Sweet Dream 2: Always Fresh

หลังจากรุ่นพี่คนนั้น ก็ไม่มีใครเข้ามาให้ได้ตื่นเต้นอีก
จนเริ่มสงสัยว่า เราตายด้านหรือเปล่าหว่า
(แต่ตอนนี้มีคนสรุปให้แล้ว ว่าเป็นพวกไฟฟ้าแรงสูงหลบใน 555 ซะงั้นนะ)

ชีวิตก็มีคนเข้ามา ออกไป เรื่อยๆ มาเรียงๆ
ให้พอดีใจว่า เราก็ไม่ได้แย่เกินไปนะ มีคนมาชอบกับเขาเหมือนกัน
แต่ว่า มันก็ไม่ต่างจากมีเพื่อนผูกขาดหรอก
เพราะมันก็แค่มีเจ้าประจำที่ไปเที่ยว ดูหนัง เดินเล่น ทานข้าวเป็นเพื่อนน่ะแหละ


จนเมื่อเข้ามหา'ลัย ...


ตอนแรกก็ไม่ได้สังเกตเห็นเขาหรอก ก็เขาอยู่กลุ่มที่เรียกได้ว่าหน้าตาโหดมาก
บอกว่าเป็นเด็กอุเทนฯ ก็เชื่อ
ที่สำคัญ เด็กอุเทนฯ เองก็เชื่อ เพราะมีการเข้าใจผิดไหว้กันมาหลายต่อหลายครั้งแล้ว
เหตุที่ว่าเกิดในห้องน้ำชายที่ MBK แหม เข้าใจเลือกที่เกิดนะ


"เฮ้ยมึง ไหว้รุ่นพี่ซิวะ" เด็กอุเทนฯ คนนึงหันไปตบหัวเพื่อนที่ยืนอยู่ข้างๆ
"ใช่หรอวะ หน้าไม่คุ้นเลย" เด็กที่โดนตบหัวพูดถามเพื่อนเบาๆ
"ไอ้เชี่ย ใช่ซิวะ ... เอ่อ พี่ครับ ขอโทษแทนเพื่อนผมด้วยนะครับ มันบ้าน่ะครับ"


เพื่อนๆ ที่กำลังยืนทำธุระกันเป็นแถว ไม่สามารถตอบโต้ได้
ทั้งไม่สามารถทิ้งภาระกิจดังกล่าวได้ จึงได้แต่บอกน้องอุเทนฯ กลุ่มนั้นไปว่า


"เออ ไม่เป็นรัยหรอก" แล้วก็พยักหน้ากันหงึกๆ โดยพร้อมเพรียง


พร้อมรีบจัดแจงเผ่นออกจากห้องน้ำแทบไม่ทัน
กลัวว่าจะมีกรณีตบหัวเกิดขึ้นอีก แต่บนหัวอุเทนฯ ตัวปลอมอ่ะนะ 555


เหตุการณ์เช่นนี้เกิดขึ้นบ่อยมากๆ
ทำให้เพื่อนๆ กลุ่มนี้เวลาออกนอกมหา'ลัย ต้องคอยเอาเสื้อออกนอกกางเกง
เพราะเดี๋ยวจะเห็นเข็มขัด ว่าไม่ใช่อุเทนฯ ตัวจริง
และทำให้เพื่อนๆ กลุ่มอื่นสงสัยว่า หรือพวกนี้จะเป็นอุเทนฯ ตัวจริง
เหมือนละครหลายๆ เรื่องที่ชอบบอกว่า ผม นายร้อยเอกสมชายปลอมตัวมาคับผ๊ม กันแน่ 555


อีกอย่าง ที่รู้จักกลุ่มนี้เป็นเพราะ ในกลุ่มนี้ มีรุ่นพี่โรงเรียนเก่าอยู่หนึ่งคน
จริงๆ ก็ไม่สนิทหรอก แทบไม่เคยคุยกันด้วยซ้ำ นอกจากให้กำลังใจพี่เค้า
เวลาเห็นพี่เค้าวิ่งหนีจักรยานเสือหมอบอาจารย์เบจิต้า ที่ไล่ตัดผมนร.ช.
เห็นวิ่งผมยาวพริ้วสลวย (กรุณาคิดเป็นสโลโมชั่น) อยู่บ่อยๆ ก็เลยติดตา
ว่าแหม เป็นผู้ชายที่พริ้วทั้งลีลาการวิ่ง และผม จริงๆ
จนต้องลุ้นให้หลุดพ้นการถูกจับตัดผม ที่ทำเหมือนจะเป็นประเพณีทุกเดือน



แต่คนที่ทำให้ประทับใจไม่ใช่พี่คนนี้หรอก อย่าเดาๆ อิอิ


ด้วยว่า เพื่อนๆ ทุกคนก็แขยงกลุ่มนี้ เพราะนอกจากจะมีหน้าตาเป็นอาวุธแล้ว
ยังมีฝีปากจัดจ้านในการแซวคนอื่นในทางตลกอีกต่างหาก
มุกเขาเรียกได้ว่าไม่เหมือนใคร นอกจากตลกคาเฟ่ ย้ำ คาเฟ่เท่านั้น
และต้องเป็นตลกคาเฟ่ที่มีเทปขายด้วยด้วย แต่มารู้ทีหลังว่าไม่ได้ซื้อมาฟังกันเองหรอก
ตบคนขับรถบิดามากันทั้งนั้น


(แอบนึกถึงเทปคาราบาวม้วนแรกของเรา โดนคนขับรถคุณแม่ตบไปซะงั้น
มันช่างผิดกันซะนี่จริงๆ ... T^T)


ทุกคนจะฟังเทปกันคนละหลายๆ รอบ เพื่อเพิ่มความลื่นไหลของมุก
และไม่ได้มีแค่ม้วนเดียว แถมฟังกันจนสามารถบอกได้เวลาเล่นว่า
มุกนี้ อยู่ม้วนไหน วงไหนเล่น เล่นที่ไหน (น่าเอาไปออกแฟนพันธุ์แท้แฮะ 555)
ประมาณว่าฟังกันจนซึมเข้าสายเลือดทีเดียว ส่งมาเป็นต่อกันได้เป็นทอดๆ
ไม่รู้จะเรียกว่าเป็นพรสวรรค์ หรือพรนรกดีอ่ะนะ อิอิ


ก็เอาเป็นว่า สาวๆ ในคณะก็แหยงๆ กลุ่มนี้หน่อยอ่ะนะ ตอนแรกๆ
ใครจะรู้ว่า สองคนในกลุ่มนี้ได้เป็นประธานเชียร์นำการรับน้องของรุ่น ในเวลาต่อมา
คนเราดูแต่ความน่ากลัวภายนอกไม่ได้จริงๆ ต้องดูความน่ากลัวภายในด้วย 5 5 5


ทีนี้ ความโชคดีในความซวยก็บังเกิด เผอิญว่า ต้องเป็นคนรวบรวมรายชื่อเพื่อนๆ ในรุ่น
แล้วต้องทำใบสอบประวัติ พร้อมรายละเอียดการติอต่อ เพื่อจะได้รู้จักกันดีขึ้น ... มั้ง
ก็มันนานมาแล้วอ่ะนะ จำไม่ได้หรอก ว่าจะเอาใบนี้ไปทำอะไร แหะๆ
จริงๆ ก็เป็นเรื่องดีในตอนเข้าคณะใหม่ๆ เพราะอยากรู้จักกับใครก็เอาใบนี้บังหน้าเข้าไปคุยได้เลย แต่ทว่า ไม่มีใครกล้าเอาเข้าไปให้กลุ่มนี้น่ะซิ แถมกลุ่มที่ทำเอกสารก็เป็นสาวๆ ทั้งนั้น


เย็นวันนั้น หลังเลิกเรียน เราก็ยืนถือกระดาษปึกนึงกล้าๆ กลัวๆ รออยู่ตรงโถงบันได
เห็นกลุ่มนี้แล้วแหละ แต่ขอทำใจนิดนึง เตรียมตัวให้พร้อม เพื่อความเร็วของการจัดการ
ยื่นปึกกระดาษไปข้างหน้า ให้คนที่ดู(น่าจะ)ใจดีที่สุดในกลุ่ม ที่เห็นตอนนั้น


แล้วพูดว่า


"รวบรวมรายละเอียดเพื่อนๆ อยู่ ช่วยกรอกแล้วเอากลับมาคืนด้วยนะ
ฝากกระจายกันในกลุ่มด้วย ขอบคุณมากจ้า"


พูดรวดเดียวเลย ไม่หายใจ นึกในใจว่า ... รอดแล้วกู



ผลน่ะหรอ


ทั้งกลุ่มก็อึ้งไปชั่วขณะ แถมไม่มีใครเอากระดาษไปจากมืออย่างที่คิดไว้
แล้วก็ล้อมวงเข้ามารอบตัว ประหนึ่งว่า ได้เหยื่อแล้ว วะฮะฮะฮะฮ่า
ความรู้สึกตอนนั้นจำได้เลยว่า มือเย็นไปหมด หน้าจะมืดเอา
มอบไปรอบๆ ก็ไม่พ้นกลุ่มนี้ ได้แต่นึกในใจว่า ใครก็ได้ มาช่วยตูที ไม่เอาแล้ว


คำถามก็ยิงมาเป็นระยะๆ ว่าอ้าวก็ยืนกันอยู่นี่ไม่แจกเองอ่ะ ทำไมต้องให้ไปกระจาย
แล้วรายละเอียดจะเอาไปทำอะไร รู้ชื่อพ่อจะเอาไปล้อหรือเปล่า
แล้วก็เริ่มแซวกันเองว่า อ้าวเค้าถามถึงบ้าน เค้าก็รู้แน่ๆ ซิว่ามึงบ้านนอก
กูบ้านนอกดีกว่ามึงอ่ะ มีบ้านเป็นยานอวกาศ อยู่บนตึกใบหยก ... บลา บลา บลา


ที่น่ากลัวคือ กลุ่มนี้ก็ดึงเอากระดาษในมือไปดูกันหมดแล้ว ตามจุดประสงค์
แต่ยังไม่คลายวงล้อมออกไป ยืนแซวกันเอง และแซวเราเป็นระยะ
จำอะไรไม่ได้เลย ตอบโต้อะไรไม่ได้ ทั้งๆ ที่ตัวเองก็ว่าใช่ย่อยนะ แหะๆ
ยืนเป็นเป้านิ่งตัวสั่น ยิ้มก็ไม่ออก ร้องไห้ก็ไม่เชิง ออกแนวตกใจ จิตๆ มากกว่า
จนได้ยินเสียงนึงแหวกมาว่า


"เฮ้ย พวกมึงพอเหอะ เค้าจะร้องไห้เป็นลมแล้ว" เป็นเสียงกลั้วหัวเราะนิดๆ


แต่น แตน แต๊นนนนน แน่นอน ไม่ใช่ใคร เป็นพระเอกขี่ม้าขาวมาน่ะเอง
หันไปดูหน้าเจ้าของเสียง โห ถ้าขี่ม้าขาว ม้าต้องขาวมากๆ เลยนะ
เพราะเจ้าของเสียงขาวมากๆ หน้าตาประมาณ โดม ปกรณ์ ลัม สมัยออกอัลบั้มใหม่ๆ
ที่ยังไม่ได้กล้ามใหญ่ ใจกล้า ควงน้องพลอยออกหน้าออกตาน่ะ


อึ้งมาก กลุ่มนี้ มีคนอย่างนี้อยู่ด้วยหรอ อึ้งสองในคณะมีคนน่ารักขนาดนี้ด้วยหรอ
เพราะปกติจะไม่กล้ามองกลุ่มนี้ กลัว ตายละ เราพลาดไปได้ยังงัย


หลังจากนั้นกลุ่มนั้นก็สลายตัวกลับบ้านไป ทิ้งเรายืนอึ้งๆ อยู่จนเพื่อนวิ่งมาตาม



"เฮ้ยเป็นงัย อ้าว ตายไปซะแล้ว เดี๋ยวจะสวดส่งวิญญาณให้นะ 555"


เอ่อ เพื่อนฉัน -__-"
ปากไวเท่าความคิด สวนกลับไปทันที


"คนนั้นใครน่ะ ที่ขาวๆ น่ารักๆ หน่อย" ไม่ค่อยออกนอกหน้าเลยฉัน


"อ๋อออออ ... เพื่อนระหัสชั้นเอง น่ารักใช่มั้ยล่า"


อ้าว เพื่อนตู มีเพื่อนระหัสน่ารักขนาดนี้ ไม่มีแพร่งพรายเลยนะ
ไม่รู้จักหน้าที่สร้างสะพานให้เพื่อนซะเลย ไม่ไหว ไม่ไหว


หลังจากนั้น รายละเอียดเกี่ยวกับหนุ่มหน้ามลคนนครปฐมก็ค่อยๆ แพร่งพรายออกมา
เรื่องน่ารักที่สุดตอนนั้นที่จำได้คือตอนพี่ระหัสเขาพาไปเลี้ยงสายระหัสที่ sisler
ด้วยความเป็นสุภาพบุรุษ เขาก็หันมาถามเพื่อนว่า


"อิ่มหรือยัง จะเอาขนมมั้ย เดี๋ยวไปตักวุ้นมาให้"


เพื่อนอึ้งไปหลายวิว่า sisler มีวุ้นด้วยหรอ แหมพัฒนาเข้ากับเมืองไทยดีจัง
แล้วก็ถึงบางอ้อ เมื่อเขาตัก jelly ก้อนมหึมามาฝาก


"เอาป่าว วุ้นฝรั่ง 555" น่ารักซะไม่มี อิอิ


คนกำลังอิน อะไรก็น่ารักไปหมดแหละน้า หุหุ




หลังจากนั้น เราก็ใช้เพื่อน และรุ่นพี่ตัวดีในกลุ่ม เป็นใบเบิกทางเข้าไปทำตัวหนิดหนม
แต่ว่า ... มันกลายเป็นว่าหนิดหนมกับเพื่อนๆ เขาแทนหมดน่ะซิ
ก็แบบว่า ไม่กล้ามองหน้าตรงๆ ไม่กล้าคุย ไม่กล้านั่งข้างๆ
กลัวตัวสั่นไปหมด ทำอะไรก็ไม่ถูก พูดอะไรก็เป๋อๆ


เฮ่อออ แล้วมันจะเวิร์กมั้ยเนี่ย

Create Date : 23 กันยายน 2548 Last Update : 23 กันยายน 2548 7:17:16 น. Counter : 360 Pageviews.		22 comments
Share Tweet