สังฆทานอันตราย ทุกวันอาทิตย์มีกิจวัตรประจำคือการไปถวายจังหันพระที่วัด ถือเป็นวันทำบุญประจำสัปดาห์ พอใส่บาตรเสร็จสองพ่อลูกจะแยกย้ายกันไปโกยบุญใส่ตัว ตัวใครตัวมัน ลูกชายไปช่วยพระช่วยชีขนข้าวของ หรือจัดเตรียมอะไรแล้วแต่ครูบาอาจารย์จะให้ทำ ส่วนผมถ้าไม่มีอะไรที่ครูบาอาจารย์ให้ทำเป็นพิเศษก็ต้องหางานทำเอง ประเภทรดน้ำใส่ปุ๋ยต้นไม้ ปลูกต้นไม้ อะไรประมาณนี้ แต่เดี๋ยวนี้แรงหมด ใส่บาตรเสร็จก็จะแอบแว่บขึ้นศาลาไปเดินจงกรมนั่งสมาธิ มีขาประจำบนนั้นอยู่ ๒-๓ คน ต่างคนต่างเดิน ต่างคนต่างนั่ง ไม่เคยได้คุยกัน ลงมาอีกทีก็ตอนใกล้ถวายสังฆทาน เกือบจะทุกสัปดาห์จะมีการถวายสังฆทาน คือ มีญาติโยมเอาของมาถวาย พระท่านก็จะให้ถวายเป็นสังฆทาน โดยถวายร่วมกันทั้งศาลา เวลาถวายสังฆทาน หลายๆ ที่มักจะใช้ถังเหลือง แต่ที่นี่ไม่ใช่ ใครอยากจะถวายอะไรก็ขนมา จะเป็นข้าวสาร กะปิ น้ำปลา ได้ทั้งนั้น บางคนก็ถวายไม้กวาด ไม้ถูพื้น ผ้าขาวใช้ตัดจีวร หรือหลอดไฟนีออน เรื่อถวายหลอดไฟนีออนนี่บางทีอาจารย์อำนวยเจ้าอาวาสก็นั่งหัวเราะหึๆ พูดออกไมค์ว่าหลอดนีออนเยอะแยะไปหมด แต่ไม่มีขาจะใส่ จริงๆ ก็เป็นอย่างนั้น ชาวพุธรู้ว่าทางวัดไม่ได้ใช้เทียนกันแล้วเลยตั้งหน้าตั้งตาถวายหลอดไฟฟ้ากันยกใหญ่ วัดที่คนเข้าเยอะๆ แบบนี้หลอดนีออนก็เลยพลอยเยอะเหลือใช้ไปด้วย เวลาขนไปสร้างวัดใหม่ๆ มันก็มีแต่หลอดไฟ หาขาไม่ได้ ช่วงถวายสังฆทานก็คือช่วงที่พระตักอาหารใส่บาตรกันเสร็จแล้ว มีเทศน์นิดหน่อย แล้วก็ถวายสังฆทานกัน ถ้าหลวงปู่ไม่อยู่พระอาจารย์อำนวยก็มักจะให้ผู้ใหญ่คนหนึ่งกล่าวคำถวาย แต่ถ้าหลวงปู่อยู่ ท่านก็จะให้เด็กๆ เป็นผู้นำกล่าวสังฆทาน อุบายนี้ทำให้ผู้ใหญ่รู้สึกอายเด็กและแอบไปท่องคำขยายสังฆทานกันจนชำนาญ ดังนั้นจึงไม่ต้องแปลกใจเลยที่บางวันพวกเราจะกล่าวคำถวายสังฆทานได้พร้อมเพรียงกันโดยไม่ต้องมีคนกล่าวนำ กล่าวคำถวายเสร็จก็จะยกสังฆทานขึ้นประเคน หลวงปู่หรือพระอาจารย์ก็จะชะโงกหน้าดู บางอย่างสงสัยก็ถามว่าอะไร ที่ถามเพราะต้องการรู้ว่ามีอาหารแห้งบ้างหรือเปล่า ถ้ามีอาหารแห้งก็ต้องเอาออก เพราะถ้ารับประเคนแล้วก็ต้องฉันมื้อนั้นเลย แต่ความเป็นจริงมันทำไม่ได้เพราะพระท่านปิดฝาบาตรไม่ตักอาหารเพิ่มแล้ว ที่สำคัญคือแล้วใครจะเอาไปจัดการปรุงเป็นอาหารล่ะ อาหารแห้งพวกนี้ต้องเอาไปฝากโรงครัวแล้วค่อยจัดการปรุงเป็นอาหารมาถวายวันหลัง ขาประจำที่รู้เรื่องพวกนี้ดีอยู่แล้วเขาจะไม่เสียเวลายกมาถวายสังฆทาน แต่ยกไปส่งโรงครัวเลยทีเดียว ถือหลักว่าจะกล่าวคำถวายหรือไม่กล่าวก็ได้ถวายสังฆทานเหมือนกัน เพราะเจตนาเป็นอย่างนั้น รับประเคนเสร็จแล้วพระรูปหนึ่งจะลุกขึ้นนั่งคุกเข่า ตั้งนะโม ๓ จบ แล้วตามด้วยบทสวดว่า ยัคเฆ ภัณเต สังโฆ... บทนี้สำคัญมาก เรียกว่าบทอุปโลกน์สังฆทาน ที่บอกไว้ตั้งแต่ต้นว่าสังฆทานอันตรายก็อันตรายตรงนี้แหละครับ เพราะสังฆทานนี้มีคุณมาก สิ่งใดมีคุณมากก็ย่อมมีโทษมาก เพราะสังฆทานนี่เป็นของที่เขาถวายสงฆ์ ใครจะหยิบไปกินไปใช้ไม่ได้เด็ดขาด ไม่เว้นแม้แต่พระภิกษุ เพราะอะไร? ก็เพราะพระภิกษุรูปใดรูปหนึ่งไม่ใช่สงฆ์ แปลว่าวันไหนถวายสังฆทาน ถ้ายังไม่ได้สวดอุปโลกน์สังฆทานเป็นอันว่านั่งมองอาหารกันไปแล้วกัน ฉันก็ไม่ได้ ที่ลำเลียงลงมาเป็นทานสำหรับญาติโยมก็หยิบกินกันไม่ได้ โทษหนักมาก ใครกินใครใช้ของสงฆ์โดยสงฆ์ไม่ได้อนุญาต ตายไปต้องไปรับกรรมในนรก บางคนอาจจะบอกว่าไม่ได้กล่าวคำถวายว่า ภัตตานิ สักหน่อย แต่ก็นั่นแหละ แม้จะกล่าวคำว่า สังฆทานานิ แต่อย่าลืมว่ามีคำต่อไปว่า สปริวารานิ ทำให้อาหารกลายเป็นเครื่องบริวารของสังฆทานไปแล้วโดยปริยาย การสวดอุปโลกน์สังฆทาน คือการประกาศแจกจ่ายสิ่งของที่เป็นของสงฆ์เหล่านั้นว่าแจกจ่ายเพื่อให้นำไปใช้ประโยชน์ได้ ไม่ว่าจะเป็นพระเถระ พระอนุเถระ พระภิกษุ สามเณร อุบาสก อุบาสิกา ก็ให้ใช้ได้ พอประกาศเสร็จคณะสงฆ์ก็ส่งเสียงว่า สาธุ เราฆราวาสก็ สาธุ.. เหมือนกัน เพราะเราจะมีเอี่ยวไปกินไปใช้กับเขาด้วย คนไม่ค่อยได้เข้าวัดเรื่องนี้คงไม่สำคัญเท่าไรนัก แต่คนที่คลุกคลีช่วยงานวัดนี่สำคัญมาก หิวขึ้นมาก็เข้าครัว ดื่มน้ำวัด กินข้าววัด มาม่าวัด หรือเวลาช่วยงานวัดบ่อยครั้งก็พลั้งเผลอทำข้าวของวัดเสียหาย ทำจานชามแตก โต๊ะเก้าอี้หัก ผ้าขาด สารพัดความเสี่ยงที่ไปทำลายของสงฆ์ ทุกครั้งที่พระรับสังฆทานท่านจึงสงเคราะห์สวดอุปโลกน์ให้ทุกครั้ง ใครเข้าวัดบ่อยๆ ก็รู้กันไว้ และระวังกันนะครับ วัดไหนไม่สวดอุปโลกน์ อย่าได้ไปแตะต้องเชียว สังฆทานอันตราย... เพิ่มเติมคำสวดอุปโลกน์สังฆทานครับ ยัคเฆ ภัณเต สังโฆ ชานาตุ, อะยัง (เอโส) ปะฐะมะภาโค (*) เถรัสสะ ปาปุณาติ, อะวะเสสา ภาคา อัมหากัง ปาปุณันตุ, ภิกขู จะ สามะเณรา จะ คะหัฏฐา จะ, ยะถาสุขัง ปะริภุญชันตุ อะยัง แปลว่า นี่ ใช้สวดเมื่อสังฆทานอยู่ในรัศมีหัตถบาส ส่วนอะโสแปลว่า นั่น ใช้สวดเมื่อสังฆทานอยู่ไกลออกไป (*) บางทีมีพระอาคันตุกะระดับหลวงปู่อยู่ด้วย พระท่านก็จะเติมตรงนี้เป็น มหาเถรัสสะ เถรัสสะ ปาปุณาติ ส่วนฆราวาสบางวันอารมณ์คะนอง พอพระท่านสวดว่า คะหัฏฐา จะ เราก็สวดเติมให้คนนั่งข้างๆ ไปด้วย อย่างเช่นที่ล้อกันประจำก็คือ หมูแดง จะ เป็นการย้ำว่าแจกให้ลุงหมูแดงด้วย (ใครเข้าวัดป่ามณีกาญจน์สัก ๒-๓ หนต้องรู้แน่ว่าคนไหนชื่อหมูแดง)   Create Date : 26 พฤษภาคม 2553 7 comments Last Update : 26 พฤษภาคม 2553 18:22:45 น. Counter : 4001 Pageviews. Share Tweet

สวัสดีตอนเย็นๆ ทานข้าวให้อร่อยนะจ้า ^^   โดย: หาแฟนตัวเป็นเกลียว 26 พฤษภาคม 2553 16:42:49 น.

คำสวดว่ายังไงคะ   โดย: tuk-tuk@korat 26 พฤษภาคม 2553 17:56:23 น.

ขอบคุณค่ะ จะจำได้ไหมหนอ คนห่างวัด   โดย: tuk-tuk@korat 27 พฤษภาคม 2553 20:45:53 น.

โดย: โซดาบ๊วย 28 พฤษภาคม 2553 4:39:50 น.

ขอบคุณสำหรับความรู้นะคะ แวะมาสวัสดีคุณอังคารตอนเย็นๆ ค่ะ   โดย: พ่อระนาด 1 มิถุนายน 2553 19:28:40 น.

หวัดดีค่ะ พี่อังคาร ไม่ได้ไปราชประสงค์หรอกค่ะ ร่างกายสู้ไม่ไหวจ๊ะ ได้แต่ติดตามข่าวอยู่ที่บ้านค่ะ ยิ่งตามข่าวยิ่งเครียด จริงๆที่คุณอังคารบอกไว้เลย มันกิเลสทั้งนั้น ทำให้จิตตกเป็นอย่างมาก ตอนนี้เลยต้องรีบเข้ากรรมฐานอะค่ะไปล้างกิเลส ซะหน่อย จิตมันตกเลยไม่ได้เข้าบล๊อกเลยค่ะ เห็นความเลวร้ายต่างๆแล้ว เศร้าจัง ตอนนี้ได้แต่ รอให้ กฎแห่งกรรมเขาจัดการเองค่ะ คุณอังคารสบายดีนะค่ะ สู้ๆคร้า   โดย: ย่าชอบเล่า 4 มิถุนายน 2553 11:38:25 น.

ขอบคุณคับ สาธุ   โดย: กาฟิว IP: 10.0.0.61, 61.90.8.182 7 มิถุนายน 2553 13:38:26 น.