:: Read Pray Work ::
Love drives out all fears
|
||||||||||||||
ปลายเทียน - แก้วเก้า  เรื่องนี้ชอบมากๆ เพราะเป็นแนววรรณคดีไทย ประยุกต์กับสมัยใหม่ ครบทุกอารมณ์จริงๆ ทั้งขำ ฮา เศร้า ตื่นเต้น ผิดหวัง ยอมรับว่าแก้วเก้าเก่งจริงๆ ชอบไอเดียที่ตัวละครจากวรรณคดีพูดเป็นกาพย์กลอน ชอบมากๆ แต่งได้ยังไงเนี่ย! สุดยอดจริงๆ อ่านแล้วมีความลงตัวทั้งยุคนี้และสมัยเก่า ได้ยินว่าเคยทำเป็นละครด้วย แต่ไม่คิดว่าทาทาเหมาะกะบทเกาลัด 55555 เกาลัด ผู้หญิงเฮ้วสุดๆ น่ารักดี แขนขาเรียวยาว ผิวคล้ำเนียน ผมซอยสั้นสลวย เป็นคนโผงผาง กล้าผจญภัย สนุกดี แถมเป็นสาวสมัยใหม่เต็มตัวเลยทีเดียว ไม่ค่อยคิดเยอะคิดมาก ร่าเริงอยู่เป็นนิจ คาแรกเตอร์แบบนี้ก็ชอบนะ แม้จะดูน่ารำคาญ หรือเสียงดังโหวกเหวกบ้าง แต่ไม่รู้สึกรำคาญนะ ดูเป็นคนตรงๆ ดี คณา เลขาณุการ เริ่มแรกคิดว่าน่าจะเป็นคนน่ารำคาญ จะดีจะร้ายไม่รู้ ไปๆ มาๆ ชอบอีตานี่มากๆ เลย ตลกสุดยอด เป็นคนที่ organize เก่งมากๆ แล้วคล่องแคล่ว ชอบๆ ไม่รู้จะอธิบายยังไง ต้องอ่านเอง เรวิทย์ แง่ม ยังไงดีล่ะ เป็นพระเอกนะ แต่ไม่รู้สึกว่าเด่นเลย แหะๆ เพชรกล้า โอ๊ย ตาย ว้ายกรี๊ด พ่อนักรบน่าขบนามเพชรกล้า เจ้าเป็นเพียงมายาที่เขียนไว้ หากเจ้านั้นจักมีชีวิตจริงขึ้นเมื่อไหร่ จงไว้ใจไม่รอดพ้น เอ ศุภกร 55555 แต่เป็นกลอนสดกันเลยที่เดียว อาจจะไม่เตะตาพี่เอเพราะอาจไม่สูงนัก แต่แก้วเก้าบรรยายซะ กล้ามเป็นมัดไรงี้ แล้วยิ่งตอนส่งบทจีบสาว ใจขาด โหหหห อิชั้นลงไปดิ้นเลยนะคะ ใครว่าคนสมัยก่อนจีบกันไม่หวาน อ่านไปอมยิ้มไป อายจัง แต่แอบโหดนะ แบบเกาลัดโหดแบบเอิกเกริก แต่เพชรกล้าโหดแบบเงียบ แล้วกะรวบหัวรวบหางไปเลย เป็นตัวละครที่น่าสงสารตัวนึงเลยนะ แต่ชอบอ่ะ เพชรกล้าเนี่ยแหละ ทำให้เรามีได้หลายอารมณ์ บางทีก็รำคาญ หงุดหงิด ไอ้ขี้เต๊ะ แต่พอบทจีบ ตัวข้าละลายดั่งปลายเทียน... เอิ่มม อย่าๆ อย่าตอบเป็นกลอน ยังไม่อยากเปลี่ยนชื่อเป็นชื่อในวรรณคดีไทย เจ้าสร้อยสุมาลี อ่านจากคำบรรยายแล้วน่าจะสวย แบบเพอร์เฟกต์ ก็อย่างว่าอ่ะนะ ออกมาจากวรรณคดีก็ต้องงั้นแหละ เป็นผู้หญิงที่จินตนาการแอบยาก เพราะต้องเป็นคนที่ดูนุ่มนิ่ม อ่อนโยน แต่ต้องมีรังสีน่าเกรงขามอยู่ในตัว ยากๆ แต่แก้วเก้าก็ทำออกมาได้ดี เป็นผู้หญิงที่วรรณคดีเป๊ะๆ แต่ก็น่ารักดี แบบว่าขี้เขินขี้อาย รักนวลสงวนตัว แต่เป็นคนที่เสียสละ สมกับเป็นเจ้าหญิงของเมืองจริงๆ ให้คะแนน 9/10 ตอนจบมันสะเทือนอารมณ์ไปหน่อย จะว่าไม่ถูกใจก็ไม่ใช่เพราะมันก็ไม่แย่ แต่มันสะเทือนอ่ะ สะเทือนนนน
เรื่องนี้หวานเย็นชอบเกาลัดค่ะ น่ารัก เก๋ไก๋ดี
 โดย: หวานเย็นผสมโซดา
 วันที่: 9 มกราคม 2556 เวลา:9:07:04 น.จำขึ้นใจกับวลีเด็ด...ไม่รักแต่ไม่ลืม
ที่นึกถึงทีไรก็เจ็บแปล๊บ ๆ แทนคนพูดทุกทีไป เป็นอีกหนึ่งเล่มโปรด แต่...หนังสือหายไปแล้ว...งือ  โดย: แม่ไก่
วันที่: 9 มกราคม 2556 เวลา:10:52:23 น.เคยอ่านช่วงที่เคยเป็นละครค่ะ
แต่ก็ชอบหนังสือมากกว่า สนุกดี โดย: kuroyume
วันที่: 9 มกราคม 2556 เวลา:23:55:13 น.ชอบเหมือนกัน เป็นนิยายแนวแปลก อ่านแล้วติดใจ อยากให้ "แก้วเก้า" เขียนออกมาอีก
แต่ตอนเป็นละคร เราไม่ได้ดู เพราะไม่อยากให้ละครทำลายภาพในจินตนาการของเรา โดย: นัทธ์
วันที่: 12 มกราคม 2556 เวลา:11:52:50 น. อ่านเล่มนี้แล้ว ต้องขอคารวะคุณหญิงหลายๆ จอก ไม่เคยคิดว่าจะมีนิยายยุคปัจจุบันนี้ที่สามารถเขียนบทสนทนาให้ออกมาเป็นกลอนได้
สะเทือนอารมณ์กับตอนจบเหมือนกันค่ะ โดย: ข้าวปั้น IP: 122.111.6.181 วันที่: 29 มกราคม 2556 เวลา:11:40:26 น.
|
~*Sing Praise*~
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
All Blog
Friends Blog
Link |
|||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
||||||||||||||
โดยเฉพาะพ่อเพชรกล้า ทั้งหมั่นไส้ ทั้งหลงรัก...