การเดินทางยังต้องดำเนินต่อไปเพราะเรายังมีที่ที่หมายตาไว้แต่แรกแล้วคือตลาด
ที่เรากล่าวถึงไว้ในตอนที่ผ่านมา
ตัวตลาดถูกปลูกสร้างไว้เป็นแถวตอนยาว มุงด้วยแฝกสามารถแบ่งเป็นโซนได้คร่าวๆ จากสายตา คือ 3 โซน
ซึ่งฉันขอกล่าวถึงโซนแรกก่อน โดยโซนนี้จะเป็นโซนที่ขายอาหารปรุงเสร็จ เช่นก๋วยเตี๋ยวน้ำแข็งใส รวมถึงอาหารสด ผักต่างๆ และผลไม้ประจำถิ่นดูจะไม่มีอะไรมากนัก
เพราะทุกสิ่งก็ล้วนมีในเมืองไทยเห็นได้อย่างชินตา
ประกอบกับเวลานั้นก็เย็นมากแล้วตลาดวาย
จริงๆ แล้วบางทีอาจจะมีอาหารพื้นเมืองปรุงเสร็จด้วยก็ได้นะคะ
บอกตัวเองว่าไม่ต้องเสียดาย ยังมีอีก 2 โซนให้เราได้เดินผ่อนคลาย ตลาด โซนที่2 และ3 นี้อยู่ชิดกันมีเพียงทางเดินเล็กคั่นเท่านั้น มีสินค้าอุปโภค บริโภค มากมายให้ลูกค้าได้จับจ่ายใช้สอยตามความต้องการ
สินค้าที่โดดเด่นก็จะเป็นร้านขายอุปกรณ์เดินป่า มีตั้งแต่เชือกไนล่อน
จนกระทั่งเต้นท์ขนาดใหญ่ ความสวยงามน่าใช้ ก็ขึ้นอยู่กับความพึงพอใจนะคะ
แต่สำหรับฉันไม่ปฏิเสธเลยว่ามันสวยน่าใช้มาก ของทุกชิ้นเน้นลายพราง และสีดำ
เรื่องคุณภาพเมื่อสัมผัสแล้วฉันว่าสินค้าที่นี่สามารถทนงานสมบุกสมบันมาก
อีกเหตุผลหนึ่งชาวบ้านและทหารแถบนี้ก็ใช้สินค้าจากที่นี่
ราคาพอประมาณ แต่บางชิ้นก็มีราคาสูงกว่าร้านชื่อดังก็มี
ร้านค้าอื่นๆก็ดูไม่สะดุดตา เพราะเป็นร้านขายเสื้อผ้าเสียส่วนใหญ่ มองดูผาดๆ แล้ว
ก็คง Made in Thailand
ร้านพระเครื่องของขลังก็มีนะคะ ตั้งร้านวางสินค้าง่ายๆ
เหมือนตลาดแลกเปลี่ยนพระเครื่องแถวคลองถมบ้านเราค่ะ
เดินตลาดมาเกือบทั่วแล้วค่ะ เหลือเพียงไม่กี่ร้าน
แต่ฉันเล็งเป้าหมายไว้แล้วค่ะ ขอเอาใจมิตรที่รักที่เป็นสาวๆ ก่อนนะคะ
เป็นร้านขายเครื่องประทินโฉมนานนาชนิด
ทั้งที่ผลิตจากสมุนไพร และเคมีสังเคราะห์ เจ้าของร้านเป็นหญิงอายุราวๆ 30 หรือมากกว่านั้น
ฉันเองไม่แน่ใจ แต่เธอดูสวย สะอาดตา ริมฝีปากเคลือบลิปสติกสีแดง ช่างเจรจา
สินค้ามีตั้งแต่ไม้จิ้มฟันยันเรือรบทีเดียว
เรื่องคุณภาพก็ต้องช่างสังเกตนิดนึงนะคะ ราคาก็ถูกอย่างเหลือเชื่อ
สินค้าที่มีราคาค่อนข้างสูงก็ดูจะป็นสินค้าของวัยทีน
ทางเลือกที่ดีคือกลับมาเลือกซื้อสินค้าคุณภาพที่บ้านเราดีกว่านะคะ
แต่ที่นี่มีกลยุทธ์ทางการตลาดที่ดีแพ็คเกจสินค้าประเภทน้ำหอมสวยงามดึงดูดใจผู้ซื้อมาก
ร้านต่อมาก็ขอเอาใจหนุ่มๆ ผู้รักในการดื่ม เป็นร้านค้าปลีก-ส่งเครื่องดื่มแอลกอฮอล์
ซึ่งมีเพียงร้านเดียวของตลาดแห่งนี้ ที่นี่มีเบียร์อังชอร์ เป็นตัวชูโรงเป็นหน้าตา และมีราคาสูงพอควร
นอกจากนี้ที่นี่ยังขายเบียร์ชื่อดังของไทยในราคาที่น่าซื้อจริงๆนะคะ
เมื่อเราซื้อที่เมืองไทยเราคงจ่ายหนึ่งได้หนึ่ง แต่สำหรับที่นี่จ่ายหนึ่งได้ถึงสอง และสาม
อย่าประหลาดใจไปเลยค่ะเพราะมีสาเหตุหลักอยู่ 2 ประการคือ
1. เนื่องจากการเรียกเก็บภาษี สินค้าเหล่านี้จำหน่ายในราคาปลอดภาษี เนื่องจากที่นี่ยังเป็นประเทศด้อยพัฒนา กำลังช่วยตัวเองอย่างเต็มกำลัง ประเทศโลกที่สาม รวมถึงสหประชาชาติจึงให้ความช่วยเหลือบริจาคสินค้าและขายให้ในราคาปลอดภาษี
2. เนื่องจากคนที่นี่มีความรักในเลือดเนื้อร่วมชาติมากหลังจากผ่านเหตุการณ์บอบช้ำมา จึงเกิดชาตินิยม
ดังนั้น "อังชอร์" เบียร์ติดสัญชาติกัมพูชาได้รับความนิยมมากกว่าเบียร์ยี่ห้อใดๆ ทำให้ตราสินค้าอื่นต้องใช้นโยบายราคาต่ำดึงดูดผู้บริโภค
ฉันและเพื่อนๆ เดินชมมาทั่วทั้งตลาดยังไม่ได้สินค้าติดมือเลย
แต่ก็ได้ความประทับใจติดกลับมาไม่น้อยทีเดียว
ใกล้ๆร้านเบียร์อีกฝากหนึ่งดูจะคึกคักเป็นพิเศษ คงมีสินค้าขายดีแน่นอน
มองคร่าวๆ คงเป็นร้านขายซีดีนะคะ แต่ลูกค้าส่วนใหญ่เป็นชายวัยรุ่นจนถึงวัยดึก
เราเป็นหญิงพอเข้าไปก็ถูกมองแบบแปลกๆ แต่ขอดูนิดนึงเถอะค่ะ
อะฮ้า!!! สินค้าที่กำลังขายดิบขายดีอยู่นั่น เป็นวีซีดีสุขสมนั่นเอง
สิ่งที่ฉันจะเล่าต่อไปนี้ไม่ได้เป็นการชักจูง แต่หวังเพื่อเป็นการศึกษาวิถีชีวิต
และเพื่อเป็นการเปิดโลกทัศน์เท่านั้นนะคะ
วีซีดีเหล่านี้น่าจะถูกผลิตจากประเทศที่เจริญแล้วทั้งสิ้น
เพราะตัวละครที่โฆษณาที่หน้าปกนั้น เรามองแล้วสามารถบอกได้ทันทีเลยว่าเป็นชนทวีป
หรือแถบประเทศใด อัตราต่อรองซื้อขายก็เหมือนได้เปล่า
แถมคนขายก็เป็นผู้หญิงหน้าตาดี (ดึงดูดลูกค้าอีกแล้ว...ผู้ชายบางคนไม่ได้ซื้อของแต่มัวดูหน้าสาว )
ลูกค้ามีทั้งคนพื้นที่ นักท่องเที่ยว รวมทั้งพ่อค้าหัวใสที่จะนำมาก็อปปี้อีกต่อขายในประเทศบ้านเรา
การค้าขายที่นี่ค่อนข้างเสรี สุดแต่วิจารณญาณพิจารณานะคะ
แถมท้ายที่ตลาดนี้ด้วยขนมที่แสนธรรมดา แต่ดูโอชารสยิ่ง “ ขนมครก” ค่ะ
ดูจะเป็นที่ชื่นชอบในหมู่เด็กๆ ไม่น้อย รถของแม่ค้าถูกรุม มุง แถมขย่มอีกต่างหาก พร้อมทั้งเสียงเคาะเหรียญกันเกรียวกราว (เป็นภาพที่น่ารักไปอีกแบบนะคะ)
ขายดีจริงค่ะแม่ค้าไม่ได้หยุดมือเลย รูปร่าง ส่วนประกอบขนมไม่ได้แตกต่างจากบ้านเราเลย
เพียงแต่ขนาดนั้นดูจะใหญ่กว่าเล็กน้อย และวิธีการทำที่น่าจะไม่เหมือนบ้านเราตรงน้ำมัน บ้านเราใช้เช็ดเพื่อไม่ให้ขนมติดเตา แต่ที่นี่ใส่ลงไปจนน้ำมันขังในเบ้า1 ใน 4 ส่วนเลยจ้า เรื่องรสชาติฉันเองก็เสียดายที่ไม่ได้ชิม เพราะเห็นทีจะเข้าคิวรอแย่งกับเด็กๆ ไม่ไหวค่ะ
เมื่อพวกเราเดินออกจากตลาดมาได้ราวๆ 500 เมตร
ก็พบกับร้านขายสมุนไพรของป่านานาชนิดอยู่ร้านหนึ่ง
ทั้งร้านเต็มไปด้วยกระสอบที่บรรจุสมุนไพรตากแห้งที่ตัดทอนเป็นชิ้นเล็กๆ อยู่มากมาย
ส่วนใหญ่ฉันเองก็ไม่รู้จัก เอารุ่นนิยมที่มักมีผู้มาซื้อแล้วกันนะคะ
เช่น ไม้กฤษณา โด่ไม่รู้ล้ม กำลังเสือโคร่ง และอื่นๆ
ฉันเองก็ไม่สันทัด แต่สิ่งหนึ่งที่การันตีได้เลยว่าเป็นของดี
ไม่มีการปลอมปนแน่นอนจ้า
แต่ราคากับคุณภาพไม่ได้ไปด้วยกันเสมอไป
เพราะราคามาตรฐานของสินค้าในร้านแทบทุกชนิดอยู่ที่100 บาท/กิโลกรัม
แต่การซื้อขายอยู่ที่ความพอใจ อัธยาศัย จาก100 สามารถเหลือเพียง 60 หรือ 40 ได้ไม่ยาก
แต่ถ้าไร้ซึ่งความพึงพอใจแล้วนั้นกิโลละ160 หรือ200 ก็เป็นไปได้เช่นกัน
ถ้าใครไปที่นี่อย่าลืมพกน้ำใจบวกกับมิตรภาพไปด้วยนะคะ
รับรองว่าทำให้เรามีความสุขมากกว่าเงินทองที่เราจะหยิบยื่นใช้จ่ายมากมายจนไม่อาจตีค่าราคาน้ำใจนั้นได้เลย
หมดเวลาของฉันแล้วค่ะเพราะอาทิตย์ก็จะลาลับฟ้า
งานเลี้ยงย่อมเลิกรา พร้อมนำพามิตรไมตรีกลับมาด้วย
พวกเราแวะส่งพี่ผู้กองใจดีที่ตม. และกลับมาด้วยความอิ่มเอิบยิ้มทั้งหน้า ทั้งหัวใจทุกคนค่ะ