Sweet Dream 5: A Little Closer

เปิดเทอมมาก็สุดแสนจะดีใจ จะเป็นยังงัยต่อไปนะ
แถมเปิดเทอมมาก็ใกล้กับวันเกิดตัวเองอีกต่างหาก
ตะก่อน เพื่อนๆ จะเกลียดวันเกิดมาก เพราะมักจะเป็นวันเปิดเทอม
แต่พอเรียนมหา'ลัย มันเลื่อนไปเปิดเร็วกว่านั้น ก็รอดไป

พอถึงวันเกิดไม่ได้คิดอะไรหรอก แบบว่าลืม มัวแต่คิดว่าวันนี้เค้าจะเตะบอลมั้ย
แล้วเราจะได้คุยกันไหม ทำยังงัยดี ... ง่ายๆ คิดแผนจนลืมวันลืมคืนน่ะแหละ

เค้าก็เดินมาหา

"สุขสันต์วันเกิด ... อ่ะ ... ให้ "

สั้นๆ แค่นี้อ่ะ แต่เหมือนโลกมันหยุด แบบ เหวอมาก มือขยับไม่ได้ งงไปหมด
เขารู้วันเกิดเราได้งัยเนี่ย เราว่าเราไม่ค่อยงกเลยไม่ค่อยบอกใครนะ
ตอนนั้นก็ได้แต่ยืนอึ้งทำหน้างง ของก็ไม่ได้รับ จนมีเพื่อนๆ เขาแซว
ก็เลยรู้สึกตัว รับของแล้วก็ขอบคุณเขา เขาก็ดูเขินๆ นะ คงไม่ค่อยได้ให้ของสาว

บอกแล้วว่า เวลา in love เนี่ย อะไรก็คิดเองได้ 555

เขาเดินไปแล้ว เรายังยืนอึ้งเป็นหุ่นโคมไฟจื้อกงอยู่
เพื่อนเดินเข้ามาเห็น ก็ตะโกนไล่หลังเขาไปว่า

"รัยอ่ะ เราเกิดเมื่ออาทิตย์ที่แล้วไม่เห็นให้อะไรเลย นี่เพื่อนระหัสนะ"

เขาก็หัวเราะไล่หลังมา ... น่าร๊ากกกกกกกก เราแอบหัวเราะฮิฮุ ในใจด้วย กิกิกิ

"แล้วตกลงมันให้รัยแกอ่ะ" เรียกมันเลยหรอ ฉันยังไม่เคยเรียกเขาว่ามันเลยนะ แง่ง

"ไม่รู้ดิ ไม่อยากแกะ"

"แกจะบ้าหรอ แกะเร็ว อยากรู้"

เขาให้ผ้าขนหนู badtz maru สองผืน เป็นผ้าเช็ดผมผืนนึง ผ้าเช็ดหน้าผืนนึง
ในใจนึกวาบ โบราณเค้าว่าห้ามให้ผ้าเช็ดหน้ากันไม่ใช่หรอ
เพราะหมายถึงต้องเอาไปซับน้ำตา ปกติถ้าให้ผ้าเช็ดหน้า หรือของมีคม ต้องให้เงินด้วย
เป็นการแก้เคล็ด หรือคนรับต้องให้เงินกลับไป จะได้เหมือนซื้อขาย

เรามันคนโบราณจริงๆ แฮะ รู้เรื่องด้วย

แล้วเย็นนั้นก็น้ำตาตกจริงๆ ไปนั่งดูบอลข้างสนาม
ด้วยความสามารถส่วนตัว ไม่ว่าจะนั่งตรงไหน บอลก็จะพุ่งมาหาเสมอ
เคยมีทีมรุ่นพี่จะจ้างให้ไปนั่งหลัง goal ประตู แต่ต้องนั่งหลังจริงๆ นะ
ไม่เอาด้วยหรอกน่ากลัว แต่ไม่ว่าจะย้าย จะลุกไปไหน มันก็ตามมาทุกทีซิน่า
เพื่อนๆ บอกว่า มวลมาก แรงดึงดูดระหว่างมวลก็มากนะโยม
... ไอ้เลว เกลียดมัน ชั้นน่ารักหรอก คนมองมาเลยเตะมาหา 555 ซะงั้น

เย็นนั้น นั่งอยู่ขอบสนามกับเพื่อนกลุ่มใหญ่ ดูเขาแข่ง A-league อยู่
นั่นบอลมันพุ่งมาแล้ว ไม่ได้มาแค่บอล มาพร้อมกับเท้าสองคู่ที่ตามบอลมาติดๆ
กว่าจะรู้สึกตัวอีกทีก็เจ็บแปลบที่ขา ... โดนรองเท้าสตั๊ดเข้าไปเต็มๆ
มองเห็นเป็นรูๆ เลือดค่อยๆ ซึมออกมาเป็นทาง พี่ๆ เพื่อนๆ รวมทั้งเขาก็มุงกันใหญ่

"เฮ้ย ไอ้โก้ พี่ขอโทษว่ะ มันเบรกไม่อยู่ แหะๆ"

พี่เจ้าของตีน เอ๊ยเท้าคู่นั้นพูดไปหัวเราะไป
ใครจะไปโกรธลงอ่ะพี่ประธานเชียร์ที่รับมาแท้ๆ

"เจ็บมั้ย ไปหาหมอป่าว"

"ไม่เจ็บหรอก แข่งต่อแหละ เนอะ"
แมนจริงๆ ตู พยายามยิ้มสุดริด ว่าไม่เจ็บ จะได้ไปแข่งกันต่อ

คืออยากให้รีบๆ แข่ง รีบๆ จบ ตูจะได้กลับบ้านไปทำแผลน่ะ
แบบว่าเจ็บขนาดนี้ยังไม่อยากกลับ กลัวพลาดดูเขาเล่นบอล
และแล้วผ้าผืนนั้นที่เขาให้ตอนกลางวัน ก็ได้ใช้ซับน้ำตาจริงๆ มันห้ามไม่อยู่นี่นา

หลังจากนั้น ก็ไปนั่งดูหลบหลังเพื่อน ซึ่งก็ยังมีบอลลอยมาอยู่ดี
แต่พวกที่เตะถ้าเห็นมันลอยมาเค้าก็จะปล่อยออก ไม่ตามมาเหมือนเวลาลูกไปทางอื่น
เพื่อนบอกว่า ยังกับแกไปเขียนเส้นขอบสนามเส้นใหม่แน่ะ อยู่ข้างในขอบจริง
เหอ เหอ เหอ นึกในใจว่า ก็ลองเจอสตั๊ดปักแบบตูซิ ถ้าโดนอีกรอบแม่จะร้องให้วงแตกเลย

หลังเลิก จำไม่ได้ว่าใครชนะ รู้แต่ว่าดีใจมาก จะได้กลับบ้านซะทีตอนนี้ขาชาหมดแล้ว
เขาก็เดินมาถาม เป็นห่วงเป็นใย จะกลับยังงัย ไหวหรือเปล่า
เจ็บจะตายยังอยู่ดูอยู่ได้ อึดนะ 555 ฯลฯ

รู้สึกดีมากๆ เลยที่อยู่ทนรอจนจบเกมส์ คิดถูกจริงๆ เย้

หลังจากนั้น ก็หมกหมุ่นว่า จะปีใหม่ คริสต์มาส จะทำอะไรให้ดี
จะมีอะไรกว่านี้มั้ยนะ แค่นี้โลกก็สีชมพูจะแย่แล้ว
ถ้าชมพูกว่านี้ มันคงจะเป็นโลกแดงเดือดน่ะซิ ...


กลัวมันจะแดงแบบช้ำเลือดช้ำหนองจัง

Create Date : 12 ตุลาคม 2548 Last Update : 12 ตุลาคม 2548 10:20:05 น. Counter : 481 Pageviews.		20 comments
Share Tweet