|
| 1 | 2 |
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | |
|
|
|
|
|
|
|
ติดละคร

ผมรู้สึกแปลกใจเล็กๆ เมื่อพบว่าผู้คนรอบข้างติดละครกว่าที่ผมคิด แม้ตัวผมเองจะคล้ายเป็น Soap Opera Addict แต่ในความเป็นจริงผมดูละครน้อยกว่านั้น ละครเกี่ยวกับแอร์ที่เป็นข่าวครึกโครมผมก็ดูบ้าง แต่พอผู้สร้างประกาศว่าจะเพิ่มความยาวกระโปรง ผมก็เลยดูบ้าง ไม่ดูบ้าง แล้วแต่ว่าวันไหนมีอะไรทำรึเปล่า
ละครบางเรื่องผมอาจจะเคยดูแค่ตอนเดียว แต่ก็ยังนำมาเป็นประเด็นพูดถึงในวงเหล้าวงเน็ตได้ แน่นอนว่าส่วนใหญ่จะเป็นการนำมาด่ามากกว่าชม นิสัยนี้ติดมาตั้งแต่สมัยเรียนอยู่หอในมหาวิทยาลัย
เมื่อบรรดาชายโฉดรุ่นพี่รุ่นน้องรวมตัวไม่มีอะไรทำ แล้วในห้องก็มีความบันเทิงเพียงอย่างเดียวคือโทรทัศน์ เมื่อข่าวจบ การ์ตูนจบ พวกเราก็เลยต้องดูละครกัน (ตรงนี้สะท้อนให้เห็นว่า ยุคนั้นไม่มีสาระอะไรให้ดูเลย) แต่แน่นอนว่า ฝนตกขี้หมูไหลพวกเรามารวมกันแล้ว การจะนั่งสงบเสงี่ยมดูละครเฉยๆเป็นไม่มีทาง ไม่ว่าตัวละครจะทำอะไร หรือไม่ทำอะไร พวกเราก็จะพากย์ยัดบทหรือวิจารณ์ดะไปเรื่อย
แรกๆคนเริ่มก็เป็นบรรดารุ่นพี่รุ่นใหญ่ในห้อง พากย์ตัดหน้าราวกับรู้ว่าคนเขียนบทจะให้ตัวละครพูดอะไร บ่อยเข้าชักเบื่อมุกเดิมๆ ก็เลยพากย์นอกบทมันซะเลย หลังๆรุ่นน้องก็เริ่มช่วยยิงมุกกันแพรวพราว ดูไปขำไป จากละครเศร้าก็กลายเป็นละครตลกบัดเถลิงไปในบัดดล และไม่ใช่ว่าการทำละครวิบัติในสมัยนั้นจะไร้สาระเสียทีเดียว เพราะหลายคนในห้องนั้นก็ได้ทำงานละครกันจริงๆ เป็นผู้กำกับบ้าง ผู้ช่วยผู้กำกับบ้าง เด็กยกไฟบ้าง แต่ไม่มีใครทำละครแบบที่พากย์กันหรอกนะ
ละครไทยถ้าไม่ใช่ละครเกี่ยวกับคนจนในสลัม (ที่มักถูกตั้งชื่อว่า ละครสะท้อนสังคม ว้าว) ก็เกี่ยวกับคนรวยล้นฟ้าลูกผู้ดีมาตามหารักแท้ (อันนี้ควรจะเรียกว่าละครประโลมย์โลกสินะ) ละครผีก็เป็นที่นิยมเพราะคนไทยกลัวผี แต่ที่มีแน่ๆคือ บทตบตีแย่งผัวเมีย มีเกือบทุกเรื่อง โชคดีระยะหลังมีละครซิทคอมตลกแบบไทยๆให้ดู ซึ่งน่าประหลาดใจที่ละครสั้นแค่ชั่วโมงเดียวเหล่านี้ กลับมีข้อคิดสอนใจแถมท้ายให้เราทุกอาทิตย์
แม้ละครทุกเรื่องจะมีคติสอนใจว่าทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว แต่ละครยี่สิบตอนกว่าที่ความดีจะส่งผลก็ไปส่งกันตอนจบ พาลอาจทำให้เกิดค่านิยมผิดๆในหมู่คนใจร้อน ว่าเป็นคนชั่วดีกว่า รวยสบาย19ตอน รับกรรมตอนเดียว ละครเกือบทุกเรื่องพระเอกนางเอกแสนดี๊แสนดี ดีจนคนดูไม่แน่ใจว่าดีหรือโง่กันแน่น่ะสิครับ นี่ยังไม่รวมถึงพวกพระเอกบ้ากามจ้องปล้ำนางเอกนะ แฮ่
หลักจากดูหนังดูละครแล้วย้อนดูเอ็ม(เอสเอ็น) ก็พบอาการอินละครของผองเพื่อนออนไลน์ไม่น้อย บางคนอยู่ไกลถึงอเมริกายังอุตส่าห์ได้ดูได้กรี๊ดละครบ้านเกิด ตั้งชื่อเอ็มแสดงความคลั่งไคล้นายหัวงาดำกะเค้าด้วย ที่ตลกกว่าสำหรับผม คือบางคนออกจะเข้มโพสต์ ไหงมาติดละครนายหัวกับเค้าด้วย สงสัยดูตามเมีย
สิ่งเหล่านี้ อาจยืนยันถึงความเครียดที่สะสมในสังคม ผองเราจึงเลือกคลายเครียดด้วยการหลีกหนีความจริงกัน การดูละครสบู่น้ำเน่ายุงบินว่อนก็เป็นการผ่อนคลายที่ดี เพราะการดูละครที่ดี บทซับซ้อนสมจริงอาจทำให้เครียด ชีวิตการงานทุกวันนี้มันก็เครียดพออยู่แล้ว จะเพิ่มอีกทำไม
จริงๆคนดูละครบ้านเรามีวิจารณญาณกันอยู่แล้ว ไม่น่าห่วง เหมือนกับที่โมเสคปืน เด็กมันยังรู้เลยว่าเป็นปืนไม่ใช่กล้วย เพียงแต่ไม่ต้องทำละครเน่าๆมาตอกย้ำให้รู้ก็ได้ว่าทำดีได้ดี ชาวบ้านร้านตลาด ลูกเล็กเด็กแดงเค้ารู้กันหมดแล้ว ได้ยินผู้จัดบางท่านพูดแล้วอยากเอากล้วยโมเสคยัดปาก สิ่งที่ละครของคุณขาด ไม่ใช่การตอกย้ำคำสอนเดิมๆ ประเภทตัวเอกเป็นคนดีนั่งทนให้เค้าโขกสับไปเรื่อยๆ แล้วรอรับกรรมดีท้ายเรื่องเหมือนฝากสลากออมสิน แต่ขาดแรงบันดาลใจให้คนดูทำต่างหากครับ!! แรงบันดาลใจให้เราทำในสิ่งที่จะขับเคลื่อนสังคมของเรา ไม่ใช่จะไม่มีคนทำละครแบบนี้ แต่มันก็น้อยมากไง ว่าแล้วก็เครียด ไปดูละครตบกันแย่งผัวดีกว่า ชิ!!
ข้อเขียนนี้อยู่ในเรท ฉ อ้าว เตือนไม่ทันซะแล้ว
......................................................................
Create Date : 12 กุมภาพันธ์ 2551 |
Last Update : 12 กุมภาพันธ์ 2551 15:46:54 น. |
|
10 comments
|
Counter : 735 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: azamiya^^8452 IP: 203.113.39.55 วันที่: 12 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:22:31:05 น. |
|
|
|
โดย: Special Ed. วันที่: 14 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:6:52:05 น. |
|
|
|
โดย: ขาม IP: 158.108.234.15 วันที่: 14 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:10:11:41 น. |
|
|
|
โดย: เจน IP: 97.101.157.56 วันที่: 14 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:17:06:40 น. |
|
|
|
โดย: Nostalgic Queen IP: 58.136.99.183 วันที่: 14 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:19:17:03 น. |
|
|
|
โดย: Pansy IP: 125.25.42.45 วันที่: 14 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:20:05:43 น. |
|
|
|
โดย: Pansy IP: 125.25.42.45 วันที่: 14 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:20:13:31 น. |
|
|
|
|
|
|
Now Showing
Far Acoustic
Inconvenient Truth
|
ยินดีต้อนรับสู่บ้านเสมือนของ เก็ตเตอร์ตู่ จับฉ่ายไซเบอร์ เข้ามาแล้วงง ไม่รู้ว่าไปไหนเชิญอ่านคู่มือก่อน
เยี่ยมๆมองๆ (หน้าแรก เก็ตเตอร์ตู่)
ไว้บอกกล่าวว่ามีอะไรใหม่ๆในนี้ สมุดเยี่ยมทักทาย รวมถึงสารบัญของหมวดต่างๆในอนาคต กดที่ปกเพื่อดู
นกขุนทองร้องวู้
ไว้พูดคุยสบายๆ แสดงความเห็นกับเรื่องต่างๆรอบตัวเราครับ เขียนเรื่องใหม่สัปดาห์ละครั้ง ไม่เสาร์ก็อาทิตย์
เฮโลสาระพา
รวบรวมเรื่องสัพเพเหระที่ผมสนใจ ศิลปะ การออกแบบ ของเล่น การ์ตูน เกมส์ ฯลฯ (มั่วสุดๆ)
ฟังหูซ้ายไว้หูขวา
แอบเขียนถึงเพลงและวงดนตรี"ที่ผมชอบ" ฟังได้บ้างไม่ได้บ้าง เอาไว้เป็นฐานข้อมูลเล็กๆน้อยๆเผื่อผู้สนใจ
อิ่มก่อนดูโขนดูหนัง
ข้อความเก็บตกหลังเสพมหรสพ กับเก็ตเตอร์ตู่+ก๊วนหลานป้าเม้า พี่โน้บ จานเชง และครูอ้วก
ตะลอนโฟโต้
ห้องรวมภาพจากกล้องดิจิตัลเก่าๆ ผ่านมุมมองอันพร่ามัว ตุหรัดตุเหร่ชักภาพไปตามใจอยาก แต่ยังไม่ได้อัพซะที
แผ่นเสียงตกร่อง
ว่าด้วยปรากฏการณ์เล่นซ้ำ ย้ำคิด ย้ำทำ ของโลกดนตรี
กระจอง..งองแงง
ไว้แจ้งข่าวเกี่ยวกับเรื่องที่ผมสนใจแบบสั้นๆ รวบรัด เร่งรีบ ใช้สมองและข้อมูลแต่น้อย เพราะช่วงนี้ผมไม่ว่างจริงๆ รึว่ามีคนอื่น...อะเจ๊ย..
|
"น้องโน"สีบานเย็นแด๊ดแด๋วตัวนี้
มีไว้เล่นเพลงที่ผมชอบ
ฟังตอนเขียนบล็อกเพลินๆ
คลิกฟังที่ชื่อเพลงเน้อ
บางทีเพลงหายก็ขออภัย
|
|
|
|
|
|
|
แล้วละครตบตีแย่งผัว แผดเสียงประมาณ 100 เดซิเบล ดูแล้วมิยิ่งเครียดเหรอ เหอ เหอ
ละครเกาหลีแบบน้ำเน่าก็มีนะ ไม่ใช่เฉพาะละครไทยหรอก
ละคร...จะเอาอะไรมากมาย มีไว้คลายเครียด โดยเฉพาะเรื่องที่พระเอกหล่อ ๆ อิอิ