วัยซนคนขยัน ๗ มกราคม ๒๕๔๘ อ้ะ อ้ะ งง พอศออยู่เรื่อยเลยแม่นี่ จะพิมพ์ เปน ๔๗ ทู้กที .. วันก่อนแม่นั่งดูหนังสือคู่มือคุณแม่(มือใหม่) เฮ้อ ตอนนั้นแม่ต้องอ่านทุกอย่างเลยนะ ตั้งแต่วิธีอุ้ม กอด ใส่ผ้าอ้อม ซักผ้าอ้อม ล้างขวดนม คิดดูดิ่วิธีพับผ้าอ้อมแม่ยังต้องอ่านตำราเลยลูก .. หึ หึ ตอนนี้มองกลับไปอีกทีตลกจัง เพราะแม่ทำเพี้ยนจากตำราหมดเลย อาบน้ำก็ไม่เหมือนหนังสือ แม่มีวิธีของแม่เอง พับผ้าอ้อมให้หนูนุ่งแม่ก็พับๆ ไปงั้นแหละ ติดเข็มกลัดเอาเลย สะดวกง่ายดาย ไม่ต้องบรรจง เพราะเด๋วมันก้อฉี่ !!! เด๋วก็อึ้ อึ้ลูกหรอ จากครั้งที่เคยเห็นของลูกคนอื่น ชวนคลื่นเหียน พอมาถึงลูกตัวเอง บัดนี้ชินแล้วจ้า ว่านี่น่ะ ขี้ กินเข้าไปก็ขี้ออกมานั่นแล ไม่ว่าจะผ่านโลกมานานมากน้อยแค่ไหน ก็ ตดปุ๋ง ขี้เหม็นทั้งน้านนน ดังนั้นอย่ามาว่าน้องภู ว่าขี้เหม็นคนเดียวสิค้าบบบบบ !!! (ตอนนี้หนูยังบอกไม่ได้ว่าจะปวดอึ้แล้ว ได้แต่ยืนทำหน้าเกร็งๆ หรือว่านั่งยองๆ ทำหน้าเมื่อยทุกที) ส่วนฉี่ บอกได้คับ ถ้าเวลาแม่ไม่ใส่เพิ้ดดดดด ลูกยืนฉี่ตอนเล่นอยู่ ก็ หันมาบอก ฉี่ ๆ ว่าแล้วก็ยืน ฉี่ไหลโจ๊กกกกกกกกกกกกกกกกกก ป๊าดดดด จ๊าบบบ (จะบอกทำไมยะแบบเนี้ยะ) แม่บอกไปรึยังว่าหนูเรียกชื่อตัวเองได้แล้วนะ เฮอะ ๆๆ วันก่อน วันที่แม่เปลี่ยนรูปหน้าจอนี่แหละ หนูขอมาดูด้วย แม่เลยชี้ๆ แล้วถามนี่รูปใคร หนูก็บอก ภู ๆ (ออกเสียงแบบ ปูๆ ph ทำนองนี้แหละ) ไฮโซวววววววววววว มากค่ะ จ๊าบลูกจ๊าบ แต่รูปตัวเองตอนเด็กๆ นี่ยังเรียก น่อง น่อง เหมือนเดิมนะ (มันจำตัวเองไม่ได้เลยเรอะไงเนี่ย) เมื่อวานเย็น ยายพยายามป้อนข้าวหลานแบบไม่ให้ทะเลาะเบาะแว้ง ตาเลยเอาตุ้กตาโบโซ่ เก่าคั่กๆ ส่งไปให้หนู บอกให้หนูป้อนข้าวน้องไปด้วย สมมุติ นะ สมมุติ ว่าหนูจะมีน้อง( ฮึ ฝันไปเหอะไอ้อ้วน) แค่หมาตัวเดียวแม่ก็หัวหมุนเปนเกลียวแล้วย่ะ หนูก็เอาช้อน พร้อม ถ้วย เล็กๆของลูก บรรจงตักข้าว(ติดไปได้สักเม็ดสองเม็ดนี่แหละ) ไปป้ายปากตุ้กโตโบโซ่ ผู้น่าสงสารนั่น เฮ่อ ขำ เด็กน๊อเด็ก มือป้อนไป ปากร้องบอกหม่ำๆ เพลินใจไปอีกแบบ นะลูกนะ อ้ะ ป้อนเสร็จมีหอมชื่นใจด้วยแน่ะ คิ ๆๆ ตอนนี้ช่วงพฤติกรรมเลียนแบบของลูกอยู่ในช่วงปั้ดตะนาการดีเด่ ไม่ว่าใครจะทำอะไรหนูจะอยากทำไปซะโหม้ดดด เอาตั้งแต่ตื่นลืมตามา พอแซะแม่ออกจากที่นอนอุ่นสบายได้ มาล้างหน้ากะแม่ แม่ยื่นฟองน้ำให้ ก็เอาไปถูแก้มเอง (เรียกได้ว่าถากๆ ก็พึงใจ) จากนั้นก็ร้องเรียก แปงๆ (แปรงๆ) จะขอแปรงฟันมั่งละ ระหว่าที่แม่จะแปรงเนี่ย หนูขอแปรงด้วย มือนึงแม่แปรง ลูกแปรงมั่ง ถ้าวางหนูลงล่างก็ไปเล่นชักโครก ฮู้ว (เรื่องปกตินิแม่ๆ เล่นชักโครกเนี่ย) ตามด้วยการกดน้ำจากสายฉีดตู้ดดดดดดดดดดดด อีก(ฮ่วย) วันก่อนนู้นน เกือบเอาแปรงฟันแม่ลงไปล้างในชักโครกซะแล้ว พอแปรงฟันเสร็จเรียบร้อย ก็มาเช็ดหน้าให้แห้ง ไม่งั้นแก้มจะเต่งตึง แตกง่ายอีก ทาแป้งมั่งจิ่ แม่เทแป้งใส่มือ หนูเอาด้วย แป้งๆ เอามาโปะตรงปลายจมูกนี่แหละ หน้าเหมือนแมวเลย .. ปิดฉากแต่งตัว แต่งหน้า (นี่ไม่รวมถ้าอึ้นะคะ ถ้าอึ้มียาวก่านี้) มากินข้าวเช้ากะคุณตา เห็นแก้วกาแฟ ตา ก็ แฟ ๆ เคาะแก้วเป้กๆ ขอมั่งๆ .. ได้เลย มะ หน่มน้มในแก้วหนูนี่แหละ เคาะเก้งๆ เวลาจะกินข้าวก็ต้องมีช้อนสองคันนะคะ เอาไว้ให้ลูกคันนึง เพราะปากจะร้องตัก ตัก (ใส่ปากได้มั่งไม่ได้มั่งนี่อีกเรื่องค่าขอมีส่วนร่วมไว้ก่อน) ถ้ากินกันสองคนแม่ลูก แม่จะลืมไม่ได้น๊า วิ่งวุ่นเลย หน้าบ้านกะในครัว ทั้งช้อน ทั้ง แก้ว เวลาแม่ทำกับข้าวอยากทำมั่ง แม่ก็ต้องส่งไปเล่นที่ครกมั่ง พูดว่าตำๆ (ตัวช่วยเสริมจากอุปกรณ์จริง) ว่าแล้วก็เดินเตาะแตะ พ้นจากการเกาะแกะขาแม่ ไปตำ เป้กๆ ที่ครกแทน หรือเบื่อแล้วก็ ต้องใช้พวก กะละมังล้างผัก แก้วน้ำ ชาม ไห ส่งไปพลางๆ กว่าแม่จะทำกับข้าวลูกเสร็จ พื้นครัวก็เกลื่อนนนน ... หู้ยยยย พ่อคุณ มามะแม่จะเก็บกวาด แม่ก็ต้องเตรียมไม้กวาดไว้สองอัน อันนึงกวาดเอาเองจริง อีกอันนึงไว้ให้ลูกช่วยกวาด ต้องหลอกล่อให้ไปกวาดคนละทาง ไม่งั้นไม่เสร็จซะที เฮ้อ .. ไหนจะพับผ้าอีกล่ะ ขอช่วยนะแม่นะ พับผ้า ตากผ้า ซักผ้า อยากมีส่วนร่วมทุกอย่างเล้ย ถ้าซักก็ขอปิดตู้เครื่องซักผ้าเอง ถ้าตากผ้าก็ขอมาช่วยลากตะกร้าผ้าหน่อย ถ้าเก็บผ้าก็ขอช่วยรื้อนะแม่นะ ถ้าพับ แม่พับสิ ภูจะช่วยรื้อ .. ฮึ่มๆ ทุกอย่างแม่ให้ช่วยหมดเลย แม้จะยุ่งแค่ไหน หนูจะได้อยากช่วย อยากทำต่อไปในภายหน้า นะคะ คนดี๊ (ทำเสียงอ้อน ได้โปรดเถิด) อีกหน่อยต้องช่วยแม่จริงๆ (นะเว้ย) ฮึ่มมมมมมมมม ตอนค่ำหนูนั่งอ่านหนังสือกะคุณยายตอนแม่ไปกินข้าว แม่ก็เอ๊ เงียบๆ ดีสงสัยสงครามสงบสองยายหลาน แม่เดินมาดู เห็นคุณยายเช็ดน้ำตาป้อย ๆ เปนไงอ่ะยาย , ก็น้องภูสิ ยายเปิดรูปให้ดูพอมันเจอะรูปพ่อ มันเรียกป้อ ป้อ แล้วทำหน้าเบะๆ (ปริ่มว่าจะขาดใจ) ต๊ายตัวแค่นี้รู้เรื่องมากไปแล้วนะไอ้หมา ว่าแล้วยายก็เช็ดน้ำตา แล้วพอเห็นรูปตา ก็เรียกตาๆ แล้วทำหน้าอีแบบเดียวกัน ต๊ายยยย ทอแล มากค่ะขอบอก ทั้งน้าฮัท น้าเม่น หนูเรียกแล้วทำปากเบะหมดเลย โถ น่าสงสารนะคะ เด็กน้อยผู้แสนจะเปลี่ยวดายและว้าเหว่คนนี้ .. แล้วพอแม่เดินมาถึง ทำไมเดินรี่เข้ามาทำหน้าระรื่น สองอารมณ์งั้นละคะลูก -- ไอ้หมา !!! เกินไปป่าวลูก ทำร้ายจิตใจคนแก่เนี่ย แม่ปรึกษาพ่อแล้วว่าเห็นทีอาจจะต้องส่งไปเรียนโรงเรียนการแสดงแทน ท่าจะเข้าทางกว่าเปนไหนๆ Create Date : 09 มกราคม 2548 Last Update : 9 มกราคม 2548 0:58:04 น. 0 comments Counter : 467 Pageviews.   Share Tweet