ตุลาคม 2548

 
 
 
 
 
 
1
2
3
4
5
7
8
9
10
11
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
31
 
 
30 ตุลาคม 2548
Sweet Dream 6: To the End
สุดท้าย ปีใหม่ กับ Christmas ก็ผ่านพ้นไปโดยจำอะไรไม่ได้เลย
รู้สึกว่าน่าจะวุ่นๆ กับงานที่มหา'ลัย ที่มีอาจารย์ใจดีนัดส่งงานช่วงนี้พอดี
ประมาณว่า หยุดปีใหม่ อย่าเที่ยวมากนะจ๊ะ คนเมาเยอะอันตราย
อาจารย์เป็นห่วง นั่งทำงานอยู่บ้านดีกว่า เอาไปเยอะๆ เลย ไม่ต้องเกรงใจ

ประมาณนั้นเลย ... โธ่ ปีใหม่ของฉัน

เรียนคณะนี้ การได้ไป countdown วันปีใหม่ถือเป็นลาภอันประเสิรฐ
(แต่ตอนเรียนก็เที่ยวกระจายได้ทุกเมื่อซินะ ยังไปดู concert สองคืนก่อนส่งงานได้เลย)
ยุ่งๆ วุ่นๆ รู้ตัวอีกทีก็วันแรกของการกลับมาเรียนหลังปีใหม่

จำได้แม่นเลยว่า เป็นวันที่ 4 มกรา
รีบมาเรียนแต่เช้า ก็แหม ไม่ได้เจอกันตั้งนานนี่เนอะ

คนที่ไม่ได้เจอกันนาน เมื่อจะเจอกันทีก็จะเกิดความตื่นเต้นเป็นธรรมดา
เกิดความคิดในใจว่า เอ เค้าจะเป็นยังงัยนะ เราเปลี่ยนไปมากหรือเปล่า
แต่เคยเป็นมั่งไหม กับบางคน ถึงจะเจอกันบ่อยๆ เจอกันเรื่อยๆ
พอไม่ได้เจอซัก ... วันนึง ... แค่นั้นอ่ะ ... วันเดียว
พอจะมาเจอกันใหม่ในวันถัดไป ก็ยังคงความตื่นเต้นของการได้เจอกัน

กับบางคน ความรู้สึกนี้ เกิดขึ้นทุกครั้งที่เจอกัน ... ให้มันได้อย่างนี้ซิ

ตื่นเต้นมากๆ ก็ยิ่งเป๋อมาก เอ๋อมาก และปัญญาอ่อนมากขึ้น
แล้วเค้าจะประทับใจเราตรงไหนฟะเนี่ย -__-"

สรุปว่า วันนั้นก็มาเรียนด้วยจิตใจปลอดโปร่ง
อากาศก็แสนจะเป็นใจ หนาวนิดๆ พอที่จะทำตัวเก๋ไก๋ใส่เสื้อหนาวมาเรียนได้
(จริงๆ ห้องเรียนรวมมันหนาวน่ะ ถึงเป็นหน้าร้อนก็ต้องแบบเสื้อหนาวมาเรียน
ทำไมไม่ซ่อมตัวปรับอุณหภูมิก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน หนาวจนเรียกว่าเป็นตู้เย็นแล้วเนี่ย)
มองซ้ายมองขวา มองทางโน้นไม่มี เย่ มองทางนี้ไม่เจอ โย่
อ้าว เผลอบ่งบอกอายุซะงั้น 555

วันนั้นทั้งวันก็มองซ้าย มองขวา ทำตัวเป็นพัดลมส่ายหน้า
แต่ก็ไม่เจอ เอ หรือว่ากลับไปเที่ยวบ้านแล้วยังไม่กลับมานะ
คนอย่างเขาขาดเรียนคงไม่เป็นปัญหาอะไรหรอก คนอะไรไม่รู้น่ารักแล้วยังเรียนเก่งอีก
ไม่เหมือนเราเลย แต่ถึงเราจะไม่สวยแต่ก็โง่นะ ... เอ๊ะ ยังงัยเนี่ย

พอตอนเที่ยงขึ้นมาเอาอะไรบนห้องเรียนไม่รู้ จำไม่ได้ละ ก็มีเสียงเรียกเบาๆ จากข้างหลัง

"โกโก้ ..."

สะดุ้งโหย๋ง โดนเห็นซะแล้ว แต่เอ๊ะ เราก็ไม่ได้ทำอะไรผิดนี่หว่า ตกใจมัยเนี่ย
หันไป (กรุณาคิดว่ามีกล้องสามตัว หมุนสามจังหวะ slowmotion
ประมาณว่า ควับ ควับ ควับ ... ทำไม่ต้องสามก็ไม่รู้เหมือนกัน จำๆ เค้ามาอ่ะนะ)
ยิ้มแก้มแทบปริ แหม ให้หาทั้งวัน นึกจะโผล่ก็โผล่มาเลยนะ

"อ้าว มีรัยหรอ นึกว่ากลับบ้านยังไม่มาเรียนซะอีก" ดีใจจัง ได้เจอแล้ว เย้

"ก็มาแหละ ไม่เห็นเองมั้ง" พูดจบก็หัวเราะ

อยากจะหยุดเวลาไว้ตรงนั้นนานๆ จัง อยู่ข้างบนห้องเรียนสองคน
แถมคุยกันไร้สาระเหมือนกุ๊กกิ๊กกันอีกต่างหาก
(สังเกตมั้ย ว่าเวลากุ๊กกิ๊กกับใคร มักจะคุยแบบหาสาระมิได้ 555 ไม่รู้ทำไม)

"ตอนเย็นต้องรีบไปไหนหรือเปล่า"

"ก็ไม่หรอก มัยหรอ" ชวนซิ ไปทั้งนั้น ไม่ว่าจะพูดรัยมา เตรียมตัวตอบว่า ค่ะ สุดชีวิต

"งั้นอยู่รอหน่อยได้มั้ย เผื่อว่าเราเลิกช้ากว่า มีอะไรจะคุยด้วยอ่ะ"

โอ้ ... วันที่รอคอยมันมาถึงแล้วหรือนี่ จะเหมือนในการ์ตูนไหมนะ
แสงอาทิตย์ยามเย็น ในห้องเรียนบนตึก ... ละเมอเพ้อพกไปแล้วเรียบร้อย
เรียนอะไรต่อมาจำไม่ได้เลย ในใจคิดแต่ว่า เค้าจะพูดอะไรนะ
หรือเค้าจะชวนไปไหน หรือโน่น นี่ นั่น

ได้แต่นั่งยิ้มทั้งวัน สรุปเรียนไม่รู้เรื่อง ซึ่งก็ไม่แปลกอะไร 555

.
.
.

เย็นแล้ว กรี๊ด กรี๊ด กรี๊ด วิ่งไปเช็คดูสภาพตัวเองให้เรียบร้อย
มั่นใจว่า มันคงดีกว่านี้ไม่ได้อีกแล้ว แล้วก็มานั่งรอในห้อง
ใจเต้นตึกตัก ใครเดินมาเดินไป ถามรัยคุยรัยทักรัย ไม่รู้เรื่อง
เหมือนอยู่ในม่านหมอกที่เสียงและภาพจากโลกแห่งความจริงเข้าไปไม่ถึง
(ถ้ายังนึกไม่ออก ให้คิดว่าเมาสุดๆ ก่อนจะหมดสติอ่ะ คล้ายๆ กัน แหะๆ)

รอจนคนกลับกันหมดแล้วก็ยังไม่มา
หรือเค้าจะเบี้ยว แต่เอ นิสัยเค้า ถ้าตอบรับนี่ไม่เบี้ยวนี่นา
ถ้าไม่ตอบนี่ เปอร์เซ็นต์เบี้ยวสูงมากๆ สงสัยเป็นพวกปฏิเสธคนไม่เก่ง

แล้วท่ามกลางแสงสีส้มของท้องฟ้ายามเย็น เขาก็เดินผ่านประตูห้องเข้ามา

"รอนานมั้ย"

"ไม่หรอก จะคุยรัยหรอ" ตื่นเต้นๆ จะตายอยู่แล้ว

"อืมมม ยังงัยดีล่ะ มันพูดยากนะ ... ก็เราว่าเธอก็เป็นเพื่อนที่สนิทแล้วก็ดีมากคนนึง

เราก็ลำบากใจเหมือนกันนะ ที่ต้องพูดแบบนี้ แต่ว่า อืมมมม เราไม่ได้คิดแบบนั้นอ่ะ"


สั้น ได้ใจความ กระแทกเข้าไปข้างในอย่างรุนแรง

"เราก็ลำบากใจมากนะ เพราะโกโก้ดีกับเรามาก แล้วก็เป็นเพื่อนสนิทกันด้วย"

.
.
.

"ไม่เป็นรัย เราเข้าใจ เป็นอย่างนี้ก็ดีแล้วแหละ ... นะ"

"หรอ ดีจัง เข้าใจเราใช่ป่ะ เป็นครั้งแรกที่เราลำบากใจมากขนาดนี้เลยนะ ...
โกโก้น่ารักออก ต้องมีคนชอบแน่ๆ แหละ นะ งั้นไปละ พรุ่งนี้เจอกัน ... โกโก้โอเคป่าวอ่ะ"


"อืม ไม่มีอะไรหรอก สบายมากจ้า พรุ่งนี้เจอกัน บ๊ายบาย"

เราจำไม่ได้หรอกว่าเราพูดอะไรออกไปบ้าง หรือพูดออกไปได้ยังงัย
แต่ที่แน่ๆ เราจำได้ว่าเราพูดให้เค้าสบายใจว่ามันไม่ได้มีอะไรหรอก
อย่าลำบากใจเลย เราไม่เป็นอะไร แล้วก็ยังมีแรงยิ้มให้ด้วย
ไม่ต้องเป็นห่วงนะ เราอยู่ได้ สบายมาก

พอเขาเดินลับไป ... หน้ากากทั้งหลายทลายลงมาไม่มีชิ้นดี

.
.
.

ถัดมาไม่นาน เขาก็พาแฟนมาเปิดตัวที่คณะ
นัยว่า รู้จักกันมาก่อน ก่อนที่เราจะเข้าไปรู้จักเขาแบบสนิทสนม

... Second place never counted ...



หลังจากนั้น เราก็ยังคงความเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันไว้เสมอมา
ปัจจุบัน เราก็ยังคงฝันถึงเขาบ้างนะ แต่ก็แค่อยากรู้ว่า เขาเป็นยังงัยมั่ง


เพื่อน ย่อมเป็นห่วงเพื่อนเสมอ จริงมั้ย ^_^



Create Date : 30 ตุลาคม 2548
Last Update : 30 ตุลาคม 2548 14:34:04 น.
Counter : 539 Pageviews.

20 comments
  


speechless...
โดย: dont wanna no วันที่: 30 ตุลาคม 2548 เวลา:1:16:17 น.
  
อ้าว...

โอ..

...

หักมุมแบบนี้เลยเหรอ
โดย: หมาร่าหมาหรอด วันที่: 30 ตุลาคม 2548 เวลา:1:23:30 น.
  
เศร้าจัง
โดย: หมาร่าหมาหรอด วันที่: 30 ตุลาคม 2548 เวลา:1:28:09 น.
  
สวัสดีค่ะคุณโกโก้ ^^



...
โดย: ขอบคุณที่รักกัน (blueberry_cpie ) วันที่: 30 ตุลาคม 2548 เวลา:6:46:49 น.
  

อืมมม..



อย่างน้อยผู้ชายคนนั้นก็กล้าบอกนะ..

โดย: ^^ (ปิงปองงง ) วันที่: 30 ตุลาคม 2548 เวลา:14:11:46 น.
  
มีความสุขมากๆ นะค่ะคุณโก้ .... แวะมาทักทายเหมือน
เคยอ่ะจ้า
โดย: JewNid วันที่: 30 ตุลาคม 2548 เวลา:14:41:11 น.
  
ทำไมจบเศร้าจัง
โดย: asariss วันที่: 30 ตุลาคม 2548 เวลา:17:31:32 น.
  
อู...
โดย: ด่างไรเดอร์ วันที่: 30 ตุลาคม 2548 เวลา:17:49:47 น.
  
ชิ ชิ .....!!

กลับมาไม่นานก็เมาเลยนะ...
โดย: รู้สึกแปลก วันที่: 30 ตุลาคม 2548 เวลา:22:38:49 น.
  
นิดหน่อยๆ
โดย: หมาร่าหมาหรอด วันที่: 31 ตุลาคม 2548 เวลา:20:43:53 น.
  


อย่างไรก็ยังเป็นความรู้สึกดีๆ นี่ครับ

สบายดีนะครับ ไม่ได้แวะมาหาตั้งนาน
โดย: Marvellous Boy วันที่: 1 พฤศจิกายน 2548 เวลา:9:06:42 น.
  
แต่เป็นเพื่อนซี้กัน ก็ดีมากๆ ค่ะ
ดีกว่า มองหน้ากันไม่ติดไปเลย คงเศร้ากว่านี้มากมาย
โดย: เด็กเล็ก วันที่: 1 พฤศจิกายน 2548 เวลา:10:36:17 น.
  
เอาน่าเนาะๆๆ

ยังไงตอนนี้เราก็ยัง happy ได้
โดย: panxie IP: 203.147.55.35 วันที่: 1 พฤศจิกายน 2548 เวลา:15:11:51 น.
  
แวะมาอ่านค่ะ
โดย: มาริอา วันที่: 1 พฤศจิกายน 2548 เวลา:21:40:41 น.
  
แวะมาเยี่ยมค่ะ สบายดีนะคะ
โดย: ป่ามืด วันที่: 2 พฤศจิกายน 2548 เวลา:19:33:49 น.
  
จบหักมุมมากๆ
โดย: la-la-bell IP: 61.91.143.43 วันที่: 3 พฤศจิกายน 2548 เวลา:0:09:58 น.
  
เจ๋งนะ....
ผุ้ชายคนนี้ กล้าพูดี
ชอบ
ไม่เป็นไรนะ โกโก้ น่ารักออก ต้องเจอคนที่ใช่ในเร็ววัน ชิมิคะ
โดย: เกือกซ่าสีชมพู วันที่: 10 พฤศจิกายน 2548 เวลา:9:44:12 น.
  
น่ารักเนอะ
โดย: boi IP: 171.64.138.119 วันที่: 16 พฤศจิกายน 2548 เวลา:9:26:00 น.
  
เพิ่งมีโอกาสแวะมาอ่านค่ะ
..นึกถึงเพลงถ่านไฟเก่า ของป๋าเบิร์ดเล้ยยย
โดย: ป้าปูเป้ IP: 61.91.130.249 วันที่: 28 พฤศจิกายน 2548 เวลา:10:41:01 น.
  
โหยย อุตส่าลุ้นอ่ะ
อารายยยเนี่ยยยย
โดย: vodca (vodca ) วันที่: 11 กันยายน 2549 เวลา:18:16:26 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

cocoa butter
Location :
  

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]