รอยแยก..ที่ต้องก้าวผ่านให้ได้
คุณ...
เราแอบไปสมัครงานใหม่ ที่ต่างจังหวัดมาหละ.. .. ก็ที่บ้านเราน่ะดิ... ...
เราชั่งน้ำหนักทุกอย่างดีแล้ว.. อย่างแรกที่เราคิดคือ เราอยากไปอยู่ใกล้ ๆ แม่ น่ะ .. ท่านก็อายุมากแล้ว.. เราเองยังไมได้ตอบแทนอะไรท่านมากมายสักเท่าไหร่.. ได้ดูแลบ้าง ก็เมื่อที่กลับไปเยี่ยมนั่นแหละ..
... อีกอย่าง.. เจ้าผลิตผลที่เราสร้างมาเนี่ย.. กำลังเชี่ยวเลย.. ติดเกมส์อย่างมหาศาล.. ติดเพื่อนอย่างแรง.. เราแปลกใจจริง ๆ ตอนที่เราอายุเท่าอ้ายแสบเนี่ย.. เรายังไม่เฮี้ยวเท่านี้เลยอ่ะ... ... ช่วงเวลาที่เราซ่าส์ นั่นน่ะ.. มันก็สมัยเรียนจบ ม.6 แล้ว.. สมัยเรียนก็เรียนแต่โรงเรียนผู้หญิงล้วน ๆ มันไม่อะไรตื่นเต้นเลย.. .. พอได้เรียน ปวท. เอ๊อออ มันมีเพื่อนเยอะขึ้น.. ... ลิ้มรสการโดดเรียน.. สนุกดีเว้ย.. ... แอลกอฮอล์.. เออ.. อ๊วกซะไม่มีดี.. ... ดิสโก้เทค (555 แค่นี้ก็บอกอายุได้ใช่มั้ยละเนี่ย)... เป็นงัย.. วุ้ย อิช้าน เที่ยวทุกศุกร์ ไม่มีเว้น.. ... ..... ........... ข้อดีของตัวเองก็คือ ไม่มีแฟน.. เลยไม่ต้องกังวลเรื่องอันตรายใด ๆ ..
นั่นคือ ที่แก่น ซ่าส์ ที่สุดของตัวเองแล้ว..
แต่เด็กสมัยนี้ดิ.. คุณแม่อยากขอร้อง จริง จิ๊งงงงง ...
คิดอย่างนี้แล้ว.. เราเลยไปสมัครงานไว้.. ไม่รู้ผลจะออกหัว ออกก้อย.. .. แต่เราระบุไปว่า เราพร้อมทำงานวันที่ 1 ตุลาคม 2549 .........
แต่ลึก ๆ เรากำลังสับสนตัวเองว่า.. .. เราหนีอะไรหรือเปล่า... .. คุณมั่นใจเหอะ คุณไม่ใช่คนที่ทำให้เราอยากหนีหรอก.....
เราคิดเองว่า.. บางที ถ้าเรากลับไปอยู่ต่างจังหวัดซะ เรา.. คงได้เริ่มชีวิตใหม่..ของเราซะที.. อะไร ๆ ที่มันค้าง ๆ ติด ๆ อยู่ในตอนนี้.. .. มันจะได้พ้น ๆ ไปจากชีวิตเราซะ...
มันหนักหนาเหมือนกันนะคุณ.. .. กับภาวะที่ต้องเผชิญ อยู่คนเดียวอย่างนี้...
เลยคิดว่า.. เรากลับไปดูเจ้าตัวแสบของเรา.. กับดูแลแม่.. น่าจะดีกว่า.. ดีกว่า.. ที่จะต้องมาพะวงกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง.. กับคนบางคนน่ะ.. ...
บางทีมันเป็นเรื่องที่ไม่น่าเข้าใจได้เลย.. .. ผู้ชาย..ที่เจอปัญหาแล้ว..วิ่งกลับบ้าน..ไปอยู่กับพ่อแม่ .. ทิ้งให้คนที่คิดจะใช้ชีวิตอยู่ด้วย.. อยู่ตามลำพัง.. มันเป็นเรื่องที่เห็นแก่ตัวอย่างร้ายกาจนะคุณ.. .. และเรารับไม่ได้ด้วย.. .... เราต้องเผชิญกับเรื่องนี้ 2 ครั้ง 2 ครา... .. และครั้งนี้แหละ.. ที่เราตัดสินปัญหาบ้าบอนี้ได้เด็ดขาด...
เราคงไม่เลือกผู้ชายที่วิ่งหนีปัญหา..อย่างนี้มาอยู่ด้วยตลอดชีวิตแน่ ๆ และเรามั่นใจในตัวเราเองว่า.. .. ในชีวิตที่ผ่านมา เราประสบพบเจอปัญหาอะไรบ้าง.. ทุกปัญหา.. เราก้าวผ่านด้วยตัวของเราเอง.. ... เราดูแลตัวของเราเอง... ไม่ได้พึ่งพาใครเลย..
ฉะนั้น.. ชีวิตที่เหลือของเราต่อจากนี้.. ..เราควรจะไปดูแล คนสำคัญของเรา 2 คน ไม่ดีกว่าหรือ เพราะนั่นคือ แม่ และ ผลิตผลของเราเอง..
เราเผอิญไปเจอโน๊ต ที่เขียนไว้ เอามาจากไหนก็ไม่รู้
" มันมีรอยแยกที่จะต้องก้าวผ่านไปให้ได้.. ...โดยไม่เสียน้ำตา..."
คุณ.. เราไม่มีน้ำตาหรอกนะ..
ก็อย่างที่คุณบอกเราไง..
ว่าเรามีเลือดนักสู้เต็มตัว... .. ยังไงเสีย.. เราก็สู้ได้อยู่แล้ว.. ใช่มั้ยล่ะ....
คิ คิ.. ดีใจ ที่คุณตอบเมล์ มา .. ถึงแม้..ในรอบ 8 เดือนนี้ .... คุณตอบมาแค่ 3 ฉบับเอง.. ... แต่เราเชื่อว่า.. คุณรับรู้ได้ถึงความรู้สึกของเรานะ...
Create Date : 30 สิงหาคม 2549 |
|
1 comments |
Last Update : 30 สิงหาคม 2549 9:48:19 น. |
Counter : 622 Pageviews. |
|
|
|
มาช่วยแอบลุ้นให้ยุ้ยได้งานใหม่ที่ ตจว. นะครับ
สู้ได้แน่นอน สู้จนตาย ทำเต็มที่ครับ