เวลาเป็นของมีค่า ตอนเด็กๆได้ยินสมเด็จพระศรีนครินทราบรมราชชนนีท่านว่า "เวลาเป็นของมีค่า" นั้นได้น้อมรับใส่ใจ และได้เห็นว่า "เวลา"นั้นมีค่ายิ่งขึ้นเรื่อยๆ เมื่อ"เวลา" ผ่านไป.. วันนี้ ชีวิตที่เป็นอยู่ที่จะเล่านี้ จะเป็นเครื่องยืนยันให้คนอื่นเข้าใจความหมายของ"เวลา"จริงๆ ..เวลาที่ได้เกิดมา ได้พบกัน ได้รู้จักกัน ได้ใช้ชีวิตร่วมกัน และเดินทางด้วยกัน โดยไม่มีใครรู้ล่วงหน้า ว่าใครจะออกจากทางเดินก่อนกัน ความจริงเรื่องเวลานี้ ..ไม่มีใครอยากพูดถึง เป็นความจริงที่ยิ่งกว่าจริง ความจริงที่ไม่อยากรับรู้ อยากเพลิดเพลินไปกับอารมณ์ของตัวเองมากกว่า การยอมรับความจริงในเรื่องของเวลาทำให้เรามีโอกาสคิดถึงการใช้เวลาได้อย่างคุ้มค่ามากกว่า แทนที่จะเสีย"เวลา"ไปกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง ขัดใจกัน ทะเลาะกัน อิจฉากัน มาตั้งใจทำให้ทุกนาทีของชีวิตมีความหมาย ตอนที่ตัดสินใจเดินร่วมทางกับคุ้ม นับเป็นการตัดสินใจเสี่ยงครั้งใหญ่มากของชีวิตที่หลีกเลี่ยงความเสี่ยงทุกประเภทมาโดยตลอด ได้เห็นปฏิกิริยาจากผู้คนหลากหลาย บางคนตกใจ บางคนประหลาดใจ บางคนโกรธ บางคนว่าร้าย บางคนเสียใจ บางคนร้องไห้.. โดยเฉพาะคนที่ร้องไห้นี่ ..พอเวลาผ่านไปก็เข้าใจว่าไม่ใช่เรื่องอะไรที่จะต้องร้องไห้..ถามตัวเองซิ ทำไมต้องร้องไห้..การไม่เห็นด้วยตา ไม่ได้ยินด้วยหู ไม่ใช่แปลว่าไม่มี สสารแค่เคลื่อนย้ายที่อยู่ .. ยิ่งกว่านั้น สสารไม่สูญสลาย ..แค่เปลี่ยนสภาพเท่านั้นเอง ที่เป็นนู่นเป็นนี่คือจิตใจที่ปรุงแต่งคิดเอง คิดให้มี ก็มี คิดให้ไม่มี ก็ไม่มี ตามประสาพวกธาตุไฟ คิดเร็วทำเร็ว รักความเสี่ยง ความกดดันในการทำงานสูง การสูบบุหรี่จัด คุ้มจึงเห็นว่าเป็นเรื่องธรรมดา แต่แมลงว่า "พวกสูบบุหรี่คือพวกไม่มีวิสัยทัศน์ และไม่รักตัวเอง ถ้าไม่รักตัวเอง จะรักคนอื่นได้อย่างไร ฝนตกก็อ้าง แดดออกก็อ้าง ก็เลยสูบตามใจตนไปเรื่อยๆ..ขนาดลมหายใจของตัวเองยังบั่นทอน แล้วฉันจะไปคาดหวังอะไรได้" "ลมหายใจหมายถึงชีวิตที่ดำเนินต่อไป" ..แล้วทำไมเราไม่หายใจให้มันถูกต้องเล่า? นับตั้งแต่ได้ยินประโยคนี้ คุ้มเลิกสูบบุหรี่เด็ดขาด เพื่อให้ความมั่นใจกับแมลงว่า เขาไม่ใช่พวกไม่รักตัวเอง..และถึงวันนี้ คุ้มก็พิสูจน์อย่างเต็มที่ ที่แล้วมา เพราะไม่รู้ เพราะหลงใช้ "เวลา" ไม่ถูกต้อง Time runs silently and fast. Like an arrow leaving bow. No one can stop its passage. Yet what it present. But a flow from the past. Like a tree grow out of the earth. Stretching its branches to the future. Hope is born at sunrise. Dream enchants one at sunset. เรื่องเล่านี้ เขียนหลังจากเหตุการณ์มากมายเกิดขึ้นภายในเวลาไม่นาน เพื่อแจ้งข่าวให้เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ที่เป็นห่วง โทรมาถามข่าวได้รับรู้เรื่องราวพร้อมๆกัน เพราะไม่สามารถเล่าให้ทุกคนฟังทางโทรศัพท์ได้ และเมื่อมีเวลาว่างจากเรื่องที่รุมเร้าเข้ามาให้จัดการ ก็จะอัพเดทข้อมูล เพื่อให้รับรู้ว่าสถานการณ์เป็นอย่างไร และเป็นแง่คิดแก่หลายๆคนที่ยังไม่เห็นความสำคัญของ "เวลา" บ่อยครั้งที่ต้องไปอยู่เป็นเพื่อนแม่มดเอ็กซ์ที่ปากเกร็ด แทนพี่น้อง บางทีก็สามถึงห้าวัน บางทีก็มากกว่าสัปดาห์ คุ้มมักจะไม่สบาย เป็นไข้บ้างอะไรบ้าง และเริ่มมีอาการงงๆ เมื่อคราวเดือนตุลาคม หลังจากนั้น เวลาเดินมักจะเสียศูนย์ คุ้มว่าเหมือนคนเมาเรือ และถึงกับเข่าอ่อน ลงไปขาถลอก ที่ออฟฟิศ กลางเดือนพฤศจิกายนตอนที่ไปอยู่กับแม่มดเอ็กซ์ล่าสุด แปดวัน นี่เริ่มบังคับขาซ้ายไม่เป็นปกติแล้ว ปลายเดือนพฤศจิกายน คุ้มไปไต้หวันสามวัน เอารถไปจอดที่สนามบิน และขับกลับเองตอนห้าทุ่ม รออยู่ที่สาธร เป็นห่วงว่าทำไมไม่ถึงซะที แต่ก็ยังไม่มีรายการเอะใจ แปดธันวาคม แมลงขึ้นไปกทม.เพื่อไปยื่นวีซ่ากับเพื่อนๆอีกห้าคน จะไปเที่ยวกันเดือนมกราคมห้าวัน ตกเย็นเก้าธันวาคมกลับบ้าน ก่อนจะออกไปหาอะไรกินมื้อเย็น คุ้มทดลองปั่นจักรยานรอบหมู่บ้าน เพราะอยากเช็คการตอบสนองของขาทั้งสองข้างก่อนที่จะไปขี่จักรยานออกนอกถนนใหญ่ไปเล่นที่วังมฤคเหมือนที่เคยในวันหยุดยาวนี้..เรียบร้อยดี แต่ตอนออกไปกินข้าวใส่รองเท้าแตะ เวลาเดินกระเด็นไปคนละทิศละทาง จนต้องเดินเท้าเปล่า โชคดีที่ร้านอาหารอยู่บนหาดทราย เช้าวันที่สิบธันวาคม ออกไปหาหมอที่โรงพยาบาลก.ในหัวหิน เพื่อจะเช็คว่ามีรายการตรวจอะไรบ้าง เจ้าหน้าที่บอกว่าตอนเช้าสิบโมงสิบห้า คุณหมอช. ผู้เชี่ยวชาญเรื่องที่เราสงสัยจะมาประชุมที่หัวหินพอดี จัดการนัดหมายเรียบร้อย วันที่สิบเอ็ดตอนเช้า บอกว่าวันนี้รู้สึกไม่ค่อยดีเลย ก็เลยว่าให้ออกไปสูดอากาศสดชื่นในสวนกัน เดี๋ยวตอนสายเอารถเล็กออก ข้อยเป็นสารถีเอง เผลอไปกวาดหญ้าแป๊บเดียว คุ้มกระโดดขึ้นจักรยาน แต่คราวนี้ ไปด้วยรองเท้าแตะ ทำให้รองเท้าหลุด เจ็บ ขยับขาไม่ถนัด ล้ม นิ้วโป้งเปิด เลือดหยดเต็มบ้าน น่ากลัวมาก หลังจากห้ามเลือดแล้ว เราก็ไปพบคุณหมอช. ฟังอาการแล้ว หมอวินิจฉัยว่า น่าจะมีอะไรในสมองไปกดส่วนที่ควบคุมการทำงานของขาซ้าย จึงตกลงนัดทำ MRA และ MRI ที่โรงพยาบาลก.กทม. ค่าใช้จ่ายอยู่ที่เกือบสามหมื่นบาท ไม่มีใครที่โรงงานอยู่เลยเพราะเขาไปทริปที่ปราจีนบุรีกันหมด แมลงไม่สามารถขับรถทางไกลท่ามกลางความกดดันเข้ากทม.ได้ ก็เลยต้องใช้บริการรถเช่า ออกเดินทางกันตั้งแต่เก้าโมงเช้า กลับถึงบ้านหัวหินเกือบทุ่มนึง Little green leaves come one by one. They hold up their head and look at the sun. ตลอดทั้งวัน ใช้เวลาไปกับการตรวจ เอ็มอาร์ คลื่นแม่เหล็กไฟฟ้านั้น และมีเอ็กซเรย์ปอดธรรมดา พบก้อนเนื้อสองก้อนที่ชัดเจนในสมอง และก้อนเนื้อหนี่งก้อนแต่ไม่ชัดเจนในปอด คุณหมอช.จึงส่งเรื่องให้คุณหมอน.ผู้เชี่ยวชาญการผ่าตัดสมองเป็นคนดำเนินการต่อ (ตอนคุณหมอช. จะรายงานผลให้ฟัง เขาให้ญาติเข้าไปก่อน แมลงว่า ไม่ต้องเพราะรู้ข้อมูลตั้งแต่รออยู่หน้าห้องตรวจแล้ว แต่ขอให้พูดภาษาอังกฤษจะได้ฟังไปพร้อมๆกัน คุณหมอ น.มีเวลาจำกัดเพราะคุ้มเป็นเคสใหม่ที่เข้ามาแทรกก็อธิบายให้ฟังว่ามีรายการอะไรที่ต้องตรวจ เช่นเจาะเน้ือไปตรวจ ตรวจร่างกายทั้งหมด CT scan ปอด ...นัดเช้าเจ็ดโมงครึ่งของวันพฤหัสที่สิบหก งดนำ้งดอาหาร แพ๊คของมานอนโรงพยาบาล.. ยังโชคดี ที่หมอไม่บอกให้นอนคืนนั้นเลย..ไม่งั้นคงจะเบลอเดินตามไปทั้งญาติทั้งคนไข้ ตอนที่ฟังหมอวินิจฉัยผลตรวจ สติมั่นมาก เพราะไม่แปลกใจกับผล ..เห็นมาก่อนตั้งแต่วันที่ตัดสินใจเดินร่วมทางกับคุ้ม เพียงแต่ไม่รู้ว่านานแค่ไหน เวลาสุกงอมของผลการกระทำจะมาถึง .. เรากลับบ้านอาบน้ำกินมื้อเย็น นอนหลับด้วยความเหนื่อยอ่อน ตื่นเช้ามาก็ลงมือแจ้งข่าวให้ผู้เกี่ยวข้องกับคุ้มทั้งที่บ้านที่ทำงานทราบ ใครได้รับรู้ก็ตื่นตระหนก บ้างก็ร้องไห้ คุ้มที่เมื่อวานยังสติดีอยู่เริ่มมีความเศร้าหมอง ข้อยก็เกือบเสียศูนย์ไปหลายยก ต้องปรับกระบวนการคิดกันหลายรอบและถกกันให้ชัดเจน ว่าเกิดอะไรขึ้น Scenerio ที่คาดว่าจะเกิดมีอะไรบ้าง ตั้งแต่แย่สุด จนกระทั่งดีที่สุดของผลการรักษา ข้อยโทรไปตามจี้เอาแผนการรักษาจากเจ้าหน้าที่โรงพยาบาล ซึ่งแจ้งว่าจะแจ้งหมอที่จะเข้ามาอีกอย่างช้าคือวันพุธเย็น แต่เราไม่ได้ต้องการใบนัด และไม่ได้ต้องการอย่างช้าวันพุธเย็น คุณเจ้าหน้าที่สามท่านที่แมลงติดต่อด้วยมีเสียงเหมือนใจจะขาดให้ได้ ท้ายที่สุดก็ได้คุยกับหมอและบอกหมอไปตามสไตล์แมลง(แก่นอ่านถึงตรงนี้ห้ามยิ้ม..ซีเรียส) ว่าคนไข้ต้องการรู้แผนการรักษา เวลา และค่าใช้จ่าย ว่าเราต้องเจออะไรบ้าง ..ไม่ใช่เดินตามหมอบอกไปเรื่อยๆ แบบไม่รู้ว่าหมอจะพาไปไหน อย่างไร และนานแค่ไหน หาได้มีเจตนาจะหมิ่นฝีมือหมอไม่ ท้ายที่สุดก็ได้ใบนัด สำหรับกระบวนการตรวจ ที่ดำเนินการไปทีละขั้นตอน ให้รู้ผลอย่างหนึ่งแล้วคิดอ่านการต่อไปจากผลตรวจนี้ก่อน ไม่ต้องนอนโรงพยาบาลและเข็นเปลเข้าห้องนี้ออกห้องนั้น Little brown seed is sleeping underground. สรุปว่า ตอนนี้ คุ้มและแมลงก็ว่างอยู่อีกสองวันเพื่อรอตรวจใหญ่รอบต่อไปในวันศุกร์ และทำหน้าที่ทำความเข้าใจกับผู้เกี่ยวข้องไม่ให้ตกใจ หาข้อมูล ถกเถียงกับผู้รู้ (โชคดีที่เรามีพี่หมอสุนทรีใกล้ตัว และมีหมอสโนว์กูสที่เยอรมันเป็นที่ปรึกษา) พี่หมอสุนทรีกลับมาจากไต้หวันตอนตีสี่ โทรมาแต่เช้าบอกอ่านเมล์เมื่อคืนที่สนามบินไต้หวัน ก็ถกกันเรื่องผลตรวจและการวินิจฉัยของหมอ และสิ่งที่เมื่อวานทำไป และที่จะทำต่อไปในวันพรุ่งนี้ และวันต่อๆไป ชีวิตดำเนินต่อไปอีกวัน A time to be happy is now. A place to be happy is here. The way to be happy is to make others so. คุ้มไม่ไปทำงานที่ออฟฟิศ แต่บัญชาการอยู่ที่บ้าน สลับกับออกไปเดินเล่นในสวน งดเนื้อสัตว์ กินแต่ผักผลไม้และถั่ว ดื่มน้ำมากขึ้น เวลานี้ เป็นเวลาที่ได้อยู่ด้วยกันมากขึ้น คุยตลกกันเหมือนตอนที่ไปตะลอนยุโรปเป็นเดือนๆ คุยกันถึง Klaus ที่เป็นกรณีคล้ายกัน แต่ของเขาหนักกว่ามาก เพราะสูบบุหรี่จัดทั้งสามีภรรยา และสภาพร่างกายไม่เต็มที่ คุ้มว่า แมลงเป็น Nicotin Replacement. ฟังบวกก็ได้ ลบก็ได้นะเนี่ย ต่อไปนี้จะไม่เรียก Buggyแล้ว จะเรียก Nico ดีกว่า แหมฟังดูดัดจริตมาก มีชื่อฝรั่งเสียด้วย ฮา.. เรื่องราวต่อไปจะเป็นยังไงก็เป็นกัน ทำวันนี้ให้ดีที่สุดทุกนาที หากมีเหตุการณ์คืบหน้าอย่างไร มีเวลาจะเล่าให้ฟังอีก แต่ขอไม่คุยทางโทรศัพท์ เพราะต้องเอาเวลาไปจัดการกับคนที่เกี่ยวข้อง และจัดการกับจิตใจตัวเอง.. """งานของมาสเตอร์มาซาโกะ ภายใต้ชื่อ "เวลา"งานแจแปนควิลท์เฟสติวัลของปีที่แล้ว จากเว็บปักกะเป้า.. ลองค่อยๆอ่านคำภาษาอังกฤษที่ปักไว้อย่างงดงาม ..เตือนใจ คิดให้ดี เวลามีค่านักหนา ................. เพิ่มเติมความรู้เรื่องโรคชนิดนี้ ทำไงดี! เมื่อเป็นมะเร็งสมอง อ.นพ. ศรัณย์ นันทอารี ประสาทศัลยแพทย์ Faculty of Medicine Siriraj Hospital คณะแพทยศาสตร์ศิริราชพยาบาล เมื่อ เอ่ยถึงสมอง จะเห็นว่าเป็นอวัยวะพิเศษอวัยวะหนึ่งที่อยู่สูงที่สุดเมื่อเปรียบเทียบกับ อวัยวะอื่นๆ ของร่างกาย และถูกปกป้องไว้ด้วยกระดูกที่หนา (กะโหลกศีรษะ) เพื่อ ไม่ให้เกิดอันตรายได้โดยง่าย ...สมองเปรียบเสมือนซีพียูของร่างกาย เพราะทำหน้าที่ คิด อ่าน เขียน คำนวณ และควบคุมการทำงานของร่างกายทั้งหมด อาทิ ตา หู จมูกปาก ลิ้น กาย ใจ ความผิดปกติของสมองที่พบส่วนใหญ่ มักจะมีสาเหตุมาจากการตีบ ตันหรือแตกของเส้นเลือดที่ไปเลี้ยงสมอง ทำให้เกิดอาการผิดปกติของร่างกาย เช่น อัมพฤกษ์ อัมพาต นอกจากนี้ยังมีโรคของสมองอื่น ๆ อีก โดยเฉพาะ “โรคเนื้องอกสมอง” ที่จะกล่าวถึงต่อไป กรณีของเนื้องอกสมองนั้น จะมีอาการแตกต่างกับโรคที่เกิดจากหลอดเลือดของสมองโดยอาการจะเกิดขึ้นค่อยเป็นค่อยไป ไม่ฉับพลันเหมือนโรคหลอดเลือดสมอง เนื้องอกสมองจะมีการงอกหรือขยายตัวเพิ่มขึ้นตามเวลา ซึ่งเป็นสาเหตุให้เกิดความกดดันภายในกะโหลกศีรษะเพิ่มขึ้น ทำให้เกิดอาการปวดศีรษะ อาเจียน ประสาทตาบวม (สามารถตรวจพบโดยแพทย์) นอกจากนี้ยังมีอาการอื่น ๆ ร่วมด้วย เช่น แขนขาอ่อนแรงครึ่งซีก อาการชาครึ่งซีก การพูดฟังอ่านเขียนผิดปกติ เดินเซ ทรงตัวไม่ดี ตาเหล่เห็นภาพซ้อน ตามัว หูหนวกหนึ่งข้าง ความคิดช้าลง บุคลิกภาพเปลี่ยนแปลง และอาการชักกระตุก เป็นต้น ซึ่งอาการดังกล่าวขึ้นอยู่กับว่าเนื้องอกอยู่ตำแหน่งใดของสมอง เนื้องอกของสมองนั้นอาจแบ่งได้เป็น 2 ชนิด คือ เนื้องอกไม่ร้ายแรง และเนื้องอกร้ายแรงหรือมะเร็ง ในที่นี้จะขอกล่าวถึงส่วนที่เป็นเนื้องอกร้ายแรง เนื้องอกร้ายแรงของสมอง แบ่งเป็น 2 กลุ่ม คือ 1. กลุ่มเนื้องอกสมองร้ายแรงที่เกิดขึ้นในสมอง ไม่มีปัจจัยที่แน่ชัดว่าอะไรเป็นสาเหตุของการเกิดเนื้องอกโดยตรง แต่พบว่ามีหน่วยพันธุกรรมที่ผิดปกติของเซลล์สมองเป็นปัจจัยร่วม 2. กลุ่มเนื้องอกที่แพร่มาจากที่อื่น เช่น มะเร็งของปอด มะเร็งเต้านม มะเร็งลำไส้ใหญ่ เป็นต้น การรักษามะเร็งสมอง มีหลายวิธี และอาจต้องใช้หลายวิธีในการรักษาเพื่อให้ได้ผลการรักษาที่ดีที่สุด อาทิ 1. การเจาะดูดชิ้นเนื้องอกเพื่อตรวจวินิจฉัย 2. ผ่าตัดเอาเนื้องอกออก 3. การฉายแสงรักษา 4. การให้เคมีบำบัด ใน ปัจจุบันมีการนำเทคโนโลยีใหม่ๆ มาใช้ในการผ่าตัดมะเร็งสมอง ทำให้ได้ผลดีขึ้นกว่าในอดีต มากและมีผลแทรกซ้อนน้อยลง โดยมีการใช้เครื่องมือนำวิถี ( frame –based and frameless navigation) ทำให้การผ่าตัดมีความแม่นยำสูง มีการผ่าตัดโดยการส่องกล้อง (endoscopic surgery) ทำให้แผลผ่าตัดเล็ก มีการทำผ่าตัดโดยไม่ดมยาสลบเพื่อทำแผนที่สมอง (awake craniotomy and brain mapping) ช่วยให้ผ่าตัดเอาเนื้องอกออกจากสมองส่วนสำคัญได้โดยปลอดภัย มีการตรวจเอกซเรย์แม่เหล็กไฟฟ้าสมองขณะผ่าตัด ทำให้สามารถผ่าตัดมะเร็งสมองได้สมบูรณ์มากขึ้น มีการตรวจเช็คประสาทสรีรวิทยาระหว่างผ่าตัด (EEG, SSEP, MEP) เพื่อป้องกันการพิการที่อาจเกิดขึ้นจากการผ่าตัดเนื้องอก นอกจากนี้ความก้าวหน้าทางยา เคมีบำบัด และการฉายแสงทำให้ผู้ป่วยสะดวกสบายขึ้น มียาเคมีบำบัดสำหรับมะเร็งสมองชนิดรับประทานที่มีผลแทรกซ้อนต่ำ มีเครื่องฉายแสงฉายรังสีชนิด 3 มิติ ที่มีความแม่นยำสูง ทำให้ลดภาวะแทรกซ้อนจากการฉายแสงน้อยลง เป็นต้น โรค มะเร็งสมองนั้น ปัจจุบันยังไม่มีวิธีที่จะป้องกัน วิธีที่ดีที่สุดคือ สังเกตความผิดปกติที่เกิดขึ้นกับตัวเองหรือคนในครอบครัว เมื่อมีความผิดปกติเกิดขึ้น สมควรรีบตรวจรักษาโดยเร็ว ในระยะที่เนื้องอกมีขนาดเล็กอยู่ ซึ่งการไปพบแพทย์อาจต้องทำอย่างต่อเนื่อง เพราะ อาการอาจไม่ชัดเจนในระยะแรก ส่วนผู้ที่มีอาการแล้ว ก็อย่าสิ้นหวังหรือหมดกำลังใจและไม่ควรปฏิเสธการรักษาโดยไม่มีเหตุผลอัน สมควร เนื่องจากปัจจุบันวิทยาการทางการแพทย์ก้าวหน้าไปมาก การรักษาทั้งในแง่การผ่าตัด ให้ยา หรือฉายแสงรักษานั้นมีประสิทธิภาพอย่างมาก ที่สำคัญท่านจะต้องไม่ลืมดูแลรักษาตนเอง 15 ธันวาคม 2553 ....... วันศุกร์ที่ 17 ธันวาคม วันนี้เราสองคนตื่นกันตั้งแต่ตีสี่ เดินทางจากหัวหินตีสี่ครึ่งถึงโรงพยาบาลก. ที่กรุงเทพ อดน้้ำ อดอาหาร เพื่อเช็คเลือด ทำ MR abdomenสแกนท่ัวร่างกาย CT chest สแกนปอด การเช็คเลือด ทำตอนเจ็ดโมงที่เราไปถึงโรงพยาบาล ตามด้วยสแกนทั่วร่างกายแปดโมงถึงสิบโมง เจ้าเครื่องเอ็มอาร์นี่เสียงดังน่ากลัวมาก เขาฉีดสารบางอย่างเข้าไปในร่างกาย แล้วเอาคุ้มใส่เข้าไปในท่อ เสียงวึ๊ดๆ ตอนนั่งคอยอยู่ในห้อง จะกลั้นใจไม่อยู่สงสารเขา ตอนก่อนจะเข้าไปในท่อ บอกว่าให้ใช้วิธีกำหนดลมหายใจอย่างที่เคยสอนไว้ พอออกมาบอกว่า นับเสียงวึ๊ดคราวนี้ได้ แปดสิบสี่ครั้ง ตอนเสร็จกระบวนการเอ็มอาร์นี่ เจ้าหน้าที่บอกเก่งมาก รูปออกมาสวยชัดเจน คุ้มว่าจะไม่สวยได้ยังไง ชั้นเบ่งปอดซะขนาดนั้น นานตั้งสามสิบวิ..โม้อีก (คุ้มปอดใหญ่มาก เพราะตอนหนุ่มๆออกกำ ลังสะสมไว้เยอะ) แต่เจ้าเครื่องนี่แคบมาก ถ้าคนอ้วนๆ สงสัยว่าเขาจะอัดเข้าไปได้ยังไง จากนั้นต่อด้วยสแกนปอด ยังกินอะไรไม่ได้อีก เพราะมันอาจจะทำให้อาเจียน แต่ดีหน่อยที่ใช้เวลาแค่สิบห้านาที เราเสร็จเรื่องตรวจด้วยเครื่อง เขาว่ารอผลของทุกกิจกรรมภายในหนึ่งชั่วโมงก็รอพบหมอได้ ตอนนี้ก็กินข้าวเที่ยงกัน คุ้มกินข้าวกล้องกับผัดผักคะน้าจานใหญ่หมดจาน คงจะหิวและเพลียมากๆ ได้พบหมอตามเวลาเป๊ะ คุณหมอน.วินิจฉัยผลให้ฟัง พบว่าผลการตรวจวันนี้ เราไม่พบอะไรเลย ที่เป็น Primary bad cell จากอวัยวะภายในอื่น(ซึ่งปกติมักนะเริ่มที่ปอด)..ฟังดูเหมือนจะดีนะ..แต่สำหรับการรักษาที่ต้องปิดกั้นความเสี่ยงทุกทาง เพื่อจะเลือกวิธีที่ดีที่สุด เรายังตอบไม่ได้ว่าดี หมอเขาพูดออกมาประโยคนึง "ไม่เห็น ไม่ได้แปลว่าไม่มีนะ เราต้องหาให้เจอ" ..เหมือนคำสอนในพุทธศาสนาที่ท่านนัชท์ ฮันห์ อธิบาย..ไม่เห็น ไม่ได้แปลว่าไม่มี.. .. what happened first doesn't mean the start.. ขาที่คุมไม่ได้นี่เป็นผลจากสิ่งที่เกิดขึ้นมาก่อน ..เป็นอะไรนั้นเราต้องหาให้เจอ ดังนั้น เราก็เลยต้องนัดตรวจแบบที่ละเอียดซับซ้อนขึ้นไปอีก เขาเรียกMRS ใช้เวลาหนึ่งชั่วโมง ไม่ต้องงดน้ำ และอาหาร หนึ่งชั่วโมงรู้ผลในวันพุธ 21 ธันวา ค่าใช้จ่ายวันนี้ สี่หมื่นกว่าบาท น้อยกว่าที่เขาประมาณการคือหกหมื่นกว่าบาท และการทำงานของเจ้าหน้าที่โรงพยาบาลรวดเร็วดีมากและยิ้มแย้มแจ่มใส แม้ว่าญาติคนไข้จะpushy ขนาดไหน สมเป็นมืออาชีพ แต่เรานั่งคอยสำเนาเอกสารและซีดีผล ใช้เวลานานนนนนมาก กว่าจะหลุดออกมาจากโรงพยาบาลได้ก็ประมาณบ่ายสามนิดๆ คราวนี้แม้ว่าเราจะตื่นกันแต่มืด เดินทางและอยู่ในโรงพยาบาลนาน แต่ไม่เหนื่อยเท่าวันอาทิตย์ที่แล้ว คงจะเป็นเพราะรถที่นั่งเป็นของเราเอง ไม่ขโยกขเยกเหมือนรถที่เช่ามา คนขับก็ของเราเอง ไม่ต้องกังวลเพราะเรารู้กัน เขาพร้อมตลอดเวลาสำหรับเรา กลับถึงหัวหินเกือบหกโมงเย็น ก่อนจะเข้าบ้านไปแวะซื้อผักกับผลไม้มาตุน คืนนี้เรากินซุปผักอิตาเลียน รสชาติคล้ายๆแกงส้ม ร่างกายอ่อนเพลีย ง่วงมาก แต่มันหลับไม่ได้ เพราะมันถูกสั่งให้ตื่นทั้งวัน แต่ในที่สุดเราสองคนก็หลับสบายในเวลาไม่นาน แต่อย่างไรก็ตาม เรายังคงต้องดูกันต่อไป วันอาทิตย์ที่ 18 บ่ายสาม กับคุณหมอศ.ที่โรงพยาบาลธ.เพื่อcrosscheck และฟังความเห็นของพี่หมอสุนทรีกับหมอสโนว์กูสที่เยอรมัน แมลงเปลี่ยนมากินอาหารตามคุ้มจะได้เป็นเพื่อนกัน ผัก ผลไม้ ขนมปังดำ งดเนื้อสัตว์ กินถั่วแทน น้ำ เต้าหู้ที่ทำ เองกินอยู่แล้ว นี่สะดวกมากๆ ทำให้เรามีงานในการทำอาหารน้อยลง(..เอ การกินอาหารของเราเหมือนมหาตม คานธีเลยเนี่ย..ตามรอยมหาบุรุษ..) มีเวลาไปทำอย่างอื่นมากขึ้น มีเวลาคุยกันมากขึ้นไปอีกด้วย เพราะอุปกรณ์ข้าวของจากที่โรงงานถูกย้ายมาที่บ้าน ก็เลยว่า วิกฤตินี้เป็นโอกาสของการ "ใช้เวลา"ด้วยกันจริงๆ โดยเฉพาะคุ้ม ได้เห็นด้วยใจว่าอะไรก็ไม่สำคัญเท่ากับการได้เกิดมาเป็นคน และได้ใช้ "เวลา"ที่ดีที่สุดสำหรับตัวเอง ไม่ใช่ใช้ไปกับเรื่องหาเงินมาเพื่อซื้อของ หรือเอาไปคิดเรื่องที่ทำให้จิตใจเศร้าหมอง ตอนเช้าวันที่ 18 พี่หมอสุนทรีกับพี่ไววิทย์มาเยี่ยมชมสวนเช่นเคย เลยเล่าให้ฟังว่า ตอนตีสามตื่นมานอนคุยกัน เรื่องแม่ของคุ้มที่จากไปเมื่อปีที่แล้วตอนที่เขาอายุได้เก้าสิบสาม .. แมลงว่า..แม่เค้าเป็นคนขับรถชั้นยอดมาตรฐานเยอรมัน ที่ใช้มานานอย่างทะนุถนอม เค้าเบืืื่อ ก็เลยไปหารถคันใหม่ขับแล้ว แต่คุ้มน่ะขับรถมาตรฐานเยอรมันก็จริง แต่ขับไม่ระวัง ชนนู่นี่ วิ่งเร็วเกินพิกัด บางครั้งก็วิ่่งบนถนนสภาพไม่ดี ไม่ดูและรักษา เติมน้ำมันมั่วอยู่นาน (ลองคิดดูถ้าเป็นรถมาตรฐานไทยอย่างแมลง..คงจะพังไปนานแล้ว) กว่าจะเริ่มคิดจะดูแลมันดีๆ ก็ไม่นานนี้เอง ตอนนี้มันเริ่มออกอาการวิ่งไม่ดี ต้องเข้าโรงซ่อม แต่คนขับยังอยากจะใช้รถคันนี้ต่อ ก็ต้องอดทนหน่อย ใครอยากมีรถดีๆใช้ไปนานๆ ก็ต้องดูแลรักษารถให้ดีๆ เหมือนแม่ของคุ้ม ไม่ต้องวิ่งเข้าวิ่งออกโรงซ่อม เวลาเขาตัดสินใจไปเปลี่ยนรถคันใหม่ก็ไม่มีใครร้องไห้ฟูมฟาย ทุกคนยินดีที่เขาเลือกสิ่งที่เขาต้องการ พี่หมอสุนทรีหัวเราะใหญ่.. ก็จริงไหมเล่า.. 18 ธันวาคม 2553 วันอาทิตย์ที่ 19 ธันวา เราออกจากบ้านหัวหินไปที่โรงพยาบาลธ. กันตั้งแต่เที่ยงเพื่อไปพบคุณหมอศ. Crosscheck ปรึกษาแผนการตรวจและรักษา ความเห็นของคุณหมอศ.และคุณหมอน.ไม่ต่างกัน แต่การนำ เสนอและอธิบายของคุณหมอศ.ทำ ให้ เจ้าตัวและแมลงมั่นใจ เราจึงตัดสินใจ เดินตามทางที่คุณหมอชี้แนะ เพื่อจะเข้าโรงซ่อมให้รถออกมาขับได้อีก.. เราออกจากโรงพยาบาลกันราวสี่โมงเย็น แต่ไปวนหลงรถติดแถววงเวียนใหญ่กันเป็นชั่วโมง กว่าจะถึงบ้านก็เกือบสองทุ่ม คนที่รู้จักคุ้มเป็นส่วนตัว คงจะจินตนาการออก ว่าบรรยากาศในรถเป็นอย่างไร..คุ้มแทบจะข้ามไปนั่งข้างหน้าเพื่อจะขับเองทีเดียว แมลงสงสาร พี่คนขับรถมากที่สุด เขาไม่ใช่คนขับรถในกทม. ถึงจะเป็นคนกทม.ก็เถอะ ถ้าไม่ใช่ถิ่น ก็มืดแปดด้าน อย่างแมลงนี่มืดเลย คุ้มพยายามอธิบายทางเพราะเขารู้นิดหน่อย สำ หรับปิ่นเกล้า แมลงจะต้องเป็นล่ามที่แปล พูดในสิ่งที่ตัวเองก็ไม่รู้เหมือนกัน จีพีเอสบางทีก็มั่ว บางทีก็ดี..คนอธิบายเส้นทางในโทรศัพท์ก็พูดไป..ใครจะไปรู้ สามแยกไฟฉาย บางกอกน้อย .. แมลงถาม "พี่เข้าใจ รู้ทางแล้วยัง" เห็นเขาครับๆอย่างเดียว “ไม่รู้ ไม่กล้าถาม กลัวโดนด่า" “อ้าว แล้วกัน" พอเช้าตื่นขึ้นมา พลังในถังเต็มเหมือนเดิม คุ้มว่า "เมื่อวานตอนอยู่ในรถ มานึกอีกทีไม่เข้าท่าเลยที่โมโห ไม่ได้ช่วยให้ดีขึ้นเลย ยังไงๆก็ต้องเสียเวลาอยู่ดี คนขับรถเขาก็สั่นใจคอไม่ดี " แมลงว่า "เห็นไหมเล่าไม่ใช่เสียเวลาเสียเวลาธรรมดานะ เสียมากขึ้นเป็นสิบเท่าเพราะ มันเป็นเวลาที่เราควรจะสุขสงบเย็น กลับร้อนรุ่ม"..ที่สำคัญก็คือเราสร้างทุกข์ก้อนใหญ่ในใจคนขับรถแล้ว รู้ไหม ถ้าไม่โมโห ก็ไม่เสียเวลานะ เพราะเวลาในรถกับเวลาที่เรากลับถึงบ้านแต่หัววัน ก็เวลาเดียวกัน ถ้าเราไม่โมโห .. แต่พอเราโมโห เวลาดีๆของเราเสียไปทันที เราได้ใช้เวลาอยู่ด้วยกันยี่สิบสี่ชั่วโมง กินอาหารเหมือนกัน ห้ามื้อ ถ้าฉันกินได้ เธอก็ต้องกินได้ ..เราไม่กินเนื้อสัตว์ แต่กินถั่ว ผลไม้ และผัก ..งานนี้จะสำ เร็จได้ เราต้องมีทีมเวิร์คที่ดี จิตตกไม่ได้ นอกจากนี้ แมลงยังมีงานใหม่ คือหาวธีบำ รุงขวัญญาติ พี่น้อง..โดยเฉพาะพวกที่อยู่ไกลในเยอรมัน..นั่งคุยกันว่าตลกดีนะ แทนที่ญาติจะเชียร์ให้คนไข้เข้มแข็ง เพื่อจะผ่านพ้นการรักษาไปด้วยดี กลับเป็นว่า เราสองคนต้องมาทำ หน้าที่นี้.. รูปสุดท้ายนี้เพื่อยืนยันว่ายังยืนหยัด.. 21 ธันวาคม 2553 วันศุกร์ที่ 24 ธันวาคม เราออกจากหัวหินกันตั้งแต่เก้าโมงครึ่ง คุณป้าคนขับพาเรามาถึงโรงพยาบาลหวุดหวิดบ่ายโมง เกือบไม่ทัน พอเข้าห้องพักได้สักพักนึงก็ไปทำ MR สแกนสมองอีก เพื่อเตรียมสำ หรับผ่าตัดเพื่อเอาเนื้อเยื่อไปตรวจว่าเป็นเนื้อชนิดไหน และมีสาเหตุมาจากอะไร ใช้เวลาราวๆสี่สิบนาที ดูเหมือนคุ้มจะเริ่มคุ้นเคยกับเจ้าอุปกรณ์ชนิดนี้แล้ว พอเสร็จก็กลับมาที่ห้องพัก อาบน้ำ กินข้าวนั่งคุยกัน ราวๆสี่โมงเย็น หุ้นส่วนคุ้มมาพร้อมกับทีมสามสาวและคุณวีระที่สนิทกับคุ้มมาก..โดยเฉพาะคุณวีระเขาเป็นนักธุรกิจใหญ่น้องชายของแจ๊คมิน เขาช่วยให้คุ้มไม่เดียวดายในวันนี้จริงๆ ด้วยการขนสาวๆมาเซอร์ไพร๊ซ์ด้วยการร้องเพลงคริสต์มาสให้ และเชียร์ให้หายไวๆ ผ่านพ้นด้วยดี คุ้มน้ำ ตาคลอ ซึ้งใจในมิตรภาพ วันเสาร์ 25 ธันวาคม ตื่นกันตั้งแต่ตีสี่ อาบน้ำ สระผมด้วยน้ำ ยาสระผมที่ฆ่าเชื้อด้วยของโรงพยาบาล ตีสีกว่าๆ ทีมหมอวิสัญญีมาพร้อมอุปกรณ์ เขาทำ เครื่องหมายบนหัวคุ้มด้วยปากกาแดงสี่จุด แล้วฉีดยาชา พอฉีดยาเข้าไป ผิวหนังตรงนั้นนูนขึ้นมายังกะเสก ..เหมือนซาลาเปาเลย บรรยากาศตึงเครียดมาก เพราะรู้ว่าเขาเจ็บมากตอนหมอฉีดยาชา เห็นกำ มือแน่น ขำ หัวซาละเปาก็ขำ แต่หัวเราะไม่ออก ครือว่ามันซีเรียส.. พยาบาลล้อมอยู่ประมาณห้าคนได้กระมัง ช่วยหมอแซวคุ้มว่ามีมงกุฏเหมือน King Richard, the lion heart เลย สักพักเขาพาไปห้อง CT Scan เพื่อตรวจอีกรอบก่อนที่จะพาไปห้องผ่าตัด หมอว่าจะให้คุ้มไปรอที่ห้องผ่าตัดก่อนประมาณครึ่งชั่วโมง เพราะเขาต้องวางแผนกับทีมจากข้อมูลใหม่ที่ได้เมื่อเช้าและเมื่อวานเย็น หมอบอกว่า "รำ มวยนานหน่อย แต่ผ่าตัดจริงๆ จะเร็วที่สุดเท่าที่จะทำ ได้" คำ ว่ารำ มวยนี่ ทำ ให้เห็นภาพเลย.. แมลงไปทำ บัตรคนไข้ใหม่ของโรงพยาบาลเพื่อขอนัดหมอตรวจไทรอยด์ของตัวเอง พอเสร็จธุระก็กลับมาเก็บของที่ห้อง หมอโทรมาบอกเสียงมั่นใจ ว่าผลการผ่าตัดราบรื่น ไม่มีเลือดออกในสมอง แต่จะเฝ้าดูอาการที่ห้อง ICU ประมาณยี่สิบสี่ชั่วโมง จะให้เข้าเยี่ยมได้ ตอนเก้าโมง เที่ยง และบ่ายสาม หลังกินอาหารเช้าก็มาเยี่ยม ได้คุยกันนิดนึง เพราะเกรงว่าจะรบกวนการทำ งานของเจ้าหน้าที่และผู้ป่วยคนอื่น ก็รีบออกไป จะกลับมาใหม่ตอนเที่ยง ปรากฎว่ากว่าจะออกมาจากคิวของหมอที่ตรวจไทรอยด์ได้เที่ยงสิบห้า กินข้าวเสร็จ ขึ้นไปดูเห็นนอนหลับ เจ้าหน้าที่เขาว่าบ่ายสามให้กลับห้องพักได้ เพราะสภาพทั่วไป 90% ของค่าปกติ ก็เลยกลับไปหาหมอไทรอยด์เพื่อฟังผลเลือดอีกรอบ กลับขึ้นไปดูตอนบ่ายสองก็เห็นหลับ เลยมารอที่ห้อง พอเขาพาคุ้มกลับมาถึงห้อง ต่อว่าใหญ่ ว่ารู้ไหมว่าทิ้งให้เขาอยู่เดียวดาย ในTCU—Torture Chamber Unit ห้องทรมานคนไข้ ..เขาว่า พวกญาติสักยี่สิบคนน่าจะได้ กรูเข้ามา กินอาหารและโทรศัพท์คุยกันเสียงดังมาก..ก็ตอนแมลงขึ้นไปทีไรก็เห็นหลับ พวกญาติก็นั่งกันเต็มหน้าห้อง ยังสงสัยเลยว่าทำ ไมเขาไม่ไปเยี่ยมญาติเขากันเล่า คุ้มว่าตอนออกจากห้องผ่าตัดยังไม่รู้สึกแย่เท่าตอนออกมาจากไอซียูเลย วันที่ 26 วันแรกหลังการผ่าตัด กินอาหารได้ดี ตอนบ่ายหมอให้เอาออกซิเจนออกได้ เพราะวัดค่าออกซิเจนได้ ระดับปกติ (95) ก็เลยอยากออกจากเตียงมาเดินเองแล้ว แต่ร่างกายยังอ่อนแอ อย่าว่าแต่เดินเลยลุกขึ้นมายืนยังไม่ได้เลย ต้องฉี่ใส่กระบอก อึบนเตียงก็ทำ ไม่ได้ ความหงุดหงิดเข้ามาแทน แคว่กๆ ใส่แมลง แถมกลางคืนก็ไม่ยอมหลับยอมนอน ลุกขึ้นมาสั่งงาน ต้องไปหาไม้เท้าเดี๋ยวกลับบ้านหัวหินวันจันทร์ไม่มีไม้เท้าเดินไม่ได้ จะไปทำ นั่นทำ นี่ จะส่งเมล์ไป เรื่องงานนั้นงานนี้ ปล่อยให้ควันออก จนเกือบห้าโมงเย็น ก็เลยถามกลับไปว่า ฉันกับเธอก็อยู่ในสภาพไม่ต่างกันหรอกนะ เพียงแต่ฉันไม่ได้ป่วย ถ้าเธอไม่อยู่กับปัจจุบัน เพื่อให้ร่างกายค่อยๆฟื้นตัว แต่อยู่ในควันของอนาคตที่ยังมาไม่ถึง แล้วไปเร่งรัดร่างกายแบบนี้ มันเหมือนบ่าวที่หมดแรง แต่จิตที่เป็นนายสั่งงานไม่หยุด..แล้วบ่าวมันจะทำได้หรือ เขาก็หันหลังให้ ผล็อยหลับไปเอง พี่หมอสุนทรีโทรมาถามเป็นห่วงคนเฝ้าไข้ ก็เลยบอกไปว่าไม่ต้องห่วง สบายมาก คนเฝ้าเตรียมพร้อม คุ้มโดนเทศน์ไปรอบนึงแล้ว เดี๋ยวพอเขาสงบก็จะคิดได้เอง.. เขาฟัง และยอมเปลี่ยนแปลง มีปัญหาตรงที่จิตไม่เคยได้ฝึก ก็เลยออกจากกรงไปบ่อยๆ จริงดังว่า พอตื่นนอน ก็ปรับเปลี่ยนอารมณ์ได้ แมลงเลยทิ้งให้อยู่ในห้องคนเดียวแป๊บนึงเพื่อไปหาสัญญานwifi และกำชับไม่ให้ลงจากเตียงและให้ล๊อกเตียงกันตกด้วย วันที่ 27 ธันวาคม วันนี้หาสัญญานwifi ได้ ลุกเดินไปอึในห้องน้ำด้วยกันได้ ก็เลยอารมณ์ดี ร้องขอกินคอฟฟี่ลาเต้แล้ว..ตอนบ่ายลงมาซ้อมเดินไปมาด้วยไม้คำ้ ยันไปกลับในห้องสองรอบ ตกเย็นหมอมาเยี่ยมและอนุญาตให้กลับบ้านได้พรุ่งนี้ มีคนมาเยี่ยมเห็นหนังสือของท่านพุทธทาสที่แปลเป็นภาษาอังกฤษของท่าสันติกโร และหนังสือของพระนัชห์ ฮันท์ เล่มภาษาอังกฤษเนื้อหาเดียวกับเล่มโปรดของแมลงที่ส.ศิวลักษณ์แปลเป็นนภาษาไทย พวกเขาร้องกันว๊าวๆ ว่าคุ้มอ่านหนังสือธรรมะ ก็เลยแอบนินทาต่อหน้าว่า ซื้อมาทิ้งไว้ครึ่งปีไม่ยอมแตะ พี่หมอสุนทรียืมไปอ่านแล้วรีบเอามาคืนก่อนเผื่อว่าคุ้มจะเอามาอ่านที่โรงพยาบาล วันก่อนมาโรงพยาบาล มีเพื่อนชาวดัชท์มาเยี่ยม เขาคุยเรื่องการทำ สมาธิกับธรรมะของพระพุทธเจ้า ก็เลยลุกไปหยิบหนังสือมาให้เขาดู คุ้มรีบบอก" ไม่ได้ๆๆๆ จะเอาไปอ่านที่โรงพยาบาล" วันที่ 28 ธันวาคม อาการหลังผ่าตัดเพื่อนำชิ้นเนื้อจากสมองไปตรวจ ทุกอย่างเข้าสู่ระดับปกติ หมอก็เลยอนุญาตให้กลับบ้าน ตั้งแต่ตื่นนอนตอนตีสี่ที่พยาบาลมาฉีดยา กินผลไม้ อึ อาบน้ำเรียบร้อย แต่งตัวด้วยชุดที่เตรียมมา พร้อมจะกลับบ้านแล้ว เที่ยงเป๊ะ พวกที่บริษัทเขามาส่งขึ้นรถ คนขับรถคนนี้สั่งตรงมาจากกทม. ไม่ใช่คุณป้าจากหัวหิน ลูกน้องมือซ้ายของคุ้มนั่งมาด้วย พอมาถึงบ้าน ลูกน้องมือขวา ก็เตรียมไม้เท้าไว้ต้อนรับ เพราะขาข้างซ้ายยังเดินไม่ได้ จากที่สแกนดูล่าสุด เมื่อเย็นวานก้อนเนื้อนั้นมีขนาดใหญ่ขึ้นและกดทับประสาทควบคุมขาซ้าย หมอว่านัดมาเจอกันอีกวันที่สาม มกรา ตอนสี่โมงเย็น ....... เกือบหกโมง หมอโทรมาแจ้งผลจากแลป พูดกับแมลง ..หมอไม่ยอมพูดกับเจ้าตัว คงไม่ต้องบอกว่า เราสองคนมีอาการอย่างไร เมื่อรู้ว่าเนื้อชิ้นนั้นคือเนื้อมะเร็งในสมองเอง ไม่ได้มาจากส่วนไหน หมอบอกแผนการรักษาคร่าวๆว่า ถ้าไม่ทำอะไร จะอยู่ได้ไม่เกินสามเดือน แต่ถ้ารักษาก็ด้วยการฉายแสง สามสิบครั้งในหกสัปดาห์ (ตกสัปดาห์ละห้าครั้ง) อุปกรณ์ที่ดีที่สุดที่มีตอนนี้อยู่ที่โรงพยาบาลก. บวกกับคีโมเดือนละห้าวัน เป็นเวลาหกเดือน และยืดไปได้แค่หนึ่งปี ........ ตอนนี้ ยิ่งชัดเจน ว่าสิ่งสำคัญ ในการได้เกิดมาเป็นมนุษย์นี้คือ เวลานี้เอง ยิ่งเรารู้เวลาที่เหลือ ยิ่งต้องใช้ให้คุ้ม แต่ถ้าไม่รู้เวลาที่เหลือ ยิ่งต้องใช้ให้คุ้มใหญ่ แม้ว่าจะเป็นคนปกติ ไม่ได้เจ็บไข้ได้ป่วยอะไร เพราะไม่รู้ว่าเวลาที่ได้มามีแค่ไหน เช้าตื่นมา คุยกันอีกว่า เราจะทำการรักษาต่อไป ถ้าทำเต็มที่แล้ว ผลเป็นอย่างไรก็สุดแล้วแต่ ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นเราต้องยอมรับ คุ้มว่า ถ้าไม่มีแมลง ก็ไม่มีความหวัง เขาก็ไม่รู้จะอยู่ไปทำไม..มีแมลง ก็มีความหวัง ว่าเราจะใช้เวลาเป็นเพื่อนเดินทางในชีวิตนี้กันต่อไปอีก ........ ดีนะ ที่รู้ว่าเป็นที่รักของใคร ..แต่ไม่ดีเลยที่คนที่รักเรา เขาต้องได้ทุกข์ .. ........ แบบนี้ยิ่งต้องแข็งแรง จิตที่เป็นนายต้องดูแลกายที่เป็นบ่าวให้ดี เดี๋ยวป่วยไข้ จะเป็นขุมพลังให้คุ้มไม่ได้ เพราะการเดินทางต้องร่วมกันเป็นทีม.. ภายในสัปดาห์นี้ ต้องจัดการเคลียร์เรื่องหมอและแผนการรักษาให้ได้ คุณหมอศ.ที่ผ่าตัดบอกว่าจะเริ่มการรักษาได้ก็ต่อเมื่อผ่านสามสัปดาห์ของการผ่าตัดสมอง ..ตอนนี้ ก็ยังคงต้องฝึกใจและเตรียมกายให้พร้อม.. ........ 29 ธันวาคม 2553 วันที่ 29 ธันวาคม ตื่นกันแต่เช้า ทุกอย่างในชีวิตเป็นไปตามปกติ จนเข้านอน มีอย่างเดียวที่ไม่เหมือนเดิม คือขาซ้ายของคุ้มใช้การไม่ได้ เหมือนไม้ท่อนนึงที่ต้องลากไปมา คุ้มพยายามที่จะเดิน เพราะมีความหวังว่ามันจะเดินได้สักวันหนึ่งหลังการรักษา ในขณะที่แมลงเป็นห่วงว่าการเดินอาจทำให้เขาล้ม ก็คอยใช้ตาดูตลอด ไม่กล้าตามติด เขาว่าคุมเหมือนนักโทษ ตอนอยู่ในเตียงโรงพยาบาลก็กั้นคอกตลอด เขาไม่ใช่คนทำความผิด.. มันเป็นเรื่องของความปลอดภัย ..ถ้าคิดแบบนั้นก็เป็นความคิดที่ทำให้ตัวเองเสียหาย วันที่ 30 ธันวาคม ตื่นกันแต่เช้า ทุกอย่างในชีวิตดูเหมือนว่าจะเป็นไปตามปกติ พี่หมอสุนทรี กับพี่ไววิทย์ แวะมาเยี่ยมตอนเช้าตามเวลาชมสวนเหมือนเคย พี่เขาเป็นเทรนเนอร์ชั้นยอดให้แมลง เราดูที่ทางจะติดบาร์ในห้องน้ำ รวมถึงจัดหาเก้าอี้ และวีลแชร์ พี่สุนทรีว่าให้หากระดิ่งวางไว้ในที่ที่เขาชอบนั่ง หรือนอน เผื่ออยากได้อะไรก็ให้เรียก จะได้ออกห่างสายตาไปทำ อย่างอื่นได้โดยไม่ต้องห่วงกัน พอพีี่ๆออกไปได้สักพัก เก้าโมงครึ่งระหว่างที่แมลงกำ ลังทำ ความสะอาดระเบียงชมวิวหน้าบ้าน คุ้มใช้เดสก์ทอปที่โต๊ะของเขาใกล้ๆ กัน คุ้มเรียก นิดๆ มาดู ขาซ้ายมันสั่นเอง มือด้วย .. อะไรกันเนี่ย ไม่เคยเห็น มันมากขึ้นทุกที แมลงกวาดโทรศัพท์บนโต๊ะคอมมาใส่มือไว้ก่อน ใจคิดว่าจะลากเก้าอี้ที่คุ้มนั่งไปที่โซฟา ให้เขาได้อยู่ในท่านอน แต่ไม่ทันแล้ว คุ้มไหลลงจากเก้าอี้ มือเปะปะไปที่คอม พรินเตอร์ และด๊อกกิ้ง ให้มั่วไปหมด แมลงตะโกนบอกอย่าพยายามยึดอะไร เดี๋ยวมันหล่นใส่เราทั้งคู่ ให้ยึดตัวแมลงไว้ คุ้มว่าให้เอาเขาลงนอนราบ เพราะหายใจไม่ออก แมลงใช้ตัวยันคุ้มไว้เต็มที่ ขณะประคองคุ้มให้ตะแคงเอาด้านขวาลง พอดีเจ้าเอ๋สมุนมือขวา เข้ามาพอดี ก็เลยสั่งการให้เอาเบาะโซฟามาช่วยหนุนหัวไว้ ไม่ให้ลงพื้น พออยู่ในท่านอน ขาก็หยุดกระตุก ..นี่เอง ที่เขาเรียกอาการชัก จากนั้น โทรเรียกรถพยาบาล โรงพยาบาลก.หัวหินที่โม้ว่ามีEmergency careที่ดีที่สุด ปฏิเสธที่จะส่งรถพยาบาลมา ไล่ให้ติดต่อไปที่โรงพยาบาลหัวหิน(ของรัฐ) คิดว่าไม่ได้การ กว่าจะถึงมือหมอก็คงจะค่ำแน่ ก็เลยเรียกศูนย์กู้ภัย น้องเจ้าหน้าที่ก็มาเร็วมาก ไม่ถึงสิบห้านาที ระหว่างที่รอรถมารับ แมลงฝากคุ้มกับเอ๋ วิ่งผ่านน้ำ สองนาที พร้อมหยิบทุกอย่างที่จำ เป็นของคุ้ม กระโดดขึ้นรถปิ๊กอัพไปด้วยกัน ปุเลงๆไป บนแผ่นยก หน้าตาคล้ายๆคายักของเจ๊ น้องคนขับผู้ชายสองคนน่ะตีนผีของแท้ แต่ก็พาเราไปถึงโรงพยาบาลได้ โล่งไปเปลาะนึง ไปถึงโรงพยาบาลหัวหิน เข้าห้องฉุกเฉิน คงจะนึกภาพออก ว่ามันฉุกเฉินขนาดไหน เจ้าหน้าที่เข้ามาถามทีละคนๆ จนคนที่สี่ แมลงเริ่มมีคำ ตอบใหม่ "แม้ว่าน้องจะเป็นคนที่สี่ ที่ถามคำ ถามเดียวกันเป็นชุดๆ แต่พี่จะตอบ เพื่อว่าจะได้มีโอกาสพบหมอ คนที่ห้ามาอีก ถามอีก แมลงก็ทำ แบบเดียวกัน ..คราวนี้ เขาไม่ถามแต่เดินออกไปเลย คุ้มเลยเรียกแมลงว่า nurses repellent ยาฉีดกันนางพยาบาล แฮ่ๆ ในที่สุด หมอก็เข้ามา เอาเอกสารการตรวจและรักษา พร้อมกับยาที่เรากินและเล่าเรื่องให้หมอฟัง หมอสั่งฉีดยากันชัก และเจาะเลือดไปตรวจทันที เข้าใจว่าปริมาณยาที่คุณหมอศ.ให้อาจจะน้อยเกินไป และจริงดังคาด หลังจากที่รถพยาบาลจากหัวหินพาเรามาส่งที่โรงพยาบาลธ.แล้วเช็คเลือดอีกที ก็ต้องปรับยากันชักใหม่ เรื่องในห้องฉุกเฉินและการเดินทางกับรถพยาบาลของโรงพยาบาลหัวหิน เป็นเรื่องเล่าตลกขบขันกันสองคนระหว่างแมลงกับคุ้ม ใครมาคุ้มก็เล่าสนุกไป.. ในห้องฉุกเฉิน ระหว่างที่เรารอหมอกัน ก็ลากเปลมาอยู่มุมสุดในซอกที่ไกลออกมา จะได้ไม่รบกวนการทำ งานของเจ้าหน้าที่ แอบชาร์จแบตโทรศัพท์ไปด้วย คนไข้แต่ละราย ตัวมอมแมม แผลเหวอะ บ้างก็เฮือกๆ อยู่กับเครื่องช่วยหายใจ บ้างก็ถูกพยาบาลล้วงคอ มีคนนึง น่ากลัว นอนกองอยู่บนพื้นแผลเหวอะแดงเต็มตัว ดูเหมือนจะร่วงลงมาจากเตียง ไม่มีใครสนใจเขาเลย แมลงบอกไม่ให้คุ้มหันไปทางนั้น ให้หลับตา บรรยากาศน่ากลัวมาก พอถามนางพยาบาลที่นั่งมาด้วยในรถ น้องเขาว่า นายคนนี้เขาเมามาแล้วทำ แบบนี้ประจำ เพื่อเรียกร้องความสนใจ เขารู้วิธีรูดตัวเองลงมาจากเตียงสูงๆนั้นโดยไม่เจ็บตัว..อ้าว แล้วกัน กลัวพวกหมอและพยาบาลจะไม่มีงานทำ ซะนี่ Kอู๊ด กับKกระแต และเอ๋แบ่งงานกันทำ Kอู๊ด จัดการเรื่องรถพยาบาลเพื่อมาส่งที่โรงพยาบาลธ. Kกระแต จัดการแจ้งห้องฉุกเฉินโรงพยาบาลธ. เอ๋ กลับบ้านไปจัดกระเป๋าตามรายการที่จดไป ส่วนแมลงเป็นตัวยืน เป็นล่ามและให้กำ ลังใจคุ้ม ระหว่างทางมากับรถพยาบาล พอถึงท่ายาง คุ้มก็เริ่มจ้อได้ ไม่เกร็งและเจ็บขาแล้ว แต่นางพยาบาลที่พาเรามาสิ ดูจะอาการหนักกว่าเรา นั่งหน้าตรง ดมยาตลอดเวลา มีอาการเมารถอย่างรุนแรง คุ้มว่าจะให้เราช่วยอะไรก็บอกนะ แมลงว่าตัวเองก็จะแย่แล้ว ใจดีจริงๆ นั่งมาในรถ ค่อนข้างกระแทก และไม่มีที่กั้น ก็เลยต้องนั่งครึ่งก้น ด้านหัวคุ้ม แล้วเอาหมอนสองใบประกบด้วยหัวเข่าล็อคหัวคุ้มไว้ กันไปกระแทกกับขอบเหล็กตู้อุปกรณ์ในรถ พอเรื่องราวสงบ แขนขา และคอขัดไปหมด ปวดหัวด้วย คงจะเลือดไปเลี้ยงสมองไม่พอ ก็เลยต้องใช้โยคะกับนวดตัวเองสลับไป กว่าจะเข้าที่ก็ผ่านไปสองคืน เห็นได้เลยว่า อะดรีนาลินมีผลเสียต่อร่างกาย ร่างกายถูกบังคับให้ตื่นตัวและใช้งานหนักเกินไป ตอนอยู่ในระยะวิกฤต ร่างกายตื่นตัวมาก ไม่หิวเลย ตั้งแต่เก้าโมงครึ่งจนสี่โมงเย็น พอมาถึงที่โรงพยาบาลธ. ระว่างอยู่ในห้องฉุกเฉินเพื่อรอเดินเรื่องเข้าห้องพักปกติ แมลงเอากระเป๋าใส่ใต้เตียง น้องพนักงานเปลเล่าเรืองประทับใจให้ฟังว่า เขาเคยถามคนไข้ชาวจีนคนนึงว่า มีของมีค่าไหม ถ้ามีให้เอาติดตัวไว้ พอได้ยินคำ ตอบเขาขนลุกซู่เลย ..มันจริงเสียยิ่งกว่าจริง .. คนไข้ตอบว่า"ก็สิ่งที่มีค่าที่สุดของก๋ง ก็คือชีิวิตของก๋งนี่ไง" วันที่ 31 ธันวาคม เหตุการณ์สงบ หมอปรับยาให้คุ้มเพื่อรักษาระดับสารในเลือดให้เป็นปกติ ฤทธิยาทำให้หลับเป็นส่วนมาก แมลงก็พลอยนอนเอาแรง เฮียสั่งว่ามีเวลาให้นอนทันทีเก็บแรงไว้ เพราะวันแรกที่เข้ามา ต้องตื่นทุกๆสองชั่วโมง นางพยาบาลจะเข้ามาทำงานเป็นระยะ เรื่องฉีดยาและน้ำเกลือ ตอนเย็น Kอู๊ด กับKกระแตมาเยี่ยม ขนด๊อกกิ้งมาให้ ก็เลยได้มีเพลงฟัง ไม่เศร้ากันมาก วันนี้ปีเก่ากำ ลังจะผ่านไป ปีห้าสามนี้ มีเรื่องร้ายๆเกิดขึ้นมาก แต่ถ้าจะคิดไปอีกที คนอื่นก็เจอเรื่องร้ายกว่าเราอีก มันเป็นธรรมดา ผ่านมาก็ผ่านไป วันที่ 1มกราคม คุ้มตื่นมาแต่เช้า รีบจัดการตัวเองให้เรียบร้อย เตรียมตัว..ชั้นรู้ว่า Kalle จะมาเช้านี้ก่อนไปสนามบินเพื่อขึ้นเครื่องกลับบ้าน ร้อยเปอร์เซ็นต์มาแน่ ห้ามยังไงก็จะมา ..ไอ้หมาดื้อ แล้วก็จริงๆ ประมาณเก้าโมงเช้าฝรั่งชายหญิงมายืนชะโงกอยู่หน้าห้อง บอกว่าจะเอากางเกงในมาตาก ตอนนี้ไม่ได้ใส่กางเกงใน ตัวสุดท้ายเพิ่งซักเมื่อคืน ยังไม่แห้งดี ..อุตส่าห์เป็นแขกโซฟิเทลแต่ทำ ตัวเหมือนฝรั่งถนนข้าวสาร คุยหัวเราะกันสนุก..เขายังไม่รู้รายละเอียด คุ้มไม่ยอมบอก..พอเพื่อนไปก็เศร้า เราจะนอนเล่นกันในโรงพยาบาลอีกจนถึงวันที่สามมกรา เพื่อจะรอเจอคุณหมอส.ที่จะดูแลเรื่องการรักษาและนักกายภาพบำ บัด เพื่อเตรียมคุ้มแลงแมลงเกี่ยวกับการใช้อุปกรณ์เพื่อช่วยเหลือยามต้องกลับบ้านไปใช้ชีิวิตปกติ วันที่ 2 มกราคม เราสองคนมีกิจวัตรใหม่ ที่พัฒนาขึ้นระหว่างที่กินนอนในโรงพยาบาล คือ เราจะตื่นพร้อมๆกัน ประมาณตีสี่ เอาผลไม้ออกมาจากตู้เย็น เพื่อให้เข้าสู่อุณหภูมิห้อง และนอนเล่นคุยกันเรื่องนู้นเรื่องนี้ สักพัก กินผลไม้กับถั่วและน้ำ อึ พอหกโมงครึ่ง แว่บไปซื้อกาแฟมากินกัน มีคุ๊กกี้สองชิ้นประกอบ คุ้มอาจจะถ่ายอีกรอบ เจ็ดโมงครึ่งกินอาหารเช้า เช็ดตัว แปรงฟัน สักพัก หมอก็จะเรียงกันเข้ามา คุณหมอกายภาพบำบัด คุณหมอศ. นางพยาบาลมาวัดความดัน ให้ยาและนักกายภาพบำบัด โดยเฉพาะน้องนักกายภาพสองคนนี้น่ารักมากๆ คุ้มลงทุนหัดพูดภาษาไทยคำว่า "ลูกสาวลูกชาย"เอาไว้เรียกเขา พร้อมชวนไปเล่นที่หัวหิน รูปที่เห็นน่ะน้องเขาล่ะ ลูกสาวคนใหม่ของคุ้ม ว่าไปแล้ว วันเวลาในโรงพยาบาลนับว่าคิวงานค่อนข้างแน่น ตอนบ่ายสองกว่าๆ คุณหมอส.ที่จะเป็นผู้วางแผนการรักษาด้วยคีโมเข้า พร้อมกับKสมเกียรติ หุ้นส่วนใหญ่ของคุ้มและKอู๊ดKกระแต แมลงก็เลยปลีกตัวไปหาอุปกรณ์ที่ยังไม่มีที่หน้าศิริราช ได้วอร์กเกอร์ใหม่แบบพับได้ เข็มขัดรั้งตัว(รถเข็นพับได้ หุ้นส่วนเขาให้ยืมมา เก้าอี้นั่งอาบน้ำ และวอร์กเกอร์แบบล้อ พี่หมอสุนทรีจะเตรียมไว้ให้ เวลากลับบ้าน ใหม่แกะกล่อง ยืมเขาใช้ก่อน) กลับมาทันเวลาที่คุณหมอส. อ่านฟิล์ม MRเสร็จพอดี ก็เลยได้ฟังแผนการรักษาไปพร้อมกัน แต่ความที่หลายคน ก็เลยจับความได้ไม่หมด แต่ดีทีี่วันต่อมาคุณหมอมาอีกพร้อมกับการนัดหมายเพื่อพบหมอรังสีรักษาที่รพ.ก. ในวันที่ 8 มกรา ก็เลยขอให้คุณหมอช่วยเขียน แผนการรักษา วันเวลา การให้ยาและรังสี พร้อมกับผลข้างเคียงและการกำกับผลข้างเคียง สรุปสั้นๆว่า หมอทุกคนลงความเห็นว่า ต้องเริ่มเร็วที่สุด หลังจากการผ่าตัดสมองเพื่อตรวจเซล(วันที่ 25 ธันวาคม) โดยจะใช้รังสี อาทิตย์ละห้าวันติดต่อกัน พักสองวัน เป็นเวลาหกสัปดาห์ (30ครั้ง) และคีโมที่อ่อนที่สุด เป็นเวลาหกเดือน วันนี้ ใครๆก็ทักว่าทำไมตาขวาแดงแบบนี้.. เราสองคนรู้กันว่า ตาขวาของแมลงเป็นสีแดงแปลว่าเหนื่อย ถ้าสองข้างแดงแปลว่าเหนื่อยมากๆ บางทีแถมปวดหัว ร่างกายเขาส่งสัญญานให้พัก พอนอนเต็มตื่นก็หายเหนื่อย ตาเป็นปกติดี คืนนี้หลับสนิท พยาบาลไม่เข้ามาวัดความดันกลางดึก ทำ ให้ได้นอนกันเต็มที่ ตอนนี้ ยังไม่ใช่เวลาที่ยากที่สุดของการเดินทางผจญภัยในชีวิตกับคุ้ม ช่วงเวลาที่ยากที่สุดคือช่วงที่ทำ การรักษา .. วิธีทางการแพทย์สมัยใหม่นี้ ทำเพื่อกำจัดเซลร้าย แต่ก็ทำร้ายเซลดีและระบบการทำ งานของร่างกายด้วยเช่นกัน เมื่อร่างกายที่เป็นบ่าวถูกกระทบซ้ำ ๆ เป็นเวลานาน จิตใจที่เป็นนายก็อาจจะทรุดลงด้วยเช่นกัน ทั้งบ่าวทั้งนาย จะพยุงกันไหวไหม ก็อยู่ที่คนรอบข้าง .. แมลงต้องเตรียมพร้อม ทั้งกายและใจ เพราะการผจญภัยครั้งนี้ คงจะเหนื่อยกว่าครั้งไหนๆ ที่เคยเป็นมา แต่ก็ประสบการณ์หลายอย่าง จากการมองการเปลี่ยนแปลงของชีวิต และการตอบสนองของคนรอบข้างที่มีลักษณะแตกต่างกัน ยิ่งย้ำคำสอนของครูบาอาจารย์ว่าชีวิตเป็นอย่างนี้เอง ไม่มีอะไรที่คงทน ไม่มีอะไรที่เที่ยง ไม่มีอะไรที่แท้..(ขอให้คนที่เคยร้องไห้ ได้เรียนรู้ไปด้วยกัน จะได้ไม่ต้องร้องไห้อีก) วันที่ 3 มกราคม วันนี้ไม่มีอะไรแตกต่างจากวันอื่น นอกจากว่า เราคาดว่าวันนี้จะได้กลับบ้าน แต่คุณหมอศ.เช็คผลเลือดที่เจาะไปตรวจตอนเช้ามืดแล้วว่ายังไม่อยู่ในเกณฑ์น่าพอใจ ก็เลยต้องอยู่กันอีกสองวัน เปลี่ยนปริมาณยาเพื่อปรับเลือด คาดว่าน่าจะออกวันที่ห้า Kกระแตเข้ามาเยี่ยมสองรอบ เวลาคุยเรื่องงาน ดูคุ้มมีความสุขมาก แต่เวลาเราพูดภาษาไทยกัน ทำตาปริบๆ น้องนิกกี้ลูกสาวคุณกระแตขำที่ป้าเรียกคุ้มว่า"ฝรั่งหลงทาง" วันที่ 4 มกราคม วันนี้ไม่มีอะไรแตกต่างจากวันอื่น มีที่แตกต่างคือ คุ้มเลิกกินกาแฟเด็ดขาด ตามแนว alternative medication แต่กินน้ำคลอโรฟิลแทน(ใบย่านางกับใบหมาน้อย) คุณกระแตกับพวกเด็กๆ วิ่งจัดหามาให้ 5 มกราคม ได้ออกจาโรงพยาบาลแล้ว เพื่อนมาพอดี เลยกลับบ้านพร้อมกัน จะให้เพื่อนกินแบบที่เรากินก็คงไม่ได้ ตอนเย็น ก็เลยมี coco 51 delivery อาหารมากินกันที่บ้าน เพราะคุ้มไปข้างนอกไม่ไหว คุณเล็กมาส่งเอง บอกว่าจะกินอะไรก็บอก สั่งตามเมนูที่เอามาให้ไว้ พี่หมอสุนทรีเอาเก้าอี้นั่งอาบน้ำกับวอร์กเกอร์แบบมีล้อมาให้ พี่ไววิทย์ขำว่ามีอุปกรณ์การช่วยเดินทุกชนิดให้เลือกใช้ เป็นคนไข้กิตติมศักดิ์จริงๆ เห็นไหมว่า สิ่งที่เกิดขึ้นในชีวิต ไม่ใช่เรื่องเลวร้ายนักหนา ถ้าเทียบกับอีกหลายๆชีิวิต รอบข้างคุ้มมีแต่คนรัก เป็นกำลังใจให้เขาเดินทางต่อกับรถมาตรฐานเยอรมันที่ต้องปะผุ..ขอบคุณมากสำหรับเพื่อนๆ พี่ๆน้องๆ ที่เข้าใจ นี้อาจเป็นเพราะบ้านเรามีร่มเงาของพุทธศาสนา ที่ช่วยให้เรามีการมองโลกและชีวิตอย่างเป็นจริง ต่างจากพี่น้องญาติมิตรของคุ้มในเยอรมัน ที่ทำใจยอมรับความจริงของชีวิตไม่ได้ .. ยิ่งรู้แบบนี้ยิ่งต้องทำกายและใจให้แข็งแรงเพื่อเป็นขุมพลังให้คุ้มซ่อมรถให้กลับมาใช้ได้อีก หมายเหตุ..ค่าฮอร์โมนไทรอยด์ของแมลงเป็นปกติ ระดับยาที่กินถูกต้องแล้ว ต้องคอยเช็คเลือดเป็นระยะๆ และต้องกินยาไปตลอดชีวิต และหมั่นดูแลการใช้ชีวิตให้เป็นไปตามปกติ..ขอบคุณนกที่เป็นห่วงนะ ..หมวกนี้ คุ้มฮิตมาก ใหม่เอี่ยมมาจากร้าน Muji ใส่แล้วเหมือนประธานเหมา เวลาเรียกต้องเปลี่ยนจากคุ้มมาเป็น Chairman Mao จึงจะหัน 6 มกราคม   Create Date : 15 ธันวาคม 2553 89 comments Last Update : 12 มกราคม 2554 9:11:28 น. Counter : 5734 Pageviews. Share Tweet

คุณนิดคะ เข้ามาอ่านอย่างละเอียดทุกขั้นตอนแล้ว ได้แต่ทอดถอนใจ เป็นห่วงคุณนิดมาก แต่ก็ทราบว่าคุณนิดเป็นคนเข้มแข็ง สามารถรับอะไรได้อย่างดีแล้ว ขอได้รับความเห็นใจจากป้าแอ๊ดก็คงพอ และขอเป็นกำลังใจให้ผ่านช่วงชีวิตนี้ไปอย่างราบรื่น ขอให้พระคุ้มครองด้วยค่ะ   โดย: addsiripun 15 ธันวาคม 2553 18:12:00 น.

เป็นกำลังใจให้ผ่านเรื่องนี้ไปได้นะคะ เวลามีค่าจริงๆค่ะ   โดย: obbylovequilt 15 ธันวาคม 2553 18:21:52 น.

เข้ามาอ่านเรื่องราวของคุณนิดจนจบ ขอเป็นกำลังใจให้ผ่านพ้นไปได้ด้วยดีนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ แล้วก็ขอขอบคุณที่ทำให้หวนกับมาทบทวนกับคำว่าเวลาอีกครั้ง   โดย: พี่แมว (fangbetta ) 15 ธันวาคม 2553 18:55:44 น.

ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ สู้   โดย: ลูกสาวเมืองโอ่ง (fuzz_zi3 ) 15 ธันวาคม 2553 19:55:46 น.

น้านิด... อ่านจนจบแล้วถึงรู้ค่ะอะไรเป็นอะไร สู้ๆนะคะ น้าอย่าท้อนะ ถ้าน้าเข้มแข็งกำลังใจดี คนป่วยก็มีกำลังใจตามไปด้วยใช่ไหมคะ อ้อมเป็นกำลังใจให้อยู่ทางนี้นะ คนดีพระย่อมคุ้มครองนะคะน้า รักเสมอนะคะ น้องอ้อม   โดย: ~ Cerulean Blue ~ 16 ธันวาคม 2553 11:03:10 น.

ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจค่ะ ตอนนี้ต้องรักษาร่างกายและใจให้สมบูรณ์มาก เพราะเพิ่งแค่เริ่มต้นของกระบวนการตรวจหาข้อมูลก่อนลงมือ operation และ treatment ถึงตอนนั้น จะได้เป็นแหล่งพลังงานให้คุ้มได้ ตอนนี้ วุ่นเป็นพักๆระหว่างวัน เพราะชีวิตคุ้มมีผลต่อชีวิตของคนอื่น จึงมีผู้เกี่ยวข้องมาก คงไม่ได้ไปเยี่ยมใครๆ ในช่วงนี้นะคะ เราสองคนถกเถียง และหารือกันตลอดในทุกๆเรื่องอยู่แล้ว (บางทีก็ทะเลาะกันประจำอยู่แล้ว ไม่ใช่แต่เรื่องนี้ ดังนั้น จิตใจจึงแจ่มใส ไม่มีปัญหาค่ะ แต่นึกถึงหลายคน ที่ใช้เวลาไม่คุ้มไปกับเรื่องไม่สมควร หากเกิดเหตุเหมือนอย่างที่เราสองคนเจอ ก็คงช๊อก ทำอะไรไม่ได้ ไม่มีข้อมูล ไม่มีเงิน..ไม่มีแรงที่จะทำอะไรให้สถานการณ์ดีขึ้น..   โดย: แมลงจ่อย (Bug in the garden ) 16 ธันวาคม 2553 16:00:42 น.

แวะมาเยี่ยมด้วยความคิดถึง...อ้าววววว..... ค่อยๆบรรจงอ่านจนจบ ค่อยๆคิดและทำ ทุกๆอย่างให้สำเร็จนะคะ ขออำนาจคุณพระ คุณความดี ของคุณนิด จงคุ้มครอง พาคุณนิดและคุ้ม ให้ผ่านห้วงแห่งวิกฤติการณ์ของชีวิต ให้ได้ค่ะ ฝากกำลังใจไว้ให้ค่ะ ใช้ได้ไม่อั้นนะคะ คุณน้อง... ป้านวนค่ะ   โดย: nu-an 16 ธันวาคม 2553 17:33:05 น.

คุณนิดคะ เป็นกำลังใจให้นะคะ ทุกอย่างต้องผ่านไปได้ด้วยดีคะ   โดย: ma IP: 124.121.173.9 17 ธันวาคม 2553 7:16:17 น.

พี่นิดคะเป็นกำลังใจให้ทั้งคุ้มและพี่นิดนะคะ ขอให้การรักษาผ่านไปได้ด้วยดีค่ะ   โดย: แม่น้องต้นน้ำ 17 ธันวาคม 2553 13:43:29 น.

เข้ามาอ่านเรื่องราว ขอเป็นกำลังใจให้ด้วยนะค่ะ ขอให้การรักษาเป็นไปอย่างราบรื่นค่ะ   โดย: atenako 17 ธันวาคม 2553 15:45:08 น.

สวัสดีค่ะคุณนิด เคยบอกคุณนิดไว้ว่าช่วงนี้จะปลีกวิเวก ไม่เปิดเน็ต แต่สองสามวันมานี้ใจไม่นิ่งเลย คลื่นอิเล็กทรอนิคส์จากจอคอมพ์จึงแหวกผ่านมาที่ใจให้เปิดหน้าบล็อกของคุณนิดขึ้นมาจนได้ ขณะที่อ่าน เตรียมใจได้เมื่อผ่านข้อความไปสองสามย่อหน้า เหมือนคุณนิดจะค่อย ๆ บอกข่าวให้คนอ่านตามเรื่องไปกับความนิ่งเย็นของคุณนิดเพื่อรับรู้กับเรื่องที่ยากจะทำใจให้นิ่ง เชื่อว่าความเข้าใจในโลกและในธรรมของคุณนิดจะช่วยให้คุณคุ้มเห็นการเปลี่ยนแปลงทางกายที่เกิดขึ้นเป็นอีกโอกาสหนึ่งในการรู้จักและสัมผัสกับคุณค่าของชีวิตผ่านมุมมองที่อยู่นอกเหนือการเจ็บป่วยทางกาย เอาใจช่วยผ่านหน้าจอนี้แทนการโทรศัพท์ถึงอย่างที่คุณนิดต้องการนะคะ ฝากกำลังใจไปถึงคุณคุ้มด้วย ให้การแพทย์รักษากายและธรรมะรักษาใจนะคะ ด้วยความระลึกถึงอย่างที่สุด   โดย: พี่พี IP: 182.53.40.114 17 ธันวาคม 2553 19:29:15 น.

cแวะมาเยี่ยมเยียนค่ะน้านิด เดี๋ยวทำงานเสร็จแล้วหนูกลับมาอ่านนะคะ   โดย: cruduslife 17 ธันวาคม 2553 23:50:50 น.

เป็นกำลังใจให้อีกคนค่ะ สู้ สู้   โดย: Gunpung 18 ธันวาคม 2553 7:14:36 น.

ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจ และขอส่งกำลังใจไปให้ทุกคน เพื่อให้มีพลังกายและพลังใจที่แข็งแรง มองเห็นทางเดินที่ชัดเจน จะได้เดินทางปลอดภัย เพลิดเพลิน ไม่ตกหลุมบ่อ บาดเจ็บ ทั้งตัวคนขับและยานพาหนะ ..ความป่วยไข้มาเยือนนับว่าเป็นเรื่องดี ที่เตือนให้เรานึกถึงและเตรียมตัวสำหรับวันสุดท้ายอย่างไม่ประมาทและใช้"เวลา"อย่างคุ้มค่า..ธรรมชาติของชีวิตก็เป็นเช่นนี้เอง.. ใช่ไหมคะ   โดย: แมลงจ่อย (Bug in the garden ) 18 ธันวาคม 2553 14:03:28 น.

ทราบข่าวคุ้มแล้วตกใจมาก ฝากกำลังใจให้คุ้มและเพื่อน ความมีสติเท่านั้นเป็นที่พึ่งได้ มั่นใจในตัวเพื่อนเสมอ ฝากบอกคุ้มว่าทำใจสบายๆ อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด เป็นธรรมดาของสังขาร มีสติกับตัวสู้และมองดูสังขารนี้อย่าผู้วาญฉลาด สู้ๆๆนะ จะเสวดมนต์และเป็นกำลังใจมห้เสมอ คุ้มสู้ๆนะ   โดย: Lek (lekriver ) 19 ธันวาคม 2553 0:30:16 น.

ชอบเข้ามาดูสวนของคุณมานาน แต่วันนี้ได้รับทราบเรื่องราวของคุณด้วยความเห็นใจ และขอมอบกำลังใจให้คุณด้วยอีกคนค่ะ เมื่อสองปีก่อน ตัวเองก็สูญเสียน้องชายอันเป็นที่รักไปภายในเวลาเพียงสามชั่วโมง สืบเนื่องจากการป่วยด้วยการปวดศีรษะจากความดันโลหิตสูง อีกห้าเดือนต่อมาพบว่ามีอาการบวมจากโรคไต น้องกลับจากตรวจครั้งแรกที่ศิริราชได้สองคืน หลังเลิกงานน้องล้มลงไปแล้วก็ไม่กลับมาหาพวกเราอีก เขาอายุแค่ 42 เอง เช้าวันที่ไปเก็บอัฐิของเขาคือวันนัดครั้งที่สองของโรงพยาบาล คิดถึงเรื่องนี้ทีไรดิฉันเหมือนใจจะขาด ดีใจกับคุณแมลงที่ยังได้รู้ว่าคนข้างกายป่วยเป็นอะไร รักษาอย่างไร ได้พูดคุยไต่ถามกัน คงไม่มีอะไรดีไปกว่าความรัก ความอาทรและกำลังใจจากผู้เป็นที่รัก ดิฉันขอให้คุณพระคุณเจ้าได้ปกปักรักษา และให้คุณทั้งสองมีพลังต่อสู้กับสิ่งต่างๆนะคะ ให้เวลาของพวกคุณยาวนานดังใจปรารถนาค่ะ   โดย: BabyGreace 19 ธันวาคม 2553 16:45:33 น.

ตามมาอ่านต่อค่ะ... ยังเป็นกำลังใจให้น้ากับคุ้มเสมอนะคะ สู้ๆๆๆ   โดย: อ้อม ~ Cerulean Blue ~ IP: 81.70.148.201 20 ธันวาคม 2553 14:50:18 น.

ขอเป็นกำลังใจให้คุณคุ้มและพี่นิดค่ะ ถ้ามีอะไรสามารถช่วยได้ยินดีนะคะ   โดย: นก IP: 203.151.15.245 20 ธันวาคม 2553 16:59:01 น.

ด้วยกำลังใจจากเพื่อนทุกคน หวังว่าคุณนิดและคุ้ม จะผ่านชีวิตช่วงนี้ไปได้อย่างสบายใจค่ะ ท่านพุทธทาส ท่านว่าทุกอย่างที่ผ่านมาและเป็นไป เป็นเช่นนั้นเอง   โดย: addsiripun 21 ธันวาคม 2553 10:32:00 น.

ขอบคุณทุกๆท่านที่ให้กำลังใจ แมลงขอแบ่งปันกลับคืนให้ทุกท่านเช่นกันค่ะ โดยเฉพาะคุณbabygreace ที่ร่วมแชร์ประสบการณ์ที่ย้ำความสำคัญของเวลา ที่มีค่ามากกว่าสิ่งอื่นใด แมลงไม่มีเวลาไปคุยเล่นในช่วงนี้ มีเรื่องต้องทำ ต้องเตรียมมาก เพราะชีวิตคุ้มมีผู้เกี่ยวข้องจำนวนมาก ที่ต้องช่วยกันจัดการ สัปดาห์หน้าระหว่างรอผล คงได้มีโอกาสอัพบล๊อกใหม่ และได้ไปเยี่ยมเยียนคนอื่นบ้าง ขอบคุณอีกครั้งค่ะ   โดย: แมลงจ่อย (Bug in the garden ) 21 ธันวาคม 2553 21:26:09 น.

หนูได้อ่านและเห็นภาพแล้วรู้สึกดีใจค่ะ ที่ทั้งพี่นิดและคุ้มมีกำลังใจมากๆ พลังใจที่เข้มแข็งของพี่นิดได้ส่งผ่านไปยังคุ้มให้สามารถยืนหยัดได้อย่างที่เห็น การฝึกใจและการมองโลกอย่างที่มันเป็นไปเป็นเรื่องสำคัญซึ่งพี่นิดพิสูจน์ให้เห็นว่า พี่นิดได้ผ่านการฝึกมาเป็นอย่างดี จึงเตรียมใจรับมือกับสิ่งที่เกิดขึ้นได้อย่างเข้มแข็ง ซึ่งความเข้มแข็งนี้ได้ส่งผ่านไปยังคุ้มและได้ส่งต่อมายังหนูด้วยค่ะ หนูขอให้คุ้มพบหมอและแนวทางการรักษาที่ดีที่สุดค่ะ พี่นิดก็รักษาสุขภาพด้วยนะคะ จิตเป็นนายกายเป็นบ่าวก็ตาม การรักษาบ่าวให้แข็งแรงก็เป็นเรื่องสำคัญค่ะ   โดย: นก IP: 58.137.211.68 23 ธันวาคม 2553 7:57:21 น.

กำลังใจที่เข้มแข็ง จะช่วยให้เราฟันฝ่าอุปสรรคไปได้ค่ะ   โดย: ninbo aea (ninbo aea ) 24 ธันวาคม 2553 7:48:04 น.

โดย: BabyGreace 24 ธันวาคม 2553 20:31:29 น.

แวะมาเติมกำลังใจค่ะ เจียดเวลาสักนิด รับความสุขวันคริสต์มัส นะคะ ขอให้คุณนิดและคนข้างกาย มีความสุขกายสุขใจ ค่อยๆห่างไกลโรคภัย นะคะ...เพี้ยง...!!   โดย: nu-an 25 ธันวาคม 2553 9:17:22 น.

ขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจนะคะ คุณนิด   โดย: Jookjik 25 ธันวาคม 2553 17:19:24 น.

**เป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ คุณนิด**   โดย: addsiripun 25 ธันวาคม 2553 23:18:02 น.

พี่นิดแก่นขอโทษที่เข้ามาอ่านช้า.. เมื่อคืนฝันถึงแม่มดเอ็กซ์ พี่นิด พี่คุ้ม และตัวเอง นั่งคุยกันโดยพี่นิดเป็นคนเดินเรื่อง บรรยากาศปกติดีตามบุคลิกของแต่ละคน วันนี้มีกิจกรรมกับ นศ.ทั้งวัน ....สอนเสร็จเลยเข้ามาที่ Blog ตามใจสั่ง.... ไม่คิดว่าจะได้อ่านเรื่องราวที่อยากจะถามไถ่ ..พออ่านเสร็จ ก็ยังเหมือนเดิมเหมือนตอนที่ได้ยินพี่บอกว่าจะแต่งงาน...แก่นไม่ได้กำลังขับรถอยู่กับพี่..แต่นั่งอ่านอยู่คณะคนเดียว น้ำ..มันไหลลงคอ..ออกมาข้างนอกนิดหน่อย พยายามตั้งสติ นั่งคิด..ๆๆ กลับขี้นไปอ่านอีกหลายรอบ ความรู้สึกผ่อนลงไม่บีบอัดหัวใจ) มันมาเร็วกว่าที่คิด ขอบคุณพี่นิดที่พยายามตั้งใจเขียนให้อ่านและไม่ให้กังวลใจ...... ..ด้วยความเป็นพี่นิด+พี่คุ้ม มั่นใจว่าทุกอย่างมันต้องดีขึ้น โทรกลับบ้าน..พ่อ-แม่บอกว่าคนดีสิ่งศักดิ์สิทธิ์จะคุ้มครอง และฝากอวยพรให้พี่สุขภาพกาย-ใจแข็งแรง และให้พี่คุ้มหายไวๆๆ..มีใจเข้มแข็ง ..ทุกคนส่งกำลังใจมาให้ค่ะ   โดย: แก่นน้อย IP: 202.29.24.199 26 ธันวาคม 2553 17:02:36 น.

แวะมาเป็นกำลังใจอีกครั้ง สำหรับคนคู่หนึ่งที่ยังยืนหยัด และเชื่อว่า จะยืนยาว...   โดย: พี่พี IP: 182.53.45.32 27 ธันวาคม 2553 13:48:22 น.

เป็นยังไงบ้างคะ .. จะเข้ามาหาทุกวันค่ะ.... (tomorow I come fresh... อิอิ) .....   โดย: แก่นน้อย IP: 202.29.24.194 27 ธันวาคม 2553 19:33:59 น.

สวัสดีค่ะคุณนิด ทราบข่าวจากน้องๆที่จะไปญี่ป่นว่าแฟนคุณนิดไม่สบาย ไม่อยากรบกวนทาง โทรศัพท์เพราะคิดว่าช่วงเวลานี้คุณนิดมีอะไรที่จะต้องคิดและทำมาก เลยลองเข้ามาที่ Blogg ได้อ่านเรื่องทั้งหมดแล้ว คิดว่าคุณนิดและคุณคุ้มเป็นผู้ที่มีสติในการที่จะ handle สิ่งที่เกิดขึ้นในครั้งนี้ ได้เป็นอย่างดี อยากเรียนว่า จิตเป็นนายกายเป็นบ่าว ขอเป็นกำลังใจ ให้คุณนิดและคุณคุ้มสามารถผ่านพ้นช่วงนี้ของชีวิตไปได้อย่างปลอดภัยค่ะ ด้วยจิตปรารถนาดีและเป็นกำลังใจ พี่เป้าค่ะ   โดย: พี่เป้า IP: 115.87.79.57 27 ธันวาคม 2553 23:28:22 น.

หวัดดีคะ ชอบมานานแล้วคะ คำนี้ เวลาเป็นของมีค่า เป็นเรื่องจริงเลยคะ มีเวลาอ่านนิดหน่อย เลย ทราบว่าป้าแมลงป่วย ให้กำลังใจคะ เด๋วกลับจากเหนือแล้วจะนำดอกไม้มาให้กำลังใจคะ ปีใหม่นี้แข็งแรงงงง คะ   โดย: dolores 28 ธันวาคม 2553 8:27:57 น.

เพื่อนนิด เพื่อนแวะเข้ามาตามข่าวคราว ได้ยินพี่น้อยว่ามาแอดมิดตรวจชิ้นก้อนนั้น ภาวนาให้เป็นผลที่ดี บึญกุศลและกรรมดีที่คุ้มได้ทำมาดีๆนั้นต้องส่งผลดีกับเค้าแน่ๆ ยังจำที่เคยเล่าให้ฟังนานแล้ว คนดีพระเจ้าย่อมคุ้มครอง นะ เพื่อนก็ได้แต่ภาวนา   โดย: lekriver 28 ธันวาคม 2553 16:22:47 น.

ส่งความสุข ส่งท้ายปีเก่า ต้อนรับปีใหม่ค่ะ คลิกที่แสตมป์น่ะค่ะ การ์ดสำหรับคุณ จขบ.นี้   โดย: Gunpung 29 ธันวาคม 2553 5:39:33 น.

ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจทั้งในบล๊อก หลังไมค์และอีเมล์ หวังว่ากำลังใจที่ส่งมาให้นี้จะแปรเป็นบุญให้ทุกท่านได้มองเห็นค่าของ"เวลา"ที่มีต่อชีวิต ไปด้วยกัน และขอโทษที่ตอบใครๆไม่ได้เลย ได้แต่ใช้หน้าบล๊อกนี้บอกความคืบหน้า.. ไม่ต้องเป็นห่วงว่าแมลงจะเศร้าหมองหรือทรุด .. ช่วงเวลานี้ถือเป็นการฝึกฝนธรรมอย่างแท้จริง ถ้าทำไม่ได้ จะไม่มีสิทธิเรียกพระพุทธเจ้าว่าครู ..สำหรับแก่น ถ้าอ่านแล้วยังร้องไห้อีก แสดงว่ายังมองไม่เห็น ยังไม่เข้าใจที่พี่พูด เลิกร้องและให้ปรับวิธีคิดและการมองใหม่ ไม่งั้นถึงเวลาที่เจอทุกข์ของแท้ จะต้องฟูมฟายแสนสาหัส.. ขอบคุณทุกๆคนอีกครั้ง ที่เข้ามาให้กำลังใจซ้ำแล้วซ้ำอีก รับรองว่าจะไม่ทำให้เสียชื่อ ที่มีกองเชียร์ดีค่ะ   โดย: แมลงจ่อย (Bug in the garden ) 29 ธันวาคม 2553 14:35:58 น.

มาอีกแระ ก็มันห่วงนินา เหมือนมีความรู้สึกสื่อถึงกันได้ ว่า น้องแมลงคงเล่าอาการคนป่วยต่อบ้าง เพื่อกำลังใจของกองเขียร์ สติ ปัญญา ใข้กับคุ้มเสียให้คุ้ม นั่งอึ้ง...พร้อมกับส่งแรงใจไปหัวหินค่ะ... ป้านวนค่ะ   โดย: nu-an 29 ธันวาคม 2553 19:34:21 น.

เช่นกันนะคะ มาคอยเป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ ดีใจที่คุณแมลงเข้มแข็งค่ะ สู้ๆนะคะ   โดย: พี่แมว (fangbetta ) 29 ธันวาคม 2553 20:38:22 น.

พี่นิดคะ.. 2วันนี้ย้อยไปอ่านหนังสือ2เล่มที่พี่ให้มา แก่นเข้าใจแล้ว.. เราจะ สู้ สู้ ๆ ๆ ๆ ไปด้วยกันนะคะ... ต้องการลูกมือทำครัวและคนรดน้ำต้นไม้เพิ่มหรือเปล่า วันหยุด ยาวปีใหม่นี้แก่นว่างนะคะ .. **พี่ไหมแมกำลังเร่งเขียนงานส่ง อจ. ฝากส่งกำลังใจมาค่ะค่ะ   โดย: แก่นน้อย IP: 202.29.24.196 30 ธันวาคม 2553 1:13:50 น.

พี่นิด... เป็นงัยบ้างคะ.... P'Henner... Don't worry, you can do it ! Cheer up! "Hope you get well soon" แก่นคุยกับพี่ไหมแมแล้ว เราอยากไปให้กำลังใจพี่ทั้งสอง ไปเป็นแดนเซอร์เชียร์อยู่ข้างๆๆ จะสะดวกหรือเปล่า....   โดย: แก่นน้อย IP: 202.29.24.196 30 ธันวาคม 2553 12:11:56 น.

บุญรักษา เป็นกำลังใจให้เสมอ ทำหน้าที่ของตัวให้เต็ม ที่เรื่องอื่นๆ ไม่ต้องห่วง   โดย: ผีหัวโต IP: 118.173.56.131 30 ธันวาคม 2553 17:03:42 น.

เอาใจช่วยนะ ทุกสิ่งทุกอย่างย่อมมีวิถีทางของมันเอง ปาฏิหารย์อาจมีจริงหรือไม่ ไม่รู้เหมือนกัน ที่รู้แน่ ๆ คือคนเราต้องมีความหวัง และอยู่กับปัจจุบันให้ดีที่สุด. รักษาสุขภาพด้วยนะจ๊ะ เพื่อน ๆ ฝากกำลังใจมาให้เพียบ.   โดย: โส่ย (secreate ) 30 ธันวาคม 2553 21:27:05 น.

เข้ามาขอทราบข่าวคราวอีกครั้ง อ่านแล้วได้แต่ทอดถอนใจ ขอเป็นกำลังใจให้คุณนิดต่อไปค่ะ การที่ได้ทราบอาการและวันเวลาที่จะรักษา จะช่วยให้มีเวลาสำหรับทำใจได้อีกพอควร ป้าแอ๊ดเชื่อว่าคุณนิดจะเข้มแข็งพอ เมื่อถึงวันนั้นค่ะ   โดย: addsiripun 31 ธันวาคม 2553 13:19:34 น.

เป็นยังไงบ้างคะ.. วันนี้แก่นไปไหว้พระขอพรหลายที่ ขอพรให้พี่ทั้งสอง ตัวเอง และครอบครัว พี่นิดคะ.. "ขอเพียงส่งเสียงมา จะไปหา จะไปในทันใด จะไปยืนเคียงข้างเธอ ไปอยู่ดูแลเป็นเพื่อนเธอ ให้เธอหมดความกังวลใจ" แต่พิธีพุทธาภิเสกคืนนี้ไม่ได้ไปแม่ปวดขา.. พรุ่งนี้จะมาใหม่ค่ะ   โดย: เเก่นน้อย IP: 49.228.101.125 31 ธันวาคม 2553 18:50:24 น.

ลืมบอก "พี่คุ้มยอดเยี่ยมมาก ที่ทําตามคําสั่งโค้ช พลิกเกมกลับมาได้" ได้ใจกองเชียร์ไปเต็มๆ เชียร์สุดใจเลยค่ะ.. ฮีโร่ของน้องๆ   โดย: แก่นน้อย IP: 49.228.101.125 31 ธันวาคม 2553 19:05:13 น.

เจ็บไข้.. ทิ้งไว้กับปืเก่า ปีใหม่หายเจ็บ หายไข้นะพี่..   โดย: แก่นน้อย IP: 110.49.81.218 1 มกราคม 2554 13:44:06 น.

เป็นกำลังใจให้ทั้ง 2 คน นะคะ พ่อกับแม่ฝากความคิดถึงและฝากให้กำลังใจมากด้วยค่ะ สู้ ๆ นะคะ   โดย: ิBusy Bee IP: 182.232.196.8 1 มกราคม 2554 14:00:39 น.

สวดมนต์ ให้ทุกคืน โปรดรับ และอนุโมทนาด้วย   โดย: ผีหัวโต IP: 118.173.56.136 2 มกราคม 2554 12:25:41 น.

ทำให้เต็มที่ ไม่ต้องห่วงยายมดเอ็กซ์ จะดูแลเอง และ ณ เวลานี้ จอประกาศว่า จะเลิกสูบบุหรี่ตลอดกาล   โดย: อ้วน IP: 124.121.29.222 2 มกราคม 2554 21:58:08 น.

ไปปฏิบัติธรรม ทำวัตรสวดมนต์-ภาวนา เพิ่งกลับมา ได้แผ่เมตตาให้เจ้ากรรมนายเวรของพี่คุ้มด้วย ขอให้เพื่อนและคุ้มมีกำลังใจที่เข้มแข็ง สู้ให้เต็มที่ มีอะไรให้ช่วยขอให้บอกจักกระทำเต็มความสามารถ เพื่อเพื่อนนะ อนุโมทนาบุญกับคุณผีหัวโตด้วยนะคะ   โดย: เล็ก (lekriver ) 3 มกราคม 2554 15:57:18 น.

กําลังใจทุกคนส่งมาเชียร์สุดฤทธิ์เลยนะพี่... ทําให้เต็มที่เหมือนพี่อ้วนบอก... พี่คุ้ม สู้ สู้ ๆๆ นะคะ เอาใจช่วยทุกเวลา... พี่แมลงดูแลตัวเองด้วยนะคะ   โดย: เเก่นน้อย IP: 49.228.176.141 3 มกราคม 2554 16:38:24 น.

คุณนิดคะ มีภารกิจไม่ได้มาตามข่าวคุณคุ้มหลายวัน แต่ยังเป็นห่วงเสมอ เอาใจช่วยนะคะ จุดที่วิกฤติที่สุดอาจกลายเป็นจุดที่วิวัฒน์ที่สุดก็ได้ (จำคำสอนนี้มาจากท่านพระพรหมคุณาภรณ์ค่ะ ...) สิ่งที่มีค่ากว่าเวลาคือการเห็นค่าของเวลาและเห็นค่าที่แท้จริงของชีวิตและการมีชีวิตอยู่นะคะ เป็นกำลังใจให้เสมอและอนุโมทนาในหน้าที่ที่คุณนิดทำอยู่ ทั้งกับตัวเอง กับคุณคุ้มและกับคนอ่านที่ได้เรียนรู้คุณค่าหลาย ๆ อย่างจากเรื่องราวของคุณนิดค่ะ คืนนี้พี่สวดมนต์ให้คุณคุ้มและคุณนิดด้วย ขอให้เวลาที่มีค่าเป็นช่วงที่ "มีค่า" สำหรับคุณนิดและคุณคุ้มอย่างแท้จริง ขอให้ธรรมะคุ้มครองนะคะ   โดย: พี่พี IP: 118.173.93.154 3 มกราคม 2554 20:45:44 น.

มาเชียร์ด้วยคนค่ะ ส่งกำลังใจมาให้ทั้งคุณคุ้มและพี่นิดค่ะ ขอให้พระคุ้มครองและให้ผลการรักษาเป็นไปด้วยดีค่ะ พี่นิดก็รักษาสุขภาพด้วยนะคะ   โดย: นก IP: 203.151.15.245 4 มกราคม 2554 8:32:35 น.

วันนี้เป็นวันพระ ไปวัดมา ได้ทำบุญทาน และปฏิบัติ ภาวนา โปรดอนุโมทนาด้วย   โดย: ผีหัวโต IP: 118.173.60.104 4 มกราคม 2554 15:37:48 น.

แวะมาเยี่ยม ที่จริง เข้ามาดูทุกวันแหละ แต่ไม่ได้เขียนอะไร มาเสริมกำลังใจให้นะจ๊ะ รักษาสุขภาพด้วยล่ะ   โดย: โส่ย IP: 124.120.182.165 4 มกราคม 2554 15:41:10 น.

เป็นไงบ้างคะ.. เข้ามาส่งกําลังใจ.. เมื่อเช้าไปวัดตักบาตรมา.. พรุ่งนี้จะมาใหม่นะคะ   โดย: แก่นน้อย IP: 110.49.112.137 4 มกราคม 2554 16:29:13 น.

แวะมาหา.. มาให้กําลังใจ.. คิดฮอดหลายเด้อ..   โดย: แก่นน้อย IP: 49.229.241.232 5 มกราคม 2554 14:27:36 น.

คุณแมลงจ่อยคะ ไม่มีคำใดจะพูดเลยคะ นอกจากว่าขอเป็นกำลังใจให้อย่างที่สุด ทั้งหมดทั้งมวลที่เกิดขึ้นกับคุณแมลงจ่อย รินเข้าใจความรู้สึกเป็นอย่างดี สิ่งเดียวที่ทำได้อย่างที่คุณแมลงจ่อยว่าไว้คือการต้องเป็นทีมที่ดี ร่วมมือกันทั้งเราและเค้า อยู่บนความตั้งมั่นถึงแม้เราจะรู้ว่าอะไรเป็นอะไร สู้ๆนะคะ จะคอยเป็นกำลังใจเสมอ ..... รู้ว่าเหนื่อย รู้ว่าหนัก แต่ต้องเข้มแข็งนะคะ   โดย: ริน IP: 61.90.147.248 5 มกราคม 2554 16:02:18 น.

วันนี้กลับบ้านหัวหินแล้ว หลังจากไปผจญภัยในรถพยาบาลมารอบนึง เจ็ดวันในโรงพยาบาลธ. ขอบคุณอย่างมากๆๆๆสำหรับทุกกำลังใจค่ะ เหนื่อยทุกวัน แต่ก็ยังไม่ใช่ของจริงค่ะ คาดว่าวันที่ 8 มกราคม ไปหาหมอที่โรงพยาบาลก.เพื่อเริ่มทำการรักษา วันนั้นคงเป็นวันเริ่มต้นการประคองตัวเราและเขาด้วยกัน ..งานนี้เป็นบททดสอบครั้งใหญ่ ว่าเราเป็นมนุษย์ที่แท้ไหม เรามาเรียนรู้ชีวิตไปด้วยกัน โดยเฉพาะแก่น..น้องเล็กของแมลง มาร่วมผจญภัยในเส้นทางชีวิตชองนาย(จิต)กับบ่าว(ร่างกาย)ของแมลงกับคุ้มว่าจะเป็นอย่างไร และจัดการอย่างไร ถ้าหายเหนื่อยแล้วจะกลับมาเล่าต่อในเรื่องที่ไปผจญมาเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว ขอบคุณอีกครั้งสำหรับกำลังใจของทุกคน จะว่าไปแล้ว คุ้มน่ะไม่ใช่ ฝรั่งหลงทางในเมืองไทยเลยนะ รอบตัววิ่งกันหัวขวิด เพื่อจัดการทางให้แมลงพาคุ้มผจญภัยในThai style health care. เรื่องที่เกิดขึ้นนี้เป็นเรื่องธรรมดา แต่มันไม่ธรรมดาเพราะเรายื้อกับตัวตนของเรา จะว่าไปแล้ว เรื่องที่เกิดขึ้นกับชีวิตตอนนี้แม้จะเป็นเรื่องร้าย แต่ก็มีเรื่องดีหลายเรื่องที่เกิดขึ้นเช่นกัน ถ้าพิจารณาให้ดี ..มันเป็นอย่างนั้นเอง   โดย: แมลงจ่อย (Bug in the garden ) 5 มกราคม 2554 17:11:14 น.

พี่นิด แวะมาเติมกำลังใจให้ค่ะ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ แล้วเรื่องไทรอยด์เป็นอย่างไรบ้างอย่าลืมดูแลตัวเองนะคะ   โดย: นก IP: 203.151.15.245 6 มกราคม 2554 7:59:24 น.

ขอบคุณมากค่ะคุณนิด ที่ไปคอมเม้นท์ที่บล็อกป้าแอ๊ดได้แล้ว เรื่องการเจ็บไข้ได้ป่วย พระท่านบอกว่าเป็นเรื่องตัวเราเอง เป็นสิ่งที่เราต้องผจญด้วยตัวเอง เราเจ็บ เราไข้ เราก็เป็นเองทั้งนั้น ไม่มีใครสามารถมาบรรเทาอาการเจ็บแทนกันได้ นอกจากจะสวดมนต์ เป็นการให้กำลังใจแก่กันเท่านั้น ป้าแอ๊ดขอให้บุญกุศลที่ป้าแอ๊ดได้ทำมาตั้งแต่อดีตชาติ จนถึงปัจจุบัน จงเป็นปัจจัยให้คุณนิดและคุณคุ้มได้ผ่านชีวิตช่วงนี้ไปด้วยดีค่ะ รักษาสุขภาพของตัวเองด้วยนะคะ   โดย: addsiripun 6 มกราคม 2554 15:30:54 น.

ดีใจจังที่พี่ได้กลับบ้านแล้ว จะได้ชาร์จแบ็ตฯ เก็บพลังไว้บินต่อ ได้อ่านแล้วก็สบายใจขึ้นเยอะเลย รอบๆ ตัวพี่แมลงมีทีมงาน ที่ปรึกษาที่เข้มแข็ง คงช่วยให้พี่แมลงเบาใจเบาแรงได้เยอะ วาสนาทำให้มาเจอกันเนอะ .... กำลังใจเยอะมากๆ บวกกับระบบความคิดที่ดี ทุกอย่างอย่อมผ่านได้ด้วยดี...เชื่อมือ..อยู่แล้ว.. สู้ๆๆ ไปด้วยกันค่ะ   โดย: แก่นน้อย IP: 202.29.24.198 6 มกราคม 2554 16:33:07 น.

วันนี้เข้ามาฝากความคิดถึงพี่คุ้มเป็นพิเศษ... ชามโตๆๆเลย พร้อมกำลังใจหอบใหญ่..เก็บไว้เป็นเสบียงตอนออกผจญภัยกับพี่แมลงค่ะ   โดย: แก่นน้อย IP: 202.29.24.200 7 มกราคม 2554 13:41:29 น.

ดีใจที่เห็นรอยยิ้มทั้งจากคุณคุ้มและจากคุณนิด สู้ ๆ นะคะ แม่พี่เคยฉายแสง (เมื่อเกือบสามสิบปีที่แล้ว) แม่บอกว่าร้อนมาก มากที่สุด..... ร้อนข้างในนะคะ ภาวนาให้ใจคุณคุ้มเย็นพอที่จะแบ่งเบาความร้อนนั้นได้ (แต่มาถึงพอศอนี้ อาจจะไม่ร้อนแล้วก็ได้ หวังเช่นนั้นค่ะ) ยังเอาใจช่วยอย่างสม่ำเสมอ แม้ว่าอาจไม่ได้เข้ามาทุกวัน ช่วงนี้พี่ไม่ค่อยมีโอกาสเข้าถึงอินเตอร์เน็ตมากเท่าไหร่ กำลังวุ่นวายกับการย้ายบ้านไปอยู่เวียงจันทน์ค่ะ ไป ๆ มา ๆ อยู่เป็นระยะ แต่เมื่อมีโอกาสเมื่อไหร่จะมาตามข่าวคุณคุ้มจากคุณนิดเสมอ ยินดีที่คุณนิดหาความหมายและความพิเศษจากสถานการณ์พิเศษครั้งนี้ได้อย่างเยือกเย็น เชื่อว่าทั้งคนทั้งรถคงแล่นฉิวได้ในอีกไม่นานนี้ ขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจสำหรับคุณนิดและคุณคุ้มค่ะ   โดย: พี่พี IP: 125.25.105.158 7 มกราคม 2554 17:17:12 น.

ท่านประทานเหมาเข็มแข็งๆ ดีใจที่ในความเจ็บไข้ได้ป่วย ได้เห็นรอยยิ้มของพี่คุ้มทีบอกความเชื่อมั่นในตัวคนใกล้ชิด อ่านที่เขียนมาพาใจหายใจคว่ำไปด้วย เวลายืนเคียงกันเพื่อนว่า จะเหมือนเลข10 ลุ้นๆๆ ดีไม่ล้มลงไป ไม่กล้าโทรหาเลยกลัวว่าจะไปขัดเวลากัน มีไรให้ช่วยบอกได้เลย เป็นกำลังใจให้เสมอ เพื่อนเข้มแข็งมาก มีคนให้กำลังใจเงียบๆแต่ไม่ออกนามด้วยนะ   โดย: เล็ก (lekriver ) 7 มกราคม 2554 21:41:52 น.

พี่นิดคะ เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ ขอเป็นกำลังใจให้พี่นิดและพี่คุ้ม (ขออนุญาตเรียกพี่นะคะ) ให้ผ่านทุกอย่างไปด้วยดี ขอคุณพระคุ้มครองพี่ทั้งสองนะคะ สู้ สู้ค่ะ ^^   โดย: cutie bunny 8 มกราคม 2554 7:01:37 น.

แวะมาเยี่ยมค่ะ อย่าลืมพักผ่อนและดูแลตัวเองให้มากๆนะคะ เพื่อจะได้ มีพลังพากันเดินให้ผ่านเวลานี้ไปให้ได้ เอากำลังใจมาฝากให้แบบกระแสรายวันค่ะ....เบิกได้ทุกเวลานะคะ...   โดย: nu-an 8 มกราคม 2554 8:31:45 น.

ชื่อคุ้ม ก็ต้องมีอะไรคุ้มครองอยู่แล้ว ขอพุทธคุณ คุ้มครอง ให้ผ่าน ไปได้   โดย: ผีหัวโต IP: 118.173.52.59 8 มกราคม 2554 11:20:43 น.

ขอบคุณที่คุณนิดเข้ามาเขียนรายละเอียดในแต่ละวันให้ได้ทราบกันอีก ประสบการณ์อย่างนี้ ถ้าไม่ใด้พบเจอด้วยตัวเองก็ยากที่จะลืมเลือน ป้าแอ๊ดเคยเรียกรถจากศูนย์นเรนทรมารับคุณพ่อที่บ้านอย่างฉุกละหุกถึง 2 ครั้ง ระหว่างที่นั่งในรถ เราก็หัวใจจะวายไปด้วยความเป็นห่วงคุณพ่อ เข้าใจความรู้สึกคุณนิดดีจริงๆ ค่ะ ถ้าเราไม่มีสติซะคน ทุกอย่างคงจะเลวร้ายไปมากกว่านี้แน่ๆ ขอเป็นกำลังใจต่อไปนะคะ ขอให้ผ่านวิกฤตนี้ไปด้วยดีค่ะ   โดย: addsiripun 8 มกราคม 2554 16:43:18 น.

ขอบคุณทุกท่าน สำหรับกำลังใจรายวันของทุกท่าน เราสองคนมีกำลังใจดีมาก แม้ว่ากายจะเหนื่อย เนื่องจากคุ้มอ่อนแรงมาก ขาซ้ายใช้การไม่ได้เลย เราเลยต้องทีมเวิร์กดีมาก โดยเฉพาะตอนเคลื่อนย้ายตัวเองไปอึ นอน นั่งรถเข็น หรือทำความสะอาดร่างกาย สมองสั่งงานช้าลง (แต่เวลาคุยภาษาเยอรมัน รู้สึกแรงดี) วันนี้ไม่ได้อัพบล๊อกเพราะต้องใช้เวลานาน ขอเล่าสั้นๆก่อน เพราะกำลังพักหลังจากทั้งวันในโรงพยาบาลก. พักกันได้ชั่วโมงกว่าๆแล้ว เมื่อเช้าแมลงตื่นตั้งแต่ตีสี่ครึ่ง เตรียมอาหารเช้าและยาประจำวันที่มีทั้งหมดเก้าเวลา และแพ๊กของเพื่อเดินทางในโรงพยาบาลเป็นเวลาหนึ่งเดือนครึ่ง แต่เป็นการเดินทางที่มีระยะทางสั้นมากเพราะที่พักกับโรงพยาบาลใกล้นิดเดียว เราได้ห้องพักราคาพิเศษสุดที่อมารีเรสิเดนท์ จากฝีมือคุณกระแตไปร่ายมนต์ ทำให้มีชีวิตที่ค่อนข้างสะดวกสบายและปลอดภัย เราเอาด็อกกิ้งมาด้วย ก็เลยได้ฟังเพลงกันทั้งวัน หลังจากที่ไปMR CTและทำหน้ากากสำหรับฉายรังสีตั้งแต่เก้าโมงเช้าจนสี่โมงเย็น เราได้พักว่างๆกันจนกว่าจะถึงวันอังคาร สิบเอ็ดโมง ..ถึงตอนนั้นแล้ว อย่าลืมเป็นกำลังใจให้กันอีกน๊า..และจะมาส่งข่าวเป็นระยะๆ ที่นี่มีwifi ในห้อง แม้จะช้าหน่อยแต่ก็โอเค   โดย: แมลงจ่อย (Bug in the garden ) 8 มกราคม 2554 19:20:49 น.

แวะเข้ามาอ่านความคืบหน้าการรักษาค่ะ ช่วงปีใหม่ยุ่งๆเลยไม่ได้มีโอกาสมาอวยพร สวัสดีปีใหม่นะคะน้านิด อ้อมยังเป็นกำลังใจให้น้านิดกับคุ้มนะคะ เห็นน้าเข้มแข็งเพื่อคุ้มแบบนี้อ้อมก็ดีใจแทน คุ้มโชคดีมากๆเลยนะคะที่มีน้านิดเป็นคู่ชีวิตและอยู่ข้างๆอย่างเข้าใจแบบนี้ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น อ้อมขอภาวนาให้คุณพระคุณเจ้าและสิ่งศักดิ์ทั้งหลายช่วยให้ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี น้านิดเองก็อย่าลืมดูแลตัวเองด้วยนะคะ รักและคิดถึงเสมอค่ะ   โดย: ~ Cerulean Blue ~ 9 มกราคม 2554 11:56:41 น.

อ่านแล้วทราบว่าคุณนิดเข้มแข็งมาก เป็นสิ่งที่ดีสำหรับจิตใจที่เตรียมพร้อม ขอบคุณที่บอกเล่าความเป็นไปให้ทราบค่ะ เป็นกำลังใจกันต่อไปนะคะ   โดย: addsiripun 9 มกราคม 2554 12:45:41 น.

เข้ามาติดตามข่าวอยู่เสมอ นะคะ ถ้าได้มีโอกาสไปกทม จะแวะไปหานะคะ พี่นิดดูแลตัวเองด้วยนะคะ ต่อจากนี้ไปคงต้องใช้แรงกาย และ แรงใจเพิ่มขึ้นอีก ฝากกำลังใจให้พี่คุ้มด้วยนะคะ   โดย: Busy Bee IP: 202.29.6.246 9 มกราคม 2554 16:07:24 น.

สู่ ๆ นะเพื่อน อย่าลืมดูแลตัวเองด้วย เป็นห่วงนะจ๊ะ   โดย: โส่ย (secreate ) 9 มกราคม 2554 16:48:44 น.

แวะมาเป็นกำลังใจให้คุณนิดและคุณคุ้มนะคะ จะมาเป็นทีมเดียวกับคุณนิดด้วยคนด้วยการคอยให้กำลังใจทุก ทู้กกกกกก วันเลยค่ะ   โดย: ริน (made by rin ) 9 มกราคม 2554 17:03:15 น.

ดีใจที่คุณนิดเข้มแข็ง และทำให้ทราบว่ามีคนที่รักและเป็นห่วงอีกมาก เป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ   โดย: พี่แมว (fangbetta ) 9 มกราคม 2554 19:43:16 น.

แวะมาส่งแรงใจให้เพื่อนและพี่คุ้มจ้า วันนี้ไปออก ทริปจักรยาน ปั่นไปไหว้พระนอน 9 วัด ในกรุงเทพฯ กับชมรมจักรยานเพื่อสุขภาพฯเริ่มต้นที่วัดมหาพฤฒธาราม วัดราชาฯ วัดบวรฯ และอีกหลายที่แถวฝั่งธนอีกหลายวัด ได้แต่สวดมนต์ขอสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ให้ช่วยเมตตาคุ้มครองรักษา พี่คุ้มและเพื่อน เข้ามาอ่านทุกวัน พี่สาวฝากเป็นกำลังใจให้ เพื่อนทุกคนเลย บอกให้สู้ๆนะ นึกถึงตอนช่วยดูพี่สาวที่โรงพยาบาลเมื่อ 10 ปีที่แล้ว เข้าใจเลยว่าเพื่อนจะต้องเหนื่อยมากๆ รักษสุขภาพด้วยนะเป็นห่วงเพื่อนมาก   โดย: เล็ก IP: 125.24.152.3 9 มกราคม 2554 23:05:53 น.

พี่อลิซคะ เขียนไม่ผิดค่ะ ก็เรื่องที่พี่เล่าเหมือนอลิซในแดนมหัศจรรย์จริงๆ แต่ชีวิตคนเราก็เหมือนกับการผจญภัย ไม่รู้ว่าแต่ละวันจะเจอะเจออะไร หนูขอให้พี่นิด(อลิซ) มีกำลังใจและกำลังกายที่เข้มแข็งสามารถต่อสู้กับอุปสรรคที่จะเข้ามาและผ่านไปได้ด้วยดีค่ะ   โดย: นก IP: 203.151.15.245 10 มกราคม 2554 8:03:32 น.

ตอนผมได้ตระหนักรู้ว่าเวลาของตนเองนั้นไม่ได้มากเลย มันเศร้านะครับ มันทุกข์เหมือนกัน เลยคิดว่าอย่าไปคิดถึงมันดีกว่า แต่ยิ่งกลายเป็นว่าปล่อยเวลาให้ผ่านไปอย่างไรค่ามากยิ่งขึ้นไปอีก   โดย: endless man 10 มกราคม 2554 14:38:31 น.

แวะมาเป็นกำลังใจคะ คุณนิดพักผ่อนเยอะๆนะคะ ส่งกำลังใจให้คุณคุ้มด้วยคะ   โดย: ริน (made by rin ) 10 มกราคม 2554 18:52:55 น.

พี่นิดคะ.. วันก่อนแก่นไปร่วมพิธีพุทธาภิเสกกับแม่ ที่วัดพระธาตุเชิงชุม อธิษฐานขอพรให้พี่ทั้งสองด้วย ทุกคนที่บ้านส่งกําลังใจมาให้นะคะ .. คิดถึงนะคะ   โดย: แก่นน้อย IP: 182.232.212.200 11 มกราคม 2554 0:00:50 น.

พี่นิดค่ะ หนูไม่ได้เข้าบล็อกนานมากแล้ว วันนี้เพิ่งเข้ามาจึงได้แวะมาอ่านบล็อกพี่นิดเหมือนทุกครั้ง รู้สึก...บอกไม่ถูกเลยค่ะ หนูขอเป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆค่ะ   โดย: xiaomifeng 11 มกราคม 2554 1:01:15 น.

เป็นกำลังใจให้นะคะ   โดย: นก IP: 124.121.153.218 11 มกราคม 2554 7:44:35 น.

แวะมาเป็นกำลังใจนะคะ   โดย: ริน IP: 58.10.198.52 11 มกราคม 2554 19:22:34 น.

ขอบคุณสำหรับกำลังใจรายวันทุกท่าน แมลงส่งผ่านกำลังใจนี้ให้กับคุ้มตลอดเวลา เพราะมั่นใจว่า Happiness and unhappiness can be transferred ประโยคนี้จะพูดกับคุ้มตั้งแต่วันแรกที่รู้จักกัน..จนวันนี้ก็ยังคงยืนยัน ตอนนี้ มารายงานความคืบหน้า แต่ยังไม่สามารถเล่าเรื่องละเอียดได้ เวลาไม่มี เหนื่อยทั้งวัน เป็นวันแรกที่เริ่มรักษา พร้อมๆกันทั้งรังสีและคีโม เหมือนคุณรินว่าเป็นนักวิ่งมาราธอนในโรงพยาบาล ตอนนี้มีคนมาร่วมทีมวิ่งกันอีกสองคน ไม่ได้วิ่งคนเดียว ไม่เหงาค่ะ ..คุ้มไม่ได้กินอาหารกลางวัน เพราะทางโรงพยาบาลประสานงานกันเองผิดพลาดนิดหน่อย (ความจริงก็ไม่ยอมกินอะไรอยู่ดี เพราะเขาเบื่ออาหาร และไม่ยอมกินน้ำ ต้องอ้อนวอนหลอกล่อกัน) ขอบคุณพี่หญิงใหญ่ที่ส่งโสร่งด่วนมาให้ คิดว่าช่วยได้มากเวลาจะฉี่สำหรับคนไว้ตัวอย่างคุ้ม ..นก..พี่ไม่ได้เป็นอลิซนะ เพราะรู้ตลอดว่าชีวิตจะพบเจออะไร และเตรียมใจและกายไว้ล่วงหน้ามาก่อน ไม่ใช่แต่กรณีคุ้ม รวมถึงตัวเองและแม่มดเอ็กซ์ พี่น้องด้วย ..แต่ดูเหมือนเวลาบอกใครแล้ว เขามองไม่เห็นเหมือนที่เราเห็น ก็เลยถอดใจ ..เหตุที่เกิดขึ้นกับคุ้มนี้ เอามาเขียนให้อ่านด้วยหวังว่าคนที่พี่เคยบอกคงจะมองเห็นแจ่มด้วยใจของตัวเอง และเตรียมตัวให้ดี จะได้ใช้ชีวิตคุ้มค่าค่ะ   โดย: แมลงจ่อย (Bug in the garden ) 11 มกราคม 2554 20:52:56 น.

วันนี้ป้าแอ๊ดก็ไปเยี่ยมเพื่อนที่ไปผ่าตัดที่โรงพยาบาลมาค่ะ รู้สึกว่า พอเราอายุมากขึ้น จะได้พบกับผู้ที่ปัญหาทางร่างกายมากยิ่งขึ้น ทำให้เราได้คิดว่าชีวิตเรานี้ไม่มีอะไรแน่นอนเลยดังคำของพระพุทธองค์ ร่างกายเราก็ไม่ใช่ของเรา และทุกๆ อย่างในโลกนี้ก็ไม่มีอะไรเป็นของเราเลย เนื่องจากเราไม่สามารถที่จะบังคับสิ่งต่างๆ เหล่านั้นได้ มีสิ่งที่เราต้องทำคือ อย่าประมาทกับชีวิต และพยายามทำความดีให้มากที่สุด เพื่อความสุขในชีวิตปัจจุบันค่ะ เป็นกำลังใจให้เสมอมาค่ะ คุณนิด   โดย: addsiripun 12 มกราคม 2554 0:48:16 น.

พี่นิดจ๋า อย่าท้อนะจ๊ะ บางครั้งคนเรากว่าจะคลิ๊กกับอะไรก็ต้องใช้เวลา (หนูเป็นบ่อย อิอิ) หนูจะเข้ามาคุยทุกวันเป็นกำลังใจให้ค่ะ   โดย: นก IP: 203.151.15.245 12 มกราคม 2554 8:39:54 น.

ขอบคุณป้าแอ๊ดกับนกที่มาเติมวิตามินแต่เช้า บล๊อกนี้ต้องย้ายแล้ว เขียนเรื่องยาวเกินไป   โดย: แมลงจ่อย (Bug in the garden ) 12 มกราคม 2554 9:22:10 น.

สนใจโสร่งผ้าครามมั้ยคะ.. แก่นมีผ้าอยู่.. คิดถึงและส่งกําลังใจมาให้.. พี่ทั้งสองก็เป็นกําลังใจแก่นเช่นกันค่ะ   โดย: แก่นน้อย IP: 110.49.160.210 13 มกราคม 2554 7:10:47 น.

แวะเข้ามาเติมกําลังใจค่ะ ..คิดฮอดเหมือนเดิม   โดย: แก่นน้อย IP: 119.31.115.4 14 มกราคม 2554 8:53:44 น.

แวะเข้ามาเติมกําลังใจค่ะ ..คิดฮอดเหมือนเดิม   โดย: แก่นน้อย IP: 119.31.115.4 14 มกราคม 2554 8:54:17 น.