อ่านแล้วก็ถอนใจค่ะ

อ่า.. ได้ฟังมุม ของพม่าต่อเมืองไทย ฟังหลายเรื่อง รู้สึกว่า พม่ากับ หลิน คิดคล้ายกัน

คนไทย ยามศึกร่วมกันรบ ยามสงบรบกันเอง

มันเป็นกรรมหรือไงกันนะ

หลินไม่ได้เชียร์ให้เขาตีกันนะคะ คุณอังคาร เพราะสีแดง เขาไม่สู้กับใครหรอกค่ะ ไม่มีอาวุธ เรื่องอะไรจะหาเรื่องเจ็บตัวละค่ะ

เขาบอกแล้วว่า ใช้ อสิงหา ใช้ มือเปล่า และความอดทน แต่ก็ยังไม่รู้ว่าจะลงเอย ยังไง

หลินไม่ได้ออกไปหรอกค่ะ ได้แค่เชียร์อยู่กับบ้าน

เราเป็นคนชอบมวยรอง เห็นใจคนที่ด้อยกว่า

อนุโมทนาบุญด้วยนะค่ะ

หลิน อุเบกขาค่ะ ได้ฟัง ได้ดู แล้วก็ค่อยๆคิด อิอิ แต่ไม่ได้ ออกไปหรอกค่ะ

เข้ามาร่วมอนุโมทนาด้วยค่ะ
สงบจริงๆเมื่อเห็นชายผ้าเหลือง เป็นสุขทุกครั้งที่เข้ามาดู blog นี้ ขอบคุณที่แบ่งปันบรรยายกาศดีๆแบบนี้ค่ะ
ถ้ารุ๊สึกร้อน จะแวะเข้ามาอีกค่ะ

ได้บรรยากาศของชนบทสมัยหนูยังเป็นเด็กเลยค่ะ.. วันสำคัญทีก็ยกหม้อแกงไปวัดกับยาย เวลามีกฐินก็ไปช่วยเค้าแห่ เพราะได้กินขนมอร่อยๆ คิดถึงยายค่ะ..

ปล. เพลงที่ฝากให้หนูเนี่ย.. คิดได้ไงคะ ฮาขี้แตกขี้แตน.. คล้ายชีวิตจริงหนูเลย จากอีสานมาขายแรงงานในเมืองใหญ่.. อย่างฮา..