... กับความเป็นจริง ที่ยังคงรัก และก็จะยังรัก ไม่ว่าอะไรจะเปลี่ยนไป....

เราใช้การคุยกันทางอินเตอร์เน็ต ในห้องสนทนาห้องหนึ่ง
ซึ่งตอนนั้นเธอก็เพิ่งเริ่มอินเตอร์เน็ต

สิ่งที่เธอบอก ผมไม่รู้ว่าทำไม มันจึงไม่ได้ทำให้ผมตกใจเท่าที่ควรจะเป็น ไม่ได้ทำให้ผม รู้สึกอะไรมากมาย รึ อาจเป็นเพราะฤทธิ์ของความรัก ความรู้สึกในหัวใจ

เธอบอกผมว่า เธอมีลูกแล้ว หนึ่งคน จากแฟนเก่า แล้วเธอก็พรั่งพรู
คำต่าง ๆ ออกมาทางตัวหนังสือ ที่เราใช้ถ่ายทอด ความรู้สึกความคิดต่อกัน เธอ บอกผมว่า ไม่โกรธผมเลย ถ้าผมจะทิ้งเธอไปตอนนี้
ไม่ว่าอะไรเลยถ้าผมจะเลิกกับเธอ เธอบอกให้ผม เดินทางเดินใหม่
ทางที่ดีกว่านี้ เธอบอกว่าผมสมควรจะได้เจอผู้หญิงที่ดี ๆ กว่าเธอ
คนที่ไม่มีลูกติด ไม่มีภาระ คนที่ไม่เอาแต่ใจ ไม่ดื่มเหล้า ไม่สูบบุหรี่

ผมรอฟังจนจบ แล้วผมจึงบอกเธอว่า ขอคุยด้วยได้มั้ย ผมจึงออกจากร้านอินเตอร์เน็ตใกล้ ๆ กับคอนโดที่เธอพัก ผมเดินไปใต้คอนโด
แล้วโทรหาเธอ บอกให้เธอช่วยลงมาคุย กับผมหน่อย
ผมยิ้มให้เธอแว๊บแรกที่เธอเดินออกมา จากลิฟต์ เธอมองหน้าผม
มองตาผม แล้วเธอก็เมินหน้าหนี
เราไปนั่งคุยกัน สองคน เธอ น้ำตาไหล แล้วพูดเหมือนเดิม เธอบอก
ให้ผมไปจากเธอ เธอบอกว่าผมควรได้เจอคนที่ดีกว่าเธอ เธอบอกว่าเธอรักผมแต่ไม่อยากให้ผมเอาชีวิต มาจมอยู่กับคนแบบเธอ
ผม จึงบอกแต่เพียงว่า "ผมรักเธอนะ" แล้วผมก็ไม่ได้เปลี่ยนความรู้สึกนี้ไปเลย แม้จะเพิ่งได้รู้ ว่าเธอผ่านการมีครอบครัวมาแล้ว
มีลูกสาวแล้ว ซึ่งเธอก็บอกว่า คือ เด็ก คนที่เธอเคยบอกว่าเป็นหลานเป็นลูกของพี่ชายน่ะเอง

แปลกนะ ผมไม่เคยรู้สึก จะโกรธ จะโมโห เลยทั้ง ๆที่ผมเกลียดการโกหกจากคนที่เรารัก แต่กับเธอ ผมไม่รู้ว่าเพราะอะไร
ผมไม่ได้เปลี่ยนความรู้สึก แต่กลับรักเธอมากขึ้นมาก ๆ อยากใช้ชีวิตกับเธอ และลูกสาวเธอ อยากทำให้ชีวิตเธออบอุ่น อยากสร้างครอบครัวไปกับเธอ เธอก็ยังบอกให้ผมคิดให้ดี เธอถามว่าแล้วครอบครัวผม พ่อแม่ ทางบ้านผมจะว่ายังไง ซึ่งผมก็อธิบายให้เธอฟัง ว่า ครอบครัวผม เคารพการตัดสินใจของแต่ละคน ไม่มีใครบงการชีวิตใคร เรื่องนี้ผมไม่เคยกลัวเลย บอกให้เธอไว้ใจ ผมจับมือถือ บีบมือเธอ มองตาเธอ อยากให้เธอเชื่อใจผมคนนี้ อยากให้เธอ มั่นใจ และวางใจ ว่าความรู้สึกที่ให้ สิ่งที่ผมพูด มันมีจริง และเป็นจริง

หลังจากวันนั้น เราต่างคนต่างรักกันมากขึ้น โดยเพียงแค่มองตากัน
จับมือกัน เราก็รู้สึกได้ถึงความรู้สึก ของกันและกัน มันเป็นความรู้สึกที่พิเศษ มาก ๆ อย่างที่ผมก็ไม่เคยรู้สึกกับใครมาก่อน
แต่ช่วงเวลาแห่งความสุขอย่างนี้ ก็กลับเหลืออีกแค่ สองวัน เมื่อเธอต้อง บินไปทำงานที่ต่างประเทศ เราใช้เวลาที่เหลืออยู่ด้วยกันในทุก ๆ เวลาที่เราทำได้ ให้มากที่สุด
วันเธอบินผมไปส่งเธอ ผมยังจำภาพเธอได้ติดตา เป็นภาพสุดท้ายของวันนั้นที่ผมไปส่งเธอ เธอใส่เสื้อแขนยาวสีขาว กางเกงยีนส์
วันนั้นเธอใส่แว่นตา ผมต้องกลับก่อนเพราะเธอต้อง ไปคุยกับกับพี่ที่บริษัทเป็นครั้งสุดท้าย เธอขึ้นบันไดเลื่อน ไป ในขณะที่ผมยืนมองเธออยู่ข้างล่าง เรามองหน้ากัน จนเธอหันหน้าไป เธอน้ำตาเอ่อ ส่วนผมก็พยายามกลั้นมันไว้จนถึงที่สุด จนเธอลับตาไปบนบันไดเลื่อน ผมจึงกลับ พร้อมกับเพื่อนเธอที่มาส่งเธออีกคนนึง
จนผมไปส่งเพื่อนเธอเสร็จ ผมจึงโทรหาเธออีกรอบ เธอไปอยู่ในห้องรับรองผู้โดยสารแล้ว เราได้คุยกันอีกครั้ง
ผมกลับบ้านพร้อมความรู้สึก ยังไงบอกไม่ถูกเหมือนใจลอย ๆ หาย ๆ
กับความรู้สึกลัว ๆ ความห่างไกล แต่ผมกับเธอก็สัญญา ว่าจะเขียนจดหมาย แล้วผมก็สัญญากับเธอว่าจะเขียนไดอารี่ถึงเธอทุกวัน
........

ผมเริ่มเขียนไดอารี่ทันทีที่ถึงบ้าน ผมเขียนมันด้วยความรู้สึก ผมเขียนไดอารี่ทุกวัน เฝ้ารอถึงส่งที่อยู่มาให้ เพราะตอนนั้น ผมก็ยังไม่มีโทรศัพท์มือถือ เธอเองก็เพิ่งไป จึงยังไม่ได้ซื้อโทรศัพท์ใช้เช่นกัน

ผมรอจดหมายถึงด้วยใจจดใจจ่อ แต่ก็บรรเทาอาการรอคอย ด้วยการเขียนไดอารี่ถึงเธอทุกวัน ๆ

นึกไม่ถึงเลยนะครับ ว่าผู้ชาย ที่ไม่ได้โรแมนติก ผู้ชายธรรมดา ปอน ๆ คนนึงจะทำอะไรได้มากมายขนาดนี้ ความรักครั้งนี้ ทำให้ผมเปลี่ยนไปมากเลย กับเวลา 6 เดือนที่เธอไปทำงาน
กับการรอคอย เราติดต่อกันด้วยจดหมาย มีบางครั้ง ที่เธอโทรมาคุยบ้าง โดยเธอโทรเข้ามือถือ เพื่อนผม เราได้คุยกันไม่บ่อยนัก แต่จดหมาย เราจะส่งเธอกันบ่อยมาก .....

กับ 6 เดือนแรกที่ผ่านไป ในการไปทำงานที่ต่างประเทศครั้งแรกของเธอ ที่ช่วงหลัง ๆ เธอติดต่อผมน้อยลง ไม่ว่าจะทางจดหมายรึ ทางโทรศัพท์ มันทำให้ผมกลัว อย่างบอกไม่ถูก
จนเธอโทรมาบอกว่า อีก สองวันเธอจะกลับแล้ว ผมดีใจมาก ที่เธอติดต่อกลับมา หลังจากหายไป เกือบเดือนที่เธอไม่มีจดหมาย ไม่มีการโทรติดต่อกลับมา เธอบอกว่าเธอต้องเก็บเงินเพราใกล้จะกลับแล้ว
แต่เธอก็บอก ว่าจากที่เคยตกลงกันที่ผมจะไปรับเธอ เธอบอกว่า ไม่ต้องมารับแล้วเพราะแม่กับลูกเธอจะมารับแล้วเธอก็จะกลับบ้านไปเชียงรายเลย ผมใจหายนิดหน่อย แต่ก็พยายามคิดในแง่ดี ว่าเอาน่ายังไงเธอก็จะกลับมาแล้ว อย่างน้อยก็คงติดต่อกันง่ายขึ้น

........

to be continued

 

Create Date : 15 มกราคม 2549		2 comments
Last Update : 15 มกราคม 2549 14:05:37 น.
Counter : 288 Pageviews.
Share Tweet