แวะมาเยี่ยมคะ สวัสดีเช้าวันจั้นทร์สีเหลืองสดใสคะ

อ่านแล้วรู้สึกสลดใจกับความเป็นจริงจัง เคยเจอพนักงานแย่ๆ เหมือนกัน แต่เราก็เดินหนีไปซื้อที่อื่นนะ ถือว่าของเหมือนกัน เค้าไม่ได้ผลิตเอง เพราะฉะนั้นซื้อที่ไหนก็เหมือนกัน แต่ก็เสียความรู้สึกนะ ไม่เข้าใจเหมือนกัน

มาทักทายพี่ตู่

ปกติถ้าคนขายมาถาม ผมจะผงกหัวนิดนึง ส่งยิ้มหน่อยๆ แล้วก้มหน้าก้มตาต่อไป

"ผมเป็นผู้ชายที่ร้องไห้บ่อยครับ
อ่านการ์ตูนยังร้องไห้เลย "

ติดตามมาจากบล็อกของคุณ tk_station
เพราะติดใจคอมเมนท์

แบบนี้ไม่เคยเจอนะคะ เคยเจอแบบว่า จะซื้อ แต่เอ คนขายหายไปไหน ไม่สนใจลูกค้าเลย

มาเชิญชวนอย่างนี้จะไม่แวะไปหน่อยก็กระไรอยู่
สมัครไว้เหมือนกันค่ะ ที่บ้านหลังนั้น แต่ยังไม่ว่างแวะไปจัดทำเลยค่ะ สงสัยจะปล่อยร้าง

เคยเจอพวกเชียร์ให้ซื้ออย่างที่มันแพงกว่าน่ะคุณตู่
เชียร์ตั้งแต่เครื่องเรือน เครื่องใช้ไฟฟ้า
จนถึงซื้อน้ำยาล้างเล็บ
ยังเชียร์ให้ซื้อขวดแพงอิมพอร์ตมากกว่าขวดเล็กๆ เมดอินไทยแลนด์ ฮ่วย

ไปร้านขายของแล้วเจอพนักงานพุ่งเข้ามาทีไร
เราผงะทุกที เอิ๊กๆ

เจอบ่อยเหมือนกันคับ แต่เรามีเงินซะอย่างนะ คนขายจะงงไปเอง มีเงินได้ไงวะ

"ชนชั้น" กับ "เปลือก" มันหยั่งรากลึกในสังคมนี้อย่างที่คนบางคนไม่แม้แต่จะรู้ตัวว่ากำลังคิดแบบนั้นอยู่ ฉันเองก็ไม่ได้หลุดไปจากคนอื่นๆสักเท่าไร

เอาเป็นว่าฉันเองยังไม่ค่อยกล้าเข้าร้านหรูๆ ตามห้างหรูๆ
เพราะรู้สึกถึงสายตาทิ่มแทงจากพนักงงานในร้าน
ขณะที่เวลาไปฮ่องกงหรือญี่ปุ่น กลับไม่รู้สึก หรือว่าภาษาตามันแปลแล้วไม่เป็นภาษาแบบอยู่ในไทย

ตอนที่ซื้อกีตาร์ไฟฟ้ากะแอมป์มาหัดเล่น พนักงานขายเชียร์กีตาร์กะแอมป์ราคาร่วมหลายหมื่น หยิบมาให้ลองตั้งหลายตัว

ลองไปลองมา...สุดท้ายเลยบอกพนักงานขายไปว่า "พี่มีงบแค่ 6 พันบาทครับ" เท่านั้นแหละคุณตู่ พนักงานรีบเก็บตัวที่กำลังลองอยู่ไปทันที สงสัยกลัวเราทำพังมั๊ง 5555

ท้ายที่สุดก็ไม่ได้ซื้อที่ร้านนั้น เพราะตังค์ไม่พอ

ไม่เห็นเหมือนผมเลย เจอพนักงานขายทีไรผมวิ่งหนีทันที

เลย5555 แวะมาทักทายครับ

ตอบว่าเคยค่ะคุณตู่ เมืองนอกยังเป็นเลยแต่คนละเคส อิๆๆ คือว่าที่นี่เค้าจะมีร้านดังอยู่ร้าน สโลแกนว่า you can do it, we can help!

แต่บางทีไปหาของไม่เจอแล้วจะเรียกเค้า เค้ากับหันมาทำหน้าประมาณว่า "มีไร" จ๊ากพี่จ๋า ไหนบอกว่าคุณช่วยเหลือได้ไง ฮาๆๆๆ ขำๆ

แต่ก็บางทีแหละ ส่วนมากจะไม่ค่อยมีอะไรทำนองนี้หรอก เกิดขึ้นสองครั้งได้ แต่เมืองไทยปลาก็เคยโดนบ่อยกว่าด้วย

แวะมาดูว่า อัพบล็อกหรือยัง ติดตามอ่านอยู่ค่ะ

โถ่ๆ เสียใจด้วยค่ะ ไม่ได้ของที่ต้องการ ฮ่า (แล้วทำไมหัวเราะ)

พนักงานนี่นะมีส่วนสำคัญเลย แต่บางทีให้มาดูแลอะไรเรามากก็รำคาญ ต้องบอกว่า น้อง ขอพี่ดูเองได้ไหม พวกอวดรู้ก็เยอะ
แต่คุณตู่ก็ร้ายแหะ ไม่เอาวินาทีสุดท้าย

บ้านเล็กอ่านได้ แต่เขียนอะไรไม่ได้เหมือนเดิม

.
..
พี่อายดุ

ความจริงก็อยากสวนมั่ง
แต่...ไม่เคยกล้า

เคยเจอพนักงานแบบหนึ่งกับแบบสามค่ะคุณตู่ แบบหนึ่งเราจะเงียบถ้าเราแค่ตั้งใจดูเฉยๆยังไม่ได้รีบซื้อก็จะยิ้มแล้วมองดูเฉยๆ แต่ถ้าอยากซื้อก็ค่อยถามคนขาย แต่เจอเหมือนกันค่ะที่พนักงานขายอธิบายไม่รู้เรื่อง ขายประสาอะไรฟระนั่น

ส่วนแบบสามนี่เจอประจำ พวกอาเฮย อาซ้อมาซื้อก็มักจะทิ้งเราไปเฉยเลย เราก็จะจากไปเงียบๆ

ง่า...ตามไปบ้านเล็กแล้วอ่ะค่ะแต่โหลดนานจัง ก็รอโหลดต่อไป 555 คอมเม้นท์บ้านใหญ่ไปพลางๆ

เคยเจอพนักงานขายแบบที่หนึ่ง แต่ไม่เคยถามครับ
ปกติไปซื้อของก็หยิบแล้วจ่ายตังค์เลย ไม่ค่อยจะถามพนักงาน (นอกจากจะถามว่าไอ้นี่มันอยู่ตรงไหน ถ้าหาของไม่เจอ) ...ก่อนไปจะต้องหาข้อมูลไว้เรียบร้อยแล้ว พุ่งไปที่จุดหมาย เจอแล้วก็ซื้อเลย

ปลาเปลี่ยนกรุ๊ปบล๊อกผิดเองแหละคุณตู่ เบลอกับกลิ่นข้าวโพดเมื่อวาน

น่าจะจับมาปอกเปลือกเนอะ


เมื่อกี้คลิกไปในมายสเปซของพี่
เห็นเพลงใหม่ๆ ด้วย สบโอกาสจะเข้าไปฟังครับ

เคยแบบ เราเข้าไปซื้อกางเกง ถามสีโน้นสีนี้
พนักงานสาวยิ้มหวานก็แนะนำอย่างดี
แนะนำให้ลอง เราลอง 2-3 ตัว
แต่สุดท้ายไม่ถูกใจ เลยเอาเกงคืนให้น้องพนักงาน
และแล้ว รอยยิ้มนั้นก็จางหายกลายเป็นข้าวบูดทันที
ค้อนขวับให้เราทันที...เฮ้อ...

เสาร์นี้ออกไปเยือนด้วย..นัดแรกน่าจะสวยสดงดงาม