|
| 1 | 2 | 3 | 4 |
5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
26 | 27 | 28 | 29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
[Outdoor Space]เที่ยวทะเลจันท์...ทะเลสามัญประจำบ้าน
เคยรู้สึกกันบ้างไหม...
ว่ายิ่งเราโตขึ้นเท่าไหร่ ยิ่งหาโอกาสไปเที่ยวกับครอบครัว
แบบพร้อมหน้าพร้อมตา...ยากขึ้นทุกที
'อยากไปทะเล...ไปหาหมูดุด'
คำพูดของฉันกับพี่สาว ที่ทั้งเปรย ทั้งบ่นกันอยู่เนืองๆ ตั้งแต่พี่สาวเรียนจบ
และบ่นกันถี่ขึ้นๆ เป็นลำดับในช่วงหน้าร้อนปีนี้
ครอบครัวเราไม่ได้ไปทะเลด้วยกัน มานานแค่ไหนแล้วนะ...
เมื่อก่อนนี้ ทะเลเป็นที่พักผ่อนของบ้านเราที่ถ้าคิดจะไป
ก็ไม่จำเป็นต้องตัดสินใจใคร่ครวญอะไรมากมายนัก
เพราะทุกคนในบ้านต่างก็ชอบไปทะเล
เพียงแค่มีวันหยุดที่อยู่บ้านกันครบ 4 คน ในช่วงปิดเทอม
เลือกไปวันธรรมดาที่ไม่ค่อยมีคน เตรียมข้าวของ เสื้อผ้าจากบ้านให้พร้อม
แล้วเดินทางไปทะเลที่ใกล้บ้านที่สุดได้เลย
จังหวัดที่ฉันอยู่เป็นหนึ่งในสองจังหวัด ทางภาคตะวันออก
ที่ไม่มีอาณาเขตติดต่อกับทะเล ทะเลสงบ ที่อยู่ใกล้บ้านเราที่สุด
คือทะเลจันทบุรี ย้อนหลังไปเมื่อสัก 3-4 ปีก่อน เราสามารถเดินทาง
ไปให้ถึงชายทะเล แล้วขับรถตระเวนหาที่พักถูกใจได้โดยไม่ต้องจอง
แต่อีกปีถัดมา อาจจะด้วยเศรษฐกิจช่วงนั้นคึกคัก หรืออะไรก็ตามแต่
ผู้คนที่ตามปกติ มาเที่ยวกันถึงแค่ทะเลระยอง ก็ล้นทะลัก
สู่หาดทรายทะเลจันท์ จนเราไม่สามารถหาที่พักได้เลย
(วันนั้นเราแวะทานอาหารทะเลหนึ่งมื้อ แล้วกลับบ้าน
ก่อนกลับขอเบอร์โทรศัพท์จากเจ้าของที่พักที่เคยมาพักครั้งก่อนไว้ด้วย)
เราไปทะเลจันท์กันอีกไม่กี่ครั้ง ก่อนที่โปรแกรมการท่องเที่ยว
จะเปลี่ยนไปเยือนที่อื่นบ้างตามแต่โอกาส ซึ่งสถานที่เหล่านั้นไม่มีทะเล
ถึงกระนั้น ทุกคนในบ้านก็มีโอกาสไปทะเลที่อื่นกันบ้าน
กับเพื่อน กับที่ทำงาน หรือไปเยี่ยมญาติๆ แต่ก็ไม่เคยมีครั้งใดได้ไปครบทั้ง 4 คน
ช่วงที่ฉันไม่ได้ไปทะเลกับครอบครัว เพื่อนทั้งสมัยม.ปลาย และที่คณะ
ก็มักจะจัดไปเที่ยวทะเลกันอยู่เนืองๆ แต่ก็ไม่มีครั้งไหนจัดไปทะเลจันท์
ยิ่งเรียนปีสูงขึ้น เวลากลับบ้านก็ยิ่งน้อยลง การได้กลับบ้านครั้งหนึ่ง
จึงอยากใช้เวลาอยู่กลับครอบครัวให้มากที่สุด ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันในบ้าน
หากิจกรรมต่างๆ ทำร่วมกัน ถ้าเวลากลับสั้นมากๆ ฉันมักจะต้องการการพักผ่อน
แค่นอน ก็หมดไปหนึ่งวันแล้ว เลยไม่มีใครอยากเดินทางให้เหนื่อย
บางครั้งก็มีงานขนกลับมาทำ เลิกพูดกันไปเลยเรื่องไปเที่ยวเนี่ย
มีวันหยุดปีนี้แหละที่เป็นวันหยุดราชการ ที่ยาวนานที่สุดที่เคยพบเห็น
บ้านเราเลยได้มีโอกาสไปเยือนทะเลจันท์กันอีกครั้ง
เราเดินทางในวันที่ 16 เมษายน ตอนเช้า จองที่พักไว้ 1 คืน
ก่อนจะกลับไปพักผ่อนที่บ้านต่อก่อนจะหมดวันหยุด
สำหรับฉันทะเลอันเวิ้งว้าง เป็นที่ที่ชะล้างความทุกข์ ความเครียด
ปัญหาความอัดอั้นตันใจใดๆ ก็ตามได้หมดสิ้น เพียงแค่เรา
ปล่อยให้คลื่นซัดสาดร่างกาย แล้วเล่นระเริงไปกับมัน
บางครั้งเรายังได้คิดอะไรดีๆ ได้ ตอนไปทะเล
วันนี้เราฉันขอให้พ่อพาไปแวะที่โบสถ์แม่พระปฏิสนธินิรมล
เป็นโบสถ์คาธอลิคที่สวยงามที่ฉันเคยอ่านพบในหนังสือท่องเที่ยว
แต่เราไม่เคยแวะเข้ามาทั้งที่เข้าออกเมืองจันท์กันอยู่หลายปี
แต่ปีนี้ ปีที่ตั้งใจมาเก็บภาพ โบสถ์พระแม่ฯ กำลังอยู่ในช่วงบูรณะ
(คราวไปวัดเบญจมบพิตรฯ...ก็ทีนึงแล้ว เฮ่อ)
เราเข้าพักที่ 'แหลมเสด็จ บูรพา บีช' หลังจากซื้อผลไม้
และอาหารทะเลแห้ง มาตุนไว้เรียบร้อย
นอนพักกันครู่ใหญ่จึงออกไปเยี่ยมเยียน'หมูดุด'เพื่อนเก่า
ณ ศูนย์ศึกษาธรรมชาติป่าชายเลน อ่าวคุ้งกระเบน
หมูดุด ก็คือพะยูนที่เคยพบมากบริเวณอ่าวคุ้งกระเบน จังหวัดจันทบุรีนี้
แต่เืกือบจะสูญพันธุ์ไปเพราะทำลายธรรมชาติ ไม่มีการพบ
ที่อ่าวคุ้งกระเบนมาหลายปีแล้ว
เราเดินตามทางศึกษาธรรมชาติที่คุ้นเคย แต่ไม่ได้อ่านข้อมูล
อย่างจริงจัง เพราะเคยมาแล้วหลายครั้ง ทั้งยังได้เรียนที่คณะ
มาอย่างเข้มข้น เลยเลือกที่จะเก็บภาพมากกว่า
เวลาที่เราไปเป็นช่วงน้ำลด เพิ่งเคยบรรยากาศแบบนี้เป็นครั้งแรก
เพราะปกติจะไปในตอนเช้า น้ำขึ้นสูงสามารถย่อตัวลงไปแตะได้
ขณะนั่งยองๆ บนทางเิดินไม้ที่ยกสูงจากพื้น ทางเดินลักษณะนี้
เป็นทางเดินแบบ flexible สามารถรื้อถอนออกได้ในภายหลัง
โดยไม่ส่งผลกระทบต่อธรรมชาติ รบกวนธรรมชาติให้น้อยที่สุด
ตามหลัก 'Touch the earth lightly'
รูปปั้น'หมูดุด' ที่พวกเรากลับมาเยี่ยมเยียน (เดินไม่ครบรอบจะไม่เจอนะจ๊ะ)
กลับไปที่พักราวๆ ห้าโมง แดดยังร้อนเปรี้ยง
ถึงหาดทรายที่นี่จะไม่ขาว แต่น้ำทะเลสีเข้มสวยมาก
แดดเริ่มลดความรุนแรงลงเล็กน้อย เรารีบเปลี่ยนเสื้อผ้าลงเล่นน้ำ
เพราะมีแผนว่าจะ้ต้องขึ้นมาอาบน้ำ แล้วถ่ายรูปพระอาทิตย์ตกดิน
คนลงเล่นน้ำค่อนข้างน้อย ทั้งที่บ้านพักของรีสอร์ทเต็มทุุกหลัง
ส่วนใหญ่จะนั่งเล่นทางอาหารกันอยู่ริมหาด คงเพราะกลัวคลื่นแรง
แต่เรา 4 คนไม่หวั่น ลงไปแช่น้ำปล่อยให้คลื่นซัดอย่างสบายอารมณ์
ปล่อยให้คลื่นพาไปบ้าง เดินโต้คลื่นบ้าง บางครั้งก็กระโดดหลบ
ในทะเลเป็นที่ที่เดียว ที่พี่สามารถอุ้มเราได้เหมือนตอนเด็กๆ
โดยไม่ต้องกลัวหลังหัก
รู้สึกว่าผิวสีเข้มขึ้นกว่าเิดิม ทั้งที่ตอนลงจากค่ายก็ว่าเข้มแล้ว
แขนสีต่างกันเป็นท่อนชัดเจนเลยทีเดียว
แม่เป็นคนแรกที่ขึ้นไปอาบน้ำ แล้วออกมาสั่งอาหารเ็ย็นรอพวกเรา
สักพักพ่อขึ้นตามไปหยิบกล้องมาให้ พร้อมกลับผ้าขาวม้า
มาให้เราห่อตัวหลังจากอาบน้ำจืด เราเริ่มเก็บภาพท้องฟ้า
และท้องทะเลยามดวงอาทิตย์จะลาลับ ดื่มด่ำไปกับความงามของธรรมชาติ ที่นานๆ จะมีโอกาสได้สัมผัส สูดหายใจลึกๆ เข้าเต็มปอด
ถอดรองเท้าแตะไว้ข้างๆ ตัว ปล่อยให้ทรายแทรกเข้ามาระหว่างนิ้วเท้า
ตาเฝ้ามองแสงสุดท้าย ที่ดวงตะวันถักทออย่างสุดฝีมือ
พี่สาวที่อาบน้ำแล้ว ลงมาเดินเล่นอีกครั้ง เราขอให้เดินวนไปมาหลายรอบ
เพื่อมาเป็นนางแบบ ประกอบภาพการอำลาชั่วคราวของดวงอาทิตย์
เด็กตัวเล็กตัวน้อย คาดว่าเป็นครอบครัวที่เดินทางมาจากภาคอีสาน
เล่นน้ำกันจนฉ่ำปอด สะใจ เพราะคงไม่ได้มีโอกาสมากันบ่อยนัก
ดวงอาทิตย์คล้อยต่ำลงทุกที...ทุกที
ใกล้จะซ่อนตัว หายไปที่เส้นบรรจบระหว่างแผ่นฟ้า และผืนน้ำ
แม้ดวงตะวันจะหลบเร้นกายไปแล้ว หากยังเหลือผลงาน
ที่งดงามเป็นจิตรกรรมฝีมือธรรมชาติ ยอดเยี่ยมว่าผลงานใดๆ
เพราะเป็นความสวยงาม ที่เปลี่ยนไปทุกขณะ
ตรึงสายตาผู้คนไว้...ไม่อยากพลาดความงามไปแม้เพียงเสี้ยววินาที
ยามค่ำคืนหน้าที่พัก...เพิ่งมาเห็นทีหลังว่าถ่ายมุมเดียว
กับในโปสการ์ดของที่รีสอร์ทเลย(ไม่ค่อยชัดเท่าไหร่เพราะไม่มีขาตั้งกล้อง)
ยามเช้าฟ้ามืดหม่น เสียงฟ้าร้องครืนๆ เมฆมัวบดบัง
ให้เราพลาดโอกาสยลแสงแรกของวันไป ได้ภาพลูกสนเขียวๆ
ที่ปกติจะได้เห็นเพียงลูกที่หล่นร่วงสีน้ำตาลของมัน
ฟ้าสีหมอง คลื่นรุนแรง...เรารอจนแดดออกสักหน่อย
ฟ้าเปิดเล็กน้อย จึงลงเล่นน้ำกัน
รูปปั้นน่ารักๆ ในรีสอร์ท
ออกจากรีสอร์ทแล้ว ขับรถตระเวนถ่ายรูปตามหาดต่างๆ แดดแรงมากๆ
ถนนเลียบทะเลวิวสวยมากๆ เป็นทางขึ้นไปยังหน้าผา
ที่เป็นจุดชมวิว
และแล้วหน้าร้อนปีนี้ เราก็ได้ไปเที่ยวทะเลกับครอบครัวสักที
หวังว่าปิดเทอมหน้าคงมีโอกาสได้ไปเที่ยวแบบง่ายๆ สบายๆ
มีแค่ทะเลสงบๆ(ซึ่งเริ่มจะไม่ค่อยสะอาด) กับคนที่เรารักอย่างนี้อีกนะ
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
ภูเขา ทะเล Mountain and Sea - ศุ บุญเลี้ยง
Create Date : 26 เมษายน 2552 |
Last Update : 26 เมษายน 2552 21:54:18 น. |
|
28 comments
|
Counter : 1158 Pageviews. |
|
|
|
โดย: nanida วันที่: 26 เมษายน 2552 เวลา:16:31:36 น. |
|
|
|
โดย: Devonshire วันที่: 26 เมษายน 2552 เวลา:16:43:41 น. |
|
|
|
โดย: ด.ญ คณิตกร วันที่: 26 เมษายน 2552 เวลา:18:00:41 น. |
|
|
|
โดย: d_regen วันที่: 26 เมษายน 2552 เวลา:21:39:15 น. |
|
|
|
โดย: Devonshire วันที่: 26 เมษายน 2552 เวลา:22:24:29 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 27 เมษายน 2552 เวลา:7:02:41 น. |
|
|
|
โดย: minporee วันที่: 27 เมษายน 2552 เวลา:7:21:18 น. |
|
|
|
โดย: BeCoffee วันที่: 27 เมษายน 2552 เวลา:7:27:24 น. |
|
|
|
โดย: JewNid วันที่: 27 เมษายน 2552 เวลา:10:09:15 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 27 เมษายน 2552 เวลา:11:10:32 น. |
|
|
|
โดย: จอมมารขาวดำ วันที่: 27 เมษายน 2552 เวลา:11:16:05 น. |
|
|
|
โดย: รัชชี่ (รัชชี่ ) วันที่: 27 เมษายน 2552 เวลา:23:05:22 น. |
|
|
|
โดย: Molly_Nanny วันที่: 28 เมษายน 2552 เวลา:0:32:28 น. |
|
|
|
โดย: minporee วันที่: 28 เมษายน 2552 เวลา:7:46:32 น. |
|
|
|
โดย: Devonshire วันที่: 28 เมษายน 2552 เวลา:8:10:13 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 28 เมษายน 2552 เวลา:8:10:26 น. |
|
|
|
โดย: momster วันที่: 28 เมษายน 2552 เวลา:13:52:03 น. |
|
|
|
โดย: pooky_ta วันที่: 28 เมษายน 2552 เวลา:19:42:45 น. |
|
|
|
โดย: หมูดีใจ (Pig DJ ) วันที่: 29 เมษายน 2552 เวลา:22:37:23 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 30 เมษายน 2552 เวลา:8:03:17 น. |
|
|
|
โดย: momster วันที่: 30 เมษายน 2552 เวลา:16:00:05 น. |
|
|
|
โดย: พลังชีวิต วันที่: 30 เมษายน 2552 เวลา:20:24:33 น. |
|
|
|
|
|
|
Im not going to tell the story the way that
it happened. Im gonig to tell it the way
I remember it.
--Great Expectations--
|
|
|
|
|
|
|
ไม่ได้ไปเที่ยวทะเลจันทร์อีกเลย เพราะจากชลบุรีไปค่อนข้างไกล แต่ก็ชอบนะ ถ้ามีโอกาสก็อยากไปอีกค่ะ
ยิ่งไปทะเลกับครอบครัวแบบพักค้างคืนนี่
พี่ไปล่าสุดซัก 4 ปีมาแล้ว เป็นทะเลหัวหิน
ส่วนใหญ่ไปทะเลจะไปเช้าเย็นกลับซะมากกว่า
รูปถ่ายสวยทุกใบเลยค่ะ โดยเฉพาะพระอาทิตย์ยามเย็น สีสวยมาก ^^