...ฉันยังไม่ตายคนดี แม้ว่าในวันนี้ จะดูเหมือนคนไร้กำลัง แต่ฉันแค่เหนื่อย แล้วฉันจะลุกขึ้นเดินต่อไป.. หลังจากที่เธอให้เบอร์โทรศัพท์ผม เธอคุยกับผมมากขึ้น รึความรู้สึกแปลก ๆ ในใจผม แต่ผมก็ยังไม่กล้าโทรไปหาเธออยู่ดี กลัวเธอจะไม่ได้ตั้งใจจะให้เบอร์เธอ กลัวเธอจะหาว่าผม เป็นแค่เด็กเสิร์ฟ คิดจะไปจีบเธอ ผมจึงได้แค่เก็บเบอร์โทรเธอไว้ในกระเป๋าสตางค์ อยู่อย่างนั้น ถัดจากนั้นเธอก็หายไป ผมก็ยัง คงคิดถึงเธอบ้างว่าวันนี้เธอจะมารึป่าวนะ แต่ด้วย ช่วงวัน ศุกร์เสาร์ ที่ลูกค้าค่อนข้างเยอะ ผมจึงไม่มีเวลามานั่ง คิดถึงเรื่องอะไรมากนัก จน เข้าสู่วันที่ 4 มันเป็นช่วงปลายเดือน พฤศจิกายนแล้วเธอก็ มาอีกครั้ง คราวนี้ เธอมาพร้อมกับ พี่สาว และผู้หญิงอีกคน ซึ่งก็เหมือนเดิม แต่คราวนี้เธอเดินมาหาผม ให้ผมช่วยพาไปนั่ง ในส่วนที่ผมบริการได้ ในโซนที่ผมบริการ เธอมานั่ง แล้วก็สั่งเหมือนเดิมคือเบียร์ และ มันฝรั่งทอด แล้วเธอก็ชวนผมคุยถามเรื่องทั่วไป ว่าคนเยอะมั้ย ได้ทิปเยอะมั้ย เธอบอกที่เธอหายไป เธอมัวแต่ซ้อม รำ ซ้อมโชว์ เธอต้องลดน้ำหนักด้วย แต่วันนี้เธอแอบ พี่ที่บริษัทมาได้ เธอถามผมว่าเบอร์ที่ให้ไป น่ะยังอยู่มั้ย ผมก็บอกยังอยู่ เธอจึงถามอีกว่า แล้วทำไมไม่เห็นโทรหาเธอเลย ผมก็เลยบอกไปว่า ก็นึกว่าให้เล่น ๆ ไม่ได้ให้โทรจริง ๆ เธอจึงบอกว่า ไม่ได้ให้เล่น ๆ เธอให้จริง ๆ นะ เธอว่างั้นเอางี้แล้วกัน เธอถามเบอร์โทรผม แต่ตอนนั้นผมไม่มีโทรศัพท์ใช้จริง ๆ เพราะอยู่คอนโดกับเพื่อน อาศัยเช่าอยู่กับเพื่อน ผมจึงไม่ได้ให้ไป เธอเลยบอกว่า งั้น ก็โทรมาหาเธอด้วย เธอบอกว่าเดี๋ยวเธอจะให้ทิป แล้วเอาเหรียญนั่นแหละเก็บไว้โทรหาเธอด้วย ผมก็อึ้ง ๆ แต่ข้างในมันดีใจเหมือนกัน เพราะ เราไม่คิดว่าเธอจะอยากให้เราโทรไปจริง ๆ เธอไม่ได้รังเกียจเรา ซึ่งเป็นแค่เด็กเสิร์ฟ ซึ่งในตอนนั้นเราก็คิด อยู่เหมือนกัน ก็กลัว ๆ ว่าเธอมาสนิทกับเราเพื่ออะไรกันแน่นะ จนดึก ผมเลิกงาน เธอก็บอกผมเหมือนเคยว่า ให้มาหาเธอด้วย พาเธอไปขึ้นแท็กซี่กลับคอนโดหน่อย แต่วันนี้ พอถึงเวลาจะกลับจริงๆ เธอกลับชวนผมไปนั่งกินข้าว กันตรง แยกประตูน้ำ ผมก็หวั่น ๆ เลยชวนเพื่อนไปด้วยอีก สองคน ก็พอดีเพื่อนกลุ่มนี้ของผม ผมชวนมาทำงานด้วยกัน คบกันมา ตั้งแต่ ปวช 1 ก็ร่วม 8-9 ปีแล้ว ผมจึงสบายใจอุ่นใจ อีกอย่างเธอก็จะได้สบายใจด้วย จะได้ไม่เคอะเขินกันเพราะไปกันหลายคน เราไปนั่ง กินข้าว กินหมูสเต๊ะกัน จน เสร็จเธอก็กลับคอนโดกลับพี่สาว หลังจากวันนั้นเธอก็จะมาบ่อยขึ้น บางคืนเธอมาตอน 5 ทุ่ม ซึ่งลานเบียร์ก็จะปิดตอน เที่ยงคืน เธอบอกว่าเธอมารอผมเลิกงาน จน ผ่านไปได้ กลางเดือน ธันวาคม เธอก็ชวนให้ผมไปส่งที่คอนโด เราเริ่มสนิทกันมากขึ้น จนพูดได้ว่าเป็นแฟนกัน เราคุยกันเยอะมาก ผมโทรหาเธอ ในช่วงเวลาตื่น และก่อนทำงาน ถ้าวันไหนเธอไม่มาเธอก็บอกให้ผม โทรไปบอกด้วยตอนเลิกงาน รึ กลับถึงบ้านแล้ว เราคบกันไปด้วยดี เหมือนแฟน เหมือนคนรักกัน จน ช่วงก่อนปีใหม่ เธอต้องกลับบ้าน ไปเชียงราย เธอบอกไปเรื่องเอกสาร แล้วก็ไปเยี่ยมแม่ กะพ่อด้วย เธอบอกว่า อาจจะกลับมาหลังปีใหม่ เพราะเธออยากอยู่ในวันปีใหม่กับครอบครัวเธอ แต่ผมก็ยังโทรหาเธอบ้าง แต่ วันที่ 29 เธอก็กลับมากรุงเทพ มาที่ลานเบียร์พร้อมถุงขนมของฝากอีกเยอะเลย เธอบอกว่าเธอซื้อมาฝากผมกะเพื่อน ๆ พนักงานเสิร์ฟ ตอนนั้น เธอเป็นที่รู้จักของเพื่อน ๆ น้อง ๆ ที่เป็นพนักงานเสิร์ฟหลายคน ในฐานะแฟนผม แต่ส่วนใหญ่จะมีแต่คนเรียกเธอว่า เจ๊มีมี่ ทั้ง ๆ ที่ผมก็บอกหลายคนถึงชื่อจริงแล้ว แต่คงด้วยความเคยชิน บวกกับเธอมาในฐานะลูกค้า ผมดีใจมาก ที่เธอกลับมาก่อนปีใหม่ เธอบอกว่าเธอจะมาเค้าท์ดาวน์กับผม จนวันเค้าท์ดาวน์มาถึง ถึงก็มาถึงลานประมาณ 5 ทุ่ม คนเยอะมาก เธอมาแล้วเธอก็ดื่ม ดูเธอมีความสุขสนุกมาก ผมเองก็แทบจะไม่ได้ทำงาน เพราะจริงง ๆ แล้ววันนั้นส่วนใหญ่ ก้จะบริการลูกค้าอยู่แค่ เวลา 4 ทุ่ม เท่านั้นที่เหลือก็เริ่มจะไม่ต้องทำอะไรแล้วเพราะคนเยอะมากเยอะจนแทบเดินไม่ได้ ก็พอดีมีเพื่อนผมมานั่งโต๊ะผมจึงนำเธอไปฝากกับเพื่อนได้ จึงไม่ต้องห่วงนัก จน เวลาผ่านไป ถึงตี 3 เธอเมามาก พี่สาวเธอก็ตามมาทีหลังด้วย เธอเมาแล้วเธอก็เริ่มร้องไห้ เริ่มงอแงอยากกลับบ้าน แต่ผมยังต้องเก็บงานอีกนิดหน่อย ผมจึงฝากให้พี่สาวเธอดูแลหน่อย พอผมหันหลังไปเก็บงานได้แป๊บเดียวหันมาอีกที เธอก็หายไปแล้ว พี่สาวเธอบอกว่าเมื่อกี้ทะเลาะกัน แล้วเธอก็วิ่งหายไปเลย ผม ก็เลยวิ่งตามหา ทั่วทั้งลานไปหมด ทั่วหน้าเวิร์ลเทรด วิ่งไปดู ชั้นจอดรถที่ลานใต้ดิน ตอนนั้นผมเป็นห่วงเธอมาก เพราะเธอเมามากจริง ๆ ผมกลัวว่าใครจะมาฉุดเธอไป กลับแท็กซี่ก็อดกลัวไม่ได้สารพัด โทรศัพท์ไป เธอก็ปิดเครื่อง ผมจึงโทรไปถามที่คอนโดว่าเธอกลับไปถึงรึยัง พี่ที่คอนโดรับก็บอกว่ายัง ผมนี่ใจไม่ดีเลยตอนนั้น ห่วงเธอมาก จนสุดท้ายก็ตกลงกับพี่สาวเธอว่าจะไปรอเธอที่คอนโด พอไปถึง ก็เจอเธอเมานอนหลับอยู่แล้ว ผมดีใจมาก แต่อีกใจก็โมโหเธอ ที่เราบอกว่าให้รอเดี๋ยวเราจะไปส่ง แต่เธอกลับไม่ยอมรอ วันนั้นจริง ๆ แล้วตอนเช้าเรานัดกันใส่บาตร แต่เธอหนีกลับมา ผมก็โกรธเธอผมจึงกลับบ้านมาคนเดียว กว่าจะถึงบ้านก็เช้าแล้ว ผมจึงใส่บาตรคนเดียว ที่หน้าปากซอย แต่ผมก็ยังอธิษฐานถึงเธอ .... แต่เธอคงไม่รู้หรอกมั้ง เพราะเธอคงเมาหลับยังไม่ตื่น... แต่ผมงอนเธอจริง ๆ แหละ เล่นให้คนห่วงแทบแย่ วิ่งตามหาให้ทั่วหน้าเวิร์ลเทรดเลย .... แล้วพรุ่งนี้ผมจะมาเล่าเรื่องราว ของผมกันต่อ กับความสัมพันธ์ที่รวดเร็ว ในช่วงเวลา เดือนเศษ ๆ ของผมที่ทำให้ผม มีความรัก ที่ ณ ตอนนี้ผมยังไม่เคยรักใครเท่าเธอ แม้แต่ตอนนี้เธอจะทิ้งผม บอกลาผมอย่างใจร้าย แต่ผมก็ยังหลอกตัวเองไม่ได้เลย ว่าใจผมมันยังรักเธออยู่ ไม่เคยเปลี่ยนเลย.... img src=> Create Date : 12 มกราคม 2549 Last Update : 12 มกราคม 2549 4:05:02 น. 2 comments Counter : 358 Pageviews.   Share Tweet มาแวะทักค่ะ โดย: jaa_aey วันที่: 12 มกราคม 2549 เวลา:4:50:20 น.   สู้ สู้ โดย: Qooma วันที่: 12 มกราคม 2549 เวลา:20:11:37 น.   ชื่อ : Comment :   *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิกช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก