เห็นด้วยนะ กับเรื่องที่พูดมา บอกตามตรง เดี๋ยวนี้อ่านฟิกหรือนิยายไม่สนุกเหมือนเมื่อก่อนเลย หาคนเขียนดีๆยากเต็มที เหมือนกับว่าเขียนขึ้นมาเพื่อสนองความต้องการทางอารมณ์ของตัวเองเท่านั้น มันน่าเบื่อน่ะ

ความสัมพันธ์ของตัวละครก็เหมือนกัน มันเป็นเรื่องสำคัญที่จะทำให้คนอ่าน “อิน” กับเรื่องที่เขียนขึ้น เข้าใจความคิด ความรู้สึกตัวละครมากขึ้น แต่กลับถูกละเลยไปและไปเน้นกับเรื่องฉาก ซึ่งโดยส่วนตัว ไม่เคยคิดว่ามีความสำคัญกับความเป็นนิยาย Y แม้แต่น้อย ความรักไม่จำเป็นต้องแสดงออกด้วยเซ็กซ์!!

ตัวละครก็เหมือนคนธรรมดาคนนึง มีอารมณ์ความรู้สึกไม่ต่างจากพวกเรา ลองถามตัวเองดูก็ได้ว่า ถ้าเป็นเรา ด้วยเหตุเพียงแค่นี้ จะทำให้เป็นแบบนี้แบบนั้นตามที่แต่งมารึเปล่า จริงอยู่ที่การเขียนเรื่องคือการสร้างเรื่องหลอกคนอ่านขึ้นมา แต่การหลอกจะแนบเนียนได้อย่างไร ถ้ามันไม่สมจริง

ประเด็นพัฒนาการของตัวละครก็เหมือนกัน เราไม่ได้เรียกร้องว่า เฮ้ย เรื่องเขียนเรื่องขึ้นมาเรื่องนึงจะต้องเห็นตัวละครเปลี่ยนแปลง เป็นคนดีขึ้น ฉลาดขึ้น เรียนรู้อะไรๆได้หมด นิยายหรือเรื่องแต่งที่ตัวละครไม่มีพัฒนาการก็มีอยู่เยอะ แต่เพราะอะไร ไม่ใช่เพราะว่าคนเขียนต้องการให้เห็นความตกต่ำ ความแย่ของตัวละครหรอกหรือ

ถ้าเคยอ่านงานเขียนยุค Modern Age จะมีหลายเรื่องมากที่เขียนแบบนี้ ตัวละครเป็นประเภทดีแต่พูด แต่ไม่กล้าลงมือทำตั้งแต่ต้นจนจบเรื่อง ก็เหมือนเดิม แต่มันเป็นความจงใจของนักเขียน ที่ต้องการสื่อให้เห็นความขลาด ความสูญเสียตัวตน ความไร้แก่นสาร ของตัวละคร เปรียบเหมือนคนในยุคปัจจุบัน ไม่ใช่เพราะอยากจะเน้นจุดใดจุดหนึ่งลงไป โดยเพิกเฉยต่อโครงเรื่องทั้งหมด

ในความคิดของเรา นิยาย เรื่องแต่งที่ดี ไม่ใช่เรื่องที่นำเสนอความรุนแรง เซ็กซ์ โดยไร้จุดมุ่งหมาย การเขียนเพื่อสนองอารมณ์ตัวเอง กับ การเขียนเพื่อหยอกล้อ เล่นกับอารมณ์ของผู้อ่าน (กรณีฮันนิบาล) มันต่างกันโดยสิ้นเชิงนะ

พูดตามตรงว่าอ่านแล้วเหมือนกำลังโดนด่ากับฟิคเรื่องยาวที่กำลังเขียนอยู่
ไม่รู้สินะ สำหรับตัวเราที่เขียนฟิคพรรค์นี้อยู่ในตอนนี้ไม่สามารถเม้นต์อะไรได้ เพราะรู้ตัวดีเลยว่าฟิคเรื่องนี้มันกำลังสนองอะไรอยู่
อาจเป็นเพราะมองไม่เห็นความรักที่ลึกซึ้งระหว่างใครกับใครก็เลยจินตนาการไม่ออกถึงความรักหละมั้ง แต่เวลาอ่านนิยายที่แกเขียนแล้วก็จะมีความรู้สึกว่า "เฮ้ย เขียนออกมาได้ไงวะ ของพรรค์นี้ โคตรประทับใจเลย!" อะไรทำนองนั้น
อืม...คราวนี้รู้ชัดๆแล้วว่าไม่ชอบและอึดอัด คราวหลังเขียนเสร็จแล้วจะไม่ให้เม้นต์ให้แล้ว ฮะๆๆ โทษที ก็เห็นอ่านได้ทุกตอนเม้นต์ให้ทุกตอนก็เลยคิดว่าพอจะรับได้ ถ้ารับไม่ได้ไม่เป็นไร ขอโทษนะ
แต่ยังไงก็สัญญาเอาไว้แล้วว่าจะเขียนเรื่องนั้นต่อจนกว่าจะจบ ก็คงจะเขียนต่อไป แต่ยอมรับตามตรงว่าตอนนี้เบื่อแล้ว...ไม่ได้อยากเขียนต่อซักนิด

ปล. อย่างงานของเรานี่มันคงไม่เรียกว่าวรรณกรรมหละมั้ง

ถ้าเลือกที่จะแสดงออกในสิ่งที่ชอบด้วยงานเขียนแล้ว จะปฏิเสธความรับผิดชอบในฐานะคนเขียนไม่ได้ ไม่ว่ามันจะเป็นแค่ฟิคหรืออะไรก็ตาม เมื่อออกมาในฐานะชิ้นงาน ก็ต้องทำให้มันมีคุณค่าพอที่จะให้คนอื่นอ่าน

เอ๊ะ...งั้นงานเรา...
มันน่าจะมีคุณค่าอะไรบ้างหละน่า...ถึงอาจจะไม่สามารถเรียกได้ว่า "วรรณกรรม" ก็เถอะ

เออไม่รู้จะว่ายังไงดีค่ะ แต่อยากบอกชอบงานเขียนของพี่HAKUROกับพี่Naki A ทั้งคู่นะ อือ..แต่งานเขียนพี่ฮะจะคนละอารมณ์กับพี่นากิอะ แต่ว่าเวลาอ่านเรื่องที่พี่ๆเขียนกันแล้ว แบบว่าเห็นภาพเลยอะ บรรยายได้เก่งมาก เรื่องอารมณ์ของตัวละครก็เขียนได้เก่งมากๆ อ่านแล้วอินไปกับบทนั้นด้วย

เหมือนกับแบ่งงานเขียนได้เป็น 2 ประเภท แบบแรกมีคุณค่าทางวรรณกรรมสามารถที่จะเผยแพร่ให้คนอื่นอ่านได้ อีกประเภทก็แต่งเพื่อสนองความต้องการของตัวเอง

ไม่ได้เป็นนักเขียน แต่เป็นนักอ่าน โดยส่วนตัวชอบอ่านอะไรที่เป็นเหตุเป็นผล ไม่ชอบอะไรที่ไร้สาระ งานเขียนควรจะมีอะไรที่มีคุณค่า(ไม่จำเป็นต้องเป็นความรู้)ให้คนอ่านได้รับ อย่างน้อยก็อ่านเพื่อจรรโลงใจ หรืออ่านเพื่อให้เกิดจินตนาการ ไม่ใช่อ่านแล้วบั่นทอนปัญญา หรือทำให้จิตใจเสื่อมทรามลง

งานเขียนควรเป็นอะไรที่ยกระดับจิตใจได้ ไม่ใช่เขียนเผยแพร่เพื่อชี้นำให้คนทำสิ่งที่เลวร้าย อย่างงี้ถึงจะเรียกว่า ... วรรณกรรม ...

เค้ารออ่านนิยายและฟิคทุกเรื่องของตัวอยู่น้า~

ประเด็นที่เขียนไดอารี่นี้มี 3 อย่าง คือ
1. เรื่องของการทำร้ายคนที่รัก(ศิลปิน) แม้จะเป็นเพียงความคิดที่ปรากฏในฟิค
2. เรื่องที่ประเด็น 1 กลายเป็นความชินชาและยอมรับกันทั่วไป
3. เรื่องที่งานเขียนควรจะมีคุณค่าสมเป็นงานเขียน

ก็เท่านั้น ไม่ได้จะมาบอกว่างานใครเขียนดีกว่าใคร

ส่วนตัวเดี๋ยวนี้เลิกอ่านฟิคในบอร์ดไปโดนปริยาย
มีแต่อะไรก็ไม่รู้ เท่าที่อ่านมาก็เห็นด้วยอย่างยิ่ง
บอกตรงๆว่าพี่นากิเป็นนักเขียนที่ตัวเองชื่นชอบที่สุด
เพราะว่าอ่านแล้วเหมือนพี่ฮะนั่นแหละ
"สุดยอดเลยนะ พี่เขาเขียนได้ยังไงกันนะ" นี่หมายถึงว่ามันยอดมากเลยนะ ที่คนๆนึงจะเขียนแบบนี้ได้

แต่ว่าพวกซาดิสต์อะไรแบบนั้นทำใจอ่านไม่ได้อ่ะ
ยังไงก็ทำใจอ่านแนวที่เอาคนที่เรารักมาทำเสื่อมเสียไม่ได้หรอก มันทำร้ายจิตใจเรามากเกินไป

คือ... จะพูดยังไงดีละเนี้ย ตัวเองไม่ค่อยได้ฟิคบนบอร์ดมากเท่าไร เลยไม่ค่อยจะได้เห็นหรือได้อ่านเรื่องอื่นๆ มากเท่าไร แต่มานั่งคิดดูถ้าสิ่งนี้มันกำลังเกิดจริงแล้ว น่ากลัวมากที่สุดเท่าที่ตัวเองกำลังคิดได้ พยายามลองนั่งมองฟิคตัวเองในตอนนี้ ยอมรับว่า....คิดหนักเหมือนกันว่าคนอ่านเรื่องของตัวเองจะได้อะไรไป!

แล้วงานของตัวเองมันมีคุณค่าพอให้คนอื่นได้อ่าน และสมควรได้รับคุณค่าจากคำคอมเมนท์ต่างๆ มั้ย!!!

ชอบงานเขียนของ Naki A นะค่ะ เวลาอ่านแล้วจินตนาการสีหน้า ท่าทาง ของตัวละครถูกเลย ยังไงขอบคุณค่ะที่ช่วยกระตุ้นเตือนบางส่วนที่กำลังอาจจะขาดหายไปสำหรับคนที่เขียนฟิคทุกคน รวมถึงตัวเองด้วยค่ะ

เก็บกดนะแก....แต่แอบเห็นด้วยว่ะ แค่ฉากเซ็กซ์หยาบๆ ไม่สนใจพ็อตเรื่อง ใครๆ ก็เขียนได้ ถือว่ากระจอกไม่มีฝีมือ แถมไม่รู้สึกหื่นขึ้นมาด้วย

ปล.ทำไมฟิคเกย์ หนังเกย์ จะต้องเป็น sad story ฟะ? ชีวิตมันบัดซบขนาดนั้นเชียวเหรอ?

ผมชอบ HISA คราบ อยากหาคนคุยด้วยครับ เพราะผมไม่ค่อย up ข่าวเลย เพราะว่าเพื่อนผมทุกคนเค้าไม่ชอบญี่ปุ่น กันเลย จึงเหมือนกบในกะลา อยากหาคนที่คุยได้อะครับ

analysis_to_palmy@hotmail.com

คุณ analysis เชิญที่ //www.all-glay.net เลยค่ะ รับรองว่ามีเพื่อนคุยเยอะแน่ๆ

แล้วแต่นะ
ตามความคิดของข้าเจ้า
บางอารมณ์เราก็อยากฟังเกลย์
บางเวลาเราก็อยากฟังเดอ
เรื่องจุดยืนของคนเขียนมันต้องมีอยู่แล้ว
แต่เค้ายืนอยู่ตรงจุดไหนล่ะ?
นั่นก็อีกเรื่อง
การเขียนฟิคไม่ใช่วรรณกรรมนะ
วรรณกรรมน่ะมันมีคุณค่า ใช่!
แต่ฟิค
ฟิคคือการแต่งเรื่องขึ้น
เรื่องแต่ง
หมายถึงเราจะให้มันออกมายังไงก็ได้
การเขียนฟิครุนแรงไม่ใช่เรื่องผิด
เรารักเราถึงเขียนออกมา
ถึงมันจะร่าน
มันจะแรดยังไง
มันก็คือ "ฟิค"
การสนองความโรคจิตนั้น มองในแง่ไหน?
คนแต่งฟิครุนแรงไม่ใช่คนโรคจิตหรอกนะ
หากจะมองว่าเรื่องๆหนึ่งเป็นวรรณกรรม
นั่นคงจะไม่ใช่ฟิค
การยึดติดในเนื้อเรื่องที่สวยหรูเกินไป
ไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นมาได้
ฟิคก็คือฟิค
เพราะมีฟิคเราถึงได้แต่งเรื่องได้ตามใจและจินตนาการ
การต้องการเรื่องที่มันดูดีพรรค์นั้นคงไม่ต้องมานั่งแต่งกันหลังขดหลังแข็ง
ตามละครหลังข่าวก็มีให้ดู
การแต่งฟิคนั้นเราต้องแยกระหว่างความเป็นจริงกับฟิคให้ออก
ถึงแม้ว่าในฟิค วงที่เราชอบมันจะเป็นยังไง
แต่ในความเป็นจริง
เค้าก็ยังคงเป็นวงที่เราชอบอยู่ดีนั่นแหละ
*ขออภัย ความเห็นส่วนตัวคับ*

Sorry I can't type Thai now b'coz I'm in S'pore airport, waiting to my flight. But I saw Mazori_teru comment and really want to ask sth.

Is fiction doesn't suite to be value as writting-work?

If fiction is the word that somebody use to mean...writting by imagination...without skill...then fine.

I think I found the answer why many fictions are so mess.

*my personal comment aswell*

กลับมาตอบเป็นภาษาไทยอีกที ขอย้ำอีกทีว่าที่ระบายออกไปมีจุดประสงค์ที่อยากพูด 3 อย่างคือ

1. เรื่องของการทำร้ายคนที่รัก(ศิลปิน) แม้จะเป็นเพียงความคิดที่ปรากฏในฟิค
2. เรื่องที่ประเด็น 1 กลายเป็นความชินชาและยอมรับกันทั่วไป
3. เรื่องที่งานเขียนควรจะมีคุณค่าสมเป็นงานเขียน

การแต่งเรื่องเพศรุนแรงประเภทข่มขืนหรือสำส่อนมันสนองความสุขตรงไหนเหรอ? แต่งแล้วมีความสุข แต่งแล้วชอบ หรือว่าแต่งเพื่อดึงอารมณ์ความรู้สึกกดดันบีบคั้น? ถึงได้บอกไงว่าวิธีแต่งอย่างมีชั้นเชิงสามารถดึงอารมณ์ร่วมได้โดยวิธีต่างๆมากมาย แต่ที่ใช้วิธีนี้อย่างมักง่ายเพราะมันง่ายดีหรือเปล่า?

คำว่ามักง่ายหมายถึง มันไม่ได้จำเป็นเลย แต่อยากใส่เพื่อเรทและเพื่อความแรงในอารมณ์

ฟิคเป็นแค่ฟิคไม่ต้องแต่งให้ดี? ถ้าคิดจะเขี่ยอะไรออกมาก็ได้มันก็ไม่มีค่าควรให้อ่าน เพราะคนแต่งเองยังไม่สำมะหาอะไรกับผลงานตัวเองเลย จะให้คนอ่านที่ไหนเขาชื่นชม

หลักการง่ายที่สุด เขี่ยเรื่องห่วยๆ ออกมาให้อ่าน ก็ควรทำใจรับคำด่า

ที่พูดไม่ได้หมายความว่าต้องให้ทุกคนแต่งดีแต่งเก่ง เลิศเลอเท่านั้น แต่ขอแค่ให้เกียรติทั้งตัวเองและคนอ่าน ใช้ฝีมือให้มันน่าภูมิใจหน่อย มีความตั้งใจหน่อย มีความคิดที่จะพัฒนา เปิดใจรับคำวิจารณ์ มีความคิดสร้างสรรค์ ไม่ต้องลอกตามใคร ถึงจะยังไม่เก่งแต่มีความตั้งใจหรือเปล่ามันอ่านแล้วรู้สึกได้

ก็แค่เนี้ย

ถ้ารักจะสนองจินตนาการด้วยการเขียนแล้ว แค่นี้มันเป็นเรื่องพื้นฐาน ไม่ได้ขออะไรมากมายเกินไปเลย

แต่ก็เพราะคนทำได้มันน้อย ถึงได้ออกมาบ่นอยู่เนี่ย

การเขียนฟิคไม่ใช่วรรณกรรมนะ

Mazori_teru คุณพูดอะไรออกมาน่ะ?
ถ้าคุณเป็นคนที่เขีนฟิคอยู่ ขอแนะนำว่าให้เลิกเขียนไปซะ
เพราะคุณคงไม่สามารถพัฒนาฝีมือคุณไปได้อีกแล้ว เรื่องที่คุณเขียนออกมามันจะไปเปลืองเนื้อที่บอร์ด ไม่ว่าจะเป็นบอร์ดเดอหรือบอร์ดเกลย์ก็ตาม ทั้งยังเปลืองเนื้อที่สมองคนอ่านอีกด้วย

ทั้งนี้ทั้งนั้น คุณไม่ให้เกียรติทั้งตัวเองและคนอ่านเลย

ผมต้องขอโทษด้วยนะคับกับคอมเม้นต์ของผมที่แรงมากๆ
จริงๆคือนี่เป็นเรื่องของส่วนบุคคล ผมไม่ควรเข้าไปยุ่งด้วย
ผมเองก็ไม่ได้ดีอะไร ไม่มีสิทธิ์ที่จะไปว่าคนอื่น
ผมไม่ดีเองล่ะคับ
ขอโทษพี่เจ้าของบล็อคและทุกๆคนด้วยนะคับ
ผมขอโทษจริงๆ คราวต่อไปผมจะระวังและจะไม่มีอย่างนี้อีกแล้วล่ะคับ

ไม่เป็นไร ความคิดเห็นของคุณก็คงมีส่วนทำให้เห็นชัดขึ้นว่าเราแสดงความคิดเห็นในบล็อคนี้ไปเพื่ออะไร ไม่ว่าใครก็อยากอ่านฟิคที่สนุกที่มาจากความตั้งใจทั้งนั้น ดังนั้นเมื่อคิดจะเป็นผู้เขียนเผยแพร่เรื่องที่ตัวเองแต่งแล้วจึงต้องรับพ่วงหน้าที่ตอบสนองความต้องการนั้นมาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ อย่างน้อย...ก็มีศักดิ์ศรีหน่อยละกัน

ง่าย ๆ นะ ไม่ชอบก็ไม่ต้องอ่าน ชอบก็อ่าน แค่นั้นแหละ อย่างน้อย คุณก็ไม่มีสิทธิ์ไปว่างานของใครเค้า จริง ๆ แล้วเค้าอาจจะแต่งด้วยใจรักจริง ๆ ก็ได้ แต่เผอิญเก่งไม่เท่าคุณไง เลยดูเหมือน ขยะ ในสายตาคุณ !!

บังเอิญมาเจอ ก็ไม่รู้จะได้มาอ่านรึเปล่า ถ้าผ่านมาแล้วไม่ผ่านไปจริงก็อาจจะมีสักวัน ก็ตอบไว้ก่อนละกันว่า น่าจะอ่านภาษาไทยให้แตกกว่านี้หน่อย เพราะเราได้แสดงจุดยืนไปแล้วว่า ผลงานที่เขี่ยออกมาโดยไม่ใส่ใจให้สมเป็นงานเขียน ไม่พัฒนา นั่นคือ ขยะ ในสายตาเรา (พูดซ้ำก็ได้ว่า ขยะ) ส่วนใครที่ไม่เก่ง ขอแค่มีความตั้งใจ เราไม่เคยดูถูก หากเลื่อนขึ้นไปดูไม่เป็นจะแปะอีกที

[ที่พูดไม่ได้หมายความว่าต้องให้ทุกคนแต่งดีแต่งเก่ง เลิศเลอเท่านั้น แต่ขอแค่ให้เกียรติทั้งตัวเองและคนอ่าน ใช้ฝีมือให้มันน่าภูมิใจหน่อย มีความตั้งใจหน่อย มีความคิดที่จะพัฒนา เปิดใจรับคำวิจารณ์ มีความคิดสร้างสรรค์ ไม่ต้องลอกตามใคร ถึงจะยังไม่เก่งแต่มีความตั้งใจหรือเปล่ามันอ่านแล้วรู้สึกได้]

สำหรับสิทธิในการวิพากษ์วิจารณ์ เราก็เชื่อว่าเรามี โดยวิจารณ์ในฐานะคนอ่าน ไม่ใช่คนเขียน เรื่องที่ลงบอร์ดสาธารณะ ก็เสมือนคนทำอาหารมาวางไว้แล้วบอกว่า กินฟรี ถึงแม้จะไม่เสียตังแต่ถ้ามันห่วย กินแล้วอาหารเป็นพิษ คนกินไม่มีสิทธิ์บอกหรือไงว่ามันห่วย? หรือจะตะแบงว่าแล้วใครใช้ให้กิน ก็ต้องตอบว่าถ้าไม่เข้าไปชิมจะรู้มั้ยว่ามันอร่อยหรือไม่อร่อย วางป้ายชิมฟรีไว้แล้ว คนเชิญให้กินก็คนทำนั่นแหละ! และต่อให้คนกินทำอาหารไม่เป็น ไม่เก่ง แต่กินเป็น รับรสชาติได้ ก็มีสิทธิ์จะวิจารณ์ได้แล้ว

ทีหลัง ใส่ชื่อก็ได้นะ เราไม่ได้ตามไปฆ่าซะหน่อย

อ่านแล้วประทับใจมากๆ
รู้สึกดี เราอ่านเหมือนกัน แต่เราเลือกเรื่องที่จะอ่านมาก เพราะบางทีอ่านแล้วทำให้เรายัวะที่คนเขียนนำคนที่เราชอบไปยำ (เลือกเพราะไม่อยากอารมณ์เสียไปหลายๆวัน ไม่ได้มีอะไรมากไปกว่านั้น)
ดีใจที่มีคนเป็นห่วง อ่านแล้วได้ความคิดที่ดีมากๆเลย สรุปว่าโชคดีที่คลิกเจอจ๊ะ

ไม่ได้อ่านฟิคเกลย์หรือฟิคเดอหรอกนะค่ะแต่เป็นคนนึงที่อ่านฟิคYและก็อ่านที่เป็นคู่ศิลปินด้วย

เราเองก็เจอฟิคแบบที่เจ้าของบล็อกบอกค่ะ คือแบบอะไรๆก็จับกด อะไรๆก็NC ราวกับว่าคิดเนื้อเรื่องไม่ออกขอแปะเอ็นซีล่อไว้ก่อน ซึ่งเรารู้สึกว่ามันไม่ใช่อ่ะ แล้วเป็นเอ็นซีหยาบๆถึงขั้นสกปรก เราสแกนด้วยสายตาปุ๊บปิดหนีทันทีเพราะเรารู้สึกสงสารศิลปินที่เรารัก บางคนอาจจะบอกว่าไม่เป็นไรหรอกมันเป็นแค่ฟิค มันเป็นเรื่องสมมติ แต่ในความสมมตินั้นอ่ะ ชื่อที่ใช้มันก็ทำให้คนอ่านจิ้นเป็นหน้าบุคคลที่รู้จักไปแล้วมิใช่เหรอ?!

บางทีเจออะไรแบบนี้เยอะ ก็หยุดอ่านไปเลยค่ะ ไปนั่งอ่านโคนันสนุกกว่าเยอะ
5555

ดีใจจังที่ได้เข้ามาอ่านเอนทรี่นี้ อย่างน้อยเราก็ได้ระบายออกในสิ่งที่เราคิด:)