ชีวิตชนบท: ต้นทุนเรื่องอาหารการกิน
สามสัปดาห์ในบ้านปง มีเรื่องราวมากมาย ทั้งเรื่องของวิถีชีวิต ความคิด เหตุการณ์ และความเป็นอยู่ที่แตกต่างไปจากที่เคยพบเห็น จนอยากจะเขียนเก็บไว้ดูและแบ่งปัน ว่าช่วงเวลาหนึ่งของชีวิต เราได้พบกับสิ่งเหล่านี้ สิ่งหนึ่งที่นับได้ว่าเป็นความประทับใจอย่างมาก ก็คือเรื่องอาหารการกิน แมลงมีเพื่อนบ้านอาวุโสท่านนึงที่คอยแนะนำชี้ชวน บางครั้งก็แบ่งปันอาหารที่มีอยู่ในครัวให้เสมอๆ คือ ป้าน้อย ป้าน้อยมีอาชีพทำข้าวต้มมัดขายหลังจากเกษียณตัวเองจากการทำไร่ทำนาเมื่อหลายปีก่อน สองคนกับสามีช่วยกันทำมาหากินตัวเป็นเกลียว..ตื่นตั้งแต่ตีสอง ทำขนมไปขายที่ตลาด หกโมงกว่าหลังใส่บาตรเช้า อาบน้ำกินข้าวก็ลงมือห่อขนม หน้าทีวี ลุงชาก็เป็นลูกมือสารพัดแรงงาน เห็นป้าน้อยทำงานแล้วรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนขี้เกียจเอามากๆ
ใต้ต้นมะขามด้านทิศเหนือของบ้านเช่า มีอะไรต่อมิอะไรขึ้นเต็มไปหมด และทุกอย่างดูเหมือนจะ "กินได้"
ตอนเช้าแมลงจะตื่นตั้งแต่ตีสี่ เดินไปที่ตลาดเพื่อหาซื้อผักสด ผลไม้ และอาหารพื้น ถิ่นไว้เป็นมื้อเช้าและมื้อเที่ยง จะเจอป้าน้อยวางแผงขายข้าวต้มมัดและข้าวต้มปิ้งที่ตลาด ป้าน้อยขยันมากตื่นตัั้งแต่ตีสองปิ้งข้าวเหนียวหนึ่งตะกร้า และนึ่งข้าวต้มมัดออกมาขายตอนตีสี่ มีลุงชาเป็นผู้ช่วยงานประเภทขูดมะพร้าว เก็บและตัดใบตอง พอไปถึงตลาด แมลงจะช่วยป้าน้อยเอาสินค้าขึ้นมาจัด (นอกจากขนมแล้วยังมีมะพร้าวและกล้วยน้ำว้าอีก) จัดขนมใส่ถุง ถุงละห้าชิ้นบ้าง สองชิ้นบ้าง ก่อนที่จะไปเลือกหาอาหารของตัวเอง ที่ป้าน้อยจะคอยแนะนำ เพราะส่วนใหญ่จะเป็นอาหารพื้นเมือง ..นับเป็นโชคจริงๆ ที่แต่ละอย่างที่ซื้อมากินนั้น ดูจะถูกลิ้นไปหมดทุกอย่างในราคาสบายกระเป๋า
ดูเหมือนว่า ทุกอย่างที่มีใบสีเขียวรอบๆบ้านของป้าน้อยจะกินได้หมด ป้าจะเรียกชื่อเป็นภาษาถิ่นของชาวเหนือ แมลงก็จะไปเปิดตำราดู ว่าคืออะไร อย่างเช่นเมื่อวานนี้ ป้าทำยำผักจากดอกลิ้นไม้(ได้ยินเขาออกเสียงว่า มะ ลิ้น ไม้) มันคือดอกเพกาหรือดอกลิ้นฟ้า มีรสขมนิดๆ แต่อร่อยมาก เราเอามาโหมะลงไปบนข้าวกล้องดอย ตามด้วยถั่วเน่า และผัดบวบ ใส่แครอท มีฟักทองนึ่งอีกสามชิ้นโยนลงไป รสชาติดีมาก เหมือนข้าวArborio ที่ใช้ทำข้าวอบอิตาเลียน Risotto ราคาแพง ป้าน้อยกับพี่อู๊ดเล่าให้กันฟังขำใหญ่ว่าเรากินเข้าไปได้ยังไง ปนกันเละเทะ..แต่สาบานได้ว่ารสชาติเดียวกันเลย..
Risotto ฉบับชนบท
ยังให้ฮึกเหิมว่าเดี๋ยวจะทำรีซอตโตเห็ดจากน้ำมันมะกอก ถั่วเน่าและกระเทียม ถึงจะไม่มีไวน์ขาวและพาร์เมซานชีสก็อร่อยดีเหมือนกัน นอกจากนี้ยังมีผักอื่นๆ เช่น ผักแส้ว ยอดมะกอก ผักกาด(รสชาติเหมือนวาซาบิ)กินกับแกงฮังเลเข้ากันดีมาก
นี่เป็นวัตถุดิบสำหรับอาหารสองมื้อ ต้นทุนไม่ถึงร้อยบาท มะม่วงโชคอนันต์ลูกใหญ่ๆ สามลูกสิบบาท มะเขือเทศเนื้อสามลูกใหญ่ๆ สิบบาทยอดมะกอกห้าบาท ยำผักสิบบาท ผัดผักกาดดองใส่ไข่สิบบาท แผ่นๆนั่นถั่วเน่าแผ่นย่าง ไม่อร่อยเท่าถั่วเน่าตำกับขิงข่าพริกขี้หนู
ซัลซ่ามะม่วง ไม่ต้องใช้ของเปรี้ยวอื่น แต่ใช้ยอดมะกอกแทน
ของหวานก็อร่อยสุดซึ้ง แมลงเอากล้วยน้ำว้ามาฝานบางๆ และยีอะโวคาโดให้เละ เติมน้ำผึ้งป่าแล้วคนให้เข้ากัน ค่อยๆตักกินทีละคำๆ เคี้ยวช้าๆ รู้สึกได้ถึงความสดอร่อยของวัตถุดิบแต่ละอย่างที่อยู่ในปาก
กล้วยน้ำว้าหวีละห้าบาท อะโวคาโดลูกละสี่บาท น้ำผึ้งป่าขวดละสามร้อย.. ทุกอย่างอินทรีย์หมดนะค๊า
ผักข้างบ้านที่เก็บมาอย่างละนิดอย่างละหน่อย มาแกล้มอาหารเช้า รวมๆกันแล้วสิบอย่างน่าจะได้ มีผักเซียงดาและผักแส้วด้วย
พริกหวาน มันฝรั่งคลุกน้ำมันมะกอกและเกลือ ย่างกินกับไข่ต้มสองฟอง ถาดนี้เป็นอาหารเช้าต้นทุนรวมไข่ต้มสามสิบบาท
แมลงเอ่ยปากกับป้าน้อยว่า คนที่บ้านปงนี้นับว่าเป็นคนรวยในสายตาของแมลง เพราะต้นทุนสำคัญของการมีชีวิตนอกจากน้ำ อากาศแล้ว อาหารนับเป็นปัจจัยที่สำคัญมาก แต่ชาวบ้านปงมีต้นทุนอาหารที่ใหม่สดในราคาที่ต่ำมาก ทำให้ชีวิตมีอิสระเต็มที่จากการมุ่งทำงานหาเงินเพื่อมาเลี้ยงชีวิตให้อยู่รอด..
เป็นอิสระอย่างแท้จริงจากการต้องเข้าไปอยู่ในวงจรของการดิ้นรนหาเงินเป็นหนูถีบจักร มีเวลาที่จะได้ศึกษาข้างในตน และอยู่กับธรรมชาติ .. ทุกๆคำของการกินอาหารที่บ้านปง แมลงรับรู้ได้ถึงความใหม่สด และรสชาติดั้งเดิมของวัตถุดิบนั้นๆ ทำให้จิตใจเกิดปิติ และมีแรงบันดาลใจที่จะเดินทางบนเส้นทางชีวิตนี้ต่อไป..
| Create Date : 27 มิถุนายน 2556 |
| Last Update : 1 สิงหาคม 2556 15:16:03 น. |
|
19 comments
|
| Counter : 3007 Pageviews. |
|
 |
|
อร่อยจริงๆค่า)
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 22 คน [
น่ามีความสุขจริง ๆ นะคะ เป็นชีวิตที่ใฝ่ฝันเหมือนกันค่ะ
แต่จะทำได้แค่ไหนก็ไม่รู้ เพราะเป็นคนกินยากพอใช้ค่ะ