this is a blog
Group Blog
 
<<
สิงหาคม 2550
 1234
567891011
12131415161718
19202122232425
262728293031 
 
6 สิงหาคม 2550
 
All Blogs
 
เคยไหมครับ



เคยไหมครับ
เดินดูของตามห้างแล้วพนักงานเดินเข้ามา
"ถามได้นะครับ/คะ"
บางทีผมอาจจะแค่ยิ้มๆ
แล้วก็หยุดการดูของและจากไปอย่างเงียบๆ
แต่ถ้าบางครั้งผมดูของอยู่ด้วยอารมณ์อยากซื้อ
แล้วพนักงานเข้ามาถามล่ะ ตอนนั้นผมก็ถามไป บลาๆๆๆ
พนักงานคนนั้นได้แต่ตอบไม่ตรงไม่เข้าใจคำถาม
พอผมถามเจาะปัญหาด้านเทคนิคที่ผมอยากรู้
พนักงานก็ดันตอบว่า "ถ้าพี่คำนวณเป็นก็คำนวณเอง"
อืม แล้วจะมาถามตูทำไมฟะว่า ถามได้นะครับ

เคยไหมครับ
ตามหาซื้อของตามคุณสมบัติที่ต้องการไม่ได้เสียที
อารมณ์ต้องซื้อแล้ว พอถามพนักงานขายไป พนักงานกลับบอกว่า
"อย่าซื้อเลยพี่ รุ่นนี้มัน บลาๆๆๆๆ"
อ่านถึงตรงนี้คงนึกว่า พนักงานจะหลอกผมซื้อของแพงกว่าล่ะสิ
เปล่าครับ เค้าพยายามจะบอกผมว่า ถ้าซื้อไปผมต้องหัวเสียแน่
เพราะจริงๆมันไม่มีสิ่งที่ผมอยากได้จริงๆ ใช้แล้วขัดใจเอามาคืนแหง
อืม เกิดมาเพิ่งเคยเห็นพนักงานเชียร์ไม่ให้คนซื้อของนี่แหละ
แต่มันก็จริงว่า ถ้าของชิ้นนั้นไม่มีคุณสมบัติที่ผมต้องการ
แล้วผมจะซื้อมาทำแป๊ะซะอะไร ใช้แล้วเซ็งคงรีบเอามาคืน
ผมเอ่ยปากขอบคุณน้องคนนั้นที่ทำให้ผมไม่ต้องเสียเงินเสียเวลา

เคยไหมครับ
ดูของราคาไม่แพงนักแต่ตั้งใจซื้อ กำลังถามไถ่พนักงานดีๆ
อาเฮียที่ไหนก็ไม่รู้เข้ามาพูดจาเสียงดัง ถามไถ่สินค้าราคาแพง
จนพนักงานที่กำลังขายของให้ผมอยู่ผละไปให้บริการอย่างเร็ว
อืม เป็นคนจนซื้อของถูกนี่มันแย่เนอะ
อาเฮียดูโน่นดูนี่หลายอย่าง และพนักงานก็ปล่อยให้ผม
ยืนอ้างว้างตรงมุมสินค้าราคาถูกนานร่วม 20 นาที
อาเฮียดูของราคาแพงคอมมิชชั่นสูงจนพอใจแล้วก็จากไป
พนักงานเดินคอตกกลับมาหาผมที่ยืนรอจนเมื่อย
ในใจอยากจะถามว่า "ตกลงขายได้มั้ยน้อง" ให้สะใจเล่น
แต่ก็คิดว่าไม่มีประโยชน์ เพราะทำไปขาผมก็ไม่หายเมื่อย
ผมก็แค่ชี้บอกว่า ผมจะซื้อของชิ้นนี้ก็เท่านั้นเอง
พนักงานขายหยิบเอาของเตรียมไปห่อแบบเสียมิได้
ขณะกำลังจะควักตังค์ให้ ผมก็ถามว่า "ชิ้นนี้ได้คอมมิชชั่นน้อยมั้ย"
พนักงานยิ้มแหยๆตอบ "ดีกว่าไม่ได้ครับพี่"
ผมยิ้มมุมปากแล้วบอกว่า "งั้นพี่ไม่เอาแระ"
ผมหันหลังเดินออกจากร้านไปหน้าตาเฉยพร้อมความรู้สึกว่า
โลกเรานี้ คำว่า"ชนชั้น"และ"เปลือก"
มันช่างหยั่งรากแข็งแรงเสียนี่กระไร


แค่เวลาชั่วโมงเดียว
ผมได้เจอพนักงานขายของสามแบบ
แต่ประเด็นที่สำคัญกว่าคือ
สุดท้ายผมก็ไม่ได้ซื้อของที่อยากได้เสียที แง

...........................................................................

เย็นวันเสาร์ผมแวะไปงาน Live in a day ที่ JJ Mall
ดูไปสองสามวงเริ่มรู้สึกว่าตัวเองแก่ไปเยอะ
ความสนุกแบบวัยมันส์ไม่หลงเหลือในกายเท่าไหร่
เห็นเด็กๆเต้นโยกหัวกันก็ได้แต่อมยิ้มนึกถึงตัวเองสมัยเยาว์
เวลามันไม่หยุดนิ่ง สังขารมันไม่เที่ยงจริงๆเน้อ





ชมภาพบางส่วน และการแสดงของพี่เพชร โอสถานุเคราะห์ได้ที่ บ้านเล็ก ครับ

update

อ่ะ เพื่อไม่ให้ป้าๆเหน็ดเหนื่อยกับการไปผจญบ้านเล็ก
ดังนั้นผมก็เลยแอบเอาวิดิโอมาแปะไว้ที่นี่ด้วยละกัน

Clip : Preview Live in a day 5th + Petch O show
Size : 14 Mb โหลดนานนิด
กดโหลดแล้วไปเดินเล่นก่อน ค่อยกลับมาดูก็ดีครับ





.......................................................................



First Published : 6 สิงหาคม 2550 3:23:55 น.




Create Date : 06 สิงหาคม 2550
Last Update : 9 สิงหาคม 2550 14:47:28 น. 18 comments
Counter : 545 Pageviews.

 
แวะมาเยี่ยมคะ สวัสดีเช้าวันจั้นทร์สีเหลืองสดใสคะ

อ่านแล้วรู้สึกสลดใจกับความเป็นจริงจัง เคยเจอพนักงานแย่ๆ เหมือนกัน แต่เราก็เดินหนีไปซื้อที่อื่นนะ ถือว่าของเหมือนกัน เค้าไม่ได้ผลิตเอง เพราะฉะนั้นซื้อที่ไหนก็เหมือนกัน แต่ก็เสียความรู้สึกนะ ไม่เข้าใจเหมือนกัน


โดย: noot (thangthai_ladypink ) วันที่: 6 สิงหาคม 2550 เวลา:8:19:32 น.  

 
มาทักทายพี่ตู่

ปกติถ้าคนขายมาถาม ผมจะผงกหัวนิดนึง ส่งยิ้มหน่อยๆ แล้วก้มหน้าก้มตาต่อไป


โดย: ปืนกล IP: 203.131.217.33 วันที่: 6 สิงหาคม 2550 เวลา:9:18:39 น.  

 
"ผมเป็นผู้ชายที่ร้องไห้บ่อยครับ
อ่านการ์ตูนยังร้องไห้เลย "

ติดตามมาจากบล็อกของคุณ tk_station
เพราะติดใจคอมเมนท์



โดย: endeavour วันที่: 6 สิงหาคม 2550 เวลา:10:02:20 น.  

 
แบบนี้ไม่เคยเจอนะคะ เคยเจอแบบว่า จะซื้อ แต่เอ คนขายหายไปไหน ไม่สนใจลูกค้าเลย

มาเชิญชวนอย่างนี้จะไม่แวะไปหน่อยก็กระไรอยู่
สมัครไว้เหมือนกันค่ะ ที่บ้านหลังนั้น แต่ยังไม่ว่างแวะไปจัดทำเลยค่ะ สงสัยจะปล่อยร้าง


โดย: printcess of the moon วันที่: 6 สิงหาคม 2550 เวลา:10:07:10 น.  

 
เคยเจอพวกเชียร์ให้ซื้ออย่างที่มันแพงกว่าน่ะคุณตู่
เชียร์ตั้งแต่เครื่องเรือน เครื่องใช้ไฟฟ้า
จนถึงซื้อน้ำยาล้างเล็บ
ยังเชียร์ให้ซื้อขวดแพงอิมพอร์ตมากกว่าขวดเล็กๆ เมดอินไทยแลนด์ ฮ่วย

ไปร้านขายของแล้วเจอพนักงานพุ่งเข้ามาทีไร
เราผงะทุกที เอิ๊กๆ


โดย: แพนด้ามหาภัย วันที่: 6 สิงหาคม 2550 เวลา:10:14:59 น.  

 
เจอบ่อยเหมือนกันคับ แต่เรามีเงินซะอย่างนะ คนขายจะงงไปเอง มีเงินได้ไงวะ


โดย: frank3119 วันที่: 6 สิงหาคม 2550 เวลา:10:48:34 น.  

 
"ชนชั้น" กับ "เปลือก" มันหยั่งรากลึกในสังคมนี้อย่างที่คนบางคนไม่แม้แต่จะรู้ตัวว่ากำลังคิดแบบนั้นอยู่ ฉันเองก็ไม่ได้หลุดไปจากคนอื่นๆสักเท่าไร

เอาเป็นว่าฉันเองยังไม่ค่อยกล้าเข้าร้านหรูๆ ตามห้างหรูๆ
เพราะรู้สึกถึงสายตาทิ่มแทงจากพนักงงานในร้าน
ขณะที่เวลาไปฮ่องกงหรือญี่ปุ่น กลับไม่รู้สึก หรือว่าภาษาตามันแปลแล้วไม่เป็นภาษาแบบอยู่ในไทย


โดย: cottonbook วันที่: 6 สิงหาคม 2550 เวลา:13:18:24 น.  

 
ตอนที่ซื้อกีตาร์ไฟฟ้ากะแอมป์มาหัดเล่น พนักงานขายเชียร์กีตาร์กะแอมป์ราคาร่วมหลายหมื่น หยิบมาให้ลองตั้งหลายตัว

ลองไปลองมา...สุดท้ายเลยบอกพนักงานขายไปว่า "พี่มีงบแค่ 6 พันบาทครับ" เท่านั้นแหละคุณตู่ พนักงานรีบเก็บตัวที่กำลังลองอยู่ไปทันที สงสัยกลัวเราทำพังมั๊ง 5555

ท้ายที่สุดก็ไม่ได้ซื้อที่ร้านนั้น เพราะตังค์ไม่พอ


โดย: Tony KooN IP: 58.10.36.162 วันที่: 6 สิงหาคม 2550 เวลา:17:47:36 น.  

 

ไม่เห็นเหมือนผมเลย เจอพนักงานขายทีไรผมวิ่งหนีทันที

เลย5555 แวะมาทักทายครับ


โดย: Drugstore-Cowboy IP: 124.120.210.103 วันที่: 6 สิงหาคม 2550 เวลา:22:43:08 น.  

 
ตอบว่าเคยค่ะคุณตู่ เมืองนอกยังเป็นเลยแต่คนละเคส อิๆๆ คือว่าที่นี่เค้าจะมีร้านดังอยู่ร้าน สโลแกนว่า you can do it, we can help!

แต่บางทีไปหาของไม่เจอแล้วจะเรียกเค้า เค้ากับหันมาทำหน้าประมาณว่า "มีไร" จ๊ากพี่จ๋า ไหนบอกว่าคุณช่วยเหลือได้ไง ฮาๆๆๆ ขำๆ

แต่ก็บางทีแหละ ส่วนมากจะไม่ค่อยมีอะไรทำนองนี้หรอก เกิดขึ้นสองครั้งได้ แต่เมืองไทยปลาก็เคยโดนบ่อยกว่าด้วย


โดย: Special Ed. วันที่: 7 สิงหาคม 2550 เวลา:4:36:49 น.  

 
แวะมาดูว่า อัพบล็อกหรือยัง ติดตามอ่านอยู่ค่ะ


โดย: endeavour วันที่: 7 สิงหาคม 2550 เวลา:20:24:40 น.  

 
โถ่ๆ เสียใจด้วยค่ะ ไม่ได้ของที่ต้องการ ฮ่า (แล้วทำไมหัวเราะ)

พนักงานนี่นะมีส่วนสำคัญเลย แต่บางทีให้มาดูแลอะไรเรามากก็รำคาญ ต้องบอกว่า น้อง ขอพี่ดูเองได้ไหม พวกอวดรู้ก็เยอะ
แต่คุณตู่ก็ร้ายแหะ ไม่เอาวินาทีสุดท้าย

บ้านเล็กอ่านได้ แต่เขียนอะไรไม่ได้เหมือนเดิม


โดย: DropAtearInMyWineGlass วันที่: 7 สิงหาคม 2550 เวลา:21:32:53 น.  

 
.
..
พี่อายดุ

ความจริงก็อยากสวนมั่ง
แต่...ไม่เคยกล้า


โดย: คุณม้าฮาหลุดโลก วันที่: 7 สิงหาคม 2550 เวลา:21:37:15 น.  

 
เคยเจอพนักงานแบบหนึ่งกับแบบสามค่ะคุณตู่ แบบหนึ่งเราจะเงียบถ้าเราแค่ตั้งใจดูเฉยๆยังไม่ได้รีบซื้อก็จะยิ้มแล้วมองดูเฉยๆ แต่ถ้าอยากซื้อก็ค่อยถามคนขาย แต่เจอเหมือนกันค่ะที่พนักงานขายอธิบายไม่รู้เรื่อง ขายประสาอะไรฟระนั่น

ส่วนแบบสามนี่เจอประจำ พวกอาเฮย อาซ้อมาซื้อก็มักจะทิ้งเราไปเฉยเลย เราก็จะจากไปเงียบๆ

ง่า...ตามไปบ้านเล็กแล้วอ่ะค่ะแต่โหลดนานจัง ก็รอโหลดต่อไป 555 คอมเม้นท์บ้านใหญ่ไปพลางๆ


โดย: i_am_redangel วันที่: 7 สิงหาคม 2550 เวลา:23:27:05 น.  

 
เคยเจอพนักงานขายแบบที่หนึ่ง แต่ไม่เคยถามครับ
ปกติไปซื้อของก็หยิบแล้วจ่ายตังค์เลย ไม่ค่อยจะถามพนักงาน (นอกจากจะถามว่าไอ้นี่มันอยู่ตรงไหน ถ้าหาของไม่เจอ) ...ก่อนไปจะต้องหาข้อมูลไว้เรียบร้อยแล้ว พุ่งไปที่จุดหมาย เจอแล้วก็ซื้อเลย


โดย: pradt.net IP: 58.11.24.36 วันที่: 7 สิงหาคม 2550 เวลา:23:45:40 น.  

 
ปลาเปลี่ยนกรุ๊ปบล๊อกผิดเองแหละคุณตู่ เบลอกับกลิ่นข้าวโพดเมื่อวาน


โดย: Special Ed. วันที่: 8 สิงหาคม 2550 เวลา:3:56:05 น.  

 
น่าจะจับมาปอกเปลือกเนอะ


เมื่อกี้คลิกไปในมายสเปซของพี่
เห็นเพลงใหม่ๆ ด้วย สบโอกาสจะเข้าไปฟังครับ


โดย: ขาม IP: 158.108.132.15 วันที่: 8 สิงหาคม 2550 เวลา:10:13:40 น.  

 
เคยแบบ เราเข้าไปซื้อกางเกง ถามสีโน้นสีนี้
พนักงานสาวยิ้มหวานก็แนะนำอย่างดี
แนะนำให้ลอง เราลอง 2-3 ตัว
แต่สุดท้ายไม่ถูกใจ เลยเอาเกงคืนให้น้องพนักงาน
และแล้ว รอยยิ้มนั้นก็จางหายกลายเป็นข้าวบูดทันที
ค้อนขวับให้เราทันที...เฮ้อ...

เสาร์นี้ออกไปเยือนด้วย..นัดแรกน่าจะสวยสดงดงาม


โดย: renton_renton วันที่: 9 สิงหาคม 2550 เวลา:8:16:33 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

getterTu
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]







Now Showing

Far Acoustic

Inconvenient Truth


ยินดีต้อนรับสู่บ้านเสมือนของ เก็ตเตอร์ตู่ จับฉ่ายไซเบอร์ เข้ามาแล้วงง ไม่รู้ว่าไปไหนเชิญอ่านคู่มือก่อน

เยี่ยมๆมองๆ (หน้าแรก เก็ตเตอร์ตู่)
ไว้บอกกล่าวว่ามีอะไรใหม่ๆในนี้ สมุดเยี่ยมทักทาย รวมถึงสารบัญของหมวดต่างๆในอนาคต กดที่ปกเพื่อดู


นกขุนทองร้องวู้
ไว้พูดคุยสบายๆ แสดงความเห็นกับเรื่องต่างๆรอบตัวเราครับ เขียนเรื่องใหม่สัปดาห์ละครั้ง ไม่เสาร์ก็อาทิตย์
เฮโลสาระพา
รวบรวมเรื่องสัพเพเหระที่ผมสนใจ ศิลปะ การออกแบบ ของเล่น การ์ตูน เกมส์ ฯลฯ (มั่วสุดๆ)
ฟังหูซ้ายไว้หูขวา
แอบเขียนถึงเพลงและวงดนตรี"ที่ผมชอบ" ฟังได้บ้างไม่ได้บ้าง เอาไว้เป็นฐานข้อมูลเล็กๆน้อยๆเผื่อผู้สนใจ
อิ่มก่อนดูโขนดูหนัง
ข้อความเก็บตกหลังเสพมหรสพ กับเก็ตเตอร์ตู่+ก๊วนหลานป้าเม้า พี่โน้บ จานเชง และครูอ้วก
ตะลอนโฟโต้
ห้องรวมภาพจากกล้องดิจิตัลเก่าๆ ผ่านมุมมองอันพร่ามัว ตุหรัดตุเหร่ชักภาพไปตามใจอยาก แต่ยังไม่ได้อัพซะที
แผ่นเสียงตกร่อง
ว่าด้วยปรากฏการณ์เล่นซ้ำ ย้ำคิด ย้ำทำ ของโลกดนตรี
กระจอง..งองแงง
ไว้แจ้งข่าวเกี่ยวกับเรื่องที่ผมสนใจแบบสั้นๆ รวบรัด เร่งรีบ ใช้สมองและข้อมูลแต่น้อย เพราะช่วงนี้ผมไม่ว่างจริงๆ รึว่ามีคนอื่น...อะเจ๊ย..



"น้องโน"สีบานเย็นแด๊ดแด๋วตัวนี้
มีไว้เล่นเพลงที่ผมชอบ
ฟังตอนเขียนบล็อกเพลินๆ
คลิกฟังที่ชื่อเพลงเน้อ
บางทีเพลงหายก็ขออภัย
Friends' blogs
[Add getterTu's blog to your web]
Links
 

MY VIP Friend

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.