REview ความรักอีกครั้ง บางครั้งเมื่อเราได้อยู่คนเดียว นั่งคิด นอนคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย เรื่องบา่งเรื่องก็ผุดขึ้นมา แต่แปลกนะ ความรู้สึกมันมีการเปลี่ยนแปลงทุกครั้ง ตอนแรกๆ เป็นความรู้สึกที่ งง ไม่เข้าใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น อยากรู้ว่ามันคือ อะไร พยายามหาสาเหตุ ตั้งคำถามมากมาย แต่ตอบไม่ได้ พยายามตะบี้ตะบันหาสาเหตุ คนนึงหนี คนนึงไล่ เหนื่อยดี...ในตอนนั้น เมื่อโดนอะไรมากๆก็รู้สึกว่า เจ็บ และก็โกรธ ตอนนั้นเหมือนโดนบีบให้เดินไปตามทางที่พี่วางไว้ ก็เดิน เดินไปเรื่อยๆ อยากให้เป็นก็เป็น อยากให้ทำก็ทำ อยากจะรู้ก็บอกผ่านไป แต่ไม่รู้ว่า พี่ได้รับรู้แค่ไหน แต่น่าจะหมด แถมมีคนหาทางหนีทีไล่ให้ด้วย จนวันนึงต้องบอก.......ว่า ตอนนี้จะไม่ให้มีตัวช่วยแล้วนะ และเราก็ไม่ใช้ด้วยเช่นกัน มันเป็นเรื่องของคนสองคน ช่วงนั้นก็ดี สบายใจดี เพราะไม่ต้องรับรู้อะไร แต่ก็พอดี มีเรื่องราวบางอย่างเกิดขึ้นกับ คนที่อยู่กับเรามาตลอดเวลาที่เกิดเรื่อง รับฟังเรื่องราวที่ไม่สบายใจ ถึงแม้ว่้า เพื่ออะไรก็ตาม ก็ช่างเขา เราถือว่าเรารู้ แต่เราเต็มใจที่จะพูด และเราก็คิดว่า นี่ส่วนหนึ่งที่เราทำให้ คนอื่นต้องมารับผลจากการกระทำของเรา เราก็ต้องรับผิดชอบในส่วนนี้ ทำให้เราได้คุยกับ.........มากขึ้น เขาเข้าใจเรามากขึ้น รู้ เห็น คิด อะไรได้มากขึ้น บางครั้งเราได้รู้อะไรบางอย่าง ที่รู้สึกว่า รับไม่ได้ บางทีอยากให้เรื่องราวที่ไ้ด้รับรู้มาไม่เป็นความจริง แต่ก็เป็นไปไม่ได้ จะถามพี่พี่ก็ไม่อยู่ให้ถาม จริงๆอยากรู้จากปากพี่เอง พี่จะพูดยังไง เราก็เชื่อนะ เพราะว่า เราเชื่อเสมอว่า เมื่อเรารักใครเราควรเชื่อในคำพูด ของคนที่เรารักมากกว่าคนอื่นเสมอ ช่วงนั้นรู้สึกเลยรู้แย่มาก อ่านได้จากการเขียนบล๊อกในช่วงนั้น จะเดินออกอย่างเดียว ตอนนั้นถึงกับทำเรื่องจะไปเรียนต่อ ไม่ได้บอกใคร ถ้าเรื่องผ่านก็ไปทันที เพื่อจะได้หยุดเรื่องเหล่านี้ให้ได้ หนีไปเลยดีกว่า...... ตอนนี้ มันกลายเป็น ความรู้สึกก็เฉย ชา ไม่มีแก่นอะไร รับรู้เรื่องอะไรมาก็เฉย เพราะมันมากเกิน ที่จะรับได้แล้ว สุดท้ายก็เลยนิ่งไป อารมณ์ไม่ได้คุกรุ่นอีกแล้ว ไม่ตามหาสาเหตุ ไม่ต้องการรู้คำตอบ ไม่ต้องการอะไรแล้ว อะไรจะเกิดก็ปล่อยไป เรื่องราวในบล๊อกอาจจะมีแรงบ้าง อะไรบ้าง ตามแต่อารมณ์ที่เกิดในวันที่เขียน แต่ที่แน่ๆ ก็คือ ไม่ว่าโกรธยังไง โมโหยังไง สุดท้ายก็ยัง รัก และห่วงอยู่เสมอ ที่หายหัวหายหน้าไป เหนื่อยจริงๆ และก็.......................... ไม่อยากให้เรื่องมันแรงขึ้น ไม่อยากให้พี่ไม่สบายใจ ไม่อยากให้อึดอัดใจ ไม่อยากให้ลำบากใจ และตอนนี้เราก็เคลียร์เรื่องนี้ กับคนอื่นๆจบลงไปแล้ว ทุกคนรับรู้ว่า้ เราไม่ติดต่อกันแล้ว เราหยุดทุกอย่างแล้ว ในที่สุด เราก็ตัดทุกอย่างจบในความคิดของคนอื่น ที่เหลือก็มีเพียงเรื่องราวระหว่างเราก็บพี่เขา ว่าจะเดินต่อกันไปยังไง ก้ไม่รู้นะว่า พี่เขาหายโกรธหรือยัง หรือว่าพี่เขาเกลียดจนไม่อยากมองหน้า ไม่อยากพูดคุยอีกต่อไปแล้ว อะไรก็ได้ แล้วแต่พี่แล้วกัน ยังไงก็............อยากเห็นพี่มีความสุข ทำอะไรแล้วสบายใจก็ เอาเลย ตอนนี้เราก็ทำอะไรที่ไม่ควรอีกแล้ว ไม่รู้นะ ว่าทำเพื่ออะไร ทำไปก็........คงโดนว่าอีกตามเคย ไม่รู้ดิ ไม่เคยรู้เลยว่า พี่เขาคิดอะไรอยู่ ไม่อยากเดา ไม่อยากคิดแทน ก็ได้แต่........ทำในสิ่งที่ตัวเองอยากทำ ไม่อยากฝืนตัวเองอีกแล้ว โดนอะไรก็โดน....................... ทำแล้วก็ต้องยอมรับ.................   Create Date : 10 ตุลาคม 2553 4 comments Last Update : 16 ตุลาคม 2553 20:15:05 น. Counter : 344 Pageviews. Share Tweet

ทักทายย ยามเที่ยงๆนะครับ อย่าลืมทานข้าวด้วยนะครับ   โดย: boyalonejang 12 ตุลาคม 2553 12:44:40 น.

................................................. มาดึกครับ   โดย: panwat 13 ตุลาคม 2553 1:20:03 น.

ทำอะไรก้อได้ที่ตัวเองอยากทำ แต่อย่าทำในสิ่งที่ไม่ดีนะ ถึงจะไม่ทำให้ใครเดือดร้อนก้อตาม คิดถึงน๊า   โดย: ดาวริมทะเล 20 ตุลาคม 2553 19:51:32 น.

เรื่องนี้เ็ป็นเรื่องราวที่อ่านวนไปวนมาหลายรอบแล้วค่ะ ได้รับมาจากเพื่อนคนหนึ่งซึ่งเพื่อนคนนี้น่ารักมากๆเลย ไม่ว่าจะสุข จะทุกข์ก็ยังอยู่ข้างเราเสมอ ตัวไกลแต่ใจเราไกล้กัน เป็นมิตรภาพที่ไม่มีวันเปลียนแปลง เธอคนนี้เข้าไปเสริชหาเรื่องราวมาปลอบใจเพื่อนที่อกหักและมันก็ได้ผลค่ะ ลองอ่านดูนะคะ ขอบคุณหนิงนะคะ ที่ส่ง FW: อันนี้มาให้ ปรัชญาพุทธกับคนรัก (ที่ไม่รักเรา) by ว.วชิรเมธี (W.Vajiramedhi) on Friday, September 17, 2010 at 3:09pm กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีหญิงสาวคนหนึ่งผิดหวังในรักเนื่องจากคนรักของตนได้มาทิ้งไป จึงกำลังจะฆ่าตัวตาย ขณะนั้นเองมีพระธุดงส์รูปหนึ่งผ่านมาพบเข้า จึงได้กล่าวให้สติกับสีกา ว่า "โยมจะทำอะไรรึ" หญิงสาว "อิชั้นจะฆ่าตัวตายเพราะไม่รู้จะอยู่ไปทำไม มีแฟนๆ ก็มาทิ้งไปเจ้าค่ะ" หญิงสาวตอบ พระธุดงส์จึงได้เทศนาให้หญิงสาวฟังว่า "เหตุใดโยมจึงต้องเสียใจเล่าในเมื่อคนที่ควรจะเสียใจควรจะเป็นแฟนของโยมสิ" หญิงสาวหยุดคิดและถามกลับไปด้วยความสงสัยว่า"ทำไมล่ะเจ้าคะ" พระธุดงส์ตอบว่า"ในเมื่อโยมมิได้สูญเสียสิ่งที่สำคัญไปเลยน่ะสิ" หญิงสาวตั้งใจฟังพระธุดงส์แล้วก็ตอบกลับไปว่า "ไม่จริงหรอกค่ะดิชั้นสูญเสียแฟนอันเป็นที่รักยิ่งไปนะเจ้าค่ะ" พระธุดงส์ตอบ"โยมได้สูญเสียคนที่มิได้รักและห่วงใยโยมซึ่งจะมีค่าอันใด แต่แฟนโยมซิที่สูญเสียคนที่รักและห่วงใยเค้าเช่นโยม ใครควรจะเสียใจกว่ากันล่ะโยม" หญิงคนนั้น แต่ตอนนี้คิดได้แล้วว่า ลูกสำคัญที่สุด ไว้ให้เป็นกำลังใจค่ะ ขอให้ทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดี เร็วๆ T_T ความเสียใจที่มีอยู่นี้ อย่าอยู่กับเรานานๆเลยนะคะ ที่ลืมเค้าไม่ได้มันก็คงเพราะคำ คำเดียว เพราคำนี้แหล่ะค่ะ เจนเองค่ะ   โดย: ภายใต้ 21 ตุลาคม 2553 13:00:01 น.