Group Blog All Blog
|
Is it Worth? เมื่อวันศุกร์ที่ 22 เมษา ไปงานเปิดคาราโอเกะใหม่ของเพื่อนมา เป็นเพื่อน ที่เรียกว่าพี่มาตลอด เพราะไม่เคยถามอายุกัน เค้าก็เรียกเราน้องตั้งแต่แรก เราก็เลยเรียกเค้าว่าพี่ ตามน้ำมากๆ จนหลังๆ มาคุยกัน คุยเรื่องแก่ไม่แก่อะไรนี่แหละ แล้วเลยไล่วันเกิด เออ ดี แก่กว่าอีกแล้ว ไม่น่าเลยตู (แต่เค้าคงเซ็งกว่า เรียกน้องมาตั้งนาน 555) แต่ก็ยังติดเรียกพี่อ่ะนะ ป่านนี้ก็ยังเรียกว่าพี่อยู่ ถือว่าเรียกตามหน้าตาละกัน ไปเพราะเค้าโทรมาตาม ง่วงก็ง่วง นอนก็ไม่ได้นอน แถมวันนั้นวุ่นทั้งวันมีแขกมาเยือน แต่ก็ตกปากรับคำไปแล้ว ไม่ไปก็ไม่ดี เออ ไปก็ไป จะได้เจอเพื่อนๆ ที่ไม่ได้เจอมานานด้วย กว่าจะไปถึงก็ อืม เที่ยงคืน เป็นนางซินที่ซมซานมาจากที่อื่น มาตายที่นี่ หน้าโรงแรม time: 10.30pm location: holiday inn select, san francisco situation: เพิ่งส่งคุณน้าทั้งสองเข้าโรงแรม นัดเพื่อนไว้ที่บ้านมันสี่ทุ่มครึ่ง บ้านอยู่นอก sf จะไปรับแล้วกลับมางานเปิดร้านเกะใน sf อีกรอบ condition: เหนื่อยเป็นหมา ไม่ได้นอน และขับรถมาแล้วกว่า 200 miles ในวันเดียว deep feeling: ไม่อยากไปแล้ว ล้มงานดีมั้ย หรือจะไปคนเดียวทั้งอย่างนี้ดี ??? camera 1: จับภาพคุณน้าทั้งสองเดินตาม bell boy เข้าโรงแรม ... blur out camera 2: zoom in จากนอกกระจกรถ ข้างคนขับ ... หน้ามันๆ ผมยุ่งๆ คิ้วขมวดเล็กน้อย มองตามไปที่ประตูโรงแรม หันมา ก้มดูนาฬิกา มองออกไปข้างนอกรถ นิ่ง เสียงมือถือดัง ไฟสว่างวาบขึ้นมาในรถ ตกใจสะดุ้งเล็กน้อย หยิบมือถือขึ้นมา โหล แอมหรอ ถึงบ้านแล้วหรอ ... อือ ... อ่อ กำลังกลับ ... เออๆ กำลังจะไป เพิ่งส่งเสร็จ เหนื่อยว่ะ ... อืม เด๋วเจอกันที่บ้าน ... บายจ้า ... camera 2: zoom out เห็นสภาพภายในรถ มี map ที่ print ออกมาจาก yahoo กองใหญ่ มีน้ำ กระเป๋า ถุงชอปปิ้งพะรุงพะรัง camera 1: zoom กลับมาที่หน้า จากที่นั่งข้างคนขับในรถ เห็นว่าถอนหายใจ แล้วก็ เลื่อนมุมลงมาที่มือที่วางโทรศัพท์ลงข้างๆ ตัว แล้วหยิบกองแผนที่ขึ้นมา [วางหูไปแล้ว แต่ยังคิดอยู่เลย เหนื่อยว่ะ บ้านมันอยู่ไหนก็ไม่เคยไป มานั่งคิด แปลกดี เป็นเพื่อนที่อยู่เกือบจะเรียกว่าใกล้ที่สุด แต่เจอกันปีละครั้ง แถมไม่เคยไปบ้านมันด้วย เอาวะ ไปก็ไป นานๆ จะได้เจอกันที แถมมีเพื่อนอีกคนย้ายมาจากเมืองเดิมด้วย ตัดใจได้ก็หยิบแผนที่ขึ้นมาดู] camera 2: zoom out เห็นรถขับออกไปจากหน้าโรงแรม blur จนเห็นเป็นไฟวิ่งๆ ของรถ ผสมกับไฟของเมือง หลง time: 11.00pm location: เพิ่งลงจาก freeway อยู่ไหนไม่รู้ ไม่เคยมา situation: หลง หาถนนที่จะไปไม่ได้ ไม่รู้ว่าเลยไปแล้ว หรือยังไม่ถึง เซ็งหนักกว่าเดิม condition: ปวดขา ปวดหัว เจ็บปาก เพิ่งไปได้แผลมา deep feeling: ทำไมต้องมาอยู่ในที่ลึกลับขนาดนี้ด้วย ตูจะหาบ้านมันเจอมั้ยเนี่ย ไม่น่ามาเลย อยากกลับบ้านนอน camera 1: เบลอผ่านหน้า เห็นสองข้างมีร้าน มีไฟวิ่งๆ อยู่ข้างกระจกรถ focus เข้ามาที่ตัว เห็นหยิบมือถือมากดเบอร์ ... โหล แอม ... อ้าว อ้อ แอมถึงบ้านยัง ... อือ หลงว่ะ อยู่ไหนไม่รู้ ทำงัยดี ฮือๆ เหนื่อยจะตายอยู่แล้ว ... เออ เออ ได้ๆ ... เงียบไปซักพัก เป็นผู้ชายมาพูดแทน ค่ะ ใช่ค่ะ ... ทางขวาเป็น ... อ้าวหรอคะ ฮือๆ จะถึงบ้านมั้ยเนี่ย ทำไมต้องมาอยู่ในป่าในเขาด้วย ... วิวสวยแต่มันมายากนะ ... โอเคค่ะ รอแป๊บ อย่าวางนะ ... อืม ... ลึกกว่านี้อีกหรอ มืดด้วย ถูกทางแน่หรอ ... อ๋อ ค่ะ เห็นไฟแล้ว อ้าว ยังอีกหรอ จะรู้ได้งัยว่าตึกไหนล่ะ ... อ้าว เลยแล้วก็ไม่บอก ... ค่ะ ค่ะ โอเคค่ะ ขอบคุณนะคะ [คนที่มาบอกทางน่ะ ใครก็ไม่รู้ ไม่รู้จักหรอก แต่สองสาวเพื่อนรักไม่รู้ทางใดๆ ทั้งสิ้น ไม่ขับรถ อย่างว่าอ่ะนะ มีคนขับให้นี่ เอาเถอะ ถึงแล้ว บ้านเป็น apt อยู่บนเขา ข้างหน้าเหมือนมีทะเล สาบหรือเปล่าก็ไม่รู้ ไม่ได้ดู เหมือนจะสวย แต่ไม่แน่ใจ รู้แต่ ถึงบ้านมันแล้ว เหนื่อยโคตร เด๋วต้องขับกลับเข้าไปอีก แล้วออกมาส่งมันอีก แล้วกลับบ้านอีกหรอเนี่ย ตูจะตายมั้ยคืนนี้ ที่ไม่ได้ออกจากบ้าน ไม่ได้ขับรถมานานนี่ มันมาเอาคืนวันนี้หมดเลยใช่มั้ย - คิดไปก็หยิบของอุปกรณ์แต่งตัวเพื่อจะขึ้นไปที่ห้องเพื่อน] camera 2: pan out เห็นป่าเขาลำเนาไพร ทะเล(สาบ) หมุนมาจนเห็นหยิบรองเท้าออกจากท้ายรถ ปิดท้ายรถ camera 1: ตัดมาที่หน้าประตู เห็นมือเอื้อมไปกดเบอร์ห้องให้ buzz เสียง buzz ดังขึ้น เห็นคนพยายามผลัก แต่มันไม่ไป ตัดมาเห็นมือถืออยู่ที่หน้า หน้าเบลอเห็นไม่เต็มหน้า มือถือชัด (ใครจะให้ลงเป็นโฆษณาช่วงนี้ก็สปอนเซอร์ยี่ห้อมือถือมา ฮ่าๆ) เฮ้ย เข้าไม่ได้อ่ะ ... ผลักแรงๆ หรอ ... แรงแล้วนะ ... ลองใหม่ก็ได้ ... เฮ้ย ก็ยังไม่ได้อ่ะ ... ไม่ไหวแล้ว ไม่มีแรง ส่งใครลงมารับหน่อยได้มั้ย [หลังจากพยายามกับประตูผีนี่มาสามสี่รอบ ก็ยอมแพ้ น้ำตาเกือบจะไหล ทำมัยมันอุปสรรคเยอะงี้ฟะ หรือจริงๆ เราไม่ควรมา เรากำลังฝืนชะตากรรมใช่มั้ย เฮ้อออ เหนื่อยจนเพี้ยน] camera 2: จับภาพที่ lift มุมต่ำ เห็นประตูเปิด มีสี่เท้าเดินออกมา แล้วค่อยๆ zoom out เห็นนางฟ้าสององค์ camera 1: ถ่ายผ่านเข้าไปจากประตูกระจกข้างหน้า เห็นมือเอื้อมมาเปิดประตู มีเท้าโทรมๆ คู่นึงผ่านเข้าไป สองสาวในชุดสุดหรู แต่งตัว แต่งหน้าเรียบร้อยก็ลงมารับ เปิดประตูเข้าไปได้ ยื่นมือมาช่วยรับของ พร้อมปลอบใจหมาซ่กที่หน้าประตู โอ๋ โอ๋ เหนื่อยอ่ะดิ เอาน่า ไปๆ ขึ้นไปข้างบน ไปๆ พักหน่อย พักหน่อย [เหนื่อยดิ จริงๆ มันก็ไม่ไกลหรอก แต่มันไม่เคยมา แถมหลงอีก มันก็สลดอย่างนี้อ่ะนะ ไม่รัย เพื่อนต้อนรับขับสู้ดี ให้อภัย หลังจากสวดไปสองยกว่าทำไมมาอยู่ซะตรงนี้ 555] camera 2: จับภาพหลังคนสามคนเดินเข้าไปใน lift จากมุมด้านข้าง (ให้ดูเหมือนเดินเข้ากำแพง) จนหายไป
|
cocoa butter
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]  Friends Blog
Link |
||||||||||||
