BlogGang.com : : ชีพชีวิน : เขาพระวิหารดินแดนมหัศจรรย์ ๒ ตอน สัมผัสแผ่นดินพิสูจน์ใจ

...ดอกหญ้าที่อิสระเสรี...

กันยายน 2549

					1	2
3	4	5	6	7	8	9
10	11	12	13	14	15	16
17	18	19	20	21	22	23
24	25	26	27	28	29	30

7 กันยายน 2549

เขาพระวิหารดินแดนมหัศจรรย์ ๒ ตอน สัมผัสแผ่นดินพิสูจน์ใจ

เขาพระวิหารดินแดนมหัศจรรย์ ๒ ตอน สัมผัสแผ่นดินพิสูจน์ใจ

ความเดิมตอนที่แล้วเล่าค้างไว้ที่ผาแห่งความรัก(ไม่สมหวังของหญิงสาว) มาคราวนี้เรามุ่งหน้าสู่เขาพระวิหารกันเลยมีข้อสังเกตนิดหนึ่งว่าสุดเส้นถนนที่ลาดยางมะตอยก็สิ้นสุดแดนไทยนะคะ ก่อนจะถึงทางขึ้นเขาพระวิหารพวกเราต้องเดินผ่านลานหินทรายที่มีระดับหลั่นน้อยๆ และมีแอ่งตื้นๆขนาดไม่ใหญ่มากนักกระจายอยู่เต็มไปหมด (ยังกับหลุมขนมครก) ลานหินนี้เมื่ออดีตคือธารน้ำตก โดยส่วนตัวแล้วฉันว่ามันคงเป็นน้ำตกที่สวยงามทีเดียว น่าเสียดายที่ปัจจุบันกลายเป็นเพียงลานหินที่แล้ง สะท้อนความหลังเป็นเพื่อนกับต้นหญ้าที่ขึ้นแซม ท้าความร้อนกับคนเดินทาง(อากาศร้อนระอุ...ให้ตายสิอยากโดดน้ำซักตูมหนึ่ง ) เมื่อผ่านลานหินมาก็ได้เจอความชุ่มชื่นของต้นไม้ ได้ผ่อนคลายนิดนึง มาถึงตรงนี้เห็นทางขึ้นอยู่ข้างหน้าไม่ไกลนัก ความกระหายที่อยากจะไปข้างหน้านั้นทำให้พวกเราทุกคนลืมเลยว่าเมื่อกี้เกือบเป็นหมูย่าง ไปแล้ว...
ที่ป้ายทางขึ้นชาวกัมพูชาเรียกเขาพระวิหารว่า "เปรี๊ยะ วิเฮียร์" ฉันเองพยายามแหงนมองไปข้างบนไม่เห็นอะไรนอกจากบันได และก็บันได ตอนนั้นอยากรู้ว่าข้างบนจะเป็นอย่างไรจัง การเดินขึ้นบันไดนี้พิสูจน์ใจทีเดียวล่ะ ด้วยความสูงชันขึ้นเรื่อยๆ ชำรุดเป็นบางจุด ต้องเดินด้วยความระมัดระวัง นับได้ 162 ขั้นถึงแล้วโคปุระ(ซุ้มประตู)ชั้นนอก เขาพระวิหารมีทั้งหมด 5 โคปุระชั้นนอกสุดคือโคปุระที่ 5 ( ถามไกด์จ้า)ซุ้มประตูนี้ปรักหักพัง เป็นซากศิลาบ้างก็มี ตอนนี้ฝนตั้งเค้ามาแล้วอีกสักพักคงจะตกแน่ พวกเราเดินผ่านทางเดินที่ทอดยาวข้างหน้าขึ้นบันไดสู่โคปุระที่4 เป็นชั้นที่ซุ้มประตูสมบูรณ์สวยงามมากที่หน้าบันเป็นรูปกวนเกษียรสมุทร ตอนนี้เม็ดฝนเริ่มโปรยปรายมาแล้วเราต้องเดินอ้อมตามทางเดินริมหน้าผาเพื่อไปยังเป้าหมายคือซุ้มประตูที่อยู่ด้านในต่อไป ระหว่างทางเดินเราก็ได้วิวสวยๆ จากธรรมชาติ เดินเลยมาอีกนิดก็จะพบฐานปืนใหญ่(หลักฐานจากสงครามที่เคยปะทุขึ้นที่นี่)เมื่อถึงทางเดินเข้าสู่ โคปุระที่3 มีพ่อค้าแม่ขายชาวกัมพูชาตั้งแผงขายเครื่องดื่ม สินค้าจำพวกของป่า เครื่องลางของขลังต่างๆ ค้าขายกันอย่างคึกคัก(ไม่ควรสนับสนุนของป่านะคะ) ยังไม่ทันได้ชมอะไรได้ยินเสียงพ่อค้าหนุ่มหน้าละอ่อนกลุ่มหนึ่งตะโกนทักพวกเราว่า "สาวไทยสะอาด" ไกด์ของเราแอบกระซิบว่า "เขาชมว่าสาวไทยสวยน่ะ" งานนี้เลยยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กันไป มาหุบยิ้มแทบไม่ทันก็เพราะไกด์อีกนั่นแหละบอกว่า"อย่าเผลอสบตาล่ะเดี๋ยวเป็นสะใภ้กัมพูชาไม่รู้ตัว"(ขำแบบกลัวด้วยนิดๆ) เม้าส์นอกเรื่องเสียยาว โคปุระที่ 3 นี้ทรุดโทรมแต่ยังคงทิ้งหลักฐานความงดงามไว้ให้ประจักษ์ พวกเราเดินชมเพียงชั่วครู่ก็มุ่งหน้าสู่โคปุระชั้นที่ 2 ชั้นนี้กรอบช่องประตู และหน้าต่างสวยมาก และเจาะทะลุเป็นช่องตรงกันเป๊ะเลย บางกรอบก็ทำท่าเหมือนจะหักลงมาด้วยเดินไปเสียวไป...เขียนมาเสียยาวไปดูรูปกันดีกว่า

รูปนี้พ้นลานหินมาเจอความชุ่มชื่น...

นี่ไง...ป้ายชื่อเขาพระวิหารตรงทางขึ้นจ้า

พวกเราร่าเริงพร้อมพิสูจน์ใจกับบันไดสูงชัน

ร่องรอยของความชำรุด ที่พบพร้อมๆกับความเมื่อยล้า

พิชิตบันได162ขั้น...ได้นายแบบนางแบบคู่ใหม่จ้า

เบื้องหลังคือโคปุระที่5(พบชั้นแรก) กับซากปรักหักพัง

โคปุระที่ 4 (ชั้นที่สอง) สวยงามสมบูรณ์

สายรุ้ง...ริมผา...ของแถมจากธรรมชาติ

ฉากหลังนี้คือโคปุระที่ 3 โดนแซวที่นี่แหละจ้า

อีกมุมของโคปุระที่ 3 ดูบรรยากาศนอกกรอบหน้าต่างซิคะ(นางแบบจำเป็น)

วิวสวยจากมุมมองจากโคปุระที่ 3

รูปนี้ส่งเพื่อนเสี่ยงตายกับซากปรักหักพังโคปุระที่ 2...เพื่อเก็บบรรยากาศความขลัง

**โคปุระที่ 1 ที่หมายอยู่อีกไม่ไกลเราเองต้องขอยกยอดไปในตอนหน้า ขอให้ทุกคนมีความสุขนะคะ

Create Date : 07 กันยายน 2549

Last Update : 10 กันยายน 2549 15:36:22 น.

2 comments

Counter : 669 Pageviews.

อ้าว เพิ่งได้อ่านตอน 2 (อ่านตอนสามล่วงหน้าไปแย๊ว)

อ๊ะ อ๊ะ คุณชีพชีวินคือสาวน้อยเสื้อสีชมพูที่ถ่ายกับกรอบหน้าต่างหรือเปล่าคะ

ชอบขึ้นบันไดเขาพระวิหารเหมือนกันค่ะ นี่ถ้าได้ไปขึ้นลงทุกวันๆ ละแค่รอบเดียว วิคคงต้องหุ่นดีแน่ๆ เลย (เด็กเขมรที่วิ่งขายโปสการืดน่ะเก่งนะคะ วิ่งขึ้นลงเป็นว่าเล่น) คุณชีพชีวินเขียนเรื่องเก่งจังเลยค่ะ