร์แมนคร๊าฟผม :
นี่ตกลงมาด้วยแรงลากเหรอครับ คิดว่าเพราะแรงดึงดูดซะอีก ถ้าคนฟังชอบเพลงนี้ คนคัดเพลงก็ต้องยิ้มสินะครับ...ไปเชียงใหม่ได้ก็ดีสินะ อยากไปมากๆ ไกด์ก็มีแล้ว ที่พักก็คงหาไม่อยาก แต่โอกาสนี่สิ เมื่อไหร่ดีนะ คุณพี่เขย เอ๊ย ปาร์แมนเรียกผมว่า น้องเขยอีกแล้ว เดี๋ยวเรตติ้งตกหมดนะ อิอิ (ว่าแต่คนชวนเนี่ยมีที่พัก+ไกด์ให้ใช่ไหมล่า)

ถึง..ผู้ชายขี้ลืม (ขี้อาย ) ในสายลม
ข้อความที่ Comment ขอไม่บอกละกันว่าเค้าคือใคร
ถ้าเค้าและเธอคนนั้นได้เข้ามาอ่าน
และยังจำได้ว่าตอนนี้ได้กุมมือเล็กๆ ที่เปื้อนผุ่นของใครคนนึงไว้
คิดว่าเค้าและเธอคงจะรู้ได้โดยไม่ต้องมีคำบรรยายใดๆ
ถึง...เญย์_ชาน์ ผู้น่ารัก
ขอบคุณสำหรับความคิดถึงและมิตร
ขอน้อมรับด้วยใจและจะกอดความคิดถึงและมิตรภาพไว้ด้วยสองมือเปล่าให้แน่นที่สุด
คิดถึงเช่นกัน แล้วฉันจะกลับไปหาเธอนะ

แรงดึงดูดที่ทำให้คน2คนได้รู้จักกัน รักกัน เป็นเพื่อนกัน และก็เป็นพี่น้องกัน ขอถามเจ้าของเว็บหน่อยนะคะ แล้วอะไรทำให้แรงดึงดูดผลักออกจากกันล่ะ นอกจากขั้วที่ต่างกันคะ ประมาณว่าเลิกคบกันอ่ะค่ะ ..ไม่ได้ต้องการคำตอบหรอกค่ะ ถามไปงั้นๆแหล่ะ ... แค่สงสัย

ชอบเพลงนี้จังเลยแฮะ ^^

แต่ยังไม่ไปดึงดูดใครเข้าซักที 555+

ขอบคุณมากนะรีฟ...อยากบอกว่าตอนนี้เรามีความสุขดี มีรอยยิ้ม มีเสียงหัวเราะ และไม่มีน้ำตาเลย หลังจากที่เสียมันไปมากแล้ว ขอบคุณมากนะสำหรับความหวังดีความห่วงใยที่มีให้กันมา อาจมีบ้างที่บางทีแอบเผลอคิดถึงใครคนหนึ่ง แต่เราก็มีความสุขนะ เรานะแข็งแรงขึ้นมากนะรีฟ แกร่งขึ้นด้วย เพราะตอนนี้เราอยู่กับปัจจุบันน่ะ อยู่กับความจริงไม่ใช่ความเพ้อฝันละคิดไปเองอย่างแต่ก่อนแล้ว และไม่ยึดติดอะไรอีก การเจ็บปวดนี่สอนอะไรเราได้หลายอย่างเลยละ เผอิญเรานะเจอแนวทางบางอย่างที่ให้เรามองเห็นความจริงนะ และทำให้เรายิ้มได้กับสิ่งที่ทำให้เราเป็นทุกข์นะ แต่ก่อนเคยคิดว่า เราจะคุยกับคนนั้นได้อีกมั้ย? แต่จริงๆแล้วเราก็คุยได้อย่างสบายใจและก็ไม่ได้เสียใจอะไรเลยกะสิ่งที่ผ่านมาตอนนี้เรามีความสุขอย่างแท้จริงแล้วรีฟ ขอบคุณนะที่อยากให้เรามีความสุข ขอบคุณนะที่อยากให้เรามีรอยยิ้ม ขอบคุณมากนะรีฟ...

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด!!! ถูกจายยยยยยย
คุงพี่รีฟหาเท่หนายมาเนี่ยยยยย (หรือว่าคิดเอาเอง)
เดี๊ยวจองคุงพี่ชารีฟเปงผู้คุมความคิดสักวันสองวันให้มันคิดได้แบบนี้ อิอิ คุงพี่ถามว่าแรงดึงดูดของหนูและของคนที่หนูปลื้มคืออะไรงั้นหรอ... อ้า..คิดก่องนะคุงพี่ ตอบยากหน่อย เอาเป็นว่าไว้ค่อยอธิบายคราวหลังละกานนนนนน พอดีสมองคิดม่ายออก สมองตื้อหมดเรยอ่ะ (เพราะไรรู้ป่าววว... พอดีกะลังคิดถึงครายบางคนอยู่((คนๆนั้นคือ...คนที่กะลางดูจายกานอยุ่ กร๊ากกกก)) อิอิ ไว้จะบอกทีหลังละกานนนนในเพิร์ทนะหรือไม่ก้อเอ็มถ้าเจอกะคุงพี่ชารีฟนะคร้า อิอิ หนูปายก่องนะ คุงแม่ให้ไปอาบน้ำระ อิอิ บ๊ายบายยยยยยย (อย่าลืมทวดคำตอบของคำถามของคุงพี่ชารีฟหล่ะ)

ไม้บรรทัดของความรู้สึก :
มาว่ารีฟขี้ลืมซะอีก ตอนนี้ไม่รู้ไม้บรรทัดของคุณเป็นวัสดุอะไร ทำจากไม้ไผ่ พลาสติกหรือว่าเหล็กครับ วันนี้เป็นวันจันทร์นี่นา ชอบไม่ใช่เหรอ เป็นไงบ้างล่ะครับ ทำงานด้วยความสนุกเลยใช่ไหม อิอิ รู้นะว่ากทม.ฝนตกอีกแล้ว อย่าลืมเสื้อกันหนาวล่ะ เวลาฝนตกแล้วอากาศเย็น~~~~~~

Little_Fring :
"ถามเจ้าของเว็บหน่อยนะคะ แล้วอะไรทำให้แรงดึงดูดผลักออกจากกันล่ะ ....ไม่ได้ต้องการคำตอบหรอกค่ะ ถามไปงั้นๆแหล่ะ ... แค่สงสัย" แล้วรีฟจะตอบดีไหมล่ะครับ แต่ถามแล้วก็คันปากอยากบอกนะ เอาเป็นว่าแอบตอบก็แล้วกันนะ
การที่คนเราผลักออกจากกันก็คงแบ่งได้3อย่างนี้มั้งครับ---คือ ทัศนคติ,การกระทำและหัวใจ ถ้ามุมมองต่างกันเกินไป บางทีก็ต้องแยกทาง,หากการกระทำของคนคนหนึ่งทำให้อีกฝ่ายรับไม่ได้ ก็คงต้องดีดตัวออกห่าง,และหากหัวใจของใครสักคนไม่ได้อยู่ด้วยความรู้สึกผูกพันกันแล้ว ก็คงต้องลอยไปที่อื่น....มีคนเพิ่มเติมให้ว่า โอกาส เวลาและระยะทางก็ทำให้คนเราเปลี่ยนแปลงไปได้เช่นกัน แต่มันก็ขึ้นอยู่กับสถานการณ์นั้นๆมากกว่าครับ แล้วแต่ว่าใครจะเจอแบบไหน แต่ถ้าความรักมีมาก แรงดึงดูดมีมาก บางที ตัวแปรทั้งหมดที่กล่าวมา มันก็เอามาใช้วัดไม่ได้เลยก็มี

สาววายแปดพันเก้า :
ไม่มีใครเข้าหา เราก็เข้าหาคนอื่นก่อนเลยดีไหมครับ ดำเนินนโยบายเชิงรุงซะเลย อยากเฉยดีนักนี่ แต่ไม่ได้บอกว่าให้ไปแกล้งทิ้งผ้าเช็ดหน้าแถวไหนนะครับ iรีฟให้ฝึกการเป็นผู้ให้.... แต่อย่าเพิ่งให้ทั้งหมด อย่าให้ทั้งใจ อย่าแฉหมดเปลือก รอจนกว่ามันจะก่อเกิดเป็นความรัก แล้วค่อยเปิดก็อกแบบสุดๆต่อไป อิอิ

บันทึกของคนช่างฝัน :
ปลื้มจังเลยกุ้ง มีทางเดินของตัวเอง เดินไปตามทางที่ตัวเองต้องการ เป็นตัวของตัวเอง มีความสุขเป็นของตัวเอง
มีความสุขแล้วก็อย่าลืมแบ่งปันความสุขกันนะกุ้ง
วันนี้รีฟทานข้าวอิ่มมากๆเลย แบ่งการทานเป็น 2 ช่วง ถือว่าชดเชยช่วงเวลาที่ไม่ได้ทานก็แล้วกันนะ(เพราะมีไก่ทอดด้วยไง เลยอิ่มมากๆ)

หนูอายะจังสุดเหงา :
น้องย้ำคิดว่าพี่รีฟไปเอามาจากไหนล่ะครับ อุตส่าห์ทำ Blog ขึ้นมาทั้งที ยังเอาบทความคนอื่นมาใส่ก็กระไรอยู่ พี่รีฟก็คิดๆขีดๆ เขียนๆไปเรื่อยๆนะครับ อย่างเรื่องนี้ก็จับเอา เพลงมาขยายความ เป็นการคิดแบบต่อยอดนิดๆหน่อยๆ
พี่รีฟไม่ชอบทำให้ยากนะย้ำ คิดง่าย ทำง่าย พี่รีฟไม่ใช่คนที่เก่งปรัชญา แต่ถ้าคำพูดที่สื่อไปถึงใครสักคนหรือหลายๆคนแบบเข้าใจง่ายๆ ฟังแล้วเข้าใจ อ่านแล้วยิ้มที่มุมปากล่ะก็ พี่รีฟพอทำได้จ๊ะ ขอบใจย้ำมากที่แอบเข้ามาอ่านจนได้ อิอิ

แว๊กกกกกก อะไรกันเนี้ยะ พี่แมน มา เม้นต์ ไร อ่ะ กำ เด่ว เค้า กะ เข้าใจผิด หรอก กำ ลาก มาเม้นต์ เรื่องของพี่รีฟ ดันมา เม้นต์ เรื่อง ไร้สาระ กำ ........
ตกลง ว่าสูตร แรงโน้มถ่วง ว่า ยังงัย นะ ลืม แล้ว อ่ะ เรียน มา แล้ว คืน ให้ อาจารย์ หมด แระ
55555+ วุ้ย เซงงงงง ง่วง ไป นอน ต่อ (แรงดึงดูดของจิง) ดึงให้ไปนอน 55+ มั่ว เข้าทางเลย เรา
เย้ๆๆๆๆ ร๊ากกกกกกกกก พี่จ๋า จัง ได้ อ่าน แล้ว นะ ค่ะ คิดถึงพี่จ๋า ม๊ากมาก จุ๊บบบบบบ

ชักชวนคนโน้นคนนี้มา Comment ว่าแรงดึงดูดใจของตัวเองว่าเป็นยังงัย แบบไหน
แต่แปลกใจจังทำไมนะ....ทำไมไม่เห็นมีแรงดึงดูดใจ ของคุณกับคนพิเศษหรือใครสักคนที่คุณคิดว่าเป็นแรงดึงดูดใจเลย
มันเกิดขึ้นตอนไหน เกิดขึ้นได้ยังงัย
แล้วเค้าพิเศษกับคุณแค่ไหน
มีความประทับใจอะไรในตัวเค้าบ้าง
เอ...หรือว่าไปเจอกันในร้านไอติมนะ
แล้วบังเอิญแย่งโต๊ะกันนั่งหรือไม่ก้อแย่งไอติมแท่งสุดท้ายกัน คิคิ
มีกะเค้าบ้างมั๊ยนั่น

พี่รีฟ เพลงนี้ชื่อเพลงอะไรอ่ะ ชอบๆ ฟังแล้วสบายหู ความหมายดีด้วย
แหะๆๆ พอดีเพิ่งแต่งนิยายเรื่องใหม่ ว่างๆก็เข้าไปอ่านไปเม้นท์ได้นะ บย จุ๊บๆๆๆ

ดีจ้ารีฟ
หน่องเพิ่งอัพบล็อกเสร็จจ๊ะ ถ้าว่างๆ ก็เข้าไปอ่านได้นะจ๊ะ แต่ว่าอาจโหลดช้านิดนึงนะจ๊ะ เพราะหน่องมีรูปภาพด้วยนะ
เดี๋ยวหน่องต้องออกไปสอนพิเศษแล้ว ไว้ค่อยคุยกันใหม่นะจ๊ะ รักษาสุขภาพด้วยนะจ๊ะ
บายจ้า

สวัสดีจ้ะ รีฟ
น่ารักจังเลย วันนี้หม่อนยิ้มแล้วนะจ้ะ รวยยิ้มด้วย หม่อนก็คิดว่ารีฟก็คงจะรวยกว่าหม่อนอีกนะ ถ้าได้อ่านของหม่อนแล้ว อันแน่ ม่ะต้องแอบยิ้มจ้ะ หม่อนรู้ว่ารีฟแอบยิ้มอยู่เหมือนกันนะ
คิดถึงรีฟนะจ้ะ รีฟมีอะไร มาให้หม่อนดูอยู่เสมอเลยนะ น่ารักมากจ้ะ

การที่คนเราผลักออกจากกันก็คงแบ่งได้3อย่างนี้มั้งครับ---คือ ทัศนคติ,การกระทำและหัวใจ ถ้ามุมมองต่างกันเกินไป บางทีก็ต้องแยกทาง,หากการกระทำของคนคนหนึ่งทำให้อีกฝ่ายรับไม่ได้ ก็คงต้องดีดตัวออกห่าง,และหากหัวใจของใครสักคนไม่ได้อยู่ด้วยความรู้สึกผูกพันกันแล้ว ก็คงต้องลอยไปที่อื่น....มีคนเพิ่มเติมให้ว่า โอกาส เวลาและระยะทางก็ทำให้คนเราเปลี่ยนแปลงไปได้เช่นกัน แต่มันก็ขึ้นอยู่กับสถานการณ์นั้นๆมากกว่าครับ แล้วแต่ว่าใครจะเจอแบบไหน แต่ถ้าความรักมีมาก แรงดึงดูดมีมาก บางที ตัวแปรทั้งหมดที่กล่าวมา มันก็เอามาใช้วัดไม่ได้เลยก็มี....ก็คงจะจริงนะคะ แล้วเจ้าของเว็บล่ะคะ เคยเจอเหตุการณ์ที่มีแรงดึงดูด กับแรงผลัก บ้างมั้ยคะ อยากรู้ค่ะ คงไม่ได้มีแต่ลิตเติ้ลคนเดียวหรอกค่ะที่อยากรู้ ไม่ตอบไม่เป็นไรค่ะ

สวัสดีคะพี่รีฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ
*-*พิมอ่านจบแล้วน๊า อ่านไปยิ้มไป หัวเราะด้วย แต่พิมก็ยังไม่เข้าใจ แหะๆ และจะตอบไงดีเนี่ย...ขอเวลาพิมอ่านสัก 2 รอบนะ ตอนนี้ตาแฉะและ เหอๆ

แรงดึงดูดของพี่รีฟกะพรหมลิขิตของพิมอันเดียวอันป๊ะ เหอๆ คงจะคล้ายๆกันแหละน่า
ถ้าถามว่าแรงดึงดูดของพิมคืออะไร จะบอกไงดี เอ่อ... อย่างที่คนสองคนได้มาเจอะ เจอกันได้ด้วยเหตุผลหลายๆอย่างไม่ว่าจะบังเอิญหรือตั้งใจก็ตาม ยังไงสักวันก็ได้เจอกันอยู่ดี แต่กว่าจะได้มาเจอกันคงต้องผ่านอุปสรรคมากมาย เหอๆ เพ้อเจ้อไปใหญ่และ พอก่อนดีก่า

รีฟจ๋า....คิดถึงจัง

คิดถึงทุกคนที่ร้านหนังสือ ษาไม่ได้เข้าไปเลยช่วงนี้ ทุกคนที่นั้นถือว่าเป็นแรงดึงดูดที่ดีนะค่ะ จีนเป็นผู้ใหญ่ดีเป็นตัวของตัวเองจัง นุชเป็นเด็กน่ารักมีใจตั้งมั่นและมีจินตนาการยอดเยี่ยม พอลลี่น่ารักนะมีอารมณ์ขันดีทำให้ใจสว่างไสวได้เลย พิมน่ารักมากมากมีความสุนทรีย์มองโลกในแง่ดีนะ ที่สุดแล้วทุกคนที่ได้รู้จักในร้านหนังสือเป็นแรงดึงดูดที่มีพลังในตัวเองทุกคน ดีใจด้วยนะค่ะรีฟ ที่รีฟมีพี่ๆเพื่อนๆน้องๆที่ดี และน่ารักทุกคน รีฟมีแรงดึงดูดที่แตกต่างมากมายอยู่รอบๆตัว เสริมให้รีฟกลายเป็นแรงโน้มถ่วงที่มีแรงหมุนมหาศาลดึงดูดเอาสิ่งดีๆสิ่งที่งดงาม สิ่งที่มีความหมาย สิ่งที่ทุกคนพึงปราถนา มาอยู่ในวงโคจรของรีฟหมดแล้ว
ษารู้สึกและสัมผัสได้ถึงความสุขความสดใสความเป็นมิตรและความอบอุ่นในบล๊อกนี้ ทุกแรงดึงดูดจาก 1 จนถึง 68 ทุกแรงดึงดูดมีความหมายและให้ข้อคิด คิดไม่ถึงเลยว่าจะมีแรงดึงดูดที่มากมายและดีได้ขนาดนี้ ทุกคนที่มาที่นี่คงมีความคิดถึงพี่ ถึงเพื่อน ถึงน้องที่อยู่ที่นี่ โดยเฉพาะเจ้าของบล๊อกที่มีแรงดึงดูดอย่างประหลาด รีฟจ๋า...ความดี..ความเป็นผู้ใหญ่...การวางตัว...โดยเฉพาะทัศนคติที่ดี..รวมถึงหัวใจที่งดงามของรีฟ เป็นแรงดึงดูดที่ยอดเยี่ยมมากค่ะ
ความรัก ความคิดถึง ความศรัทธาเป็นแรงผลักดันที่มีผลทำให้เกิดแรงดึงดูดมหาศาล น่าแปลกมั๊ยรีฟ ความคิดถึงผลักดันให้เราไปรู้จัก ความรักผลักผลักดันให้เราไปค้นหา ความศรัทธาผลักดันให้เราตั้งมั่น
ทุกคนถูกแรงผลักดันในตัวเองมาพบกับสิ่งที่ต้องการจนกลายเป็นแรงดึงดูดที่ยากจะเข้าใจและหลุดพ้น
รีฟจ๋า......คิดถึงกับคิดถึงและคิดถึงจ๊ะ

โอ้โห ! อ่านเม้นต์ ของพี่ษา ทีไร ทำไม มัน หวานได้ ขนาดนี้ นะ เอ้! หรือ ว่า พี่อินเลิฟ อ่ะ กิ้วๆๆๆ ยินดี ด้วย ค่ะ แหมๆๆๆ อิน เลิฟ แล้ว ไม่ บอก กัน เลย นะๆๆ เอิ้กๆ มีความรัก กะ ดี เนอะ แต่ถ้ามี แล้ว รู้สึก แย่ๆ กะไม่ อยาก มี เสียเส้น แล้ว กะ เซง อีก ตะหาก แว๊กกกกกกกกกกกกกกก คนใจร้าย 55+
ขำอ่ะ เปง ไร เอิ้กๆ เพี้ยน ซะ งั้น คนสวยแย่แล้ววววว เอิ้กๆ

ลิงน้อยแก้มใสปิ๊งๆ :
ไม่เห็นบอกคิดถึงพี่รีฟบ้างเลยนะน้องหม่อน...
เพิ่งเช้าอยู่เลยง่วงนอนซะแล้วเหรอ กลางคืนทำอะไรฮึ ไม่หลับไม่นอน..วิ่งเล่นกับรถถัง+ซันไช่รึไง

นุชชี่คนเดิม :
เพลงนี้ชื่เพลง "แรงดึงดูด" ของวง T-BONE จ๊ะนุช
พี่รีฟรู้จักเพลงนี้ครั้งแรกตอนยังเอ๊าะๆ ตอนนั้นเค้านำมาทำเป็นเพลงประกอบโฆษณาฮานามิ ข้าวเกรียบรวยเพื่อน
โอ้น้ำ.......มาหลงคารมอะไรกับปลารูปหล่อ
ฟ้า............มาทำสัญญาอะไรกับนกตัวดี
ดอกไม้กับผีเสื้อ...ก็มาเป็นเพื่อนกันด้วยเหตุใด
ใช่เลย.......คงเหมือนที่มีสิ่งหนึ่งผูกใจ ให้เรามาเป็นเพื่อนกัน
พี่รีฟชอบท่อนนี้มากที่สุดจ๊ะ

nu_nong :
รีฟคอมเม้นต์ให้แล้วนะครับหน่อง หน่องสอนพิเศษใครเหรอ เด็กจะเอ็นเข้ามหาลัยเหรอครับ งั้นรีฟต้องเรียกว่า "ครูหน่อง"แล้วสิ อิอิ

ใบหม่อนจ้ะ :
"น่ารักจังเลย วันนี้หม่อนยิ้มแล้วนะจ้ะ รวยยิ้มด้วย" แล้วเมื่อวานล่ะครับใบหม่อน วันก่อนๆล่ะครับ หม่อนไม่ยิ้มเหรอ...ไม่เป็นไร วันนี้หม่อนยิ้มแล้ว พรุ่งนี้ มะรืนนี้ด้วย ดีมากๆเลย รีฟพลอยยิ้มตามหม่อนไปด้วยเลยนะ งั้นต่อไปเรามาแข่งกันไหม? ใครจะยิ้มได้มากกว่า ใครจะมีความสุขได้มากกว่า หม่อนอย่าให้แพ้รีฟนะ
รีฟต้องหาเรื่องดีดีน่ารักๆมาให้หม่อนอยู่แล้ว เพราะหม่อนคือเพื่อนรีฟนี่นา เพื่อนที่ดีต้องมอบสิ่งดีดีให้แก่กันสิ จริงไหม?

แอน :
ขอบคุณสำหรับความสุขครับ ต้องเซ็นรับด้วยไหม?
แพ็คกล่องหรือใส่ขวดโหลมาครับ? เปิดใช้ได้เลยรึเปล่า ...งั้นเอามาเก็บไว้ที่นี่นะ เผื่อวันไหนความสุขมีน้อยลง เราก็เอาออกมาใช้กัน

น้องพิม :
พิมจะเรียกมันว่าอะไรก็ได้จ๊ะ อะไรก็ตามที่ทำให้พิมอยากอยู่ อยากพูดคุยกับคนรัก เพื่อน พ่อ แม่ พี่น้อง ลุง ป้า น้า อา คุณครู จราจร นักการเมือง โจรมุมตึก วินมอเตอร์ไซค์ หมอดู หมอตำแย ฯลฯ ใครก็ได้ พี่รีฟแอบเรียกสิ่งนั้นว่า "แรงดึงดูด" แรงดึงดูดที่อาจหมายถึง ความรัก ความห่วงใย อาจหมายถึง หน้าที่ อาจหมายถึง การต้องการใครสักคนแล้วเค้าก็อยู่ในช่วงเวลานั้นพอดี หรืออาจจะเป็นความรู้สึกอะไรสักอย่างแต่เราไม่สามารถอธิบายได้ แต่หากเราอยากอยู่ใกล้ๆ ก็แสดงว่ามีแรงดึงดูดเกิดขึ้นแล้วล่ะ

ปักษาสวรรค์ :
รีฟบอกษาแล้วว่าอย่าชมมาก แต่ละคนลอยละลิ่วปลิวลมไปไหนต่อไหนกันแล้วมั้งเนี่ย ดีใจมากๆที่เราได้รู้จักกันจ๊ะ ษาไม่ได้เข้าร้าน รีฟก็ไม่ได้เข้าร้านมานานแล้วเหมือนกัน ประมาณวันที่ 28 ตุลา รีฟจะกลับไปจ๊ะ

บีบี๋ & Little_Fring :"ทำไมไม่เห็นมีแรงดึงดูดใจ ของคุณกับคนพิเศษหรือใครสักคนที่คุณคิดว่าเป็นแรงดึงดูดใจเลย
มันเกิดขึ้นตอนไหน เกิดขึ้นได้ยังงัย
แล้วเค้าพิเศษกับคุณแค่ไหน
มีความประทับใจอะไรในตัวเค้าบ้าง
"........."แล้วเจ้าของเว็บล่ะคะ เคยเจอเหตุการณ์ที่มีแรงดึงดูด กับแรงผลัก บ้างมั้ยคะ อยากรู้ค่ะ"
ถามคำถามเดียวกันเลย งั้นตอบพร้อมๆกันเลยก็แล้วกันนะครับว่า........ว่า........ว่า.....อิอิ แกล้งให้ลุ้น
ตอบแบบกว้างๆก็แล้วกันนะครับ เวลาที่รีฟจะมีความรู้สึกดีดีกับใครก็ตาม จะแบบปกติทั่วไป(เช่น เพื่อน เพื่อนร่วมงาน)หรือแบบพิเศษใส่ไข่ เรื่องนิสัยมาเป็นอันดับแรกเลย การพูด มารยาทสำคัญสำหรับรีฟนะ ถ้าหยาบคาย พูดจาไม่สุภาพ รีฟก็ไม่ว่าอะไรหรอก แต่แรงดึงดูดคงมีน้อยมากๆ อยากอยู่ห่างๆเข้าไว้ แต่ถ้าคิดดี พูดดี ทำดี อารมณ์ดีอย่างนี้ อยากอยู่ใกล้มากๆ รีฟหลงไหลในรอยยิ้มด้วย ถ้ารู้สึกว่าคุณยิ้มเก่ง ยิ้มง่าย เข้ากับใครๆก็ได้ และมีแนวการดำเนินชีวิตเป็นของตัวเองล่ะก็ จะมีแรงดึงดูดกับรีฟมากมายมหาศาลเลยล่ะ ตอบแค่นี้ก่อน ส่วนเรื่องคนพิเศษ จะมีหรือไม่นั้น จะค่อยๆเผยออกไปทีละน้อย ละน้อย ใครกันนะที่บอกว่า ผู้ชายที่ดูลึกลับ มักน่าสนใจเสมอ อิอิ ขอเป็นแบบนั้นบ้างสักนิดก็ยังดี

เพลงนี้น่ารักดีค่ะ



กลับมาแล้วนะคะ

ไปเป่ยจิง (ปักกิ่ง) มาค่ะ

เห่ะๆ หวัดดีจ้ะรีฟ
แหม แรงดึงดูดของรีฟแรงมากเลยนะ โดยเฉพาะเมลที่ส่งมาน่ะ ไม่มาหาไม่ได้แระล่ะ
ตั้งแต่อ่านมา อ้อนั่งยิ้มตลอดอ่ะ และแรงดึงดูดที่แรงจนต้องหัวเราะออกมา ก็น้องหม่อน ลิงน้อยน่ะแร่ะ ..เห๊อะๆๆๆ
แต่ที่โดนใจที่สุดก็ตรงที่ ฟังเพลงรัก และโดนใจ คิดถึงหน้าใครบางคนนี่แร่ะ อิ อิ
เพลงของทีโบน อ้อชอบมากเลยล่ะ ถึงขนาดไปดูคอนเสริ์ตเค้าเลยนะ ตอนนั้นที่ไปดู มีทีโบน กับดำรง พุดตาล ชอบมากเลย ฟังแล้วอยากไปนั่งเล่นที่ทะเล และก็เคี้ยวปลาหมึกย่าง ถ้าเกิดว่ามีเวลาก็อยากไปทะเลนะ แต่อยากเอานู๋หม่อนไปด้วยนะ เพราะแรงดึงดูดเยอะมากเลย คนเนี๊ยะ (ง๊า....)

เข้ามาชมแล้วน่ะ แต่ยังไม่ได้อ่านน่ะว่าเรื่องไรเป็นไรน่ะ ไงก็แบกกาวสวยมากน่ะชอบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเดียวจะเข้ามาเยี่ยมบ่อยๆน่ะ

เพราะแรงดึงดูดหรือเปล่า ที่ว่า เมื่อพระเจ้าสร้างโลกและมนุษย์ผู้ชายขึ้นมา แล้วก็เห็นว่าเจ้ามนุษย์ผู้ชายที่สร้างขึ้นมานี่จะกระด้างแข็งโป๊กเกินไป จึงรวบรวมเอา เสน่ห์ของแสงจันทร์ ความอ่อนช้อยของเถาไม้เลื้อย ความเกาะเกี่ยวของเถาวัลย์ ความอ่อนไหวของยอดหญ้า ความอ้อนแอ้นของใบอ้อ ความยียวนของดอกไม้ ความเบาของใบไม้ ความคมของตาเนี้อ ความแจ่มใสของดวงตะวัน น้ำตาของหมอก ความแปรปรวนของสายลม ความใจเสาะของกระต่าย ความโอ่อ่าของนกยูง ความนุ่มนวลแห่งขนอ่อนของวิหค ความแข็งแกร่งของเพชร ความหวานของน้ำผึ้ง ความดุร้ายของพยัคฆ์ ความอบอุ่นของไฟ ความหนาวเหน็บของหิมะ ความพูดมากของนกกระจอก ความครวญครางของนกเขา และพิษของงู มาปั้นรวมกันเข้าสร้างเป็นมนุษย์ผู้หญิงขึ้นมา .... (จาก สุดขอบจักรวาล ของจุฑารัตน์) แรงดึงดูดของสาวงามกับมนุษย์ต่างดาว

ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณที่เข้าไปเม้นให้บล็อกของหน่องนะค่ะ ถ้าหน่องได้เป็นแอร์เมื่อไร หน่องจะรีบบอกรีฟก่อนเลยจ้า

แล้วอีกอย่างนึงไม่ต้องเรียกหน่องว่าครูหน่องหรอกนะจ๊ะ หน่องว่ามันแปลกๆ อ่ะ หน่องสอนเด็กมอปลายจ้า แล้วก็มีอีกคนนึงซึ่งเป็นเพื่อนของเพื่อนหน่องอีกทีนึง เค้าสนใจอยากเรียนด้วย หน่องก็เลยรับสอนจ๊ะ

หน่องสอนตั้งแต่เนื้อหาที่เป็นแกรมม่าเบื้องต้นทั้งหมด รวมถึง trick สำหรับทำข้อสอบเอ็นท์อ่ะจ๊ะ รวมไปถึงการทำข้อสอบวัดความรู้ภาษาอังกฤษต่างๆ ด้วยนะ ส่วนใหญ่ก็จะใช้ประสบการณ์ของหน่องเองทั้งหมดที่มีมา แล้วก็มาเผยแพร่อ่ะจ๊ะ ทุกๆ ครั้งที่สอนเนื้อหาจบ หน่องจะมีเทสต์ย่อยเพื่อเช็คว่าเค้าเข้าใจในสิ่งที่หน่องสอนไหม? ถ้าไม่ก็จะได้สอนเค้าใหม่ แล้วก็เน้นย้ำตรงที่เค้าไม่เข้าใจให้เข้าใจมากขึ้นอ่ะจ๊ะ

แต่ถ้ารีฟไม่เข้าใจ หรืออยากให้หน่องช่วยเกี่ยวกับภาษาอังกฤษ ก็ขอให้บอกหน่องนะ หน่องยินดีช่วยจ้า หน่องเองก็ตั้งใจไว้ว่าจะทำบล็อกสำหรับสอนภาษาอังกฤษ เพื่อที่ว่าใครที่สนใจอยากหาความรู้เพิ่มเติม จะได้เข้ามาอ่านและศึกษาได้จากเว็ปของหน่องนะจ๊ะ แต่คงต้องขอเวลาอีกนิดนึงนะ ถึงจะทำได้เสร็จสมบูรณ์

ดึกมากแล้ว เด๋วหน่องขอตัวไปนอนก่อนนะจ๊ะ take care of yourself naka, Bye

สาวไกด์ใจซื่อ :
ไปปักกิ่งมา ก็แสดงว่าสาวไกด์ถนัดภาษาจีนสินะครับ รีฟเคยทานก็แค่เวเฟอร์ตราปักกิ่ง-เซี่ยงไฮ้ ถ้าได้ไปจีนจะไปไหนดีนะ กำแพงเมืองจีนเหรอ อิอิ ยินดีต้อนรับการกลับมาครับ

อิ๊นากะ :
เจอคนชอบทีโบนอีกคนนึงแล้ว แฟนพันธุ์แท้ขนาดไปชมคอนเสิร์ตซะด้วย ตกลงชอบทั้งปาล์มมี่แล้วก็ทีโบนเลยเหรอ ควบ 2 ตำแหน่ง
ไปทะเลแล้วทำไมต้องเคี้ยวปลาหมึกย่างด้วยล่ะ อย่างนั้นถั่วหมั่นลีหม่งก็น้อยใจแย่สิ ว่าแต่จะเคี้ยวอย่างเดียวเหรอ ไม่ลงเล่นน้ำทะเลหน่อยล่ะอ้อ
ส่วนจะเอาหนูหม่อนไปทะเลเนี่ย ถ้าจะยากนะ คุณแม่เค้าหวงมากๆเลย

เจ้าแห่งโชคชะตา :
ขอบคุณสำหรับคำทักทายก่อนนอนจ๊ะ คืนนี้ขอเป็นรูปหมอนหนุนกับหมอนข้างและผ้าห่มนะ กำลังต้องการความอบอุ่น

ดีราห์น่ะ :
น้องมีย์ย์ย์ย์ ในที่สุดก็มา........
รีบๆอ่านเนื้อเรื่องสิ อยากรู้ว่าจะรู้สึกยังไง
แต่ดีใจนะที่ชอบ

เจน( jint ) :
ถ้าผู้หญิงรวมกันมาจากสิ่งที่เจนกล่าวมา รีฟว่า น่ากลัวดีจริงๆ มีทั้งพยัคฆ์ทั้งงู ไม่มีได้ไหม 2 อย่างนี้น่ะ ......เท่าที่อ่านมา รีฟว่า รีฟคงหลงเสน่ห์ของแสงจันทร์และความยียวนของดอกไม้เข้าแล้วล่ะ

nu_nong (das_ziechen) :
สมเป็นคุณครูจังเลยครับ มีการวางแผนดีมาก มีเทสต์ย่อยด้วย เก่งจัง
รีฟเนี่ยค่อนข้างกลัวฝรั่ง เคยมีฝรั่งแวะมาพัก(2-4 ชั่วโมง)เค้าเป็นชาวออสเตรเลีย ตอนนั้นทุลักทุเลน่าดู ใช้ภาษากายซะส่วนใหญ่ ดีที่ฝรั่งฉลาดเลยสื่อสารกันเข้าใจ แถมที่จริงแล้วฝรั่งเค้าใช้ภาษาท้องถิ่นของคนแถบนี้ได้(เพิ่งรู้อีก 1 ชม.ถัดมา) แต่ทำไมไม่ยอมใช้กับรีฟไม่รู้ พูดแต่อังกฤษหรือจะแกล้งกันก็ไม่รู้ ตอนนั้นเวลาเดินช้ามากๆเลย(ไว้คราวหน้าจะเล่าให้ฟังในบล็อก)

ประกาศฉบับที่ 1เรื่อง ขยายเวลาการเขียน Blog
....จะเป็นไรไหม ถ้ารีฟจะบอกว่า จะยังไม่อัพ Blog ไปจนกว่าจะถึงวันที่ 28 ตุลาคม สำหรับเพื่อนคนที่อยากอ่านเรื่องใหม่ๆขอให้อดใจรอไปก่อนนะครับ อยากให้ช่วงถือศิลอดผ่านพ้นไปก่อน แล้วหลังจากนั้นประมาณวันที่ 23-27 รีฟก็จะไปต่างจังหวัด ที่สำคัญ รีฟกำลังรอ.....รอ....รออะไรสักอย่าง อิอิ ผ่านพ้นช่วงเวลาถือศิลและเดินทางกลับมาเมื่อไหร่ รีฟก็จะเริ่มเขียมเรื่องใหม่ ขอบคุณเพื่อนๆและคนที่มีความรู้สึกดีดีทุกคนที่แวะเวียนเข้ามาอ่านกันนะครับ ขอบคุณมากๆ(แต่รีฟก็ยังมาตอบไปเรื่อยๆแบบนี้แหละ เพียงแต่บอกไว้ก่อน เดี๋ยวลืม)
โปรดอ่านอีกครั้ง

โว้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ร๊ากกกกกกกกกกกกก พี่อ้อ ม๊ากมาก
คิดถึง มาก ด้วย ว่า แต่ หม่อน มีแรงดึงดูดมากมาย ขานด พี่อ้อ เข้ามา เม้นต์ เลย เหรอ เย้ๆๆๆๆๆ (มาก กะ เจ้าของ Blog อีก แหะ เอิ้กๆ)อยาก ไป ทะเล ด้วย ชอบๆๆๆๆ ชอบ ทะเล ไป วิ่ง เล่น จับ ปู กัน พี่อ้อ ว่าแต่ ไป เมื่อไหร่ ดี นะ แล้ว ที่ไหน ดี นะ ??? อยาก ไปๆๆๆ (แต่แม่หวง เหมือน พี่ร๊ฟ บอก อ่ะ ) แว๊กกกกกกกกกกกกก งั้น หม่อน เอา แม่ ไป ด้วย นะ ป๊า ด้วย พี่แมน ด้วย อ๋อ ที่ ลืม ไม่ ได้
น้องรถถัง และน้อง ซันไช่ อ่ะ ว่า แต่ เค้า ห้าม เอา น้องไป ทะเล ป่าว นะ ( ห้าง ยัง ห้าม เลย ) สงสัย กัว ไป อื้อ ในห้าง อ่ะ 55+
***** แล้ว ลุง รีฟ รอ ไร อ่ะ รอๆๆๆ ****
รอ ไร นะ ?????

หน่องคิดว่าชาวออสซี่คนนั้น เค้าคงนึกว่ารีฟเป็นคนต่างชาติหรือเปล่าค่ะ ก็เลยสื่อสารกับรีฟเป็นภาษาอังกฤษ แต่หน่องว่าจริงๆ แล้วการสื่อสารกะคนต่างชาติไม่ยากหรอกค่ะ ส่วนมากก็เป็นบทสนทนาทั่วๆ ไป แล้วอีกอย่างนึงเวลาเค้าพูดกะคนไทยเค้าก็จะพูดช้าๆ นะค่ะ เพราะเค้ารู้ว่าคนไทยพูดภาษาอังกฤษไม่ค่อยเก่ง

หน่องเคยไปฝึกภาษาโดยไปทำงานที่ข้าวสาร กว่าจะขอพ่อกะแม่ไปทำได้ แทบแย่แหน่ะ แต่ว่าหน่องทำงานช่วง 10 โมงเช้าถึง 6 โมงเย็นอ่ะค่ะ พ่อกะแม่เลยอนุญาติให้ไปทำ

ช่วงที่ไปทำงานที่นั่นรู้สึกสนุกดีค่ะ ได้พูดภาษาอังกฤษเยอะดี มีคนต่างชาติคนนึงเค้าเข้ามาดูของที่ร้านหน่องสักพักนึง ตอนแรกหน่องก็ไม่ได้สนใจไรหรอกค่ะ เพราะหน่องคิดว่ารอให้เค้าถามจะดีกว่า อันนี้เป็นความคิดส่วนตัวหน่องอ่ะค่ะ เวลาที่หน่องจะซื้อของไรซักอย่างหน่องอยากดูด้วยตัวเองก่อน แต่ถ้าอยากจะถามไรเพิ่มเติมค่อยเข้าไปคุยกะพนักงานอีกที คนต่างชาติคนนี้เค้าก็เป็นเหมือนหน่องค่ะ แต่ว่าไม่ได้มาถามหน่องเกี่ยวกับสินค้าในร้านเลยนะค่ะ แต่เข้ามาชวนหน่องคุยเสียมากกว่าค่ะ โดยไม่ได้สนใจของในร้านเลย แถมก่อนกลับเค้าบอกว่า "จะรังเกียจไหม ถ้าผมจะขอเบอร์โทร.ของคุณไว้ เพื่อผมหลงทาง" เจอมุขนี้เข้าไปเล่นเอาหน่องอึ้งไปนานเลยอ่ะค่ะ ก็เลยเอ๋อๆ เมมเบอร์ให้เค้า

อยากจะบอกว่าตอนนี้กลายเป็นเพื่อนสนิทกันไปแล้วอ่ะค่ะ โดยเพื่อนหน่องคนนี้ก็ไม่ค่อยเก่งภาษาอั
งกฤษไรมากมายหรอกค่ะ เพียงแต่เค้าเป็นคนกล้าพูดไงค่ะ หน่องว่ารีฟเองก็ควรกล้าที่จะพูดด้วยนะค่ะ จะได้เป็นคนเก่งภาษาอังกฤษ หน่องเชื่อว่ารีฟทำได้นะ

จริงๆ แล้วมันมี trick นะค่ะ ถ้าเราต้องการจะสื่อสารไรกะคนต่างชาติ ให้พยายามนึกถึงคำศัพท์ที่เราเคยเรียนมา แล้วเราอาจจะบอกเค้าด้วยคำศัพท์เหล่านั้น พร้อมกับใช้ท่าทางประกอบ มันก็พอช่วยให้เราสื่อสารกะเค้าได้เหมือนกันนะค่ะ

สำหรับการอัพบล็อกของรีฟ ต้องหลังวันที่ 28 ตุลาหรอค่ะ อืมม์..นานเหมือนกันเนอะ แต่ไม่เป็นไรค่ะ หน่องรอได้ แล้วหน่องก็เชื่อว่าการที่ต้องรอนานขนาดนี้ รีฟคงมีเรื่องราวดีๆ มาแบ่งปันให้อ่านในบล็อกอย่างแน่นอน จริงไหมค่ะรีฟ เด๋วหน่องจะไปอัพบล็อกของหน่องก่อนแล้วนะค่ะ ไม่รู้ว่าวันนี้จะอัพเสร็จไหม มีหลายเรื่องอยากเขียนมากมาย ไปก่อนนะจ๊ะ แล้วว่างๆ หน่องจะเข้ามาอีกค่ะ

เวลาที่รีฟจะมีความรู้สึกดีดีกับใครก็ตาม จะแบบปกติทั่วไป(เช่น เพื่อน เพื่อนร่วมงาน)หรือแบบพิเศษใส่ไข่ เรื่องนิสัยมาเป็นอันดับแรกเลย การพูด มารยาทสำคัญสำหรับรีฟนะ ถ้าหยาบคาย พูดจาไม่สุภาพ รีฟก็ไม่ว่าอะไรหรอก แต่แรงดึงดูดคงมีน้อยมากๆ อยากอยู่ห่างๆเข้าไว้ แต่ถ้าคิดดี พูดดี ทำดี อารมณ์ดีอย่างนี้ อยากอยู่ใกล้มากๆ รีฟหลงไหลในรอยยิ้มด้วย ถ้ารู้สึกว่าคุณยิ้มเก่ง ยิ้มง่าย เข้ากับใครๆก็ได้ และมีแนวการดำเนินชีวิตเป็นของตัวเองล่ะก็ จะมีแรงดึงดูดกับรีฟมากมายมหาศาลเลยล่ะ .....งั้นก้อยคงอยู่ในกลุ่มอยากอยู่ห่างๆเข้าไว้สินะ

ลิงน้อยแก้มใสปิ๊งๆ :
นี่แนะ ทุบซัก 3 ที ชอบเรียกจังเลยนะ "ลุง"น่ะ
พี่รีฟรออะไรน่ะเหรอ....ก็รอ...เอ่อ.....รอ....อิอิ ไม่บอก
หม่อนอยากไปทะเลเหรอ งั้นเดี๋ยวพี่รีฟกับพี่อ้อไปขอนายแม่ให้นะ ต้องฝ่าดงกระสุนไหมเนี่ย(ขอ ในที่นี้หมายถึง ขอตัวพาไปเที่ยวนะ มิได้หมายถึงไปสู่ขอ)

nu_nong :
วันนั้นน่ะ รีฟก็ใช้คำศัพท์ง่ายๆแหละครับ เพราะศัพท์ยากๆรีฟไม่เป็นหรอก หมั่นไส้ตัวเองเล็กๆที่ทำไมนะ ตอนเรียนวิชาอังกฤษคาบสุดท้ายและสอบเสร็จ ถึงได้คืนความรู้ทั้งหมดให้อาจารย์ไป บางทีก็คิดในในว่าจะท้าฝรั่งมาแข่งพูดภาษาไทยกัน แน่จริงมาแข่งกันไหมล่า อิอิ
ส่วนเรื่องที่รีฟจะเขียนต่อไปนะหน่อง คงจะออกแนวมุมมองและทัศนคติมั้ง เรียกว่า เป็น Happy Box กล่องที่ 2 ก็ได้ แล้วเรามาแลกเปลี่ยนความเห็น ความรู้สึกกันอีกนะ

มะยมรสเลมอน :
ในทางกลับกัน พี่รีฟคิดว่า พี่คงเป็นคนที่ก้อยอยากอยู่ห่างมากกว่านะ
ตอนนี้พี่รีฟก็ยังยืนอยู่ที่เดิมเหมือนเมื่อ 3 ปีก่อน
สิ่งที่คิด สิ่งที่พูด ไม่เคยเปลี่ยน อะไรที่พี่รีฟทำได้ พี่รีฟก็ทำ แต่ถ้าทำไม่ได้จริงๆ และขัดกับหลักศาสนาพี่รีฟก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงมันได้จ๊ะ ต่อให้ใครสักคนจะเป็นน้องที่พี่รีฟรักขนาดไหนก็ตาม...
ที่สำคัญ ก้อยไม่ได้อยู่ในกลุ่มคนที่พี่รีฟอยากอยู่ห่างแน่นอน

555+
กัว กาสุน หรอ เหอๆ ใคร จะ เป็น หน่วย กล้า ตาย นะ ??

เริงรื่นคลื้นเคล้ง จับปลาสาวๆๆได้ช่วยกล่อมอุรา เป็นสื่อรักชักพาให้เรามาส่งแรงดึงดูดถึงกัน อันนี้เป็นแรงดึงดูดกันในภาวะล่าเหยื่อ ผู้ล่าคือนกกะเต็น ปลาสาวสวยคือเหยื่อ

หน่องเองก็เป็นเหมือนรีฟนะจ๊ะ ที่คืนความรู้ให้อาจารย์ไปเกือบหมดเหมือนกัน แต่ว่าหน่องทบทวนโดยการซื้อหนังสือแกรมม่ามาอ่านนะจ๊ะ มันก็ช่วยได้เยอะเหมือนกันนะ ไม่เชื่อก็ลองซื้อมาอ่านดูก็ได้นะจ๊ะ แล้วจะรู้ว่าอังกิดง่ายแค่นิดเดียว

ส่วนเรื่องการอ่านออกเสียง อันนี้คงต้องซื้อซีดีมานั่งฟังเองอ่ะจ๊ะ แล้วก็อาจจะฟังจากหนัง แต่อันนี้หน่องไม่ค่อยอยากแนะนำเท่าไรอ่ะจ๊ะ เพราะจะทำให้เราได้การออกเสียงที่ผิดๆ ไป แต่ก็ถ้าสะดวกที่จะทำก็ไม่ว่าไรจ้า

สงสัยบล็อกต่อไปของรีฟ คงมีคนเข้ามาอ่านเยอะแยะกว่าที่เคยแน่นอน แล้วหน่องเองก็จะไม่พลาดเช่นกันจ้า

ส่วนบล็อกของหน่องอัพเสร็จเรียบร้อยแล้วนะจ๊ะ เข้าไปอ่านได้นะจ๊ะ ถ้ารีฟว่าง ไปก่อนนะจ๊ะ

ความรักนี่อบอุ่นจริงๆ เลยนะคะ

กะเต็นบ้านทุ่ง :
ระวังจะเจอฉลาม เจอปิรันย่านะ ไม่งั้นนกกระเต็นจะกลายเป็นผู้ถูกล่าซะเอง ท่าทางมีความสุขกับการล่าจังเลยนะ(ว่าแต่ใครเนี่ย)

nu_nong :
วันที่ 28 ตุลา รีฟคงกลับไปที่ร้านหนังสือแล้วล่ะหน่อง ถึงตอนนั้นจะเกณฑ์คนมาอ่านเยอะๆเลย ตอนนี้ไม่เข้าร้านเลยมีเพื่อนๆบางคนแอบอู้น่ะ
รีฟก็ไม่พลาดที่จะอ่านบล็อกของหน่องนะ คนไทยด้วยกัน ต้องอุดหนุนกันสิ อิอิ ไทยทำ ไทยใช้ ไทยเจริญ(หวังว่าคงไม่เป็นนอร์มินี่ ที่เป็นของต่างชาติแต่มีตัวแทนถือหุ้นเป็นคนไทยนะ)

เด็กหญิงจิตเวช (hypnosis) :
ชื่อแปลกดีจังเลยครับ มีที่มายังไงเหรอ หรือว่าเป็นคุณหมอคุณพยาบาล
ความรักที่เข้าใจและผูกพันกันทั้ง 2 ฝ่าย อบอุ่นเสมอครับ รีฟเองก็อยากมีความรักที่อบจนอุ่นกับเขาเหมือนกันนะ

รีฟมีร้านหนังสือเป็นของตัวเองด้วยหรอจ๊ะ หน่องก็เคยฝันไว้นะว่าอยากเปิดร้านหนังสือเล็กๆ สักร้านนึง ว่าแต่ร้านหนังสืออยู่ที่ยะลาหล่ะสิ นี่ถ้าอยู่กรุงเทพฯ นะหน่องต้องไปทุกวันแน่เลย ไปอุดหนุนเพื่อน แต่เพื่อนก็ต้องมีส่วนลดให้บ้างนะ ...อย่าเพิ่งแสดงความงกออกมาสิเรา

ส่วน background ของหน่อง เผอิญว่าเว็ปที่หน่องไปก็อปรูปมามัน error นะจ๊ะ ก็เลยต้องเปลี่ยนใหม่ แต่ยังคงเป็นรูปสตอร์เบอรี่เช่นเคย รีฟอ่านแล้วรู้สึกสบายตาใช่ไหมจ๊ะ หน่องเองก็เหมือนกันจ้า ดูแล้วไม่ปวดตาดี อันเก่ามันเน้นสีสันเกินไป มองผ่านๆ ก็ไม่เท่าไร แต่ถ้าเพ่งนานๆ หล่ะก็..ปวดตาเหมือนกัน

"หวังว่าคงไม่เป็นนอร์มินี่ ที่เป็นของต่างชาติแต่มีตัวแทนถือหุ้นเป็นคนไทยนะ" อันนี้หมายความว่าไงอ่า

สำหรับเรื่องพระจันทร์ หน่องก็ชอบเหมือนกันจ้า แต่ถ้ามีโอกาสได้ไปเหยียบดวงจันทร์ หน่องก็จะไม่พลาดโอกาสนั้นแน่นอนจ้า แล้วหน่องก็ชอบไปทะเลเหมือนรีฟอ่ะแหล่ะ ไปนั่งริมชายหาด คอยดูพระอาทิตย์ขึ้นและตก มันเป็นความสุขที่หน่องไม่สามารถบรรยายเป็นคำพูดได้เลย เมื่อก่อนหน่องไปบ่อยมาก แต่ว่าเดี๋ยวนี้ไม่ค่อยมีเวลาได้ไปแล้วหล่ะจ๊ะ ทะเลที่ไปบ่อยก็คือทะเลที่ประจวบคีรีขันธ์นะ หน่องว่ามันสวยดี แต่เพื่อนหน่องบอกว่าต้องลงไปทางใต้ให้มากกว่านี้ แล้วจะรู้ว่าทะเลที่หน่องคิดว่าสวยแล้ว มันยังมีสวยกว่านี้อีก หน่องก็อยากไปเหมือนกัน แต่ว่าพ่อของหน่องไม่สามารถลาหยุดงานยาวๆ ได้อ่ะสิ จะไปเอง พ่อกะแม่ก็ไม่ให้แน่ๆ เลย เพราะเค้ายังกลัวปัญหาที่ทางใต้มีอยู่ เค้าไม่แน่ใจไงว่ามันจะสงบดีแล้ว ก็เลยอดไปเลย แต่หน่องตั้งใจไว้แล้วหล่ะ ว่าจะตัองไปให้ได้ อาจเป็นหลังจากที่ได้ทำงานซัก 2-3 เดือน เก็บเงินได้ซักก้อนนึง แล้วค่อยไป ว่าแต่รีฟมีทะเลที่ไหนที่อยากแนะนำหน่องไม่จ๊ะ

หน่องฝันอยากมีบ้านหลังเล็กๆ อยู่ติดริมชายทะเลซักหลังนึง คงมีความสุขไปอีกแบบนึงเนอะ

รู้สึกว่ามีครายบางคนบ่นถึง เหมือนรู้สึกถึงแรงดึงดูดของเพื่อนขี้อายบางคนบ่นถึงว่ามีครายอู้ๆนะ ออกมายืนยัน นั่งยัน แต่ไม่นอนยัน เจนไม่ได้อู้นะขอรับ แวะมาเยี่ยมบ่อยๆ ร้านหนังสือก้อไปเฝ้าให้ เปลี่ยนกะกับพี่น้องหลายคนนะขอบอก อุตส่าห์ปลีกเวลาจากการคิดถึงพี่ไหม แว๊ปจากการเป็นคนเรือ(พายเรือรับสาวบ้านเหนือไปบ้านใต้ รับสาวบ้านใต้ไปบ้านเหนือ)อันนี้มันคนละขั้วเลยไม่สปาร์คสักที ฮิฮิ
ว่าแล้วก็ต้องไปดูร้านหนังสือก่อนเดี๋ยวสาวปันใจไปร้านอื่น แบรีฟกลับมาดูแลเมื่อไร เจนจะได้พ้นข้อกล่าวหาเป็นคนแรก(เอาตัวรอดได้แล้วเจนเอ๋ย)

วันเวลาผ่านไปเรื่อยๆๆ คนเราก็เริ่มเปลี่ยนไป เคยมั้ย?ที่ลืมใครคนหนึ่งไปจากสมองของเรา ก็คงเป็นธรรมดา บางทีที่การจดจำของเราอาจทำใครบางคนหล่นหายไปได้ แค่คนคนหนึ่ง ถ้าเทียบกับคนหลายๆที่รายล้อมอยู่ในช่วงเวลานี้ คงไม่มีความสำคัญที่เทียบเท่ากันได้ เวลาเปลี่ยน คนเปลี่ยน คงเหมือน“แรงดึงดูด” อย่างหนึ่ง สำหรับเด็ก ที่ได้ของเล่นชิ้นใหม่ เลยมองข้ามของเล่นชิ้นเก่าไป แต่บางทีของเล่นชิ้นนี้อาจจจะแย่ จนไม่สามารถเก็บมาเล่นต่อได้แล้ว แต่อยากจะรู้จัง?ว่า เด็กคนนั้นจะยังคิดถึงของเล่นชิ้นเก่าอยู่เหรอเปล่า หรือว่าได้ของใหม่แล้ว เลยลืมแม้จะนึกถึงมัน แต่ยังงัย เด็กก็คือเด็ก คงไม่มีความผูกพันธ์ หรือความทรงจำกับสิ่งใดสิ่งหนึ่ง จริงมะ

เนิ่นนานกับการนั่งจ้องดอกไม้เล็กๆ ที่ร่วงหล่นลงจากหน้าจอ จินตนาการไปกับลวดลายและสีสันของพื้นหลังอย่างเงียบ เงียบ พร้อมทั้งสนุกกับการโอนเอนไปมาของดาวดวงน้อยที่ลอยตามหัวใจเล็กๆเวลาเคลื่อนเมาท์ ไม่รู้จะสรรหาคำพูดใดมาเขียนบรรยายความรู้สึก นอกจาก..คิดถึงทุกคนที่มีความปรารถนาดีให้แก่กันณ ที่แห่งนี้ คิดถึงค่ะ..รีฟ สักวันคงได้เจอกัน ณ ที่แห่งใหม่ หรือในเรื่องราวใหม่ๆ ที่รีฟบรรจงเรียงร้อยขึ้นด้วยความรู้สึกอบอุ่น จริงใจและมอบให้แด่เพื่อนๆ ทุกคน ..... จ๋า

พี่ษาอินเลิฟมาตั้งแต่จำความได้แล้วละค่ะหม่อน ความรักเปลี่ยนมุมมองไปเรื่อยๆตามกาลเวลาและประสบการณ์ ความรักเป็นสิ่งสวยงามนะ คนเราต่างหากที่ใช้ความรักผิดพลาดแล้วโบ้ยความผิดไปให้ความรักรับผิดทุกที
ใช้ความรักให้เต็มที่นะจ๊ะหม่อน ความรักไม่มีวันหมดไปจากโลก อย่าเบื่อที่จะรักโดยเฉพาะตัวเอง
รีฟจ๋า.....อีกครั้งกับแรงดึงดูดที่ไม่มีที่สิ้นสุดของรีฟ ดึงษาให้เข้ามาที่นี่ ษารอนะ รอบทความใหม่ที่จะคอมเม้นท์
ไม่รู้จะคอมเม้นท์อะไรแล้วละ นอกจากแวะมาส่งรอยยิ้มและกำลังใจให้กับทุกคนที่นี่ นำความปรารถนาดีและความสุขมามอบให้ค่ะ
คิดถึงมากมายค่ะรีฟ....

nu_nong (das_ziechen ):
"หวังว่าคงไม่เป็นนอร์มินี่ ที่เป็นของต่างชาติแต่มีตัวแทนถือหุ้นเป็นคนไทยนะ" อันนี้หมายความว่าไงอ่า--- ก็คือ กฎหมายไทยกำหนดให้ต่างชาติถือหุ้นในรัฐวิสาหกิจ และกิจการที่กำหนดไว้ให้เป็นของคนไทยได้ไม่เกิน ร้อยละ 50 น่ะครับ ที่นี้ก็เลยมีการถือหุ้นแทนชาวต่างชาติในนามคนไทย(อาจจะแบบลับๆ) เรียกว่า นอร์มินี เพื่อที่จะได้ควบคุมกิจการนั้นอยู่เบื้องหลัง อิอิ เรื่องเศรษฐกิจและการเมืองน่ะครับ
ร้านหนังสือที่ว่าไม่ใช่ร้านหนังสือจริงๆหรอกครับ เป็นชื่อห้องห้องหนึ่งในไซเบอร์ เป็นแชทรูมของ IRC.NARAK.COM น่ะครับ รีฟตั้งห้องขึ้นมาให้คนที่รักหนังสือและคนที่รักคนรักหนังสือเข้ามาคุยกัน มีสาระบ้างไม่มีสาระบ้าง แต่มั่นใจว่ามีความอบอุ่นและความรู้สึกดีดีในนั้น เพื่อนๆส่วนใหญ่ที่เข้ามาคอมเม้นต์ใน Blog นี้ก็มาจากห้องร้านหนังสือนั่นแหละ
ถ้าจะไปทะเล ขอแนะนำแถบชายฝั่นอันดามันนะ รับรองว่าสวยมาก กระบี่ พังงา ภูเก็ต ระนอง สวยงามติดระดับโลกจริงๆ ไปให้ได้นะหน่อง

เจน :
ดีจังที่ดึงดูดเจนเข้ามาทักทายกันในนี้ได้อีก ขอบใจน้องเจนมากๆเลยสำหรับร้านหนังสือ ใจดีแบบนี้ ขอให้มีสาวๆแฟนคลับเยอะๆเลยนะ ขอให้สวยขึ้นหล่อขึ้ย ยิ่งๆขึ้นไป ตามแต่ใจปรารถนาจ๊ะ

ของเล่นชิ้นหนึ่ง :
สำหรับรีฟนะ คิดว่า การที่ใครสักคนคิดว่าคนคนหนึ่งเป็นเพียงของเล่น มันเป็นความคิดที่แย่มากๆเลยล่ะครับ และการที่เราคิดว่าใครสักคนคิดว่าคนนั้นคนนี้กำลังมองเค้าเป็นของเล่นก็เช่นกัน...ถ้าเค้าไม่ได้คิดแบบนั้นล่ะก็ รีฟว่าเค้าคงน้อยใจมากแน่ๆเลยนะ แล้วก็เหมือนจะเป็นการดูถูกความรู้สึกของเขามากๆเลยล่ะ.....เคยดูเรื่อง TOY STORY 2 ไหมครับ มันบรรยายถึงความรู้สึกของใครสักคนกับตุ๊กตาและของเล่นได้มากมายเลยนะ มีหลายแง่มุมที่เราเอามาใช้ในชีวิตประจำวันได้.....ถ้าเรามองอย่างเข้าใจ คิดในแง่มุมที่ทำให้ตัวเองมีความสุขมันก็ทำให้เรายิ้มได้และมีความหวังมีเป้าหมายที่จะก้าวเดินไปข้างหน้าอยู่เสมอ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ ว่างๆเข้ามาทักทายกันอีกนะ

เญย์ ชาน์ :
มองดวงดาวทั้ง 6 ดวงที่วิ่งตามหัวใจไปทุกแห่งหนแล้วคิดถึงอะไรเหรอครับ...จินตนาการอะไรไว้บ้าง บอกไหม.......
แล้วเราคงได้พบกันอีกนะ "จ๊ะจ๋า" ส่วนจะเป็นสถานที่ที่อบอุ่นหรือเหน็บหนาวนั้น คงต้องคอยติดตามกันต่อไปนะครับ เพียงแต่ช่วงเริ่มต้นนี้ รีฟคงเขียนเรื่องราวที่เป็นตัวของตัวเองมากที่สุดก่อน แล้วค่อยๆปรับเปลี่ยนอารมณ์ไปให้ครอบคลุมไปทุกรสชาดดีไหม
...อยากให้แวะเวียนมาบ่อยๆนะครับ

ปักษาสวรรค์ :
ขอบคุณที่ตั้งหน้าตั้งตาตั้งใจรอบทความใหม่นะครับ อาจไม่ทันใจวัยรุ่นและไม่ถูกใจวัยเคยรุ่นสักหน่อยที่กว่าจะเขียนเรื่องถัดไปก็ต้องรอให้พ้นวันที่ 28 ตุลาคมไปก่อน สำหรับการเข้ามาแต่ละครั้งก็ให้ถือว่าเป็นการทักทายก็แล้วกันนะครับ แม้ไม่มีคอมเม้นต์สำหรับเรื่องแรงดึงดูดแล้ว แต่การที่เรายังเข้ามาพบกัน ณ ที่นี้ ก็เป็นการเชื่อมความสัมพันธ์ที่ดีมากๆเลยทีเดียว...และเมื่อเวลาแห่งการรอคอยสิ้นสุดลง รีฟก็จะกลับไปร้านหนังสือ(ที่ได้ข่าวว่าตอนนี้เงียบน่าดู) คงมีเรื่องและประเด็นให้คุยเยอะแยะเลย แล้วพบกันเมื่อวันนั้นมาถึงนะครับ

ค่ำคืนหนึ่งที่ฝนตกปรอยๆ ตาก็ยังสว่างอยู่
สมองก็โปร่งใส ทำงานต่อได้สบายโลด
บรรยากาศกำลังดีเลย จู่ๆก็มีหนุ่มหน้าโหด(อิๆ)
เข้ามาทักทายในเอ็ม สงสัยเราจะยังพอมีแรงดึงดูดให้เขาเข้ามาทักทายอยู่บ้าง แม้ว่าจะเป็นการทักทายทิ้งท้ายก่อนเข้านอนของเขาก็เถอะ อิๆๆๆ ก็เลยแว่บเข้ามาฟังเพลงนุ่มๆ อ่านอารัยสบายๆ แฮ่ๆๆๆๆ ขอตัวทำงานต่อดีกว่า ชะแว๊บบบบบบบบบชะแว๊บบบบบ

แรงดึงดูด?????

คงจะเป็นเรื่องจริงนะ เพราะเมื่อเกิดความรู้สึกอะไรบางอย่างในใจกับใครบางคน มันก้อจะเกิดแรงูดึงดูดให้ร่ายกายกระทำสิ่งใดบางอย่าง ที่เราเรียกว่าแรงดึงดูด งงงงงงงงงง

ต้องขอโทษผ่าน topic นี้ด้วยนะคะที่ได้เข้ามาล่าช้าเกินไปหน่อย แต่ยังคิดถึงเพื่อน ๆ ทุกคนนะคะ

กุ๋ยๆๆ ครายหน้อมาช้า แต่ก้อย้างดีที่มา ว่าแต่ว่าซาร่าไปติดเกาะที่ไหนมาหน้อ ปล่อยให้พี่เจนรอซาร่านานมากเลย อยู่ไกลจนพี่เจนส่งแรงดึงดูดถึงซาร่าไม่ถึงเหมือนแรงดึงดูดของคนใกล้ๆๆใช่ไหม ถ้าจะให้พี่เจนปลื้มกว่านี้นะเจาะจงลงไปเลยว่าคิดถึงพี่เจนมากกว่าเจ้าของบล็อค อันนี้พี่เจนจะให้อภัยที่มาช้า

ว้าว....ทำไมแรงดึงดูดของคุณมันช่างรุนแรงขนาดนี้นะคุณรีฟ...
ดูซิ..ดึงดูดสาวๆมาโพสกันเยอะแยะเลย
แรงดึงดูดใจ ๆ ฉันว่ามันน่าจะเป็นความประทับใจมากกว่านะคุณ
ประทับใจในความสดใส รอยยิ้ม ความจริงใจ มิตรภาพ และความเอื้ออาทรที่มีให้แกก้น ไม่ว่าจะกับคนรัก กับคนพิเศษ กับเพื่อน หรือกับใครก็ได้ที่มีความรู้สึกดีดีให้แก่กัน
มันคงเหมือนกับที่ใครคนหนึ่งพูดอยู่เสมอๆ ละมั้งว่า " ขอบคุณคนบนฟ้าเนอะ ที่พาให้เรามาเจอกัน แม้จะอยู่กันคนละองศา ก็ทำให้เรามาพบกันจนได้ "
ฉันคิดว่าคุณคงน่าจะเคยได้ยินมาบ้างละน่า...ใช่ไหม
ก็เพิ่งมีใครบางคนมาบอกว่าคุณเชียนเรือ่งไหม่เสร็จแล้ว และเค้าก็ส่งมาให้ดู
ไม่ใช่เพิ่งซิ..นานแล้วเหมือนกัน เดี๋ยวเจ้าตัวรู้เข้างอนตายเลย
ก็เพิ่งมีโอกาสได้เข้ามาอ่าน เพราะว่าเน็ตไม่ค่อยดี
ฉันว่ามันโอเคเลยคุณรีฟ เห็นแล้วคิดถึงทะเลเมืองไทยจังเลย
อ้อ...อะไรที่เคยรับปากกันไว้ ไม่ต้องทำก็ได้คุณรีฟ
คิดไปคิดมาแล้วเกรงใจจัง
ฉันคิดว่าเค้าคงอยู่ได้ เพราะเท่าที่ผ่านมาก็คิดว่ามันคงเป็นบททดสอบสำหรับเค้าได้ดี
ว่าเค้าพอที่จะเข้มแข็งขึ้นบ้างแล้ว

ยินดีที่ได้รู้จักเสมอ my friend

ก้อยก็ไม่ได้อะไรมากนักหรอกค่ะ เรื่องที่ผ่านมาลืมไปเถอะ ก้อยลืมไปหมดแระแม้กระทั่งเพื่อนที่ก้อยรักที่สุด พี่รีฟคงรู้ว่าใครนะ...ถ้าเค้าถามพี่ก็ฝากบอกเค้าด้วยนะ ว่าก้อยหายโกรธเค้าแล้วล่ะ แต่จะกลับมาเป็นเพื่อนที่รักกันเหมือนเมื่อก่อนคงไม่ได้แล้ว.......ส่วนพี่รีฟ ก้อยไม่ได้โกรธหรือเคืองอะไรหรอกนะ ก้อยดีใจที่พี่รีฟมัวันนี้ มีเพื่อนเยอะแยะเข้ามายินดีกับพี่รีฟ น่าอิจฉาจังเนอะ ว่าแต่ว่าเพื่อนพี่รีฟมีใครโสดมั่งป่ะ อิอิ ล้อเล่นค่ะ ก้อยตอนนี้ขอเป็นนู๋ก้อยจอมซนคนเดิมนะ

คะ พี่รีฟ
][แรงดึงดูดของคุณและของคนที่คุณปลื้มคืออะไร][
คงเป็นความบังเอิญที่ทำให้เรามารู้จักกัน
คงเป็นเพราะความผูกพันที่ทำให้เรา "รักกัน"
มานคือแรงดึงดูดที่ไม่สามารถเกิดขึ้นได้ง่าย ๆ นะคะ แรงดึงดูดจากการพูดคุยกัน จากความรู้สึก ที่เราต้องนึกเอาเอง เพราะเราไม่เคยเจอกัน


][~~ไม่ได้แวะมานานแล้วขอบคุณค่ะที่นึกถึงมะนาว~~][

แวะมาๆๆ แหะๆ มะได้แวะมาตั้งหลายวัน
พี่รีฟออกจากศีลแล้วฺซิ แต่พิมซิต้องกินเจ มะกินกะม่ายได้เพราะเค้ากินกันทั้งบ้านเลย ฮื้อๆ มะวานเกือบกิบปลาหมึกเส้นไปแหนะ พ่อมาเห็นซะก่อนเลยห้ามไว้ อดเลย แต่วันนี้แอบหม่ำมาม่าไป กินไปได้คำนึงนึกขึ้นได้ เอิ๊กๆๆ อย่าบอกใครนะพี่รีฟ จุ๊ๆๆ *-* เนี่ยตอนนี้มีคุกกี้อยู่กล่องนึง กล่องหย่ายมาก อด ไอติมกะอด ฝากพี่รีฟกินแทนทีซิ นะๆ

คนเราอาจเจอแรงดึงดูดที่แตกต่างกันไป ถ้าให้เปรียบแรงดึงดูดหมือนสิ่งของที่อยู่ในมือ บางคนอาจจะได้เจอสิ่งที่อยู่ในมือที่แตกต่างกันออก ไป บางครั้ง...เราอาจได้ พบ "เพชร" แท้ และเรียนรู้ค่าซึ่งไม่มีวันสิ้นสุดของ มัน หรืออาจได้เจอเหรียญ สลึง...ที่ไม่มีคุณค่ามากมายให้ค้นหา หรือเจอเพียงมือที่กำความว่างเปล่าไว้ภาย ใน... แต่ในบางครั้งเราอาจจะ พลาด... ไม่รู้จักแม้คุณค่าของ "เพชร" ที่เราได้เห็น หรือเห็นว่าเหรียญสลึงในมือนั้น...มีคุณ ค่าเกินกว่าที่มันเป็น ในชีวิตหนึ่งของคนเรา... สามารถ ปิ๊งคนได้หลายคน...ประทับใจใครได้ หลายหน แต่จะมีสักกี่คน ที่ใช่ ที่ตรงกับเรา ไม่มีใครสามารถบอกได้ว่า... ในชีวิตจะได้พบกับคนที่ "ใช่เลย" ไหม… บางครั้ง...เราอาจกำลังแอบปลื้มคนๆ หนึ่งที่เราเพิ่งได้รู้จัก อยากคุย อยากเจอหน้าตลอดเวลา แต่พอเจอปัญหา มีเรื่องอยากเล่า... เรากลับรู้สึกว่าเขาไม่ใช่คนที่เราต้อง การ เรา กลับเลือกที่จะคุยกับคนอีกคนที่เราสนิทมานาน เพราะความรู้สึกมันบอกเองว่าคนๆ นี้แหละ ถึงจะเป็นคนที่เราสามารถคุยได้ทุก เรื่อง...เข้าใจเรา เขา...ก็ยังคงเป็นเขาอย่างที่แล้วๆ มา ไม่มีอะไรหวือหวา ทุกอย่างเป็นของมันอย่างนี้มานาน จนกลายเป็นเรื่อง ธรรมดา จนไม่รู้ว่าใคร กันแน่ที่เราต้องการจริงๆ… แปลก…คนที่ใกล้ชิดกับเราที่สุดมักถูกมองข้ามไปเสมอ คุณเคยปล่อย "เพชร" ให้ ผ่านไปไหม…หรือเคยคว้าเศษฝุ่นไว้ไหม เคยได้ยินไหมที่ผู้ใหญ่มักจะบอกว่า... ถ้าจะรักใคร…คิดจะแต่งงานกับ ใคร ถ้าเป็น ผู้ชาย... ให้นึกถึงตอน ที่ผู้หญิงคนนั้น หน้ามันอยู่ในครัว นั่งเลี้ยงลูก ไม่ได้แต่งหน้า ไม่น่ามอง ถ้าเป็นผู้หญิง... ให้ นึกถึงตอนที่ผู้ชายคนนั้นหัวล้าน อ้วนพุงพลุ้ย นุ่งกางเกงขาสั้นอยู่กับบ้าน ไม่หล่อไม่ เท่อีกต่อไป เรารับได้ ไหม เรายังจะรักเขาอยู่ไหม... เพราะเมื่อถึงตอนนั้น... ความสวยงามภายนอกจะค่อยๆ หมด ไป ความรู้สึกเป็นพิเศษ กับคนๆ นี้ จะถูกความเคยชิน เข้ามาแทนที่ แต่เราจะยังรักเขาอยู่ได้... ก็ด้วยความดีในตัวเขา ความเข้าใจ ความ เอื้ออาทรต่อกัน มี คนเคยกล่าวไว้อีกว่า... ถ้าจะรักใครสักคน... ให้ พยายามใช้สมองในอัตราที่ใกล้ๆ กับการใช้หัวใจ อย่ารักจนหลง อย่าให้ความ รักทำให้เราตาบอด ให้มองด้วยสายตาคนภายนอก... ซึ่งเป็นคนที่ปรารถนาดีต่อเราว่า...เขามีความเห็นอย่าง ไร การปรึกษาผู้ที่อาบ น้ำร้อนมาก่อน ยังคงได้ผลดีอยู่เสมอ… อย่าหลงคนที่...ตอนจีบ ตอนเพิ่งคบกัน...เขามาคอยเอาใจ เพราะไม่มีใครทำอะไรโดยไม่หวังสิ่งตอบ แทน… ถ้าเราไม่รัก ไม่ สนใจเขา ไม่เคยดีกับเขาเลย วันนี้เขาอาจยังอยู่กับเรา และดีกับ เรา... แต่ถ้าวันหนึ่ง เขาเจอคนที่ดีกับเขามากๆ อย่างที่เขาดีกับเราในวันนี้เขาจะยังทนเราอยู่ ไหม... อย่าหลงคนที่...วันนี้เขาอดทนกับเราเหลือเกิน เพราะความอดทนทุกคนมีขีด จำกัด… อย่าหลงคนที่....ดีผิดปกติ และทำกับเราอย่างคนพิเศษจนน่าใจหาย เพราะไม่มีใครทำอย่างนี้ให้เราได้ตลอด เวลาไปตลอดชีวิต… แต่ให้เห็นค่าของคนที่ทำให้เรารู้สึกได้ว่า... เขาพยายาม และอยากจะทำอะไรให้ เรา อย่างน้อยก็ เกือบๆ เท่ากับที่เขาอยากทำให้ตัวเขา เอง… เพราะคนที่ให้เราได้ขนาดนี้ หรือมากกว่านี้...ก็คงมีแต่พ่อกับแม่เท่า นั้น ถ้าได้เจอคนแบบนี้...อย่าปล่อยให้ผ่าน ไป และรู้ไว้ด้วยว่า... เรา คือ คนที่โชคดีที่สุดแล้ว ใน บางครั้ง...เมื่อเรารอความรัก...เรากลับหามันไม่พบ แต่เมื่อเราไม่ต้อง การ...มันกลับประดังเข้ามาจนตั้งตัวไม่ติดไม่มีใครรู้หรอกว่า ความรักที่แท้จริงจะมาถึงเมื่อ ไหร่ เราจะได้เจอ คนๆ นั้นเมื่อไหร่ หรือคนๆ นี้...ที่เจอจะใช่คนที่เรารอ ไหม บางคนอาจได้เจอคนๆ นั้น…ตั้งแต่ยังเด็ก เป็นเพื่อนเล่นกันมา ในขณะที่บางคน…กลับใช้เวลารอคอยครึ่งค่อนชีวิตกว่าจะได้ เจอ บางคนคิดว่าใช่แน่ นอนแล้ว…แต่สุดท้ายกลับต้องแยกจากกัน
บางคนรู้จักกันมานาน ไม่ได้คิดอะไร…กลับ ได้ลงเอยกันในที่สุด ความรัก…ไม่ใช่เรื่องของการชั่งน้ำหนักว่า…ใครจะดีกว่า ใคร แต่เป็นเรื่องของ…ใครเหมาะสำหรับเรา มากกว่า ความรัก...ขึ้นอยู่กับโอกาส เวลาสถานการณ์ ถ้าคนที่เหมาะสม…ก้าวเข้ามาในชีวิตเรา ในเวลาที่เหมาะ สม เราพร้อม…เขา พร้อม นั่นก็เป็นโชคของ เรา เป็นสิ่งดีๆ ที่เกิดขึ้นใน100% และคงเป็นแรงดึงดูดที่เขากำหนดมาไว้แล้ว ! แรงดึงดูดจะอยู่กับเราตลอดหรือเว้นระยะห่างจากเรา ก็ขึ้นอยู่กับแรงสองแรงที่มาปะทะกันว่าจะสร้างความสมดุลมากน้อยแค่ไหน แต่สุดท้ายแรงสองแรงก็ต้องอยู่ด้วยกันไม่งั้นคงไม่เรียกว่า "แรงดึงดูด"
ปล. (ไม่ได้เข้ามานานมีคนจำเราผิดด้วย อิอิ ) ฝากถึงเจ้าของบล็อกเพลงเพราะมากๆเลยว่าแต่ยุคใหนละเนี่ยแบคกราวก็สีสดใสดี....อยากรู้จังว่าดอกไม้ทำไม่ต้องเป็นเพื่อนกับผีเสื้อด้วย.....

วันนี้เพิ่งจะว่างแหล่ะรีฟ หลังจากไปตจว.มาหลายวัน ไปทำบุญมาอ่ะจ๊ะ แล้วช่วงนี้หน่องก็ทานมังสวิรัติด้วย...เค้าทานเจกัน แต่หน่องทานมังสวิรัติ ก็แหมขอไม่ทานเนื้อสัตว์อย่างเดียวก็พอแล้วอ่ะ เพราะแม่หน่องบอกว่าถ้าอยากทานเจจริงๆ ก็ต้องไปทานที่โรงเจนะสิ แต่ที่บ้านหน่อง มีหน่องกะแม่ทานกันอยู่ 2 คน ดังนั้นเรา 2 คนแม่ลูกก็เลยตั้งจิตอธิษฐานขอทานแค่มังสวิรัติแทน

ว่าแต่รีฟช่วงนี้เป็นไงบ้างจ๊ะ หวังว่าคงสบายดีนะจ๊ะ เด๋วหน่องต้องไปช่วยแม่ทำงานก่อนนะจ๊ะ แล้วว่างๆ หน่องจะเข้ามาทักทายอีกนะจ๊ะ

ลูกแมวหลงทาง :
ขอบคุณนะครับที่แฉว่าหน้าโหด
ขอบคุณที่ชอบเพลงนี้จ๊ะ แล้วก็หนุ่มหน้าโหดคนนี้ไม่ลืม"นีนี่"หรอกครับ แอบมองอยู่ไกลๆเสมอ คุณครูก็ดูแลสุขภาพด้วยนะครับ ปิดเทอมแท้ๆยังต้องมานั่งปั่นโปรเจ็ค หวังว่าคงมีโอกาสได้เห็นรอยยิ้มแต่ดวงตากลมโตคู่นั้นอีกครั้ง

สายน้ำสายฝนสายลมแสงดาว :
ไม่มีคำว่าช้าหรือสายเกินไปสำหรับมิตรภาพหรอกครับ เพื่อนที่เข้ามาทักทายรีฟจะช้าหรือเร็วก็ทำให้รีฟยิ้มไม่หุบได้เสมอนะครับ ยิ่งถ้าเป็นเพื่อนเก่าแล้ว แค่ได้อ่านความรู้สึกที่บรรยายผ่านตัวอักษรก็ทำให้คิดถึงความรู้สึกเก่าๆอีกครั้ง ไม่อยากพร่ำพรรณนาเป็นคนแก่ แต่อยากบอกว่า คิดถึงเพื่อนเสมอและเรื่องราวดีดีก็ยังคงจำอยู่ในใจเสมอมา

เจน :
เจนมาแย่งเรตติ้งอันน้อยนิดของพี่รีฟอีกแล้ว ฮือๆ ขอทางนี้ไว้บ้างสิ นะนะ คนเดียวเท่านั้น นะๆๆ


เหมยรี่ :
รีฟก็คิดว่าเค้าโตแล้วล่ะเหมยรี่
บางครั้งเราอาจเห็นเค้าแอบร้องไห้
บางคราวเราอาจเห็นเค้าเข้มแข็ง
บางหนอาจเห็นเค้าเศร้าซึม
และบ่อยครั้งที่เราเห็นเค้าง๊อนงอน
...........
แต่เหมยรี่รู้ไหม จะร้องไห้ ซึมเศร้า งอน ฯลฯ แต่เค้าก็โตและเข้มแข็งกว่าที่เราคิด...มากๆ
เราทั้งหลายกำลังเดินไปด้วยกัน
วันที่เค้าล้ม......
เราเพียงแค่ส่งเสียงเชียร์และบอกให้เค้ารู้ว่ายังมีเพื่อนร่วมทาง....เดินอยู่ข้างๆ...เค้าก็ลุกขึ้นได้เอง
ทีนี้แหละเหมยรี่...วันที่เราล้ม เค้าต้องพยุงเราแน่ๆ...คอยดู อิอิ


ปล.(1)คราวนี้ไปสิงคโปร์ใช่ไหม ขอสิงโตพ่นน้ำตรงปากอ่าวมาฝากด้วยนะ

ปล.(2)หนึ่งในแรงดึงดูดของรีฟ เรียกมันว่า "ความรู้สึกดีดี"

มะยมรสเลมอน&ลูกเป็ดขี้เหร่เน๊ะ :
หนึ่งในเรื่องที่พี่รีฟไม่เคยลืมก็คือการได้มีน้องที่น่ารักๆชื่อ ก้อย นี่ไง
ดีใจที่ก้อยมีทัศนคติที่ดี
คำพูดของก้อยเหมือนคนที่มองหลายสิ่งอย่างเข้าใจและกำลังพูดออกมาด้วยรอยยิ้ม พี่รีฟชอบนะ ชอบมากๆ ก้อยมาบ่อยๆนะ เรื่องต่อไปกำลังจะมา อิอิ

^^มะนาว^^ :
พี่รีฟมากกว่านะที่ควรบอกว่า"ขอบคุณที่คิดถึงพี่รีฟ"
รู้ไหม เวลาทานอะไรเปรี้ยวๆพี่รีฟจะนึกถึงมะนาวประจำแหละ อิอิ
บางที สำหรับคนที่เราไม่เคยพบหน้าและอาจไม่ได้พบหน้ากัน แค่ความรู้สึกดีดีที่มีให้กันก็เพียงพอแล้วจ๊ะ พบกัน สนทนากัน แล้วก็ยิ้มให้กัน ถ้าบทสนทนานั้นจบลงด้วยความสุข เท่านั้นก็ถือว่าบรรลุเป้าหมายแล้วล่ะ และตอนนี้พี่รีฟก็มีความสุขมากๆเลย

พิม :
เรื่องกินเนี่ยพี่รีฟทำแทนได้เสมอจ๊ะ แต่ค่าใช้จ่ายคงต้องไปขอจากพิมแล้วมั้ง ได้ข่าวว่าพิมกินจุ พี่รีฟก็คงต้องทานเผื่อเยอะๆเป็นธรรมดา ค่าทานเผื่อเลยต้องแพงหน่อยนะ เอาที่ไขมันเยอะๆด้วย น้องพิมจะได้อ้วนๆไง เวลาหนุ่มมาขอก็ชั่งกิโล คิดค่าสินสอดตามน้ำหนักตัวเลย คงได้กำไรงาม

nu_nong :
หน่องทานมังสวิรัติเหรอ ทานกระเทียมได้ไหม เดี๋ยวรีฟบริจาคนะ อิอิ
รีฟก็เพิ่งกลับมาจากต่างจังหวัดเหมือนกัน ก่อนนอนก็มาเปิดคอม ตอบคำถามในนี้สักหน่อย เปิดปั๊บก็ดีใจจัง มีคนมาเขียนเพิ่มตั้งหลายคน ถึงหนึ่งร้อยจนได้ อิอิ

เทพธิดาแห่งสายลม :
เซอลามัต รายอ จ๊ะเทพธิดาแห่งสายลม
เขียนถึงความรักได้ลึกซึ้งมากๆเลยครับ
คุณรู้ไหม ถ้าผมจะชอบหรือรักใครสักคน....สักคน...สักคน...สักคนที่ว่าก็เป็นอย่างที่คุณพูดนั่นแหละครับ
รู้ไหม...ถ้าไม่แน่ใจในใครสักคนที่ว่า
...ผมจะไม่บอกเค้าว่าชอบ
...ผมจะไม่บอกเค้าว่ารัก
...ผมจะไม่บอกเค้าว่าเค้าคือคนที่ใช่
...ผมจะไม่มอบดอกไม้เหี่ยวๆให้เค้าคอยดูแลรดน้ำ
...ผมจะไม่ชวนเค้าดูพระจันทร์เต็มดวง
...ผมจะไม่ๆๆๆๆๆๆๆๆหลายๆไม่ที่ไม่เคยบอกไม่เคยพูดและไม่เคยทำให้ใครเลยล่ะ
*********************
...ใครสักคนที่ไม่มองแค่เปลือก
...ใครสักคนที่ไม่มองแค่สิ่งที่อยู่ข้างหน้า แต่มองไกลไปถึงอนาคต
...ใครสักคนที่เมื่อถึงวันที่ผมหัวล้าน ลงพุง นุ่งโสร่ง
เค้าก็ยังมองมาด้วยสายตาของคนที่มองคนรักด้วยความสุข
...ใครสักคนที่พร้อมจะเดินอยู่ข้างๆ ที่ผมเองไม่ใช่ช้างเท้าหน้าและเค้าก็ไม่ใช่ช้างเท้าหลัง
...ใครสักคนที่......อ๊ะ....อยากอ่านต่อเหรอครับ ใจเย็นๆ......
...แล้วสักวันจะมีภาคต่อ...

...หรือไม่...ภาคต่อที่ว่า...ผมจะบอกกับเค้าเอง

ปล.Saya rindu kepada kamu

รีฟจ๋า.......คิดถึงจัง
อืม....อ่านแล้วซึ้งใจในทุกคอมเม้นท์เลยนะ รีฟโชคดีจังที่ได้อ่านบทความดีๆ น่ารักๆ และมีความหมายจากคนที่รักและคิดถึงรีฟทุกคน
คงไม่หวงนะถ้าษาจะขอใช้การมองของรีฟมาใช้บ้าง "ไม่มองแค่เปลือก" ถ้าเปลือกก็สวยข้างในก็งดงาม คงเป็นสุดยอดของความสุขแน่ๆเลยนะค่ะ
แค่เปลือกนี่แหละที่ทำให้ใครต่อใครนั่งเหม่อมองใจที่หม่นหมองของตัวเองพร้อมๆกับแอบเลียน้ำตาที่ไหลอ้อยอิ่งลงมาที่มุมปาก ไม่มีเรี่ยวแรงแม้แต่จะยกศีรษะให้ตั้งตรง ต้องวางเกยไว้บนหัวเข่าทั้งสองข้างที่ถูกสองแขนกอดเอาไว้แน่น ภายใต้แสงหม่นๆปนเหงาของดวงจันทร์ แม้แต่สายลมก็เบื่อหน่ายที่จะขยับตัว
เอ๋.....ษาหรือเปล่านะ....ไม่ใช่ษาหรอก ษาจะไม่ยอมให้ใจตัวเองหม่นหมองเด็ดขาดไม่ต้องเป็นห่วงจ๊ะรีฟจ๋า ( ห่วงหรือเปล่าหว่า...อิ อิ ) ยังไม่อยากแอบเลียน้ำตาตัวเอง ยังมีเรี่ยวแรงมหาศาลที่จะยกศีรษะให้ตั้งตรงได้อย่างมั่นคงและสง่างาม และสองแขนนี้ยังอยากกอดสิ่งอื่นที่ไม่ใช่หัวเข่า อืม.....ขอกอดหน่อยซิรีฟ( ล้อเล้นนนนน!!! อย่าอ้าปากค้าง ตาเขียวปั๊ด อย่างนั้นซิ )
คิดถึงทุกคนที่อยู่ที่นี่ และที่ร้านหนังสือค่ะ ได้เวลาพบกันแล้วใช่ไหมรีฟ....ในที่สุดวันที่รอก็มาถึง ไม่มีใครสักคนที่หนีพ้นกาลเวลา......
ฉะนั้นใครที่เคยสัญญาอะไรกับใคร ที่ไหน เมื่อไหร่ อย่างไร...1 วัน 1 เดือน 1ปี ครึ่งทศวรรต ชั่วกัปป์ชั่วกัลป์...ระวังไว้ให้ดี...เวลาจะตามไปทวงสัญญา...เชื่อไหมว่ายิ่งวิ่งหนีเร็วเท่าไหร่เวลาก็วิ่งเร็วเท่านั้นติดตามประชิด ชนิดหายใจรดต้นคอ...แต่ที่น่ากลัว...เมื่อคุณหยุด...เจ้าเวลากลับแซงไปข้างหน้ามิหน่ำซ้ำยังหันมายิ้มให้อย่างมีเลสนัย...ทำสายตาท้าทายชวนเชิญ..ไหวไหมน้อง...( น่าเจ็บใจนะถ้าเป็นแบบนั้น ) สู้ๆนะค่ะทุกคน แรงดึงดูดรอบๆตัวเรามีมากมาย ให้เวลาได้พิสูจน์เถอะค่ะว่าเราทำได้ในสิ่งที่เรามุ่งหวัง เมื่อถึงเวลานั้นเสียงปรบมือจากคนที่เรารักและรักเราจะดังลั่นไปทั่ว
คนที่เป็นศัตรูยังแอบซุกมือไว้ในกระเป๋าตบมือกับหน้าขาตัวเองเบาๆเลย เชื่อซิเขาก้มศีรษะลงมองปลายเท้าตัวเองและที่สำค้ญเขาไม่ยอมให้เราเห็นรอยหยักที่ยกขึ้นข้างมุมปากของเค้าหรอก...(เค้าคงแอบถอนหายใจอย่างแผ่วเบา และคิดว่า....ดีใจด้วยศัตรูที่รักในที่สุดคุณก็ก้าวห่างไปข้างหน้า รอนะ.. เราจะตามไปและก้าวนำหน้าคุณหนึ่งก้าวให้ได้..)
ใช้วลาทุกวินาทีให้มีค่าอย่าให้เจ้าเวลามาหัวเราะเยาะเราเป็นอันขาด ษาขอเป็นกำลังใจให้ทุกคนค่ะ(รวมตัวเองด้วยแหละค่ะ..กำลังพยายามอยู่เจ้าค่ะ ไม่ยอมให้เจ้ากาลเวลามาแอบนินทาว่า..คนอะไรไม่ได้เรื่อง...หรอกคอยดูซิ)

รักนะ คิดถึงนะ เป็นห่วงนะ......รีฟผู้มีแรงดึงดูดเหลือเฟือ..

...โอ๊ยยยยย โดนดูดเข้ามาในนี้ได้ไงเนี่ย...หุหุ หลังจากที่ได้เข้าไปเปิดกล่องแห่งความสุขของรีฟแล้ว ก็ไม่รู้ว่ามีแรงดึงดูดอะไรที่พาเราเข้ามาในนี้ได้...เข้ามาเจอเพื่อน ๆ ทุกคน (เพราะทุกคนคือแรงดึงดูด) รีฟ นิด ขออนุญาต ใช้ พื้นที่ที่มีแรงดึงดูดแห่งนี้ ฝากบอกกํบ รีฟ ป้าสา แนน พี่น้ำ น้องนี มิกิ น้องก้อย ว่าคิดถึงทุกๆคน เลย ถึงแม้จะไม่ค่อยได้คุย แต่ว่ามิตรภาพและความทรงจำดีๆ ความประทับใจ ยังคงเดิม..
คิดถึงทุกๆคน จัง... ขอบคุณพื้นที่ที่มีแรงดึงดูดแห่งนี้พี่พาให้เรามาพบเจอกัน..

แหมรีฟ ที่บ้านปลูกกระเทียมหรอจ๊ะ ถึงจะบริจาคให้หน่องอ่ะ แต่หน่องว่านะ กว่ารีฟจะส่งมาถึงมือหน่อง กระเทียมคงขึ้นราแล้วหล่ะ ..แซวเล่นนะจ๊ะ ว่าแต่อัพไดเร็วๆ นะจ๊ะ หน่องรออ่านอยู่ หน่องว่าก็จะอัพของหน่องเหมือนกัน แต่เริ่มขี้เกียจนิดๆๆ เด๋วหน่องไปก่อนนะจ๊ะ Bye จ้า

เราก็เชื่อว่าโลกนี้มีแรงดึงดูดใจ...มีคนตั้งมากมายเป็นแสนเป็นล้านคนเดินไป-มา...แต่แล้วเราก็ได้มาเจอกัน..เป็นอะไรทำนองนั้นเรายังเชื่อเสมอว่าคนรักกันคือคนที่สามารถตกหลุมรักกันอยู่ตลอดเวลา..ยิ่วมองหรือพูดคุยกันก็ไม่อยากห่างไปไหน...ฉันจะน่ารักเสมอในสายตาเธอและเธฮยังคยน่ารักเสมอในสายตาฉัน....ขอให้ทุกคนได้เจอคนคนนั้นค่ะ...ชอบเพลงนี้จัง^_^

อิอิรูปน่ารักดีอะจ๊ะ

เพลงสนุกดี รูปก็สวย น่ารักมากๆๆๆๆๆๆๆคร่ะ ซาเนียชอบมากเลยคร่ะ ชอบที่สุดเลยค่ะ อิอิ คิดถึงจริง คิดถึงจัง คิดถึงกัน คิดถึงไหม คิดถึงมาก คิดถึงมาย คิดถึงใคร คิดถึงเธอ อิอิ

ไดอารี่ สวยจังเลย ชอบรูปหัวใจอ่ะค่ะ เพลงก็เพราะ ไว้จะมาคอมเม้นต์ใหม่นะค่ะ

แมวน่ารักอ่ะนะค่ะ พี่รีฟ แต่งเก่งมากๆ วันหลังแต่งมากอีกนะจาอ่านอีก
++++ อายย์เชื่อว่าความรักทำให้ทุกคนมีรอยยิ้มที่สดใสนะ ความสุขที่แท้จริงของคนเราไม่ได้มาจากการที่มีคนมารักเรา แต่เกิดจากการที่เรายิ้มอย่างมีความสุขกับคนที่เรารักตางหาก++++

สวยมากๆ เลยเพ่รีฟ ชอบๆ เหมือนอยู่ในโลกของจินตนาการเลย เหอๆ

แรงดึงดูดของตัวเองก้อคงจะเป็นปากที่พูดมากมั้ง เลยมักจะดูดคำด่าจากคนรอบข้างมาเสมอๆ 5ๆๆๆ

แต่ถ้าเป็นแรงดึงดูดของคนที่ปลื้ม ก้อคงเป็นความจิงใจอ่ะ ไม่ต้องเก่ง ไม่ต้องดี ไม่ต้องเลิศ ไม่ต้องหรู ไม่ต้องเพียบพร้อม ไม่ต้องอะไรเลย แค่มีฟามจิงใจ ก้อทำให้คนแบบแป้งปลื้มและดึงดูดให้อยากอยู่ใกล้ได้ละ

เหมือนกับที่แป้งรับรู้ได้จากตัวเพ่รีฟไง ความจิงใจของเพ่รีฟ ดึงดูดให้แป้งเรียกเพ่รีฟว่าพี่ได้อย่างเต็มปาก เคารพเพ่รีฟได้อย่างสนิทใจ และเป็นพี่คนเดียวในนี้ที่แป้งยอม(ยอมไรคิดเอา 555)

เพ่รีฟอาจจะฟังจนชินแล้ว เพราะใครๆ หลายคนก้อคงบอกแล้วว่าเพ่รีฟเป็นคนดี แต่แป้งก้อยังอยากจะพูดให้ฟังอีก เพ่รีฟเป็นพี่ชายที่แสนดีสำหรับแป้งเสมอค่ะ ถึงแม้เราจะไม่ได้สนิทกันมาก แต่แป้งก้อรู้สึกดีกับเพ่รีฟอย่างประหลาด นี่ล่ะมั้งที่เขาเรียกว่าแรงดึงดูดใจ โอ้ จอร์ดดด ไม่เคยพิมไรมีสาระแบบเน้มาก่อนเหมือนนางเอกเลยวุ้ย 5ๆๆๆๆ ไปละเพ่รีฟจุ๊บๆๆๆๆๆๆๆๆ

ปักษาสวรรค์ :
รีฟมักโดนเวลาแซงหน้าอยู่เสมอๆเลย เพราะชอบมองมั้ง มองๆๆๆๆๆๆคิดๆๆๆๆ แล้วก็เผลอหลับไป ตื่นขึ้นมาก็เห็นหลังของกาลเวลาอยู่ไกลลิบ กว่าจะเร่งสปีดตามจนทันก็ต้องออกแรงจนเหนื่อยทุกที
รักนะ คิดถึงนะ เป็นห่วงนะ....บ่อยๆ ระวังคนข้างๆจะเขม่นเอานะครับ อิอิ คิดถึงษาเช่นกันจ๊ะ

ปลากระป๋อง/ หัวใจที่ไร้รัก :
เอ....สรุปว่าแรงอะไรนะที่ดึงดูดนิดเข้ามา หรือจะเป็นแรงแห่งความคิดถึง? แรงแห่งความทรงจำที่แสนดี?......จะแรงอะไรก็แล้วแต่ รีฟดีใจมากๆเลยที่ดึงดูดนิดเข้ามาจนได้ ทุกคนที่นิดกล่าวถึง เค้าคิดถึงนิดมากเลยล่ะ รวมทั้งคนที่นิดไม่กล่าวถึงด้วย
รีฟชอบคำที่ว่า
"รู้สึกดีจัง ที่แม้จะห่างกันไป แต่พบเจอกันทีไรก็มีรอยยิ้มได้ทุกที" ตอนอ่านข้อความของนิดจบ รีฟรู้สึกแบบนั้นจริงๆ

nu_nong :
กระเทียมไม่ขึ้นราง่ายๆหรอกนะหน่อง ถ้าหน่องเบื่อที่จะอัพก็ทำแบบรีฟได้นะ นานๆอัพทีนึง คอยอ่านความรู้สึกของเพื่อนและตอบโต้ไปเรื่อยๆ การที่รีฟเขียนเรื่องใดเรื่องหนึ่งจบ มันเป็นแค่การเริ่มต้นของเรื่องราวนั้นๆแค่นั้นเอง สิ่งสำคัญคือการที่เพื่อนหลายๆคนได้เข้ามาแลกเปลี่ยนความรู้สึกน่ะครับ
แต่ก็มีเพื่อนบางคนแหละนะหน่อง ที่เค้าชอบอัพเดทเรื่องราวต่างๆให้ทันสมัยอยู่เสมอ อิอิ ส่วนรีฟก็กำลังอัพเดทอยู่ พร้อมเมื่อไหร่จะมีเรื่องใหม่ให้อ่านกันนะครับ

<[[OnELastSonG]]> :
แล้วหนึ่งล่ะ เจอรึยัง
ความรักเป็นแรงดึงดูดอันดับต้นๆที่ทำให้คนใกล้ชิดกัน แต่...ขึ้นมาจากหลุมแห่งรักบ้างก็ดีนะครับ เดี๋ยวน้ำขังแล้วเท้าเปื่อยแย่เลย *.* ขอบคุณน้องหนึ่งที่แวะเข้ามาคอมเม้นต์ให้นะครับ ไม่มีของชำร่วยแจกนะครับ มีแจกแต่รอยยิ้มและความรู้สึกดีดี

ครูนก :
ขอบคุณครูนกที่กระพือปีกโบยบินมาคอมเม้นต์ถึงที่จ๊ะ

แม่มดน้อย_ฮันนี่กับซาเนีย :
สุขสันต์วันเกิดล่วงหน้านะซาเนีย ขอให้มีรอยยิ้มเยอะๆมีความสุขเยอะๆ ขอบคุณที่ชอบนะครับ ปลื้มใจจังเลย ชอบกลอนนั้นจังเลยนะ คิดถึงๆๆๆ อ่านแล้ว คิดถึ๊งคิดถึงคนที่คิดถึงจัง

พุยพุย :
มาวิ่งตามหัวใจด้วยกันไหม
ตอนนี้พี่รีฟก็กำลังวิ่งตามอยู่
ไม่ได้คิดครอบครอง ไม่ได้อยากเป็นเจ้าของ แต่อยากเป็นคนที่ได้เดินเคียงข้างหัวใจดวงนั้น......
แม้ว่ามันจะยาก แต่ก็อยากจะมุ่งไป.....

ว่างๆมาอีกนะพุย

เดะเสียงเหน่อเอ๋อๆปนแนว :
ไหนน้องอายย์ยิ้มอย่างเป็นสุขให้ดูหน่อย
อิอิ ยิ้มบ่อยๆนะครับ พี่รีฟว่า พระเจ้าสร้างรอยยิ้มมาให้คู่กับมนุษย์นะ เพราะมีแต่คนนี่แหละที่ยิ้มได้ แล้วเวลาที่คนยิ้ม ก็ดูดีที่สุดเลย ว่าไหม
คราวหน้ามาอีกนะอายย์ มาแข่งกันยิ้มกับพี่รีฟ

แมวดำ :
ใครบอกว่าพี่รีฟฟังจนชินแล้วแป้ง
พี่รีฟฟังทีไรก็แอบยิ้ม แอบเขินทุกทีแหละ
ดีใจจังเลยที่ได้เป็นพี่ชายที่แสนดีและแป้งก็ยอมรับพี่รีฟ แถมยังรู้สึกดีอย่างประหลาด....เอ่อ...ไม่ประหลาดได้ไหมครับ รู้สึกดีแบบธรรมดาไม่ต้องใส่ไข่ก็ได้จ๊ะ
ความจริงใจเราจะหาได้ที่ไหนเหรอแป้ง
พี่รีฟว่า หนึ่งในเหตุการณ์ที่ทำให้เรารู้ว่าใครสักคนจริงใจ ก็เมื่อวันที่ฝนตก เทกระหน่ำลงมานั่นแหละ ใครสักคนที่อยู่ข้างเราทั้งๆที่เค้าก็ไม่ได้รับประโยชน์กับเหตุการณ์นั้น ไม่หนีหายไปไหน แถมยังบีบและกุมมือเราไว้แน่น นั่นน่าจะเป็นส่วนหนึ่งของความจริงใจนะ
พี่รีฟจำไม่ได้ว่า เริ่มทำให้แป้งรู้สึกว่ามีความจริงใจเกิดขึ้นเมื่อไหร่
แต่รู้แน่ๆว่า สายตาที่มองไปทั้งก่อนนี้และตอนนี้ เต็มไปด้วยแววตาของความจริงใจและบริสุทธิ์ใจจริงๆ

ดีคร่าพี่รีฟ มาเม้นให้อ่ะ ไดสวยดีนะคะ

ตามมาอ่านอีกแล้ว สวยดีครับ Blog สงสัยโดนแรงดึงดูดอีกแล้ว... สร้างสรรค์ผลงานต่อไปครับรีฟ

ไม่ใส่ไข่ไม่ได้เพ่รีฟ เพราะแป้งชอบกินไข่เลยอยากให้เพ่รีฟกินด้วย 5ๆๆ

นิยามของความจิงใจที่แท้จิงแป้งไม่รู้หรอกว่ามานมีไว้ว่าอย่างไรแต่สำหรับแป้ง การรับรู้ถึงความจิงใจจากใครสักคน ไม่จำเป็นต้องรับรู้จากกระทำหรอก เพราะบางคนก้อ fake ได้อย่างหน้าตาย แต่แป้งจะรับรู้มานด้วยความรู้สึกของตัวเอง

การที่ได้พูดคุยกับใครสักคนบางทีมานก้อบอกอะไรได้หลายๆ อย่าง ซึ่งเราอาจจะมองผิดหรืออาจมองถูกก้อได้ แต่ถ้าแป้งมองมานผิดไปแป้งก้อไม่เสียใจหรอกเพราะอย่างน้อยมานทำให้แป้งรู้สึกดี แต่มานเกิดขึ้นไม่ได้กับทุกคนหรอกนะ ดักคอไว้ก่อน หุๆเพราะเพ่รีฟจะต้องบอกว่า ถ้าอย่างนั้นแป้งก้อมอบความจิงใจให้เขาก่อนซิ แล้วแป้งจะได้รับกลับมา แต่เสียใจด้วย ความจิงใจของแป้งมีไว้ให้กับคนที่แป้งคิดว่าเขาจิงใจกับแป้งเท่านั้น ซึ่งถ้าแป้งมองผิดไปก้อไม่เสียใจหรอกเพราะแป้งเลือกเอง 5ๆๆ อาจดูเหมือนเห็นแก่ตัวนะ แต่คงไม่ผิดถ้าคนเราจะมีข้อเสียกันบ้าง เอิ๊กๆ

ปล. อย่าบอกว่าเถียงคำไม่ตกฟากล่ะ เพราะแค่อธิบายให้ฟังเฉยๆ โหะๆ

พี่รีฟจ๋า น่ารักที่สุด สดใส สดชื่น ปิ๊งๆๆๆ ชอบๆๆๆ แล้วจะแวะมาบ่อยๆ นะค่ะ พี่รีฟ

กว่าจะเข้ามาก้อปาเข้าไปความเห็นที่100ก่า คงไม่ช้าเกินไปนะรีฟ ก่อนจะลงตัวที่หัวข้อนี้ รีฟถามกะฝนว่าต่อจากเรื่องกล่องแล้วจะเป็นหัวข้ออะไรดี แรงดึงดูด เป็นหัวข้อหนึ่งที่น่าสนใจ แต่ถ้าถามฝนว่า แรงดึงดูดของฝนในตอนนี้คืออะไร ตอบได้คำเดียวเลยนะว่า แรงดึงดูดของฝนง่ะ คือเจ้าตัวเล็กที่อยู่ที่บ้าน เค้าเป็นทั้งแรงดึงดูดให้ชื่นใจ แรงดึงดูดให้เราปวดหมอง แต่ไม่เคยเสียใจที่มีเค้ามาอยู่กะเราเลยล่ะ

รีฟจ๊ะ ก่อนอื่นเลยก็ขอโทษด้วยนะคะ ที่เข้ามาเม้นท์ช้ามากๆ แต่ นาได้แอบแวะมาดูหลายครั้งแล้วน๊าาา
เวปรีฟน่ารักมากๆค่ะ จิงๆนะ เวปแบบนี้นะ เป็นเวปที่รีฟน่าจะำทำมากที่สุดเลย เพราะรีฟเป็นผู้ชายสไตล์แบบนี้ เป็นเพื่อนที่น่ารักที่สุด เป็นผู้ชายที่อบอุ่น เป็นผู้ชายที่เข้าใจถึงจิิตใจของเพื่อนๆพี่ๆน้องทั้งหมด สรุป รีฟน่ารักที่สุดอ่ะจ้า
คำว่าแรงดึงดูดของนาที่มีต่อรีฟ คงจะคำว่า มิตรภาพ อ่ะคะ คำว่ามิตรภาพ จะอยู่ต่อไปอีกยาวนาน และนาก็ขอบคุณมากๆ สำหรับมิตรภาพที่เพื่อนมีต่อเพื่อนให้นะคะ และสัญญาว่าจะเก็บมิตรภาพที่รีฟมีให้ไว้ตลอดเลยค่ะ

พี่รีฟจ๋า พี่ษาจ๋าตอนนี้พิมรู้สึกแย่มากเลยรู้ไหม ช่วงเวลาเก่าๆ ช่วงเวลาที่เจ็บปวดมันกลับมาได้ไงไม่รู้ เมื่อไหร่จะลืมมันเสียที ไม่มีกำลังใจจะทำอะไรเลยคะ นึกถึงที่พี่ษาบอกว่าพี่ษามาคอมเมนต์ใหม่แล้ว พิมนั่งอ่านข้อความแรกของพี่ษา บรรทัดแรกจนถึงบรรทัดสุดท้ายรู้สึกดีมากขึ้นเยอะเลยคะ ถึงจะมีน้ำใสๆหล่นจากตาบ้างก็ตาม ขอบคุณพี่ษานะคะ ขอบคุณมากๆเลยคะ แถมยังแอบชมพิมด้วย แอบเขิลเล็กๆ

ปล. พี่รีฟขรา คิดถึงพี่รีฟเสมอนะคะ รักพี่รีฟจังคะ(พี่ชายที่แสนดี)

แม่มดน้อยมักเกิ้ล :
ขอบใจมากจ๊ะน้องป๋อมแป๋ม

มานั่งอ่าน :
ขอบคุณที่ตามมาอ่านถึงที่นะพี่อิง

แมวดำ :
อธิบายซะละเอียดยิบเลยแป้ง ไม่เข้าใจก็ไม่รู้ว่าจะพูดว่ายังไงแล้ว ขอให้แป้งเป็นฝ่ายเลือกและเป็นฝ่ายที่ถูกคนดีดีเลือกนะแป้ง ขอบคุณที่เข้ามาเยี่ยมเป็นครั้งที่ 2 จ๊ะ (คิดค่าเข้าชมด้วยเลย)

นู๋llมลง :
จ๊ะน้องปอ บินเข้ามาบ่อยๆเลยนะ มาแลกเปลี่ยนความรู้สึกกัน

theOneYouLove :
กว่าจะเข้ามารีฟก็รอจนเหงือกแห้งเลย มัวไปหลบมุมอยู่ที่ไหนนะฝน
มีลูกชายเป็นแรงดึงดูดแบบนี้คงติดแน่นทนนานตลอดกาลตลอดไป ขอให้ลูกฝนประสบความสำเร็จในชีวิตให้คุณแม่ได้ปลื้มใจนะครับ

iCk` :
เอามิตรภาพขนาดใหญ่มาฝาก ขอบคุณมากๆเลยครับ แล้วก็ดีใจที่นาชอบด้วย ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะ
ตอนนี้วันเวลาที่ฝนตกสำหรับนาผ่านพ้นไปแล้ว
วันถัดไปจากนี้ก็เป็นวันฝนซาฟ้าใส เก็บเกี่ยวความรู้สึกดีดีให้เยอะๆนะครับนา ชดเชยวันเวลาที่เราลืมรอยยิ้มไปให้เยอะๆ รีฟจะแอบยิ้มเป็นเพื่อนอยู่ไกลๆด้วยคน

pim :
น้องพิม.......พี่รีฟกับพี่ษาและเพื่อนๆอยู่ข้างๆพิมเสมอนะ เวลาที่รู้สึกเหงาก็คิดถึงกันโทรหากันได้เสมอจ๊ะ
อารมณ์แบบนั้น ความรู้สึกแบบนั้นมันก็เป็นส่วนหนึ่งของชีวิตที่แวะเวียนเข้ามาทักทายกับเราเป็นครั้งคราว มันไม่ถาวรหรอกครับ เดี๋ยวมันก็ผ่านพ้นไปแล้ว เตรียมตัวรอรับเรื่องราวดีดีที่ลังจะมากันดีกว่านะ ยิ้มไว้ คิดถึงเรื่องราวดีดีไว้ คิดถึงสิ่งดีดีที่เรามีอยู่นะ แล้วพิมก็จะยิ้มได้
ปล.พี่รีฟก็รักและคิดถึงน้องสาวที่ชื่อพิมเสมอจ๊ะ คิดถึงมากและรักมากๆด้วย(หวงด้วย)

โอ้น้ำ.......มาหลงคารมอะไรกับปลารูปหล่อ
ฟ้า............มาทำสัญญาอะไรกับนกตัวดี
ดอกไม้กับผีเสื้อ...ก็มาเป็นเพื่อนกันด้วยเหตุใด
ใช่เลย.......คงเหมือนที่มีสิ่งหนึ่งผูกใจ ให้เรามาเป็นเพื่อนกัน
....... นั่นสิ ทำไมนะ เราวันนี้ เรามาเป็นหนึ่งในสมาชิกที่เหนียวแน่นห้องร้านหนังสือได้ และมารู้จักทุก ๆ คนในห้องนี้ได้ อ่อ ...คงจะเพราะแรงดึงดูดนี่เอง ... แต่ละคนในห้องร้านหนังสือ เหมือนหนังสือ ที่เราได้เปิดอ่าน ค่อย ๆ เปิดอ่าน ทีละหน้า ทีละหน้า อย่างมีความสุข และเพลินไปกับหนังสือเล่มนั่น ๆ หนังสือแต่ละเล่มมีความแตกต่างกันมากมาย บางคน บางเล่มก็ต่างกันสุดขั่ว แต่เราก็มาอยู่รวมกันเป็นหนังสือหลาย ๆ เล่มในห้องของพี่รีฟ ...น่าแปลกไหมละ ทั้ง ๆ ที่แต่ละคน ร้อยพ่อพันแม่ ต่างจังหวัด ต่างสถานที่กัน ได้มารู้จักกัน และได้มาคุยกัน สนทนากันในห้องนี้...เพราะอะไรละ ถ้าไม่เพราะแรงดึงดูดที่มีในตัวของแต่ละคน ที่ต่าง ๆ กันออกไป ที่มีบางส่วนบางจุดของแรงดึงดูดที่บางทีก็ไม่น่าดึงดูดนัก เราก็มองข้ามจุดเล็ก ๆ นั่นไป เพราะในแต่ละตัวบุคคลมีแรงดึงดูดที่โดดเด่นในตัวของตัวเองอยู่แล้ว อย่างพี่ชารีฟ ...คนนี้เลย ใช่เลย แรงดึงดูดมหาศาลเลยละ คริๆ ที่ดึงดูด คนหลาย ๆ คนจากหลาย ๆ ที่ หลาย ๆ จังหวัดได้มาคุยกัน แลกเปลี่ยนทัษนคติกัน ได้อย่างมีความสุข มีร้อยยิ้มกลับออกไปหลังจากปิดคอมทุกครั้ง ก็เพราะคนนี้เลยยยย พี่ชารีฟของเรานี่เองงง เก่งมาก ๆ คะ ปรบมือ ๆ แปะ ๆ มีชารีฟมีแรงดึงดูดมากมาย คุยด้วยแล้วรู้สึกอบอุ่น ปลอดภัย สบายใจ บางครั้งเป็นทุกข์มา ได้มาคุยกะพี่รีฟ คลายไปเยอะเลยคะทุกข์ ..แต่ทุกข์ก็ไม่ได้หายไปไหนนะ มานกะยังอยู่แระ แต่เราได้ปล่อยวางมันไว้เพราะแรงดึงดูดมหาศาลจาพี่ชายชารีฟ ที่ทำให้เราได้ลืมความทุกข์ไปชั่วขณะ และมีร้อยยิ้มมาทดแทน...เติมน้ำมันกำลังใจให้กลับชีวิต ได้ออกค่อย ๆ ต่อสู้ แก้ปัญหาต่อ ...ขอบคุณมาก ๆ ๆ คร๊า ผู้ชายขี้อายในสายลม ผู้มีแรงดึงดูดมหาศาล

แหะ ๆ ^^" แวะมาอีกรอบ แวะมาแสดงความดีจาย ที่กลายเปงหญิงปลาทองสีชมพู ผู้ปิดงาน รู้สึกเลิ่ดแลเปงเกียจที่ได้เปงคนสุดท้าย ปิดท้ายฉบับพี่รีฟ คริๆ (อายไมละนั้นฉาน ไม่ยอมเช็กเมล ต้องเจอพี่รีฟทวงเม้น) แหะๆ ^^" อุ้ย น่าด้านนิด ๆ ไม่อายแหะเรา 555+

ก้อปิดเทอมหายไปทำหน้าที่ลูกที่นี่ของแม่มา ไปดูแลกิจการให้ที่บ้าน แต่ก้อไม่ลืมที่จะแวะมาดูร้านหนังสือให้เพื่อน แต่ตอนนี้เปิดเทอมแล้ว กลับมาเป็นแม่ที่ดีของลูกต่อ และเป็นเพื่อนที่ดีของรีฟกลับมาเฝ้าห้องให้ตอนกลางวันเหมือนเดิมแระ ว่าแต่เมื่อไหร่จะมีเงินเดือนค่าเฝ้าห้องง่ะ

....พี่รีฟ...น่ารักอ่ะ ไม่น่าเชื่อว่าจาทำได้...อิอิ...ล้อเล่นนะ...พี่รีฟอ่ะเปนศิราณีที่น่ารักมากมายเลยนะรุป่าว...เดี๋ยวนู๋จาแวะมาบ่อยๆนะ...หุหุ...
....*--------*....พี่รีฟจาว่าสอารัยม่ะถ้านู๋จาฝากนิยายของนู๋หั้ยพี่ไปอ่านเวลาว่างๆอ่ะ...{ไม่ว่าจ้านู๋}
...ใจดีจัง...อ่านแล้วก้อคอมเมนต์ให้นู๋ด้วยนะ...รักมากมาย...จุ๊บบบบบบบบบบบบ....
................................................................//my.dek-d.com/Writer/story/view.php?id=164634
.................................................................
ฝากด้วยนะ จุ๊บๆ

โห กว่าจะอ่านถึงเรา เจ้าของไดคงหลับไปแล้วล่ะ มีฟามลับอะไรจะบอกนะ "ยะลาไม่มีทะเล" จุ๊ๆฟามลับ

ถะ ถะ ถะ ถูก ต้อง นะคับ 555+
ที่ยะลา ไม่มี ทะเล แต่ ว่า มี (ระเบิด) อ่ะ
เนี้ยะ ถ้าหม่อน ไป เที่ยว ที่ ยะลา นะ พี่รีฟ เตรียม ชุด เกราะ ให้ หม่อน ด้วย นะ เด่ว เรา ไป กู้ ระเบิด กัน หนุก หนาน เนอะ
ล้อเล่น นะ จ้า พี่รีฟ อย่า งอล เค้า นะ 55555+
ไป แระ เด่ว โดน เจ้รีฟ ดุ เอา

แรงดึงดูด.....
คงเป็นมิตรภาพระหว่างเพื่อนน่ะค่ะ เพราะเพื่อนเป็นได้ทุกสิ่งทุกอย่าง เหมือนกับรีฟค่ะ ที่ได้คุยกับแค่ไม่กี่ครั้ง ก็ยังโดนแรงดึงดูดให้เข้ามาเม้นได้ อิอิ ขอชมค่ะ ภาพสวยมาก ๆ ขนาดคนที่อยู่กับทะเล ยังมีความรู้สึกอยากไปติดเกาะเลยค่ะ อิอิ แต่ต้องไปติดกับคนรู้ใจน่ะค่ะ จะเหมาะมาก ๆ
เขียนอีกน่ะค่ะ จะเข้ามาดูเรื่อย ๆ ค่ะ เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ รีฟ

ไม่ได้ มา ผิด ที่ นะ เรา มา ถูก แล้ว
เรา จะ มาบอกว่า อิจฉา ใครบางคน ที่ เพิ่งไป ถอย MU-7 มา อ่ะ แหมๆๆๆ อิจฉา ซะ กิ้วๆๆ ว่าง ๆ เค้า จะ ไป แอบ เจาะยาง นะ 55+ แล้ว อย่ามา เจาะ ยาง เค้า คืน หล่ะ เค้า จะ ร้องไห้ จิงๆ ด้วย
อิจฉาๆๆๆๆๆ (บ้านเราไมไม่ชอบ ISUZU นะ ) แปลกจัง ว่าม่ะ

โวววววววว พิมเปงรายของพิมว้า หุหุ บร้าไปและเอิ๊กๆๆ ติ้งต๊องอีกต่างหาก โคะๆๆๆๆๆๆ สงสัยอารมณ์พาไปเอิ๊กๆๆๆๆๆๆๆ
แต่ก้อขอบคุณทุกคนเลยนะ ถ้าไม่ได้กำลังใจจากทุกคนพิมคงไม่เข้มแข็งขึ้นอย่างนี้แน่นอน หุหุ ตอนที่เฮฮากะหนุกหนานด้วยกาน ตอนที่ทุกข์กะม่ายเคยทอดทิ้งกันเลย พิมรักทุกคนจัง ตอนนี้พิมมะเปงรัยแล้ว สบายมาก แค่นี้ จิ๊บ จิ๊บ แหะๆ

วันนี้เปิดเทอมวันแรก ตอนแรกไม่อยากไปเล้ยย แต่เจอเพื่อนๆ โอววเฮฮาปาจิงโกะกานมาก พึ่งรู้ถ้าขาดเพื่อนเลิฟปายจะเปงไงเนี่ย วันนี้เลยตีซี้อาจารย์กานใหญ่ แบบว่าวันแรกมะค่อยมีคนไป เม้าท์กะอาจารย์เมื่อยเลย หุหุ อ๋อยยหิววกินหนมดีฟ่า เอิ๊กๆๆ

เคยมั้ย?ที่ลองหยิบบันทึกเรื่องราวเก่าๆๆขึ้นมาอ่าน อีกครั้งแล้วน้ำตาก็ไหลออกมาอย่างไม่ทันตั้งตัว น้ำตาที่ไหลออกมาอย่างไม่มีเหตุผลเราไม่ได้เสียใจกับสิ่งที่ ผ่านมาอาจเพียงแค่รู้สึกใจหายกับการที่ไม่มีแล้วซึ่งใครคนหนึ่ง คนที่คอยรับฟัง คนที่เราอยากเล่าเรื่องราวทุกอย่างไม่ว่าสุข เศร้า เหงา ไม่มีแล้วคนที่คอยให้กำลังใจกันและกัน ไม่มีแล้วคนที่เคยบอกว่าถ้าไม่โทรหากัน มันก็คิดถึง ไม่มีแล้วคนที่เราแค่ได้ยินเสียงในวันที่รู้สึกแย่ๆๆแค่เสียงก็ทำให้รู้สึกดี ไม่มีแล้วจริงๆ บางที เรื่องราวของคนบางคนก็เหมือนนิยาย แต่ในทางกลับกันนิยายบางเรื่องก็ทำมาจากชีวิตของใครคนหนึ่ง จะเป็นไรมั้ย?ที่เราจะพับเรื่องราวของใครคนหนึ่งลงกล่อง พร้อมกับบันทึกเรื่องราวของคนคนนั้น จะเป็นไรหรือเปล่า?

สวยดีอะครับ ไม่รู้จะพูดอาราย อิจฉารีฟอะ สาวๆชอบเยอะอะอะอะ สรุปว่าดีแว้วกันนะครับ ไม่รู้จะเมม อารายอะครับ ตอนนี้ตาร้อนอยู่ อิจฉารีฟ อะอะอะ

ปลาทองสีชมพู :
จำได้ว่ารู้จักกับลูกนัทประมาณกลางปี 2547 ช่วงเวลาที่รู้จักเป็นช่วงที่รัฐบาลรณรงค์ให้มีการพับนกกระดาษส่งมาภาคใต้พอดี ก็เลยสัญญาในวันแรกที่รู้จักว่าจะส่งนกมาให้พี่รีฟ...ตอนนี้ก็ครบ 2 ปีแล้ว ได้ข่าวว่าลูกนัทก็ยังพยายามหัดพับนกอยู่ อิอิ อยากรู้จักว่านกที่ใช้เวลาพับ 2 ปีจะเลิศเลอขนาดไหน
หากเหตุผลของการส่งนกมาให้กับชาว 3 จังหวัดใต้ในครั้งนั้นคือเพื่อความสมานท์ มิตรภาพ ถึงตอนนี้แม้จะไม่ได้นกกระดาษ เป็นวัตถุที่จับต้องได้ แต่ระหว่างเราก็ได้ปลูกความรู้สึกผูกพัน ความหวังดี ความห่วงใย ลงไปในหัวใจได้เป็นที่เรียบร้อยแล้วล่ะ ดีใจที่รู้จักกันและสานต่อความรู้สึกดีดีต่อกันมาได้จนถึงวันนี้นะ
(แล้วตอนนี้พี่รีฟก็แก่ลงโดยอัตโนมัติ เพราะลูกนัทมีตัวน้อยๆ 2 คนมาให้เป็นความหวัง เลยถูกเรียกว่า "ลุง" ไปโดยปริยาย )

theOneYouLove :
เคยมีใครได้เงินเดือนที่ร้านหนังสือเหรอฝน?
เพราะฉะนั้นหวังไปก็เท่านั้น อิอิ
แต่รีฟก็จ่ายทุกวันนะ แจกจ่ายด้วยรอยยิ้มไง ถ้าใครสักคนจะจินตนาการสักหน่อยก็คงรับรู้ได้ว่า ยิ้มที่แจกจ่ายไปนั้น เป็นยิ้มกว้างไปจนถึงรูหูเลยทีเดียว
ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ฝนจะลากเพื่อนฝนจากอุบลคนนั้นมาคอมเม้นต์ให้รีฟได้สักทีนะ คนอะไรดึงตัวมายากจริๆ

ลิงน้อยแก้มใสปิ๊งๆ :

เจาะยางทำไม ของพ่อพี่รีฟนะ ไม่ใช่รถพี่รีฟซักหน่อย ไปกรีดยางยังได้มาประโยชน์กว่าอีก มาใต้ดีกว่า มามะน้องหม่อน
ปล.MU-7มันเป็นรถครอบครัวนะ ไม่ใช่ทรงสปอร์ตแบบฟอร์จูนเนอร์ มันเหมาะกับครอบครัวพี่รีฟมากกว่านะป้าหม่อน

[[[มะนาวหวานซ่าส์]]] :
ขอบคุณที่ยกให้พี่รีฟเป็นศิราณีนะ
ว่าจะเปิดบริษัทที่ปรึกษาแล้วเนี่ย เก็บค่าปรึกษาเป็นความคิดถึง 3 เวลาหลังอาหาร
แล้วว่างๆพี่รีฟจะเข้าไปอ่านและคอมเม้นต์ให้น้องมิ้นนะ...ไปแน่นอนจ๊ะ สัญญา

กาเมร่า :
เป็นความลับที่คนเค้ารู้กันเกือบทั้งประเทศแล้วนาพี่ทัด ขอบคุณพี่ทัดมากๆที่เข้ามาเยี่ยมชม รีฟอ่านทุกๆความคิดเห็นและตอบให้ทุกๆคนครับ รับรองว่าไม่ปล่อยให้คอมเม้ต์ของทุกคนลอยนวล

Dream :
รีฟจะอัพเดทเรื่อยๆนะนุ่น แต่นุ่นสัญญาแล้วนะว่าจะเข้ามาอ่านเรื่อยๆ ดีใจที่แม้จะคุยกันไม่บ่อยแต่ก็ดึงดูดให้มีความรู้สึกดีต่อกันได้นะครับ คิดแล้วรู้สึกดีจัง ขอบคุณสำหรับคำชมด้วยนะ

พิม :

ดีใจจังในที่สุดพิมก็รอดมาได้ เอ๊ย ผ่านพ้นช่วงเวลานั้นมาได้ แต่ผ่านมาแล้วรู้สึกเพี้ยนๆขึ้นนะ ติดมาจากใบหม่อนรึเปล่าเนี่ย แต่ก็ดีแล้ว ท่าทางมีความสุขมากๆแบบนี้ เหมาะกับพิมมากที่สุดเลย


บันทึกเล่มเก่า :
เคยบอกรีฟว่ามีความสุขแล้ว มองเห็นทางเดินแล้ว
แต่ทำไมทุกคอมเม้นต์ถึงทำให้รู้สึกว่าเศร้าแบบนั้นล่ะครับ ยิ้มๆหน่อยนะ ยังคิดถึงกันอยู่นี่นา ไม่ได้หนีหายไปไหน เก็บความรู้สึกดีดีที่มีต่อกันไว้...ดีแล้วครับ แต่อย่าเก็บถาวรนะ หยิบขึ้นมาใช้บ้างเวลาที่คิดถึงกัน

แรงดึงดูดใจ - หากเกิดขึ้นกะคนไหน ความรู้สึก..กระสับกระส่าย ต้องการ ได้ฟังคำว่า รัก ...ตอนนี้ ส้มตกในอาการนั้น เรียกว่า แรงดึงดูดใจมั้ยคะพี่รีฟ ..คนนั้น มีมากกว่าส้ม คนที่ส้มรัก สามารถ ทำให้ส้ม เปลี่ยนไป ไม่ใช่ตัวของตัวเอง..แล้วส้มล่ะ จะดึงดูดเค๊า ได้สักครึ่งหนึ่ง ที่เขา ส่งมาหาส้มได้มั้ย...อยากบอกว่า ถ้าแรงดึงดูดมีจิง ขอดูดเราสอง ไว้ในกล่องแห่งรัก ใช้หัวใจ ดูด ซึ่งกันและกัน จะได้มั้ย...แรงดึงดูดมันมีจิงๆ แต่ จะดูดเราให้อยู่บนเส้นทางเดียวกันได้หรอไม่...ต้องขอบคุณไซเบอร์ ทำให้เราเจอกัน ตัวหนังสือ -หลงอักษร...เสียงทอสับ -เสียงก้องในใจ...ขอบคุณอีกครั้งไซเบอร์ จอสี่เหลี่ยม เรียกซึ่งเสียงหัวเราะ -รอยยิ้ม -น้ำตา และมิตรภาพ สุดซึ้ง ---- คนทำดีแค่ไหน จิงใจแค่ไหน รู้ตัวหรอยัง..หากยังไม่ได้เริ่ม ไม่มีคำว่าสาย เพื่อนรักจิงใจ คนรักห่วงใย สายใจไซเบอร์ - ขอบคุณค่ะ

แรงดึงดูดสำหรับหนูคือพลังแห่งความจริงค่ะ
แลบลิ้นใส่ทุกคน

อ่านะ ที่แท้หวังให้เราเป็นสะพานเชื่อมยะลากะอุบลนี่น่า พยามอยู่แล้วรีฟ พยามนานมาก ทางที่ดีนะ ฝนว่าเราไปลากตัวจากอุบลมาเลยดีกว่ามั่ง ไปม่ะๆ ขับMu-7 ไปรับเลย ไม่มาให้มันรู้ไป

รีฟจ๋า...อีกครั้งกับการคิดถึง
ดอกแล้วดอกเล่าที่หล่นจากกรอบด้านบนลงมาและหายวับไปกับตาในกรอบด้านล่าง พิเคราะห์พิควรแล้วดอกเดียวกันแหงๆ พยายามมองหาว่าเค้าวิ่งผ่านหลังจอโผล่มาที่กรอบด้านบนได้ยังไง หายังไงก็หาไม่เจอ อยู่ๆก็นึกขึ้นมาได้ว่าถ้าษาเป็นเหมือนดอกไม้พวกนั้นษาคงเหนื่อยน่าดูที่ต้องวิ่งขึ้นวิ่งลงไม่มีที่สิ้นสุด ดีนะที่ยังเป็นแค่คนนั่งมองไม่ต้องไปร่วมก๊วนกับเค้าเหล่านั้น ( เรื่มรู้ตัวแล้วนะว่าษาก็ชักเพี้ยนๆและน่ารักเหมือนน้องพิมขึ้นทุกวัน เราชมกันเองก็ได้เนาะพิมเนาะ )
เขียนเรื่องใหม่ได้แล้วค่ะรีฟ ใจเย็นเป็นน้ำแข็งอยู่ได้
รีฟจ๋าเริ่มรู้สึกอะไรบ้างหรือยัง บางคนก็เริ่มเศร้า บางคนก็เริ่มเหงา บางคนก็เริ่มเพี้ยน(ษาเองแหละค่ะ) และที่สำคัญบางคนก็เริ่มนอนเมื่อขึ้นเช้าวันใหม่ และตื่นในเช้าวันเดียวกัน แต่..เพราะแรงดึงดูดที่มหาศาลด้วยพลังของจิตใจที่งดงามและแข็งแกร่งของรีฟแท้ๆที่ยังดึงดูดให้ทุกคนยังรวมตัวกันอยู่ที่นี่
ลอยกระทงปีนี้ขอให้ทุกคนหมดทุกข์ หมดโศก หมดโรค หมดภัยนะค่ะ ความสุขมากมายเกิดในวิถีชีวิตของทุกคนด้วยเถอะ สาธุ!

เกิดมา ชาตินี้ โชคดี ยิ่งนัก
ที่ได้ รู้จัก กับร้าน หนังสือ
เพื่อนฝูง มากมาย สมคำ ร่ำลือ
ว่าร้าน หนังสือ มีมิตร แสนดี
ขอฝาก ชื่อเสียง สำเนียง ปักษา
ไม่ใช่ นางฟ้า หรือนาง ปักษี
เป็นเพียง ยาจก ซกมก คนธี
แต่เป็น คนดี และมี น้ำใจ(นะ)
ขอบคุณ ยิ่งนัก เพื่อนรัก ทุกท่าน
ที่ได้ แบ่งปัน รักอัน ยิ่งใหญ่
มอบรัก เจือจุน อบอุ่น เกินใคร
แรงดึง ดูดใด ไม่ปาน ร้านหนังสือ..

( จบซะดื้อๆยังงี้แหละ...รีฟ )

รักสุดจิต..คิดถึงสุดใจ..ห่วงใยสุดขีด......รีฟคนดีที่หนึ่ง ( คริ คริ คริ แป้นพิมพ์พาไปจ๊ะรีฟจ๋า อย่าเครียด เดี๋ยวแก่แบบไร้ที่มานะ ขอบอก )

คุณจ๋า....อีกครั้งที่คิดไม่ถึง
อิ่มจ้าอิ่ม คิดไม่ถึงว่าการกินปลาหลังน้ำลดนี้โคตรอร่อยเลย ปลาสาวๆๆอ้วนพลี อิ่มกำลังดี เสร็จเต็นสิพี่น้อง ตกเย็นบินวนไล่เฉี่ยวปลาสาว ก่อนกลับรังนอน

คนเยอะแยะจริงๆ เลยบล็อกนี้
มีแรงดึงดูดอะไรนะ

^^

ดีจ้ารีฟ
ว่าแต่รีฟเป็นไงบ้างจ๊ะ กะลังยุ่งๆ กะการหาข้อมูลเขียนบล็อกอยู่หรือเปล่าจ๊ะ เนี่ยหน่องหายไปนานมากเลยว่าไหม ช่วงนี้หน่องก็ยุ่งๆ อ่ะจ๊ะ ไปถ่ายรูปให้เพื่อนในงานรับปริญญาบ้าง ไหนจะไปทำบุญอีก แต่วันนี้หน่องก็มีเวลาว่างนิดนึง เขียนได เริ่มรู้สึกว่าช่วงนี้หน่องจิตตกอย่างแรงนะ เพราะแม่ก็ถามทุกวัน เมื่อไรจะได้ทรานสคริปต์ คือ แม่ค่ะ เกรดยังไม่ออกเลยอ่ะค่ะ แล้วจะได้มันได้ไงหล่ะค่ะ โดนแม่ไล่ให้ไปทำงานทุกวันเลย หน่องต้องรอถึงวันที่ 27 พ.ย.อ่ะค่ะ เพราะได้ทรานสคริปต์วันนั้น พอได้แล้วก็คงตะลุยสมัครงาน

แต่จริงๆ เดือนนี้ก็มีสายการบินต่างชาติมารับสมัครเหมือนกันค่ะ แต่กว่าจะมาก็วันที่ 16 - 18 แหน่ะ คงต้องรอให้ได้จดหมายเรียกเชิญไปสัมภาษณ์ก่อน นี่หน่องก็เช็คเมลล์เกือบทุกวัน เช็คจนจิตตกไปแล้วหล่ะค่ะ ก็แหมอยากได้งานเร็วๆ หนิค่ะ จบแล้วด้วย อยากมีเงินเลี้ยงดูพ่อกะแม่บ้าง ไม่อยากให้พ่อกะแม่เลี้ยงแล้วอ่ะค่ะ โตแล้ว ขอให้ได้แอร์ครั้งนี้ทีเห๊อะ

ยังไงรีฟก็ดูแลรักษาสุขภาพด้วยนะจ๊ะ

อ่านจบแล้วมาบอกเล่ากันด้วยนะว่า แรงดึงดูดของคุณและของคนที่คุณปลื้มคืออะไร)
แรงดึงดูดของนกเหรอ ก็คงเป็นคนที่จิตใจเข้มแข็ง ไม่ท้อกับอะไรง่ายๆ สู้ยิบตา ถ้าไม่เจอทางตันก็จะไม่ยอมถอยค่ะ ส่วนคนที่นกปลื้มเหรอคะ ต้องเป็นคนใจดีค่ะ มีอารมณ์ขัน เพื่อช่วยแบ่งปันความสุขให้เรา ในยามที่เรามีทุกข์ค่ะ อาจจะไม่โรแมนติคนะคะ แต่นกเป็นคนที่อยู่กับปัจจุบันค่ะ ไม่หวานจนเลี่ยนและก็ไม่เข้มจนขมค่ะ ก็ให้ทั้งสองเรามาบรรจบกันแล้วอยู่ระหว่างกลางพอดี นี่หล่ะค่ะ คือแรงดึงดูด

คอมเม้นท์นก อาจจะเข้มไปนิดนะคะ แต่ขอชมนะคะว่า รีฟ ทำ web ออกมาได้น่ารักดีค่ะ แต่ออกความเห็นนิดนึงนะคะ พื้น Background ลายตามากไปนิด Accessories มากไป บางทีก็อาจทำให้งานดีๆ ดูด่างพร้อยไปบ้าง แต่รวมๆ นกชอบค่ะ ขอบคุณที่เปิดโอกาสได้เข้ามาอ่านบทความดีๆ และ web น่ารัก น่ารัก ค่ะ โอย ซึ้ง กลั้นน้ำตาไม่อยู่แล้วเนี่ย รีฟช่วยซับทีดิ อิอิ....

เนอะพี่ษาเนอะ สงสัยเราจะเพี้ยนและน่ารักเหมือนกานแน่เลย(แต่พิมเพี้ยนมากก่า) โฮะๆ แล้วพี่รีฟเค้าจะมาน่ารักกะเราไหมอะ คริ คริ ไม่ได้เล่นหลายวันคิดถึ้ง คิดถุงพี่รีฟจังเลย คิดถึ้ง คิดถุงทุกคนเลย *-*
แล้วเม้าพี่รีฟนี่เค้าจะแยกออกจากกันไหมอะ พิมส่ายไปทางขวาที ซ้ายที เลื่อนขึ้นเลื่อนลงก็ยังอยู่ครบ6ดวงเหมือนเดิม ดวงที่1 พิมจองนะ ดวงที่2ให้พี่รีฟ ส่วนดวงที่3ให้พี่ษานะ ดวงที่4-5 ของพี่เจนให้2ดวงเลยจะได้มีพื้นที่เก็บแฟนคลับด้วย ดวงสุดท้ายจะเป็นของใครน๊า เอาเป็นของทุกคนเลยและกัน จะได้อยู่กันเป็นสายใยที่ไม่มีวันแยกจากกันติดตามกันไปทุกคนทุกแห่ง แหะๆ

รออ่านเรื่องใหม่อยู่นะค่ะรีฟ...ได้ฤกษ์ยังเนี่ย

ขอบคุณน้องพิมแฟนคลับ เต็มใจรับไว้เสมอ

Som_O :
สงสัยส้มจะโดนแรงดึงดูดที่เรียกว่า "รัก" ดูดให้เข้าหาแล้วล่ะ แรงดึงดูดชนิดนี้รุนแรงมากเลยล่ะส้ม แต่ทุกคนก็ยินดีและยินยอมที่จะตกอยู่ใต้แรงดึงดูดนี้ พี่รีฟหวังว่า อีกด้านหนึ่งของแรงดึกดูดที่ส้มได้สัมผัสจะนำพาส้มไปยังปลายทางแห่งความสุขอันเป็นนิรันดร์นะ เอาใจช่วยเสมอจ๊ะ

เด็กภูธรในสายลม :
ดึงลิ้นน้องนิดหน่อยออกมาทายาหม่องเลย
พี่รีฟก็ชอบความจริงเป็นที่สุดจ๊ะ แล้วก็ถ้าใครสักคนพูดความจริงกับพี่ โดยเฉพาะเรื่องความรู้สึกด้วยแล้ว พี่ก็จะมีความสุขมากๆเลยล่ะ แม้ว่าความจริงที่ว่าอาจทำให้รู้สึกผิดหวังบ้างก็ตามที

theOneYouLove :
ก็เพื่อนรีฟคนนั้นเค้าไม่ได้มาเล่นเน็ต ไม่ได้เข้าร้านหนังสือมานานแล้วนี่นา เค้าเป็นหนึ่งในสี่คนแรกที่เข้าร้านหนังสือเลย รีฟก็เลยคิดถึงความรู้สึกดีดีที่เคยมีกันมาสิ ขอบคุณที่ฝนเฝ้าห้องให้นะ แล้วรีฟจะเตรียมเลขสวยๆ ลำดับงามๆคอยฝนกลับมาคอมเม้นต์ก็แล้วกัน

ปักษาสวรรค์ :
กลอนเพราะดีครับ แต่งกลอนเก่ง ณ เวลานี้เขียนเรื่องใหม่เสร็จแล้ว เหลือเพียงการเติมเต็มและตัดทอดข้อความยาวๆออกไป ดึกดื่นเที่ยงคืนคงได้อ่านกัน

กะเต็นบ้านทุ่ง :
สงสารปลาสาวๆ อิอิ ระวังเป็นพยาธิก็แล้วกัน

I am just fine^^ :
คนขั้วเดียวกันน่ะครับ เลยเข้ามาเยี่ยมกันบ่อย คุณเองก็มา 2 รอบแล้วนี่นา อิอิ

เจ้าแห่งโชคชะตา :
ขอบคุณที่มาเยี่ยมอีกรอบจ๊ะ คราวนี้นำดอกไม้มาฝากกันด้วย คราวถัดไป บล็อกถัดไปขอเป็นดอกทานตะวันนะ

nu_nong :
ขอให้ถึงวันที่ได้รับทรานส์คริปเร็วๆนะครับ รีฟกำลังรอเป็นเพื่อนกับแอร์ฮอสเตสอยู่นะ อิอิ
ส่วนเรื่องบล็อกใหม่ ตอนนี้ใกล้เสร็จแล้วครับ กำลังตกแต่งเล็กน้อย คาดว่าคืนนี้ดึกๆคงได้เวลาเปิดตัว ขาดแค่คนตัดริบบิ้นเปิดงานเท่านั้นเอง

M_o_M ป้านกค่ะ :
ขอบคุณสำหรับคำแนะนำดีดีนะครับ รีฟก็ว่าจะลดรายละเอียดของตกแต่งบล็อกลงไปบ้าง เช่น Google Search คิดว่าคงไม่มีใครใช้ เพื่อนหลายคนก็บ่นว่าใช้เวลาโหลดบล็อกนานไปหน่อย
คุณนกชอบความเข้มแข็งเหรอครับ เอ หรือว่าต้องการกำลังใจ ขอบคุณอีกครั้งสำหรับคำชมนะ รีฟรับไว้พร้อมกับข้อคิดเห็นเลย คุณได้สิทธิ์นั้นเดี๋ยวนี้
(รีฟซับน้ำตาให้ไม่ได้หรอกครับ รีฟไม่ชอบซับน้ำตาแห่งความปลาบปลื้ม ซึ้งใจ แต่หากเป็นน้ำตาแห่งความเสียใจ รีฟค่อยซับให้นะครับ)

พิม :
น้องพิมนี่เก่งจังเลยนะ คิดได้ยังไงกับคำถามที่ว่า ดาวจะแยกจากกันไหม เข้าใจคิดและตั้งชื่อเจ้าของดวงดาวนะครับ ว่าแต่หัวใจนั่นล่ะน้องพิม ...คิดว่าเป็นหัวใจของใครดี
(คิดถึงน้องพิมเช่นกันจ๊ะ)

desperado :
ฤกษ์มาถึงแล้วเวลา 3 ยามคืนนี้ครับ ถ่างตาจุดตะเกียงขึ้นมาอ่านได้เลย อิอิ ไม่แน่คุณโบว์อาจจะได้อ่านคนแรก เพราะรีฟเห็นเข้าร้านหนังสือหลังเที่ยงคืนทุกทีเลย

เจน :
สวัสดีส่งท้ายบล็อคจ๊ะ เจ้าของหัวใจ 2 ดวง

อย่าไปเชื่อเลยโชคชะตา
ทุกสิ่งล้วนมีที่มามีเหตุผล
อารมณ์อาจมีส่วนแต่ไม่ใช่กับทุกคน
ความบังเอิญก็ไม่ใช่เพราะเบื้องบนกำหนดมา
ทุกอย่างขึ้นอยู่กับตัวของเธอ
ทุกสิ่งที่เจอขึ้นอยู่กับเธอปราถนา
ความสำคัญอยู่ที่เธอไม่ใช่ฟ้ากำหนดมา
ความรักในวันข้างหน้าก็อยู่ที่เธอกำหนดค่าจะให้เป็น

ถ้าการที่เราพูดกับใครบ่อยๆ ก็จะเหมือนมีสายใยโยงกับคนนั้น ไม่ใช่เหมือนกับเส้นเชือกผูกมัดเป็นตัวเป็นตน แต่สายใยที่รู้สึกได้ด้วยใจนั้นแหละ จะกระตุกให้เราคิดถึงเขาบ่อยๆ บางทีรู้สึกเหมือนใจเราเป็นสิ่งยืดตัวออกไปทางทิศใดทิศหนึ่ง ตามที่อยู่ของใครบางคนได้ตลอดเวลา”
“นั่นแหละที่เรียกความผูกพัน สายใยเชื่อมโยงระหว่างจิตต่อจิต หลักการคือถ้าผูกเหนียวแน่นกับใครมากๆ จะมีลักษณะฝังลงในส่วนลึก หยั่งรากความสัมพันธ์ได้ถึงส่วนไร้สำนึก ชนิดติดจิตติดวิญญาณข้ามภพข้ามชาติได้ เมื่อพบกันอีกก็จะมีสัญญาณในจิตกระตุ้นให้ตื่นตัวรับรู้ มีสายใยเชื่อมติดกันทันที จึงเหมือนคุ้นเคยกันในทางใดทางหนึ่ง นี่เป็นในแง่ของความจำ”
แล้วเคย คิดมั้ย?ว่า ถ้าตายจากกันแล้ว มาเจอะเจอกันได้ยังไงถูก เอาแค่คนรู้จักกันในชาตินี้ บางทีรักสุดชีวิต พอมีเหตุให้พลัดพรากหลายๆปีแล้วคิดถึงกันขึ้นมา ต่อให้พลิกแผ่นดินหาแทบตายก็ไม่เจอ ขนาดจงใจหายังไม่เจอ แล้วอะไรที่เหวี่ยงให้มาเจอคู่กรณีเก่าที่ลืมกันหมดสิ้นได้?”
“กรรมเป็นเรื่องซับซ้อน ต้องหยั่งรู้ ว่าลำดับการให้ผลของกรรมเป็นอย่างไร แล้วจะรู้สึกว่า พวกเราเหมือนมีแม่เหล็กติดตัว วิ่งไปตามเส้นทางใด ก็มีผลดึงดูดบุคคลหรือกลุ่มคนที่มีบุพกรรมร่วมกับเรามาเจอกัน ใครมีอิทธิพลกับชีวิตเรามาก ให้ผลเปลี่ยนแปลงทางดีหรือร้ายได้รุนแรง ก็หมายความว่าเราหลีกเลี่ยงการพบเจอคนนั้นไม่ได้ และต้องใช้เวลาระยะหนึ่งทำความรู้จัก คบหา และรับผลจากเขาเสียก่อนจึงถึงเวลาผละจาก ต่างจากพวกที่เราจะต้องเสียเวลาในชีวิตร่วมกับเขาเพียงครึ่งนาที เช่นคนบอกทางแยกทางเลี้ยวให้เราไปถึงที่นัดหมาย การพบหรือไม่พบคนจำพวกนี้มีผลเท่ากัน คือจะไม่ทำให้ชีวิตเราต่างไปจากเดิม”

ปล.แล้วเคยสงสัยกันมั้ย?

รู้สึกว่าคนที่สร้างกรรมกันไว้ ที่เรียกว่า คู่กรรม พวกเราเหมือนมีแม่เหล็กติดตัว วิ่งไปตามเส้นทางใด เหมือนใจเราเป็นสิ่งยืดตัวออกไปทางทิศใดทิศหนึ่ง ตามที่อยู่ของใครบางคนได้ตลอดเวลา”
ก็มีผลดึงดูดบุคคลหรือกลุ่มคนที่มีบุพกรรมร่วมกับเรามาเจอกัน ใครมีอิทธิพลกับชีวิตเรามาก ให้ผลเปลี่ยนแปลงทางดีหรือร้ายได้รุนแรง ก็หมายความว่าเราหลีกเลี่ยงการพบเจอคนนั้นไม่ได้ และต้องใช้เวลาระยะหนึ่งทำความรู้จัก คบหา และรับผลจากเขาเสียก่อนจึงถึงเวลาผละจาก ....อโหสิ..ให้อภัย..

หัวใจดวงนั้นหรอ ต้องเป็นของทุกคนซิคะ และทุกคนเค้าก็มีความคิดที่แตกต่างกันออกไปใช่ม๊า เหมือนกับหัวใจที่เปลี่ยนสีไปเรื่อยๆ แต่ แต่ แต่ ก็ถูกแรงดึงดูดของพี่รีฟนำหัวใจหลายๆดวงมารวมกันเป็นดวงเดียวกันได้อย่างไม่น่าเชื่อ

แรงดึงดูด ทำให้คนทั้งโลกไม่หลุดกระเด็นไปในอวกาศ ทำให้ของ 2 สิ่งมาเจอกัน
ความผูกพัน ทำให้คนสองคนเป็นเพื่อนกัน ทำให้คนหลายๆ คน รู้จักและรักกัน
แต่ทุกๆ คนจะไม่มีทางรู้จักกันได้ ถ้าเราไม่เลือกที่จะก้าวเดินเข้าไปพบปะพูดคุยกับคนอื่นๆ อย่าให้ความกลัวมาทำให้เราเสียเพื่อนที่ดีในอนาคต เสียมิตรภาพที่ดีงามในภายภาคหน้า ไม่ว่าเพื่อนของคุณจะดี หรือว่าแย่แค่ไหน เขาก้อคือเพื่อนคนหนึ่งของคุณ อยากให้คนอื่นปฏิบัติต่อเราแบบไหน เราควรที่จะเริ่มปฏิบัติกับเขาก่อน เราเชื่อว่าสิ่งต่าวๆที่เราได้ทำให้คนอื่นๆ นั้น เราก้อน่าจะได้รับสิ่งต่างๆ นั้นตอบแทน หรือถ้าสิ่งที่เราทำไปนั้น มันไม่ได้รับผลตอบแทน ก้อขอให้คิดว่าเราได้ทำเรื่องดีๆ 1 เรื่องให้กับโลกกลมๆ ใบนี้ที่กำลังจะบูดเบี้ยวในวันข้างหน้า

สวัสดีค่ะ อ่านแล้ว มีความรู้สึกดีๆให้กัน ถ้าโลกใบนี้ไม่มีรอยยิ้ม ไม่มีเสียงหัวเราะ ไม่มีการแบ่งปันการซึ่งกันและกัน คงไม่น่าอยู่ แรงดึงดูดเป็นสิ่งที่มีคุณค่าไม่จำเป็นต้องเสียเงิน ไม่จำเป็นต้องแข่งขันกัน แต่จำเป็นกับทุกคนตรงที่ว่ามีการแบ่งปันการซึ่งกันและกัน มีรอยยิ้มที่มอบให้มีสิ่งดีๆที่ให้กันและกัน
ผู้คนเดินไปมาแค่ส่งยิ้มให้กันไม่จำเป็นต้องรู้จักกัน
เด็กๆเดินไปมาเดินมาไปทักทายซึ่งกันและกัน
เวลาไม่เคยหยุด ก็เหมือนกับแรงดึงดูดที่ไม่เคยหยุด มีสิ่งดีๆที่มอบให้กันและกัน จากเชอร์รี่

แรงดึงดูดทำให้เกิดความผูกพันขึ้นโดยที่เราไม่รู้ต้วเหมือนเรามาเจอกันในที่นี่ มีความรู้สึกดีๆให้กัน ทำให้เรามานั่งคุยกันทุกวันทั่งๆที่ไม่เคยเห็น ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน แรงดึงดูดนำพาให้เรามาพบกัน ณ ที่แห่งนี้ จาก แอม โดยแอม ANN4

สวัสดีครับรีฟ
บางทีคำว่าแรงดึงดูดอาจจะเป็นความรู้สึกของคนเราที่เกิดขึ้นในปัจจุบันทันด่วน ความรู้สึกที่เกิดขึ้นทันที จนเรารู้สึกว่าเป็นเริ่องบังเอิญ เป็นแรงดึงดูดที่เกิดขึ้นโดยไม่มีสาเหตุ

เหมือนที่คนหลายๆคนในที่นี้พูดถึง บุพเพสันนิวาส จนบางทีจนเราคิดว่าเป็นเรื่องบังเอิญ ขณะที่เราคิดกันอยู่แบบนี้ อาจจะมีคนที่มีอำนาจบนฟ้าลุ้นคู่ของคนสองคนอยู่ว่าแผนการที่ท่านวางไว้ใกล้สำเร็จแล้ว คนสองคนที่รักกัน เพื่อนกลุ่มนี้ที่รักกัน การที่เราเกิดมาเป็นพ่อแม่ลูก มันอาจะไม่ใช่แรงดึงดูด อาจจะเป็นสิ่งที่ถูกกำหนดมา อาจเป็นสิ่งที่เราหลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่เราพบทุกๆคนในชีวิตด้วยเหตุบังเอิญ คนบางคนรักเรามากทุ่มเททุกอย่างให้กับเราและดูเหมือนจะมีแรงดึงดูดหากันมาก แต่ทำไมถึงรักกันไม่ได้

แต่ถึงอย่างไร ขอให้ทุกๆสิ่งที่เป็นสิ่งที่ดีมีแรงดึงดูดให้คนเราทำความดี ให้เราทุกคนมีความสุขกับการทำดี ขอให้ฟ้ามีแรงดึงดูดให้เราทุกคนไปสววรค์........

www.12buzz.com
เทคโนโลยีสำหรับคนรุ่นใหม่

ไม่ผิดหวังเลยนะคะรีฟ เขียนได้ดีมากอีกเช่นเคยเห็นด้วยนะคะกับการที่บอกว่าแรงดึงดูดวัดไม่ได้บอกไม่ได้เป็นค่าต่างๆแต่สามารถรับรู้ได้ทางความรู้สึก ก้อเหมือนกับตัวรีฟงัยที่มีแรงดึงดูดให้ใครๆๆหลายๆๆคนเข้ามาที่นี่และได้ทำความรู้จักกัน เป็นเพื่อนกัน ยินดีนะคะที่ได้มารู้จักและเป็นเพื่อนอีกคน

ตอนที่เราเหงาๆๆเวลามีคนมาคุยด้วยนะรู้สึกว่าคนๆนั้นดีมากเลยนะ ทั้งๆๆที่ไม่มีใครสนใจเราเลยสักนิดเดียว แต่ก็มีคนอยู่คนหนึ่งมาคุยอยู่เป็นเพื่อนจนหายเหงา.....*-*

สำหรับออยก็ไม่รู้หรอกว่าแรงดึงดูดคืออะไร แต่ออยเชื่อนะว่าแรงดึงดูดไม่ได้เกิดขึ้นกับทุกคน เคยสงสัยนะ..ทำไมมีคนมากมายทำไมเราต้องชอบคนนี้ ทำไมเราต้องรักคนนี้ ความรักเป็นเรื่องที่เข้าใจยากจริงๆๆเลยนะคะ พอจะรักก็รักขึ้นมาเฉยๆๆ

รักทุกคนในร้านหนังสือเลย
โดยเฉพาะพี่รีฟพี่ชายคนดีของน้องออย ก็ยังเป็นพี่ชายที่แสนดีเสมอมาเลยนะคะ...

ปล.อยากไปทะเลจัง ยืมตังพี่รีฟหน่อย 55

eiei this's me again naka. ^^

Sometimes da song can creat and bring out da mood of people to show sb around. What do u want to show? Just thought!! Then bring it out.

ไม่เคยทราบเลยว่ามีบล็อคนี้อะรีฟน้าอ่านมากไม่เคยคิดว่าหนุ่มใต้อย่างรีฟจะโรแมนติกขนาดนี้ถ้าไม่รู้จักกันมาก่อนไม่เชื่อเลยนะเนี่ยว่าจะทำได้ขนาดนี้สมองสุดยอด ยอดเยี่ยมมากเลย

ว้าวว!! นั่นสินะ

ไม่ใช่แค่โลกเท่านั้น ที่มีแรงดึงดูด

คนเราก็มีแรงดึงดูด อิอิ

ทำไมดาทั้งดึง ทั้งดูด ก็ไม่เห็นใครมาติดกับซํกคน เอิ๊กๆๆๆ...

มันคงจะรู้สึกดีมากเลยเนอะ

ถ้าเราพบ..ใครซักคน

ที่เข้าใจ เรา อย่างที่เราเป็น

เข้ากะเราได้ทุกอย่าง พูดคุย หัวเราะ อยู่ด้วยกันทีไรก็มีความสุขทุกครั้ง

โหยย สุดยอด!!!

ว่าแต่ว่าาา.. คนๆนั้นอยู่ที่ไหนล่ะเนอะ

ฮิ๊ววววว...แก่แดดดดด

คิดเรื่องนี้ซะแร้ววว 555+ ยังเด็กอยู่เลย

ก็แค่คิดไปงั้น ตอนนี้ขอเรียนก่อน เรื่องแบบนี้ เวลามันวิ่งเข้ามาชน หักหลบยากเหมือนกันนะ

ความรัก ความห่วงใย จากใครบางคน บางทีมันก็ยากจะปฏิเสธ

ดาเองก็พอจะมีมั่งแหละ คนที่(หลวมตัว) เข้ามาตกหลุมรัก ... อิอิ แต่ว่านะ

ขออยู่คนเดียวแบบนี้ก่อน

ยังไม่พร้อม ที่จะดูแลใคร เพราะตัวดาเอง ดาก็ยังดูแลได้ไม่ดีเลย แบว่ามั้ย??

blog น่ารักดีค่ะ อยากมีบล็อคมั่งจัง copy ก็น่าสนใจค่ะ แรงดึงดูด มันก็มีจริง ๆ นะ เพราะอะไรสักอย่างที่ดึงดูดคนสองคนมารักกันได้ แต่เมื่อมีแรงดึงดูด ก็ย่อมมีแรงผลักดันด้วยนะอย่าลืม เวลารักก็อยากอยู่ใกล้ ๆ กัน แต่พอตอนไม่รักนี่สิคะ เริ่มจะมีแรงผลักแรงดันกันออกไป ยังไงก็ช่วงมีแรงดึงดูดนี่ล่ะที่เราทำให้เรามีความสุข อยากเก็บเวลานั้นไว้นาน ๆ เท่าที่ทำได้

ไม่เห็นเจ้าของ blog มาอัพนานแล้ว วันนี้มาขอบคุณ เพราะในวันที่เราเหนื่อย ท้อ จากการเรียนแล้วเคยเปิดเน็ตหลงเข้ามาเก็บเกี่ยวเอาความชื่นใจชื่นตาในblog นี้ไปเติมแรง แถมบอกต่อให้พี่ๆเพื่อนด้วยละ ตอนนี้เรียนจบแล้ว จึงมาthank u จ้าแล้วจะแวะมาทักทายอีก ตอนนี้กำลังเตรียมตัวเก็บของกลับ/ปใช้ชีวิตเป็นคนทำงานซะที bye นะ

แรงดึงดูดมีอยู่จริง...เพราะแรงดึงดูดนี่แหละที่ทำให้เราได้มาพบผู้ชายคนหนึ่งที่ยืนหันหลังใส่เสื้อฟ้าริมทะเล..เป็นอะไรที่ดึงดูดใจของเรามาก ทำให้เราอยากทำความรู้จักกับชายคนนั้น และเราก็ได้รู้ว่า ด้วยผลของแรงดึงดูดนี้เอง ทำให้เราได้พบกับผู้ชายที่แสนอบอุ่น คุยด้วยแล้วสบายใจ เพราะเขามีแต่สิ่งดีๆมามอบให้ทุกๆวัน ...เขาคนนั้นก็คือเจ้าของบล๊อคนี้ไงล่ะ...ชารีฟ...เพื่อนที่แสนดี..

ดีจังค่ะ

พี่ค่ะ พี่ทำได้ยังงัย
แรงดึงดูดมันมียู่จริงค่ะพี่
มันทำเอาหนูนั้งอมยิ้มอ่ะค่ะ
พี่เก่งนะค่ะ พี่รุป่าวว่าหนูไม่เคยยิ้มเลยนะ
ครายเค้าก้อว่าน้อง เปงเสือยิ้มยาก
แต่พี่เก่งจริงๆนะที่ทำหั้ยน้องยิ้ม
ขอบคุงมากค่ะ

อืมมมมมมมมมม

แบๆๆ วอสสสสสสสสสแซบ

อันว่า

คนเหมือนกันย่อมดึงดูดกัน

คนที่เติมเต็มซึ่งกันและกัน คนนึงขาดคนนึงเกิน

อุ๊บ ไม่ใช่ละๆๆๆๆ
ขออีกที

คนที่เราต้องการ
คนที่เค๊าต้องการเรา


กิกิ

อกหักเมื่อไร รับดามใจนะจ๊า

วิ๊ดวิ้วววววววววววววววว


idea by dokkeaw on baibua

ja

i i i i ii i i i ii iiii i ii i i i i i i ii i iii i i i i i i

อาจเปน เพราะเรา

คู่กัน มาแต่ชาติไหน

คิคิ ถ้ามีแรงดึงดูด

ชมเองก็คงมีเยอะแยะเลย

แต่ไม่ได้ดึงดูดที่ใจหรอก

เปนการดึงดูดแบบฉาบฉวยนี่เอง

เนอะแบจ๋า

คนที่คุณไม่เคยเห็นหน้า แต่ก็อยากคุยกับเขา อยากได้ยินเสียง ..... มันเป็นไปได้ไงอ่ะ
ซีก็ งง
คนที่ไม่เคยรู้จัก คนที่ไม่เคยเห็นหน้า คนที่ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับตัวเค้าเลย แต่ก็อยากคุยด้วย อยากได้ยินเสียง อยากรู้ว่าทำอะไรอยู่ สบายดีมั้ย
คิดถึงตลอดเวลา นั่นสินะ แปลกจัง~

นี่หรอคะ เค้าเรียกว่า แรงดึงดูด ดูดให้คนสองคนรักกัน ห่วงกัน คิดถึงกัน
*---*
ถึงไม่รู้อนาคต ไม่รู้ว่าจะจบลงเมื่อใด แต่ก็ยังดีใจ ที่มีช่วงเวลาเล็กๆ และที่เล็กๆของเรา ให้ใจเราได้ดึงดูดกัน *--*
ขอบคุณฟ้าที่ทำให้เราได้เจอกัน ได้ส่งความรู้สึกดีๆให้กัน แม้ไม่มากมาย แต่จะเก็บไว้ตลอดไป...

แรงดึงดูดที่ทำให้เต้ยมารู้จักกับพี่รีฟพี่ชายที่แสนดีงัยค่ะ ยินดีและดีใจที่ได้รู้จักนะค่ะ ^^

ก่อนอื่น ขอสวัสดีพี่รีฟ ก่อนนะค๊า.....
ลงโปรแกรมใหม่ บล๊อกของพี่รีฟ ที่บีนทุกไว้ในเครื่องหายไป หาไม่เจอ...มาเจอพี่สาว หวาน เลยมาเจอเลย...
------------------------------------------------------
ความจริงใจ ไม่สร้างภาพช่วยเหลือซึ่งกันและกันเสมอ คือ "แรงดึงดูด" ที่ทุกวันี้ แม้กกี้ กับ เพื่อนสนิท รักกันมา จนทุกวันนี้ .

ความรักไม่จำกัดเพศ มีแต่เราเองที่จำกัดเพศให้ความรัก...

นิวตันได้ค้น พบทฤษฎีโดยบังเอิญ เหตุการณ์เกิดขึ้นในวันหนึ่งขณะที่นิวตันกำลังนั่งดูดวงจันทร์ แล้วก็เกิดความสงสัยว่าทำไมดวงจันทร์จึง ต้องหมุนรอบโลก ในระหว่างที่เขากำลังนั่งมองดวงจันทร์อยู่เพลิน ๆ ก็ได้ยินเสียงแอปเปิ้ลตกลงพื้น เมื่อนิวตันเห็นเช่นนั้นก็ให้ เกิดความสงสัยมากขึ้นไปอีกว่า ทำไมวัตถุต่าง ๆ จึงต้องตกลงสู่พื้นดินเสมอทำไมไม่ลอยขึ้นฟ้าบ้าง ซึ่งนิวตันคิดว่าต้องมีแรงอะไร สักอย่างที่ทำให้แอปเปิ้ลตกลงพื้นดิน จากความสงสัยข้อนี้เอง นิวตันจึงเริ่มการทดลองเกี่ยวกับแรงโน้มถ่วงของโลก การทดลองขั้น แรกของนิวตัน คือ การนำก้อนหินมาผูกเชือก จากนั้นก็แกว่งไปรอบ ๆ นิวตันสรุปจากการทดลองครั้งนี้ว่าเชือกเป็นตัวการสำคัญที่ทำ ให้ก้อนหินแกว่งไปมารอบ ๆ ไม่หลุดลอยไป ดังนั้นสาเหตุที่โลก ดาวเคราะห์ ต้องหมุนรอบดวงอาทิตย์ และดวงจันทร์ต้องหมุนรอบโลกต้องเกิดจากแรงดึงดูดที่ดวงอาทิตย์ที่มีต่อโลก และดาวเคราะห์ และแรงดึงดูดของโลกที่ส่งผลต่อดวงจันทร์ รวมถึงสาเหตุที่แอปเปิ้ลตกลงพื้นดินด้วยก็เกิดจากแรงดึงดูดของโลกด้วย

บังรีฟล่ะค่ะ พบแรงดึงดูดใจของตัวเองแล้วหรือยัง ^_^ ขอให้พบเร็วๆน่ะค่ะ

บล็อกสวยค่ะ ^^ เป็นหาดทรายที่น่าเอนกายลงนอนฝังตัวในทรายให้หายเหนื่อยล้าจริงๆ..
แรงดึงดูด..เริ่มต้นจาก.. ความรู้สึกอยากจะมีเพื่อนคุยดีๆสักคน..
...จากคนๆหนึ่งที่ไม่เคยรู้จัก..เริ่มพูดคุย
ส่งความจริงใจ ความรู้่สึกดีๆมาให้ และทำให้เราอยากที่ส่งความรู้สึกดีกลับไปให้เค้าด้วยเช่นกัน
นั่นละ..แรงดึงดูดจากคนแปลกหน้าที่กลายมาเป็นเพื่อน...
**************
แม้ว่ากับเพื่อนบางคน..จะมีบางเรื่องราวมาแทรกเป็นแรงผลักให้ห่างกันไป
แต่ในใจก็ยังคงรู้สึกถึงความสวยงามของมิตรภาพที่มีให้กันเสมอ..
ก็ได้แต่หวังว่าเมื่อโลกหมุนรอบตัวเองอีกครั้ง เราคงได้เจอและปรับความเข้าใจกัน.. และได้มีช่วงเวลาดีๆ แบบนั้นอีกครั้ง^_^
**************
สำหรับเพื่อนใหม่ๆ ก็ยังคงมีมุมดีๆ ส่งรอยยิ้มและกำลังใจให้กัน.. ดึงดูดให้มิตรภาพยังคงอยู่ต่อไป..

รีฟ.. ก็เป็นเพื่อนใหม่ที่น่ารักค่ะ ทำให้ทุกคนอยู่ใกล้แล้วสบายใจ เป็นเสน่ห์ที่เป็นแรงดึงดูดอย่างหนึ่งของรีฟ ... รู้สึกดีที่ได้คุยกันค่ะ ^_^