Dear Tokyo #5 : Tokyo in my memory

มาถึงตอนจบแล้วค่ะ ก็ขอมาปิดทริปสั้นๆ เกี่ยวกับความเป็นอยู่เล็กๆน้อยๆ ซึ่งมันคงจะเอาไป reference อะไรไม่ได้ ประสบการณ์แค่ 7-8 วัน กับสิ่งที่ตาเราเห็น มือสัมผัส และเท้าก้าวเดินไป สถานที่เดียวกันแต่ความคิดเราอาจจะแตกต่างจากคนอื่นก็ได้

"Sento in Tokyo"

ตอนที่เรารู้ว่าเราต้องไปอาบน้ำที่โรงอาบน้ำสาธารณะเนี้ยนะ ความรู้สึกแรก "จิงดิ ไม่เป็นไร ชิลๆ คนญี่ปุ่นเค้าทำเป็นเรื่องปกติ เราจะตื่นเต้นอะไร" แต่จริงๆ แล้วในมื้อแรกก็เขิลๆ นิดๆ แต่เอาน่า กลั้นใจ หลับหูหลับตาอาบๆ ไปเถอะ ... คืนแรกผ่านไป คืนต่อๆ มาร้องตะแง้วๆ "อยากอาบน้ำๆๆ" เลยทีเดียว

มาๆๆ ไปอาบน้ำกัน



จริงๆ แล้วนักท่องเที่ยวต่างถิ่นอย่างเราจะเดินหาโรงอาบน้ำสาธารณะเองคงไม่เจอหรอก มันจะอยู่ตามหลืบตามซอกตึกที่ต้องเสาะหาพอสมควร โรงอาบน้ำหรือเรียกว่า "เซ็งโตะ" ที่หน้าร้านจะมีป้ายสัญญลักษณ์เป็นชามก๊วยเตี๋ยวมีควันขึ้น 3 ขีด ขั้นตอนไม่มีอะไรยุ่งยาก เดินเข้าไปถอดรองเท้าใส่ตู้ล๊อคเกอร์ไว้ แล้วก็ไปจ่ายตังค์ค่าลงอ่างคนละ 450 เยน หลังจากนั้นก็จะถ่ายรูปไม่ได้แล้ว

เซ็งโตะทั่วๆ ไปแบ่งห้อง 2 ฝั่ง ผู้ชายฝั่งนึง ผู้หญิงฝั่งนึง บางที่คนเก็บตังค์นั่งหน้าห้องเห็นทะลุทะลวงเลย เหอๆๆ ดีนะที่เราเลือกที่นี่มิดชิดดีมาก

เมื่อเข้าไปข้างในแล้วก็จะแบ่งเป็นห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า กับห้องอาบน้ำ เราถอดเสื้อผ้าทั้งหมดเก็บไว้ในตู้แล้วก็เอากุญแจมาผูกข้อมือไว้ จากนั้นก็หยิบอุปกรณ์อาบน้ำ แล้วก็ผ้าเช็ดตัวผืนน้อยๆ เอาไว้ขัดตัว เข้าห้องอาบน้ำไป


ซาวน่าแบบหรูขึ้นมานิดนึง มีอุปกรณ์อาบน้ำให้ครบ มีห้องให้นอนดูทีวีด้วย ราคาคนละ 2000 เยน


ขั้นแรก อาบน้ำก่อน มีฝักบัวให้ยืนอาบ หรือว่าจะนั่งอาบแบบที่เราเห็นในการ์ตูนญี่ปุ่นก็ได้ มีก๊อกน้ำร้อนน้ำเย็นเป็นแถวๆ เราก็ไปลากเก้าอี้ เอาขันมารองน้ำ แล้วก็ราดไปเลยโครมๆๆๆๆ แค่นี้ก็สุขแล้ว แต่มันยังมีสุดยอดกว่านั้นอีก

ขั้นที่สอง ผ้าเช็ดตัวที่ใช้ขัดตัวมันเป็นเหมือนใยหยาบๆ หน่อยๆ ผืนยาวกว่าปกติ ที่ไดโซะมีขาย หรือว่าซื้อที่ Muji ก็ได้ เมืองไทยก็มี (ว่าจะไปซื้อมาใช้อยู่ รออันเก่าพังก่อน) เอาไว้ขัดหลัง ใช้มือจับปลาย 2 ฝั่งแล้วถูไป-มา ถ้าไม่ยาวพอก็จะจับถูไม่ได้ ถูๆ ขัดๆ ตัวตรงนี้นี่แบบมันส์มาก จะนวด จะขัด หรือให้เพื่อนช่วยขัดให้ยิ่งมันส์

การอาบน้ำในเซ็งโตะเป็นกิจกรรมปาร์ตี้สังสรรค์ของโอบะจังเค้านะ เครียดๆ กันมาก็มาปาร์ตี้อาบน้ำกัน ป้าๆ แกเมาท์กันสนั่น เมาท์กันเองไม่พอ ยังลากเราไปเมาท์ด้วย ก็แบะๆ ไป อ้นพอพูดได้นิดหน่อยก็เฮฮากันดี สนุกมากๆ

ขั้นที่สาม อันนี้ต้องร่ำร้องเลยว่า "เอาอีกๆๆๆ" นั่นคือลงแช่ในบ่อน้ำร้อน แต่ละวันเค้าจะเปลี่ยนส่วนผสมในน้ำด้วยนะ บางวันเป็นกำมะถัน บางวันเป็นส้ม มีกลิ่นแปลกๆ ออกไป ก็เป็นการรักษาร่างกายอย่างนึงของคนญี่ปุ่นด้วยแหละ แล้วก็อุณหภูมิที่นี่ค่อนข้างจัด บางวันเกือบ 50 องศา แทบจะลงไม่ได้ แต่จริงๆ เค้าตั้งไว้ที่ 45 องศา ก่อนลงอ่างร้อนๆ ให้เราวักน้ำมาราดขา ราดตัวให้ชินๆก่อน แล้วค่อยๆ แหย่ขาลงบ่อ อย่าแหย่แล้วชัก(ขา)ออกนะ ต้องกลั้นใจแล้วอดทนกดตัวจมลงไปในบ่อเลย แล้วความสุขสุดยอดจะบังเกิด (กร๊ากกสสส เหมือนเขียนนิยาย xxx เลยนะเนี้ย ) แช่ตัวนิ่งๆ ประมาณนึง อย่าอยู่นานเดี๋ยวเป็นลม เวลาจะขึ้นจากบ่อก็ค่อยๆ ลุกขึ้นมา แล้วก็ค่อยๆ เดินไปอาบน้ำ เอาน้ำเย็นลูบอีกที จะสดชื่นมากๆ

วนครบ 3 step แล้วจะเริ่มต้นใหม่ก็ไม่มีใครว่า ถ้าในระดับซาวน่าสามารถนอนๆ กินๆ อยู่ในนั้นได้เลย มีห้องอาหาร ห้องนวด แล้วก็มีห้องนอน ทีวีให้ดูด้วย สุขไหนใดจะเทียบ โฮะๆๆ


อาบน้ำมานอนดูทีวี สบายมากๆ หายเมื่อยเป็นปลิดทิ้งเลย



"ช่วยด้วยค่า.. หนูหลงทาง"

ไปเที่ยวแบบนี้ไม่หลงทางสิเรื่องแปลก แต่เราได้ยินกิตติศัพท์เรื่องความมีน้ำใจของคนญี่ปุ่นมานานแล้ว ไม่คิดว่าจะได้ทดสอบด้วยตัวเอง

"บ้านคุณมาซาโกะ" เป็นที่ๆ เรามาร์คไว้ในแผนว่าจะไปอยู่เหมือนกัน แต่ก็ไม่มั่นใจว่าจะได้ไปเมือ่ไหร่ เลยไม่ได้ระบุวันแวลาที่แน่นอน เพราะเหตุนี้เลยไม่ได้เตรียมตัวใดๆ วันที่ได้ไปคามาคุระ ดูแผนที่รถไฟแล้วก็เห็นว่าใกล้ๆ กันนี่หว่า แวะไปหน่อยแล้วกัน ก็เลยสนุกเลยล่ะคราวนี้

เราลงที่สถานี Hirama โดยที่ไม่มีแผนที่บ้านหรืออะไรอยู่ในมือเลย มีแต่อยู่ในหัว (คุณเพื่อนอ้นก็มึนไปด้วย) แค่จำได้ว่าจะเดินไปยังไง แต่พอก้าวเท้าเดินไปพักนึง มองหน้ากัน "เฮ้ย... ไม่เวิร์คว่ะ หาคนช่วยดีกว่า" แล้วเราก็เดินกลับไปสถานีรถไฟใหม่ หาร้านค้าที่พอจะช่วยได้ สุดท้ายก็เจอร้านนี้ ขอบอกว่า "น่ารักมากกก ถึงมากที่สุด"


ร้านขายผ้านวม ให้ความช่วยเหลือแบบสุดใจ เปิดแผนที่จากสมุดโทรศัพท์ให้ คนไทยเรามักจะเรียกชื่อ "บ้านคุณมาซาโกะ" แต่จริงๆ แล้วต้องบอกนามสกุลเค้า เพราะในสมุดโทรศัพท์เค้าจะค้นหาด้วยนามสกุลทั้งหมด

แต่เราก็ยังไม่ถอดใจ สุดท้ายแล้วจริงๆ ก็เลยต้องถามว่ามีอินเตอร์เน็ทไม๊ เค้าบอกว่ามี ก็เลยบอกชื่อเวบไซต์ไป //www.crib.co.jp เค้าหายขึ้นไปชั้น 2 แป๊บนึง แล้วก็ลงมาพร้อมกับแผนที่ที่ print สี ออกมาอย่างสวยงาม แล้วเค้าก็ทำท่าจะพาไปส่งด้วยนะ สุดยอดน้ำใจจริงๆ เลย นี่เราคุยภาษามือกับภาษาญี่ปุ่นที่อยู่ในหนังสือคู่มือพูดญี่ปุ่นสำหรับนักท่องเที่ยวแค่นั้นเองนะ ทั้งหมดที่ได้แผนที่นี่มาต้องยกความดีให้คุณเพื่อนอ้นที่พยายามคุยจนถึงที่สุดจริงๆ


แผนที่ที่คุณพี่ print มาให้ เรายกมือไหว้ แล้วก็พูดว่า "อาริกาโตะ โกไซมัสสสส" ขอบคุณที่ซู้ดดดด


บรรยากาศระหว่างทางไปบ้านคุณมาซาโกะ


ถึงแล้วจ้าบ้านหลังสีฟ้าที่เป็น Wish Place ของพวกเราชาวควิลท์


บรรยากาศภายในร้านที่ยังดูรกๆ อยู่บ้าง เพราะว่าเพิ่งกลับจากงานควิลท์โชว์ ที่โตเกียวโดม




คุณมาซาโกะกับเอมี่ วันนั้นคุณมาซาโกะมี workshop เลยคุยกันได้นิดหน่อย


"Inspiration"

หลายๆ คนมีแรงบันดาลใจ มีไอดอลในใจ เราก็มีค่ะ หนึ่งในนั้นคือคุณโยโกะ ไซโตะ สุดยอดปรมาจารย์งานควิลท์ ที่ว่ากันว่าจะเจอตัวเป็นๆ นั้นยากมาก แต่.. อาจจะเป็นความโชคดีของเราที่เราไปที่ไหนก็เจอ ในวันสุดท้ายก่อนกลับเมืองไทย เราเลยรีบนั่งรถไฟไปหาคุณโยโกะเป็นแห่งสุดท้ายในทริปนี้



ออกจากสถานี Ichigawa แล้วก็เดินตามแผนที่มาเรื่อยๆ หาไม่ยากเลยค่ะ (ครั้งนี้รอบคอบ )


คุณโยโกะ เดินออกมาจากห้องเรียนพอดีก็เลยทักทายกันนิดหน่อย แล้วก็ขอถ่ายรุป (อีกแล้ว ^^)

ร้าน Quilt Party ดูเป็นทางการแล้วก็เคร่งขรึม สมกับเป็นสถานที่เรียน Quilt ขั้นเทพจริงๆ ทกุอย่างเป็นสไตล์ของคุณโยโกะ ได้กลิ่นของความเป็นอาร์ติสสูงมากๆ ทั้งผลงาน ทั้งวัตถุดิบ เป็นมืออาชีพที่สุดแล้ว ปลาบปลื้มๆๆ


บรรยากาศรวมๆ



--------------------- จบแล้วจ้าทริปตามความฝัน ไปวางแผนเที่ยวครั้งต่อไปดีกว่า ---------------------

Create Date : 30 มีนาคม 2553		9 comments
Last Update : 30 มีนาคม 2553 17:41:19 น.
Counter : 4924 Pageviews.
Share Tweet