สิบสองปีที่แล้ว เราเพิ่งได้ใส่ชุด นร มัธยมปลาย
ได้มีเพื่อนกลุ่มใหม่ แต่ก็ยังรักและคิดถึงเพื่อนกลุ่มเดิมๆเสมอ
ตอนนั้นเรายังเป็นลูกแหง่อยู่ มีพ่อไปรับไปส่งที่ รร ทุกวัน
นับว่าต่างจากปัจจุบันโดยสิ้นเชิงค่ะ

ป.ล. เพลงเพราะมากๆ ชอบๆ เด๋วจะไปหามาเก็บไว้ฟังนะคะ

55มาเจอลูกช้างเหมือนกัน
ตั้งแต่จบมา ยังไม่เคยกลับไปมช.เลย
ตอนนี้มีคนบอว่าในม.เปลี่ยนไปเยอะมากกกก

12 ปีที่แล้ว(ยังเอ๊าะอยู่) มันลางเลือนไปแล้วว่าทำอะไอยู่
ไม่เคยเขียนไดอารี่เลย เพราะไม่อยากจำจ้า
^
^
อิอิ น้องหมาน่ารักจังค่ะ

โอ้ววว ขุดเจอไดอารี่ในอดีต วัยหวานมากๆ เลยครับ

งานไทเกอร์ที่เลื่อนไปนี่คือเรดิโอเดปไม่อยู่แล้วใช่ป่ะครับ

น้องหมานัยน์ตาเหงาจังค่ะ น่ารักดีนะ
เราก็เคยไปรื้อไดอารี่ในกล่องมาอ่านเหมือนกัน
อ่านแล้วก็ อิม เวลาผ่านไปไม่กี่ปีนี่ บางเรื่องก็ยังเหมือนเดิม แต่บางเรื่องก็บ้าได้ขนาดนี้จริงๆ หรือนี่ เอิ๊ก

ลืม--- สวัสดีปีใหม่ค่ะ

โหย กะลังฟัง Radio Dept. อยู่เลย
(ก็รอคอยคอนเสิร์ตกันต่อไป)

ไดอารี่ที่เคยเขียนนั้นตอนเรียนอยู่ปีสาม ยังเก็บไว้อย่างดี
เวลาหยิบมาอ่านแล้วอายตัวเองโคตรๆ

..
อ่านไปอ่านมา
..
"เมื่อช่วงปีใหม่ 12 ปีที่แล้วนั้น ..."
"ที่น่าตลกก็คือ...............
อ๊ะ ๆ ไม่บอกหรอก 55"

..
..
เมื่อปีหนูรอบที่แล้ว
..
..
จำอะไรไม่ได้เลยค่ะ

..
แต่ตอนย้ายบ้านเจอไดอารี่ที่เขียนไว้ตอนประถม
อ่านไปก็นึกขำความคิดแบบเด็กๆของตัวเองตอนนั้น
เราเคยเขียนถึงขนมนมเนยที่อยากหม่ำหลายชนิด
แต่จบที่ค้นพบว่าเหลือเงินติดกระเป๋าแค่ 5 บาทเท่านั้นค่ะ

..
..
ยิ่งนานวันความทรงจำก็ยิ่งเลือนลาง
เขียนบันทึกไว้บ้างก็น่าสนุกดีนะคะ




ปล สวัสดีปีใหม่ 2551 ปีนี้ขอให้คุณตู่ประสบความสำเร็จในชีวิตทุกๆด้าน
และมีความสุขกายสบายใจอยู่เป็นนิจนะคะ

..

อ่าน blog นี้แล้วก็ต้องย้อนอดีต 12 ปีที่แล้วมันปีอะไรหว่า 2539 ใช่มั้ยเนี่ย

ตอนนั้นอยู่ ม.3 เอง อืมมมมมมม มาคิดอีกที ผ่านมาเร็วเหมือนกันนะ ทั้งๆที่ตัวเลข 12ปีมันควรเป็นอะไรที่น่าจะนานกว่านั้น

โอ้...ครึ่งชีวิตที่ผ่านมา

โห ย้อนไปถึง 12 ปีที่แล้วเชียวเหรอคะ
ตอนแรกนึกว่าจะย้อนแค่ปีที่แล้วปีเดียวนะเนี่ย
เพราะทำแค่นั้นก็เก่งแล้ว ฮ่าๆๆ ประมาณว่าความจำสั้น :D

สิบสองปีที่แล้วมีเรื่องต่างจากสิบสองปีนี้มาก
เอ๊ยย ฟังดูงง ๆ
หมายถึง 12 ปีที่แล้วต่างจากตอนนี้อย่างสิ้นเชิง
สงสัยว่าตัวเองจะรู้ไหมว่าจะกลายมาเป็นแบบนี้
the becoming of the ming
(ขอเขียนภาษาปะกิตด้วย ฮ่าๆ)
เปลี่ยนไป คงเดิม เปลี่ยนแปร
ก็ชีวิตนี่นา

ปล. พูดมากกว่านี้จะกลายเป็นปลงชีวิต ไม่ก็โวยวายชีวิต
ฮ่าๆๆๆๆ

เป็นคนที่เขียนไดอารี่ทีไร แล้วก็เผาทิ้งทุกที ทนตัวเองไม่ได้ เลยไม่มีไดอารี่เก็บไว้เลยค่ะ

สิบสองปีที่แล้ว เด็กมาก แต่ก็หม่นมาก เป็นปีแห่งการเรียนด้านมืดของชีวิตเลย
เหมือนใครกระชากความใสของเราออกไป

ของบางอย่างไม่ต้องมีไดอารี่
ไม่ว่าจะนานแค่ไหน เราจำทุกความรู้สึกได้เอง..