โชคชะตาล้อเล่น มาถึงตรงนี้แล้ว เราเชื่อว่า โชคชะตา ชอบล้อเล่นกับเราเสมอ เชื่อมั๊ย...เราไม่เคยโทรถามใคร หรือว่าตามหาข้อมูลของพี่เขาเลย ไม่เคยรู้อะไรเกี่ยวกับเขาจากใครๆ เวลาเราคุยกับคนรอบข้างเขา เราไม่เคยถามว่า เขาทำอะไรเมื่อไหร่ เวลาไหน จะกลับกี่โมง เพราะ เราไม่อยากไปยุ่งกับเขาในเรืองส่วนตัว ต่างคนก็ต่างมีชีวิตเป็นของตัวเอง และที่สำคัญเราไม่ได้เป็นอะไรกันไป มากกว่าคำว่า พี่กับน้อง ทำไมจะต้องอยากรับรู้เรื่องราวของพี่เขาขนาดนั้น แค่กลางคืนคุยกันก็พอแล้ว แค่ได้รับรู้ว่าเขาสบายใจ มีความสุึขก็พอแล้ว แต่เชื่อมั๊ย เราต้องได้รับรู้ทุกครั้ง ไม่ว่าจากทางใดทางหนึ่ง ซึ่งบ่อยครั้งเราก็แปลกใจตัวเอง แปลกใจกับ...การที่ต้องได้รับรู้ เรื่องราวของเขาจากคนรอบๆข้างๆ โดยบังเอิญ หรือ เราอาจจะไปหา หรือ โทรไปพอดีกับที่พี่ กลับมาจากไปข้างนอก หรือว่างทุกที จนดูเหมือนกับ จงใจ......หรือใครบอกข้อมูลให้ทุกที เหมือนมีใครบางคนขีดเส้นเอาไว้ ขนาดวันนึง....รู้อยู่ว่า วันนี้พี่เขายังไม่กลับบ้าน เพราะใจจริง ไม่ได้อยากเจอ เลยโทรถาม.... กลัวว่า เดี๋ยวจะไปทำความลำบากใจให้พี่เขาอีก แค่อยากจะเอาของฝากไปแขวนให้หน้าบ้าน ไม่ได้อยากไปรบกวน แต่ไปต่างจังหวัดมา คิดถึง ก้อเลยซื้อของมาฝากเท่านั้น ปรากฏว่า .... พอไปถึง อุตส่าห์จอดรถไว้ หน้าปากซอย เดินเข้าไป เห็นไฟเปิดอยู่ พูดไม่ออกบอกไม่ถูก กดโทรศัพท์...ไปหาน้องคนเดิม... มือไม้สั่น จะเดินกลับไปก็หน้าปากซอยเจอคนที่รู้จัก ไม่เข้าไปเจอพี่ ก็จะทำให้คนอื่นเข้าใจผิด ก็เลย....ตัดสินใจเ้ขาไป ไม่น่าเลยเรา .. หาเรื่องจริงๆ พี่เขาก็คงว่า เราไปกวนเขาอีก เราก็ได้แต่ส่งของให้แล้วก็กลับ ไม่ได้คุยอะไรมากมาย ไม่รู้ด้วยว่าจะคุยอะไร ตกใจมากกว่า... ตั้งแต่ที่เรารู้ว่าพี่เขาไม่อยากให้เราไปยุ่งกับชีวิตเขานะ ขนาดมีเรื่องราว ที่เราก็อยากรู้ แต่เวลาคุยกับน้องคนนึง.. เรายังไม่เคยถามถึงเลย ถ้าน้องเขาไม่เล่า เราก็ไม่เคยถาม เพราะทำให้คนกลางเขาลำบากใจ รู้เท่าที่รับรู้ได้ แต่เรารู้เสมอว่า.. ตั้งแต่ต้น น้องเขาพยายามที่จะช่วย และปกป้องพี่เขาในทุกๆเรื่อง เป็นกันชนให้ทุกๆเรื่อง เอาเรื่องที่เราบอกไปเล่าให้พี่เขาฟัง ทำไมจะไม่รู้.....แต่ก็....ยอมทำตัวโง่ มาตลอดเวลาที่เกิดเรื่อง ระยะหลังที่น้องเขารู้เรื่องราวอะไรในด้านที่เขาไม่เคยรู้ บางทีเขาพูด ยังบอกว่า ไม่คุยได้ไหม ไม่อยากรู้ รับไม่ได้แล้ว รู้แล้วไม่สบายใจ ทำอะไรไม่ได้ บางเรื่องทำให้รู้สึกแย่กว่าเดิม แล้วจะรู้ไปทำไม เหนื่อยใจเปล่าๆ เราไม่เคยเล่าเรื่องราวอะไรเกี่ยวกับเรากับพี่เขา เพราะเป็นเรื่องส่วนตัวของเราสองคน แต่ไหง ไม่รู้ ทุกครั้งกลายเป็นว่า เราทำ....ไม่เข้าใจเหมือนกัน เราจะไปเล่าทำไม ในเมื่อเราเองยังไม่ได้รู้เลยว่า พี่เขาคิดอะไรอยู่ กำลังทำอะไร แล้วจะพูดไปเพื่ออะไร เพาะคนเรามีมุมมองที่แตกต่าง เราไม่สามารถบอกว่า ใครคิดอะไร ความคิด น้องเขายังเด็ก ในเรื่องพวกนี้มาก ด้วยสถานภาพอะไรบางอย่าง เขาไม่เคยกล้าที่จะปฏิเสธ หรือ อธิบายอะไร ในสิ่งที่เขารู้ได้ แต่เราก็ไม่ได้ใส่ใจ ไม่ได้จำเป็นอะไรกับการพุดไป เพราะกลายเป็นการแก้ตัวอีก สิ่งที่เขามัีคือ ความหวังดี ไม่อยากให้คนสองคน เข้าใจผิดกัน ทะเลาะกัน ไม่คุยกัน เขาก็ทำได้เพียงแต่ฟัง และก็ทุกข์ใจ สงสารน้อง...เขา เขาไม่กล้าที่จะตอบ หรือ พูดอะไร เรามักจะบอกน้องเสมอว่า เป็นน้องค่ะ ใช่ค่ะ คงงั้นค่ะ ค่ะ ค่ะ มั้งค่ะ ทั้งที่น้องเขารู้เรื่อง และพยายามปกป้องพี่เขามาตลอด เราซิผิดในสายตาเขามาตลอด เราไม่เคยแก้ตัว...กับสิ่งที่เกิดขึ้น สุดท้ายแล้ว น้องเขาก็รู้ว่า ความจริง คืออะไร เราทำหรือเปล่า หรือว่า เกิดอะไรขึ้นกันแน่ ความจริง ก้อคือ ความจริง Create Date : 18 กันยายน 2553 Last Update : 23 กันยายน 2553 13:02:48 น. 0 comments Counter : 489 Pageviews.   Share Tweet ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก Comment :   *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet