Please be fine ...

เมื่อกี้ได้พี่ผู้เป็นที่รักได้แจ้งข่าวว่า ปวดแผลที่โดนสุนัขกัดเมื่อปีที่แล้ว และแผลก็บวมด้วย
มาถามว่า ทานยาแก้อักเสบได้หรือเปล่า เพราะพรุ่งนี้ต้องเดินทางไปต่างประเทศแล้ว
จึงบอกไปว่า ไปหาหมอเถอะนะ ไม่ได้ไกลบ้านเลย อย่าล้อเล่นกับสุขภาพร่างกายดีกว่าไหม


นึกๆ ไป ก็คิดถึงวันนี้ตอนทานข้าวเย็น คุยกันกับเพื่อนเรื่องสึนามิ
เพื่อนเล่าให้ฟังว่า เคยมีการเตือน แต่ไม่เกิดอะไร ชาวบ้านบ่นกันมากมาย
ก็บอกเพื่อนไปว่า หนีเก้อ ดีกว่าตายจริงนะ ซึ่งก็เห็นเหมือนกันหมด


ช่วงนี้ใกล้ชิดกับความเป็นความตายมากเกินไปหรือเปล่า
คุณปู่เพิ่งเสีย คุณย่าเพิ่งเข้า I.C.U. คุณป้าที่ดูแลกันมาแต่อ้อนแต่ออกก็เพิ่งผ่าตัด
แล้วนี่ พี่ที่รักก็เกิดอาการแผลอักเสบอีก แต่คงไม่ใช่บาดทะยักมั้ง ตั้งเป็นปีแล้ว (เพี้ยง)
ไม่อยากจะสูญเสียอะไรอีกแล้วนะ

ตอนแรก ตกใจมาก ... มาก มาก มาก
ความคิดแรกเลยคือ ไม่เอานะ ไม่ให้ ขอเถอะไม่ให้คนนี้เป็นอะไรได้ไหม
แต่ความคิดที่ตามมาคือ แล้วถ้าเราจะต้องเลือกคนอื่นแทนล่ะ ... ใคร

เป็นตะก่อน คงบอกไปได้รวดเร็วว่า ตัวเอง
แต่เดี๋ยวนี้ไม่ใช่แล้ว ชีวิตเป็นของเราหรือเปล่ายังไม่รู้เลย
แล้วเราจะมีอำนาจตัดสินชี้เป็นชี้ตายชีวิตเราหรือ

ถ้าอย่างนั้น ใครสมควรหรือ
คิดแล้วก็ถอนใจหนึ่งที
ก็คงต้องตามครรลองกระมัง
เป็นทางที่ยุติธรรมกับทุกคนแล้ว



แต่... ขอให้อย่าเป็นอะไรมากเลยนะคะ
ไม่อยากให้ใครต้องเป็นอะไรอีกแล้วอ่ะ T^T

Create Date : 19 พฤษภาคม 2549 Last Update : 19 พฤษภาคม 2549 0:00:26 น. Counter : 388 Pageviews.		9 comments
Share Tweet