[Outdoor Space]ลอยกระทง+ควันหลง+ระทึกขวัญ วันลอยกระทงปีนี้ งานแรกของวันที่เข้าไปเกี่ยวข้องได้แก่ การจัดเวทีกลาง ซึ่งเป็นหน้าที่ของคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ เตรียมของทำเวทีตั้งแต่วันเสาร์ แล้วก็ลุยกันจริงๆ ในคืนวันอังคารก่อนวันจริง ส่วนวันพุธมาเก็บความเรียบร้อย วันลอยกระทงเป็นวันที่มีการเรียนการสอนตามปกติ แต่วันนี้อาจารย์ใจดี สั่งงาน Sketch Design ออกแบบสะพานลอย แล้วให้ส่งในวันพฤหัสฯ แทนการส่งตอนท้ายคาบ เลยมีเวลากลับไปนั่งเล่นนอนเล่นที่หอ ก่อนจะออกมาช่วยเพื่อน เตรียมของขายที่ซุ้มแถวหน้าคณะ ปีนี้เราขาย'ขนมปังปิ้ง' พอมาถึงคณะเพื่อนอยู่ข้างนออกกันหมด มีเพื่อนคนนึงหกล้มต้องไปทำแผล เราเลยขึ้นไปเิดินเล่นบนสตูดิโอชั้น 6 มองลงมา เห็นคนกำลังหยิบๆ จับๆ อะไรบนเวที ที่ตั้งในสนามหน้าสระน้ำ จึงฉุกคิดว่า ต้องเป็นเพื่อนเราอย่างแน่นอน เลยลงไปหาอะไรทำแก้เซ็ง แล้วก็ได้งานทำจริงๆ ช่วยกันตรวจดูหลอดไฟ ที่ใช้เปิดเป็นโคมบนเวที ไม่รู้ทำไม้ทำไม พอลองเปิดปุ๊บ เบรกเกอร์ตัดไฟทันที ก็ช่วยกันดู หาว่ามันช็อตตรงไหน หากันทุกหลอด แกออกมาดู แล้วพันเข้าไปใหม่ อะไรกันเว้ย งานจะเริ่มแล้ว ไฟเวทียังไม่ติด (แก้เชือก นำโคมลงมาเช็กหลอดไฟ ) สุดท้ายมีคนสงสัยว่า ปลายสายไป พอต่ออนุกรม ครบทุกดวงแล้ว ทั้งสองเส้นมันต้องรวมหรือแยก ที่เป็นอยู่มันรวม และมีผู้ยืนยันว่ารุ่นพี่คนหนึ่งจากวิศวะฯ เป็นผู้บอกให้รวมสาย แต่ชายไทยใจกล้า อย่างท่านมิ้นท์ และหญิงไทยใจหาญอย่างหนูมิ้งค์ ตัดสินใจอย่างฉับไว รีบคว้าฟางเส้นสุดท้าย ก่อนเวทีจะไหม้เพราะไฟฟ้าลัดวงจร จัดการแยกสาย แล้วลองเสีบปลั๊ก ปรากฏว่าไม่ติด อ้าว...คุณพี่คุมไฟ ไม่ยกคัตเอาท์ขึ้น ลองอีกที มิ้นท์หน่วยกล้าตายผู้เสียบปลั๊กสะดุ้ง เฮ่ย แสงอะไรแวบเข้าตา รีบกระตุกปลั๊กออก เพื่อนๆ ตะโกนว่า เสียบอีกทีซิ คราวนี้ได้เห็นกัน ว่าไฟติดจริงๆ จัดการเรื่ืองเวทีเสร็จสรรพ เราก็ส่งมอบงาน แล้วก็ไปเดินเที่ยวชมงานกัน พร้อมกับหาอะไรใส่ท้อง (เวทีเสร็จเรียบร้อย พร้อมใช้งาน) (กระทงประกวด จากคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ จัดทำโดยนิสิตปี1 ดูจาก design คาดว่าน่าจะเป็นงาน A วิชาออกแบบของใครสักคน ที่นำมาขยายใหญ่ ฐานกระทงใช้โฟมอย่างโจ่งแจ้งและจริงใจ อาจจะเป็นคิดว่าสิ้นเปลือง และทำลายธรรมชาติ แต่นั่นคือเศษขยะของคณะเรา และไม่ควรทิ้งไปเฉยๆ คาดว่าเมื่อประกวดเสร็จ คงมีผู้นำโฟมนั้นไปใช้งานอย่างอื่นอีก โชคดีที่กรรมการไม่ได้ทดลองลอยในสระจริง แต่ลอยในอ่างเ่ป่าลม ไม่เช่นนั้นคงถูกประณามเรื่องการทำลายสิ่งแวดล้อมน่าดู) (โคมประดับเวที ถ้าทำลืมๆ สายไฟที่พาดผ่านไปเสีย ก็ได้อารมณ์ไม่่่ต่างจากโคมลอย ที่จุดไฟจริงๆ) งานก็เหมือนๆ ทุกปี มีของขายตามซุ้มคณะต่างๆ เราไม่ค่อยได้ถ่ายรูปเพราะไม่ค่อยมีอะไรน่าสนใจ วันลอยกระทง มันเป็นวันลอยกระทงเพราะบรรยากาศ (ซุ้มหน้าคณะสถาปัตย์ คนเดินกันขวักไขว่ เพราะเป็นคณะแรก ที่ผ่านเมื่อเข้าจะประตูที่ติดกับโรงเรียนเตรียมฯ เรียกว่าเป็นทางผ่าน นั่นเอง ถึงจะเป็นทางผ่าน แต่ส่งผลดีกับการค้าขายนะจ๊ะ) ร้านขายอาหารที่ไหนก็มี ยิ่งไปงานภูเขาทองมาแล้วยิ่งไม่ตื่นเต้น แต่ที่ได้เห็นและได้อิ่มใจในงานนี้ คือความสามัคคี ของทุกๆ คณะ ตั้งหน้าตั้งตาโกยเงินเข้าคณะกันสุดฤทธิ์ เราเดินจนครบรอบ กลับมาที่คณะช่วยขายขนมปังปิ้ง ตะโกนกันคอแหบคอแห้ง "ปังปิ้ง จ้า ปังปิ้ง ถูกที่สุดในจุฬาฯ" ถูกที่สุดจริงๆ นะ แผ่นละ 8 บาท 2 แผ่น 15 ไปคณะไหน เค้าก็ขายกันแผ่นละ 10 บาท ขึ้นไปทั้งนั้นแหละ ขายๆ กันไปสักพัก น้องๆ ปีหนึ่งเริ่มร้องเพลง เล่นดนตรีกัน สลับกับเรียกลูกค้าเข้าซุ้มเล่นเกมส์ พอถึงคราวปีสองเล่นดนตรีบ้าง ร้านรวงต่างๆ ของชาวปีสองก็พากันปิด ไปให้กำลังใจกันชิดหน้านักดนตรี ขายของสลับกับไปเป็นหน้าม้า จนเกือบๆ เที่ยงคืน คนเริ่มทยอยกลับ เราช่วยเพื่อนเก็บของ แล้วฉวยโอกาส ช่วงชุลมุน ไปลอยกระทงกับไหมสองคน ตอนประมาณอีกสิบนาทีเที่ยงคืน เป็นการลอยแบบเร่งด่วน กระทงที่ขายก็ใกล้หมด เลือกแบบยี่สิบบาทมาหนึ่งใบ ลอยกันสองคน จะอธิษฐานนานก็ไม่ได้ เพราะปักไฟเย็นลงไป เดี๋ยวดับหมดจะถ่ายรูปไม่สวย ก็ขอขมาพระแม่คงคาไป แต่ไม่ได้ขออะไรให้ตัวเอง แล้วรูปก็ออกมาเป็นอย่างที่เห็น (กระทงที่ลอยกันสองคนกับหนูไหม) เที่ยงคืนกว่า เพื่อนๆ แยกย้ายกันกลับบ้าน รอแม่พัชรามารับพัชรากลับบ้านไป เราจึงเดินไปโบกแท็กซี่ พอดีเห็นกุง เพื่อนตอนม.ปลายเดินมา เราเลยเรียก แล้วเรื่องก็เลยตามเลย พวกเพื่อนๆ ที่เหลือ ไปป์ รวงข้าว ส้ม ก็ลากเรากลับเข้าไป ที่แรกส้มว่าจะไปลอยกระทงกับที่คณะวิศวะ แล้วก็บูมกัน คอยดูหนุ่มๆ โดดน้ำ แต่เดินไปเดินมาปรากฏว่าเค้าลอยกันไปแล้ว เลยมานั่งเล่น ระลึกความหลังกัน แถวๆ ที่เพื่อนส้ม เล่นดอกไม้ไฟกันอยู่ก่อน ก็เห็นจุดแล้วโยนลงน้ำกันอยู่ดีๆ ไหงมีแสงแว้บ สะเก็ดอะไรไม่รู้ตกลงมากลางวง (ดอกไม้ไฟแบบในรูปนี่แหละ ที่เป็นต้นเหตุของเรื่องราว เพราะแทนที่มันจะตกลงน้ำ ดันตกมากลางวงเสียนี่) มีคนเจอดีเข้าแล้ว ดูเหมือนจะมี effect อะไรบางอย่าง เกิดขึ้นกับลูกตาของรวงข้าว น้ำตาไหล และลืมไม่ขึ้น ไทยมุงเริ่มมา ไปป์ รีบร้องว่า ถอยออกก่อนค่ะ ผู้ป่วยต้องการอากาศหายใจ แหม แม่นักเรียนทันตะ รวงข้าวน้ำตาไหลไม่หยุด คนที่จุดดอกไม้ไฟเป็นเพื่อน ที่วิศวะของส้มเอง รีบมาดูหน้าตาตื่น ทีแรกรวงข้าวบอกว่าไม่เป็นอะไร เหมือนมีอะไรติดตาเฉยๆ ถ้าเอาออกไปได้ ก็น่าจะหายเคืองตา เีราก็พยายามมอง แต่ปรากฏว่า ไม่เห็นไอ่สิ่งระคายเคืองนั่นเสียที ส่วนเพื่อนชาววิศวะ ผู้ตกเป็นจำเลย ขอร้องว่าให้ไปโรงพยาบาลเถิด คราวนี้รวงข้าวที่บอกว่าไม่เป็นไร ไม่เป็นไร เริ่มหน้าเสีย ขอไม่ไปหาหมอได้มั้ย ไม่ได้จะ ดวงตาเป็นสิ่งละเอียดอ่อน ถึงจะมีอะไรติดอยู่จริง จะเขี่ยออกโดยพลการก็คงไม่ดี ขึ้นแท็กซี่ ไปโรงพยาบาลจุฬาฯ โดยพลัน ระหว่างทาง ไปป์ ผู้ซึ่งเอนท์ติดหมอ แต่สละสิทธิ์ไปเรียนเภสัช และปัจจุบันซิ่วมาอยู่ทันตะ สันนิฐานว่า ตาคงระคายเคือง บริเวณ สเคอรา (ส่วนไหนวะจำไม่ได้) จึงสร้างเมือกออกมา ป้องกัน เป็นผลให้น้ำตาไหลพราก จนลืมตาไม่ขึ้น เมื่อมาถึงโรงพยาบาล ส่งผู้ป่วยเข้าห้องฉุกเฉิน ทำบัตรทำอะไรเรียบร้อยแล้ว รอระหว่งรอ จึงได้มีโอกาสคุยกับเพื่อนชาววิศวะ ผู้ก่อการและผู้ติดตามอีกหนึ่งท่าน โดยผู้ติดตามนั้นเป็นเพื่อนของเพื่อนเราอีกที รู้สึกคุยกับผู้ติดตามได้ถูกคอ ส่วนผู้ก่อการนั้นได้คุยเล็กน้อย เพราะกำลังตกอยู่ในภวังค์ของความสำนึกผิด คุณแม่ของผู้ก่อการมารับและจัดการเรื่องค่ารักษาพยาบาลทั้งหมด เราปลุกผู้ติดตาม ซึ่งนอนหลับไประหว่างรอ รวงข้าวเดินออกจากห้องฉุกเฉินด้วยสีหน้าสดใส พร้อมกับแจ้งเพื่อนๆ ว่า อาการเป็นไปตามที่ไปป์คาด คือไม่มีอะไรเข้าไปในดวงตา แต่ความร้อนทำให้เกิดการระคายเคือง กว่าจะแยกย้ายกลับบ้าน ก็ตีสองพอดี ผิดเวลาจากตอนแรก ไปสองชั่วโมง แต่ก็ยังมีสิ่งดีๆ มาทดแทน คือการได้คุยกับเพื่อนเก่า เป็นเวลาสองชั่วโมงเต็ม (ถึงแม้จะไม่ค่อยได้คุยกับรวงข้าวที่หนีไปอยู่ในห้องฉุกเฉิน) และยังได้ทำความรู้จักเพื่อนใหม่สองคน ที่นิสัยดีไม่เบา นับเป็นวันลอยกระทงทีจะจดจำไปอีกนาน ปล. รู้สึกว่ารวงข้าวไปคุยกับแม่ของผู้ก่อการ แม่ของผู้ก่อการ เผาลูกชายตัวเองให้ฟังว่า ตอนเด็กๆ เคยจุดธูป แล้วเอาไปจิ้มพ่อตัวเองมาแล้ว ส่วนไปป์แซวรวงข้าวว่า อุบัติเหตุครั้งนี้เป็นเรื่อง ของพรหมลิขิต ที่จะทำให้ได้คู่ในวันลอยกระทง (เลยได้รับการ'แหว' จากรวงข้าวไปหนึ่งครั้งงามๆ)   Create Date : 15 พฤศจิกายน 2551 11 comments Last Update : 16 พฤศจิกายน 2551 1:39:04 น. Counter : 1638 Pageviews. Share Tweet

ขอให้เพื่อนหายเจ็บตาเร็วๆ นะคะ   โดย: iSIs_OsiRis 15 พฤศจิกายน 2551 8:21:10 น.

มาอ่านเรื่องของมังกรเขียว น่ารักดี คิดถึงสมัยยังเป็รนักศึกษา มีเรื่องราวสนุกๆ มากมาย ยายไม่ได้ไปลอยที่ไหน อยู่กับคอมฯจนดึก ถ้ายังสาวก็จะชวนหนุ่มสักคนไปลอยด้วย แต่นี่หนุ่มๆล้มหายตายจากไปหมดแล้ว ไม่เหมือนมังกรไปลอยกับไหมแล้วมีความสุขไหม...แล้วตกลงเป็นคนรู้ใจหรือเปล่า...อย่าโกหกคนแก่นะ... เขาว่ากันว่าหนุ่มวิศวะนี่เจ้าชู้นะหนูไหม.....   โดย: ยายเก๋า (ชมพร ) 15 พฤศจิกายน 2551 14:08:44 น.

ติดตามอ่านอย่างตั้งใจ (และแทบกลั้นหายใจ) จนจบเรื่อง... เฮ้อ โล่งใจว่าน้องเขาไม่เป็นอะไรมาก น่ากลัวจริงๆ นะคะ ดอกไม้ไฟเนี่ย สมัยเรียน พี่เคยไปลอยกระทงหน้าจุฬาฯซักครั้งเดียวเอง จำได้อย่างเดียวว่าอากาศหนาวมากกก...วันหลังเอาบรรยากาศงานในจุฬาฯ มาลงกันอีกนะคะ งานจุฬาฯวิชาการปีนี้ไปร่วมจัดด้วยไหมคะ...   โดย: Devonshire (Devonshire ) 15 พฤศจิกายน 2551 19:50:06 น.

มาตามไปเที่ยวงานลอยกระทงจุฬาจ้ะ สมัยก่อน (พูดเหมือนคนแก่เลย) ตอนยังเป็นนิสิต ไม่เคยแวะเวียนไปที่จุฬาเลย เพราะรถติดมากๆ อยู่แต่ที่มหาลัยของพี่ตลอด แต่พวกผู้ชายชอบหนีไปดูสาวจุฬากัน เรื่องดอกไม้ไฟต้องระวังมากๆค่ะ โชคดีที่รวงข้าวไม่เป็นไรเนอะ ว่าแต่มีคู่พรหมลิขิตกี่คู่คะงานนี้   โดย: nanida 15 พฤศจิกายน 2551 20:53:38 น.

ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมค่ะ มาตอบที่ถามไว้ค่ะ ที่ถามว่าน้ำยายืดเหม็นเหมือนน้ำยาดัดผมอ่ะปล่าว เราว่าไม่เห็นน่ะ..ไม่ค่อยมีกลิ่น.. แต่นั่งเมื่อยๆๆมากๆ อิๆๆ   โดย: powerza 15 พฤศจิกายน 2551 21:54:28 น.

ได้ข่าวว่าน้องเจื้อยแจ้วชอบได้โปสการ์ด พี่เลยส่งมาให้หนึ่งใบ หวังว่าคงอ่านลายมือพี่ออกนะคะ พอดีเขียนบน tablet เลยไม่ค่อยถนัดเท่าไหร่ ไอเดียเรื่องส่ง e-postcard นี่ก็มาจากพี่พรุน prunelle la belle femme น่ะจ้ะ พี่เลียนแบบเค้ามาน่ะ มีความสุขมากมากนะคะ   โดย: discipula 15 พฤศจิกายน 2551 22:24:47 น.

ดูสบายตาแล้ว สมัยหมูเรียนที่"บางมด" ก็แวะมาเหล่ที่นี่แหละครับ โห 20กว่าปีแล้ว   โดย: หมูตัวน้อย (mr.pure.fon ) 15 พฤศจิกายน 2551 22:37:26 น.

เห็นขนมปังปิ้งแล้วย้อนไปสมัยเมื่อวัยเป็นนศ. เคยขายลูกชิ้นปิ้ง ขายไปกินไป พอตอนยังไม่มีคนมาซื้อก็ซื้อกินกันเอง สนุกดีค่ะ   โดย: Yolanrita 15 พฤศจิกายน 2551 22:52:23 น.

สวัสดีค่ะน้องเจื้อยแจ้ว (นี่คือชื่อเล่นจริงๆเหรอคะ? ถ้าจริงก็สมชื่อมากเพราะเข้ามาอ่าน แล้วมีเรื่องอะไรเล่าสารพัดเต็มไปหมด เหมือนเป็นไดอารี่งานลอยกระทง ฮ่าๆๆ ขอแซวหน่อย แต่อย่าถือสาหาความเลยนะคะ) เหลือบไปเห็นโปสการ์ดจากน้องเอ็มมิลี่ อนุบาลสองทับหนึ่ง รายนี้ยังเมาเบียร์ไม่หายค่ะ ร่อนโปสการ์ดไปทั่วบ้านทั่วเมือง ติดแสตมป์ลายดอกซะด้วย อืม จัดงานกันแบบนี้คงวุ่นวายและเหนื่อยน่าดู แต่ชีวิตนักศึกษามันก็น่าสนุกไปอีกแบบจริงๆแหละค่ะ ว่างๆก็เขียนโปสการ์ดส่งมาหากันมั่งนะคะ สนุกดีออก หรือถ้าอยากได้ของจริงก็ที่อยู่มาได้ค่ะ คืนนี้ขอให้นอนหลับฝันดี   โดย: prunelle la belle femme 16 พฤศจิกายน 2551 3:52:04 น.

เห็นคุณ discipula ทำโปสการ์ดในคอมฯ แล้วอยากทำเป็นมั่ง... แต่ยังไม่ค่อยได้เรื่องเท่าไหร่ คิดซะว่าเป็นของฝากจากรุ่นพี่ 'จามจุรี 'โบ ละกันนะคะ...   โดย: Devonshire (Devonshire ) 16 พฤศจิกายน 2551 7:46:22 น.

น่าสนุกมากค่ะ เป็นกิจกรรมที่น่าสนใจ แต่ที่ปลื้มก็เพราะว่า จขบ. เป็นหนึ่งในการร่วมกิจกรรม เพราะจะปลื้มทุกครั้งที่เห็นน้อง ๆ ชอบทำกิจกรรม ^ ^ .... ส่วนเรื่องสอบ น่าจะทำได้ดีด้วยเนอะ   โดย: MeMoM 16 พฤศจิกายน 2551 20:54:50 น.