งานนี้ขอเฉพาะกิจ...Blog Tag...
Tag......มาแล้วจ้าเรื่องราวนี้ชีพไม่เคยเปิดเผยอย่างเป็นทางการ แต่เมื่อโดนแปะ tag จากมิตรที่รัก คุณวิค(the Vicky) น้องดิว(Due_n) คุณวรา(แฟนไท) และเมล็ดพันธุ์ tag จากคุณSS(sTRAWBERRY sOMEDAY)งานนี้เลยขอเฉพาะกิจหากตกสำรวจมรดกจากมิตรท่านใดชีพขออภัยไว้ด้วยนะคะข้อ ๑ ชีพไม่ชอบไก่เนื่องจากตอนอยู่อนุบาลในเวลาหลังลงจากรถรับ-ส่งนักเรียนชีพต้องเดินเข้าบ้านเป็นระยะทางประมาณ 500 เมตรเหลืออีกเพียง100 เมตรจะถึงบ้านชีพต้องโกยทุกวัน ก็เจ้าไก่สายพันธุ์นอก ไอ้ขาว กับ ไอ้แดง (ตัวใหญ่เท่าเอวเด็กชีพ)ของบ้านใกล้ๆ วิ่งกวดทุกวัน ดุยิ่งกว่าสุนัขอีก ถนนตอนนั้นเป็นลูกรังอีกด้วย เข่าชีพมีแต่แผลจากการหกล้ม ที่มือก็มีรอยจิกอีก แผลเก่ายังไม่ทันหาย ก็ได้แผลใหม่ ฮือๆๆ ในที่สุดผ่านไปราวๆ2 ปี เจ้าไก่แพ้ภัยตัวเองตายในที่สุด ประกอบช่วงนั้นที่บ้านชีพทำฟาร์มไก่ไข่ด้วย แล้วเกิดอัคคีภัย ทุกคนที่บ้าน รวมถึงคนในหมู่บ้านช่วยกันดับไฟ ไฟไม่ลุกลามแต่โรงเลี้ยงไก่เหลือแต่ตอ พร้อมทั้งกลิ่นซากไก่เหม็นตลบอบอวน ตั้งแต่นั้นเมื่อชีพทานไก่ก็จะอาเจียนทุกครั้ง ปัจจุบันทานได้เพียงไก่ย่าง-ไก่ทอดที่แห้งๆเท่านั้นจ้าข้อ ๒ สีโปรดใครๆ ก็ย่อมมีสีที่ตัวเองชอบและโปรดปรานทั้งนั้นแต่ไม่รู้ว่าจะบังเอิญเกินไปหรือเปล่า ชีพชอบสีแดงอย่างฝังลึกทีเดียว ตอนเด็กๆต้องนุ่งกระโปรงสีแดงไปโรงเรียน จับฉลากกี่ทีก็มักจะได้อยู่สีแดงเรียนอนุบาล-มัธยมปลายมีที่อยู่สีเขียว 2 ครั้ง สีส้ม1 ครั้ง สีน้ำเงิน 1 ครั้ง ที่เหลือจึงมีแต่สีโปรด เสื้อผ้าก็จะเป็นสีโทนแดง แม้แต่กางเกงเลก็ยังเป็นสีแดง และใส่ไปไหนได้ทุกที่ แม้เพื่อนจะล้อว่าเหมือนนางรำก็ตามข้อ ๓ เรื่องบนเตียงอ๊ะๆ...อย่าคิดมากนะคะ ชีพเป็นคนที่ไม่ชอบนอนบนเตียงซักเท่าไหร่นัก ยิ่งนอนคนเดียวจะยิ่งกระวนกระวายใจนอนไม่หลับ ในการเดินทางที่ชีพต้องพักที่โรงแรมชีพไม่เคยนอนบนเตียงเลยแม้ว่าเตียงนั้นจะดูน่านอนเพียงใด ชีพจะรีบยกให้เพื่อนๆทันทีเลย ส่วนชีพจะนอนตรงมุมห้องที่คิดว่าเหมาะที่สุดนอนกับถุงนอนเราสบายใจที่สุดค่ะ อีกอย่างจะไม่รู้สึกเมื่อย และทำให้รู้สึกตัวได้ไวด้วยจ้าข้อ ๔ แรงบันดาลใจชีพมีพลังที่ผลักดันให้ทำในสิ่งต่างๆ มาจากหนังสือ เพชรพระอุมา เมื่ออ่านแล้วได้ทั้งความเพลิดเพลิน ข้อคิด และความรู้ต่างๆ เป็นหนังสือสะสมเล่มโปรดทีเดียวค่ะ และกล้าพูดได้เต็มปากว่า ชีพรักเพชรพระอุมาส่วนอีกหนึ่งแรงบันดาลใจนั้นมาจากการกระทำของ เวตาล ทุกสิ่งล้วนเสริมสร้างพลังใจและสติข้อ ๕ เหตุการณ์สร้างวีรบุรุษชีพเป็นคนที่ชอบซุ่มซ่าม รวมถึงเปิ่นในบางที แต่คราวนี้มันอายมากๆค่ะ และชีพคิดว่าคงมีชีพคนเดียวที่ทำได้ อิอิๆ วันนั้นชีพไปบริจาคเลือดที่สภากาชาดไทย ด้วยความพร้อมทางร่างกายและจิตใจ วันนี้คนบริจาคเยอะมากๆรอนานเชียว เมื่อบริจาคเสร็จ ก็ทานก๋วยเตี๋ยวกับเพื่อนที่ไปด้วยกัน เหตุมันเกิดตอนขึ้นรภไฟใต้ดินค่ะ รถไฟก็คนแน่นมากแทบไม่มีที่ยืนเชียว ชีพยืนตรงบริเวณที่เป็นรอยต่อของแต่ละตู้โดยสาร ยืนข้างน้องนักศึกษาสาวคนหนึ่ง ข้างคุณลุงท่าทางใจดี และตรงกันข้ามกับชายหนุ่มสุดหล่อ บริเวณนี้อากาศเบาบางอย่างไรบอกไม่ถูกค่ะ และต้องทนแรงสั่นสะเทือนด้วย ในที่สุดชีพก็ทนไม่ไหวเวียนหัวและอาเจียนออกมา ( เย่ย!!! น่าเกลียดมากๆ) แต่ในความโชคร้ายก็ยังมีความโชคดีอยู่ น้องนักศึกษาหยิบยื่นยาดมให้ ส่วนคุณลุงก็เอากระดาษมาโบกให้ใหญ่เลยพร้อมทั้งบอกเพื่อนชีพว่าพาเพื่อนไปพักก่อนดีกว่าลงสถานีหน้าแล้วกัน อากาศในนี้น้อยมากเดี๋ยวจะยิ่งแย่ ส่วนคนหล่อเขาก็สุภาพมากเลย ตอนนั้นชีพก็ไม่อายเท่าไหร่หรอกค่ะ แต่มานึกทีหลังเราทำให้เพื่อนต้องอาย ทำให้เจ้าหน้าที่ต้องเสียเวลาล้างตอนเข้าอู่ แต่งานนี้สร้างฮีโร่จริงๆ ขอบคุณคุณลุง ,เพื่อนรักที่ไม่ทอดทิ้งกัน ,น้องนักศึกษาที่มีน้ำใจ และนายคนหล่อที่ทำให้ฉันรู้สึกไม่หน้าแตกมาก สุดท้ายตั้งแต่วันนั้นจวบจนวันนี้ชีพไม่เคยขึ้นรถไฟใต้ดินอีกเลย ( พยายามเลี่ยงเพราะมันคงไม่เหมาะกับเรา 555 + กลัวเจ้าหน้าที่จำได้ว่าคนนี้แหละที่ทำให้เราเดือดร้อน)แถม...แบบว่าแจกฟรีข้อ ๖ อยากมั่นใจ...ใช้มายมิ้นท์ซิคะสมัยช่วงเรียนปี 2 ตอนนั้นก็ยังใสโนเนะน่ารัก (ชมตัวเองสักทีน่านะ) ใส่ชุดนักศึกษา โดยนุ่งกระโปรงผ่าหลัง พร้อมด้วยส้นสูง 3 นิ้ว ด้วยความเป็นคนลุยๆ บ่ยั่นต่อสิ่งใด แม้แต่ฟุตบาทที่ยกไว้เสียสูงก็ไม่หวั่น แคว๊ก...!!!เฮ้ย...กระโปรงแก (นี่เป็นเสียงความตกใจของเพื่อน) แต่ด้วยความตกใจของเราหันไปดูกระโปรง ดันจับกบอีก ส้นรองเท้าข้างซ้ายหัก คราวนี้เพื่อนๆ ฮาตรึม แต่ชีพยังมั่นใจ (เลียนแบบโฆษณา) จัดการอมมายมิ้นท์หักส้นอีกข้าง แถมหมุนกระโปรงที่ขาดแบบเสียวมาเป็นกระโปรงผ่าข้าง เพื่อนหลายๆ คน ขำจนหลุดไปเลย ส่วนชีพก็อายนะ แต่ก็ทนได้ค่ะ อิอิๆ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
เรามีอะไรเหมือนกันหลายอย่างนะคะ
รวมทั้งเรื่องชอบสีแดงด้วยค่ะ