ซาลาเปาของแม่ อร่อยยจัง

อยากเขียนบันทึกถึงความพยายามของแม่ในการเริ่มต้นทำซาลาเปา

 

เล่าก่อนว่าที่บ้านมีธุรกิจโรงกลึงทำมาตั้งแต่พ่อเป็นเด็กหัดกลึง

จนแต่งงานกับแม่ก็ทำโรงกลึงกันมาตลอดจนถึงทุกวันนี้

พ่อแม่ก็อายุเลย 60 ปีกันทั้งสองคน ก็ยังทำกันอยู่

แต่แม่เห็นแล้วว่า ดูแล้วไม่น่าจะมีลูกคนไหนมาสืบสานงานต่อได้

รวมถึงเทคโนโลยีใหม่ๆก็เข้ามามาก แต่ที่บ้านยังโรงกลึงแบบดั้งเดิม

(แต่ฝีมือดีมากกก ขอชมพ่อตัวเองหน่อย เพราะว่ากันว่าเฮียเนี้ยวคนนี้

 ฝีมือชนิดหนึ่งในตองอู งานฝีมือ งานยาก ทำได้หมดทั้งๆ ที่จบ ป.4

แต่ทำงานเก่งยิ่งกว่าเด็กจบวิศวะ)

 

แม่นอนคิดนั่งคิดหลายตลบ เอ๊ะ แล้วจะทำมรดกอะไรให้ลูกๆ มีกิน

ในอนาคตดีน้า (แม่ห่วงลูกและหลานมากถึงมากที่สุด เขียนถึงตรงนี้

ต้องบอกว่ารักและคิดถึงแม่มากที่สุดเลยย ไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหน

เสียสละเท่าผู้หญิงคนนี้เลย)

 

บังเอิญแม่ก็ทำขนม ทำอาหารไปเรื่อยเปื่อย แต่เพราะแม่ฝีมือครัวดี

แต่ไหนแต่ไร ทำอะไรก็มักจะอร่อย มีไม่อร่อยเหมือนกันแต่น้อยมากๆ

 

หลายปีก่อนสักสี่ปีที่แล้ว ทำซาลาเปาเล่นๆ เอาไปให้อาอี๊กิน

อี๊โทรมาบอก ซาลาเปาลื้ออร่อยนะ ไม่ติดฟันหล่ะ

แม่บอก ฉันก็เพิ่งรู้ว่าซาลาเปาอร่อย ต้องไม่ติดฟัน

นับจากวันนั้นแม่เริ่มสนุกกับการทำซาลาเปา

แรกๆ คงสนุก ทำกินกันในครอบครัวและญาติๆ 

พอหลายคนเริ่มชม

แม่เริ่มไม่สนุกอย่างเดียว เริ่มคิดการณ์ใหญ่

แม่บอกตัวเองว่า ฉันจะสร้างมรดกก้อนนี้ให้ลูกหลาน

ฉันจะทำซาลาเปาให้อร่อยๆมากที่สุดเท่าที่จะทำได้

 

ว่าแล้วแม่ก็เริ่มลงมือทำ ปรับสูตร เปลี่ยนสูตร

คนที่บ้านกินซาลาเปาจนหน้าเป็นซาลาเปากันหมด

จนหลังๆ น้องๆ และสะใภ้บอก ให้คนอื่นชิมบ้างนะ

ตอนหลังเริ่มแจก เจ้านาย เพื่อนๆ รุ่นพี่ รุ่นน้อง คนรู้จัก ญาติ

เพื่อนของเพื่อน ญาติของญาติ คนข้างบ้าน คนขายข้าวแกงแถวบ้าน

ทำแบบนี้เป็นปีๆๆๆ น่าจะเกินสี่ปี ทำแจกเป็นพันๆๆๆ ลูก แม่ขอค่าแจก

ซาลาเปาเป็น "คำติชม" จริงๆ ต้องบอกว่าขอแต่ "คำติ" เพืื่อ

แม่จะไปปรับปรุงให้อร่อยยิ่งขึ้น และให้ถูกปากคนส่วนใหญ่

 

ไม่น่าเชื่อเนอะ ตัวเองอยู่ญี่ปุ่น โทรไปทีไรก็ ฉันกำลังทำซาลาเปาอยู่

ทุกที อดคุย เพราะถ้าทำซาลาเปา สำหรับแม่แล้วเหมือนต้องใช้

สมาธิสูงมาก ประมาณว่า คุยไม่ได้เลย เดี๋ยวซาลาเปาไม่ได้ดั่งใจ

 

เหมือนเว่อร์นะ แต่แม่เป็นคนที่เป๊ะมาก เป๊ะกับการทำกับอาหารมาก

สูตรคือสูตรต้องเป๊ะ เวลาลองผิดลองถูก จะต้องจดทุกครั้งวันนี้ตัว

แปรที่เปลี่ยนไปคืออะไร เฝ้าจดเหมือนเด็กทำการทดลองวิทยาศาตร์

แล้วดูผลของแป้ง แล้วแม่ก็ชอบลองเปลี่ยนส่วนผสมตัวนั้นตัวนี้เพื่อ

เช็คว่า อะไรคือเคล็ดลับที่จะทำให้แป้งนุ่มอร่อย

 

สุดท้ายแม่ก็ทำสำเร็จดั่งใจแม่

เริ่มจากแป้งซาลาเปากว่าจะได้สูตรที่ต้องการนี้

แม่ทุ่มเทมาก ทุ่มเทจริงๆ ทุกอย่างละเอียดหมด อุณหภูมิ วัตถุดิบ

ขั้นตอน เวลา อุปกรณ์ที่ใช้ ตัวอย่างเล็กๆ อุณหภูมิของน้ำที่ใช้

ต้องพอเหมาะ กี่องศา เป๊ะขนาดนั้น อุณหภูมิตอนรอแป้งฟูก็ต้อง

ควบคุม (ให้ลูกสาวคนนี้ทำ ไม่มีทางได้เด็ดขาด เรื่องอาหารเรื่องครัว

ไม่ได้เรื่องสุดๆ) เห็นแม่ทำ ลูกสาวส่ายหน้า จะเป๊ะไปไหนเนี่ย

 

แต่แม่บอกว่าไม่เป๊ะไม่ได้ ฉันต้องการให้ซาลาเปาทุกล็อตอร่อยเท่ากัน

เออ... ว่าไปจริงของแม่เนอะ ไอ้เราก็ประเภทประมาณๆๆ กะๆ เอา

ตลอด มิน่า เด๋วอร่อย เด๋วไม่อร่อย มั่วตลอด

 

ไม่แค่แป้งซาลาเปา เรื่องของไส้ซาลาเปาก็ปวดหัวไม่น้อย

(ไว้ต่อภาค 2 )

 

 

 

 

 

 

 

 

  

Create Date : 27 มีนาคม 2555 Last Update : 27 มีนาคม 2555 19:13:25 น. Counter : 1220 Pageviews.		5 comments
Share Tweet