Bloggang.com : ART19 : ภัย ๔ อย่างของผู้ภาวนา (หลวงปู่ชอบ ฐานสโม)

ภัย ๔ อย่างของผู้ภาวนา (หลวงปู่ชอบ ฐานสโม)

กลางดึกคืนหนึ่ง ขณะที่หลวงปู่ชอบกำลังจำวัดอยู่

ท่านได้สะดุ้งขึ้นอย่างแรง พระผู้ปฏิบัติอยู่ใกล้ ๆ

ต่างรีบจัดหมอนและผ้าห่มถวายท่าน

องค์หนึ่งสงสัยจึงกราบเรียนถามท่านว่า ท่านสะดุ้งตื่นด้วยเหตุใด

หลวงปู่เลยบอกศิษย์ว่า ดูเมื่อกี้นี้ ไม่เห็นพระ มีแต่จระเข้อยู่เต็มกุฏิ

ไปดูซิ นอนอยู่ใต้ถุนตัวหนึ่ง นอนอยู่บนเตียงตัวหนึ่ง

ตัวใหญ่ ๆ นอนอยู่ตรงกลาง ไปดูซิ...ใช่ไหม..

พระเณรรีบไปดู ก็จริงดังท่านว่า...!

กล่าวคือ แทนที่จะเห็นภาพพระเณร

ศิษย์ของท่านกำลังนั่งภาวนาอย่างเอาเป็นเอาตาย

ให้สมกับที่ปวารณาตัวถวายเป็นศิษย์พระกรรมฐาน

แต่กลับมีพระเณรนอนอยู่ที่ใต้ถุน...

บนเตียง...องค์ใหญ่นั้นนอนตรงกลาง...

ไม่น่าประหลาดใจที่ทำไมบรรดาศิษย์จึงเกรงกลัวท่านกันนัก

ท่านไม่ต้องลุกเดินไปตรวจตราดูใคร ท่านเป็นอัมพาต นอนอยู่กับที่

แต่ท่านก็ทราบได้ดีว่า ศิษย์คนไหนภาวนาหรือไม่ ผู้ที่ไม่ภาวนา

ท่านเห็นเป็นภาพจระเข้นอนกลิ้งเกลือกกองกิเลสอยู่...!!

หลวงปู่เตือนเสมอถึงภัย ๔ อย่างของพระกรรมฐาน

ท่านได้สอนศิษย์ของท่านควรระวัง...

ถ้าเฮาจะลงไปในห้วงน้ำข้ามโอฆสงสาร

ก็ต้องระวังภัย ๔ อย่างคือ

คลื่น หนึ่ง

จระเข้ หนึ่ง

วังน้ำวน หนึ่ง...

และ ปลาร้าย อีกหนึ่ง

(หมายเหตุ Blog ART19

สัญลักษณ์ทั้ง 4 คือสิ่งที่ปรากฏให้เห็นในงานทอดกฐิน

เมื่อชาวบ้านนำกฐินมาถวายวัด

ก็จะปรากฏธงสัญลักษณ์ทั้ง 4 ติดมาด้วย

แสดงว่า ธงทั้ง 4 คือคำเตือน

ที่ชาวบ้านมีไปถึงเหล่าบรรพชิตทั้งหลาย

แต่ด้วยสถานะของฆรวาส การเตือนด้วยคำพูดโดยตรง

ย่อมไม่เหมาะสม จึงต้องเตือนผ่านสัญลักษณ์ทั้ง 4)

ท่านบอกให้ศิษย์ระวัง ทั้งคลื่น ทั้งจระเข้ ทั้งวังน้ำวน และปลาร้าย

ความดื้อดึง ไม่อดทนเชื่อฟังต่อโอวาทที่ครูบาอาจารย์

พร่ำสอนและนำเปรียบด้วยภัย คือ คลื่น

ความเห็นแก่ปากแก่ท้อง เห็นแก่หลับแก่นอน

ไม่บำเพ็ญเพียร เปรียบด้วยกับ จระเข้

กามคุณ ๕ อย่าง ...รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส

เปรียบด้วย ภัย คือ วังน้ำวน ใครหลงติดกามคุณทั้ง ๕ นี้

ก็จะ “ติด” เหมือน ลิงติดตัง อยู่ในวังน้ำวน

และมีแต่จะถูกกระแสน้ำดูดจมลงอย่างไม่ต้องสงสัย

มาตุคาม ที่พระพุทธเจ้าสอนพระอานนท์ไว้

ก่อนจะเสด็จปรินิพพานว่า ...ควรหลีกเลี่ยงไม่พบปะด้วย ...

หากจำต้องพบปะก็ไม่ควรพูดด้วย ...

หากจำต้องพูดด้วย ก็ต้องพูดด้วยความสำรวมมีสติ...

ท่านเปรียบด้วยภัย คือ ปลาร้าย...!

ผู้จะผ่านพ้น โอฆสงสาร หรือ ห้วงน้ำใหญ่ ไปถึงพระนิพพานได้

จะต้องอาศัยหลักของความเชื่อ ...

ต้องเชื่อมั่นในหลักคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้า

เชื่อมั่นในปฏิปทาทางดำเนินของครูบาอาจารย์

จะต้องมีความเชื่อมั่นแน่นอนว่า มรรคผล นิพพานเป็นของมีอยู่จริง

เมื่อเราเชื่อว่า มรรคผลนิพพานมีอยู่จริง

เราก็ปฏิบัติมุ่งต่อมรรคผลนิพพานได้ เมื่อเราเชื่อว่า

มนุษย์สมบัติมี สวรรคสมบัติมี เราก็ทำทานรักษาศีล

ไหว้พระเจริญเมตตาภาวนาให้ยิ่ง ๆ ขึ้นไป

เราเชื่อว่าจิตของเราเป็นธรรมชาติที่ไม่ตาย

รูปร่างกายเราต่างหากที่แตกดับ

เราเชื่อโอวาทคำสอนของครูบาอาจารย์

เราก็ขวนขวายสร้างคุณงามความดี สร้างบุญกุศล

เป็นอริยทรัพย์อริยบารมี ฝังไว้สำหรับติดตัวเราไปทุกชาติ ทุกภพ

จนกว่าจะถึงพระนิพพาน

ถ้าเราไม่เชื่อโอวาท ไม่เชื่อกรรมดีกรรมชั่ว จิตใจก็หวั่นไหว

เป็นลูกคลื่นมากระทบจิตใจ สู้คลื่นแรงที่ซัดโถมมาไม่ไหวก็อาจจะจมน้ำตาย

ผ่านคลื่นมาได้ หากมาติดการเห็นแก่ปากแก่ท้อง

ไม่ปรารภความเพียร ถูกจระเข้ร้ายฟาดฟัน งับลงสู่ไต้ท้องน้ำ

หรือกลายเป็นจระเข้ไปเสียเอง ดังนิมิตเกิดขึ้นฟ้องหลวงปู่ก็ได้

ผ่านคลื่น ผ่านจระเข้ ก็อาจมาติดวังน้ำวน มัวรัก

มัวชอบ มัวหวง มัวห่วง มัวอาลัย ในรูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส

เกิดความยึดถือมั่นหมายว่า เป็นของเรา เดี๋ยวเจ็บ เดี๋ยวป่วย

กลัวเป็นหนัก กลัวล้มตาย กลัวแก่ กลัวตาย

ไม่แต่ร่างกายของเรา แม้ที่อยู่ ที่อาศัยก็ห่วงก็หวง

กลัวชำรุดทรุดโทรม ร่างกายของคนอื่น ก็ห่วง ก็หวง ก็อาลัยไปด้วย

จิตใจก็หวั่นไหว แหวกว่ายอยู่กลางวังน้ำวน หลงยึด หลงติด

ก็ถูกกระแสน้ำดูดลงสู่วังน้ำวน เป็นวัฏฎะวนตลอดไป

หลบคลื่น หลบจระเข้ หลบวังน้ำวน

เผลอ ๆ อาจจะถูกปลาร้ายจับกินเป็นภักษาหาร

ศิษย์ของท่านเองต้องสึกออกไปนักต่อนักแล้ว

ท่านจึงเตือนศิษย์เสมอ ถึงภัย ๔ อย่างของผู้ภาวนา

อ้างอิงจาก เครือข่ายกลุ่มพุทธธรรมกรรมฐาน สายท่านพระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=584598664919768&set=a.248055765240728.61066.247297055316599&type=1

Create Date : 01 กันยายน 2556

Last Update : 16 มีนาคม 2557 3:14:30 น.

0 comments

Counter : 1375 Pageviews.